장음표시 사용
91쪽
qua cuilibet licitum est cum Monialibus loqui, non possit postea iterum cum illis loqui, utendo sua licentia speciali. Similitet si Pontifex concessit Paulo licentiam specialem , vi pollet ingredi
clausuram Montalium , ct antequam Paulus tali licentia uteretur, Ponti sex concessit licentiam generalem, ut quilibet tali die ingredi pollet dictam clausuram , si Paulas vigore licentiae generalis ingressus est clausuram in illa die, non possit iterum ingredi virtute suae licentiae specialis. Similiter, si Pontifex concessit licentiam specialem Paulae, ut
pollet ingredi Monasterium, ante cuius sum Antonia obtinuit licentiam , ut cum tribus honestis mulieribus , idem
Monasterium ingredi pollet , & inter alias elegit praedictam Paulam, post ingressum cum Paula , non possit itcrum ingredi Paula virtute suae licentiae specialis; qua de re vide praecipue Alberici Io. Andr. Tiraq. Felin. Rodriq. de Grais.
in loco I pr a cit. quorum doctrinam ta
, Limito primo , nisi prior licentia. specialis suillet de loquendo cum aliqua Moniali in particulari , & quis ex vilicentiae generalis locutus ellet cum aliis, non autem cum illa Moniali pa ticulari : tunc enim posset iterum uti
licentia speciali, & illam particularem Monialem alloqui , quia in tali casu
non militat ratio assignata. Confirmatur , quia si post obtentam licentiam i
quendi cum Paula, antequam tali licentia utatur, obtinet licentiam loquendi
cum Antonia, per locutionem cum Antonia , non expirat licentia loquendi cum Paula: ergo similiter dicendum est in casi nostro , quod per utan licen- tiae generalis , Sc En vi cuius locutus est
cum aliis Monialibus, & non cum illa Moniali particulari, quae continctatur in licentia speciali , non expiret ii centia specialis ; atque adeo nac uti possit.
Limito secundo , ut vera tantum sit eadem eorundem Doctorum seupra dicta doctrina, quando in licentiis non est exprella causa ingressius , sed simpliciter est data licentia ingrediendi clausuram
Montalium , vel si causae sint exprellae, tales tamen sunt, quae possint in e dem inpellis commode expediri, vis, v.g. in una licentia dicatur, pro cons cratione Abbatillae , & in alia licentia, pro visitatione alicuius imaginis, aut pro vilitatione consensuineae,&c. secus enim dicendum cst, si causae essent diuersae, & quae in coderit ingreiiii commode expediri non pollint: nam tunc
mollet homo bis ingredi, quia cisc sicentiarum non pollunt ineodem ingressit obtineri,ut si , v. g. in licentia spe cisi suerit expressa caula, quod Paulus, congregato Monialium Capitulo volebat contractum sacere , vel negotium aliud graue tractare, quod commodbtractari non poterat in die licentiae generalis, propter concursum populi. Limito tertio, nisi in licentia spe ia-li elici limitata certa dies diuersa Onan, no a licentia generali; quia quod facit ratio diuertitatis causarum , quae simul commode non pollunt expediri, multo magis id facit temporis, seu dierum v
Dices : si Paulus in casu nostro non pollet iterum ingredi, esset quia per l,
centiam generalem videtur reuocatalia. .
centia specialis ; sed hoc est falsum e
go,&c. Minor probatur, quia licentia generalis vel in ius commune , vel priuilegium si primum, ius commune non
tollit priuilegium speciale, nisi expresso
illi deroget, cap. i .de constit. lib 6 Si secundum, priuilegium non tollit aliud
92쪽
priuilegium, nisi de eo mentionem faciat , crgo M. maxime si primum priuilegium est speciale, & secundum generale , ut ex communi docet Mandos.
so in casu nostio licentia specialis prior
non censetur reuocata per licentiam generalem posteriorem, iuxta illud commune axioma Iuristarum: speciei non δε- rogatur per genu , qua ratione procurator specialis non censetur reuocatus per creationem procuratoris generalis , ut probat Costa de retrat. GR. 9. cas i s.
