Metaphysica vetus & nova, logicae criticae nuper editae tanquam pars altera adjuncta, ... Authore p. Hermanno Osterrieder .. °1

321쪽

non adam, quia, si jam existeret,liam quoisque adesset individaum, & consequem ter superflua esset haecceitas. R. quod sat prior. ad prob.. D. seq. si esset prior tempore. c. s. si tantum prior suppomtione, & secundum emanationem metaphysicam conceptus objectivi. N. Lin metaphysicis, ubi omnia realiter sunt identificata, sola priorias metaphrsica, ct suppotionis locum habet.

ARTICULUS III. .

Giaidnam rei si subsistentia , δεπυμ

tum, fleu persona ς - ' . e

CLI. Oubsistentia, prout a Theologi. subsistemo accipitur, est illa ratis, μο-tia. pter substantia quavis, seu natura . completa PER SE , S non IN ALIO digniore per unionem ph sicam existit. Quodsi ejusmodi substantia sit intestem , vel ra-itionalis, illa dicitur PERSONA seu persona- Persona. litas, vel graece υποπαπις, & defini- seu hyp tur : natura individua completae atque in ' tellective sev rationalis, incommmeabilis existentia; sin autem non tantum Pro, intellectivis & rationalibus, sed etiam pro ratione destitutis accipiatur, ε PO' suppossisITuΜ vocatur. Sic U. g. Petrus, Pasi tum

322쪽

autem vel equus solummodo supposita, quamquam in um Ioquendi ista terminorum proprietas & vocabulorum restrictio saepe non attendatur.

Person CLII. Setillan. De subsstentia nul- h. ii , li ex Ethaicis philosophis quidquam in. distinstui notuit, utpote ex solo incarnationisssides nos mysterio orbi palam facta, ex dueeti quo scimus, supposuum seu personam in creatis distingui a natura sive nitentia,

distinctione, suo modo, reali, eoquod in ter xaturam & personam intercedat separabilitas; cum CHRIsaeus DOMINUs in sua Incarnatione factus si perfectus hu- assumendo scilicet perfectam &adaequatam nataram humanam, eam ruo naturae Divinae hypostatice uni en Q quin tamen personam quoque humanam assumpserit; se enim fides nos doeet, quod compositum illud Thean. t leum chomo DEUS a Theologis dicitur non nisi unica constet persona, ct hino tanquam haeretici a communi ne fidelium ejecti sunt omnes, qui eunque' naturam cum persoxa in eο-dem sensti acceptare ausi sunt, qua- les fuere Nestoriani & Evir hiani, quo

rum 8rimi duas aeque in Christo per-

323쪽

' De subsistentia. MIMis:

sonas, sicut naturas , postremi vero unam solummodo naturam sicut &personam adstruere solebant. Simiis liter ob eandem causam a Conciliis &SS. PP. Damnati sunt Sabelliani, qui unam duntaxat in mo personam, &Ariani qui triplicem naturam designa. hant, abutentes maxime voce h3postasis, sub qua primis Ecclesiae temporibus alia qui ex Patribus,substantiam seu naturam,olii vero personam intelligebant, in quo postremo sensu nunc vox illa communiter usurpatur ab Ecclesia Latina, imo praetermisso h post is nomine solum nunc passim in Concilii3 auditur per μ

CLIII. Sub stentia, si in sensu pro' subsisten-prio accipiatur differt I. ab existentia, tia differt utpote per quam substantia praecise po- abeXinitur extra suas causas, & fit actualis. stontia, nec amplius manet possibilis ; L. unde illa solum est modus intrinsecus, nullo modo realiter, CXL. imo nec stria

cto formaliter distinctus , CXLI.

& consequenter etiam a substantia, seu natura humana inseparabilis: sa fistentia econtra facit naturam incoinmanicabilem alteri, ceu supposito. at que a natura realiter saltem inad ua .

