장음표시 사용
111쪽
dem Galeno teste, qui hoc morbo laborant, carnem habent nitavram &tuberibus plenam, ita ut Elephantu corio uideatur prorsus assimilis. Paulus itidem Aegineta lib. usi. cap. primo, Elepharitiasin esse cancrum totum corpus occupantem, non secus u Aui , , cenna dc Arabes alii Lepram, astruit. Eius haec uerba: Si canceris unum tantum membrum infestans, secundum sententiam Hippo γ ν cratis insanabilis est, quato magis Elephas, qui cancer quidam est γγ uniuersalis, omnem curationem superabit Quam profecto sen tentiam Avicenna, ut multa alia, eX Paulo mutuatus est, Canone
quarto,capite de Lepra, idq; Leprae tribuit quod Paulus Elephans s tiast,inquiens: Et cum cancer, ciui est Lepra membri unius, sit de , , illis quibus no est sanatio, quid dicemus ae Lepra, quae est cancer totius corporis. Haud aliter de Elephantiastu Graeci, scribunt Latini quom, sed in uniuersum illis consentiunt. Celsus enim, Lati nus Hippocrates,lib. in . cap. XXV. de Elephantia in hunc modum, , disserit: Ignotus autem pene in Italia, frequentissimus in quibuωs i tam regionibus is morbus est , quem ελε Graeci uocant, iri: longis annumeratur. Totu corpus afficitur, ita ut ossa quocu uitiari dicatur. Summa pars corporis crebras maculas, crebros tumores habet. Rubor narii paulatim in atrum colorem conuerti tur. Summa cutis inaequabiliter crassa,tenuis,dura,mollis et,quasi ' squamis quibusdam exasperatur, corpus emacrescit, Os, surae, pe desintumescunt. Plinius quo lib. H.capite primo,a Celso nil hil dissentiens Elephanuas in ita depingit: Diximus Elephantiastri
' ante Pompei magni aetatem non accidisse in Italia,& ipsam a facie ius incipiente. In nare prima ueluti lenticula, mox inualescerit te per totum corpus,maculosa uariis coloribus, dc inaequali cui
alim crassa, alibi tenui, dura, ceu scabie aspera, ad posterum uero nigrescente, dc ad carnes apprimente, intumescentibus digitis in. ν pedibus manibusq;. Aegypti peculiare hoc mesu. Haec equidem tingula clarissime indicant Elephantiasin Graecoru & Latinorum non esse diuersum morbi penus a Lepra, qua Arabes describunt. Accedit iis omnibus,quoa Avicena eodem de Lepra scribit,quae s , Galenus de Elephantiasi. Avicenna enim, ubi supra sic scribit: Et: γ quando aggregatur caliditas aeris cu malitia cibi, Sc eius essentia x in m genere pilcium, & carne salita, & carne grossa, & carnibus , asinorum&lentibus,proculdubio est ut eueniat lepra,sicut multi l licatur in Alexandria. Quae quidem Avicennae uerba ex secu
112쪽
desumpta, ubi de Elephantias ita loquitur: In Alexandria uero , ,
plurimum generatur ex uictus ratione. Comedunt enim farinam , , elixatam,&lentem,&cochleas, & plura salita,et nonnulli ex ipsis , , carnes sininas,& alia quaedam, quae crassum 5c atrae bilis humo , ,
rem generant: nam cum aer circunstans calidus sit, motus humo , ,rum agitur uersus cute. Praeterea Galenus libro eodem,cap. Xvq. i.
