De rebus, Emmanuelis regis Lusitaniae inuictissimi virtute et auspicio gestis libri duodecim. Auctore Hieronymo Osorio episcopo Syluensi

발행: 1571년

분량: 488페이지

출처: archive.org

분류: 전쟁

311쪽

quae ad hostium Im'tuin M,clieridum,sue quae ad obsidionem toleranci Axviiii esse possient, prouidere. Odoardus Meneniis exploratum miserat,&cum primum diluxit, quid exploratores afferrent ,ad portam armatus cia instructi copiis expetitabat. Renunciant illi, hostes post colles, in quibus speculae eratae constituis, consedisse minnam equitum&peditu multitudinem videri. Ciuritam exiguis copijs non esse sapientis Ducis,velle in hostes multitudine feroces &successibus elatos inciurere . Odoardus enim Menestis habebat tunc sit, si ignis equites ducentos, & pedites trecentos . Odoardus nihilominus progredi constituit: de superato colle, hostes aspexit, & numerum oculis,ut potuit, de signariit. Illi cedunt ut nostros ab urbe longius extraherenti nostri sensim sis uuntur. Ubi vero illi circiter duo passuum millia progressi sunt, constitere :deinde clamores ingentes edidere. Hic Barravi, Non clamoribus, inquit, est, sed viribus agendum Non sunt hi homines, qui vocibus nerreri s bleat In vir

tute igitur,non in ululatibus est spes victoriae collocanda .Cupio nunc non eos, qui voces inanessendant,sed qui hostem sertant,aspicere. Haec ubi dixit nimii-ctos equites in nos ros incitauit.Primum nostrorum agmen,quod Petrus Lestanus ducebat,sexaginta equites cotinebat,&suerat de nocte praemissum. Hoc primum hostili in impetum sustinuit. Hostes multitudine nostros obruebant. Menesius tamen meitani namque virtuti multum c5sidebat, nec existimabat esse sibi hominibus,tanquam in extremum discrimen inductis auxilium celerius, quam summae rei conueniret, asserendu sensina ibat, ut ordines iam propter praelium commisium perturbatos aggrederetur. Itaque clim tempus opportunum animaduertit,pedites iussit unum hostium latus inuadere, ipse in latus alterum impetum acerrime tulit. Plus una hora fuit utrinq; sortissime dimicatu.Tandem cum hostes ardore illum pugnandi remitterent,&nostri tune multo vehementius impressione facerent, illi fugam capessunt Almandarinus is enim ante congressum Barravim illuserat, lubd non vocibus,sed virtute cupaucis illis Lusitanis rem gerendam esse praedixerat ut Barraxaesententiam comprobaret,primus cum equitibus centum se fuga proripuit.Illum Leitanus insequutus est,&eum aut viiiii cepisset, aut saltem occidisset, nisi equites,quos ducebat, pedites hostium caedendo fuissent, Leitano frustra eos reuocante, nimis impediti. Barraxa viri sane sortis ossicio senetiis ea die fuit. Cum tame Al mandarini fuga suos perterritos animaduerteret,ita cessit,ut ordinem cedendocoseruaret. Eum Menesius duodecim millibus passuum insequutus suilaan- dem cum Barravi copias in montem areta via subduceret, lenesius litos ab hostium caede reuocauit. Supra sexcentos ex hostibus ea die caesi sunt, capti ducenti&quadraginta, inter quos fuit Almandarini primi agminis ductor,&Barra-xae signifer,& multi praeterea viri nobiles signa &tentoria capta, A praeda ingens abducta Ipse Barravi summum discrimen adijt: ex equo enim cecidi taedalius ei repente ab uno ipsius equite oblatus sui inuo periculii vitaret.E nostris

