장음표시 사용
261쪽
Ontοkρ. Dissertat. L. eidem Petro realiter identificatae, & in conceptibus suis objectivis a parte rei diversae , de quo solo pro cedit quaestio, & in quo sensu animalitas tanquam fienus non potest esse dissimilis animalitati, in quocunque sub eo genere contento existenti ; alias enim non jam gentis, sed & simul difhene ve- mentia foret. 3. Sin autem eadem eo eum illa Scotistarum argumenta distingvan- ipsisScω tur per terminos famosos realiter, foditistis di- maliter. e. g. Petri animal pro statu REA-it ullui. LI non ratiocinatur, NEGO . Pro STATU INTENTIONALI formati voluit ponere Cl. Auctor sumptam non ratiocinatur CONCEDO , . tunc sane in RE convenimus, dummodo lis non fiat de No-
quidsen- CXXXIII. Ex hucusque dictis cIars tiliandum quoque patet, quid tenendum sit cim de Praeci' ca famosas quondam preciliones illas,su Muuβ' de quibus antiqui nonnulli philosophi integra folia implevere: Nempepreseinde re in illorum sensu illud dicitur, qaod in se habet rationem vel conceptum rive sum ab altero, a quo praescindit, & qu niam tripliciter potillimum aliquid ab alio praeicindere potest, nimirum actualiter a
262쪽
De distinctione Scoti ea. Ips iter , virtualiter, & per intellectum, hine
triplicem quoque potissimum ejusmo
cli praecisionem , triplici illi distinctioni,
iactuali, seu formali ex natura rei, vir
tuati, & pure formali correspondentem aclmittunt. Scotistae praecisionem pri. rno modo factam, & suae distinctioni aequivalentem Vocant objectivam fommalem: sic juxta illos praescindit ani
mal a rationali in eodem homine, quan do v. g. iste a longe in oculos incurrit tanquam aliquid 'se movens , quin ejus rationalιsas eodem actu simul cognoscatur. 2dam nominant praecisionem 'objectivam virtvalem, qualiter V.
g. praescindit, Vel potius ab intellectu
cum sandamento in re abstrahitur coninceptus virtutis solis indurativae a liquefactiva, & consequenter solum virtva
liter distinguitur. 3tiam denique sor malem per intellectum appellant, datumque inter ea, quae per distinctionem pure formalem a se invicem in mente sola distinguuntur, ut V. g. inter definitionem & definitum, vel inter subjectum & praedicatum in hac pro positione identica: Petrus est Petras &c Omnia ergo, quae de tribus hisce di. stinctionibus fuse dicta sunt, etiam hisce praecisionibus commode applicari
263쪽
queunt, Vel, si quis antiquas,& nune sorte parum utiles, de hac materia subistilitates amet, adeat Peripateticorum libros satis superque de illis tractantes.
An Dostinctio Scotistica etiam proc dat in Divinis ἐ
Distiti. CXXXIV. Utsi Pontificiis decretis, a
ctioseoli 3 L. PAULO U. Anno I 6 Ir. injuste die I. Dec. & ab URBANO VIII. die Iet. vapulat M i I 62s. latis, severe cautum sit, ne in DiVi- una Schola alteram erroris aut haereseos condemnet; sed unaquaeque si ei pi a cet) doceat suam sententiam, non censurando oppositam , eumque honorem Scholae praesertim Scoti,ice exhiberi mandaverit S. R. congregatio; Log. sol. 24. quosdam tamen, id quod mireris, non priscis solum tempori-hus, in quibus Pasio frequenter ration dominabatur, sed hodiedum adhuc imvenire est Theologos, qui Distinctionem Scotisticam in Divinis Gilbertina c ab EuGENIO III. P. M. totoque Con. eilio Rhem en si damnatae, adeoque he-τetice9 proximam in privatis non solum colloquiis, sed in publicis etiam thesι
264쪽
bus ac libris asseverare audent. Quare ne hujusmodi charitatis & prudentiae expertes viri ea, quae ignorant, Vel potius malitiose ignorare te fingunt, inui ti blasphement, Philosophiae tyroni nonnulla tractatu minus dissicilia hic sup-
