장음표시 사용
111쪽
so Distinctio VI. Quaestio I. utrum in Christo sit duplex Existentia,una Sec.
nem per Versum, sed in Verbo extitisse is ;quia Verhum non est ipsam et existentia humanitatis ι sed terminus Existemtiae illius. Objicio quarto Henrr modi'. qu. 2. si pars adveniret de novo alicui toti ,hahenti esse persectum,tunc totum non reciperet aliquod Esse a parte, sed tantum haberet novum respectum ad illam partem; exempli gratia, si miraculose Antonio pes uniretur: sed natura humana Christi eIt quasi inserta,& acl- venit supposto increato praeexistenti: Ergo Verbum ab illa non recepit aliquod novum Esse Existentiae. Respondeo prim) cum Scoto Neg: Mai: quia si acciperet tantum novum respectum, bc hic sit rationiς, uti dicit Henri sequeretur, quod Verbum in quantum homo, non esset aliquid de novo formaliter ;nullum enim Γιibjectum dicitur esse aliquid formaliter de novo per solum respectum rationis: sed seque laeti falsa iErgo dic. Seeundo Respondeo Negi similiter Mai: quia pars adveniens toti
revera communicat aliquod novum Esse ; unde cui adjiceretur de novo manus, diceretur secundum novum Esse, manuatus: Ergo sim liter cum natura adveniat de novo Verbo, Verbum secundum ejus Esse Existetiae dicetur humanatum. Tandem dico cum Scoto hic Negando naturam humanam ad enire Verho ut partem; habet enim in Christo esse completum in suo genere; atque adeo cum sit natura integra, hahet suam propriam Existentiam. Obiicit quinto idem Author: ac cidens non dat aliquod Esse subiecto suo; alias tot essent cxistentiae in subjecto, quot sunt essentiae accidentiu ; sed natura humana Christi est quasi accidens Verbo: Ergo dic. Resp: cum Scoto, Neg: Maj: quia accidens cum habeat proprium Flle exilientila actualis, distinctum ab existentia subjecti; quia potest existere line subje io, uti patet in Sacramento Altaris, ubi facta Transubstantiatione quantitas extitit sine subiecto; propterea accidens poterit huiusmodi Existentiam communicare subjecto: sic v. gr. albedo dat parieti esse album,& etiam album existere. Ubiicit siexto Godsredus: qualitas& substantia sunt quanta unica quantitate: Ergo similiter Persona Divina,&natura humana sunt existentia eadem Existentia Verbi. Conimprimo arguo cum Scoto ; quia si haec ratio conci dereri probaret quod natura humana Christi, sicut de iacto formaliter existens existentia Uerbi ; ita esset sormaliter hona honitate increata Verbi, sormaliter infinita, verax αα infinitate, C V
racitate Uerbi ; quod est omnino fallum. Contrasecundo Ncgo paritatem :disparitas est: quia quantitas est accidens realiter distinctum a qualitate Ecsubstantia; unde non est necesse ipsam multiplicari ; sed poterit suhstantia ocquantitas simul compenetrata , Vel simul existentia in eodem subjecto eadem quantitate reddi quanta : non sic est de Existentia, quae cum sit consubiastantialis Estentiae suae, oportet quod tot sint Existentiae, quot sunt Essentiae distinctae. 19. Objicies septimo ex Scoto : Essae, obse constituit ensi Ergo si Christus hahet resemiari duo Esse Exiitentiae, Christus erit duoentia; quod est contra S. Bernardum ad gent dicentem; in Christo esse maxi
inre . Respondeo cum bcolo Neg: sequutam; quia etiam habet duas Voluntates, dc tamen non dicitur duo Volentes t Ratio est; quia hoc Concretumens, sicut & quodlibet aliud,non multiplicatur, vel numeratur proprie, nisi multiplicetur, vel numeretur suppositum; quod in Christo non contingi a. Ad S. Bernaruum potest dici, quod loquatur de maxima unitate, quae dicitur talis ex persectione extremorum ,
quae in Christo sunt persectissima, saltem alterum Uerbi infiniti. aQ. Objicies ultimor sequitur Unionem naturae cum Uerbo non fore subis
stantialem, si maneat propria existen- tia; quia duae res realiter distinctae, Schahentes existentias distinctas non pol sunt uniri substantialiter e Ergo octa Respondeo Neg: sequelam, cum Prob tione eius ; est instantia clara in materia, Sc sorma physi3a, quae habent diversias existentias; dc tamen subitantialiter uniuntur. II.
Nor hic: quod possit concedi, sepia iucaute tamen, inzer naturam humanam nio m.
