장음표시 사용
311쪽
non adam, quia, si jam existeretoiam quo, que adeslat indivi um, & consequeri ter superflua esset haecceitas. R. quod si prior. ad probia D. seq. si esset prior tempore. c. s. si tantum prior suppomtione, & secundum emanationem metaphysicam conceptus objectavi. N. sin metaphysicis, ubi omnia realiter sunt identificata sola priorias metaph sca, & suppositionis locum habet.
Guidnam rei sit subsistentia , suppossem , fleu persena I .
CLI. Oubsistentia, prout a Theologis subsistem
. . o accipitur, est illa ratio, pro-tia. pter quam substantia quavis, seu natura . completa PER m, is non IN ALIO digniore per unioaem phrsicam existit. Quodsi ej usmodi substantia sit intesiectiva, vel rainitionalis, illa dicitur PERSONA seu persona- Persona. litas, vel graece υπος ατις, & defini- seu hyp tur: natura individua completa atque intellective seu rationalis, incommunicabilis existentia; sin autem non tantum Pro, intellectivis & rationalibus, sed etiam pro ratione destitutis accipiatur, ε Poet suppossisITUM uocatur. Sic V. g. Petrus, Num tum
312쪽
tia in 36 intolog. Disertat. L . importat simul subjectum, quod albuni est, & formam sensibilem illi subjecto
inhaerentem, scilicet albedinem.
Disseren- CXLV. Quoniam ea. quae sunt he tia nume- si plara fuerint, numerum constituunt, rica & hine ea, quae sunt hoe, hoc , hoc Sc. . tinde e *xiRm Romem differre dicuntur : in hoe sumatus 3 ergo fundatur distinctio numerica, sicut in forma, seu essentia fundatur distinctio speculea, ita ut tantum illa specie diffe-
. , rant, quae habent diversam formam. Decimam, e. g. homo &bratum; illa vero numero, quae habent diversas hecceit tes, ut V. g. Petrus, Paulus &c. quorum prior in scholis dicitur gaudere Petrei-DD, Idus Pavisitate &c. Varia in i CXLUI. Circa principium indivi- dividua- duationis extrinsecum, seu nostion . . Log. fol. 59.2 Omnes conVeniunt; p Prinς pia nanique solet ex complexo omnium no-αbhi,' tarum. Objecto inhaerentium, quae conia assignan. turentur noto illo Versiculo: forma.
iue figura &e. c Log.fol. 6o. 9 conformiter definitioni Leubnitiane mox traditae; CXLIV. circa principium vero individuationis intrinserem scholastici non parum discrepant , alii si quidem pro
Hurinodi principio ipsam rei essentiam, alii
313쪽
tam quantitate, Scotista demum Hacee tatem suam assignant, quibuscum sit.
Neque ipsa rei essentia , materia Ignata quantitate potes ese in- i
. trinsecum individuationis - . i principium.