quatuor

312쪽

quatuor cecidere vIginti tres vulnerati sunt Odoardus Menesus, re bene gesta, in urbem reuersiis, rem cum omnibus copijs in temptu in ingressus, siti in mas gratias Deo egit, cuius numine& beneficio praelium illud pugnatum fuerat. Nec Safinij interim presidia quiescebant.Mauri namque vicini quan uti ex iis-dψrς tributa deberent, ea tame, ope Principum freti,qui illis animos faciebant, soluςre rectis bant: Praeterea illis, qui in fide permanebant, reliqui bellum fre- qucntar iniserebant. Itaque necesse nostris erat,vel ut rebelles bello frangerent, vel ux stibilitos iniuria liberarent saepenumero in hostium fines incurrere. Hoci tur anno Nonius Fernandus Ataidius Lupum Barrigam,virum impigrum, ante signanorii ducem, Dabidam cis locus Safinio circiter quadraginta millibus passuum dista0 misit,ut incolis contra Xiatimenses opem asseriet. Dabida in edito colle Xiatim imminet prope fluuium, quem Agua appellant. Xia timentes tamen tunc Dabidenses numero superabant,& plurimas illis iniurias inserebant, tu stunc Barriga persequutus est. Illo regresib, cum Xiati menses x pluratum habuissent, copias Iehabeninsuli castella circumire, ut tributaritiae ςrant Resi Emmanueli persoluenda,a stipendiarijs exigeret, octingentos equi- 4 accepi iurunt,quibus eos se sicile oppressuros esse confidebant. Iehabent usus,qui tunc in castello,quod appellant Mirabellam,se cum centum de sexaginta equitibus cotinebat, ubi primum audiuit Nati menses appropinquare,qua uis Copius esset inserior, chm nonnullos Dabidenses asciuisset, in hostes acriteri inpetum dedit, & sulis insequutus est. Duos viros primarios cepit, & paucoso idit. Cum tamen Dabidensis quidam princeps, Acum nomine,hostes auidius inseqtieretur, & se a suis longissime segregasset, ab Mati mensibus captus

suit. Paucissimi eo praelio ceciderunt. Arabes enim, qui Mauritaniam incolunt, cum sint avarissimi, propter pecuniae cupiditatem hostium vitae parcunt, ut ex redemptione pecuniam comparent: &praeterea multos a se in bello captos esse maxime omnium gloriantur . Bellum tamen hoc& permutatione captiuorum,& veteris sederis instauratione finitum fuit,&stipendia Regi Emmanue ii integre pers bluta. Rursus Ataidius eundem Barrigam cum Iehabent uso in pagum Arege nomine,ad radices montis,quem Ferreum appella situm, misit, ut illium propter rebellionem bello contunderent.Illi,ut imperata facerent,no, cte profecti,prima luce in pagi munitiones irrumpunt, hostes non ullos interim unx,& aliquot eria capiunt:reliqui se in montem esset fastiga proripiunt. Nostri in urbem umeraeda incohimes reuertuntur. Rursus cum incolae cuiusdaoppidi,quod appellant Tazarolicum Auzensibus findere conivnim,excursonem in Safiniensem agrum facerent, Aruidius cum copijs instructis egressus,e0s fudit iurauitque: nonnullos occidit,&exercitum in iumem reduxit. Lu doxii cus interim Menesus, Ioannis Menesj Taraticensis Dynastae filius, cum tantum equitibus Safinium peruenit. Alvarus etiam Normna cum alijs centu

equisibui in vita silvit ingressu. est. Vteri; missus a Rege Emmanuele fuerasi V 3 ut urbi

313쪽

ut ribi praesidio esset ita tamen,ut nunquam Ataidii imperium detrectarent,

sed omnia,quetis iussisset,alacritate summa conficerent.Ataidius,ut adolescentes ea nobilitate praeditos exerceret, ut possent cum nonnulla gloria in Lusitaniam reuerti,statuit Almedi nam eos deducere . Est autem Almedina urbs valde ciuibus frequens,& muris cincta Homines sunt agriculturae, & rei pecuariae maxime dediti,dc idcirco frugibus&pecoribus abundant. cultu tamen paulo lautiore,quam reliqui eiusdem regionis Arabes utuntur. ciuitas erat in duas factiones divisa. Qui clam enim Regis Emmanuelis partes sequebantur,quidani Fessenii Regi studebant.Vtraque aute pars factionis Principes habebat. Omnestamen tributum ex scedere debebant. Factio ressensistunc praesidio Regis intra muros admista multo potentior erat. Sic autem eueni ut alij quide voluntate; lij vero metu tenerentur,ne tributum im ratum soluerent. Ataidiuscuequitibus quadringentis, de turma peditu ex urbe prosectus, prima luce Alme-dinae portis appropinquauit. Hostes de illius aduentu per exploratores facti certiores extiterant. Erant in urbe equites sexcenti ,3c pedites mille, viri sortes ,&animis de armis ad confligendum parati. Ataidius eos inopinato aggredi cmtarat. Itaq; cum ad moenia propius accelsistet, duplicem aci cm instruxit. Vna Al-uam NorOgnae,ut portam,quae Marochium respicit,oppugnaret, alteram sibi reseruaui quacum Ludovico Menesio per aduersam portam irrumperet.Hostes ultro portas aperiunt,& pugnandi facultate nostris offerunt.Praelium exortum est,quod fuit utrinq; singulari audacia comissum.Nostri prim sim cessere.