Christi, dc Uerbum non intercedere rigorosiam unionem substantialem ; sed accidentalem , 6c consequenter Christum esse ens per accidens , uti tenet se Bias. Doctor hic num L in hoc scilicet sensu, quia est unio entis completi cum ente completo; item quia est sor maliter re
latio,& accidens : tamen ut Scotus advertit, iste modus loquendi non bene nonat,
112쪽
Distinctio UI. Quaestio II. De tribus Substantijs, & unitate Claristi. 8 I
nat, propter periculum, quod esset,in- humana r sed Divina est vera substan telligentii ipsum in sensu aliquo haere- tia; humana autem continet an mamiatico, aut malo; unde debet ahsolute di- veram,& Corpus verum,quorum quod.ci, quod ut substantialis 1 primo a quia libet pariter est vera substantia i Er orta loquuntur comuniter . Sectinia in Christo sunt vere tres substantiae a quia ita loquendum mandavit Con. cilium Lateranense sub Martino I. eonissetir s. eispe fi dicens ; s quis secundum . PP. non confitetar propriὸ , resecan
atque adeo non est contra Fidem, aut rectam rationem in Christo asserere tres substantias. AEUbjicies : Plures P Pt ut Damasceis SI PRE .. . nuSluta. de Fide, curas Et Patres Con cem chrisiamsonem aniumse, re inrans, g in αγso cilii Francosordiensis in Epissia S ,οdiea πρ us ς' cum An, condemnatus sis. Terra); quia ad Psopos Histania asserunt non rectE
haec Unio unit suas veras substantias dici de Christo, quod sit compositus ex τ' εComple S. tribus substantijs: Ergo exta Respon II
deo explicando PP: & dico, eos duntaxat velle, Christum non esse compositum ex tribus substantiis personalibus,
te Christi. Circa alterum punctum quaestio- μυ--nis de unitate Christi; Nota primo ex ιν
Irea primum articulum Scotos. ἐμοῦ . qu. a. haae nomina σ quaestionis magna olim ianum possie dupliciter capi, Masculine II .' fuit Controversia intelis i&Neutraliter secundum eundem Scoci ta , Episcopos Hispaniarum, ' & Benedictum II. Papamr nam uti scri-hunt Ambrosius Maurus fibri q. 3δ. dc Mariana lut 6 evrat Patres Concilii Toletani XIU. asseruerunt in Christo tres substantias ι quod amertum dicitur noluime approbare Benedictus II. iactis'. DICO primo; non est contra Fi- dum loquendi, quam rem ipsam,quam ν . e .a dem,aut rectam rationem in Christo as- in aliis locis examinati quaerit ergo hie, 'isi isti serere tres substantias. Ita moderni . an in aliquo sensu sit bona haec locutioia Prohatur primo aut horitate Con- Theologica,Christus est aliqua duo, vel eilii Toletani Conclusionem adstruen- unum: quia tamen Voces a rerum Uetis; quam tandem etiam confirmavit ritate pendent, utrumque oportet hic Benedictus II, posteaquam debite sui L simul tangere. Unde eu Mus Myri sumpta signific* in Chri- μωμα-
sto, di quocunque compolito clualitatem, Uel unitatem naturae: cujus ratio pendet ex voluntate ΑA. , PPt in hoc lenta instituentium has Uoces. C. NOTA secundo: Scotum in corpo- - 2. Seotiare huius quaeltionis magis tradiare mo- nrasimia
set explicata per Guillelmum Archiis Episcopum Toletanum; uti restriRodericus sed 3. Historia Histoicae, evr U. tandem propolitionem .confirmavit Sergius Papa Successor Benedicii : Ergo non est contra Fidem, aut rectam rati onem in Christo asserere tres substantias.
. Probatur secundo authoritate SS. PP. tres lubstantias in Christo confitentium: sic loquitur D. Bernardus Serme
DICO secundo e Non potest de Christo dici, quod sit aliqua Duo capiendo ly Duo sive Masculine, sive Neu traliter; sed quod sit unus. Eit Scotiised citet num s. prima pars est communis W: altera est contra Durano. ec Arimin: Probatur prima pars authoritate S. Scripture i quae adstruit unum,dc eun- - rig
nem; sic enim dicitura. ad Tim a. UAM DUO M
e mediator DEI L hominum, homo Chri I uis . s. de Visit: Nisii viri es attende, asicut in flue πως Et alibi Dequenter: Ergo ista Diti a fingalamedite Trinitaι est in Pem Christus non potest dici duo Masculine. sonis, unitas eis insub Hiar ira in istas - Probatur secundo aut horitate Co- Τerati connexione scilicet quae in Christo ciliorumOecumenicorum hanc partem μ' reperitur Trinitae ect insubstanti, in rim Conclusionis definientium; uti videre c., a 'sona unitas. Idem plane asserit D. Au- est in Concilio Ephesino in G, si Adri. ' gustinus tib .d Trin: eap:17. Isidorus Eb: Et in Calcedon: Ams. Et in V. Synodo i. de Esserent: cap. I. & alij Pp: Ergo&c. generatio. δ. Et rursus in VI bynodo Βω-iari Probatur tertio rationer In Chri- .sia: ι i. Ergo eis. sto sunt duae naturae, Divina scilicet di Proba.D. Bemardi Sanne, Schola Theol: Tom- α L
113쪽
8a Distinctio VI. Quaestio II. De tribus Substantijs; & unitate Christi.
s. Probatur tertio aut horitate SS. Aurborirata PP: nam S. Leo dicit episse s .adtionem si re IN: eo s. Cum ergo unus sit Dominin JG S Christas, s verae DEIratis, vervis suis mammtu in Ese prorsus eademque persona sit. se. Idem uocet b. Ambrosius tibea. de Fide, cur . Et S. Augustinus in Enchirtae cap. 33. Ergo non potest dici
falsitatis est; quia sequeretur Christum non esse DEUM ex admistione hujus
propositionis ; nam sicut aggregatum ex multis lapidibus non dicitur in sensu formali lapis, ita aggregatum ex natura Divina, di humana non hene diceretur DEUS: DEUS enim esset sicut unus lapis ex illo aggregato. Ad Coa de Christo, quod sit aliqua Duo capien- cilium di Damasicenum dico, quod lo do ly DUO Masculine, id est, pro duali-. quantur insensu causali, a si dicerent, late persionae; oc consequenter relin- quod Christus constituatur ex natura quitur, quod tantum dici debeat de eo, quod sit unus Unitate scilicet personae. νι - - , Probatur quarto ratione Theolo nisurieae, gitat secundum probatam acceptionε hujus termini DUO Masculine sumpti, per eum importatur dualitas hyposta- Divina,& humana; non vero in sommali, & in recto. II. Objicit secundo idem Authoi , t A M.
