장음표시 사용
301쪽
Detredivi attonis principio. 23ssa formalitas exilientialis habet suam
quidditatem; concipitur enim Vere, &demitar a suis Patronis, cumque ipsius quid ditas modo sit, modo non flt reipsa, de ea quoque praedicata colura i . edictoria formpri queunt &c.
Individuationis Principio. LIV. Drine iam individuationis iu- In divi- . x xta LEUBNITIUM disp. duationis de Princip. Indiv. est omimoda determi. P in i natio eorum, que rebus imunt, si ve P Vm omnium disserentiarum tam specificarum,
quam numericarum complexus: Vulgo aut tem dicitur esse id, ex quo insertur, hoc individuum non esse aliud, Log. DL omnium scilicet determinatio. num, di circumstantiarum complexus, per quas Cajus v. g. est hic potius Casus , quam alius quispiam, constituit principium individuationis in Cajo , seu, ut Seotiste loquuntur, haecceitatem; est uaeeeeLenim juxta ipsos το hoc aliquod con-ιδε cretum Log. sol. IO4. denotans formam haecceitatis, una cum subie o, seu natura communi, sicut V. g. το album
302쪽
. 36 οηtolog. Disertat. L: iimportat simul subjectum, quod albuiis est, & formam sensibilem illi subjecto
inhaerentem, scilicet albedinem.
Differen- CXLV. Quoniam ea. quae sunt heritia nume- si plara fuerint, numerum constituunt , rica & hine ea, quae sunt hoc, hoc , hoc Sc..,hd- ὸ etiam ηumero differre dicuntur: in hoc sumatus 1 ergo fundatur distinctio numerica , sicut in forma, seu essentia fundatur distinctio speci ea, ita ut tantum illa specie disse-
. , rant, quae habent diversam formam speciscam, e. g. homo & bratam; illa vero numero, quae habent diversas heceeita- . tes, ut V. g. Petrus, Paulus &c. quorum prior in scholis dicitur gaudere Petreitate, adus Pavisitate &c.
varia in CXLVI. Circa principium indivi- dividua- duationis extrinsecum, seu quoad nosti ni eLOgJol. 59.2 Omnes conVeniunt; p Prinmpia namque solet ex complexo Omnium πο- bhi,' tarum. Objecto inhaerentium, quae con- assignan. tinentur noto illo Versiculo: forma.
tur figura &e. c Log.fol. 6o. 9 conformiter definitioni Letibnitiane mox traditae; CXLIV. circa principium Vero individuationis intrinseeum scholastici non parum discrepant , alii si quidem pro Huraeodi principio ipsam rei essentiam . alii
303쪽
tam quantitate, Scotista demum Hecee tatem suam assignant, quibuscum sit.
Neque ipsa rei essentia, neque materia signata quantitate potes ese in- itrinsecum individuationis
CXLVII. DROBATua I. Pars. Per ese Essentia x sentiam individuum non 'on est constituitur hoc: ergo essentia non PO . test esse individuationis principium. qnei CXLIV. p. R. eadem essentia simul lium in.& semel potest esse in pluribus indivi- trinse- duis, & revera penes esentiam singulacum, individua conveniunt, cum sint in ea dem specie: Log. sol. s8ta ergo peressentiam non redditur ratio, cur unum individuum non sit aliud & conseqquenter nec per eam individuum constituitur hoe. CXLIV. Intellige in sensu formali; nam in sensu reali denuo Seotistae latentur, suam Haecceitatem , . esse realiter essentiae identificatam , α non nisi modum ejus intri ecum instar existentia, CXLLL ut mox dicetur. ι
304쪽
Nee mM PROBATUR I. Pars. I. Omnia indi-teria, fg- vidua corporea habent materiam, &n ιδ quδ' quanti atem: id quod ex phuca tan-ux xς quam certum hic supponitur ergo
materia cum quantitate est eommunis omnibus, & non singularis, consequenter nec est ratio clara unum individuum ab altero discernendi. ' II. Λω- teria & quantitas in rebus corporeis varie modificantur, id est, vel augentur, Vel minuuntur, vel etiam taltem