si Respondetur, quod ex rationabili, &praesumpili mente superioris , in casu nostro , vel per generalem licentiam censetur reuocata licentia specialis , vel licentia generalis non extenditur ad Paulum, vel si extenditur, in licentia nerali intelligitur inclusa, seu confusa entia specialis. Ratio, quia non videtur , quod licentia generalis in tali
casu extendatur ad Paulam, ata .l. coha-
redi, qui mirem , j. de vuls. ct pu-pir substit. lag. doli clausulas .de et e b. oblig. non enim videtur superior , Paulum habentem licentiam specialem,velle includi in licentia generali ; vel si includitur, in licentia generali inchisa, seu confusa intelligitur licentia specialis , arg.leg. debitora , Cod. de paci , ct cum secundiam Cod. eicom. qui non solum videtur in licentia generali confundi specialis , sed extam per illam reuocari, leg. libertis F. de aliment. Vbi vitiind legatum sit codicillis tollit primo legatum sit testamento. Adde,quod Paulus ingrediens ex vi licentiae generalis , videtur renuncias te licentiae : sp ciali , quod locum habet non solum in Trom. dii Bene Dubit. orat.
contrarijs, & omnino incompossibilibus, si H ctiam in ambitiosis, de odiosis,arg. - . de multa, ct cas. praeterea de Fresb. ct e gratia de re cri t. lib. 6. &dato, quod non renunciasset per ait rius licentiae electionem , non potest,
nisi semel , effectum consequi ; quia, ut supra dicebatur, in odiolis, & restringendis quocumque modo quis cor sequatur effectum gratiae licentiae generalis effectum suum est consecutus: non potest amplius uti licentia speciali Adl robationem minoris respondetur quodicet posterius priuilegium generale non tollat priuilegium prius speciale, quas do sunt contraria , in quo cas a procedit
illud commune axioma Iuristarum in contrarium allegatum; tamen quando non sunt contraria, sed de eadem re;
tunc in odiosis, posterius priuilegium generale , vel non extenditur ad personam, cui concestum fuerat speciale, vel si extenditur , intelli itur priuilesium speciale confusum, sca inclusum in s nerali. Dixi, in odiosis ; ut est in casu nostromam in fauoribilibus,& ampliandis aliter dicendum est. . Dices secundo, saltem quando Paulus 7 utens licentia generali, effectum in li- centia speciali intentum quamuis commode illum consequi potuillet consecutus non cst , potest iterum aheum conte luenduin ingredi : ut si v. g.
causa exprella in licentia speciali fuisset ad visendam aliquam sancti imaginem,& in licentia generali diceretur, quod quisque ingredi posset ad videndam
consecrationem , vel benedictionem Abbatistae: tunc si Paulus ingrediens ad videndam consecrationem Abbatistae, non visitet imaginem illius sancti, non videtur, cur non possit ingredi ex vi licentiae spccialis ad visendam illam imaginem concessae , sicut dicebatur quod
93쪽
habens licentiam specialem loquendi
cum tali Moniali, v . Paula, si is ex vilicentiae generalis omnibus concellae adloquendum cum Monialibus, loquatur cum aliis, cxcepta Paula, potest postcavlens licentia speciali,loqui cum illa.
8 Respondetur isparitatem vile ; quial er hanc licentiam dispensatio fit in ipsa
Ocutione, quae erat prohibita, & ideo quamdiu quis cum ea Moniali non loquitur, licentia non dicitur habuille effectum suum ; at per licentiam specialem ingrediendi clausuram Montalium ad visendam imaginem, non dii pensatur formaliter in ipsa vi statione, sed inii grella: hic enim est prohibitus, & non vilitatio imaginis praecise; & illa est tantum ra*io, seu causa dispensandivnde hoc ipso, quod Paulus semel ingressus est Monasterium Montalium, cente tur licentia , seu dispensatio effectum suum habuiste, saltem si per Paulum stetit, quin tunc viseret imaginem. Confirmatur : nam alias si quis habens licentiam ingrediendi clausuram Montalium ad finem visitandi consanguineam inficinam o ingrediatur semel , & illam non visitet, sed aliud agat, pollet iterum . ingredi, quod non est dicendum. COROLLARIVM IV., c Vario, si Pontifex indulgentiam concedit Ecclesiam vistantibus, intelligatur concessa etiam iis, qui cum Ob hominum multitudinem ingredi nopossint, foris stant,& orationem iniun-ectam perficiunt; atque ita docet Rodrig.
