장음표시 사용
31쪽
CAS. III. Mereator venditor Bernardo merces suas eredita perieulo, sed pluris pretio tullo, & rigoroso, eo quia interdum ille non solvit , &plerumque, cum maximo incommodo Creditorum, non nisi post longum tempus, aut per partes. Q. an lige venditio in foro conseientit sit licita Rei p. eum dist. Uel illud plus, quo in casu Merces Mercator vendit, excedit meritum periculi, cui tubeii; vel non. Sinon; dico, talem venditionem in foro conscientiae licitam este, dommodo servet conditiones infra ponendas. Ratio est , quia periculum amittendi pretium mercium , aut hoe non habendi, nisi eum maximo incommedo &e. in communi prudentum
iudieio est quid pretio aestimabile , ct quidem tanti, quantum licite praeia tenderet fideiussor pro fideiussione . Ergo pote si Mercator quid plus huie
proportiouatum praetendere ob illud periculum . quod in se suseipite seu ti enim hujusmodi eredita ob idem periculum licite emuntur minori pretio; ita & maiori pretio licite contrahuntur. Bartholomaeus a S. Fauit. de Usuri quaest. 49. Neque dicat cum Soto, & aliis, se vendentem, voluntarie, ae propria sponte semetipsum inducere in tale periculum; ideoque si exinde illi provenit aliqua molestia, vel incommodum, sibimet debet illud adscribere; & sie nihil pro eo debet aecipere . Contra enim e statim ae periculi susceptio est pretio aestimabilis , parum refert , quod volens vel invitus illud suscipiat; nam eo ipso, quod pluris non vendit, quam cum proportione ad periculi aettimabilitatem , utitur iure suo . M lina de Contr. disp. 3i6. alique passim . Si postea illud plus, quo merces Mercator veniit, excedat meritum periculi, eui subest, dico, huiusmodi venditionem in foro eonscientiae esse illicitam ἰ non enim alia ratione sumit in ea su talem excessum, nisi quia vendit pecunia eredita ;quod ur illi et tum damnatum est ab In noeentio XI. per proscriptionem
hujus 4 I. propostionis: Cum numerata pecunia pretiosior sit numeranda,m nultas sit, qui non maioνis fariat 'ecuniam ρr.esentem , quam futuram potes ere diιον aliquid ultra Lνtem a Mutuario exieeνε, m eo titulo ab u-ra excusari. Conditiones deinde a Mercatore servandae, ut in primo ea-su licita sit eius venditio, sunt: Primo, quod non plus sumat , quam merea rur periculum, eui subest, prout dictum est, & quod tale perieulum fit verum, &non fictum, qui Jquid postea sit, quod eventus declaret nullum suilla incommodum p non enim pro ipso incommodo futuro, sed
pro periculo incommodi de illo plus pactus est i Meundo , quod de tali
plus moneat Emptorem antequam vendat , & eum eo de hoe ineat pactum ἰ debet enim Emptor voluntarie istuὸ onus assumere; nam fieri pote i , quod reperiat alium venditorem sine isto gravi onere . Tertio, quod venatior non obliget ex hoe titulo emptorem ad hoe plus, si hie det ei idoneam fideiussionem , aut pignus . Quarto denique, quod non obliget mptorem ad ineundum eum ipso eontractum asseeurationis; sed hie liber maneat vel ad dandum pignus, vel ad dandum fideiussorem, vel ad exhibendum hoc plus, prout ipsi libuerit. Uide Barthol. a S. Faust. I. e.
