장음표시 사용
251쪽
1 3 distraxerunt. Dicebant enim , nostros esse piratas cunctis nationibus inse-stissimos. Per simulationem vero probitatis fraudes machinari ,& illis ipsis, cum quibus foediis amicitiae seriebant, pestem & exitium moliri. Multas ciuitates euertisse, multis gentibus libertatem & opes eripuisse, & illis, qui
non permitterent arces in eorum ciuitatibus aedificare, crudele bellu in intulisse. Arcium vero aedificationem eo pertinere , Ut libertate primum omnes qui eos admittebant, spoliarent, deinde bonis omnibus per summum sit-lus euerterent. Nullam denique esse nationem vel tanta omnia rapiendi cupiditate furentem, vel tam immanibus moribus,&institutis efferatam , quae esset cum Lia litanis auaritia & crudelitate conserenda: Non verbis, sed iactis esse credendum. Interrogaret omnes mercatores de illis malis, quar x et in India, vel in Arabia atque Perside a Lusitanis gesta fuerant. Prudentis autem Principis esse, alienis malis admoneri, ne in similes calamitates incideret. Vnum autem periculi depellendi remedium esse, gentem, antequam mmores opes assequeretur, opprimere. Sero namque facultatem praetermissam eos lamentari, qui, quandiu licet, secii ritati suae minime prospiciunt. Lustanos esse admodum paucos,& inermes, & imparatos, atque scederis confidentia in urbe, tanquam in patrio solo versui. Eos itaque de medio tes-leret, ut paucorum internecione, reliquis aditum in eas oras intercluderet.
His & eiusmodi sermonibus Regem iuuenili temeritate praecipitem , & instaudibus enutritum, Sc religione a nostris maxime dissidentem, facillime a Lusitanis abalienarunt. Huius autem consilij auctores praecipui suere Na-hodabegi a Cambas ensis, & Vtetimularata Imuensis, qui opibus , dc po
tentia gratia apud Malacenta, inter omnes , qui in ea ciuitate negotiabantur , excellebant . . Hi vero non oratione tantum , sed muneribus etiam
Regis patruum, penes quem erat totius regni moderatios Bendaram appellabant eum, qui munus id gerebat corruperunt, ut fidem datam violaret, α Regem in eandem fraudem impelleret. At eorum consilis vehementisnsme repugnabat Lansamana, rerum maritimarum praestetus. Nullumχ-nim grauius periculum intendi dicebat eo, quod ex violata fide communi bus rebus immineret. Deum enim, quem nihil latere posset, iurisiurandi neglecti, atque religionis violatae vindicem fore. Ad haec accedere fraudis atque mendacij dedecus& turpitudinem, quo nullum detestabilius, ad Regis nomen macula sempiterna deformandum , excogitari posset. Praeterea Lusitanos, se compertum habere, omnia quae gesserant, iure gelasse. .illis enim tantum, qui faedus fregerant, primas, ut aequum erat, exegisse. Homines namque esse in fide tuenda constantis imos,& in perfidia vindi icanda , α iustissimis poenis animo maximo repetendis acerrimos. Itaquei praestare eos imitari, qui eorum s cietate hostium iniurias facilepropulsabant,
quam eos, qui illatis iniurijs sibi ipsis causam iustissimae cladis asterebant a
252쪽
Haec Lansamanae sententia non potuit ullo modo Regem a decreto iam scelere reuocare. Itaque flatuit Siquetram cum reliquis ducibus interimere. Quod ut commodius fieret, aedem maximam ex ligno prose pontem extruxit,&Siquetram ad conuiuium, quod in ea domo instruendum curauerat, inuitauit. Is Regis tam propensam in eum, ut appareba voluntatem n5 aspernatus est. Erat tum Malacae Persis quaedam Mahumetana, quae hospicitum publice certa pecunia praebebat. Apud eam diuersabatur urtor quidam Lusitanus, qui Persicam linguam probe nouerat. Is linguae communione in maximam mulieris familioritatem venerat. Ea cum insidias indicio cuiusdam hominis sibi valde familiaris