De rebus, Emmanuelis regis Lusitaniae inuictissimi virtute et auspicio gestis libri duodecim. Auctore Hieronymo Osorio episcopo Syluensi

발행: 1571년

분량: 488페이지

출처: archive.org

분류: 전쟁

221쪽

to discrimine pugnant. Qui opem iniicisti scaphis asserebatin noram cito

uenirepotueriint, quin nostri prius vulnera permulta abhostibus accipemuli. Hostes ipsi partim concisi, partim metu in mar praecipitati senti maximaeoni

ars in fluctibus interse suit,siatici inaclo in litus eua tunda lanta auiacaedes ostili sui ut niare sanguine redsidare videre tu diuinus ipsi in GFinimici

lorem verit,spectantibus terrore in i jcerent. Hoc erte costat; tantam finstinc . stium trepidationem, postquam rem inclitini cons hexere, utcouersis arcubus seipsost itiis configerent. Itaque maximus numerus hostium intersectorum fluctibus eiectus in litus suit,sagittis transfixus in aLusitanis nulla sagitta mi geretur. Georgius Barretus,qui in nauem illam ut opem circunuentis affeπὶ ingrellas: sicrat, cum cemeret eam prope urbem consistere;& tormet a ibsmedis , sitis instruetam esse, eisdem tormentis hostilibus urbem quatere;&moenia luantum fieri posset disturbari praecepit Cum iam nostis nullus appa, ieret,in naues hostium simili uti fuit. Multae depressae, multa flammis exui sunt. Quo factourbe propius Albuquercius accessit, ita,vire appropinquΡret. Qui in regia consistebant, luanuis essent stupore vehementer impresse iit saglitis nostros propellerent contendebant . At quercius & Menelaus,&quis dam alij viri nobiles vulnerati sunt. Inde oram illam' praeterveetias Al queocius, quampli uim alias nauci exusiit, donec ad quandam statione perilanit, quae ad Carmaniam spectabat,in qua centum & octoginta naues, quae nonduin mare laetant deductae, consistebant: quae onmes serme flammis absunρος sunCTemplum etiamin siburbano magnisi aptibus omictum,&religi ne Mahumetanaconsecratum excitato incendio deflagrauit. Nostri scstudio

certaminis rebantur, ut in urbem inuadere properarent . Eos tamen Albu- querchiscontinuit. Erant enim pauci admodum,&labore nimio defessi clauitatem vero magnus numerus militum confluxerat. Praesium horis Octo co-tinitatum fuit. E nostris decem desiderati, supra quinquaginta vulnerati sunt, inter quos Gaspar Diatius vexilliser extitit, cui manus siextera uno ictu praeci fuit . Ex hostibus circiter duo millia hominum cecidere. FIaec victoria ma- num metum hostibus iniecit, ibi multo grauiorem turbationem illis affereat inflammatio nauibus illata. Vita namque dosalus insulae nauibus continebatur, quibus sublatis vastitas&interitus imminebat. Rex igitur re prius in consilio deliberata, per duos Saracenos xsu rerum peritos&auctesitate gr*ues, quorum unus appellabatur Coie iram ius, alter verb Abdala, qui erat Hispanus Granata oriundus, ab Albiaque o pacem petijt,dc humiliter at- 'ue demisse postulauit, ut errori suo veniam impertiret. Se namque temeritate adoles tantiae & hominum perditorum consilio in eam fraudem deductum fuisse. Satis iam poenarum dedisse,& malis eruditum ita fuissit, ut jerandum esset, semper spinossicio futurum. Itaq; libenter imperiumRegis Emmanuiss

222쪽

Emmanuelis a gnoscere,& tributum, quod imperaui esset,pendere velle. Deinde Al quercium obsecrabat,ut ei loco paretis esset. Se namq; ei perpetuo pie - te non minore,quam si esset illius filius,praestiturum. Admonebat deinde,ve animaduerteret sapienteliqua rem gereret. Armitatum iam ad ditione &imperiit Emmanuelis pertinere. Si igitur insul vastitate& inflammatione inferret, bonam parte imperij Portiagalensis interitiiram.Insula nimq; esse hominu frequentia celebrem, opibus abundante, & ita Persidis di Arabiae regionibus im-Winente,ut qui eam teneret, facillime posset imperiti dilatare. Intulae vero fir--mentu in nauibus esse constitutu,ita,ut qui naues exureret, interitu sempiternu insulat illius com is esset illaturus. Vt enim sicebat illius legari: arime