s. I. Utuatarius dedit Antonio, oecasione mutui I o. aureorum 2, 1VI iplo aeeeptorum, quasdam eo stas tritici, aliasque ipsi promist. Interim moritur Mutua latius, & Antonius incipit dubitare de illius intentione, stilicet, an delerit , & promiserit corbas tanquam prae
tium mutuationis, an vero ex gratitudine ; propterea Q. an licite retria ere possit acceptas, de ab haeredibus exigere promissas
32쪽
Resp. passe, ii Mutuatarius spante dedit, ae promisit; erat vir liberalis ;nobilis, gratus, & aliunde dives, nec in dando ullam vel minimam tri -ctitiam, seu molestiam ostendit; non posse vero, si dedit aegre, aut cum murmure, eratque vir tenax, lucris deditus, pecuniarum avidus, & avat ux: in primo enim casu forum externum praesumit, ipsum ex liberalitate benevolentia, & gratitudine dictas corbas donasse, ae prornisisse s sic- que Antonius potest licite retinere acceptas, & ab eius haeredibus exigere promissas, tamquam debitas non ex vi mutuationis, aut ex gratitudine, seu liberalitate teirca quod adest propositio 4r. damnata ab Innocentio XI. , sed ratione promtisionis, si haec ab ipso fuit ae oeptata. In secundo autem casu praesumit eum dedisse, ae promisisse ratione mutui . vel ex apprehensa incussione iniusti timoris, quando si id non feci isset, alia vi-ee Antonius ipsi non mutua ue, propterea licite nee retinere potest acceptas, nec exigere promissas, utpote datas, vel promissas in voluntarie . in dubio namque recurrendum est ad eanieti uras, & praesumptiones, eum non occurrat melior ratio, & via recte iudicandum in re dubia . Saneheet lib. 7. de Matrim. disp. 37. num. 12. & tune iudicandum est pro illa parte . pro qua est praesumptio fori externi; iudicium namque inter num ti externum diversa non sunt, nisi per hoc, quod externum ducitur Praesumptione , internum autem veritatem noscit. Solus de Ius . lib. 7.qu aest. R. art. a. concl. 3. Quod si recte discerni non possit qualitas Mutuatarii, sed adhuc ex .utraque parte remaneat aequale dubium, di eo iutali eas , Antonium non teneri restituere acceptas, & haeredes Mutuatari non teneri dare promissas, eo quia in pari causa melior est conditio possidentis. Hinc cum Antonius si in possessione acceptarum, &haeredes Mutuatarii sint in possessione pronaiisarum, primus potest acceptas retinere; & hi pro milius non solvere, ut inter alios docet Rebellius r. pari. de Oblig. lib. d. de Usur. quaest. l s. se R. 3. num. 26. CAS. I s. Agricola mutuat Vitali Ioo. aureos, ad sex menses, ob hoc praecipue, quia sperat Vitalem , utpote liberalem, donaturum ultra sortem ro. vel 3 o. aureoς, 4. an mutuando cum tali intentione pecceti
CAS. III. 4 Secundo, an si Vitalis ei dabit intentos aureos, possit Agricola eos tuta conscientia retinere
Resp. ad. I. neg. Si nullum praecessit pactum , ne quidem implicitum , quod Uitalis pollea dare debeat aliquid ultra sortem, Ratio et , quia illa spes ,& intentio Agricolae, secluso omni pacto, non imponit Uitali ullum gravamen , aut aliquam obligationem; nee impedit, quod, si hie Agricolae donet aliquid, in ea su id donet propria sponte. aut ex mera sua liberalitate. ut recte tradit Viva ad praecitatam propositionem 42. ab Innocentio XI. da π natam. Propterea si sperat ro. vel ῖα aureos ex liberalitate Vitalis, eum eos speret ex mere gratia, di sub liberale donum ejusdem, non est per hoc peccati usurae incusandus, etsi ei mutuet 3 . aureos cum hae spe , & intentione. Nee obstat illud dictum Chri iti. Luear 6. Mutuum date. nihil tuae Deraures; neque id, quo. l definivitisUrbanus Papa in eap. Cetu duit de Usur. scilicet ad relli tutionem teneri eum, qui mutuat intendens, ac reportans lucrum . etiamsi absque praevia conventione id. faciat. Siquidem utrumque in tua igitur de spe, ae intentione lucri ex mutuo immediate, vel 1t ex gratitudine & liberalitate debita . quae intentia utique mala eii, A damnata in praefata propositione .l Attalis non est intentio Agricola: in casu noistro, ut rem attente consideranti fit manifestum, ae notat Duarte V. Usura num. 3 3. Hi ne si Vita
dis det Agricolae isto os , ab ipso taliter intentos , oc cum eadem
33쪽
intentione aeceptos, utique potest eos tuta eonseientia retinere, est enim liberalis datio rei , ut supponitur , facta a Domino polente donare , ac prius intenta a donatario ex gratia & liberalitate donantis. Et per hoc habetur responsio ad 3. alium casum.