percepisset, per sartorem a Siquetra postulauit, ut eam ad colloquium secreto admitteret. Vitam n mque illius & dignitatem agi. Siquetra monita mulieris irrisit. Illa verbcum idem iterum atque tertio a Siquetra contenderet, & nihil proficeret, omni periculo contempto fartori in-hdias detexit. Is Siquetrae omnem rationem sisteris, ut instituta erat, a peruit. Vbi igitur dies conuiuio praestituta venit, Siquetra morbi simulatio-ke periculum declinauit. Itaque cum haec Releris via minime processisset, aliam excogitarunt. Siquetra querebatur, quod aromata, & merces reliquae, cluas in naues, ut mercatores reliqui faciebant, imponeret,sbi minime pretio traderentur. Rex mercatorum importunitate id se imprii dente factum esse confirmabat. Se daturum operam, ut postridie Siquetrae postulatis cumulate satisficeret, illumque admonet, scaphas omnes praesto aci litus haberet Interim naues humiliores armis complere, & arma cibis variis,& omni genetre commeatus occultare iussit. Hominibus deinde armatis, ut arma cultri atque veste mercatorum contegerent, imperauit. Habitu igitur mercatorum , tanquam cibos venderent, erant in Lusitanas naues ingressuri, ut
simul atque signum id autem fumo dandum erat in urbe sublatum con-Ipicerent, Duces imparatos aggrederentur. Erat autem constitutum, ut signunon daretur , ante quam staphae, ut onera acciperent, in litore consisterent, ut simul de naues exinanitas, de scaphas in litore sine ulla sceletis suspicione constitutas adorirentur. Postridie qui se mercatores esse simulabant, cum imaduerterent scaphas omnes, praeter unam, ad litus accedere, ipsi naui - a sensim in naues dirigunt. Sceleris Principes erant ijdem , qui suerant con- filii auctores .ili cum nauium lateribus appropinquarent, interrogarunt, an testent vel fruetus, vel cibos emere. Pretium ,quod petebant, erat vilissimum. Nostri occiborum, ovibus indigebant,copia,& preti j vilitate prouocati,homines in naues admodum libenter admittunt. At Garsia Musa cum multo pluam, litam parem in nauem sua ingressos animaduertere eos Ormes abire iunsit, derepugnates armis eiecit. Deinde Femandii Magallanu in scapha lba , quae blacu reliquis ad litus missa no suerat,ad Siquetra misit, qui eu admoneret, negentem perfida in nauem sua ingredi permitteret. Conuiuij recordaretur, odis ibi in ue proximis
253쪽
proximis illis diebus a Rege instructum morti sero veneno suerat. Siquetraripo iam tempore odio ex hostibus circundederant, qui signum expectabam Ipse vero schachorii ludo usque adeo intentus erat, Vt , lagallani oratione ludendi studium non intermitteret. Nautam tame unum e nauis magistris, malum lcandere, dce carchesio scaphas speculari iussit,aniam mercibus onustat re
direm. Masallanus ad Solis ura redi jt, ut illi opem ferat enim paucis admodustipatus asterret. At magister e carchesio cospexit unum ex Misacensibus, qui
in praetoriam nauem admissi fuerant,a Siquetrae tergo sicam distringere, alteruVero exaduersis oculis innuere, ne approperaret: nodum enim signum datum ςsse. Siquetra & qui cum eo ludebant,ficerant astixi ludo, ut no animaduertexent,sesbios esse nostibus octo circumuentos. Hiccsim nautae carchesio taximis vocibus Siquetram, ut vitaret insidias capiti imminutes, inclamaret,Siquetra sane perturbatus, arma popoliat accurrunt undique ij,qui relicti in nauisuerunt: hostes re inopina perculsi, in nauigia sua desiliunt . Idem reliqui, qui naues alias circunsistebant, effecerunt. Qui enim ex improuisb nostros adoriri cogitabant, & signum expectabant, cum viderent nostros arma certatim corripere, sibi susa consulendum existimarunt. Illis vero a nostra classe diuinsis, signum