Viperarum esum his,qui Elephantiam patiuntur, esse mirabile auxilium docet. Quod idem etiam lib. V. de Simplicib. Medica. capite secundo,duabus elegantissimis historiis,quas ne plus aequo uerbosior sim praetereo,confirmat. Avicenna autem id genus reme dii Leprae accdmodat, inquiens: Et caro uiperae est de nobilibus medicinis ei. Et paulo post Galeni historias citat,dicens: Et ex po. 'tatione quidem uini, in quo moritur uipera, aut uiuit, iam sanati sunt quidam accidentaliter,aut intentione interficiendi. Ex iis satis vsuperi demonstratum esse puto,Graecos et Latinos per Elephanuasin intelligere morbum tristem,& ipso nomine, ut ait Q. Sere
nus cap. X. dirum, eum nempe, que uulgus totai Arabum schola Lepram appellat, cum contra Arabes ac iuniores omnes per eandem crurum ac Pedum quendam tumorem immodicum in
telligant. Reliquum est, ut Lepram quo Graecom,diuersum esse morbi genus ab Arabum Lepra demonstremus, id quod paucis
admodum laciemus. Nam cum ex superioribus manifesium sit, Lepram Arabum dirum esse ac horrendum morbi genus, & id quidem quod Graeci Elephan fiasn nominant,certu eri Lepram Graecorum esse penitus aluerim. Nam ea a Graecis interfaciles computatur morbos, id quod in primis testatur Hippocrates Li hro ae morbis, qui extra ita scribens: Lepra, pruritus, scabies,li chenes, uitiligo, pituita gignuntur, potiusΦco oris turpe quid '
sunt si morbi Subscribit Galenus, qui libro de Tumoribus pin ter naturam sic ait: Lepra solius cutis passio est. Id quod idem Ga γ ν lenus libro quinto de Symplomatum caussis, aliis etiam uerbis indicat, ita scribens: In Lepra δc Psora plus est succi, dc succus ipse' 'crassior,at ob hunc magis crebrius4pruriunt hi,ureliqui omes sne huiusmodi affectibus prurientes,ac nihil iuuantur, uel si uehe mentissime scalpentes detraxerint. Succus enim noxius manet in 'fixus,at in cu te impactus.Horum certe nillil huic morbo,quem νuulgo Lepram appellant,conuenit,quando is non solum aspectu turpis sit, sed etiam inetentem cruciatum excite .nec solam cutem,
sed oc carnem re ossa,sicut ex Cesso diximus,plexul uiuet. Quod
113쪽
suero quis obiecerit, Leprae nomen in Sacris Literis pro gravi' accipi morbo, huic Augustinum obtrudam, qui Lepram coloris' uitium, non ualetudinis aut integritatis sensuvat membrorum esse dicit. Quod uerum esse, etiam caput decimii tertium Levitici ostendit, ibidem enim Leprae nota a tq; inditia enarratur, quae certe praeter cutis ac coloris uitium nihil prae se serunt. Viden t ex hoe errato studiosi Arabum medicinam a ueteri atm Graecorii in ple riscv in uniuersum uariare, ob id diligenter admodum caueant,ne diuersitate ista non animaduersa, in errorum laqueos incidant.
Non tria sunt caussarum insalubriu genera, ut
Avicenna, totus recentioru medicorum coetus arbitratur, sed duae tantum in univcrsum sunt caussae, interna scilicet Zc externa, uel ut uulgus Medicorum uocat, primmua N antecedens, coniuncta enim a morbo nihil differt.
