장음표시 사용
281쪽
inae sunt praedicationes a S. Scriptura, ct SS. PP. factae, maxime, cum ipsi Molsa quoque admittant, quod ejus attribula vere, id est in sensu reali &ideatico, DEUS sint.
IU. Si sapientia v. g. est infinita, &ratione hujus etiam in abstracto idenistice potest praedicari de alio attributo, vel est infinita in omηi genere, vel solum is suo proprio, scilicet sapientia Z si v m: ergo una ineludit formaliter adam persectionem, & consequenter
una formaliter ab altera non distinguitur. Si adum: ergo eo ipso talis inunitas non insert identitatem unius attri. huti eum alio attributo, & consequem ter non erit verum dicere: sapientia est bonitas &e. R. quodlibet ex attri- butis Divinis est realiter infinitum in omni genere, & realiter includit cael ra attribulla, formaliter tamen unum attributum non est tonitam, nisi in δε- termisato genere. v. g. Sapientia in ge- , , nere sapientia, bonitas in genere Maiia, tu &c. Nihilominus quia, quidquid est sic infinitum, necessario exigit ex sua ratione sormali esse conjunctum cum reliquis persectionibus pariter infinitis,
di compossibilibur, hine potest simplici
282쪽
De distis lane noti in Divinis, urs 1,ε- ter dici, unam esse alterum in sensu reali, &ideatico, licet non in sensu formali, in quo verum non est dicere: sapientia est
os. 4. Distinctio est limitatior a Dis inqui in DEo locum non habet limitatio: ctio sor. ergo nec distinctio. R. D. M.. Distin, Rhyctio realis, quae infert separabilitatem C. M. ex natura rei formalis, quae stat lat, cum reali identitate. Ν. M. vel Subda in creatis Tr. in Divinis N. M. & C. m. similiter D. C. & N. C. Inst. I. Non sola Paternitas, sed &essentia divina est formaliter in Patre rergo nullo modo distinguitur a P ' 'ternitate. R. D. A. formaliter, id est affa& per realem identitatem C. R. id est, essentia formaliter est ipse conceptus Paternitatis. N. R. & C. Nam si hoe esset, tunc essentia etiam cum Paterantate deberet filio communicari a Patre
Inst. a. Si Relationes & attributa non essent formaliter ipsa essentia Divina, tunc DEus posset eoaeipere suam essentiam siue relationibus. & attributis: at h. vi hoc implicat: ergo &c. R. D. M.
283쪽
v Ontoisil. Dissertat. L posset eoncipere sine relationibus de
attrihutis. id est, posset cognoscere, essentiam in sua ratione formali non includere attributa & relationes C. R. pocset cognoscere essentiam sne &c. id est, non cognitis simul relationibus & . attributis, faetexta abstractionem N. M.& D. m hoc secundum in DEo implicat C. m. illud primum N. m. & C. mus omnia comprehensive Fimul intuetur. secus ae homo, attamen eo ipso, quia omnia intuetur , at sunt in se, videt etiam, quod alius & alius a parto rei conceptus enascatur a sua essentia, relationibus, & attritatis r in illis ergo omnibus vere agnoscit identitatem re non gutem formalem.
laNee laedit, OB. s. DEus est ons s licissim rsmplici, ergo repugnat ei aliud & aliud. R. D. C. fi hoe aliud & aliud aliquid compono ret, C. o. secus re C. & C. flmplieitati sola opponitur compositio, & non F
ralitat . quae inter relationes divinas& attributa habotur in eadem essentia divina. Compobtio autem, ut eruitur ex ipso Doctore Angelico I. p. art. 7. in eo datur, , quod fit ex partibus se ipsus prioribus, eausatam ab Ociente , adae
284쪽
tia , atas, ita ut, quod convenit toti,
non conveniat cuilibet parti. Jam vero nulla ex requisitis conditionibus. a S. Doctore reperitur in formalitatibus Se ti. Non prima.' quia non sunt priores DEO ; nee ada, quia non habent causam efficientem . nec adunantem tanquam diversas. . Non 3tia. quia non
sunt potentia & actus, non ota, quia singulae sunt unum & idem realiter cum essentia, & essentia cum illis. Inst. I. Compositio vulgo dicitur diastinctorum unio: atqui juxta Scotum praedicata divina sunt ex natura rei di stincta, & unita: ergo praedieata divina faciunt compositionem. R. cum cl. P. Mastrio. N. M. Nam licet quidem compositio distinctionem inferat, quia Pars, utpote componens, debet esse diversa ab alia parte, non tamen distinctio econtra infert compositionem, nisi vel extrema sint realiter distincta, vel saltem non perfecte eadem, simulque sint potentia & actus: distinctio autem formalis in clivinis consistit cum extremis, quae sunt cum ultima actualia iste, utpote cum omnis divina reali-,tas vel sit in finita, vel saltem non finita, infinitas ergo est causa, quod DEus
285쪽
Inst. 2. Quae coadunantur ad inurucem, tanto minus essiciunt unum per se, quanto magis sunt in ultima actua. Iitate: atqui admissa distinctione Scoci formalitates sunt in ultima actualitate rergo in sententia Scoti formalitates divinae non essiciunt unum per se, &consequenter DEus non erit summe unus. R. I. Retorq. in virtualistas; nam etiam iuxta ipsos formalitates divinae sunt in ultima actualitate. R. 2. D. M. unum unitate unionis seu compositio. nis C. M. unum unitate identitatis, &in genere actus puri. N. M. &e. & tale unum per se est DRus etiam in senis - et tentia Scoti, quia adhue sormalitates divinae sunt in ultima actualitate. us quaeque in suo genere. Hinc D. Illatia DEus non erit summe unus omni ea uniatate, quae dicit imperfecti em C. Illati quae dicit perfectisnem N. Illat. perfectum utique existit enti, habere ullam pervfectionem: ergo DEus per hoc perfectissimas erit, quod habeat plurimas , quae tamen simul sumptae constitum unam eas perlaetissimum, vel potius. quae resultant ex uno ente perfectissimo. cui sunt realiter identisteatΔ Debe autem has perfectiones simpliciter samplicea acta, & formaliter continere,
286쪽
De distinctisae Seoti di diuinis. 2Is quia est acta &formaliter perfectissimus,
di non tantum virtualiter. Art. VII.