Christus est aliud, & aliud : Ergo est με
ium seu personarum: sed in Christo est μυ-- induisti ai tid naturam δε; Ergo cum sint duae naturae in Christo, erit aliud, & aliud ; & consequenter Duo Neutraliter. Respondeo Neg: Antroc
unica duntaxat hypoliatis r Ergo de Christo non recte uicitur ly DUO ma-it sicut ι mi sumptum. N - - Probatur secunda pars: si posse dico, quod licet secundum Damasce- εο em ρο- dici de Christo ly DUO neutraliter, ma- num, imo S Leonem Eri l. e.*: . Cae- est rici, xime propter dualitatem naturarum et tersi'; posset sobrie concedi haec pro- . . sed proptςr hanc non recte de eo dici- positio, tarsus ecta d, re ali stamentishti tur et Ergo Sc. Prob: Min: non potest dicit Scotus, eam potius esse negan- dici ly DUO de Chriito propter dualita- clam ; quia juxta communem institu item naturarum; nisi prius ipsae naturae onem, ocintellectum D D. Orthodox in recto dicantur de Christo; sed ambae rum significando divertitatem innaru- naturae non possunt dici de Christo in ra substantiali ordinarie significatur in recto: Ergo. Prob: Min: quia licet , recto etiam diversitas in suppositos quia
natura Divina ratione suae infinitatis, significatur per ly asiud diversitas sim-S identitatis cum persona Christi pos- pliciter; in proposito autem est unicumst praedicari de Christo, dicendo Chri- tantum suppotitum Divinum; & constus est Essentia,vel natura Divina; non sequenter non recte dicitur aliud,& ali potest tamen de eodem dici Christus uti; melius proinde, inquit Doctor, di-eli natura humana, vel humanitas ἰ ceretur & formaretur propolitio lic, quia Christus supponit pro persona Chri ι habet altari re atiuae primaris , ut patet ex Scriptura & PP. Objicit tertio : Christus non est a. Asia pra est: qui ideo Christum appellant solum DEUS : Ergo est DEUS,& ali--ὰ nisAunum, quia unam dicit peribnam; unis quid aliud; & consequenter Duo Neu- tiam e ini ea messiasor DEI G. Ergo&c. traliter. Conseq: tenet a simili; nam reac tW.stiis c Objicit primo Ariminensis contra si ista est vera, non solum homo currit, ore ii ri secundam partem e bona est haec prae- dc valet Conseq: Ergo aliquid aliud ab ----si, dicatio in sensu formali; Christus est homine curriti Ergo quando lysolumor fea n M. natura Divina, ct humana: Ergo simi- ponitur ex parte praeclicati, valebit eti- militer ilia,Christus est natura Divina, amConsequentia; uti in proposito Cou ec Christus est natura humana clivisim; tigit. Respondeo primo ad intricatum S consequenter neutraliter. Prob: hoc argumentum Negr Conseqr cum Anta ex Concili Constantinopi Acti I. Conseq: Probae s diversimode enim est . dicente; rarisin indua natiara. Simi- discurrendum de illa particula exclusi- Iicer ex D. Damasceno L .f. de Firi,cu: vafollim, quando ponitur ex parte sub δ. Christuae eri dua natura, re duae natura lecti; & quando ex parte praedicati τsunt Chrasin: Ergo dic. Respondeo ad nam quando ponitur ex parte subjecti, rιmum, Neg:Αntiquia absoluto in Com dicendo v. g. solis risum eurrit, non sicilio Constantienti damnatus est in sem gnificatur per hoc ,. quod Petrus no su formali quartus in ordine error Io- currat, Bucephalus non currat, si essent annis Husi,qui hujus tenoris erat; νδε albi; sed tantum significatur,quod ni- ι erit duae natura. Ratio etiam hujus grum non currat, vel aliud quod nos
114쪽
Distinctio VII. Quaestio I. Quid sit Idiomatum communicatio; &c. 83
est e album Sed quando ponitur ex na Christi alistractive sumpta non sit parte praedicati, tunc denotat,qu ut ni- praedicabilis in recto de Christo, con-hil conveniat subjecto praeter illud prae- sequenter de Christo ratione talis naia dicatum, cui ly solam adjungitur; & tura: non potest dici ly asiquid abud
quidquid dicitur ibrmaliter, aut Essen- cum Veritatα . I p. tialiter de illo ; aut econtra; sic si dic obiicies quarto : Personae Divi- Evεδων redur,tu HIDlummodo album, lensus es- nae dicuntur ianum Neutraliter propicrset, qu6dux qualitatibus sola albedo unitatem naturae Divinae: Ergo umi-
competeret laeti. Et in hoc sentu ne liter Christus debet dici duo propter clu- gatur, quod Chi illus sit solus DEUS ; alitatem naturarum. Respond o Dist: quia per illam propositionem significa- Ant: p pter unitatem naturae Divinae, tur, quod nihil ipsi competat nisi DE- quae est in ahitracto, di in concreto prae- 'US, & de quo DEUS sormaliter & eia dicabilis de Personis Conc: Rnt: pr sentialiter praedicatur ; quod eli salis pler unitatem natucae praeci Neg tsum ; quia etiam homo competit ipsi Ant: Itaque cum natura humana Chri- propter unionem hypostaticam Et ob sti non pollit in abltracto,& concreto limitem causam debet negari quod sit praedicari de Christo, hene tamen Di solus homo. Unde consequenter ha- vina; hinc non debet dici mo Neutra-jus propositionis opposita debet essela liter. Hac