. Avicenna Fen h. primi Canonis, summa prima, doctr.ri. capis , te primo,de caussarum insalubrium generibus ita scribit: Causiae
, , dispositionum corporis sum tres,primitiua antecedentes,&con ,, tun me. Hunc deinde imitati sunt iuniores omnes, easdem in suis libris cuiusm morbi curationi praefixerunt. Verum, quantum ea in re lapsi sint, facile intelligent hi, qui id genus commenti diligenti examini commiserint, aci ueteriamin scripta exegerint. Veteris enim medicinae scriptores duo tantum caussarum morbi genera ponunt,externam uidelicet Sinternam, uel ut nostri loquuntur, primitivam dc antecedentem. Id quod facit Galenus libro primoam Therap. methodi, p.iiij. in hunc modum scribens, uartum ue ro ab iis genus statuito, Od sit insalubrium, siue morbiscarum α' caussarum. Atin harum, quae quidem in animalis corpore consi a, stunt, internas aurantecedentes nomina. Quae extrinsecus, exter nas uel primitiuas. Idem docet lib. h. de morborum caussis cap.ij., , ubi ita classerit: Redeamus igitur ad id quod propositu nobis erat, , ,'nempe ut singulorum simplicium morborsi caussas explicemus, α , tum praecedentes, tu Procatamicas. Eas igitur quae in animali ipso, , consistunt, siue aflectiones sint, siue motiones praeter naturam, , , caussas nominant morbum Praecedentes. Quae uero eXtrinsecus adueniunt
114쪽
adueniunt,si uehementer alterant, immutanici corpora, eas inte- , .rim procatarchontas,interim Procatarcticas caussas appellat,qua , ,
si praeincipientes dicas. χοαι enim uerbum, incipere , ssignificat. Quemadmodum itaq; in musicis dc choro canentibus fit,in quibus choreae duX primam carminis modulatus partem incipit,reliquum uniuerso cnoro silens ipse canendum relinquit, sic in huiuscemodi motus principium intellexis e oportet. Ex praedi
ctis porro meridiano sole clarius erit, Galenum caussam contuminctam, inter genera caussarum morbum facientes, minime nume rasse. Proinde cum apud Galenum caussae coitinctae non queant assignari,colligitur toto coelo errare Avicenam, recentiores': medicos hunc imitantes, caussam coniunctam inter reliquas morbi caussas numerantes. Non autem Galeni dogmata sequentes,cau iam coniunctam statuere posse, ita probamus. Caussa enim coniuncta assignata sequitur affectum principaliter laedentem operati nem non esse morbum,sed morbi caussam,quod maxime contra Galenum est,secundu quem affectus laedens operationem,et non
operatio laesa, seu actio uilitata est morbus. Is enimlibro tertio de Symplomatum differentia, capite primo, morbum ita desinit: morbus est affectus praeter naturam, a quo actio primum impedi s stur. Id quod multis etiam docet libro primo Sc secundo Therap. metho. contra methodicos disputans, qui actionem impeditam morbum esse dixerunt. Quod uero sequeretur affectum leu dispositionem principaliter laedentem operationem non esse morbum, sed morbi caussam, hoc ex caussae coniunctae descriptione scitur, quae iuxta Avicennam, IoannitiumΦ, ac totam iunioru medico
rum scholam haec est: Caussa coniuncta est,' quae cum adest, adest , . morbus: & quae cum abest,abest morbus. Haec em definitio aliud , ,. prae se fert ninil, nisi quod innuit caussam coniunctam esse talem
affectum, qui primo laedit actionem, id quod indicat iis uerbis, Si
adest,morbus adest. Galenoem cap. viij. Artis Medicinalis, teste, morbus non dicitur,nisi laeso operationum se bilis adst. Proinde caussa coniuncta iuxta hanc definitionem non erit aliud, Q dis spositio seu affectus principaliter laedens operationem, quoa ta
men affirmari no potest. Nam dispositio illa non caussae sed morhi meretur appellationem. Caussa enim morbi qualiscuq sit, non impedit laedit ue actionem primo Oc immediate, sed per morbum medium.Nam sicu i peculiare est morbo, primo & immediate laedere ac uiuare a ones stu Oper desiitaproprium est causi no
115쪽
primo, sed morbo mediante adtiones impedire. Ido ut innueret Galenus in morbi descriptione non simpliciter dixit, morbus estastectius praeter natura, a quo a filo impeditur,sed addidit primo, ut hoc pacto secluderei caussam, quae no primo, sed per morbum medium actionem impedit. Viderit ergo Avicenna, qui se Galeni
fatetur ac gloriatur interpretem, ne male in hoc interpretetur G, lenum,cum Fenn. primi Canon. do m . i. cap. q. aegritudinem e
dem,quo Galenus,modo desinit: Dispositionem,inquiens, esse, Perquam hominis corpus in sua complexione tale existit, ut ex ea omnes operationes eius proueniant impeditae, & tamen nihilominus paulo post caussas aegritudinisi contentitias siue coniunctas ponit, cum iuxta id dogma operatio laesa diceretur morbus, & no affectus laedens operationes seu aetiones primo: quod ut exsuperioribus patuit,Galenianis placitis ex diametro pugna quae asse e tam praeter naturam, actionem primo impedientem morbum, actionem uero impedita morbi, Symploma dici perdocent. At aiadeo causa coniuncta ab iis,qui Galeni sectam sequun tur,no potest tolerari: ab affectu enim primo impediente actionem, nihil differt baeci non causa sed morbi nomen competit.