CXLVII. DROBATuR I. Pars. Per U-Εsentia x sentiam individuum non 'on est constituitur hoc: ergo essentia non pO- . test esse individuationis principium. 8nei CXLIV. p. R. eadem essentia simul tum in.& semel potest esse in pluribus indivi- trinse- duis, & revera penes esentiam singula cum, individua conveniunt, cum sint in eadem specie: Log. sol. 58ta ergo peressentiam non redditur ratio, cur unum individuum non sit aliud & conseqquenter nec per eam individuum comstituitur hoe. CXLIV. Intellige in sensu formali; nam in sensu reali denuo Seotistae latentur, suam Haecceitatem , . esse realiter essentiae idensificatam , di non nisi modum ejus intrinsecum instar existentis, CXLII. ut mox dicetur. L
314쪽
Nee ma- PROBATUR a. Pars. I. Omnia indi-teria, sig- vidua corporea habent materiam, &ζiii./μ- quantitatem: id quod ex phniea tanquam certum hic supponitur ergo
materia cum quantitate . est: eommvnis omnibus, & non sin alaris, consequenter nec est ratio clara unum individuum ab altero discernendi. ' II. --teria & quantitas, in rebus corporeis varie modificantur, id est, vel auge tur, Vel minuuntur, vel etiam csaltem
. divinitus haec ab illa tolli potest, ct
tamen individua non mutantur , sed . . . semper manent eadem: ergo materia signata quantitate non potest esse prin- , i i. cipium indivinationis. III. Materia jam
existens & sin alaris est prorsus indisse
. rens ad hanc vel illam quantitatem: emgo per eam non redditur sugularis, sed supponitur. IV. Dantur individua D ritualia ut v. g. Angelus Michael, Gabriel &c. uti eontra nomistas Seholae omnes tuentur) item heca ima Petri v. g. aut hec anima Pauli &c, in his tamen individuis non adest materia, nec quantitas: ergo &e. U. Denique quantitaι ut alibi dieetur nil aliud est, quam magnitata: atqui hare non est ratio unum individaum intrinsere disecernendi ab altero: ergo. p. m. Penes
315쪽
Ari. 1Lmagaitudinem potius unum individuum dicitur aquale , seu idem cum alio individuo: ergo non est ratio unum diseeernendi ab altero , saltem intrinsece. Consequenter &c.
Principium individuationis intrinsecum est Haccestas. CXLVIII, DROBATuR. Natura quae- sed Haeγα vis specifica de se, &ceitas, ab intrinseco a parte rei est universalis, , - ac prorsus indifferens ad esse του sngularis: ergo fit intrinsece singularis per
Hacceitatem, tanquam per differentiae gradum ultimum. A. patebit.ex infra dicendis. c. p. per illud natura fit intrinsece pngularis, per quod ultimo redditur incommunieabilis alteri ejusdem speciei, & constituitur hae: atqui haec omnia habentur per haccestatem: ergo.
p. m. Sicut se habet si las ad genus, sta se habet singulare ad speciem : at qui species per gradum disserentialem distinguitur a gerere, & constituitur in ratione speciei: ergo etiam individuum per gradum istum haeceitatis distinguitur a specie, & constituitur intrinsece . iv
316쪽
pariter; concepta enim formaliter haec .ceitate concipitur formaliter individuam, & hae non concepta aeque parum concipitur, ac Don concepta ra-
tione dijerentiali non concipitur species.
Haecceitas est modus intrinsecus, a nam is, wm efficit, formaliter . . modaliter distinctus.
Quae est CXLIX. DROBATUR eodem fere mo- modus - L do, quo supra de existen intrinse- tia dictum est. CXLII. Haecceitas cus natu- enim naturam, quae de se est unιversa - ' lis , modificat seu determinat, ut sithee, n. praee. realiter tamen cum illa identificatur, eum non detur a partu rei mutua separabilitas inter conceptum objectivum hacceitatis & natura, eQ- quod hecceitas sit ipsa natura, seu eia sentia omnimode determisata, & quasi ad alium statum, nempe ad e se hoc contracta: ergo est modus intrinsecus aequaliter distinctus , sicut existexua &α
317쪽
. s B. I. Contra I. propos. Erin. Essentia tia si Ue natura ex se potest Πvu ς esse fingularis: ergo superflua est me φ .iς Mn cestas Scotistica. p. R. essentia ex se ha. S'i' bet suum esse pmpliciter: ergo etiamox se habet use hoc. R. N. R. ad prob. N. C. argumentum probat nimium, sci- 'ilicet nee dari disserentiam speciscam ἔ, posset enim eodem jure inferri: V g. , auimal ex se habet το esse animalit eis: e go etiam idem animaι ex se habet esse του irationalitatis, quod tamen falsum est.