tim quia moraliter rem aestimando,tales visitant Ecclesiam , quando praesentiam suam exhibent quatenus possunt; qiuinimo addit Suar, ibidem in eiusnodi co- cessione nomine Ecclesiae venire etiam coemiterium adiunctum ; idque propter eamdem rationem , quia scilicet sumus in fauorabilibus, quae amplianda sunt quamuis extra casum necessitatis in indulgentiis consequendis id semper agere conuenit, quod certius & securius
QViuid, si indulgentiam Ecclesiae
concedit , intelligatur indulgentia perseuerare , etiam diruto templo. Excipe, si Ecclesia diruta, non iterum aedificetur: tunc enim locus priuatur indulgentia : cum non loco simpliciter , sed Ecclesiae indulgentia concessa fuerit. At secus dicendum 1 si Eccle- illa iterum aedificetur in eoiem loco: tunc enim sui dicebatur Ecclesia retinet indulgentiam , sicut , dc alia omnia priuilegia; praesertim , quia in thli casu centctur moraliter eadem E clesia, atque ita docet Sua Z ubi semyra num. s. quin inad retinet etiam indulgentias , & priuilegia Ecclesia , si audioritate superioris tali pacto destruitur , ut sub eodem titulo, & Patrono in alium locum transferatur, a que ita docent gloss. in regul. iuru 7.
nus lib. Illustri quast. 9. 8. & Suar lib. 8. de I ib. cap. s. in sine, qui bene ibi explicat, retinere in praedici, casu indulgentias, & priuilesia , si non ratione situs . aut loci, sed absolute, E clesiae cit, proprio nomine, ac titulo suo, illa concella fuerint.
94쪽
Proponitur , Ur explicatur secun-
. dum exemplum cum multorum casuum solutione. Vod dixi de concessione indul- agentiarum, quod scilicet late interpretanda sit, quia est fauor, & beneficium , idem intelligas de omni simili alio priuilegio, v. g. de priuilegio concello Religionum confestariis absoluendi quotcumque Christi fideles, auditis eorum consessionibus, a quibuς cumque peccatis, & a quibuscumque
inde secundum iuris constitutiones rosultantibus censuris, sententiis, ac p*nis Ecclesiasticis, exceptis ceusuris, quae in Bulla Coenae continentur, & exceptis casibus, quos Episcopi specialitersbi reseruant , vel reservabunt in futu
Censurae autem Bullares habent se per modum sententiae latae ab homine; quia non seruntur, ut perpetuo durant per modum statuti , cum quotannis renouari soleant quamobrem mortuo Pontifice, earum vis expiraret, nisi, ut nunc fieri solet, specialiter caueretur, procellus Bullares vim suam obtinere, etiam vacante sede, usque ad tempus, quo 1 futuro Pontifice edantur de nouo qua de re Tolet. libr. r. capit. 18. in
3 Similiter secundi, habent se casis roseruati ab Episcopo, quamobrem mo tuo Episcopo de facto expirant exceptis in ordine ad consessarios non priuil statosὶ iis casibus, qui per ius consuetudinem, statutum, vel synodum dioece- sanum Episcopo reseruantur; atque ita docent Piasecius inpraxi Epistari. 1.
