Metaphysica vetus & nova, logicae criticae nuper editae tanquam pars altera adjuncta, ... Authore p. Hermanno Osterrieder .. °1

271쪽

V 204 tolog. Dissertat. I. isunt plurima. Item aliud est justitia,

aliud miserieordia &c. & quidem nemine cogitante: Ergo &e. p. c. si e ssentia relationes & attributa essent formaliter idem cum essentia, ae inter se, runa posset dici: una est essentia: ergo etiam' una est relatio. Vel econtra: quatuor sunt relationes: ergo S quatuor essentu. Item Deus justus est: ergo punit, Vel Deus misericors est: ergo punit &α quod tamen falsum est in sensu formalit ergo. CONFIRMATuR. Inter e mentiam& relationes atque attributa negatur for malis identitas: ergo inter ea datur foris malis distinctio. p. R. Si essentia v. g. & Paternitas formaliter identificarentur,tune, ubicunque datur essentia, ibi etiam dabitur Paternitas& consequenter, quia in fila divino datur essentia divina , dabi- tur quoque in 'lo Paternitas, adeoque esset smul Filius & Pater: atqui hoc repugnat fidei: ergo a parte rei Pateranitas cum essentia divina formaliter non identificatur, consequentur formaliter distinguitur. Item si intellectus in divinis esset formaliter ipsa voluntas, . . tunc Ron esset potior ratio asserendi, quod verbum divinum procedat per intellectum , & Spiritas S. per voluntatem,

sed posset a parte rei dici quod ut

272쪽

De distinctione Moti in Divinis. 2OS . . Ar mriusque processio veniat vel ab eodem intellectu, vel ab eadem Voluntate. V. Atqui hoc iterum falsum & in fide erroneum est dicere: ergo interrectus in divinis non est a parte rei & formaliter

CXXVIII. I. Concilium floren- Illi nontinum sub EUGENIO contradi-IU. P. M. Anno I 439. celebratum ex- cit Conci-

presse inquit MF. I 8. Divina quidem sub- uum Flo- stantia, persona re quidem sunt idem, VRRx.nu

secundum autem modum intellitationis nos re disserre videntur. Item Sess. I9.: Haud quaquam putare debetis, quod sere disserant, quandoquidem sola r istione aut intellectu differre creduno, ,, curri, ergo ex mente hujus Concilii nulla datur distinctio actualis interessentiam Divinam & relationes ac attributa. R. I. Retor Ηi textus etiam pugnant contra distinctionem virtualem. CXII. R. a. Illa verba: sola ratione non definiendo, sed disputando res fidei prolata fuere, uti cum communi Theologorum etiam fatetur Cl. Ρ. BILLUART. G. Theol. I. I. Dig. II. Art. III. pag. mihi. . Ias. alias enim non sola Scoti, sed

. etiam

273쪽

llos Ontokil. Dissertat. I. etiam virtualis Thomistarum disti ctio ab Ecclesia proscripta fuisset; in

disputationibus autem & explicationi. s similibus communiores . opinionea usurpantur, ut ex illis clarior & evrudentior appareat veritatis indagatio;

communior autem tunc sententia erat,

dari tantum distinctionem stricte re Iem, &rationis. Hinc R. 3. D. H. Dixe runt hoc Theologi Concilii .Florentini ex Depostis , quod non detur alia diis stinctio, nisi realis, qualis est inter personas Divinas, & rationis C. Α. ex supposito , quod etiam ex natura rei formalem Scotisticam , aut virtualem Thomisticam aeque agnoverint. N. R.& C. Nam si agnovissent saltem distinctionem illam virtualem, procul du-hio, etiam juxta Thomistas, non dixis.sent, quod soLΑ ratione distinguantur. porro S. Cardinalium congregatio, cui

anno circiter I 6 IO. sententiae Scotisti, eae clare cognitae esse debuerunt, non potuisset librorum censoribus praecipe.

re, ut, quidquid Scoti esse constaret, intactnm inviolatumque admitteretur, LODDι. 24. 9 si formal Scotistarum distinctio ab Ecclesia in aliquo Concilio fuisset reprobata.

274쪽

Caeterum pro solutione SS. Patrum, qui sententiae hule Scotisticae Videntur . adversari, bene notandae sunt duae reis gulae a Doctore Seraphieo D. Bonavent. itemque a mox cit. Doctore Suhιili traditae. nempe I. Sicut secundum . philosophum in moribus via deveniendi ad medium est aliqualiter procedere ultra mediam versus eXtremum. 2.