via solvi possunt multae G Vera. stilicet C sin non ess Diam,vel δε- lectiones; & specialiter illa. quae habe- DF DEUS, vel filum homo: sed negatacla tur in 1eoto citr quod duae disserentiae quod inde inscrtur, sicilicet, Ergo ea ali- essentiales distinctae, quales sunt in na- quid aliud ά DEO, υes homineis; quia . tura humana, dic Divina Chrilli, faci- Committitur fallacia consequentis, ar- ant aliqua esse Duor solvitur, inquam, guendo ab illa propositione praemissa, Negando Assumptum praecise; si nat quae habet plures causias veritatis ad rae assectae illis uisserentiis non possint unam illarum; nam ista praemisia,CbH- ambae praedicari in abiiciicio, di concre-siu non est filumDEUS, potes 1 habere plu- to; uti in Chrilto contingitares causas veritatis ι una potest esse, Objicies quinto cum Durando et quod Chri itus sie aliquid aliud a DEO; adiectiva sequuntur genus subitanti- sed ista non inest in DEO; & tamen ar viam secundum Grammaticam : Ergo adesuriguens supponit illam esse causam veri- ly mo in Christo debet sequi naturastatis; ex ideo est fallacia non causae ut in Christo : & cum sint duae naturae , causae; Altera causa est, quod Christus erunt Duo Neutralite . . Rusponde non solum sit DEUS ; sed etiam homo, Dist: Ant: sequuntur genus substantia quod praedicatum licet non dicatur so Uum,quod immediate attingunt Cone: maliter de DEO; dicitur tamen de eo Rnt: quod mediate & remote tant L. ratione unionis hypostaticae ; & con- attingunt Neg: Ante& Conseq: Itaque sequenter non est a DEO aliquid aliud. ly Duo in proposito attingit,& conuo- seeunia brevius Neg: Con- tat immediate suppositum.quod potest seu cum Conseq: Proba : quia ly aliquid in recto praedicari cleChristo,hoc autem a d ordinarie lupponit pro per naia, est unicum; unde de Chrillo non p quae in proposito est unicat aut si sup- test dici Neutnaliter ly Duri ponat p ro natura; cum natura hum
De Idiomatum Communication 3& Modo loquendi in hoc Mysterio.
Quid sit Idiomatum Commuis nicatio inChristo; an admittenda M sub quibus Regulis
communiuatio generaliter eriζ ido Laquod proprietatum communicatio. Et
115쪽
s Distinctio VII. Quaestio I. Quid sit Idiomatum communicatio in Christo;&c.
in prollosito idiomatum communica- cationem et Ergo omnino admittendatio in Christo erit communicatio pro- est in Christo Iutomatum com munica-prietatum imbibitarum in naturisChris tio.
1ii: quam D. Maximus Martyr in Aist: Pobatur secundo authoritate Con- o acum Pyrrho dicit fieri, quando Ha,quae utra- ciliorum, quae pariter adstruunt in va- . vis Christi parti Oravit ire competunt, vi- rijsConfessionibus Fidei,eunde in Chri-ossim alterius propria redduntur propter in- stum esse Filium DEI Unigenitum; σ es explicis Iem unitionem e sita quia non so- natum ex Mana Virgine i quae praedicatalum proprietates naturarum ; sed & de eo verificantur per lutomatum com-ipis naturae Christi de se invicem prae- municationem. Ita loquitur Concit: uicantur, dicendo, DEUS eu homo, k ho- Nicaen: in Symbolo. Et Constantinopoli' mo GI DEUS ; ideo insuopariter Θmbolo: idem praestant Sy- a. DICO primo: bene uesicri hitur I- nodus VII, Tridentina, Saliae:ETO 6 C. V σε - diomatum communicatio in Christo, Probatur tertio aut horitate SS. D
quod si muttia quaedam auributio tum na- PP. communication m Idiomatum inia n. Pat . . ,- ἰώ, tu'rum , t froFrietatum perfectio- Christo apertis terminis asserentium rmaris . num attra obum in utraque natura Chri- sic loquitur Gregorius Nissenus libro s. si H rsarum, ac etiam imperfectionuntis contra Eunomium . Et S. Λmhrosius θω natura humana Christi ratione unionis Θ- a. de Fide, cur M. Et Damascenus sibi posiatica. Haec elicitur ex dictis SS. PP. cap:1T. Et S. Leo Episto /o. ad Flavian:
Gregorii, Nyssent, Ambrosj, Damasce- Et S. Cyrillus Episti ad Valeriam Et Orini, & caeterorum mox citandorum . genes in Episse ad Romi scribit, indisso-Probatur: haec uesicriptio essorma. lubilem unitatem Verbi. re earnis omnia ta est secutidum communes leges Dia- qua carnis I I adscriburuin s Vrebo quo- lecticas, bonisque uesicriptionibus prae- modos qua Verbiseunt, praedicantur in earo
fixas: Ergo ea bene describitur Idio- ne; utique per communicationem Idimatum communicatio in Christo. Per omatum: Ergo die. 6.ly mutua quadam a tributio, designarur NOTA secundo: Ex hac Idioma- Corollarium genus hujus uescriptionis: Reliqua sta- tum Communicatione de Christo rati- praefata
Puuntur pro uisserentia. one naturae Divinae Communicatae ve- Doedi Mn. . . . Di CO ipcundo, In Christo omni- re asseri ,prim), quod sit Omnipotens.ctria. a no admitti debet communicatio Idio- Omnis ius, infinitae honitatis, infinitae,mi i ..- matum supra descripta. Ita communis periectionis, DEUS aeternus, immemmi uisisti, TIT&SS. PP. sus, incomprehensibilis, ineffabilis, &c.