Cod. ver. num. I 6. vide etiam AEgidium Trullench. in Tuli. Gn. tib. I. M. T. cap. 2. dub 2. num. s. dc ratio est, quia cum statutum duret post mortem, cV. Mn. de ossi c. leg. reseruatio quoque durabit post mortem, & sic absolutio petenda erit a succellore, seu a Capitulo,
sede vacante, quamuis Sa ver. absolutio, num. 2 I. absolute doceat, quia mortuo Episcopo quilibet conseilarius possit absoluere ab omnibus casibus Episcopo reseruatis ; quod mihi non probatur ex dictis , de E contra Praepos. ω --dit. s. para. quast. 9. de rese uatione casuum dub. i. num. 6. absolute doceat quod mortuo Episcopo nullus consest
rius possit absoluere ab illis; idque probat ex eo, quia ut inquit ipse in id non
potest affirmari de reseruatis ier staturiun, cum etiam mortuo Episcopo vim suam illud retineat; neque potest assim mari de reseruatis ab homine ; quia, cum per reseruationem Consellariis sublata sit iurisdictio necellaria ad valorem Sacramenti, non potest ex iure, vel
alio solido scindamento colligi, quod ea per Episcopi mortem illis restituatur; at ad hoc ultimum responderi pollet ;restitui a succellare,vcI a Capitulo acante sede) sibi non reseruante , quia inseruatio , cum sit ab homine, finit cum homine, & sic ccitat ellcctus ir
Similiter tertio, se habent casus re- Α seruati a superiore Religionis, quamobrem cum is mortuus, vel ossicio suo sunctus suerit, de facto cellant casus, quos sibi reseruauerat; atque ita in ter minis docet Iacobus de Granado in par- a. consi. 7. tr. Q. I. disput. 7. rum. 6.
95쪽
ubi docet, quod si Praelatus praecipiatvni subdito, aut toti conuentes, vel Prouinciae aliquid, & ei subditi paruerint,duin viveret, eo ipso, quod moritur, vel ab ossicio amouetur, cessat obligatio praecepti, sicuti celiat excommunicatio ab homine, cum moritur, qui eam fulminauit.
Dices hoc esse verum in aliis Religionibus , non autem in nostra Clericorum Regularium: quia per decretum Capituli Generalis anno is io. tit. de Praeposivo , V cario , ct 'calibus , 6 6. habetur, quda Decreta , seu Statuta a Patre Generali , vel a quolibet alio Praeposito in sua domo facta maneant in suo robore, & unusquisque illa se uet, etiamsi ad Generale Capitulum illi se contulerint , munusque suum abdicauerint j quousque a Generali Capitulo, vel 1 successore speciatim abrogata suerint. Respondetur: negando Antecedens; quia praedictum Decretum loquitur de decretis, & statutis factis a Superioribus , reseruatio autem casuum, quae fit a Superioribus , non est neque decretum, neque statutum; ergo &c.
quapropter Vicarii nostrarum domorum praecedentis Praepositi casus sibi reseruent , si illos res eruatos sibi esse
voluerint: atque ita in terminis nostri casus docet Megalius in i . yart. lib. I. cap. 12. num. s. de Pal qualigus decis 27. t fauertendum primum cum multis Corollariis. ADuerte , quod dixi in exemplo
posito , exce8tiI censuris , qua in Bullia Coena continentur ; quia summus
Pontifex nullum peccatum sibi reseruat etiam haeress*tsi contrarium probabiliter alij sentiant, tropter magnam illius odibilitatem ὶ nisi propter annoxam censuram sibi itidem res latam, sicuti praeter alios notauit Caiet.in sum.