Ethic. C. ult. Sic frequenter sancti, ut extinguerent tarem contra se pullulantes, excesive locuti sunt, declinantes scilicet ad aliud extremum, ut ad me- dium pervenirent, atque ideo docent praefati Doctores, multum attendi de bere, contra quos hereticos sancti Patres locuti sint, sic enim v. g. S. AUGU-εTINUs contra Arium disputans vide tur quasi declinare ad Sabellium; econtra vero disputans contra Pelagium viis 'detur declinare ad Ariam. Cum igitur in proposito SS. Patres, maXime D. BERNARDUs, toti fuerint in refellendo errore Gilberti, realiter distinguentis relationes ab essentia, ideo nonnunquam quasi exesipve Divinarum relationum cum essentia omnimodam ide litatem adeo inculcant, ut a Divinia

omnem prorsus distinctionem inter illas, etiam rationis, negare videantur. Per hoc

275쪽

seel. V.,Nee ei ad

Versatur

hoc tamen distinctisηem formalem Mot picam aeque parum a Girtualem Tho misticam eliminare intendebant, sed potius scholasticorum disputationibus relinguebant. II. In rebus, quae non sunt de fide, quando SS. Patres dissentiunt, possumus absque scrupulo eorum authoritatem suscipere, qui stant pro nostra sententia, & alios Cum reverentia dimmittere. Log. sol. 393.

OB. a. Concilium Rhemense anno II 8. coactum, contra Gubertum Porretanum, dicentem, inter naturam &ispersonam non Mathematica abstr

rictione, sed Theologica consideratiori ne quoquo modo rationem dividere,, expresse definiit, ne aliqua ratio in ,, Theologia inter naturam & perso- ,, nam divideret: neve DEUs Divina Messestia diceretur ex sensu ablativi, , tantum, sed etiam Nominativi, ,, hoc est, ut non solum diceretur; GDeus deitate, sed etiam: Deus est ipsa deitas: ergo hoc Concilium desiati

docet, rationem so MATHEMATICA

ABsTRACTIONE inter naturam, es personam dividere. Subsumo. Atqui Mathematica abstractio per solam rationem mere intellei galeia dividit et ergo. R. I.

276쪽

Art. VII. Relas, Neque distinctio virtvasis per solam rationem mere intellectualem se

'dividit. CXII.) R. a. N. suppos. Quasi

distinctio Seotistica inter naturam &personalitates divideret, non enim in ter extrema dividit, sed eam summa identitate reali conjungitur. R. 3. Ut λ prius, ab eo Concilio solummodo damnatum esse Gilbertum, asserentem di stinctionem realem inter ipsam essen tiam & paternitatem, atque alias relationes, ut asserit ipsemet Doctor Angelicat eum Matheo Par ensi ad annum 9O, & testatur Codex manuscriptus Gil herii apud Cl. P. UasQUEE, prout i fert Cl. P. BILLUART Cars Theolog. Dissert. IL Art. III. pag. mihi istet. Ac dit, quod alias ratio D. BERNARDI, qui

intersuit illi Concilio, nihil concluderet, quia illa solum pugnat contra distin

ctionem realem, non vero formalem.

Dein tempore illius Concilii Doctor sis. ulis taui ab omnibus auctor hujus sen, tentiae si Theologia habetur nondum

erat inivivis; consequenter neo eius

distinctio formalis in Divinis , dicere

autem y quod ScoTus deinde inciderie in hane sententiam a Gilberιo primitus inventam, injuriosa sane ac invida ca lumnia est, tum quia Scotus, utpoto. O in γ

277쪽

IIo Ontolag. Dissertat. I. in Theologicis versatissimus , utique scivisse probe censendus est, quid in

illo Concilio damnatum sit, tum etiam quia provida S. Mater Ecclesia sententiam Gilberti mox ut inquisivit, statim ut erroneam proscripsit, SCOTItamen Doctrinam usque hodie velut in me tutam, intactamque reliquit, ut adeo bene scripserit Cl. Ρ.IO. BAΡT.RIGCIOLUs S.I. in Trall. de Dip. c. I s. n. I9s PUDEAT ineruditionis suae illos, qui 'se non satis cognito errore Gilberti Po Dretani, & sensu ac modo. loquendi ,, Scoti, non dubitarunt PRAECIPITI ,, CENsURA Scoti non identitatem ,, sormalem inter naturam & personis ,, redigere ad GILBERTINAM distinctio- nem inter REM & REM. - Illud additum in definitione Concilii,ne scilicet di. Catur : Est Deus Deitate, rursum Scotistas non Concernit, cum ei conformiter

etiam quoad hoc falsam nil doceant; Gilbertus enim per illud intelligebat,

Patrem Deitate esse DEUM, eo modo, quo homo anima est animatus , quaei utique realiter inadaequale ab homine distincta est, non vero sic Deitas a Patre, ut Scotistae cum Catholicis omni-hus firmiter propugnant, item anima informando corpus constituit hominem, i non