Inst. 3. Hoc modo praedicata DE
attributalia essent aliquae formae, in essentia divina receptae: ergo eo ipso in DEo facerent compositionem. R. D. A. essent formae Sc. purissime denominantes C. A. informantes per mo dum aestas & potentia. prout tamen ad compositionem requirit antea citatus Doctor Angelieas. N. R. & C. Adeoque quam bene Concilium Rhemense, &Ss. Patros ex distinctione reali entita . uva in DEo , si daretur, inserebant adversus Gilbertum compositionem realementitativam in DEO, tam male cl. P. Bitiluari ἰοο. supra eit. pag. mihi ig8. ex distinctione reali formali in DEo inferre
nititur compotionem realem formalem, repugnante ipsi eodem suo Dodore Aa- gelico. OB. 6. DEus est ex se ens persedis- Neque fimum, quo persectius cogitari non Iusinitam potest: atqui ens, quod ex se ita sibi
identificat omnes omnino persectiones, ut nullatenus ab eo distinguantur, nisi per conceptas magis vel minus expli- .
287쪽
liter formaliter distinguerentur, nee in ejus essentiali conceptu includerenturi ut per se patet: ergo R. N. m. cum ScoTo in Io. Dist. 8. q. 4. g. ista tamen, nam sic omnes omnino perfectiones formaliter in DEo in unam c0alesce rent unaque tantum formalitas fierent: atqui hoc est impossibile: ergo P. m. cum enim quelibet perfectio simia
pliciter sit in D So perfectissimo modo , hine etiam debet in illo existere secvndum suam propriam rationem formalem msitivam, M actualem: atqui si omnes perfectiones essent una tantum formalitas a parte rei, tune simul essent, ita DEO, & non essent secundum suum esse formale, quod implicat. Dc. p. m. σ-sent , ut supponitur. & non essent, quia una formalitas secundum esse formalefieret esse formale alterius, OmneSque
proinde perfectiones attributales sim rent esse formale Deitatis propter infinitatem, sic autem infinitas eo ipso auferret esse FORMALE attribatorum, istaque tantum secundum. esse eminentiale, vel virtuale in DEo continerentur, CXII. quod est impossibile. Igitur melius cum Doctore subtili dicen. . dum est, quod attributa in essentia divina contineantur radicaliter & svada
288쪽
mentaliter , non autem formaliter, ita nempe,'ut esshntia divina sit foecundissima radix, ex qua omnis perfectiosmpliciter secundum propriam suam, formalem rationem pullulet, & in qua etiam per realem identitatem radicetur. Et taliter asserunt Scotistae, quod in primo uno naturae concipiatur essentia in genere ellentia, U-2do signo natura concipiantur pullulare attributa. Λtque ita ad rationem perfectissimam essentitae lassicit, quod contineat formatio ter omnia perfectissimo modo, quae Perti' γnent ad genus e sentia, quamvis radi. ealiser, & realiter solum contineat attributa. Igitur clare, ut equidem mi- hi non sine ratione persuadeo, soluta sunt potissima Cl. P. Bisivari distinctioni Scotisticae in divinis opposita argu menta, quae ipsi tamen visa sunt DEMONsTOTIUa, prout loquitur loco mox in alia vero superius diluta vide an. CXVI. & deinceps. plura denique ne in hae materia nimium excedam theologi Scotistae.
289쪽
Existentia, Haeceitate, o seu se
uomodo existentia disinguatur , ab essentiaJ CXXXIX. sierunt 1homisia contrao comunem aliarumSch Iarum sententiam, quod existentia entis contingentis L. realiter sit ab il- 'lius ellentia XLVII. dis dicta, atquci in ea recepta, non secus ac forma accia dentalis in subjecto, v. g. albedo in muro , ita, ut, quemadmodum per albedinem murus fit albus tanquam per ali- , quid realiter a se distinctum, sie etiam per existentiam essentiae realiter superis additam ens contingens formaliter exta stat, Motiste vero in hoc quidem cum aliis scholis conveniunt, quod existentiam realiter ab essentia non distinguant, in eo tamen inter se etiam dissentiunt. quod quidam illorum eam formaliter ex natura rei ab essentia distinguant; alii
290쪽
vero non. 'Mentem nostram duae sequentes propositiones declarabunt.
Misentia non es realiter disin ab essentia.
CXL. I ROBATUR. I. Nullum est in- Εxistem x ter utramque realis distinctio- tia ab signum; CIX. nam a. non sunt sentia separabiles. a. Nec una existit sine alia. o litφr3. Nec una aliam prodaeit, sed utraque 'βmul a causa effcienta producitur Vel tu, per creationem , vel per generationem.
. II. In sententia nomistarum existentia advenit essentiae tanquam forma realis, ipsa accidentalis: cn. prec. 9 ergo eo ipso essentia praesupponitur realis actualis, antequam actu existat. p. C. Omnis forma realis accidentalis praesupponit objectum suum existens; nam sicut prius est existere . quam agere, sic etiam prius est existere, quam pati, seu in se aliquid recipere: ergo si existentia esset forma in essentia recepta, eam praesupinponeret existentem, quod videtur esse , . absurdum, consequenter &c.