VNde sequitur primo, quod si P i
pa, vel eius Poenitentiarius aliquem absoluit a sola censura Bullae .vel alia censura Papae reseruata , inferior Confessarius deinde in foro conscientiae absoluere potest a peccato illo, cui talis censura annexa fuerat : atque ita docet Henriq. ubi supra, & Suar. de pare
An autem , si quis bona fide putans 1
non adeste censuram Pontifici reserti . tam, confiteatur tale peccatum conses.sario ordinario, validast huius peccati absolutio, ita ut iterum peccatum illud confitendum non sit, etsi restet nitens a censura absoluendus , suppono
Lart.tib. s. GR. i'. quaest. . in D. & Sanctum in selere. disp. 3 tanum. i i .quod ab solutio bona fide obtenta a peccatis,&non censuris, etiam reseruatis , quibus poenitens fuerit innodatus, validast, ita ut non teneatur is resterare postea talem consessionem, sed lotam petere absolutionem 1 censura , quaecunque illa sit ; idque non solum si poenitens ignorauerit dictam censuram, vel
96쪽
s sciens illam, Sacramentum poenitentiae receperit ex necessitate , ut v. g. ad vitandum scandalum , si habeat cel brare , vel communionem sumere; sed etiam si contellarius sciens peccata habere censuram, etiam reseruatam , po nitentem, non obstante hoc, ex malitia absoluerit, quamuis potestatem ab- luendi a tali censura non habeat. Ratio, quia Sacramenta ex Trid. infallibili-biliter producimi semper et sectum suuin gratiae , si obex non ponatur, &per censuram poenitens priuatur iurisdictione activa in alios, non autem subiectione passiua ad alios 1, seu quod ideest, non priuantur alij iurisdictio: eactiva in ipsum , alioquin non tam ipsorum excommunicatorum . sed ali rum , V. g. Conseilariorum, ellet talis poena j videntur assis mare Duran. in . distin. i7.quaeu.rs. dc Caici.in sum. b. casu:um relera vis . ob rationem iam di-eham,quia scilicet peccati reseruatio tota est per accidens , in quantum scilicet non potest poenitens absolui a peccato propter impedimentum censurae seruatae , quae tamen in casu nostro ob bonam fidem , impedimentum non ponit quapropter ulterius subdit ibidem Caiet. quem sequitur Coninch. deSa
3I. Icci. . num. 9 in quod si semel abs lutus iit a reseruatis, quamuis inefficaciter quoad salutem puta , quia non contrite in potest postea iterum confitendo , a limplici consessore absolui, etiam ab illis reseruatis : quia ex quo semel beneficium absolutionis eli coimcellum ,&executioni mandatum legitime in soro conscientiae , rationabile est, ut non habeatur amplius pro re-
seruato, utpote semel cognitum, & iudicatum ante Tribunal, cui erat reseruatum ; sed negant Suar. tom. q. in 3. yς .diis. 29. seef. a. num. 8. & SancheE
sicut a princieio, & veluti in fieri connexa sunt censura , & peccatum ἱ ita ut hoc in fieri reseruetur dependenter ab illa , ita connexa sint in conseruari, seu in durare. At responderi pollet ad ist rum Authorum rationem , quod reseruetur Peccatum dependenter 1 censura in conseruari , seu in durare, id est,non Possit absolui peccatum, nisi prius coniura absoluatur, in quantum censura est moraliter imputabilis , ut ponat scilicet impedimentum ad abs blutionem peccati; at secus , si censura moraliter imputabilis non sit , ut est in casu ii suo: ergo M.
COROLLA RIVM II. SEquitur secundo, quod si quis com- imisit peccatum, v.g. in Bulla Coenae contentum ; sed ob ignorantiam , obliuionem , vel inaduertentiam , M. fait non crastam , a censura Palpali ρο- cu satus est, ab inferiore conscitario a
solui potest : atque ita contra gloti in
decis. 376. & alij multi, & ratio, est
quia excommunicatio est poena med cinalis; atque adeo non inscrtur nisi contra contumacem , & Ecclesiae coim
97쪽
8 De Immunitate Ecclesiastica,
temptorem , & sic contra scientem; si- Non obstat, quod peccatum ex ig-
cuti colligitur ex eap. 2. de constit. iv 6. Confirmatur, quia alioquin non medicina ellet; sed tantum obellet, si per ignorantiam etiam incurreretur; Porro quod dixi de excommunicatione, idem quoque dico de omnibus aliis censuris, ut interdicto, suspensione, . Aduerte , quod si excommunicatio, vel quaecumque alia censura, aut ρο na seratur contra icienter facientes, non contrahit illam is , qui contra facit, etiam ex ignorantia asinata talis poenae; atque ita contra gloss Hem l . de
consata. Franchum cap. 1. de constat. In 6.s Antonium 3. 'Art. tu. 2 . V. R sellam , excommunicatio I. cus 4 3. ntim. 2Sylv. excommunicatio s. c. s. Al. rati m. 76. Tabicia. excommunicatio F cos. 49.