Deinde rursus animis acriter incensis,impetum in hostes tulere. Victoria neu tram in partem inclinabat,cum pugna in multum temporis syatium protracta fuisset. Factum tandem est,ut utrinq; libenter se a praelio continerent.Ataidius copias suas reduxit,&hostes se intra moenia receperunt. Ex hostibus tamen supra viginti ceciderun ne nostris tres desiderati sunt: multi ex utraq; parte vulnerati suere.Rursus cum Ataidius quietem minime pati posset,silentio noctis usus in hostium turmas, quae prope Almedi nam positis castris consistebant, inuadere statuit.Sed cum intellexisset,hostes esse iam de illius conatu per exploratores admonitos,quamuis iam esset multum in via progressus, copias retraxit. Porro

Arabs quidam ei familiaris ad illum accessit,atq; nunclauit, Marochi j Regem viam , perquam ille regredi parabat, insedisse,ut illum interciperet . Eo nuncio Ataidius se valde laetati dixit,& Arabi munus pro eo donauit. Deinde,abi que -

, inquit,Regiq; nuncia, me in campo per totam diem illum expectaturum. . Rex tamen siue ut congressum illius vitaret, siue ut aliud, quod in rem magis esset,animo moliretur,sue Arabs falsum nunciarat, viam minime insedit, sed in Duecalam regionem recta contendit,&tadus cum Principe, tui montes di- tione tenebat,seci ut coniunctis viribus Lusitanis repugnarent . Ataidius cum

diu frustra expectare exercitum tandem media scrine nocte in yrbem reduxit. Hoc serme tempore Nonius Mascaregnas cum equitibus centum Sasiniti pec-

314쪽

OCTAVUS.

uenit; . Ludovicus Menesius,& Aluariis Norogna suere in Lusitaniam reuocati. Erant tunc in urru supra septingentos equites,in quibus Ataidius frequenter excurrebat,&nianum cum hombus crebro conserebat, ita, ut nemo posset

esse impedimeto,quo minus tributa ab stipendiariis exiperet. Cum verb Ataidius nosse cuperet,quid hostes agerent,quorum tum castra duodecim millibus passuu inde aberan Barriga se id exploraturum ostedit. Itaq; Ataidij pErmissu, cum equitibua triginta de nocte proseistus,castra propius,cum diluxisset,accessit lex nostes occiait,quatuor vivos cepit,tantaque celeritate rem gessit, ut priusq; iam hostes se ad illum persequendu comparare possent,ipse se in pacaciam re-Qperet.Maidius igitur a captiuis intellexit,quid hostes animis agitaret, quo ordine castra posita essent,quibus copijs rem gerere statueret.Sequenti igitur die, Lupum Barrigam cum equitibus centum &quinquaginta praemisit. Nonius Mastaregnas cum equitibus centum illum sequebatur,ut locu opportunu insidiis cum copijs suis insideret. Ataidius postremo,ut subsidio esset, cum reliquo

Umine veniebat Barriga iussus excurrere, cu in hostes incautos irruisset, quinque occidit,quatuordecim vivos cepit,magnam vim pecoris abegit. In hostium

castris tumultuatum est, cum indignissime serrent, se ab homine illo impune ludificari. Itaq; equites quadringenti protinus Uressi sunt,& in Bamgam inuadunt.Is sensim ordine minime colasse cedebat,aonec ad locii, in quo Mascii regnas in insidijs latebat,perueniret. Ibi rursus chira & ipse suos in hostes incitareside Mascaregnas ex insidijs prodiret, praelium tanta utrinque audacia comissiam cst, conste nunquam post illam urbem captam,ad eam diem in regione illa, Pro numero militiam,vel atrocius,vel pertinacius pugnatu fuisse. Hostes enim minime perturbati,acerrime decertabant nostri quamuis essent de via sessi,eoaetam impetum egregie sustinebant: nemo tergum vertebat. Multi vulneratii in non pauci ex equis deiecti,nemo tamen occisiis fuit. Nostri tandem cedere sςnsim incipiunt: quos Ataidius,qui iam appropinquabat, excepit, de hostes