CAS. I. AT Ereus dubitans de Iudicis integritate, dat ei decem aureos, ut IN juste iudicet ; & hos ille recipit. aa sive dans, sive reeipiens peccet Resp. ne g. quoad Dantem, si huius dubium est rationabile; amrmat. vero quoad Recipientem. Ratio p. par. est, quia supposta rationabilitate dubii , prosequitur dans ius suum eum naturue sit redimere propriam venationem, ac se defendere a malo iniuste ingruente vel per sententiam iniustam , vel per nimiam , & non necessariam prolungationem decisionis Causae, eum dispendio in lite . RodriqueZ pari. 2. Sum m. cap. 42. coamelus. 7. Molina de Just. disput. 88. prooe principium, & 89. Neque perhoe dans id potest eooperari peceato Iudi eis ; id enim est sine illius
malitia ἔ eamque permittere ad avertendum grave malum aliter imminens, & ad auferendum impedimentum injullae vexationis. Dixi, si prae- factum dubium est rationabile, eo quia si esset mera suspieio sine landamento , tunc certe nefas esset etiam respectu dantis , ut recte advertit Molina loc. eit. Ratio secundae par t. desumitur primo ex Const. de Datis, & Promissis facta a Gregorio XIII.& eonfirmata a Clemente VIII. in suo Decreto pro bono regimine edito anno I 392. ubi sub excommunicationis poena drohibitum est euicumque Judici notabile donum accipere a Clientibus pro sola cauis expeditione . Secundo , quia recipiens in casu accipit talem summam pro eo, quod non est venale, de ad quod iam tenetur ex tui titia ; item accipit id, quod ipsi eo acte , ae in voluntarie datur , & quod ipsi prohibetur a legibuq ; ergo illicite recipit , adeoque peccat . Neque dicas , leges etiam prohibere , ne ipsi aliquid detur, sicque etiam dantem peccare. Contra enim, leges quatenas prohibent dare , fundantur in praesumotione , quod datio fiat ad subornandum, & corrumpendum Iudicem, non autem ad redimendam gravem in iustam vexationem , prout facit Nereus in nostro casu . Vide Hom ob num. respons. I97. in 8. praec. Decal. CAS. II. Puella, inscio Patre, reeipit ab Amatore suo notabilem pecunis quantitatem, quam pro libito suo occulte partim expendit, partim aliis donat. Q. an haec aeeipiendo & dando, inscio Patre, peccet
CAS. IlI. Q. Seeundo, an Confessarius tam illi , quam iis, quibus donavit, iniungere debeat restitutionem λResp. eum dist. Vel dans Puellae notabilem pecuniae quantitatem habet huius liberam dispositionem ; vel non . Si non ς dico, Puellam huius rei consciam peccare sue aeeipiendo, sive dando; nam semel ae ipsa novit Amatorem suum non poste de tali quantitate libere disponere , novit etiam eumdem non posse talis peeuniae dominium in ipsam transferre, seque nee ipsam licite posse talem p uniam ab eo accipere, neque aliislieite dare, sive eonseio, sive instio Patre suo. Unde in hoc ea su Con- fessarius tam illi, quam iis, quibus donavit, debet utique iniungere restitutionem, si hane sacere possint. Si postea dans Puellae talem pecuniam liberam habeat eiusdem dispositionem, observandum est, an ipsi eam tribuerit ad modum sponsalitiae donationis, ut nempe eum ea ses compararet
34쪽
raret, annulos, vestes &e. an in pretium alleuius actus turpis inter iosos habiti ; an ex puro liberali dono , cum facultate de tali pecunia lisere disponendi ad modum bonorum quasi ea strensium s an denique intuitu , uel eausa Patris: si enim ipsi eam tribuit primo modo, peccavit Puella, non quidem pecuniam aecipiendo, sed eam non expendendo iuxta Amatoris intentionem , eamque donando aliis ; nam sponsalitiae donationes non traseunt in dominium donatarii nisi seeuto Matrimonio ; ideoque donavit aliis, quod adhuc suum non erat, seque etiam in hoc casu , ni Sponsus condonet , intervenit obligatio restitutionis . Si tribuit secundo modo, probabilius censeo , quod neque peccaverit accipiendo neque donando aliis, inscio. Patre . Non aecipiendo, quia licet datio facta fuerit
ob rem turpem , non fuit tamen turpis acceptio . Neque donando, inscio Patre non enim dominium ullum habebat Pater puellae supra talem pecuniam, quae vel pleno iure spectabat ad ipsam puellam, vel dedebat pauperibus, aut in alium pium usum eroga A. Nee obstat , quod Puella esset sub evra & eustodia Patris ,' id enim probat , per turpem actum Patri illatam fuissse injuriam ; haee tamen, si patefiat, diluitur resepective ad Patrem per veniae petitionem ; & respective ad puellam , si
non consensit , per assignationem dotis suis cientis ad aeque sene nubendum , aut per Nuptias . Quare neque in hoc casu intervenit obligatio restitutionis. Idem dico, si peeuniae quantitas data suit tertio modo. Si denique data fuit ultimo modo , dico , puellam non mecasse eam accipiendo; bene vero eam donando, inscio Patre; in tali etenim casu Pater habebat dominium directum ti utile eiusdem ; ac proinde, eo inscio, non poterat in alios transferri dominium ipsus . Propterea Confessa rius injungere debet restitutionem iis, quibus puella donavit, & in eorum defectu, puellae, si haec habeat unde Patri reficere damna.