m. 38. Duardus in Bud. Canadib. 1.quo. 36. nam. 3. Anguianus delegislu
3 Probatur primo , quia verba legis
poenalis non sunt extendenda ultra ir prium significatum, sed potius sunt restringenda, iuxta reg. odia, de reg. mri in 6. at qui ex ignorantia affectata aliquid facit contra legem, vere non facit scienter contra legem; ergo non incurrit in poenam contra facientes scienter latam a lege. norantia allectata commii sum, grauiussit, quam si ex certa scientia commi teretur , ex eo quia qui cligit nescire, ut 'liberius dolinquat, videtur grauius contemnere legem ut dicitur in O quast.6. ara. s. Non obstat sinquam in nam dicitur grauius, per relationem tantum adactium internum voluntatis, quo V luit quis ex proposito ignorare , ut liberius legem violaret: eo enim actu videtur magis legem contemnere; at vadsecundum se , & absolute consideratum , in minus graue, cum sit minus voluntarium , quam ii ex certa ccientia committeretur: & ratio est, quia quod scientcr fit, est voluntarium in se, aedi recto; quod autem fit per ignorantiam affectatam , est voluntarium tantum
in causa , & indirecte, scilicet in ipsa
ignorantia: cum igitur excommunicatio non puniat principaliter actum internum , sed actiam externum , v g. c minionem carnis secundum se comid raram , quae cominio ignoranter finimanifeste sequitur , vescentem carnibus , ex ignorantia affectata, non contrahere excommunicationem contra scienter carnem comedentes latam, &hoc verum est , etiam si actus illae voluntatis , quo ignorantia assectatur,actia perseueret, quando fit violatio ext rior legis; quia eadem est ratio vir bique.
Secundb probatur, quia quod dispo- s
sitio loquens de scientia, comprehendat ignorantiam affectatam , non est in proprietate ferinonis , sed ex quadam
tensione , cap. eos, qu/ de te or. ο din lib. s. in verb. seu assectata ignoraracia
quod verbum est ampliatiuum praecedentis sermonis, leg iquu ita legauerit, j.de aur. O arg. l I. at in materia r nati non debet fieri extensio de casu ad casum,
98쪽
casum , praesertim si non sit omnimoda ratio, leg pem tr. 2 leg. l . Coa. de im
si ex larga significatione vocabuli, pos sit ille casus compreheudi, teg. si seor
6 Tertio probatur , quia ignorantia affectata non aequiparatur scientiae verae , sed lcientiae fictie , cap. cum inhibι- iis de cland . de pons ibi, cum non ineo pertes scientia , vel saltem assectatos signorantiae videamtir, quod verbum Udeantur , importat fictionem , l. i A. de vi, ct υι aran. ted constitutio poenalis loquens de casu verb, non comprehendit calum fictum , IC. antequam. J . ad senat. consul. Syll. 9 Iu seq. & notat Franc. Aret. Hi l . t f. se Q. O purist. ubi poena imposita haeredi non vindi- dicanti necem defuncti, non comprehendit fideicommigarium , qui est rueres fictus, leg. 5- , f. de eo , quod centi c. Sc facit, quod notat Bart. in te'. vult. Od.unde et i, ubi dicit, quod ill alex, qiuae punit Occupantem rem alterius, non comprehendit occupantem rem haereditariam, quae ficte, de non vere est alterius, I g. i. g. i. f de re . :-uifer lev. hares quinques de acquir. h red. unde docet idem Barci quem Doctor. sequuntur in leg. si quis maior Cod.
de tranfati. quod poena illius legis, quae
imponitur maiori venienti contra itu amentum , non ligat minorem venientem contra iuramentum suum , quia licet minor iurans reputetur maior, ratione iuramenti, auth. iuramenta puber.
Cod. s. dueν udit. id est per ficti nem ; de ideo lex illa non habet locum in eo , qui a iure fingitur maior, e go, M.