excisa radice protinus exarescit: ita Armitatu excisis nauibus, quibus ut radicibus alitur atq; sustinetur,interibit. Si igitur opes tui Resis augeri &lificari desideras,opus est,ut insulam Gserues, e cuius incolumitate magnus ad eius imperiit cumulus accedet.Pr terea quemadmodii maximos imperatores,quo nim nome est immortalitati consecratu, virtute atq; saetis egregijs imitaris: ita clementi. ae exempla,qua no minorem admirationem sentibus,quam victoriis attulere, ibi ad imitandum proponas. Hoc enim sibi ad nominis immortalitatem praedam existimabant,ut quos virtute deuicerat,misericordia conseruaret. Sic aute clim virtutis magnitudine terrori hostibus essent, humanitatis laude cunctos mortales ad fluatu sui nominis excitabant.Quod ad virtutem attinet, tantii facinus edidisti,ut sis cum omnibus summis Ducibus coparandus. Reliquum est,ut quemadmodu in bellis inuictus semper extitisti, ita parta victoria a nemine te clementiae humanitatis laude vinci patiaris .s Uare cum iam dignas erroris poenas pertulerimus,fac ut malis innumerabilibus perculsi de abieci i,tua benignitate recreemur. aximi namq; hominis est,in summa felicitate imbecillitatis humanae memoria retinere, dchominibus in siimma calamitatetastitutis ignoscere A te igitur per numen sanctis simum,quod colis, per dexteram istam tua semper inuidiam petimus Jc obsecramus , ut misericordia afflictis tribuas,&errori Regis adolescentis, quem valde temeritatis suae poenitet,

ignoscas, &igne, quamplurimu fieri poterit,extingui permittas.Quod si seceris,non iblii laude Ducis sortis simi verum & gloria Principis humanissimi c5 sequeris,& opibus Regis tui multu prospicies. Ad haec Albiaque iis respondit, se moleste serre,quod non multo prius chi hac legatione ad eu venissent. Quod si fecissent,non tantii damni factum ni isset. Irent igitur, & ignem festinanter

extinguerent. Se namq; fide dare, eos nullum interim i ncommodum a nostris accepturos,dum naues reliquas, inquas nondu incendiu pervaserat, ex imminenti clade proriperent. veris ad pacis coditiones attineret, se responsum postea daturu .Cum hoc responsis Coiebei ramius ad Rege reuersiis est. Abdala verb suit obsidis loco retetus, & ignis absq; ullo impedimeto singulari multo-m industri adc sequiitate restinctus. Postridie fueruta Rege missi Principes ciui-