in me sublatum fuit. In nostros, qviin urbe vagabantur, acerbas evitum est. Viginti tantum in Roderici Aratisi j domum se receperunt . Franciscus Serranus, qui etiam in urbe versabatur, scapham nactus, cladem effusi tibi urira consilium habuit. Fuere qui dicerent, iniuriam illam esse protinus ulciscendam, de naves omnes , quae erant in portu, Sinarum nauibus exceptis, inflammandas,&urbem tormentis acerrime quatiendam. Sed id fieri commode non poterat. Multi namque suerant ab nostibus intersecti : reluiui erat admodum pauci, &duae scaphae suerant ab hostibus captae. Praeterea ratio ineunda ridebatur, quemadmodum Araii us ,&quicum eo erant, aliqua pa ctione in libertatem vindicarentur. At Hendara vetitus, ne Siquetra portum subiret, ad Araiigium peruenit,etimque bono animo esse iussit, fidemque dedit, ei se vitio neminem nociturum.Rex cum Bendara deinde nuncium ad Sis uel ram mittit, qui eum admoneat, facinus illud imprudente se fuisse ape itissimis hominibus admissum . Cuius quidem illos poenas daturos esse .ut hostium igitur vindictam oculis usurparet, in urbem amicam Sc perhospitalem iniret. Se namque nullum hominis amantissimi officium& muniis omissurum. Araugium & Lusitanos reliquos esse liberalissime tractatos , quos omnes se traditurum confirmabat, si is urbem ingredi vellet. Siquetrati otidit, Lusitanosante liberos sibi traderet, ut eo pignore iacilius in animuim ii duceret, cum reliqua omnia bona fide praestiturum. Id cum Rex iacere nollet, imo hominem varijs fraudibus ludificare cogitaret, & nauigandi tempus abiret, Siquetra Indiam intra Gangem petiuit: duas in eo cursu naues hostilas cepit; e classe autem sua nauem unam ho num penuria coactus in emiit. Aliam
254쪽
1st Aliam autem Eauem vadis allisam amisit,ita tamen H Eullus eo nausiagio periret. Sic tandem ad promontorium Cori peruenit. Ibi cum accepisset,A meidam, cuius ille partes sequutus fuerat, in Lusitaniam proseetum esse, & Albi uercium Indiae prouinciam moderari metuens illius offensionem n Lusi' i raniam nauigauit
tueret Armurium petere, classem viginti trium nauium instruxit, in quibus erant Lusitanorum duo milli , dc aliquot praeterea auxiliares ex Indicis militibus assumpti, Cum Nero Bati calam peruenisset imoia piora, qui tu ς Emmanuelis imperi u sequςbatur, & in parua qua-ctam insula Onori obiecta consistebat, ad A buquercium se contulit, eumque incepto deriterruit. Vehementer namq; sse Ducis sapiςntissismi consilium admirari dixit, qui longinqua bella cum maiore periculo, & minore Hactu sumere, quam propinqua cum molto maiore laboris praemio suscipere mallet Praeterea no esse sapientis, hostea tergo potentem impunitum relinquere, cui liberum esset, in Lusitanos illius ope destitutosinuadere Goam dc propterius illae situm, S urbis opulentiam, S regionis vicinitatem,& hostis audaciam, esse illi prius expugnandam,quam aliquid aliud moliretur. Admonuit praeterea illum de belli apparatu, in quem Zabaimdalcamus, Goae princeps & dominus, totis viribus incumbebat. Vi ginti enim naues maximas aedilicabat.&naues etiam tonsas oro b ς; milla
255쪽
ret Nihil igitur vel ad salutem prouidelius et ad dignitate praeclarius cogitari posse,quam consiliu hostis anteuertere,&antequa las is illa in altum deduceretur,ex improuisis Goam adoriri. Esse praeterea rei bene gerendae occasionem diuinitus oblata. Nam Tabat latomum post Zaba ij patris morte , eo quod multi Pri ncipes incontinenti ab eo deiecerat, esse bellis molestissimis implicatum,&in continente traiecisse, ut rebelles domaret. Ea autem de causa coactu fuisse,niaximam exercitus sui partem eo traducere, ut citius bellum conficeret.