Peditare arma deeet, queis calumniantes refellere. & iniurias DocΤORIs SUBTILIs sententiae nimium praejudiciosas
Christiano- Theologiee propulsare Valeant. CXXXV. Triplicis generis praediea- Praedieata communiter Theologi in Dgo assi- :η DFIgnant. I. Essentialia, quae scilicet ipsam tδὲ a. DEI 69ntiam formaliter constituunt, adeoque in primo dicendi modo, prout in scholis dicitur, de DBo praedicanture. g. ens, substantia, vivens, spiritus &e. N. Relativa, seu relationes, suntque it. Relatiolas, quibus Divinus Pater ad Filium, ς sci uterque ad Spiritum S. referuntur, quibusque inter se, non tamen ab ese sentia realiter distinguuntur. Nempe Paternitas, fliatis , spiratio activa, &passiva. 3. Denique Attributa in DEO & Auri. Vocantur ejus perfectiones simplicitex bu simplices, necessario & formaliter illi inexistentes, &, ut Scotistae loquuntur, ab essentia Divina quasi pullulam ira, quae varie rursum a Theologis su
265쪽
dividuntur, suntque v. g. Justitia, misericordia, sapientia &c. Iam de his msequentes a Scotistis ponuntur Propo-
Praeditata Dei essentialia non disinguuntur formaliter ex natura reched tantum per rationem. Praedict-'CXXXVI. DROBATuR. Si praedicatata DEIes II illa formaliter in DEO &sentialia ex natura rei distinguerentur, daretur nou di' in IIEo locus metaphsica compositioni,
tur δαυδ ε hoe repugnat divinae Amplicitau ergo &e. p. c M. Nam ista praedicataeas, substantia, vivens, spiritus &e. esissent iuMrdurata, & unum respectu alterius esset superius & eontrahibile ad alterum inferius, prout actu fit in homine, iuxta seriem arboris Porph3riane: Log. fig. I. ergo facerent Genas, &disserentiam, & consequenter etiam cum politionem ex olla & potentia. p. R. si res V. g. non esset sormaliter substantia in Dgo , sed haec potius illi subordinaretur, c ut in homine fit respectu Iubstantia ασο Orὶι tunc enι Parte rei tanquariali
266쪽
.aliquid superias vere tesset eontrahibile . ad substantiam tanquam suum inferius: ergo &c. Confirmatur. Iuxta omnes Theologos singulae perfectiones in DEO habent suam infinitatem ab Ubentia: atqui si ista DEI praedicata essentialia e sent acta distinctae formatitates, tunc potius e gentia deberet fieri infinita per ipsas, utpote essentiam constituentes: ergo &c. Nee dieasi Praedicata essentialia in DEo dantur acta; ergo etiam distinguuntur actu, sicut eius attributa iuxta Scotistas acta distinguuntur, itemque gradus metaphsiei. R. D. A. dantur actu, id est defacto C. A. dantur actu tanquam actas disparati. N. R. & C. Igitur dispar. inter haeo praedicata Dra essentialia, &inter attributalia sive attributa haec est, Dispari
quia, si priora formaliter ex natura rei distinguerentur, daretur composito: eo quod se habeant ut superius , & inferius, sive ut actus & potentia: econtra praedicata DEI attributalia non ita se habent, cum non sint invicem sub-
ordinata, sed meri & purissimi actus di- .sparati, juxta prop. seq. θ & consequenter nec contrahibilia aut actuabilia
dic. sic enim gradus metaphvici V. P
267쪽
animallias & rationalitas, quae sunt e sentialia simul hominis predicata, actu liter distinguuntur, quia το animaι tamquam superius est contrahibile & actuabile, a rationali, & in potentia ad istud, atque cum eo aliqFid componit tanquam pars essentia communior, Log. δει. . quae omnia DLo absolute repugnanta ergo lata est disparitas.