I matum, Probatur primo aut horitate Sac: Secundo ratione naturae humanae hypo-- siq- Scripturae , quae utitur hac Idioma- statice unitae; quod sit passus, mortu- β π tu in communicatione , dum humanae us & sepultus, sciens de novo, volens naturae Christi attribuit ea, quae natu- volitione finita; quod sit homo&C. rae Divinae proprie conveniunt; & vi- DICO tertio I Idiomatum com- commini ce versa ; sic Apollotus in Epistola ad municatio non consistic in formali in- ratio Idyο-
Hebraeos cundem Christum ανυ. rati- trinseca comunicatione attributorum; malum mmone naturae Divinae dicit, Tilium DEI, ita ut formaliter, & intrinsece attribu
stlendorem gloria ,siguramquὸ substantia e- tum unius naturae denominet aliam nai jussonantem Omma verbo virtuti ua, quae turam, & includatur intrinsece ac sub- -., is sunt attributa Divina: Et tamen pollea stantialiteri V. g. Omnipotentia Divinae n. ararita capesNe ratione naturae humanae eum naturae, naturam humanam. Ita com- praedicat, paulatim ab Angesis minoratum, munis W: contra haereticos complais propter passionem mortis gloria, ct honoreis res, signanter Eutychianos &C. coronatum, L . quae sunt attributa natu- Probatur: quia ex sententia Haerae humanae. Sic similiter idem Chri- reticorum sequeretur unam naturam
stus ad Romi ab eodem Apostolo voca- Chrtiti conversiam fuisse in aliam ι &tur Filius DEI, ex Filius Davidis, ut ob- unionem factam esse in natura; quia servat D.Cyrillus fibr ad ra/odorum Impi facta esset in attributis Divinis, quae Cum enim dixisset; RPegasum st esse in sunt Divinae naturae proprietates: sed angelium DEI de Fuis suo; statim illum Fides in diversis Concilijs docet contra
dicit, factum esse ei ex semine Damid θ- Eutychianos unam naturam non fuissecundum carnem, qui praedestinusus est Tiθω conversiam in aliam; sed mansisse in DEI in vinuleis: quae omnia dicta fiunt Christo impermixtIs serea utrivia. nais de Christo per Idiomatum communi- tura proprietate, ut loquitur Concillum Calce-
116쪽
Distinctio VI l. Quaesti I. Quid sit Idiomatiim communicatio in Christo,&c.
Calcedon: Insuper dogmati Zatia unionem illarum naturarum factam esse tantum in persona: Ergo Idio ma- tum comunicatio non consistit in Er-
mali, intrinstea communicatione a tributorum.
do; Dgitas est vita, animalitas. Ratio
est quia praedicata illa non possunt de Chri ito, DEO, & Verbo dici nisi ratione unionis, quam interea intellectus praedicantis apprehendit; unde sublata per abi tractionem illa tinione,non manet amplius ratio praedicationis eorum de se invicem. Et propter hoc Damaiascenus lib. s. e dicit: istud porro Fιem
. Misi is municatio consistit in hoc, qusd ratio. timoriis B. ne Unionis hypostaticae cluarum natu- , ut ea rarum Christi, attributa & praedicata dum Hy, quod DEUM quidem in carne pas- ἰυιν-- tum Divina, tum humana eidem Per- sum dici δ; Divinitatem autem passa hi I sonae Christi vere conveniant,&de ea- non dicimus. Et Nissenus bbry. Thesiuia
vere praedicentur. Ita communis ri, eape 36. unum advertendum e P, quod Cori' hois Theologorum. quamvis aliquando DEUM hominem, oe hos marit, σ Probat ur: Ista communicatio non minem DEUM dicamus I Divinitatem tamenti eadem, consistit in communicatione intrinsieca hominem, aut humanitatem DEUM non diis
ρμῶς ἐκ- & larinali attributorum, ut reselutum rimus. Nec refert, quod aliqui SS. PPtest: Ergo relinquitur, quod consistat , dicant, quod humanitas sit DElficata, in Unione esusdem unicae Personae Di - & Divinitas incarnata,&c. quia istae lo-vinae in Christo inclusae ς quae sussicit cutiones aliud non important, quam ad hoc, ut utriusque attributa conve- quod humanitas,& Divinitas sint interniant Chrillo, & utriusque praedicata te unita in unitate suppositi. enuncientur de eodem. Quod osten- Tertia Regula est; praedicata Divi- I 'dit Scotus s. d 2 7. qu. ι. exemplo dua- na non possunt dici de Verbo Christo,
rum formarum accidentalium,realiter aut homine cum replicatione istius par- in eodem supposito unitarum, quae ra- viculae in quantum homo, qua homo,ut h
tione talis unionis de ili supposito ve- mo m. nec praedicata humana de Chrire praedicantur ι v. gr. calor, dc albedo sto, vel DEO cum replicatione in quan- unita supposito Francisti vere praedi- tum ect DEUS. Ratio primi est ; quia cantur de Francisco dicendo, Franci- recluplicatio lignificat id , super quod scus calidus est albus. cadit, esse rationem formalem, cur prae-9. NOTA tertio: Circa ultimam par- dicatum conveniat subiecto ; unde ici R tem hujus quaestionis; ut recte inititu- proposito daretur intelligi, quod hu-atur,& elseratur Idiomatum Commu- manitas esset causa, cur praedicata Di- ., tu . . . nicatio,attendendas esse sequenteS Re- vina competerent Verbo, Christo vel gulas. Prima Regula r Omnia attributa, homini; quod est falsum. Ratio δε-