substitere. Attidius ulterius progredi noluit, eo quod cerneret eos, quos Barriga ει Mas regnas duxeran labore nimio fractos:&verebatur,nea castris hostiuiubsidia mitterentur,quae nostros lassitudine consectos obruerent. Itaque dimissa praeda,ut ordinem melius conseruaret e in urbem recepit. Post dies octo cum Ataidius accepisset, eundem Regem Marocliij motis castris in promontorio Canti mensi,quod inde non procul aberat,essedisse,ad vesperum,cum Rex cenaret, ex improuisse duas turmas adortus,eas cepit,& castris terrorem & tu ustum intulit, exercitumque propere reduxit. Ibi tunc hostes accurrunt, sin gittis,&glandibus,&missilibus acerrime pugnant.Praecipue verb tanta lapidintio dissiperiore loco castra enim erant in clivo posito facta est,ut locus lapida

rimis nomen Obtineret. Nostri tamen se cum omni praeda receperunt: hostes ς is x milia nocte serociter insinu uti sunt. Nihilominus Maidius cum eorum

impςrum egregie sustineret, ex tum priuia i incolumem cum magna

- - - praese

315쪽

praeda reduxit. Capsum enim supra trecentos fuisse constatFuere praetereapti equi complures,& meli Rex alium deinde locum magis munitum casti metandis cepit. Est mons editus,quem appellant Idenar.illi subiecta est campi planicies, obiectis principio collibus praeangusta, quae deinceps latius paditur. In campi istius angusti js Rextastra posuit. Id cum Ataidius exploratum habuis-l et,una nocte cum equitibus quingetis, & multis etiam Saracenis auxit laribus, qui Duce Iehabenisuisse cum Attidio coniunxerant, in hostium castra pro- .iectus,cum in illos inopinantes inuasisset, castra tanto metu atq; terrore compleuit,ut quamuis multi in ea trepidatione, correptis quq cuique Qrs obtulerat armis esistere pararent,omnes tame metu nimio cuturbati, se se ab eo tumultu effusa fuga proriperent. Ipsinue Rex non expectauit,dum equus insterneretur,sed in eum,quem primum adipisci potui insiliens, repente diffugit'. Inc stris magna caedes saeta est,ingens praeda capta,maxima virorum & mulierunt multitudo in seruitutem abducta Inter captitias fuit una Regis ipsius concubina forma excellenti, quam is vehementer amabat. Lusitani aliquot vulnerati suerunt,inter quos Ataidius extitit,qui in iacie vulnus accepit. Non multis post diebus Almedi nenses ciues in agrum Safiniensem excursionem fecerunt, & in duobus locis insidias collocarunt. In eos tamen Ataidius explorato nostros eduxit. Praelium suit acre, magnisque utrinque viribus pro hominum numero commissum. Sed tandem hostes sust sugatiove sunt: octo & quadraginta caesi nostris tres desiderati. ne maior caedes ederetur, & equorum hosti uum pernicitas, & Ducis prudentia suit impedimento. Nec enim permisit, ut nostri longius hostes insequerentur, ne in plures insidias cedendi cupiditaterentes irruerent. Alij deinde equites Arabes septingenti , cum peragros in urbis conspectu discurrerent,&seseles incenderent,regressi continuo sunt. At Ataidius ubi vidit illos sine ulla suspicione suturae dimicationis abscessisse, Lupum Barrigam cum centum & sexagin ta delectis equitibus in eos immisit: alia celit de porta Nonium Catium inpigrum virum,similiter cum alia equitum tur ma iusiit, ut diuersis ex partibus hostes adoriretur. Is primus in hostes inuectus est. Praelio commisso,Lusitani hostium multitudine & serocitate vehenaetius oppressi,magnum discrimen adierunt. Barriga cum suis subsidium attulit,quo nostris animus redditus est,& impetus hostium repressus. Acerrima tandem nostroru impressione hostes in fugam versi sunt: nostri quatuor millibus pas suum eos insequuti, non mediocrem stragem ediderunt, & Barriga cum opi mo spolio urbem stabij t. Hostium namque supremum Ducem, virit m militaris virtutis opinione praestantem, manu sua interemit, ita tamen, 'tabeo congressu , quamuis victor, multis & periculosis admodum vulneribus sauciatiis abiret. Sed facile victoriae decus dolorem vulnerum leuabat. Dux Iahomaze- de appellabatur. Illius caput d equum Barriga in urbem intulit. Caput suit ha-