CAS. I. Omiei quidam praestantes a singulis , quos ad suas Como - dias admittebant, exigebant tutium, nec aliter ulli permittebatur ingressus . Antonius tamen occulte , ac per fraudem , saepius absque solutione ad talem to eum sbi aperuit aditum , ae fuit spectator . Q. an deliquerit graviter eontra iustitiam , & teneatur ad restitutionem γResp. affirmative. Ratio est, quia statim ae Comi et a singulis adstare volentibus exigebant tutium , nee aliter ulli permittebatur ingressus , eos
inter ae Spectatores aderat Contractus in nominatus utrinque onerosus et
Facio actionem mihi laboriosam, O tibi iucundam, ut det tulium : vel, ut alii dicunt, loeatio actionis iue undae pro pretio julit. Unde sicuti quando Artifex dixit: Uolo pro opera mea tantum quotidie, qui eum con ducit ad operandum , tenetur ex iustitia illi dare tantum , si hoc non est ex tessivum, sed moderatum attento operae artificio; ita, stante praevio dicto Contractu, semel ae Antonius voluit et e spectator actionis CO- micae, aderat in eo obligatio ex justitia solvendi tulium qualibet vice pac proinde s saepe Comoediae interfuit, & Comicos julio fraudavit, dicendum quod is tandem deliquerit graviter contra iustitiam; & per sonsequens teneatur ad restitutionem ; Comici enim regulariter pauperes sunt, ae vivunt ex pretio actionum Comicarum. Tabiena U. Histrio . Bonae ina de Contr. quaest. I. punt. 3. aliique eum s. Tho m. a. a. qu arti c. a. ad 2.
35쪽
CAS. II. Ocelsus fuit Catellus Antonio, qui proin te, ad se compensandum, occisori surripuit quindecim aureos , dicens quod tanti , & pluris aesti-niabat catellum suum. Q. an talis surreptio iit contra iustitiam e Resp. reg. Si ex una parte Catellus fuit iniuste occisus; ex alia, spectatis
omnibus cireum stantiis , iudicio prudentum ac peritorum , revera tanti valebat , nec aderat alia rationabilis via recuperandi suum . Seeus vero si e contra. Ratio utriusque partis clara est, quia scilicet in primo. non in secundo casu , nulla remanet inter partes inaequalitas , ac servantur debitae conditiones pro iusta occulta eompensatione . Notant tamen Lessius, Nae arrus, Molina , aliique passim , quod ad tulte taxandum, in ea su, Catelli valorem, debet etiam computari pretium affectionis, proportionatum displicentiae , quam habuisset Antonius, si tali Catello , eiusque oblectamento debuisset privari ; siquidem huiusmodi affectus , non fictus ; sed verus , quando est rationabilis, eat una ex ea usis augendi pretium rei, ut tradunt DD. praedicti, aliique aput Bonacinam de Conici disp. 3. quaest. 2 punt. 4. Quare si etiam tali pretio comptinito Catellus Antonio tanti , vel forte etiam pluris valebat , dicendum talem surreptionem non esse contra justitiam ; bene vero si e contra Lemus lib. 2. cap. 2I. dub. I. CRS. III. Poenitens quandoque exponit peecata sua absque ulla detestati ne, ob quamdam incogitantiam naturalem , quantoque ille deteilatur . sed absque sor mali proposito illa , & alia in post rum evitandi . Q. an quale iudicium de hisce Conseisionibus efformandum e Re p. Confessiones factas absque ulla detestatione, & dflore, probabilius esse invalidas, nec iuvare ad effectum remissionis peecatorum I factas vero s- ne proposito formali; sed curri detestatione & supernaturali dolore, probabilius validas esse , ac fructuosas. Ratio pri pari. eli, quia dolor peccatorum est materi δ' proxima , ' se pars essentialis Sacramenti Poenitentiae; ideoque, eo de firiente , Saeram Pnium ipsum deficere necesse e l .
di Consessones esse invalidas, ae sine remissione peccatorum. II inc Tridentinum sess. I 4. cap. q. ait : Fuιr quovis rem'Ore ad impetrandam ventum peccatorum hic contritionis motus necessarius . Ratio se e. pari. est ,
quia ad valorem ejusdem Saeramenti , Et ad esse Rum remissionis pecem torum , non requiritur essentialiter formale propositum , sicuti formali dolor ; nam illud non est materia proxima Saevamenti, q iemadmodum hic; sed susscit propos tum implicitum ti virtuale, ines usum in formali dolore: qui enim ex corde detestatur precata , dc de eis dolet , implicite dicit , se nolle amplius peccare, nam non vult amplius facere quod sibi displicet. Ergo eum in hoc casu Confessiones factae fuerint cum vera detestatione , & dolore formali , dieendum , quod validae sit ac fructuosae. Viva de Poenit. disp. q. quaest. 2. artic. I. aliique.