324쪽

esse ac separari, prout & desacto separata ast a natura humana, cum stVERBO DIVINo actu communicata, &d amp- hypostatice unita. II. Differt quoque

,.hi.h. ' R Dp sis, seu persona , quia το 6le suppostum denotat ens per se, ac sub

flantiale: at subsistentia creata, aliter de Divinis personalitatibus loquendum est pura negatio, ut moX dicetur; In quo hinc Axioma illud, quo dicitur: actio.. aes ρηt suppositorum, Vult,' ut, quid- sit suu q yd ηgit per*ηο V. g. Cajus, non sit fissio actio seu effectus solius anime, autrum' corporis, nee solius ut contra. distinctae a subsistentia, sed ut habentis subiisteηιiam; actiones nempe omnes, . cum nil aliud a parte rei sint, nisi ef fectus singulares, eliciuntur quoque ab. 3 agentibus singularibus, & subflpentibus,:i: adeoque a suppositis. . - ' De subsi- CLIU. De sub stentia proprie acce- ς DuR ptae natura multum inter se disputantiarii.h ' scholastici, num scilicet in potivi, antiae, .Vero in negativo consistat Τ qui primam tuentur sendentiam,ut plurimum docent,sab stentiam velsuppositalitatem aut perso- Aalitatem nam 9mnes isti tres termini in

quem

325쪽

alteri personae incorstunicatilis, ita ut cumente perfectiori uniri non possit, adeo que per hunc modum in & cum natu ra constitui suppositum. .. Quoniam porro in Christo fuit humanitas avita ver-ho infinite digniori, hinc concludunt, subst sentiam cum antove hvostatica st re non potuisse. Qui uutem pro adastant sententia, volunt, subsistentiam .

creatam in negatione unionis cum ente t

perfectiore formaliter eoosistere, atquq suppostum ereatam nil aliud exister

quam naturam, seu substantiam creatam completam sangularem, non unitam alteri substantiae, quacum constituat totum aliquod perfectius, aut dirignius, in quo sistat, & cui tanquam principio attribuantur operationes: Cum porro natura humana per FILII Divisi Incarnationem unita sit UERBO, ε.& cum eo constituat compositum

Theandricum id est Divino-hamanum θutique illo perfectius , quod natura humana cum supposito Ilium ano produxisset, inde deducunt, illam naturam a verbo Divino assumptam non habere subsistentiam propriam, seu negationem an ionis cum digniores. sed alie m. .

sDiuiti so by Cooste

326쪽

Utraque sententia multas pro se adiducit tum authoritates, tum rationes, nobis exercitii saltem causa) etia prae- placet, hinc ponitur. '

PROPOSITIO.

Subsistentia consistit in negativν. Subsisten. CLV. T ROBAΤUR. Subsistentia adnui. tia eonsa II lam classem entium positi-stit in ne. ram reduci valet: ergo consistit in so-s ti Vo. di negatione. p. R. entia positiva sunt vel pbasica, Vel metaphvca, ea nempe' omnia, quae sub eategoriis UU. aut Recentiorum in logica Log. fol. 69. &8 8. continentur: atqui subsistentia nec est ens pb3sicum, nec metaph sicum: ergo. p. m. quoad I. p. phuca sunt, quae,cunque in orbe spectantur, aut nobis per sensus innotescunt: atqui illa omnia sunt vel substantia, vel accidentia, aut modi; Log. yοι. cit. subsistentia verox mo non est substantia; alias, dum CHRI- .sTUs assumendo naturam humanam illius subsistentiam dimisit, aliquid substantiale G hominis dimisisset. seque non foret perfectus homo, quod est contra fidem. ado. Nec est accidens, quia . in utraque categoria non datur acc,

327쪽

dens, aut modas, quem Christus suae diis vinitati Hypostatice non univerit; h buit enim quantitatem, &quatietates eo poris naturalis; itemque Ruram, urensuram, motum Ue. non tamen subuen-uam humanam: ergo subsistentia non

est quid phucam. Quoad a. p. entia

Omnia, sive realitates metaphsica sunt inseparabiles p Cum sint realiter identimate: LXXI. subsistentia autem non est inseparabilis a natura humana, seopotius actu ab illa fuit separata in Christo : ergo non est quid metaphysicam. Consequenter nullum ens po stivam, sed mera negatio.

