장음표시 사용
331쪽
humana in Christo eoarnotavit suos actus, tanquam eorum principium totum &integrum, quodsi tamen extitisset ante unionem Hypostaticam , tunc fuisset sal juris, & totum ac integrum suarum operationum principium, idem accideret, si rursum a Verbo divino dimi
teretur. Nempe, ut mox dictum est, eo modo remanet natara humana in Christo Domino , quo modo totalitas remanet in aquae gutta, oceano immer se, hoc est, remanet secundum entitatem, non vero secundum connotationem,
quam haberet, dum sola in se subsisteret sine unione eam digniori, & sicut illa gutta rursum ab Oceano extracta atque separata, foret quid totum sine ullius entitatis accessione, ita etiam natura humana Christi, si dimitteretura Verbo divino, in se subsisteret propria subuentia absque ullius entitatis
positive accessione: nunc autem, quemadmodum illa ipsa aquae gutta Oceano mixta non habet veram rationem totius, sed partis, sic pariter natura humana in Christo non habet propriam rationem subsistratis, sive non habet subsistentiam , quantum ad connotatio
aem, cum suas operationes non con-
votet tanquam earum principium totam .
332쪽
Sest VI.' ωtolog. Dissertat. LV integram; habet tamen subsistentiam
quoad entitatem, hoc est, natura humana tanquam entitas possiva vere subsistit in Verbo divino.
In quo OR. a. Si subsistentia foret tantum .h sti ης otio, Lune Verbum divinum solamet Dikitium duΠt 'Ri negationem supplevit: atqui
suppleve hoc dicere est indecorum : Ergo non rit nega- est sola negatio. R. D. M. supplevi: tionem 3 negationem complebilitatis, hoc est, es- fecit, ut natura humana in Christo Domino compleri, aut eam digniore nniri amplius non posset C. M. supplevit negationem, seu carentiam complementi tantum. N. M. & D. m. hoc et dum fuisset ladecorum C. m. illud primum. N. m.& C. natura humana a Verbo divino sustentata habuit existentiam propriam , cum haec sit essentiae realiter identificata, CXL. consequenter etiam ha-huit suum possibilitatis complementum, L.) non autem habuit per Duam, quia haec vox eonnotationem includit, nec convenit omni naturae rationali, sed ei tantum, quae non est ' statice, seu personaliter alteri nobiliori unita , suo quae suos actus connotat tanquam eorum principium totum & integrum: non est autem duplex ejusmodi . integrum
333쪽
principium operationum in Christo, consequenter nec duplex persona, sed
una unica, nempe divina, supplens in natura humana nqgationem completilitatis &c.
Inst. Namra humana in Christo fuit liberrima: ergo fuit sui juris. R. D. C.
filii sui juris ut natura, quae tamen non' erat principium totale suarum Operationum C. c. fuit sui juris, ut persona, seunt principium totam & integrum suarum operationum. N. C. & C. OB. 3. De una & eadem re assim Item in mari non possunt praedicata contradi- quo statuctoria: atqui de natura humana & per- ζ'R Ut sonalitate assirmari possunt Praedicata sumpserie
contradictoria: ergo natura & per*ηa- naturam . litas non sunt una & eadem res. p. m. huma- .
dicimus enim, quod Verbum divinum nam a sumpserit naturam humanam , & non assumpserit personalitatem et ergo, R. C. totum, si exinde inferatur, quod naiatura humana sit entitas positiva; personalitas vero sit negatio communica bilitatis , realiter saltem inad eate a natura distincta. Ad prob. D. A. Verbum divinum assumpsit naturam humanam, quae tamen non fuit sui juiaris, C. A. quae sui sui juris, aQ. principium totum & integrum suarum op R r in
334쪽
a , rationum, N. Α- & C. non potest qui- em esse unio substantialisi inter duoentia completa tam in ratione persona, quam in ratione naturae ; bene vero, si unum ex illis entibus sit tantum completum in ratione nature , prout Theologi loquuntur si ς autem n tura humanam Christo est tantum. Com pleta in ratione natum, non Vero iurationae persona seu suppositi , cum nota sit principium totum & integrum sui rum operationum, ut saepe jam dictum
In quo OB. 4. Si natura humana per. suam sensu na- subsistentiam non est amplius commu tura bu' nicabilis , tune fit independens : atqui R 'haec independentia est perfectio postiva: subsisten ergo etiam illud, per quod haec per se. tiam fiat ctio comparatur, est aliquid positivum, indepen- nempe ipsa subsistentia. R. D. M. fit indens dependens, id est , habet in se negationem unionis cum digniore, C. M. ita alio sensu. N. M. & D. m. haec independentia est perfectio positiva , si ab aliqua ignominiosa dependentia liberaret. C. m. In dato casu, ubi liberat 'dependentia unionis cum persona di- , goiore, scilicet cum verbo Divino, na Iuram humanam sustentante. N. m &
335쪽
Dependentia a personalitate Divina cum sit summe posecta , potius e contrario inserri debet, imperfectas
esse naturas omnes, quaecunque Verbo Divino Hypostatice unitae non fuere. ι
OB s. Negatio est nihil: atqui per Negatio nihil aliquid est idem , ac non subsi. quidestens : ergo, per talem negationem P' substan*ia nequit dici subsistens. R. D. ἡ M. Est nihil positivum C. M. prorsuStamen