Operam deinde suam Timota pollicitus suit, sibiq; nihil optabilius este dixit,
quam vitam, si opus ita suis let, pro Regis Emmanuelis dignitate profundere.
Albuquercius hac oratione permotus,consilium habuit.Omnes Timotae consilium comprobarunt. Albuquercius igitur, cum Goam oppugnare c5stituisset,Timoiam praemisi qui terra arcem Tabaimi, in oppido Zintacora egregiem uisitam, armis inuaderet . Ipse vero Goam petiuit .Vix autem classenuio in collocarat, cum Timota adillum per uenit,&arcem esse iam a se funditiis r-sam,& flammis absumptam exposuit. Classis autem Timoi .ae erat quatuordecim longarum nauium, armis & tormentis, & bellicis munitionibus instructissima. Goa esst insulat & urbis commune nomen Iluuius ingens in duas partes in mare influentes diuistis,insulam ei scit. Ambitus illius millia passuu circiter viginti tria continet. Vrbs erat cincta in is,& munita turribus, & tormetis perivii lusato; varijs instructa: aedes anassae.Coeli teperies, & regionis amoenitas,& portus securitas multos mercatores inuitabat, ut libenter in ea domicilia collocarent. Emporium erat valde freques de opulentum Nigebant in ea armorum studia, multique milites, partim equites , partim pedites, Tabaimi stipendi js alebantur. Vestigi, namque patris insistens , omnes, quos in bello virtutis specimen praebuisse nouerat, ad se congiariis vi errimis alliciebat. In silla multo maiorem, quam pro illius magnitudine, hominu multitudine sit stentare potest. Esteium dentis arboribus valde fructiferis vestita, abundat vase nisi rugibus,pecora innumerabilia nutri variaq; alimenta profundit, & aquas
multas atque perennes habet. Templa ritu Mahumetano erant maximis stim-ptibus aedificata, de prouentibus etia, quibus sacerdotes alerentur,opulenta.Ne
mini aute licebat in insula ingredi, prius qua in aditu aliquo nome suum,& ρο- tris,& patriae cripturae magi mis in quinq; locis, quibus in insulam filior erat
transmissio costitutis, exponeret: qui ctia hominis colore,&statura,&sgnaliteris consignabant. Accidit porro postqua insula in Lusitanorii potestate per uenit, ut dii Lusitanus quida domus altiora fundameta iaceret, ce ex aere fa etam reperiret. quod maximo argumeto fuit, ea sitisse olim i Christianis habitatam . Albuquercius vero primu omniti Antoniii Norognam, de Simone Ari-dcadiu,&Simonein Martinuriuorti naues humiliores erat remis incitari, α
256쪽
in vadis cosistere poterant,praemisit,qui turrim quanda, quae nostris damnum inferre poterat,oppugnaret.Iis autem Georgium Fogaram, Hieronymu Tei ixeiram,Georgium Sylveiram, & Ioanne Nonium,& Garsam Sons in scaphis.cgregie munitis inuectos comites adiunxit Magistro aute classis uni Mersae prae, Cepit,vi landum exploraret,& videret,an maiores naues possent absq; nausiarisii periculo portum subire.Timoiae vero impcrauit, ut liari turri patin qua erat similiter & tormenta, dc praesidia militum disposita, in contincta te non procul ab insula sitam acriter impugnaret. Omnςs impigre sibi comissum munus exequuntur. praesidia namq; armis parum caesa, patram in fiagam coiecta, dc turres
captae & thcensae sunt: dc magister renunciat,nullum esse vado pericvlvm Inde Albuquercii iussu ulterius progressi oppidum insillae, P nsin nomine, fatis
imagnum,& militum non exigua copia munitum inuadere parant. Hostes ac, currunt, ut nostros aditu prolubeant Fit atrox praelium hostes tandem fusi sugatique sunt,&oppidum coniectis facibus exuitu. Postridie AlbuqMercius naues humiliores misit, qua se cum Norogna c5iungctant. Maiores e 'im naue propter malaciam substites r. Ipseque in triremem, cui pr*ςrat Iacobui Fernan 'diis Begiensis, ingressus est. Ibi Saraceni quidam ad illum supplico eunt, se
Cambat enses esse dicunt,dc Goam rei gerendae gratia conuenis se, & Melichia Zij scedere contineri : orare & obsecrare, ut foeder tos atque supplices insta fide benignitate conseruaret Eos Albuquercius in fidem Noepit. Quaerit ab illis deinde, quo in statu ciuitas ipsa sit Narrant illi, maximum esse metum ciui bras iniectum. Seditiones etiam inter Princip excit ri. Multos n*mq; e pro 'pter exiguum militum numς rum deditionem facere vello quosdam vero illis, qui hoc animo essent, criter advorsari Ad resistendum porro neque consiliuineque mentem in alterutra parte consistere. Albia quemus nς vi propius illata.