S praedicata Divina communia, quae eundi est; quia alias per illa praedicata possunt de Verbo praedicari, possundita significaretur, quod Divinitas esset ra- quoque praedicari de Christo homine ; tio,cur praedicata hominis convenire ne non Idem notionalia; dc illa quae ex na- Christo, vel Verbo; quod est falsum situra sua repugnant sic dicit Exempla militer; alias Patri, oc Spiritui S. etiam
primi r verae sunt hae praedicationes , convenire deberent. Christus homo eR DEUS; est immensiu/; e t a armect; nulla praedicata com- omnipotens; ess infinita virtutis; ect infinia petunt Christo, aut Verbo Divino post ' a te entiae, re c. Exemplasecundi; non Incarnationem, quae denotarent ipsum sunt verae hae praedicationes, Christuwect non habere utramque naturam, aut si-
generans ; est Pater; est Spiritus Sanctus. gnificarent naturam humanam habere
Exemplum terti'; non est vera haec prae- personalitatem propriam, quorum indicatio, homo assumpsit Verbum; homo as trumque est falsum. Et hinc oritur, sumpsit naturium Divinam quod de Christo non possit dici, quod scianda Regula est: omnia praedic sit purin bomo, aut Eur- - , σς, ta convenientia humanitati,possunt dici in concreto de Christo Verbo aeterno,& Deo ι sic bene dicitur de Christo, quod Christus sit substantia creata , Vivens,animal &c. item de Verbo,&DEo. Dixi notanter t
stracto illa praedicata, substantia, vives Jcc. de eis nequeunt praedicari dicem
117쪽
8 6 Distinctio VII.Quaestio II. Examinantur illae Propositiones: DEUS sit, .c.
homo ; eo homo fictus est DEUS UT Idiomatum Communi
extionem, & modum loquendi in hoc Mysterio prosequar, cum Seoto hic di . qu. t s a. praeli-hatas quatuor propositiones exami
DICO primo : ista propositis,DGIISect homo, est verissima, & proprie dicta ; non tamen est in rigore Logico propositio per se, & in materia necessaria i ea naturali. Ita Motus oc .em g .cum suis. Prima pars est communis ΤT: Secundam etiam tenent D. Bonais ventura, Gabr: Capreol. Duranu:&C.
F. Probatur prima pars ratione Scoti p, este ad veritatem, & proprietatem hu- propositionis sussicit, aliquam Di- n Miab Vin in Personam suisme Incarnatam, Scnoprie dita assumpsisse hominem: sed Persona Verae . bi est incarnata, V assumpsit hominem,' uti docet Fides, dc Scriptura: Ergo ista propositio DEm in bomo est veris lima, ct proprie dicta. Prob: Mas ex S.Au.gultino . . de Trinincam. nil fuit ista affumptio,ut DEUM hominem faceret: Ergo
Oblectiones contra hanc partem propositas, & docte lutas vide apud
Scotum D EM Z. q. t. r. Probatur secunda pars ratione No quoque Scoti esse bonus Logicus nullam aemittit propositionem tanquam
g P U m in ti,inateria necessaria seu n turali,nisi sic in primo, vel secundo modo per se; hoc est dicere, nisi praedicatum essentialiter includatur in subjecto: aut saltem habeat naturalem, &necessariam connexionem cum subjecto: sed illa propositio mus es I bomo, non est n primo, vel secundo modo per se; quia hoc praedicatum homo nec in is cluditur essentialiter in hoc subiecto DEUS; nec habet cum illo naturalem,& necessariam connexionem; cum sit ab eo separabilis, sicut in Triduo mortis re ipsa fuit separatus: Emo ista pro-stu naturali. Praeterea in quavis propositione,quae est de rigore Logico propositio per se, praedicatum, quod dicitur de subiecto communi, debet posse dici de quovis contento sub ejusmodi subiecto: sed hoc praedicatum homo de facto non potest dici de quavis Persona Divina contenta sub su bjecto DEILy. Ergo non est in rigore Logico propositio per se. 3.
NOTA tamen ex eodem Doctore t meaeli
quod praelibata propositio nec etiam D possit dici cum omni proprietate pro v positio per accidens. Rationem redisdit; quia ut aliqua propositio dicatur cum omni proprietate propositio peraecidens, praedicatum ejus clebet accidere subiecto proprie per modum aecidentis r homo autem non accidit proprie per modum accidentis huic subjecto DEUS; cum magis sit ens substantiale. In re nihilominus ista propositio DEUS in homo magis dici debet peraccidens,qu1m per se; Ratio est; quia tametsi natura humana sit ens substantiale, est tamen extraneum DE unione accidentali hypostatica, intime
DICO secundo: haec quoque prΟ- - Α' positio, Christin ect homo, est verissima ; ρ .cta ,
non tamen omnino per se; nec perac- II homa, cidens. Ita Scotus oe: ciri. q. . cum suis. ιβ -
Probatur prima pars I tum authoia ris laritate Sac. Scripturae, quae passim vere praedicat Christum hominem; ut Ioanrt quaeritu me interficere hominem. in capero./I. ου να Tum authoritatibus SS.