CONFIRMATUR. I. De fide est, quod VERBUM DIvINUΜ hypostatice sibi unio. rit totam naturam humaηam: atquic licet non assumpserit subsistentiam, tanquam, negationem, adhuc vere potest diei, quod sbi totam nataram humaηam unierit; nam sine negatione ista natura huis mana est utique lategra, & ista. .nega tio nil aliud dicit, quam non uniri, non

communicari, seu non assumi: ccLIV. ergo eo ipso, si haec negatio tollitur, di a Christo dimittitur, tota natura humana est unita vERBo divino: ccontra

s subsistentia esset quid posti m etiam hanc

328쪽

hane debuisset VERBUM assiunere, eum omne positivam assumpserit. It. Si subosistentia esset modus positi vus, CLIU non posset separari a natura singulari , cum modus sit inseparabilis a re, cujus est modus: Log. fol. 89. 9 atqui subinsistentia creata separatar actu a natura humana creata Christi; ut mox dictum est : ergo non est modus positivus. III. Sub- . sistentia c etiam prout lab adversae pamus auctoribus accipitur: nil aliud est quana ultimum substantiae complementum quo substantia fit sui juris , ac totum S integrum suarum functionum, aut pro prietatum principium : atqui ejusmodi

Complementum nullam addit entitatem positivam naturae, sed tantum incommunicabilitatem, seu negationem communieabilitatis, quemadmodum terminus, aut Rura corporis addit tantum negationem ulterioris extensionis, ut ait Cl. PU CHoTrus Mercitat. λχι. disp. III. q. X.

Solvuntur objectiones.

do verbii sumpsit naturam humanam, es cons. Divinum sit personam : atqui si personalitas seu ς0nsum' iubsistentia foret mera negatio , & non

329쪽

entitas positiva, eon'mi non potuisset: pserit ergo non est mera negatio, sed entitas Person1 /possiti Ua. R. D. M. Ovoad a. membram. humAna' consumpsi personam, improprie loquendo, id est, quatenus impedivit, ne propria subsistentia naturae humanae resultaret, sive ne natura humana esset principium totum & integrum Operationum Christi C. M. consumpsit proprie, adeo, ut entitatem aliquam potivam' naturae humanae superadditam destruxerit. N. M. Similiter D. m. & N. C. 'eo ipso, si fuit unita Verbo divino na- . tura humana, etiam sublata seu consumpta fuit propria subsistentia, sive negatio unionis cum digniore. CLIV.

nempe, ut praeclare exsplicat mox cit. Cl. PURCHOTIUs, quemadmodum aqua gutta in oceanum injecta suam iutalitatem deperdit, & fit pars oceani, quamvis nullam entitatem positivam amittat: sic etiam hamanitas in Christo non δε- .structione aliqua, sed eo ipso , quod non seorsim, sed in verbi persona subsistat, propriam non habet subpsientiam ,

hoc est, non habet rationem principii Dialis, & integri suarum Operationum.

r. Si subsistentia est mera ne alio: ergo etiam Verbum Divinum

330쪽

. amisit propriam subsistentiam in Christo,

aeque ac humanitas suam amisit: atqui haec illatio nequit admittit ergo nec id, unda infertur. R. N. Illatam. dispar. est, quia natura humana unita est VERBO tanquam nobiliori; sicut gutta unitur oceano tanquam praestantiori unde, quemadmodum gutta, non Uero Ocea-; nus rationem totius amittit, sic etiam natura humana, non autem Verbum divinum caret propria subsistentia in CHRIsTO; nam Verbum divinum post unionem Hypostaticam remanet adhuc principium totum attributorum suorum notionalium, sive personalium, e. g. generatur a Patre &c. Εcontra vero humanitas non est principium integrum actionum . humanarum ; nam actiones

sunt suppostorum, CLHI. & actiones

Inst. 2. Natura humana in Christo vel aliquid amisit, vel nihil R. illam nihil proprie amisisse, sed eam nunquam

habuisse rationem persone, seu persona , litatis, quae est aliquid connotativum, non vero aliquid ensitativam, naturae superadditum; nunquam enim natura