cos , qui dissidebant, inter se conuenire cogereti δέ simul ivxvrbe citius in pote statem redaeia,liberior ad reliqua, luet animo designarat,exeuylenda rςlinque retur,eosdem Saracenos legatos ad ciuitatis Principes mittensos esse dWxit. Legationis sententia haec erat. Se non ut exitium Goensibus importaret,sed ut eos a dominatu durissimo ad imperium multo clementius adduc ret, eo classiem
appulisse Si in deditionem redigi vellent,se omni u libertatem tuenda suscipe re, dc ut suis legibus,& ea religione, qua pueris imbuti fuerant,vitam institue ret,si Christiana sequi nollant, facile perniissurum de tertia pretierea parte tributoria, lux Zabaimo pendebar,remis luxu, a tame lege, ut milites illius potestati traderetur, ut de eis quod optimu illi videretur statueret Ciues conditiones accipi ut.Aliquitanae cu aliquot militibus aufugeriit. Rςbus ad hunc modii costi tu tis,sequeti die, tui sitit xvj. Februarij, anno salutis. D. x. Albuquercius in urbe ingressi is est.Vrbis,&arcis,&munitionu omniu,&armamentorii possesiione nomine Regis Emmanuelis occupauit,side'; a ciuibus accepit,eos fores em
Per imperio Emma melli obsequcxchneq; ab illius unqua fide s cessuros. Era
257쪽
in moenibuς& armamentis ouadraginta ingentia tormcnta ex aere facta, ini nori biis incredibilis multitii lo, maxima pilarum, & tormentarii pulueris vis,& reliquarum munitionum tanta copia , ut admirationem commoueret. Erat in istatione nauali naues maximae quadraginta, loces sedecilia, & longae praeterea naues quam plurimae. Erat prieterea in Labaimi stabulis non mediociis equorum, qui suo. t e Perside & ex Arabia aduecti, numerus . Ad has commoditates accedebat varius & multiplex commeatus. Albuquercius ne urbs ta.