223쪽

LIBER

latis,inter quos eratNoradinus: sic enim appellabatur,aut Regis nomine cita lateret patrijs institutis Jc motibus regebat. per hos cu Albuquercio pax firmatas rit. Paeis cultiones haesuerunt. Vt nisadinus,hoc nomine secudus, Armutij Rex stipediarius Regis Emmanuelis esset, de ei tributi nomine quindecim aureolui umorii millia penderet: &praeter haec, ipsi Albuquercio pro impcnsis in id bellum factis ibi ueret quinq; millia. Vt Rex assignaret locu in urbe,quces Albu Mercius vellet,in quo posset arcem aedificare. Huius paetionis literae sue runt in aureis laminis instulptae Arabica & Persica lingua. Persicum exemptu; ut penes ipsi im Regem seruaretur, Arabicum ut ad Emmanuelem mitteretur: His pactioibus frimatis &obsignatis,Rex ab Albuquercio postulauit,ut ei unuvexillum Regis Emmanuelis patroni sui insignibus illustratum mittere cuius admonitu diiceret, Regem absentem , cui se addixerat,debita fide & pietatenerari,&ut intelligerent omnes,eum in illius patrocinio latere, cuius tam clam apud quamplurimas nationes nome esset. Vexillum ab Albuquercio mistum, cum maxima ciuitatis totius laetitia,& faustis acclamationibus, quasi selicitatis perpetuae signum exceptum suit, & in regia turri collocatum. Albuquercius deinde ε natii egressus, in regiam cocessit, quae erat instrata peristromatis aureis&bombycinis. Rex illum magni amoris significatione coplexus est, multusq; sermo de pace fuit ab illis institii tus, quam iterum iureiurando valde sancto Mreligiosi, confirmarunt. Inde ciam se rursiis in classem Albuquemus reciperet Rex munera ad illum misit satis ampla, Regisque magnificetia digna. Balteus erat ex auro saetus,multisq; semmis maximi pretij distinctus, & sica cum vagina ex auro &gemmis sim isti ratione perseeta: &quatuor anuli,in quos erant gemmae exim ijs blendoris inclusae:& equus mirae pulchritudinis &pernicimtis, ephippio &phaleris valde preciosis instratus Duces etiam reliquos muneribus elefantisiimis assecit. Albia quercius illum vicissim remunerauit donis at i; monilibus opere singulari perseetis. Itaque persuasum erat omnibtis,nihil este polle illa pace constantius. Lusitani igitur epressi, in domibus, quas Rex illis designarat,sine ulla sit spicione fraudis habitabant. Aliquot naves fuerunt in litus, virescerentur, absque ullo metu subductae. Arcis suntameta c6tinuo iacta sunt. Albuquercius cum Saracenorii mores exploratos &cUnitos haberet,& quata perfidia uti seleret,intelligeret, prope locii, ubi arx aediscari incipiebat, in lingula litoris ipsius turrim excitauit, in qua tormeta disposuit, quibus si Saraceni opus impedire conarentur,eos dispelleret. Omnes Lusitani certatim operam strenuam nauabant: nullum erat generis & dignitatis discrimen: qui plus laboris in illud opus insumebat, is nobilior habebatut. Albuque iis ins Libat acriter operi,& laborantes vrgcbat, eorumque laborem & laudibus&sermonis urbanitate leuabat,& frequenter admonebat, totam firmam eii &sem, ritatis ratione in eo posita esse, ut opus summa celeritate perficeretur: ut si Reymi Heris perculsi pinniteret,fide frangere si vellet,postqua arx munitissima ceruicibus

224쪽

ceriai cibus illius impenderet inime posset. Ipseque ut exemplo reliquis esset operi etiam plerianque manus admouebat. Rex materiam opera suorum abii 'de subministrabat.Et quia, ut fi editiones inter Lusitanos&Armuzienses ex citabantur,ne nostris iniuria a ciuibus inferri posset, Noradinus quadringentis militibus stipatus, summa Regis ipsius voluntate praesidio nostris erat.Duo fili εNoradini de Regis nece colurauerant, &detecto scelere, antequam poenas darent , aufugerant. Vnus appellabatur Delamira Alter rarassis. His Albuque

cius propter singulare studium, quod in Emmanuelem prae se ferebant, a Rege veniam&reditum in patriam impetrauit.

tur, duo legati Armugium adueeti l unt, ut tributu ID maelis nomine, qui tunc Persidem, &quamplurimas Drientis Solis regiones imperio deuinctas continebat,

quod Armurij Rex, ut alij permulti Reges stipendiarij,

ex scedere debebat, exigerent. Erat Ismael is,quem Sophum cognominabat, princeps inter Saracenos omnibus artibus illo loco dignis excellens,qui propter ingenium&industriam,cum lepra irium reliPonis nomine venditaret,deinde magnum virtutis specimen tabellicis rebus offenderet, ad summas opes peruenerat, imperiumque latissima propagarat. Armuzij aute Rex, ut alij permulti,metu & imperio coactus tribu tum illi pendebat.Tunc igitur cum legati tributu peterent,Rex animo suspen so S anxio,quid sibi agendum esset, explicare no poterat. rem ad Albuquercisi retulit. Is eum sine cura esse iussit. Itaque legatis per unum e suis comitibus de aduentu, & de valetudinis firmitate gratulatus est. Deinde eos admonuit, ciuitatem illam&ArmuZij regnum Regis Emmanuelis este, belli iure subactu α Armuzij Rinem in fidem Emmanuelis Regis praecellentissimi receptum ita,ut sibi neces le esset iniuriam ab illo propulsare. Quod vero ad tributum attinebat, se tributum Regis ipsius nomine continuo 1bluturu. Ferculii deinde in quod tribum erat impositum, cora legatis ipsis euolutum suit.Erant aute inserculo globi ferrei,&sagittς,&hastam cuspides,& ferreae fistulae . His explicatis,&inlcgatorii cosipectu propositis,adiecit is, que Albuquercius miserat, H