CAs. I. Ergius ex ira in Clericum, ipsum percussit, sed occulte. Q an
majorem Exeommunicationem contraxerit Resp. assim. Si quidem Sacri Canones animadvertentes paena maioris excommunicationis ipso facto in percussorem Cleri ei, nullam distinctionem faciunt inter percussorem publicum , & occultum, quoad eius incursionem , sed absolute, ae generaliter loquuntur. Propterea cum lex generaliter i quens generaliter si intelligenda , dicendum quod Sergius , etsi occulte Clericum percusserit, est majori excommunicatione irretitus. Hinc licet nota Dissi
36쪽
nen excommunicati, iuxta Const. Ad evitanda, pcssint ante de nuneia
tionem ipsum non vitare; ipse tamen , eis non de nunciatus, tenetur, le- eluso scandalo, & infamia, vitare alias, nee poteti Divinis interesse ; uuo verbo, tenetur se gerere eodem modo, quo ante talem Conisi tutionem tenebantur similes excommunicati, eum per hane nullus favor sit ex communicatis concessus , prout inter alios notat Suarea de Censur. disp. 9.sect. a. num. II. Dixi, secluso scaudati, oe infamia ς eo quia si oeculte ex communicatus nequeat alia via gravem infamiam, & scandalum vitare, nisi praedicta faciendo. potest tuta conscientia ea facere, immo, praemissa Contritione, ae Confessione celebrare, si sit Saeerdos, aut communicare; nam praeceptum de vitando scandalo, & jus vitandi propriam infamiam, gravius urgent. Sayrus de Censur. lib. 2. cap. R. num. 6.CAS. II. aegrotavit per .aliquod tempuς amulus Andreae ; qui propterea illi negat salarium tempori aegritudinis correspondens eo quia pro illo tunc alium conduxit. Q. an Andreas quoad hoe juste se gerat Resp. laesuta conventione in contrarium , Andream juste se gerere detrahendo salarium pro rata temporis, quo famulus diu fuit Xgrotuς. Ratio e l, quia merces, seu stipendium solvendum est ob operas quotidiana ς, quas proinde si ille non praeititit, ipsi non debetur salarium, quamvis id eveniat ob ea sum fortuitum . , famulo non voluntarium , ut docent passim Auctores. Nec obstat, Canonico aegrotanti deberi distributiones quotidianas, si, cum valeret, interesse consueverat, cap. i. de Cier. aegrot. Disia
paritas enim est, quia Eceletia lie statuit , ne sui Ministri a ministerio Ecclesiastico deterrerentur ; quod non statuerunt leges quoad famulos . Item distributiones veniunt nomine alimentorum , quae etiam famulo iu- firmo debentur cum expensis moderatis, nisi in conventione aliter suerit expressum: Sylvester ver b. Familia, q. 2. AZorius pari. a. lib. 2. eap. ῖ9. quaeis. q. Dixi postea quo famulus diu oc. quia famulus aegro et per unam tantum, vel alteram hebdomadam, non est aequum illi jetrahere de salario. Petrus Navarra lib. 2. cap. a. num. 2rς. & alii comm . CAS. III. Sacerdo; ad acquirenda vasa tiam nea , in puteum a fure projecta, eo demisit adolescentem, fune nova ae forti colligatum, eumque appensum sustentabat, donec vasa expiscaretur . Aecidit autem ut funis , quiore putei refricabatur, disrumperetur, cum adolescen ς sensim extrahebatur onustus; qui proinde in aquam praeceps ruit , ae suffocatus est. Q. an talis Sacerdos evaserit irregularis P
Resp. cum dist. Vel Sacerdos plene abvertit funem ore putei restie tum di Drumpi; vel non. Si non ς dico , ipsum irregularem non evasi illa ; quia hie agitur de irregularitate ex delicto; unde si non fuit in gravi culpa, neque habet incurrere gravem poenam , cum poena debeat esse delicto proportionata. Cap. Felicis de Poenis in 6. Si plene advertit ; dies . eum utique evasisse irregularem ; videns enim sunem disrumpi . debebat vel
hunc ab ore putei statim amovere , ne refricatus disrumperetur ; vel altum firmiorem funem adolescenti dimittere , ut ipsius adminiculo sortius colligatus tutus extrahi posset, vel illi dicere, quod interim relinqueret vasa stam nea in puteo , ne funis horum , ac ipsiuς pondere nimium pressus disrumperetur , praecepsque ipse rueret , ad aequis immersus sustocaretur , contormiter ad responsum Alexandri III. cap. Sustepimus ex tr. de Homicid. Propterea, eum non ita se gesserit, fuit in gravi culpa, & se est irregularis. Ita DD. comm.
37쪽
CAS. I. CE in pronius, ea teroquin iuvenis, ae robustus, singulis diebus.