Non obsut i dicas quod quando c
sus verus, de casus fictus aequiparantur a lege antiqua, seu a iure communi, tunc etiam constitutio noua, quae alias in stricte interpretanda , loquens in casse
Vero , comprehendant etiam casiun fi ctum , cap. cum dileolus , ct ca8.du audientiam , de Heri non resident. ubi Imola & Panormit . Sed scientia & igno
rantia affectata aequiparantur tu dici. cap. eos, qui de tempor. ordiu. lib. 6. Ergo , S c. Nam respondetur cum Panormitan. I
uc. cit. Maiorem elle tantum veram,
quando constitutio noua disponit idem quod ius commune, quod aequiparat illos duos caliis , verbi gratia , de iure communi est, quod Clerici non relidentes fructus beneficiorum non percipiant , excipiuntur infirmi, de existentes in seruitio Papae, Se etiam duo Canonici existentes in seruitio Episcopi, ni hi
rei de censeantur, cap. cum alterim, 2 O .ad audientiam. de cier. nen resident.
si deinde aduenit aliqua noua constitutio simpliciter disponens , ut Clerici non residentes, seu ab entes , fructus beneficiorum non percipiant, non ii cludet suprii dictos casus a Iure con muni exceptos, quamuis inficiani de existentes in seruitio Papae , ves Episcopi nun vere sed fictione iitris, residere dicantur ; quin imo verificabitur etiam in casu ficto, qui habetur pro vero, '& se adest casus , in quo constitu rio loquens in casu vero, velificetur etiam in casu ficto, contra not. in te 3. s. haec verba. f. de urg. g D. O iraco'. in m Da, 1. de tutur. quod ideo est, quia ius commune in hoc aequiparat casum verum , 3c fictum et q. propter constitutio disponens idem, quod
ius commune debet recipere' omnes Γ -mitationes , & interpretationes iuris communis, ut ait Panorm. in dici. cap.
99쪽
8o De Immunitate Ecclesiastica.
cum dilectu. , ct cap. ad audientiam. At secus est, quando constitutio noua ellet praeter, vel contra ius commune: nam tunc constitutio noua non veri fi-
, catur in casu ficto, sed vel ba eius de-hent intellisi propri), id est , secundum proprium lignificatum , & sic intelligitur illa lex s. f. haec verba , ct
cap. in nostra cit.' Quart. probatur, quia minor est
ignorantia affectata, quam scientia Vera , cap. inhibitio , de clandest. desponsal. ibi, vel saltem a se latores ignor anoae, quod verbum, saltem , denotat diminutionem , OR. penuli. de dona. . inter virum sir uxorem. sed dispositio poenalis non debet extendi de maiori ad minus, i. si uxor, in frin p. f. ad legem Iuliam , de adult. ergo,&c.
i TI Oc autem, quod sura dixi, ve-LI rum est, siue ignorantia affectata sit imis, siue facti ; quia utrobique est eadem ratio, limito tamen, quod id verum tantum sit in dispositionibus, seu legibus odiosis, non item in fauorabilibus. Ratio, quia omnes rationes supra adductae locum habent, solum in odiosis : huiusnodi enim dispositiones sunt restringendae potius quam ampliandae, re propterea non extenduntur de casu vero ad casum fictum. At in fauorabilibus secus videtur dicendum, quia haesunt potius ampliandae quam restringendae; & ideo non est mirum, si l quentes ipsae de iis qui scienter aliquid. saciunt, extendantur etiam ad eos qui ex ignorantia affectata operantur ; nam
' cum scienter, & ex proposito ignorare velint,ad horixi liberius actioncm prohibitam iaciant, dicuntur aliquo modo scientcr violare legem : licet enim legis' illa violatio non sit eis scienter & expresse, ac directe voluntaria per modum effectus , cst tamen scienter, ac directe , seu cxpresse voluntaria per modum obiecti, hoc est, scienter & expresse volita ; unde ex communi sententia Doctorum , leges tauorabiles loquentes
in casu vero, extenduntur etiam ad c
sum fictum ; Ergo dicendum,quod licctignorantia asscctata non sit vero scientia, sed fete , lex fauorabilis tamcn loquens de facientibus aliquid taciater,extendenda sit etiam ad eos qui faciunt ex ignorantia affectata. Hinc primo qui ex ignorantia aik- 2ctata legunt libros haereticorum , non
contrahunt cxcommunicationem cotra
sciciatet legentes latam in Bulla Coenae; atque ita docent Sanchez , Duata. &Bonac. in locissi Ara citatu , quamuis