celebritatis parum firmo praesidio muniretur, in ea hyemare costituit. In locis quibus aditus in urbem patebat, praesidia dispositit: urbis cui odiam Antonio NorOgnae, arcis praesecturam Gasipari Patuae comisit : regiae facultatis procurationem Francisco Corvineio tradidit. Magistratus deinde, qui annonae, qui aedibus, & vijs praeessent, qui communi consilio res ad victum publicii necessarias administrarent, delegi Gordinemque ciuilem singulari temperationec5stituit Saracenos,&alios, qui potiorijs & vectigalibus aliude importatis praefuerant, minime sic enim temporis ratio flagitabat muneribus piauandos esse duxit.Promissa cumulate praesiit,&vt omnium in i popularium animos alli ceret,operam strenue nauauit.Mulieres & virginei, quae in Tabaimi aedibus in quibus ipse habitabat,asieruabantur,ab omni petulantia militari custodiri diligentissime iussit.Legatum deinde ad Narsing Regem mittere instituit:& Regem etiam Vengaporentem, qui Narsitas. x Regi parebat, per cuius regnum legatus iter facturus erat, ut ad suas partes alliceret, operam dandam este flatuit. Lesatus suit Gaspar Cha nota, qui Bis agam urbem Narsinsae maximam M opulentissimam,totiusque regni metropolim, in qua Rex plerianque considesipertienit ubi suit a Re cum magnis honoribus acceptus. Regis Armugiensis liamiliares atq; dometticos, qui in ea urbe negotiabantur muneribus affectos ldimisi. Ismaelis Persarum Regis legatos, qui Goam, ut negotia magni pon- lderis cum Zabaimo transigerent, conuenerant,humanitate summa prosequu- ltus est. Ad ipsum deinde Ismaelem legationem decreuit. Legatus appellabatur lRodericus Gomegius Caruallosa, qui Armurij a Coirataro, ne ad Ismaelem peruenire veneno sublatus fuit. Vmem deinde muniuit: naiies,quae erant inclioatae, persecit vectigalia locauit. Timota redemptor extitit. Dum haec se, runtur, res noua praeter opinionem incidens, Albuquercium, ne alijscuris oriani novici ius, remp. optime constitueret, impedivit. Nam quidam viri no
bl illi vehementer aduersari coeperunt, atque primum illius actionibus ob tre stare,clanculum omnia facta illius irridere,& sue virtutis inuidia sue insita temeritate 3c insania nome illius maledictis insectari. Deinde audacius, ne re Lusitanam in summu discrime induceret, obtestari. Vrbem illam essema A lhos ibusq; innumerabilibus circunfusam, neq; posse itinc ab imminetibiis pe- lriculis ulla ratione desendi. Hyeme nullam ope aliunde propter aduersas tempestates aikrri pom. Opes Zabaimi ingentes esse. odi anni Ne gentis in nostros
258쪽
nostros acerbisiimum .pidem ciuium, qui se dediderant, fluxam,& neq; spon-re,sed metu & terroribus expressam. Si hostes hyeme, quod eis facillimu seret, nutrium t icerent, obsidionem stistineri non posse. Esse igitur uriam praesi-
1ionu ndam, neque propter vilius ambitionem, omnes Lusitanorum copias hostium immanitati prodendas. Ad hos cum adij quidam se aggregarent, Albuquercis nomen apud multitudinem deserrent,& publicum etiam testimonium lumerent lupra nongentos homines Lusitanos Albuquercio aduer-larios oc insestos reddiderunt. His rebus cognitis, Albuquetatas una nocte rit multus auetores, ad clandestina colloquia in una domo coactos oppressit, dciri custodiam tradidit. Illi simulant se in illius potestate futuros. Is cum eorum ope indigeret, ab eis fidem accepit, eorumque erratis ignouit. Aliquos tamen ex eis postea dimisit, ne ei grauiorem molestiam manendo exhiberent, quam 'ucedendo aflarre potui stant. At ii contra fidem datam eum deseruerunt. Haec Indigenas minime latebat, de exploratores omnia Tabaimo per literas nunciabant.Interim Dynasta quidam ex ijs , qui rebus Lusitanis studebant iteris Al- Duquem tam admonuit, exini tu ingentem a Zabaimo coparari: vicinos Principes ad auxilium accersiri: bellum, quod Zabaimus gerebat, aequabili com--htione finiri. 'rbes eorum, qui in Lusita. voluntate pro ndebant, va- uti. Albuq-cius secijs opem amrre conabatur, sed tanta erat hostium multitudo, i frustra in eo laborem dc studium semeret . Id quod reliquum erat summa vigilantia facere nitebatur,ut hostes insulae aditu prohiberet, &urbem tutaretur. Sed ratio 'triusque muneris gerendi erat dissicilis & impedita. Nam