Inst. I. Homo ex essentia sua tantum dicit unum hominem: ergo eo ipso ex essentia sua est hic. R. N. R. nam homo ex sentia sua nude considerata abstrahit, & praecise dicit idem ae ani- mal rationale , in quo consistit vectes humana, quae est universalis, & con- stituit tertium universale: Log.fol. 8. i -i ita tergo ut fiat hic homo, requiritur mo idus intrinsece determinans essentiam. J V CXVIII. II. i 1
rast. a. Ergo ad lassium existentia τxisten erit ratio individuans. p. Illat. haec enim tia nequitest ultimus actus essentiae: ergo. R. cfferatio
318쪽
Ill. ad prob. D. A. est ultimus actus in ratione existendi, seu per quem es.sentia ponitur extra nihilum. C. A. in ratione individat, seu per quem res dicatur μ' x A. & C. Argumenta porro Ibomistarum pro sua materia n- nata quantitate vel laborant falso Iup- poto, O quantitas in sensu Neotericoiarum accipiatur vel solum probant, quod ipsa sit principium individuationis extrinsecam, ut ex dictis patet; nam quantitas a Thomistis inter aeeidentia physica & absoluta numeratur et atqui per accidentia res quaelibet non nisi emtrinseee ab alia differt: c CXLVI. ergo. Sed adhuc' ' OB. 2. Materia habens quantitatem V. g. in utero Materno, est occasio, ut DEUs animam infundat, ex qua infu- .sione primum oritur aliquod individuum, scilicet hie homo: ergo principium individuationis est materia sξηata quantitate. R. N. c. vel D. ' c. est principium individuationis solum remo
tum, & pro statu ph sico, atque seobili
tr. c. est principium formale, intrinse- eum, & pro statu metaphnico. N. C. &C. similiter responderi debet, quando dicunt Thomistae, individaationem de here
319쪽
Art. αbere provenire ab aliquo principio substantiali, nempe in statu phrsico & sensibili C. in statu metapb3sico, prout hicia metapbysica accipitur ROB. 3. Contra a. propos ista haeeeel. Haeceeitas de se est actus praularis: ergo Iam supponit naturam tanquam s vlarem. R. N. C. & Retor q. rationalitas est actus ta 1sice. rationalis in animali: ergo jam supponit
animal rationale. Dein haecceitas est modus intrinsecus, a natura inseparabilis, i , sive metapbucas, istud vero argumen. G o 3 tum videtur supponere pro statu phy- - - M lsico, S separabili. a . Insi. Iste actus. quo natura si singu- 'laris, deberet esse persectior quam na tura seu essentia, quia adus semper est persectior , quam potentia , qualis in . hoc statu esset natura: atqui hoc non tergo. p. m. Essentia enim est utique Ionge persectior, quam singularitas. R. D. M. deberet esse persectior in ratione entitatis N. M. in latione actos deinterminantis. Subdist. nisi ille ipse actus. qui tamen melius diceretur modus esset inseparabiliter essentiae identificatus , & ab ea metaphysice fluens C. M. hoc stante. N. M. &c. ad prob.
320쪽
Soa.VI. intolog. Dissertat. I. similiter D. A. essentia est longe per-lfectior singularitate in entitate c. A. '. in ratione determinantis. N. A. &C. ese sentia non est determinata sine haeccei tale, sed indisserens seu universalis, ut i - paulo post dicetur: ergo in ratione determinantis non est perfectior, imo ipsa nequit determinare, sed debet de m j j . . terminari, Vel potius modiscari per haec. i
Ex distin- . OB. 4. Contra 3. Propos. Si haeccet-ctione tra ab essentia actu distingueretur, tunet haecceita- posset dari aliquid existens, quod non tisanatu' esset hoer atqui hoc .est absurdum: surdi se Orgo & id , unde sequitur. N. M.quitur. Vel actu distingueretur sicut res, a parte rei ab essentia separabilis. C. M. Si tantum, ut modus metaph sicus, ab essentia emanans. N. M. & D. m. illud primum esset absurdum. C. m. istud adum N. m. &C. ratio haeceitatis aequa
metaph3βce loquendo in suo genere dati, non est ratio existentia, sicut v. g. ratio animalitatis cin suo genere, formali non est ipsa ratio rationalitatis. Inst. Vel haecceitas.est prior, quam in existentia, vel est posterior ὶ non Imum palita esset aliquid hoc,' quin existat.