225쪽

LIBER

Rex pindere selet iis qui a regibus sibi subditis tributum exigunt.Hoc respon sis legati , quantiis minime serendam iniuriam Ismaeli Regi omnium potetis

simo factam esse clamarent,& minas ctiam iacerent, inanes tamen in patriam rediere. Arx interim ad tantam altitudinem peruenerat,vt praesidio relicto de

sendi facile posse videretur. Duces vero molestissime serebant, se diutius in eo opere detineri. Animo namq; reputabant praedas, quas agere E nauibus hostia potuissent,si circa Arabici si nus introitum mare illud peragrauissent. Ardentes igitur cupiditate,consilium ineunt , ut nomine Resis ab Albuquercio conten dant, ut arcis praesecto, quem vellet, relidio, inde discederet. Postulatum hodscribunt, & nominibus Oolignant,&obtcstantur,ne contra Regis imperiti vel let diutius tempus in eo opere conterere, ad quod efficiendum iussus no suerat. Aderat scriba cum postulato, ut fidem scriptis faceret,illum , si postulato no satisfaceret,officium prodidis te. Is postulatum de manibus sci ibae cum accepisset, legere noluit,sed sub lapidem,qiii erat in arcis limine,ad eam rem paulo altius machina sublati im,abdidit. Hac columelia Duces ostensi,ad Coleatarum,qui maximum apud Regem locu obtinebat , adeunt,eumq; admonen Albuquercium nihil eorum,quae contra Resem ArmuZij gesserat,ex Emmanuelis Regis imperio gessisse sed hominem effrenata ment Uraeditum,& pr ter modum dc rationem laudis appetentem, ea molitum suis Ie, quae Hrtasse non mediocrem essent offensionein animo moderatissimi Regis allatura Nec enim Emmanuelem velle,ut nostri Regibus,a quibus nullas iniurias accepissent, bellum inser rent. Id Coiratarus esim ab illis accepisset,laetitia incredibiliter elatus est.Existimauit enim sibi licere minore cum periculo fraudes machinari. Itaq; ad Albu-

quercium accedit,eiimq; post longum sermone vehemeter admonuit, ut classsem inde deduceret. Illius enim metu mercatores ed naues minime cum mercibus, ut ante ibiebant,appellere. Et ob eam causam Regis vectigalia, quae maxima ex parte in portorijs consistebant,imminui,ita, ut tributum , quod fuerat impositum, luere propter rei familiaris angustias minime posset. Dabat praeterea fidem,se persecturum,ut arx illo absente perficeretur,dc ita muniretur, ut Albuquercius ipse cupiebat.Albuquercius ad ea sic res di ut intelligeret C statarus,illii ab instituto consilio minime discesssurum. Iini; alia via concinnate fraudes instituit. Quinq; nautas pecunia corrupit, ut Albuquercium desereret, in quibus erant quidam , qui tormenta aenea conflare sciebat. His aute in continentem traductis,iussit omnia quae ad tormenta conficienda pertinerent,la

se subministrari,e6sq; victu lautissimo,atq; muneribus deliniri. Id cum Albu quercius c5petisset,misit adRege &ad Coleatam,qui nautas sibi cotinuo tradi

postularet. Resipodent illi,homines minime c5parere.Se tame opera daturos,ut eos si lateret extraheret,&adiltu mitteret.Post triduli per nunciu significat,homines ex insula inc6tinentem traiecisse. Se tame curaturos , ut inde abducere tur. Interim vero hi summo studio tormeta partim aenea, partim serrea faciebat.