ERROR XLV HAllucinantur inter medicos recentioreS non pauci, morbum quem uulgo Gallicu uocant,
esse eum quem Graeci Lichenem appellant, contendentes, cum is uerius sit, quem Impetiginem Lati
ni nominant. Esse complures, qui Lichenas a morbo Gallico nihil differre
putant, rimitus est,clut demonstrem. Unum tamen Simpliorianu Champerium indicasse satis sit, qui capite duodecimo libri secudi suae Praelices Lichenem eum morbum esse asserit, quem Neapolitanum aut Gallicum nominant uulgo. At a false, in primis indi calid, quod is morbus in Gallorii exercitu, qui apud Neapolim Caroli tui resis auspiciis belligerabat, primn circa annum a Chri sio nato M. CCCC. XCIII. apparuit ac irrepsit ob id Q Gallicus dictus est. Lichenas autem Hippocratis uetustissimi authoris suisse seculo certum est. Nam is in tertiaparticula Aphorismorum
an Aestiuorum morborum mentione, & in Libro de morbis, Sc
116쪽
passim alibi Lichenum cZmeminit. Quare Plinius quo γ,Hippo
crate iunio errat,qui Libro Naturalis Historiae ovi. capite pri mo, Lichenas morbum,ut ipse aisigrauissimum, non italiae modo Derum etiam uniuersae prope Europae incognitum ante Tiberi Claudii Caesaris principatum fuisse scribit. Hippocrates enim Pli rito multo uetustior tam crebram de Lichenibus mentionem non fecist et,si eius aetate totius sere Europae hic morbus suisset incognitus. Verum tamen est, quod paucis ante Claudii principatum in Italia suit cognitus,quia nondum Romano imperio ad exteras nationes propagato nomine carebat, donec Mediti Graeci, qui ura hem Romanam frequentare coeperunt eundem morbum suo linguae uocabulo Lichenas nominates, secere illustriorem. Meminit passim Lichenti Dioscorides,adeo ut clarum iam sit re utrius it origine, Lichenas non esse morbum Gallicum. Proinde λα- Graecis aliud morbi genus est, cutis scilicet uitiu&aspredo, Latini id malu impetisine dixerunt. Ita Galenus in suis desinitionibus Lichenas dixit esse cum multo pruritu summae cutis asperitatem. sIn sua autem Isagoge rem copiosius tradidit iis uerbis: Cutis ma/ , tum est Lichen. Duplex eius genus, mite alterum, serum dc dissi , cilius alterum, pelluntur ab eo ex summa cute squamulae, rubetoe , sub illis locus tantum,et non exulceratur. Eundem uero esse apud , Latinos impetigine, qui Lichen apud Graecos, testatur in primis Cassius Foeli cuius auilioris haec sunt uerba: Impetigines Graeci , Lichenas dicunt, nascuntur ex Melancholico humore, rotundo , schemate insuperficie cutis cuingenii pruritu. Quod itidem con ,srmat Caelius Aurelianus libro primo Chronion, cap. iiij. de Lichenibus equorum loquens, dum ait: Sunt autem squamulaean teriorum crurum sub armorti partibus in ipsis animalibus natae, , has Graeci Lichenas uocant, nos uero Impetigines. Praeterea quae cuni remedia Paulus, Galenus , ac omnes alii Graeci authores contra Lichenas docuerunt, eadem sere omnia contra Impetigi nem a Q. Sereno, Raeta& Avicenna traduntur. Et ut eX multis