nullum conceptum nobis ingenerans. aliquem N. M. Similiter D. m. N. C. ' coneePtu
OB. s. Omnis negatio fundatur inpositivo: atqui subsistentia est negatio: ergo fundatur in positivo. R. D. M. Negatis inseparabilis fundatur inpositivo C. M. separabilis, qualis est subsistentia. N. M. & sic D. m. N. C. multa, etiam in arbore praedicabilium, enuntiantur per terminos negativos iquae tamen in se sunt positiva, ob ignoratam scilicet ultimam disserenuamis e. g. incorporeum, inanimatum, irrationale &c. sunt nempe haec omnia entia p Aco. aut metaphrsica, eo ipso, quod ad alterutram Categoriam referri queant, ni, hil autem tale de subsyentia dici valet
'R Inst. I. Discrimo seri debet
336쪽
IV. I. Omne id, quod est ultimum in re, illamqt. a vere determinat, est aliquid positivum : atqui subsistentia sievere naturam ultimo determinat: ergo
est aliquid positivnm. p. M. In conι nuo V. g. in linea debet esse aliquod punctum positivum, in quo linea ultimo quiescat & terminetur: ergo a Pari. R. N. M. ad prob. N. par. disparitas est, quia male lineae terminationem exprimerem per hanc notionem, qua dicerem: Linea non est infinita et econtra per subsistentiam nil aliud intelligitur, per Definitionem saltem nominalem quam quod natura non sit vat tir cum dioiore, nec plura sunt de fide: ergo bene in negativo tantum p test constitui. Inst. a. Haccestas, quae naturam si
gularem facit, consistit in positivo, mcut & unitas entis , licet per negationem explicetur : LXXUl. ergo idipium de subsistentia dicendum est. R. N. C. disp. est. Quoad Imam, quia he cellas est reducibisis ad individuum, seu ad naturam fingularem, cui realitor idenistificata est, & quam Verbum Divinum vere assumpsit, consequenter habet locum in Categoriis, & quidem ultimum, LOg. n. I. quae Omnia longe sunt
337쪽
26rsunt a subsistentia. Pariter quoad 2dam unitas entis est quid ab eo inseparabile. LXXX, & LXXXI. adeoque potest reduci ad proprietates entis, n. cit. nihil tale de subsistentia dici valet rLrgον .i . OB. I. Prisonalitas in Divinis est aliquid positivum juxta omnes Theo logos : Ergo etiam Personalitas seu subsistentia in Creatis. R. N. C. & ρο-rit. Disp. est petenda ex aliis effectibus potivis, qui a Personalitatibus Divinis proveniunt, cum ibi revera una persona, qua persona, si origo & principium alterius. & Pater per Paterniatatem generet filium, & filius cum Pa tre spiret spiritum S, sicut & Personalitas
Filii actu assumpsit naturam humanam, non vero Paternitas Patris Sc Subsistentia vero in creatis non habet vi-lum effectum positivam &e. t. III.
Ae dentisque inter Person litates DLvinas, a humanasa
CLVII. Corollaria. I. Bene in schoia Pereonalis dicitur , quod Persona formaliter diFit d
accepta sit negatio duplicis communieabilitatis, ut quo scilieet,& ut quod, il- tidi, lud porro vocant comunicabile ut quod, quo, &quod communicatur ut superius suis im ut quod. ferioribus, ut V. g. το animal hominici bruto, vel το homo Petro & Pa
338쪽
Io &e. communieabile ut quo illud appellant, quod communicatur alteri tanquam forma subjecto, vel tanquam natura suppositos unde quia subsistentia non habet inferiora, quibus comunicari posest, nec aliud suppositum, cui valeat communicari, ideo Persona & suppo- . . stum est incommunicabile ut quod, &ut quo , seu ut alii loquuntur, dicit duplicem negationem dependentiae
non possit alteri communicari , nec tanquam superius inferiori, nec tanquam
forma materiae, aut velut anima corpori , aut natura singularis suppositb &c. N6tame, II. Uerum quidem est, quod persona
si funda- fundamentaliter accepta dicat entitatem mont/ἰi- positivam, naturam videlicet singularem, uiatur actu in rerum natura Incommunicabi- Iiter existentem. qua de causa etiam a Peripateticis quibusdam ad praedic mentum substaηtia refertur attamen formaliter considerata dicit tantum du- . plicem illam incommunicabilitatem titPerlana quo, & ut quod. III. Verbum Divi- humaria num supplet revera in Christo vices quo modo personalitatis humanae, nam actu facit,s Pti δ' quod faceret persona humana: ita, ut,hb Diri sicut per humanam personam naturano 3 i humana Christi esset ' desacto ineοm-
339쪽
munieabilis alteri, sic talis modo fit per subsistentiam increatam Verbi Divini , quae illem ulture terminat &complet; . unde D stiatia in veluti substantia flistentia ,. scut inhaerentia, quae de accidente dici ur . est dem pρ entis in suo iapentia, ut paulo. post dicetur.
340쪽
SUBSTANTIA, & ACCIDENTE.ARTICULUS I.
Melaratur Notio sub antiae, quam habes tum in scholis Peripateticorum,
VIII. I rihil tot inter Philosophos
Concertationes excita. I vit, teste Cl. ANTONI GEN. Elem. Metaph. p. I. c. a. g. 2Ο. Quam non satis enucleata substantiae notio, indeque prudenter censet, substantiarum realium nos notiones nec
elaras, nec distinctas habere ; de re enim clara atque perspicua vix ulla oriri vel tamdiu agitari solet conten.