226쪽

Coieatarus, homo quietis impatiens, de fraudulentus,arma com rtati, milites adduci nocte, ne res palam fieret. iubebat, & bellum tanto silentio & calliditate c5paraba ut quantiis Albuquercitis sagax de callidus esset, id odorari noposset .Tandem Saracenus quida, nomine Aorahemus, illi rem totam aperuit 'R; demonstrauit, quosdam Lusitanos Duces Coirataro causam illius ει

Ieris attulisse. Id Albuquercius admiratus,Deo summas gratias egi Saracenuo; admonuit, ut omnia,quae posset explorare,adiltu continuo deserret : namqι pessiturum, ut eum debito praemio large atq; munifice cu amplificatione dignitatis assiceret . Deinde per nuncios Regem & Coiratarum admonebat, navellent foedus tanta religione percussum, propter quinque transsusas violare. Deum,qui est iusiurandu negligentibus insensius,metuerent,dc bem renouandi materiam contra internositam fide praebere nollent. Illi iurant, se de hominibus illis,quo in loco essent, nihil certum habere. Albiaquemus Duces ad c5silium euocauit. Fuere qui dicerent. non esse sapientis Ducis,bellum quinque perditorii hominum causiacum lalutis atq; dignitatis certi sisimo periculo moliri. Senamq; admodu paucos esse,belliq; proximi laboribus atm : hostes autem innumerabiles.Si quid ua fuisset in contentione suscepti temere certaminis offensum,multo maius dedecus illii subiturum,quam Lerat illud decus ex

insigni vietoria coparatum. Fore namq;,ut multi victoriam sortunae, ruina temeritati tribuendam merito iudicarent. Non esse vires Lusitanas, cum es eneexiguar,temere distrahendas,3c sine graui causa in summu discrimen inducendas.Quare censebant,nihil fieri posse dissimulatione sceleris atq; conseruatione pacis antiquius Constitueret porro in arce praesectu cum praesidio, & ipse cum esse discederet. Hoc ille consiliu accirere noluit. Neq; enim erat Esana mente depromptu, neq;Tapienter de bello statuebat. Erant enim iam in ciuitate auxilia , undiq; cum multis armis,& tormentis,s bellicis instrumetis inuecta.Nemo erat inter hostes, qui de conseruanda pace cogitaret. Nihil erat in illis simplex,nihil non mendacio,&scelere,& calliditate subnixu. Ducem cum prρsidio

in arce nonduperseeta, neq; satis adhuc munita relinquere,no erat hostes coercere,sed suos hostibus prodere. Arce vero tanto labore standata prorsus omittere,summu dedecus,dc minime sapiens consilium videbatur aimiditatis enim erat,incepto desistere stultitiae aute flamma hostiuopes munitione illa, Lusitanorii opera & contentione persecta,confirmare,ne facile deinde,si opus esset, ciuitate arce illa defensam excinderet.Consilio ita minime c5probato,nuncios ad Rege iterii misit,qui ide ab illo obnixe postularet.Cum vero nihil impetrasset,& eiusde Saraceni,qui illu de instituto scelere certiore secerat, indicio percepisset,arma in certii locum taportari,milites undiq; couenire,stationes muniri, di in illis praesidia disponi,& tormenta collocati,nocte una Lusitanos omnes curebus omnibus, quae maioris pretij erant, in classem recipi iusiit. Haec cum fieri Rex amniaduertisset, detectam fraudem esse cognouit,& idcirco minime disiimu

227쪽

LIBER

dissimulandum, aut rem differendam ratus est. Armati igitur undiq; prodeui:

praesidia concurrunt, tormenta in nostros aperte dirigunt, milites concursantes seritatem oculis de aspectu denunciant. His rebus excitatus Albuquercius Duces in scirphas descendere, & propius urbem accedere, dc moenia tormentia quatere praecepit.Coieatarus naues,quae in anchoris erant,in portum subducere imperauit, ne a Llisitanis capi & incendi pollent. Lusitani confestim accuserun h& naues coniectis ignibus inflammant.Nullum diem intermitti patiebatur Albiaquercius, quin tormentis quamplurimum damni moenibus inferret Sed cum hoc belli genus illi nimis lentu videretur, aliud excogitaui quo multo vehementius hostes amigeret. Iussit enim summa diligentia mare custodiri ne quidquam cibi in urbem importari aliunde liceret. Emmanueli Tellio B reto,& Antonio Campens,& Alsonso Lupio Costat hoc munus assignauit. Illi quan uis inuiti imperata conficiunt. Rates aliquot capiunt, &ad Albuquercium adducunt. Is facinus edidit inhumanum, & illius rebus gestis indignum.