unum reseramus, G rsci Lichenibus puerorum ieiunam hominis saliuam adhibent, hanc quota Q. Serenus Samonicus cap. M. Impetigini adhibendam esse docet iis uerbis: Si uero uitium est, quod ducit ab impete nomen,hoc matutina poteris cohibere sali, Da. Idem etiam docet Avicenna Een is nonis quaru,tra et iij. cap. iiq. Accedit etiam, quod Arabes non aliter Impetiginem, uGraeci Lichenas generari tradiderunt,ita ut dubium non sit,quiri
117쪽
Latinis Impetigo id sit quod Lichen Graecis. Annotandi7 tamen, quod ea quae Celsus de Impetigine scribit, Leprae Graecis dictae
conuenire: dc quemadmodum hic Lepram impetiginem, ita Lischenas Papulas nominauit, quod hinc maxime colli itur. Sicut enim a Cassio Foetice scribitur, nasci Lichenas rotunda figura insuperficie cutis,cum ingenti pruritu dc asperitate: ita Celsus lib.v. ait alterum genus Papularum esse, in quo per minimas pustulas cutis eXasperatur rubet, leniterq; roditur, tardem serpit, id uitia maxime rotundum incipit, eademi ratione in orbem procedit. Porro quod Galenus ac Paulus dicunt ex Lichenibus diuturnis fieri lepram,idem Celsus de quadam specie Papularum pronuncia inquiens: Quae minus rotunda est,dissicilius sanescit, nisi sublata est,in impetiginem uertitur. Insuper quemadmodum Galenus duplex Lichenum genus facit, alterii mite, alterum serum ita Celsus duplices Papulas,altera mitem ac levem, altera quam αχὼν, id est,seram Graeci appellant. Et ut Graeci Lichenibus, & Arabes Impetigini ieiuni hominis saliua medentur, ita Celsus leui Papulae eandem esseremedio reseri, adeo ut manifestissimum sit, Celsum Lichenas uocare Papulas. Quod uero id malum,quod Graeci te Pram nominan sit ia quod Celsus Impetiginem appellat, non iunde certius si ex utriusq; morbi diffinitione colligitur. Galenus nancv in libro Definitionum medicinalium, lepram ita definit: Lepra est transmutatio cutis ad contrarium naturae habitum cum asperitate & dolore at pruritu, ac squamularum resolutione, ocquandom unam, quandoq; Plures corporis partes depascitur. Quae sane descriptio quadrat in omibus cum Cels,qui libro quinto in Impetigine cutem exasperari, squamulas resolui, rosionem Mehementem essescribit,ita ut luce meridiana clarius stampetigisenem Celsi esse lepram Graecorum. Plura ea de re doctissimus Leonicenus in libello de Gallico morbo.
D cipiuntur medici iuniores,Pruna, seu ignem Persicum, Carbunculum at Anthracem du
uersa morboris genera existimantes, cu tamen unus
ide diuersis istis nominibus morbus designetur.