, Relationes divinae, se attributa tiam ab essentia divina , tum inter ρdistinguuntur disinctione
Relatio. CXXXVIJ.. DROBATUR I. Authoritatenes Divi. IL Concilii Florentini dicen. Nas&at- tis: Pater omnia eommunicavit fim tribum ter esse Patrem: & Concilium Latera- bvsvn' Min sub Innoeentio III. P. M. delites di finivit, quod essentia non sit geηerans, stingui neque genita, neque procedens, sed si Pa-Probant ter, qui generet. Similiter concilium 'Concilia, Toletanum f. hunc canonem statuit et squis dixerit, Deitatem nascibiιem esse, anathema site ergo e sentia & parernitas in divinis debunt esse realitates, actu lau-
268쪽
ne distinctione Senti in DIUEL stor Art VII. dantes aliquam distinctionem; si enim
nulla a parte rei daretur inter illas distinctio, certe eo ipso Pater divinus, Communicando filio essentiam, & omnia absoluta, etiam Paternitatem debuisset Communicare, & essentia divina aeque ac Paternitas posset generare filium, vel denique Destas posset esto nascibilis sicut filias , quae omnia sunt contra Praefata concilia. Subsumo. Atqui illa distinctio non est realis, ut fides doce & Concilium Rhemense in Gilberto Pictaviensi Episcopo damnavid: ergo sor
malis ex natura rei. II. S. AUGUsΤINUs lib. 7. de Irinit. e. s. ss. Pa- inquit: non eo Pater, quo Deus, nec eo tres x Deus, quo Pater: ergo inter Deitatem& Paternitatem debet dari aliqua di- sinctis a parte rei, praecedens Omnem operationem intellectus , alias utique dicere potuisset, eo ipso esse patrem, quo Deus est. III. S. JOANNEs DAMAscENUS ἐ. de fide e. q. divinam contemplans naturam inquit: Si dixeris bonum, jastum Uc, non naturam Dei, sed quae circa vaturam sunt, dixeris: ergo natura Dei& ejus attribata sunt quaedam realital tes, fundantes diltinctionem, non rea
269쪽
Sen. V. 2o2 Ontolog. Dissertat L 'alias re vera qui diceret bonum, justum&c. diceret formaliter naturam Dei Doctor IV. Denique ipsemet DocTOR ANGE-Angςli' LIcus in I. sent. D. a. q. I. art. 2. haec vβ3 formalia profert: oportet, quod
is omnes nobilitates omnium creaturae ,,rum inveniantur in Dgo nobilissimo modo, & sne aliqua defectione, &Mideo, quae in creaturis sunt diversa. M in DEo propter summam simplicita- ,, tem sunt unum: sic ergo dicendum is est, quod in DEo est sapientia, boris nitas, & hujusmodi, quarum quae- ,. libet est ipsa divina essentia, & ita
,, ratiσ sapientiae non est ratio bonit Mis, in quantum hujusmodi relinqui-Mur, Auod sint diversa ratione, non
tantum ex parte ipsius. ratiocinan- ,, tis , sed EX PROPRIETATE IPsIUS REI.
Quid autem est aliud proprietas rei nisi natura rei 3 & quid est aliud sapientiam secandum sui verissimam rationem non esse bonitatem, nisi verissime distingui U. Hisce omnibus adjungo . clarissimum textum Doctoris subtilis, nequis denuo dubitare queat, an Scotus hanc sententiam propugnaverit 3 Est
270쪽
sed hie restat. Dico sine a fertione V pr
judicio melioris sententia, quod ratio, qua is aliter suppositum est incommunicabile, ratio e sentie ut essentia, habeant aliquam. distinctionem praecedentem omnem iactum intellectus ereati, S increati, Subo a sumo. Sed liaec distinctio non est realis, ut est de fide, nec rationis, seu virtua. ιis. quia dicit, eam precedere omnem affam intellectus; virtualis autem licet praecedat opus intellectus secundum famdamentum, non tamen praecedit secundum rationem diflinctionis ut sic: ergo debet esse media. Taceo alios ipsius textus oppido claros. Iam hisce sup- positis propositio ulterius sic . PROBAΤURII. Ratione. In Dyo inter Praedie relationes divinas & essentiam, itemque ta deni- inter attributa ipsa & e sentiam a parte qu*ς0n rei, & nemine cogitante datur aliud &' Ι' aliud, non tamen alia & alia res, sed ii 'tantum alius & alius diversus conceptas obiectivus: ergo eti m datur distinctio, non stricte realis, sed secundum quid, sive formalis ex natura rei. p. A. Aliud
est e sentia , liud relationes, & aliud
attribata; nam ellantia est una, rela tiones sunt quatuor; attributa quoque