Omnibus enim, qui erant nautae, aut sagittarii, aures & nares atin manus pret-cidi : reliquis, praeter aures atque nares ,medium pedem secari iussit. Eos deinde in terram deduci praecepit,&admonuit, ut Coieataro dicerent idem stip- Ilicium subituros omnes, qui annonam in urbem inferre conarentur. Erant ostes vehementer exterriti, ciborum penuria ciues amictabat: plebs tumultuari incipiebat: fames atq; stis eos premebat. Multi igitur ad Regem adeunqde clade, quae illos vexabat, maxima voce conqueruntur,& iratis precibiis ab eo contendunt, ut vel pace, vel quacunque alia ratione posset, illorum mali; remedium praesens adbibeat. Secus enim , sibi opus esse remedium tantis miserijs inuenire. Ad haec Coiratarus Regium enim est apud barbaros,aliena semper uti lingua, & in infantia grauitatem positam arbitrari) Regis nomine respondet, quod ad depellendam sitim attineret, cisternis ipsius urbis ,& puteis, qui inde quatuor millibus passuum aberant, in loco, quem Terumta- quem appellant, posse ciuium sitim facillime restingui. Ciborum autem copiam tantam este in urbe, quanta satis esset ad bestum tolerandum, usque eo, dum classis maxima rebus omnibus instri tetissima, quam propediem adsutu rani confidebat, portum insulae subiret. Essent porro bono animo. Senάmq; vincula Lusitanis illis omnibus inieeturum, ut vivi poenas improbitatis atque perfidiae luerent. Hac inani spe , ciuium a se furorem & impetum repressit . Re autem vera nec in cisternis,nec in puteis erat aqua,qua tanta multitudo sustentari posset, & ciborum erat extrema quaedam inopia. Albuque us, ut hostes grauiore cruciam vexaret ,& citius ad deditionem compelleret, obstruere puteos Temmbaquens es instituit. Itaque negotium dedit Georgio Barreto,&Altansb Lupio Costae, ut puteos obturarent. Hi scaphis inuecti, oram legunt octoginta militibus stipati. Barretus sex viros nobiles, & in rebus gerendis industrios in terram exposuit, qui viderent, an arte quadam possent aliquem hominem

228쪽

SEXTUS

tarhominem corripera, Equo annutes essent custodis, cognosterent. Hi duos homines capiunt , E quibus intellexere,puteos seritari a Duce,nomine Cidelia

mer, qui sub signis viginti quinque equites,& ducentos pedites sagittarios ha-

'ebat. Hoc cum Barretus acciperet, minis quantum fisci potuit accelerauit, vein terram ciam omnibus copi, egrestis ante lucem erat enim nox hostes inopinantes opprimeret. Quod quidem sic euenit . Nostri erum hostes dormietes endunt : ducem interimunt , &piner paucos admodum, qui semisomnes excitati profugerant, omnes interfecti sunt,& putei hominum & equorum in , diueribus oppleti. Ne autem cadauera extrahi possent, Albuquercius Lauren 'tio Sylvar, Castellano vim valde nobili, dc in armis acerrimo curam dedit, cum viginti imilitibus puteum custodiret. Is cum ab hostiiuri multitudine circunuentus esset, Albuquercius qui semper rebus omnibus intentus erat, & inde tunc non pmcul aberat,cum centum S quinquaginta viris accurrit. Hostes erant permulti,Rex hortator &spectator acierat. Coicatarus admonebat suos. vi in eo certamine vitam omnium contineri perspicerent. Instant illi: nostri multitudine penε obruti retrocedunt, quos hostes acriter insequiitur,& mutitos convulnerant. Albu'uercius erat undiq; telis impetitus: Desami visui Albus uercius venia & reditum in patria consequutus fuerat,multo acrius,quam reliqui omnes,in nostros serebatur Monec tormento grauiter ictus, se Laededoec persequendo cotinuit. At quercius eo die maximu vitae discrimen adluit. Litus erat prope: id fuit in causa,vi nostri omnes,praeter unum ex Albuquercii domesticis,qui in praelio cecidi euaderent. Maxima tamen eorum pari Vulnerata discesiit. Mare tamen summa vigilantia a nostris oblemabatur,ne comeatus vllus inueheretur. Multiti ido a Rege misericordia implorabat se diutius semem atque sitim tolerare non posse clicebat. Nollet paucis obtemperando ciuitatem uniueriam morte acerbissima conficere. Haec clamoribus, S interdumetiani minis, Sceiulatu valde lugubri cum multis lacrymis agebant. Hos Co- iratarus ali uando verbis lenibus,aliquando etiam minis a Regis aditu de congressit repellinat. Sed malum illud iam tolerari non poterat: itaq; necesse erat, deditione tandem miseriae, quae urbem premebat, fine imponi . Sed in hoc rerum statu, resaccidi taedecore sempitemo dignissima. Duces enim quavis es, sent a nobilitate definis egregii , odio parum iusto siti imperatoris excaecati, cum bellum prose consedium esset, fidei & inlitae nobilitatis obliti,Albuquer' oum,sub quo militabant, repente deserunt,&passis vellis in Indiam inuehun. tur. Hi fuerunt Emmanues Tellius ,&Alsonsiis Lupius Costa ,& Antonius Campensis. Cum igimr Albi uercius cerneret,c ijs ad hunc modum dimi mutis, se non posse bellum diutius sustinere, dis aes sit inde semens&indigna bundus, qu5d victoria non hostium virtute, sed siuorum flagitio de marinnis erepta suisset. Est non proci linsula ad idem regnum pertinens Queixume nominatur in eam delatus,in cipitium nomine Arbegimiasit,& ducem cum n e multii