O quibus urget praeceptum jejunandi, experitur stimulos carnis acerrimos cum periculo consensus, queis non subeli aliis diebus. Q. acidiebus praedictis teneatur jejunare Resp. eum dist. Vel tale perieulum removere potest aliis remediis I puta , sollieita sensuum & animi custodia, enixa oratione , & sui commendatione ad Deum, discretis corporis calligationibus &e. Et tune dico, ipsum praedictis diebus teneri adhuc jejunare i nam in tali casu , non a ieiunio, quod potius ad reprimendam carnis concupiscentiam inititutum est, atque deservit, Sempronii periculum provenit, sed aliunde; puta, quia
hic occasiones non vitat s sensus ae mentem non bene custodit &c. Vel tale periculum aliis remediis removete non potest ; & tune dico, Sempronium non teneri praedictis diebus jejunare , stante concursu altioris praeeepti strictius obligantis ad praecavendum proximum periculum consensus e quemadmodum enim cessat obligatio jejunandi , quando 'ex eo intervenit verum periculum proximum incommodi valde gravis in codipore; ita, & quidem a fortiori, quando ex eo provenit verum periculum proximum gravi peccati in anima. Vide Basseum v. Ieiunium r. num. 6. Pasquali gum de jeiun. decis. 242. CAS. II. Praevidet Sergius, se ob multitudinem confiteri volentium non posse tali mane confiteri ; propterea, cum sit dies plenariae Indulgentit
concessae, confectιν , ac facra communione resemra , per unum ex accendentibuς interrogat Parochum , an si Communioni praemittat actum Contritionis, sit Indulgentiam lucraturus. Quid respondet Parochus P Resp. Sergium lucraturum Indulgentiam, si haseat tantum venialia; non sic vero, si habet aliquod mortale cognitum, nec ullo modo absolutum. Ratio pr. partis est , quia licet Pontifex possit pro lucro Indulgentiae praeseribere etiam Confessionem venialium; tamen , si id elare non exinprimit, intelligitur, praescribere Confessionem solum prout eam praescri-hunt jus Divinum, & Ecclesiasticum , quae , ut tradit Angelicus in q. dist. 39. q. R. art. I. q. a. ad 3. & quaest. 3. ibid. , praecipunt solam Confessionem mortalium. Unde si Sempronius habeat sola venialia , Indulgentiam utique lucrabitur . Ratio a. partis expresse colligitur ex pluribus Decretis S. Congregationis Indulgentiis , Sacrisque Reliquiis praepositae , signanter ex illo I9. Septembris I 729. quo declaravit etiam in casu. quo quis ob deficientiam Confessarii eonfiteri non potest,
non sumcere Contritionis actum pro lucranda Indulgentia. Decreta per extensum refert Theodorus a Spir. Sanct. de Indulgent. pari. I. cap. I a
Resp. III. Mulier post Confessionem rogat Confessarium suum pergentem
ad celebrandum , ut ipsam communicet eum parte Hostia' , quam ipse consecrabit in Missa. Q. an Confessarius possit hoe licite peraetere RResp. neg. saltem non interveniente gravi motivo id peragendi. Ratio est, quia id esset contra praesentem eommunem Ecclesiae praxim, & consuetudinem , quae est , ut Eucharistia non nisi consuetis eum particulis , & quidem cum una tantum solitis non grandiore, cuivis fideli ministretur ἰut patet ex Decreto S. Congreg. Cone. circa Commun. quotid. edito 12.
Febr. I 679. approbante Innocentio XI. Dixi saltem σα quia si in tali Ecclesia non essent particulae consecratae , nec commode haberi ponseat
38쪽
sent eonseerandς, tunc posse Consessarium, aut alium Sacerdotem, petitioni mulieris indulgere ad satisfaciendum magnae illius devotioni, vel ob aliud rationabile motivum, ut tradidit Clericatus de Euehar. eeis. 3ῖ. referens Quartum, Corset tum , & alios plurimos; idemque docent Co
trib. seqq. aliique. Nulla enim leκ, inquiunt, nee ullus Canon id uerat , si e consulitur utilitati fidelium , & Decretum ae consuetudo praesa ta intelliguntur in casu, quo adsint, vel commode haberi possint parit e uiae , nee ullo interveniat rationabile motivum aliter communieandi ;uti eolligitur ex quo ipsa met Rubrica Missa l. tit. de defect . in Minist. oeeur. v. Si Sacerdos, praescribat, ut Sacerdoti, qui post primam, vel utramque Consecrationein in syncopen ineidit, ae est ita infirmus, ut communicare possit, praebeat Substitutus partem Hostiae , si non aest alia
CAS. I. URegit Parochus mane diei festivae in advertenter ieiunium p i ex quamvis noscat, quod si Parochianis manifestet, praecise dicent, ipsum in hoc incautum suisse , & inconsideratum ; hoe non obstante Missam e elebrat, ut populus praecepta satisfaciat. 4 an gravis culpae ob hoc sit arguendus Resp. assitan . Ratio eli, quia si e violat in re gravi, sine iusto δρ rationabili motivo, ritum, ae praxim , stricte & universe ab Eeeses a praeseri-- ptam, nempe ut Sacerdos non ieiunus Missam non celebret, ut Oatet e XConcilio Conifantiensi Sess. 3. & D. Angustino EpisL 3 . ad Januar. Si