Non pauci inter receditiores sunt Mediciiqui Pr a seu Ignem
118쪽
Persicum, Carbunculti ue ab Anthrace diuersum esse malum putant: disserreo ea ratione Anthracem a Carbunculo arbitrantur, quoniam Anthrm fiat ex materia maligniore dc magis adusta, uin illa, eX qua carbo generatur. Hinc est quod de iis etiam in diuersis capitibus tractarunt. In quorum numero est Valestus, qui in tantum quoq; desipuit, ut uerbo Graeco Latinam daret derivatio nem,anthracem ab antro, quod idem est quod fouea dictu existi mans, quoniam tueam iaciat, non in telligens quod ανθr αἱ idem Graecis significet quod Larinis carbo. Ex quo iterii studiosi deprehendunt, quot errorii ambagibus irretian t qui linguaue peritia caret. Moti aut sunt iuniores medici, ut inter Anthrace atm carbone sue pruna disserenua statuerent, quia uiderut Avicenna uno capite de pruna agente , mOX postmodii altero capite de Althohoin, que ipsi Anthrace interpretant, tan' de morbo a Pruna diuerso, tractante. Razam quoq; in libro Diuisionum cap. xxiij. de Ione Persico primit, mOX cap. c xv. de Anthrace seorsum scripsi Ite intellexerui. At cogitare Gebuissent boni illi uiri, no ram esse Arabis de unare sub variis nominibus, tanu diuersa, alio Sc alio loco tra ctasse. Quod Jc hoc loco iactum esse quis n5 uidetr atin adeo Auicerina ac Razes de eodem tumore sub diuersis nominibus,Pruna scilicet & Althohoin, frustra in duobus locis tractasse iudicabunt. Quamuis Avicenna hoc nomine cusari possit,quod dixerit sorte Althohoin esse Anthracena no in omni tempore, sed solum pe sitienter nemin omni corporis parte, sed tantum in glandulosa, ac praecipue in inguinibus ortum: atq; sta fortassis Paulum secutus, Althohoin a Pruna, quemadmodu ipse Bubonem ab Anthrace seu Carbunculo seiunxit. Quod uero ανθραἱ a Carbunculo nihil disserat uel iis qui primis labris tantum, ut aiunt, Graeca degusta rurit, notum ene potest. Nam ubicu4 Latinus interpres Carbunculiam uertit,hic cotextus Graecus ἔνθρακα habet. Quod si autem snter carbones siue Prunam ato Anthracem erit disterentia, mira admodum Galenum, tantum rei medices magistrum, de Anthraee in eo quem iuniores sub hoc uocabulo intelligunt significatu, nusqualm in suis libris secisse mentionem .Tantum enim morbum ae magis G caeteros exitialem latuisse Galenum, atq; ideo ne in libro xiij. Therap. metho. cap. X. necuin secundo ad Glauconem capite primo,neci: in libro de tumoribus praeternaturam,ab ipso fuisse nominatum, pene ridiculum suspicari. Quare manifestu
119쪽
admodum est, Anthracem a Carbunculo penitus nihil disserre, id quod & antiquus maxime Galeni in terpres non ignorauit, hic
enim libro xii .ihera.Hetho. cap. X. Anthrace,Prunam, Isnem
Persicum,& Carbunculum interpretatur. Caeterum quod Car hunculus nihil ab Igne Persico seu pruna distet,non aliunde certi os,u ex eorundem descriptionibus scitur, per omia enim sibi quadrant. Galenus nanq; libro secudo ad Glauconem,capite primo, si Carbunculum iis uerbis describit: Quum sanguis influens calo , , diis sussicienter extiterit 6c crassus,quodcuin membrorumsubitos s occupauerit hoc comburendo, facit ulcus cum crusta, quicquids, uero circumiacet in inflammationem leuat,& effervescentem graas uemin dolore insert. Vocatur autem Carbo huiuscemodi pallio.