278쪽

De distinctioine Seoti in Divinis. 2

non vero Deitas insormando perso

Art. II. Inst. I. Scotus iisdem argumentis ut, tur ad probandam suam distinctionem, quibus Gilbertus, scilicet via definitionis, & eontradictionis: ergo eadem est censura dignus. Ita quidam Theologus. R. D. A. Et eandem infert conclusionem cum Gilberto, scilicet quaternitatem esse in DEO. N.A. Aliam infert Catholicam, & a S. Matre Ee

elessa nulla unquam censura notatam.

C. A. & N. C. Imo Retorq. ut supra, in virtvallas, qui pariter utuntur via contradictionis ad suam distinctionem virtualem intrinsecam probandam. De nique ejusmodi Theologos, partium studio obcaecatos , qui tam praefracte eensuras in alios serre solent, remitto

ad n. CXXXIV. Nempe aegre serunt momistae, si quis immaturo Zelo abreptus Philosophus aut Theologus, ipsorum sic dictam n motionem phrsicam fatalistis aut Calvinistis favere dicat. Nec minus offensos sese clamant Moli- nista, si quis alius scientiam ipsorua, . Mediam de Semi. Pelagianismo suspectam Proclamare audeat: ergo. quod bimn volunt feri, hoc aliis ne faciant, ut charitas christiana jubet. io a In . a.

279쪽

Inst. I. Saltem illa Moti sententia non fuit agnita a Conciliis: ergo est no Ua: Subsumo. Atqui nova in materia Theologica periculose admittitur :i ergo &c. . . I. AetoU. etiam distinctio virtualis, aut rot*nis ratiocinate non fuit agnita. R. a. D. C Est nova, id est noviter agnita, C. C. noviter inventum dogma N. C. & C. nam A RIsTOTELEs quoad

rem illam jam docuit. CXXIX. Dein

etiam Dist. μου. intec. nova dogmata periculose admittuntur in Theologia C. R. noUa tantum explicatio dogmatum. N. R. & C. Si nova explicatio in Theo-ilogia locum non haberet , plane nec ' locus deinceps ullus foret Disputati nibus scholasticorum tam frequentibus,& consequenter etiam vel D. Thome vel Scoti authoritas cadere deberet, imo neque ullum in posterum oecumenicum conciliam ab Ecclesia cogendum esset.

In Deo . OB. 3. Quae actualiter formaliter possunt in re ab aliquo distinguRntur, non abstrRu possunt de illo praedicari in abstracto, dieari in ρ potius negari; non enim juxta recto non scolistas licet dicere: Petrus est huma- autem in nitas, est Iustitia, est bonitas &c. atqui icreatis. in S. Sciptura attributa praedicantur de

280쪽

stus dixit de se ipso: ego sum vis, ve

vitas, es τita. & S. BERNARDUs m Concilio Rhemens requisitus, ut serupto proferret, 'uid sentii. contra Gilbertam, litteris expressit, quod Divina esentia, forma, natura, Deitas, bonitas, sapientia. virtus, potentia, magnitudo vere Deas sit. Id ipsum asserunt alit sS. Patres: Ergo R. D. M. quae aemu liter ωrmaliter distinguuntur in eremisi non possunt de illo praedicari in abastracto C. M. quas actualiter formaliter distinguuntur in Disinix. N. M. i Et ra

tio disparitatis est, quia abstracta Mita

in creatis tantum habent unam rati

nem, propter quam de se invicem identiee possunt praedicari, nempe conve- ηientiam eam tertio, seu eodem sapposito ς ε unde, quando abstrahuntur ab illo enequeunt amplius de so ipsis praedicari, sisnt formaliter distinctar econtra abstracta infinita in Divinis, praetor comvenientiam in eodem supposito, habent etiam aliam rationem identitatis, scilieet infinitatem, hino, licet abstrahantur ab teodem supposto, possunt tamen adhuc praedicari de se invicem identies, . nisi etiam abstrahantur ab infestate, quae: est modus intrinsecus, ac inseparabilia cujuslibed attributi: adeoque legiti