quod enim in ea su id peragendi motivum intervenit, fortasse eli ad evitandam penes lyarochia nos graves infamiam, & scandalum i cum, ipso non celebrante, nequeant hi tali die Missam audire. At quis non videt, quod licet Parochiani, de eventu admoniri, dicant ipsum, frangendo in advertenter ieiunium, incautum suisse , & inconsideratum , gravem per hoc ipsi non irrogant infamiam ς ac per hoc, quod neque ibi, neque alibi possint ea die Missam audire, non peceant, ideoque insufficiens omnino esse tale motivum uare, sicuti gravis culpae arguendus esset, si in tali circumflantia celebret in fermentato, aut sine vellibus Sacerdotalibus, eo quia ad id licite peragendum requiritur praceptum magis urgens. ae sit illud audiendi Sacrum; ita ob eamdem rationem gravis culpae arguendus est in casu nostro, eum etiam hoc sit adeo stricte ab Ecclesia prohibitum: ut solus Pontifex valeat in eo dii pensare, ut cum Ugolino tradit Homobonus Exam. Eccl. tom. 3. tract. IS. quaest. 28. res. 3. Gotti de Euch. quaest. q. dub. 3. l. 2. D. II. CAS. l I. Puella sita. ad initantiam Consessarii, nolentis aliter ipsam absolvere, huic manifestavit complicem sui peccati. Nunc audiens a Soeia , quod ob similem ea sum idem toti eum eodem contigerit, Quaerit a P rocho , an debeat talem Confessarium Inquisitori denuntiare. Resp. ne g. sive quatenus a Confessario ipsam et fuit adacta ad manifestandum complicem; sive quatenus audivit a Soeia, hute idem eum eodem evenisse. Ratio pr. pari. est , quia nemo tenetur extra Poenitentiax Sa-C cra.
39쪽
ciamentum, aut aliud iudicium legitimum, te ipsum prodere, propriam
turpitudinem manifestando. F'ropterea Sanctis. Do m. Nost. Papa Bene dictus XIV. se l. mem. locis infra citandis ex prelle declaravit, se ibi non comprehendere poenitentem in causa propria , quando hic nempe peccatum suum confitens adigitur a Confessario manifellare complicem in eodem peccato. Ratio sec. par. est, quia licet laudatur Pontifex in litateris datis in forma Brevis die 7. Iulii I7 3. reprobaverit & damna verit ut scandalosam , & perniciosam , ae samae proximorum , ipsique
Sacramento iniuriosam , tendentemque ad sigilli Sacramentalis violationem, alienandosque Fideles ab usu Sacramenti Poenitentiae, praxim Confessariorum a poenitente inquirentium nomen ac personam complicis ,
eique absolutionem negantium si illum non manifestent: immo in Constit. inci p. Apostolici Mindiarii edita V. Idus Decembris i 7 9. praeceperit omnibus, & singulis , qui aliquem Sacerdotem , si ve saecularem , sive tegularem, cujuscumque gradus, & conditionis ex illat, quocumque alio m do , praeterquam ex ipsa Confesssione a semetipsis apud eum peram , cognoverint ut administrando Poenitentiae Sacramento interrogasse paenitentem de nomine complicis , eidemque indicari recusanti absoluti nem denegasse ; praceperit , inquam , in virtute sanct .e obedientiae, ac sub eisdem poenis, quibus ad debitas aliorum delictorum de nunciationes adstringuntur , ut intra terminum dierum pro aliis de nunciationibus a
S. Ossicio praefigi solitum , Tribunali SS. Inquisitionis deferant ae de- nuncient hujusmodi Sacerdotem , sive id cum fecisse intellexerint propter adhaesionem praedictae reprobatae praxi, aliave de causa erroneae opinionis suspicionem ingerente; sive id ei iam per imprudentiam egisse, &per actum praefatis de Ritutum circumstantiis et tamen quia neque haec Conili tutio, neque aliae Litterae datae iv. Nonas Iunii i7 6. hactenus ubique obligant, sed tantum Regna Portugalliae, & Algat biorum eum sci-lum ad horum Archiepiscopos & Episcopos . ac Tribunali Inquisitioni hujusinodi Regnorum, peculiariter directae legantur nec de eorum, quae in iis pracepta sunt, ad nos extensione constat , ideo dicendum , puel
CAS. III. Interrogat Farochum Sempronius, an quando Conse Isis, ac Communione refectis concessa est in Ecclesia Parochiali plenariae Indulgentia a primis Vesperis usque ad occasum Solis, sui liciat pio lucro Indulgentiae Confessio, & Communio facta in pervigilio , aut biduo ante ', vel triduo. Quid respondet Parochus Respondet , sufficere factam in pervigilio , & probabilius etiam lactam biduo
ante, vel triduo. Ratio primae partis sumitur primo ex Decreto S. Congregationis Indulgentiarum, cui cum propositum fuerit totum huiusce Ualus quaesitum, die r . Martii 37 12. respondit quoad primum asstirmative,& quoad secundum Dilata prout refert Eusebius Amori. De Indulg. ita supplem. pag. 72. Edit Uen. Deinde si non sufficeret facta in pervigilio, indulgentia nunquam obii uere mi Iet a primis Vesperis Festi, cum ejus lucrum supponat polita omnia requisita, in tet quae in casu sunt Confessio& Communio, ut patet ex illis verbis, Couess. ac Sacra Communione refectis. Sed Indulgentia obtineri potest a primis Vesperis Felli, ut exprimitur, ac supponitur in proposito Casu e ergo dcc. Theodorus a Spir. San.