229쪽

multis militibiis occidit, locii inq; spoliauit.Maximus autem ex praeda comea tus sitit in naues impositus. Ibi cum certior faetus esset, arcem ricoloram esse in maximas angustias propter annonae penuriam adductam. Bello enim promebatur, per quod commeatus in arcem invehi minime licebat dc simulaccepisse septuaginta nauium classem ex intimo sinu, qui Persidis extremo ex ea parte termino definitur, soluisse, ut Armugio opem afferret, vidit sibi, tum ut classiis congressum deuitaret,ium vi Lusitanis asilietis subsidio occurreret,non esse diutius in ea regione cunctandum. Prius tamen,quam inde discederet, in aliud oppidum eius Ἱem insulae Queixti mensis inueetias est. Appellabatur Ho- meat. Erat autem magnis praesidi js munitum. Atrox praeli si commissum iuiti oppidum tamen cum magna hostium caede captum Sc direptum est, &duces hostium caesi. E nostris aute unus nauta desideratiis suit, & duo Saraceni, qui sub Albuquercio stipedia faciebant: Ioannes Nouius vulnus accepit. Inde cum Nouium in Indiam dimisisset,in ri totam peruenit. Illius aduentu suit bello finis impositus : hostes enim metu perterriti fugerunt. Cum vero hostes ab illo pacem peterent, illam ea lege concessit,ut certum numerum boum &arte . tum in arcem, nomine tributi, singulis annis inserrent. Vt autem abundantiore commeatu arcem muniret, Franciscum 'auoram in Melindem rei fiumentariae comparandae gratia misit. Ipse vero in Goardasumense promontorium c5cessit. Tauora cum in Meltiaden si regnσimperata faceret,Iacobus Melius ,&Martinus Coelius,qui in Morambique hyemauerant, incundem portum aduecti sunt. Qui relicti in Melinde suerant, ut ad AEthiopiae imperatore deducerentur, adhuc ibi commorabantur,eo quod neminem Rex Mel indius nancisci potuisset, cuius fidei recte comitti possent. Itaq; in naues recepti sunt. lTres igitur illi nauarchi ad Albuquercium se contulere: in via autem nauem unam cepere, quae spoliata primum, incensa deinde filii. Alteram autem item Albia quercius ipse ceperat: qui horum nauarchorum aduentu mirifice delectatus est. Erat autem in naui , quae in manus Albuquercij inciderat, Saracenias quidam ex Arabia,usu rerum peritus,qui apud AEthiopiae Imperatorem diu versatus fuerat,&gentis mores,®ionis instituta cognouerat. Hunc ad Regem Emmanuelem Albuquercius misi, ut omnia quae scire cupiebat, illi dilige ter explicaret. Tres autem illos, qui ad AEthiopiae Regem mittendi eran in oppidum non procuta promontorio situm induci pr cepit . qui inde eo quo missi fuerant, absque ullo incommodo peruenere. Rex, qui tunc imperiit tenebat , Dauid appellabatur, mater autem Helena: quae propter prudentiae novulgaris opinionem , eo quod Dauid adhuc puer esset Unum gubernabat.Hi cum Emmanuelis literas accepissent, incredibilem laetitiae significationem dederunt,& legationem ad Emmanuelem decreuerunt, citius sententiam alio in loco reseremus.Hinc proseistus Albuquercius,in Zacoloram delatus demem