. divinitus) haec ab illa tolli potest, ct
tamen individua non mutantur, sed semper manent eadem: ergo materia
signata quantitate non potest esse prin- . . cipium indivitiationis. III. Materia jam existens & sin alaris est prorsus indisse . rens ad hanc vel illam quantitatem: emgo per eam non redditur singularjs, sed supponitur. IV. Dantur individua viritualia ut v. g. Angelus Michaeι, Gabriel &c. uti eontra Thomsas Seholae omnes tuentur item hae anima Ρetri V. g. aut hec anima Pauli &c, in his ta men individuis non adest materia, nee Panotas et ergo &e. U. Denique quantitaι ut alibi dieetur) nil aliud est, quam magnitari: atqui haec non est ratio unum individaum intrinsere disecernendi ab altero: ergo. p. m. Penes
305쪽
De Adiuiduationis principio. 23'magaitudinem potius unum individuum dicitur aquale , seu idem cum alio individuo: ergo non est ratio unum diseeernendi ab altero , saltem intrinsecti Consequenter &c. Art. II,
Principium individuationis intrinsecum est Haccestas.
CXLVIII. T ROBATuR. Natura quae- sed Haeγα vis specifica de se, &ceitas, ab intrinseeo a parte rei est universalis, rit is ac prorsus indifferens ad esse τῆ singularis: ergo fit intrinsece singularis per Hacceitatem, tanquam per differentiae gradum ultimum. A. patebit.ex infra dicendis. c. p. per illud natura fit intrinsece pingularis, per quod ultimo redinditur incommunicabilis alteri ejusdem speciei, & constituitur hae: atqui haec omnia habentur per hacceitatem: ergo.
p. m. Sicut se habet species ad genus , ita se habet singulare ad speciem : at qui species per gradum differentialem distinguitur a genere, & constituitur in ratione speciei: ergo etiam individuum per gradum istum haceeitatis distinguitur a specie , & constituitur intrinsece
306쪽
modus intrinse- cIUS natu r aes
in ratione individui. m. constat, & M. pariter; concepta enim formaliter hae celtate concipitur formaliter individuam, & hac non concepta aeque parum concipitur, ac Don concepta ratione differentiali non concipitur Decies.
Haecceitas es modus intrinsecus, a n tura , quam essicit, formaliter modatiter distinus.
CXLIX. PROBATUR eodem fere mo-L do, quo supra de existentia dictum est. CXLII. Haecceitas enim naturam, quae de se est universa. ιis , modificat seu determinat, ut sithee, n. praee. realiter tamen cum illa identiscatur, eum non detur a partu rei mutua separabilitas inter conceptum objectivum hecceitatis & nature, e quod hecceitas sit ipsa natura, seu esilantia omnimode desermirata, & quasi ad alium statum, nempe ad eo hoc contracta: ergo est modus intrinsecus aequaliter distinctus, sicut existeasia &α
307쪽
CL. I. Contra I. propos. Gen. Esientia tia sive natura ex se potest nun ostesse sngularis: ergo superflua est me. φ .iς umceitas Scotistica. p. R. essentia ex se ha. SRῆς het suum esse simpliciter: ergo etiam ex se habet 6se hoc. R. N. R. ad prob. N. C. argumentum probat nimium, sci- 'licet nee dari disserentiam speciscam ἔ, posset enim eodem jure inferri: V. g. iauimal ex se habet το esse animalit eis: e go etiam idem animal ex se habet esse G rationalitatis, quod tamen falsum est.
Inst. I. Homo ex essentia sua tantum dicit unum hominem: ergo eo ipso ex essentia sua est hic. R. N. R. nam FV homo ex sentia sua nude confiderata 'abstrahit, & praecise dicit idem ac ani-l 'mal rationale , in quo consistit vectes humana, quae est universalis,o & con- stituit tertium aniversale: LOg.fol. 8. i -ii Aergo ut fiat hie homo, requiritur mo:. l ..t idus intrinsece determinans essentiam.