D mHone pra uminc in una urbis portacollocatum. Illiud Saxaceni nimi-- mo

316쪽

mo pretio redimere cupiebant, sed nunquam id Ataidius ulla conditione permisit.Tandem cum hostes,qui illam regione, quam appellant Xerquiam, incolebant,fracti malis,&rebus suis dissidetes,pacem ab Attidio petiissent, in recalias sordens renouati conditiones una suit, ut caput Ducis illius suis ad honore sepulturae redderetur quod tunc suit summa Atai dij voluntate concessum. Erat enim is inter Saracenos,propter decora in bello parta,summis honoribus asse- eius,5c sinsulari suoru praedicatione celebratus. Pax facta cotinuo fuit. Reliqui Xerquiennu exemplo prouocati, pacem similiterab Ataidio postularunt.Pacis sequester & in teipres Ichabenta sus extitit. Nullum grauius onus eb , quod iaantea subierant uitillis impositu Ita ea parte bello profligato, omnis illa regiosuit sit bimperiu& ditionem Emmanuelis iterum cum tributo aequabili subiuncta. Ex illis Ataidius plurimos delegit, quos stipendiis alere ut illis stipatus, facilius coem Marocliij Rege & rari fio sic enim appellabant Ducem , qui sanctitatis &virtutis militaris opinione Arabibus , qui dispersi in agris vagabatur, imperabat bellum continenter gereret. Tantum autem terrorem principibus illis Atai dij nomen inserebat, ut nullis munimetisse tutos unquam fore confideret. At Ataidius alioru bellorum cura liberatus, ilii contra duos illos Principes maiore studio sibi administrandii putauit. Itaq; Lupo Barrigae praecepit, ut cum centum dc quinquaginta equitibus Lusitanis, &equitibus auxiliaribus ex Saracenis foederatis,qui sub Iehanent uso militabant,accitis,in Marocliij fines inuadere: Is igitur cum Iehabentasia fio,cum essent in loco, qui Duamus apperulatur,& abest Safinio passuu millibus quadraginta octo , accepit, ad radices A. latis montis nunc Montes claros appellant) in campo sati patente, luem appellant mel aug, nouem hostium praefecturas castra posuisse. Hoc igitur cum Duces exploratu habuissent,incredibili celeritate eo se contulerunt, ita,ut inopinantes de incautos aggrederetur.Supra mille ex hostibus caesi sunt, capti centum &quinquaginta, & praeda ingens eo die parta. Ulterius autem progressi, in

regionem Xiati mensem impetum ferentes,non paucos hostes interfecerunt,&captiuos centum abduxerunt.Eo Xensus,ut eandem regionem armis occuparet, inuasit . Ex illius castris equites permulti in nostros inuecti sunt. Barriga in copiarum supplementum equites centum in subsidium misses acceperat. . Praelium satis acre commissum fuit, & diu ancipiti victoria dimicatum. E. nostris tres equites Lusitani, & unus Saraceniis cecidere. ex hostibus viginti de quincide caesi sunt, inter quos filius Reguli cuiusdam interfectus est. Hostes

'cum se frustra contendere cernerent, in castra reuersi sunt: quos nostri inse qui in castra noluerunt, ne multitudine obruerentur. Post aliquot dies, Ba

riga in oppidum Xiatimense, quod appellant Tanti, impetum similiter tu

lic Hostes cum te in ultimum discrimen adductos cernerent, alvearia apum innumerabilia , quibus abundabant, incensa e moenibus demisere. Nostri M alvearium flamm ambusti, dc apum aculeis stimulati, oppugnationem irci .i Vs deserere