Conciliorum , & SS. PP. Christum v rum hominem confitentium , dc asserentium; quas adduxi supra Di . q. r. Conch I. Ergo haec propositio Christin ecthomo, est verissima. Probatur secunda pars r inprimis . . Dista propositio, Christus en homo, non est . propositio per se; quia eiusAbjectum se, Me ρεν
Christis non est ens per se, quod de ri- - ιdem.
gore Logico requiritur ad propositionem per se: Ergo Sce. Ant: patet, quia Christus includit duas naturas Completas. Nec etiam est omnino per a cidens ; quia ly bomo non est mere per accidens , vel sicut accidens connexus eum subiecto Chris , quod est nomen suppositi,includentis cluas naturas sit, stantiales unitas substantialiter, ut habet Damascenus bb. s. cap. Sy. 6 Quae res hic: num homo praedi tartur uni voce de Verbo, Christo & aliis piadi asti hominibus: Respondeo cum Scoto cite
118쪽
Distinctio VII. Quaestio II. Examinantur illae Propositiones; DEUS esli,c .
re 'ectu nume s. bominem respectu praelatorum
C V - subicctorum esse quidem praedicatum univocum; non tamen univore de ipsis praedicari. Ratioρ- est; quia uti habetur ex prima constitutione vocum, ad hoc ut aliquod praedicatum dicaturunt vocum ruspectu quorundam subiectorum, sussicit, quod sub eadem ratione de ipiis praedicetur, ex inlit ipsis, sive essentialiter, sive accidentaliter: ut autem aliquid praedicetur univoce de aliquibus subjectis, requiritur,ut&subeauem ratione praedicetur de illis subiectis, S ut simul intrinsece ac essenti liter in eis includatu . In proposito itaque tametsi ly homo sub eadum rati- Onc specifica praedicetur deVerbo, Chri. sto, Et aliis hominibus, ex propterea recte uicatur praedicatum uni vocum respectu eorum; attamen quia homo non
includitur intrinseco, ac essentialiter in Verbo, S Ch illo, ideo uni voce de ipsis non prirdicatur. 7. DIUO tertiui Ista propositio, DE-
ae y Imfactis est homo, elt limiliter verissis Fura, ct propria. Ita ScotuScit. qu.A. dchb- .a communis Theologorum. . Probatur cum Scoco eis privi am o. thorizate S. Scripturae; quae adltruit Verbum hominem facturn,ut Joann: l. Verbum caro tactum est, ubi caro ponitur pro homine. Et ad Rom: I. qmfamia est ei ex semine David secundum earianent . Secundo I authoritate Symboli
Nicaeni, in quo habetur haec propolitio: DEUS ho factus e T. Terito a uinthoritate SS: Pl': propolitionem allatam aperte asserentium; unde AugustinuS ἔ.GTrinite eap. I. mus fuit 3n εda unist, qua DEUM Deeret hominem Tum tan
carnationis Uerhi vere de novo advenit humanitas unita, quam antea non habuit semper: Ergo revera quantum
ad hoc potest dici factiu homo. s. DICO quarto: ista propositio: ho- σαι ly mo factis e I DEUS, pariter eli verissima
ι & propria. Haec quoque est commu-Φ nis sententia W. Probatur primo aut horitate Sac:
Scripturae; quae docet Christum esse factum Filium DEI; sic dicitur ad Rom: I. de Filio suo, qui factus en ei ex semine David sereundum ea em; sed Christus secundum quod homo est ex semine D vid : Ergo secundum quod homo iactus est Filius DEI; bc consequenter illa propolitior homosis tu est DEUS, est ve
Probatur secundo aut horitate SS. PP: istam propolitionem passim ut necessariam pronunciantium; sic loquitur
Probatur tertio ratione Theologica Scotti prιmor tunc aliqua res verissi--ramis me dicitur facta de novo, quando per Mοι actionem alicujus iacientis efficitur clenovo: sud homo per actionem S S. Trinitatis qua efficientis suit unitus DEO: Ergo tunc fuit homo lactus DEub. Ω- eundo e DEU, ratione unionis hypoliaticae factae cum natura humana verissime dicitur iactus homo; ut paulo ante ostensum eli: Ergo similiter homo in tione ejusdum Umonis in se receptae verissime dicetur factus DEUS. Undo
bene advertit hic Scotus cier num: nquod in hac materia, haec sit prima, ocprincipalis propositio, in qua lunclatur
veritas aliarum enuntiationum , quae Per Icliomatum communicationem de
DEO, Chri lio & homine esseruiatur, scilicet natura humana eli unita hypo statice Verbo. Ex hac immecliatu sequitur ista, Verbum ea homo ; & meoia te nare; DEUS eri homo. Nam rati I,cur
DEuS sic homo, cit, quia Verbum est homo; & Verbum ideo est homo,quia habet sibi unitam hypollatice naturam
Ventilatur illa propositio: Chri
hanc propos i tionem fim tas ιnt dari in Communica Litane Idiomatum: pro cuius intellectu advertendum,' niamine creatura non intelligi hic, ens .iliquod o catum creatione proprie dicta, qua em-citur res ex nihilo, uti eli anima ; vel qua producitur res a solo DEO,liti probabiliter producuntur habitus superis naturales gratiarum in anima jussit sed intellisitur ens aliquod, quot producitur in tempore ex maturia prae sub tecta. a. NOTA secundo: hanc controver minina .siam multum habere de quaestione n - - minali r
119쪽
ss Distinctio VII. Quaestio III. Ventilatur illa propositio: Christus es creatura
μιν minalit quaeritur enim utrum derig ρρης . re sermonis hene possit dici de Christo haec propositio, Christin ea creatum: qua in re quia D D: diversimode explicant rigorem sermonis, ex ea diversitate inducitur in Scholas Nominali simus; in quo, uti ex in omni alio puncto nominali regula generalis est, ut statim fiat conventio in ipsis terminis, de quibus