Lusitani erant pauci,dc magna eorum pars ab Albuquercio sermonibus eoru , qui discordias excitauerant,auersia. Cives cum quibus pacem secerat, no suspecti tantum, verum Principem suu non obscuro studio repetentes: aditiis in insulam neq; pauci, neq; dissici fes. Itaciue eodem tempore erat Albuquercio, ve&suos in ossicio contineret,& Goensium proditione caueret, dc hostium ultitudini diuersis in locis resisteret,summa vigilatia laborandii Aditus insulae primum sessa dc vallo muniuit,&inijsqu potuit pr fidia disse,suit:&duces,quorum virtuti confidebat,singulis praeladiis assignauit. Locus unus, qui erat magis quam reliqui munitus incolς Benastarin appellabat erat oppositus illi parti cotinentis,quaia Pulateramus, abaimi dux, castris occuparat.Vir nobilis,nomine Gar8a Sousa,statisii illi fuerat ab Albuquercio pr positus. Is candidit vexilla ab hostiu castris sebiam cospicit. od cu cerneret,aliud similiter vexillu candidit tolli pr pit. Id erat signit securitatis et,qui vellet propius accedere.Vir deinde exc*le,qui hostili castra tegebat,in litus descedit.Illet vero sunt aestuarij atq; sermo utrinq; ab ijs,qui in utroq; litore costituti sunt,ha beri facillime possit.Is igitur Soulam voce maxinia copellabat,seq; Lusitanum esse, & IqAnne Machiadu appellari dixit,& unu ex exulibus illis, quos Capralis
in Melinde reliquerat. Inde prosectum, Dium peruenisse,& Melichiatici
259쪽
stipendia secisse. Maiore deinde congiario Tabaio Goae Dynasti, Zaba; patre, conductum , sub illius signis militasse: qui illi,cum eum Turcam existimaret, militum praefecturam concesserat. Seque quan uis Turcam esse simularet, re vera, mente & intima fide nunquam a C H R i s T 1 religione discessisse. Itaque animo Christiano,&amore in patriamdebito persuasum,eo descendisns e, ut Christianos admoneret, ut impendens omnibus discrimen declinarent. Tabaimum habere sub signis supra quadraginta hominii sortium millia: tam multisque tormentis, atque bellicis instria mentis abundare, ut Lusitani illius vim 3c impetum diu minime iustinere possent.Quocirca se Christianos hortari&admonere, ut antequam hyems exitum intercluderet, ex insula discederet. Sousa homini gratias agit, & rem omnem Albuquercio per nuncium exponit. Albuquercius id hostium callidi tate fieri suspicatus, quo tenorem nostris ini j cerent,admonitionem contempsit,indisnumque se prorsitis existimauit, antequam experiretur,an insulam tueri posset,ex ea decedere. Putate mus vero cum imum Albuquercii obstinatum perspicere ut in aditum irrumperet,excogitauit. Itaque rates coniunxit,&ne ratibus noceri toWmentis posset, stationem in fluminis ostio vallo de sess a,valid6q; pr sidio muniuit. Nostri cum id animis aduerterent,vissationem hosti uinexpugnarent,summo opere contenderunt. Sed cum in eo seustra pugnarent,Albuquercium admonent,operam in statiu-nis oppugnatione frustra consumi Albuquercius eo secum equitii turmis concillit,& hostium munitionem cospitatus,ducibus praecepit, ut ab oppugnatio ne desisterent,&in eo tantum industriam ponerent, ut hostes aditu prohiberent. Se namq; confestini cum maioribus copijs adlaturum,&Norognam cuminoribus nauigijs in mare missurum, ut sic demum statio facilius expugnare. tur idem reliquis Ducibus, quibus alios aditus tuendos assignarat , imperauit. In urbem reuersus,dat operam G tinuo,ut paruaquae danauigia,quibus en ses utebantur, quae remis impelluntur Colias autem appellabano in unum locum conueniant. At omnes Cottae erant ad hostes clam transmissae, ut illis copias in