317쪽

D4 LIBER

deserere coacti sunt. Multi etiam vulnera ab hostibus accepere, ne apibus tantum ea propugnatio ascribi posset. Ipseque Bani gagrauiter vulneratus abstansit Sub idem tempus,Nonius Cugna cum centum equitibus Sasinium Regis Em nuntietis iussu peruenit,&Nonius Mas regnas in Lusitaniam reuocatus est. AguZest oppidum in ea Mauritaniae parte, quae adfines Safinii urbis perv-net Eum tunc locum Lusitanus quidam cum quinquaginta Lusitanis sa t- rarus cWstodiebat. Eo autem se tunc Barriga & Iehabentasusus cum copijs suis contulerant. Ibi vero suit eis nuncius allatus, Marochi, Regem cum maximis copijs aduentare. Quem nuncium Ataidius cum accepisset, Nonium Cugnaeo cum equitibus ducentis, ut auxilium asset siconseistim misit. Ibi cum quidam ex hostibus postremum agmen nostrorum carpere voluissent, repressi sunt, & unus ex illis captus est, quem ad Araidium Barriga misit. Ab eo clim Ataidius hostium consilia sciscitaretur, is astu punico quasdam opiniones in Atai dij sensibus insevit,quibus inductus,suspicatus est,Ichabentasusum de nostris prodendis cogitare. Itaque ad Barrigam scripsit, ut omnes Lusitanos confestim in urbem regredi iuderet,& ipse cum solis equitibus sexaginta rem neret, atque deinde aliquid causaretur, ut ratione ductus existimari posset, a Iehabentasus , discedere . Id Barriga ut tibi imperatum fuerat exequutus est a que prirnum alios omnes dimisit, deinde altercationis cuiusdam minime ne-ςestariae materiam praebuit, ius indignitate se usque adeo commoueri finxisivi honeste videretur a Iehabentasus societate seiungi. lus Rodericus Castrens cum tribus famulis ab e' discedere noluit. Iehabentasuius cum indigne pr- teretur, eo tempore a Lusitanis destitui: grauius tamen tulit, sectis de sua fi de , quam meritus esset, existimari, quam in tanto discrimine relinqui. Ira que per literas grauiter de tam insigni iniuria conquestus est. Seque nihilominus eo die praelium cum Marochi j Rege clim copijs, quas habebat, initurum assi auit, ut vel illustri victoria, vel clara morte restatum apud omnes xelinqueret, quanta fide Regem Emmanuelem coleret & obseruaret. His literis Ataidius inductus, ad illum rescripsit,se confestim ad illum equites quingentos missurum. Sed clim is nuncius cum duodecim equitibui interueni iam Iehabentasusus manum cum maximo Regis exercitu conserebat. Praelium suit atrocissimum, in quo tamen Iehabeninsusus cum suis res memorabiles effecit: hostes suos sedit, maximam hostium multitudinem caecidit, ipsumque Regem castris exuit, de longius insequutus, maiorem exercitus partem serro concidit. Praeda fuit ingens. Erant enim castra multarum re rum copia reserta. Attidius ut pollicitus suerat, sequenti die Barrigam cum Avitibus ducentis ,& Cugnam cum trecentis in illius auxilium misit. Sedicum illi aduenerunt, iam Iehabentasusus rem praeclare gesserat. Tulit Ataidius permoleste, se, aut saltem Lusitanos Duces eo praelio non intersuislse:

multiqueillum Ap enderunt, quod tam facile hominis lex fumi & sin i

318쪽

OCTA vis

simi sermonibus assensus suisset,vsque adeo, ut neglectae fidei criminationem, quod fisci u in tanto discin mine ope sua destitueret, minime perii melceret. Nomultis post diebus Ataidius in aliam pr se isturam Xiati mensem Bamgam immisit. Praelium atrox extitit. E nostris duo viri nobiles cum nonnullis aliis cecidere : sed tandem oppidum taptum,& hostes partim caesi, partim in sugam G tecti,&aliqui etiam rapti sunt. Rex Fessensis, Anno salutis. M.Daj.cum suisset illi nuncius allatus,Tingim non esse valido praesidio munitam,& praeterea negligenter custodiri, re putauerat,ut si illam ex improuiso adoriretur, facile raperela Itaque maximas copias comparauerat,vi illam oppugnaret. Longe tamea liter munitam reperit, quam suspicatus fuerat. Castra tamen posuerat, & obsessam diebus aliquot ten uerat,& quibus poterat viribus & machinis oppugna- Dcrat. Sed semper fuerat a conatu cum graui damno atque dedecore repulsus. Anno igitur insequente,ut ignominiae maculam deleret, Arailam exercitu adduxit,&prope urbem rastramuit,&cum inde hostes in vallum,quod urbem cingit,irrupissent,nostri intra vallum praelium interiit, in quo Bernardus Cou- tignus in hostium praesectum,Adel nomine, muti incitauit,& illi cuspide ocu- Ium effodit. Iacobus Coutignus frater Francisci Coutigni Comitis Mariat bensis sortissime dimitans ab hostibus interfectus fuit. Pauci utrinque ceciderunt.& Rex cum cerneret Histra tempus ibi in obsidione conteri, domum re insecta discessit. Emmanuel interim quamuis Africani belli curam non intermi teret,aliud bellum sibi proponebat, ex quo non minorem gloriam assequeretur. Cum enim esset studio Christianae religionis propagandae vehementer incensius, id suscipiebat, ut armis diuinis omnes impietatis opes& munimenta conuelleret. Itaq; in India,&in AEthiopia operam dabat, vigentes a C H Ri s T iplacitis alienoe, ad illius sanctissimum cultum fallistorii in hominum monitis α disciplinis adducerentur. Et cum animaduerteret regnum illud Ethiopiae, quod appellatur Congo, suisse iam a tempore Iunnis Regis C A R i s T i disciplinis illustratum,in idem opus,ut perficeretur, incubuit. Idcirco,ut dictum est, multos sacerdotes pietatis opinione praestantes in illam regionem miserat, ut eos, qui nondum erant lustralibus aquis expiati, ad Christisdem perducerent, & qui iam Christo nomen dederant, clariore dii plina confirmarent. Sub hoc igitur tempus, hominem ὀ suis domesticis equestri dignitate prae ditiam, ad eundem Congensem Regem, cum pluribus sacerdotibus, & factis vestibus ad rem diuinam sanistius peragendam misit, ut eum acrius studio Christianae pietatis incenderent. Rex hac Emmanuelis Regis benignitate pro-Docatus, in Lusitaniam filium suum, Henricum nomine, cum fratre suo, α pueris nobilibus misit, ut linguam Lusitanam,& latinas literas,& sanet arum rerum disciplinam perdiscerent. Cum ijs venit legatus quidam illius, Petrus nomine , non vulgari prudentia praeditus, cum quo Rex Emmanuel sermonem libentissime cotiuerebat. Is vidiutius in Lusitania versaretur,

319쪽

orem secum discit, quae fuit a Regina Maria multis donis atque muleri saffecta Emmanuel , cum omni comitate gentem illam 'niuersiam ad Chialtu, allicere contenciret,Regis fratrem,& cum reliquis pueris in dilciplinam viris religiosis & eruditis tradidit,qui eos latinis literis, & religionis moribu inst totis imbuςrent. Deinde Simonem Sylvium, hominem apprime nobile, ad illum cum muneribus legauit. Munera vero erant equi pulchre instrati α alerati, de mulae similiter ornatae, vasa sacra, tabulae pici ae,infulae,&Omnia, quae ad religionis cultum rite conficiendum er ni idonea 'abros praeterea,qui templa de regias .dus aedificarent. Id praeterea Sylvio commisit, ut ius regium ad Lusitanoa,qui in ea sithiopiae parte versabantur, in ossicio continendo. ,&eorum flagiti puniud ,si opus esset btineret. Et praeterea victim Rege simul tua omnibus gentibus,quae sub Regis imperium erant,administraret xx cu modius fieret,secum homine iuris consultum adducebat, ut ius publice diceret . Id enim ipse Rex Alsonsus ab Emmanuele per legatu luminis Drecibus ei- flagitarat. Id etiam Sylvio in mandatis dedit,ut si sorte,dum is apud Allonium versaretur Aliquis bςlli motus existeret, Regem opibus,&consilion manuaeti

iuuarςt.Illum pr terra admoneret,ut quam primu posset, legatos Roma mitte-

t,per qu0s auctoritatem Pontificis Maximii Ecclesiae sacrosanctae ius & imperium in omnibus rebus sacris agnosceret. Et quia Petri prudentia non vulga-.tis esse videbatur,suadebat,ut ipse Petrus aliquot viris nobilibus stipatus, op τ ii simum legatione sui gerctur. Se illum suis siumptibus Romam esse missurim Regem praeterea admonebat , ut aliquot pueros nobiles in Lusitaniam mitteret,qui cum reliquis erudirentur. Sylvius cum hac legatione prosectus, lecudis tempest tibiis usus, in Congense regnum peruenit cuius aduentu Rex se mirum in modum lxtari signi licauit. Statimque misit virum quendam primarium , illi sanguinς valde coniunctum, qui Sylvium salutaret, & in urbem regiam quae 4 portu multum d labat,ubi commodum esset,deduceret. Sylvius. tamen scbre correptus, antequam Regem videret, ὀ vita discet sit. Rex mortem illi ui admodum acerbe tulit. Aluarias Lupius,qui classis cura susceperat, in locum Syliiij , ut ab Emmanuele decretum fuerat, si casus aliquis Sylvium de medio sustulisset, successit. Is ad Regem cum literis Uij t. Literarum senten- ltia, praeter egregiae cuiusdam pietatis argumentum, & praestantis voluntatis indicium, ni nil aliud continebant, quam ut fides Sylvio in rebus omnibus, iquas Rex Emmanuel illi praeceperat, ut Alsensio Regi diceret, haberetur. Li- lteris lectis, Alvarus Lupius earum sententiam verbis subsequutus est,& dona, quae serebat, in conspectu Regis explicuit. Rex verbres singulas in manus sumere, laudare, mirari, manus in coelum tendere , gratias Deo summas age'