alij ex eodem principio sentiant oppositum : nam cum praedicta lex Ecclesiae erohibens si principaliter sinquiunt imiij in fauorem fidei, & animarum, non est poenalis seu odiosa, & sic restringenda; sed potius fauorabilis , & sic amplianda , sicuti praeter alios docci Suar. in irati. de side distur. 2O. sui. a. nu-
Hinc secundo, qui ex ignorantia,sive 3
iuris siue facti,affectata operantur, non contrahunt poenam contra facere aliquid praesumentes, aut ausu temerario facientes latam; v. g. qui ex ignorantia affectata violant clausuram Montalium, non contrahunt excommunicationem latam 1 Gregorio XIII. contra clausuram violare praesumentes; nec qui ex ignorantia amectata loquuntur cum Monialibus, contrahunt excommunicationem latam contra loquentes cum illis, sine licentia indinari j; quae similiter
100쪽
ter contra praesumentes lata est, saltem in aliquibus locis, ut Neapoli, &c. &ratio horum est, quia ex dictis, quamuis qui ex ignorantia affectata facitcontra legem, videatur praesumere, ac ausu temerario facere contra legem , cum eligat nescire , ut libcrius possit violare logem i, tamen, quia praesumptio, ac tomeritas ista non afficit formaliter actum externum , cui principaliter poena imposita est a lege, sed aflicit actum internum; sequitur, quod quamuis affectans e nodo ignorare,ut liberius delinquat contra legem, possit dici praesumptuose,
ac temere velle transgressionem legis, per modum obiecti; non tamen sequitur, quod ciim facit actum externum,
cui principaliter poena imposita est i lege, praesumptuose, Se ausit temerario faciat contra lesem; cum reuera, quando operatur, non cognoscat, se facere contra legem; quare merito non contrahit poenam latam contra facere aliquid praesumentes, vel ausu temerario facientes,
quamuis alij ex eodem principio sui supra dicebatur in probabiliter sentiant oppositum ; quia sinquiunt ipsi in utraque censura praedicta , cum principaliter in fauorem animarum , & Religionis lata sit, non est poenalis, seu odiosa, & sic restringenda; sed fauorabilis, & sic amplianda potius, rigo M.
COROLLARIVM III. ' CEquitur tertio probabiliter, quod si
c quis similiter commisit peccatum, v. g. in Bulla Coenae contentum, ob ignorantiam, obliuionem,uel inaduerter tiam, M. saltem non crassam , seu si pinam reseruationis, in reseruationem
Papalem non incurrit, & sic ab inseri ri Consessario etiam absolui potest; atque ita ex Molina docet Sanchea loci Tvom.des Bene Dubu.M M.
supra cit. de ratio esse potest, quia se uatio est veluti poena, at poenam , saltem in foro interno, Probabiliter non contrahit ignorans, scd solum contumax, & poenae contemptor I sicuti dicent praeter Sanchcet ubi supra Nauarr. cap. 23. num. 43. & Contrach. disput. S. num. 9 . ubi propterea cum eodem SancheZ in lac. Infra cit. docci, quod neque contrahit quis irregularitat
ex delicto, si nesciat, vel actu non aduertat, delicto, etiam iure Ecclesiastico prohibito, irregularitatem annexam et le& quod dicitur de irregularitate ex delicto, idem quoque propter eamdem rationem dicendum est de aliis poenis, ut non petendi debitum coniugale, inhabilitatis, priuationis vocis activae, &l assiliae , priuationis ossicii , & simi-ium; & multo magis idem dicendum est de poenis censurarum, quae non inseruntur , nisi in inobedientes, & contumaces Ecclesiae ; multoque magis idem dicendum est, si delinquens, 'li' uis aduertat , opus esse peccaminosum
contra ius naturae , non tamen aduo
tit, esse peccaminosum contra ius positiuum, seu esse prohibitum a iure positivo. Itaque ad hoc , ut delinquens incurrat in poenam iuris positivi ex delicto , non buffcit ut cognoscat, & aduertat actu, opus esse peccaminosum, nec suffcit, ut cognoscat, α aduertatactu, esse prohibitum a iure positivo; sed requiritur, ut cognoscat, & aduertat actu , opus esse prohibitum a iure
postiuo , α praeterea sub tali poena. id est, cognolcat, & aduertat actu &prohibitionem , & p am iuris positivi, qua de re vide praeter Sancher, &