Quae sane descriptio a Prunae Ignis in Persici descriptione, quam
tradit Avicennaven iij. Canon. ii', cap.ix. nihil differt,est enim: s, Haec duo nomina sortasse absoluta sunt super omnem pustulams s corrosium, uesicantem, adurentem, lactente accidere Escharam,
, , qualem facit accidere combustio δc cauteriit. Insuper Anthracem seu Carbunculum nihil distare a Pruna & Igne Persco, ex eo colligi potest, quia quam curationem Galenus Carbunculo adhibet, eandem Avicenna ac Arabes alii Prunae accomodant. Galenus nanin libro quarto Therap.metho. cap. X. de curatione Carbuno culi in hunc modum scribit: Sed dc incipiendam ab incisa uena curationem esse,id quot neminem latere arbitror. Nec illud ob scurum,sanguinis uacuationem quae ad animi desectu us sit ad hibita,magis his etiam collaturam. Avicenna uero a praediistis ni hiluarians,ita de Prunae Igniso Persici medicatide docet. Necessa ria est phlebotomia, ut evacuetur sanguis cholericus, dc quandos aegritudo est timorosa, tunc necessarium est, ipsam approximare Sincopi. Quibus uti uerbis nihil ferme a Galeni praescripto disesentit in hoc tamen Galeno cotrarius est,a ueritate* deuiat, quod Prunam seu Ignem Persicum a Cholera citrina,liceat enim uti barbaris uocibus, quibus medici hodie utuntur, generari putat, id quod iis innuit uerbis,ut evacuetur sanguis Cholericus. Galenus enim libro secundo ad Glauconem,ait Carbunculum seu Anthracem ex sanguine crasso ac Melancholico seruente generari. Quesecutus Paulus δc reliqui Graecorum medici, dixerunt fieri Car hunculii, cum reserbuerit sanguis copiosiore atra bili abundans, Min reliquam partem ingruerit.Videat igitur Avicenna,s Pruna
ex Cholera citrinast, quomodo hic curationis modua sibi aut ra
120쪽
Honi conueniat, i sanguinem esse frenum Cholerae ubio insinuat,& primo libro cauendum esse admonet,ne superflua sanguinis missione aegrum ad humorum biliosorum ebulitionem perducamus. Quare, si ipsius in aliis locis doctrinam sequimur in morho ex Cholera seu sanguine Cholerico laeto, phlebotomia non competit, uel non tanta, ut ad Sincopen ustu perducat. Quare salsum ., quod Avicena dixit Prunam ex Cholerico sanin uniuersum est,
ine generari, cu magis eκ crasio & melancholico sat. Id quod metiple Avicenna,sibi ipsi contradicens, Fen ii l. Canon. iiii. tra ctatu primo,capite primo testatur,inquiens: At uero ex sanguine grosso malo fiunt species eriturarum malarum. Nam si eius mali tia uehemens fiat,& ipsius adustio proueniet Erysypela,& ueniet combustio dc crusta,&deterior,ea est Ignis Pe sicus. Errat praeterea Avicena, aca Galeno ratio neq: ipsa dissentit in Pruna uel lane Persico,quando materia est de liuis ad Choleram, iis enim uerbis utitur,scalpellationem profundam prohibens, dc tamen capite superiori, sexto scilicet, ubi egit de Formica,suaserat ex Galeni sen tentia, extirpare Formicam cum aliquo quod sit sicut Embuba&
extremitas pennae aut alterius rei,cuius extremitas sit acuta,quam
possibile sit deglutire Formicam. Atqui haec extirpatio Formicaesi diligenter inspiciatur, multo est uiolentior qua scalpellatio, ut si hanc timet Avicenna, quando materia est decliuis ad Choleram, multo magis tale aliquid facere, debuerat sormidare in morbo ex materia non deestui ad Choleram, sed mera Cholera, ut ipse optinnatur,procreato. Falso autem allegauit Galenum, id enim artificium ait esse conuenies non ad tollendam Formicam,uel miliarem, uel corrosiua, sed quoddam potius genus uerruca , quas Graeci, id est,Formicas appellant. Notus est ergo error Auicennae ex nominis ambiguitate,quia em Graecipustulas quasdam ex humore Cholerico genitas solam cutem Occupantes atwetia serpentes,ab hac serpendi natura Herpera uocant. Arabes quom a simili proprietate easdem pustulas Formicam nominarunt. Sunt itero Sc quaedam genera Verrucarum,quae Graeci coem λίας, nomine sumpto a sormicis, appellant, quia sensum quas sint morsus
formicarum,patientibus inserunt. Has quoΦ Verrucas Arabes ad imitationem Graecorum, Formicas nuncuparunt. Quo sit,ut uerbum Formica, apud Arabes duorum morborii generibus, quamuis natura differentibus, accommodetur. Avicenna ergo