insulam maiore cum facilitate traijcerent. Id ubi restiuit Albuquercius, eum, ius id opera factu fuerat,confestim occidi precepit. Interim hostes sum maviAt in insulam penetraren contendebant.Sed nostri tam acri animo res stebant,ut eos semper a conatu repelleret. Tandem Pulateramus cum desperaret,se die i n insulam tanta virtute defensam ingredi ru,sse,nocte se id facilius ese se urum existimauit. Noctem pluuia&caliginosam, hyems enim instabat, expectaui siqua nostri tempestate & imbre pran editi,neque tormentis uti, nequc omnibus locis occurrere possent. Cum igitur ea nox,quam optabat,adueni siet, quae fuit decimo septimo die Maij , Tusularimum,virum impigrum, &in rebus bellicis administrandis intrepidum, cum mille delectis hominibus ratibus inuehi,& Benastarinum petere iussit. Melichium verb CuGTium, qui Goensi exercitui prouerat,iussit alium aditum, ninlinum nomine tui inde
260쪽
non pria ilabent, Cati, quas ad eam rempara fit,ani si secuin restauisVj teri subsiciis oci urreret, uaothain utuni aui unius manuis de nutas vo, Stempestatis opportunitate uteretis, nostrin perpetuis vigilantes lariteri: a potuit. Host tamen cum essent tanto plurest amem, in ninrot tw--&iliquam primuinpartem accurrerent,no nia eum tua istiterent, , c eodem simul tempore utrumue aditum D Dian mi Tarn in em occuparunt, & nostros ex stationibus repulerunt. infodi a nonabsq; summa armorum contentione fieri potuit: inqua aliauot uri
insue cecularimi, in quibus Garsia Sousa fuit. His reb is ita vitis ,ij
rualii fuerant, ni alijs, qui aditus aliquos custodiebant, in urbem se receperut A quercius 'ro cum militibus, quibus se usurum dixerat, parufideret, ut ciuitatem eoru i sidiis iam enim inter se de prodenda ciuitate conniurauerant libera et, omnes iussiit abire: quibus simulaterani curam di sivemnestarini aditum armis tuerentur: seq; dixit illis opem constim allaturum. cenim de omnibus poenas sumere poterat,&hostes intra muros vertari pe-Mulosius existimabat, quam cum omnibus in campo coni gere. Illi continua
spiecum Putatecamo coniungunt. De mercatoribus tamen , qui remanserant
Oos enuniquibus minus timebat,eijcere nolui 0 quaestione habuit,&quendam Mircaetemum nomine, opibus x existimatione Principem,cum nonnultilis,quis ij coniurationis extiterant, itali supplicio affecit. Pulateramus verero in loco castra posuit,qui duobui passuum millibus adust edistabat. lyde crebras in urbem excursiones faciebat.Albuquercius n*upi,quae in statione erant, per Ialbum serpandum Fariam,virum sortissimum,incendere praecepit. Sed incendium fuit cotinuo ab hostium multitudine restinetum.Vrbis muri mul tis in partibus laborabant. Eas omnes Albuquercitis stationibus firmare conristituit. Octo stationes muniuit, emue octo ducibus custodiendas cum praesididi, assignauit. Nauigium deinde in mare deduci iussit, ut Cochimu quam ce terrime fieri posset, nunciaret discrimen, in quo ipse cum omnibus Lusitanis versaretur,&Georgium sylvium atq; Hieronymum Teixeiram chi erant exillis,qui turbas contra illius acta concilierant ad subsidium euocaret. illi siue odio Albuquercij imbuti,siue desperatione quadam salutis occupati facere
neglexerunt.Putatecamus interim propius accedes,urbem summis viribus oppugnabat: nostri summa etiam contentione resistebant. Antonius Nor na,
in urbis parte, quae erat muris propemudum nudata, magna namq; pars illius diruta fiterat,ex statione,cui praeerat,hostium impetu egregie sustinebat. Cum verb hostes pertinacius instarent, ipse aperto ostio copias eduxit,& impressione laeta hostium impetum repressit. Verum cum se recepisset, magnum pericu tum adluit. Ea die suitvrbs tribus horis omnibus partibus acriter oppugnata, sed multo acrius defensa,ita ut cogeretur Pulateramus copias,ne plus dani acci dip utri' i iniserret,a murii abdu re, Insequenti nocte in loco prope litus, in