De Indulg. pari. 3. arti c. I. quaeli. II. & comm . Ratio sec. par t. est squia in primit, quod fit intra triduum , dicitur fieri continuo , l. ult. Cod. de Iudie. & l. f n. Cod. de Error. Advocat. ut notat Viva ad 39. prop. damn. ab Alex. VII. numero I. Deinde Confessio ac Communio
40쪽
non ita alligantur tempori determinato , scuti Ecclesiae Visitatio , ut eruitur in ratione prirn .r partis. Hinc licet in rei eventu magis consul tum sit se accommodare praxi fidelium , ponentium etiam huiusmodi opera in Fello, aut pervigilio; tamen si quem contingat Confessionemti Communionem posuisse biduo ante , vel triduo , probabilius censeo quod intra tempus praescriptum visitando Ecclesiam , ad hoe lueretur Indulgentiam. Portellus in Dub. Reg. V. Indulgentia, num. 3. Comitolus Resp. Mor. lib. l. quae 9. ῖ9. Aliique, quibus non dissentit Cardinalis de Lugo de Poenit. disp. 27. num. 93.
CAS. I.' TI Eres Saeerdotis est certus, quod hie accepit eleemosynam I I pro Viginti Missis eelebrandis; dubitat tamen, & quidem
rationabiliter, an suscepto oneri satisfecerit. Q. an teneatur totidem Sacrificia celebranda curare
Resp. amrm. si adhibita omni perquisitione, ae diligentia, de nullius Misi
celebratione constat. Ratio est, quia ob receptionem eleemosynaruin sactam a Defuncto, tale onus induit qualitatem debiti realis, quod propterea, ob aditam haereditatem, in ipsum ut pote haeredem transivit. Undeseuti si Sacerdos esset adhue superstes , &i haberet istud rationabile dubium, teneretur totidem Sacrificia celebranda aut celebranda curare, eo quia possessio staret pro debito certo contracto, quod non ad aquatur persolutionem dubiam, & quia satisfactio, cum sit aliquid facti, in dubio
non praesumitur ; ita quia huiusmodi onus transivit in haeredem, tenetur hic ob eamdem rationem curare ut malit integras eleemosynas dominis restituere ut totidem sacrificia celebrentur, cum de unoquoque dubiumst, an fuerit celebratum, Neque dicas, debitorem, post sumetentem diligentiam, adhuc incertum an teneatur aliquid solvere, non obligari ad solvendum, cum in tali ea su melior sit eonditio possidentis; seque etiam haredem, poli sustieientem diligentiam adhue dubium&e. non teneri &c. Contra enim: aliud est loqui de eo, de quo dubium est, aut sit debitor, aliud de eo, qui certe est debitor , incertum vero est an solverit . Primum & ergo allum eum Communi non obligari, ob rationem allatam, non possessor ius habet in re, & etiam plures iuris habet in retinendo, quam Actor in agendo: si enim hic non probat rem ad alium pertinere, ille qui possidet, ex sola possessione probat dominium , ideoque ipsius melior est conditio, utpote possidentis. Secundum tamen dico obligari, ob rationem supra assignatam; iustitia namque commutativa exigit aequalitatem . quae non datur inter solutionem dubiam & debitum eertum . cui proinde per illam non satisfacit; prout etiam firmavimus anno i 748. ad Cas. 3. Octobr. Hi ne cum haeres Sacerdotis cum hoc secundo. eoi ne i- dat, dieendum quod, si non vult eleemosynas restituere, tenetur 2 o. Sacrificia celebranda curare .
CAS. II. Legauit Sergius centum libras suae Ecclesiae Paroehialis & quia in una Parochia natus est, in alia Testamentum condidit, & in alia oecubuit , nee Eeclesiae legatariae nomen ex prestit: d euinam Ecclesiae Parochiali debeatur Legatum . Resp. deberi Ecclesiae Parochiali, in euius Parochia oc buit, si Sergius non est ibi mortuus per accidens, sed ab aliquo tempore ibidem domicilium fixerat. Ita Pa squaligus De sacrifie. nov. leg. iom. a. quaest. 2OOa. M ronus, & alii. Ratio est, quia ex quo Sergius pluries domicilium mutaverit ,