308쪽
243 Ontolia. Dissertat. I. Ill. ad prob. D. A. est ultimus actus in ratione existendi, seu per quem essentia ponitur extra nihilum. C. A. in ratione individat, seu per quem res dicatur haec N. R. & C. Argumenta porro Ibomistarum pro sua materia n. nata quantitate vel laborant falso su' poto, O quantitas in sensu Neotericoiarum accipiatur) vel solum probant, quod ipsa sit principium individuationis extrinsecum, ut ex dictis patet; nam quantitas a Thomistis inter accidentia physica & absoluta numeratur : atqui per accidentia res quaelibet non nisi emtrinseee ab alia differt: c CXLVI. edigo. Sed adhu
OB. 2. Materia habens quantitatem U. g. in utero Materno, est occasio, ut DBUs animam infundat, ex qua infu- .sione primum oritur aliquod individuum, scilicet hie homo: ergo principium individuationis est materia flξηata quantitate. R. N. c. Vel D. c. est principium individuationis solum remo
tum , & pro statu phrsico, atque sensbili
tr. c. est principium formale, intrinse- eum, & pro statu metaphasico. N. c. &c. similiter responderi debet, quando dicunt Thomistae. individaatioηem de here
309쪽
here provenire ab aliquo principio su stantiali, nempe in statu phrsico & sen-
C. in statu metapb3sico, prout hicia metaphysica accipitur N. OB. 3. Contra a. Propos ista haeeeel. Hareeebias de se est actus sutilaris: ergo jam S ' y 'supponit naturam itaquam singularem. R. N. C. & Reiora. rationalitas est actus ,sed rationalis in animali: ergo jam supponit
animal rationale. Dein haecceitas est modus intrinsecus. a natura inseparabilis , sive metaphsicas, istud vero argumen- υ io A itum videtur supponere pro statu phy- - - sico, S separabili. 'decidisi. Iste actus, quo natura fit singu.
laris , deberet esse persectior quam na tura seu clientia, quia adus semper est persectior , quam potentia , qualis in . hoc statu esset natura: atqui hoc non tergo. p. m. Essentia enim est utique longe persectior, quam singularitas. R. D. M. Geberet esse persectior in ratione entitatis N. M. in ratione actos deis terminantis. Subdist. nisi ille ipse actus. qui tamen melius diceretur motas
esset inseparabiliter essentiae identifieatus , & ab ea metaphy sice fluens C. M. hoc stante. N. M. dic. ad prob.
310쪽
Sect.VI. ι ψε sytolog. Dissertat. I. smiliter D. A. essentia est longe per
fectior singularitate in entitate c. A. in ratione determinantis. N. A. & C. esei sentia non est determinata sine haecceitate, sed indiJerens seu universalis, ut -- paulo post dicetur: ergo in ratione
determinantis non est perfectior, imo . , Ipsa nequit determinare, sed debet deis, terminari, vel potius modiscari per haec i ceitatem. CXLIX. i
Ex distin- . OB. q. Contra 3. Propos Si haecceictione tas ab essentia actu distingueretur, tunc haecceita- posset dari aliquid existens, quod non esset hoe: atqui hoc .est absurdum, surdi se ergo & id , unde sequitur. R. N. M.quitur. Vel si actu distingueretur sicut res, a parte rei ab essentia separabilis. C. M. Si tantum, ut modus metaph'sicus, ah essentia emanans. N. M. & D. m. illud primum esset absurdum. C. m. istud adum N. m. &C. ratio hereeitatis aequa metapb3sice loquendo in suo genere modali, non est ratio existentia, sicut lv. g. ratio animalitatis cin suo genero formali non est ipsa ratio rationalitatis. '
Insi. Vel haecceitas est prior, quam existentia, vel est posterior'ὶ non Imum palias esset aliquid hoc,'quin existat.