traduxit. Inde cum primum per anni tempus licuit, vigesimo die Augusti a

230쪽

Iaiatem versiis iter instituit, ut simul&quae io Armutio post illius digressum

euenerant, intelligeret, &Calaiatensibus doli patrati poenas imponeret. Ibi cum naues ab idcolis conspectae suissent, duo Saraceni, homines opibus & auctoritalepraestantes, lintre inueisti sunt,&naiiem praetoriam line ullo metu conscenderut . Existimabant enim illas naues e Lusitania tum primum ad eas oras vellere , neque scire posse, ouae in Armunio gesta fuerant: dc intelligere cupiebant, quid in Lusitania de rebus Indicis ab Emmanuele designatum esset. Hi verbcum Albuquercium cognouisseint,& intelligerent eam Hudem, quam Calaiatensis praesectus conflarat,exanimati metu conciderunt,& sit p-pliciter admodum misericordiam implorarunt . Ille veniam ea coditione promisit, ut vera de hs rebus, quae stire cupiebat, enunciarent. Illi se id facturos spondent. Ab illis autem cognouit, de quantis opibus Amugium esset munitum , & simul intellexit, eundem ducem, qui Laudem suerat machinatus, in . oppido esse, idemque munus obire. Hoc ubi percepit, in portum inuehitur: hostes cum ipsbduce protinus, ut se sistant, accurrunt. Sed potio certamine in fugam conuersi sunt, in templumque litori propinquum se trepide recipiunt. Te tum fuit repente captum. Hostes expulsi, in urbem contendunt. Lusitani illos statim insequuti sunt usque eo,duin in oppidum compellerent: quod statim oppugnare cum vellent, suere ab Albiaque o prohibiti. Nox enim appropinquabat, Oc viae erant angustae, &aedes excelsae,e quibus poterat hostes in nostros lapides & tela contorquere: quod si fieret in tenebris,non mediocre periculum nostris imminebat. Ea igitur nocte in templo substitit. Cum vero diluxi sset, in oppidum inuasit. Hostes inde formidine perturbati confugerant. Nostri ad praedam conuersi sunt. Ibi cum Albuquercius diebus aliquot comoratus esset, dux impiger, nomine rasaradinus, cum mille viris acribus una nocte in nostros impetum silentio noctis intulit: quos non imparatos, ut suspicatus fuerat, offendit. Ea namque erat Albuquercij disciplina, ut vix quid ruam illi posset inopinato contingere. Itaque magno cum damno atque de-ecore repulsi sunt. Hie rursus Albia Mercius odio gentis inductus, simile exe-plum immanitatis edidit illius, quod iri Arniugio pr buecti. Omnibus enim

quos Viuos cepi aures atque nares amputauit. Oppidum deinde & templum, quod erat excellenti opere factum, A viginti septem naues, quae erant in portu , flammis exussit. Inde aquatione prius in cursu cum magno periculo facta, Armurium csitendit, ut oculis urbis statum , munitiones usurparet, & simul aliquod damnum ciuibus inserret. Ibi cum propius naues appelleret, arcem, 'quam ille iandarat, duplici con tignatione sublatam,& tormentis egregie munitam conspexit. Vrbem tamen tormentis concussit, & naues aliquot intercepit, dc quibus signis potuit, odium quod in Coleatari &reliquorum perfidia animo contineba exprompsit. At Coieatarus ad illum literas Almeidae misit,. quibus Coieatarum admonuerat, Albuquercium absque Regis Emmanuelis

SEARCH

MENU NAVIGATION