re, quod per Reges virtutibus amplissimos, & numini coelesti carissimos , hiis, is te tenebris impietatis emersus, ut coeleste lucem aspiceret. Regem vero Em- lni uelam non satis habere,illium tam diuino beneficio constrictu tenere,nisi

320쪽

etiam praelesta nescia recentibus donis magniscentissime ciunularet Quia

veris Eni anuel illi regia in lignia, quibus deinceps uteretur,mittebat,quae per cinerent ad virtutis insitae monimentum,&uniuersepolleritatis ornamentum,de ea re literas publice proposuit,quibus testatii omnibus esse dc memoriae etiam sempiternae consecratum muneris illius institutum,&Regiae beneficentiae documentum .Literis autem his reserebat, suo pacto Regis Ioannis onera suillet illa regio lumine Christianae religionis illustrata,&e tyrannide infestissim daemonis erepta,&quanta malignitate suisset opus illud tam praedariim opera antiquissimi serpentis, per quem primi paretes e sedibus beatissimis pulsi fuerant,unpeditum. Quanta cura, studio, vigilantia Rex invicti Limus Emmanuel opus,quod a Ioanne Rege clarissimo i iam tu extiterat, perficiendum susceperat. Religionis vero Christianae disciplinam in stimma reserebat,&deinde commemorabat, qua ratione pater illius opera perditissimorum hominum a Christi fide,quam fuerat antea professus, impie & nefarie desciuisset, Mob eam rem in ipsium Alsonsum,maximum natu filium, qu bd impietatem illius imitari noluisse se teterrimum praebuisset. Commemorabat deinde exilium,in quod pulsus a patre suerat,& molestias, quas in exilio pro Christi nomine cum summa iucunditate pertulerat:&qualiter moriente patre, cum fra tre,qui regnum per summam iniuriam occupare conabatur, cum solis triginta

sex hominibus, Christi numine saepius inclamato,conflixerat, chm frater illius coercitum maximum haberet Sc quomodo non copijs humanis,sed diuinis,ut hostes ipsi latebantur, bellum profligatum fuerat, & frater casu etiam diuino captus,in potestatem illius venerat, de cuius ille improbitate &pertinacia sup- .plicium iure sumpserat. Exponebat deinde, quo consilio Petrum suum cognatum,qui unus erat ex triginta sex hominibus,qui illi opem attulerant, ad Rege Emmanuel elegauerat ex quo Petro intellexerat,in Lusitania Regis ipsius am-

issimi iussu vota pro Congeniis regni salute,&Alson si ipsus fide pers lutatisse quo nullum clarius extare posset insignis caritatis indicium Itaq; se non selum pro Christi sanctissima religione,pro templorum sanctitare,pro Ecclesiae sanctionibus necem &cruciatum,si opus ita fuisset, minime recusaturum, verum & pro Resis Emmanuelis amplitudine omne discrimen salutis aditum. Adijciebat deinde: Vt autem magis nos Rex optimus, summisqiae laudibus in omni aeternitate praedicandus, sibi deuinciret, misit a s nos virum nobilissimucum muneribus&ornamentis,quae satis,quam propensa in nos esset voluntate, Icclarabant. Et quia est in more postii,ut Christiani Reges insignia gestent, ad posteritatis memoriam propUandam, & maiestate Regiam insigniter illustrandam,voluit idem Rex in hoc etiam plurimum nobis sue benignitatis impertire. Mutum enim nobis misit, primum quidem Cruce i gnatum, ut animo recoleremus victoria, quam Constantinus Imperator, Cruce in coelo per-

Octa, dehostibus sim cosequutus est, ne unquam ab animis nostris memoria

vietorice,

SEARCH

MENU NAVIGATION