oritur contentio, ut res melius exami
' Itaque Magister Sententiarum s. distr ιι. D. Thomas, Richardus ex alii ne is ea . a. ganx bonam esse in rigore hanc de Chri . ito propositionem, Christin eis creatura. e contra, alij DD: cum Caietano, Varri Suare Ponc: Mastri Belluto Ostendunt eam esse abs tute tenendam, & dicunt cum proprietate sermonis, & rigore Chri Ilum posse diei creaturam; quia tamen ambigua est, di de facili potest trahi ad Arianum sensum , docentem Christum esse puram creaturam, propterea non est simpliciter asserendum, Christum esse creaturam, ne cum hae reticis etiam in ipsis vocibus participare videamur. Sed est addenda determinatio, vel explicativa particula naturae humanae: quia tamen hoc noltro
saeculo Ariani simus jam quali sopitus est i proinde
1 H. - D CO primo : haec propositio i
ii. Chrisia Chri ess creatum, est absolute bona, &est creatura vera per Idiomatum comunicationem,
in ab olu ἡ etiam in rigore sermonis. Haec est M -- stris Ponei, Belluti,& aliorum quorundam Scotiliarum,acThom istarum; conitra Fabrum aliosique Scotistas,& S. Bonaventuram. Est autem de mente Sc tii disti. ιι. qe t. cr a. qui licet hic videatur problematicus ; nihilominus ad partem aflirmativam magis inclinat rquod inde colligitur ; quia postquam utramque sententiam impugnasset in textu, aut horitates PP: pro prelibata parte affirmativa sibi objectas non solvit: Et quia in eodem s. eis: disera. q. s. contra Thomistas hanc aliam propositionem, Chrisin incepit esse, docet absolute esse veram, & de rigore sermonis, quae hanc supponit,&ex eodem principio, scilicet; quatenus Chrsitus inclindit naturam humanam, habet suam Ueis. ritatem ac rigorem; quidquid dicant alii Scotistae qui sane debent dare disparitatem, ut contrariam Scoti mentem
Probatur primo authoritate SS: PP: qui expressis suis testimoniis Conis clusionem tenent; unde ex SS: PP: S. Augustinus Epistis' dicit; quod Verbum
attinet, Christus ea Creator ; quod vero ad hominem,creatum est Chrisin. Et S.Hieronymus scribens super Epistolam ad Ephoseos, & eommentans illum pans uni, ipsius factura sumus; dicit: mutit timore trepidant, ne Christum ereaturam Hiscere compeliantur nos autem liberepraelinm-, non esse periculum eum disere creaturam, quem vermem, hominem, re erucifixum eonfitemur. Idem docent S. Leo Ierm. s. Pentecos: di Gregorius Nazian. Zenus Orates . & alij: Ergo &c. Probatur secundo ratione I bonae, & in rigore vere per communicatio nem Idiomatum fiunt hae praedicationes de Christo, Christin Hi mortuu lemo nubter genitus, finitin, G. Ergo similiter& ista, Chrsus e I ereatur . Seckndo Iesse creaturam est de Essentia hominis veri physici ; sed Christus est verus homo physicus: Ergo esse creaturam est de essentia ejus. Subsumo ; sed quod est de essentia Christi cum veritate, de rigore praedicatur de Christo : Ergo &c. Tertio dii in humanitate Christi eit relatio creatum ad DEUM; quia humanitas sine controversia est creatura; sed relationes quae sunt in humanitate attribuuntur Christo in cocreto; sic enim dicitur Christus similis, aequalis, speciosus pis Filiis hominum: Ergo ec creatus; & consequenter creatura. c.
Obiiciunt Adversarii Scotistae plu- ae in
res SD PPi asserentes contrarium: nam potissa tinS. Basilius M a. eontra Eunom: ex profes--rer
so probat,Christum non posse diciere aturam. Idem habet S. Ambrosius ob: p. de Ride, eap . 6 Chrysostomus, D. Augustinus taris. ω σε . & alij complures : Ergo &c. Resipondeo dictos SSrPP: specialiter egisse in suis scriptis contra Arianos, asserentes Christum debere dici puram creaturam; in quo sensiuest proculdubio neganda haec propositio, Christin est creaturar caeterum cum
sensus Catholicus fateatur Christum simul includere Divinitatem,& quaerant tantum de rigore sermonis, ideo dictae authoritates nil facient contra conclusi obiicit secundo S. Bonaventura ἔ - Τ
Communicatio Idiomatum non lithis, ubi est repugnantia unius proprie- uenti rest talis naturae ad aliam ς alias sequere-ῶι M.tur pradicata contradictoria verificari:
sed hie est hujusmodi repugnantia prinprietatum ς quia creatura dicit inceptionem secundum suum esse, oc aeterni
120쪽
Distinctio Vn. Quaestio III. Uentilatur illa Propositio: Christus in creatura. 89
tas quae est proprietas Filii, non dicit:
Ergo non poteit hic fieri communicatio Idiomatum in hac propositione , Christus ess creatura r cum Christus sit Filius DEt aeternus.& creatura incipiens in tempore. Resipondeo cum Scoto Neg: Min: quia sicut nulla est repugnantia inter proprietates diversarum naturarum, quando Christus dicitur mortuus, temporaliter genitus dic. quae aeque inferunt in Chrilio aliquam inisceptionem secundum suum esse,&d sitionem; ita dicendum erit de hac
praedicatione, Christus ect creatura .
8. Objiciunt rursus Scotistae: Scotus
Scotista op- hicnumr 19. dicit; quod hoc nomen ere- posita -- Mara sit nomen denominati iam , na-
' tum denominare tam naturam,'uam
suppositum: Ergo cum Christus secundum suppositum suum m ternum non possit dici creatura, non poterit absolute ,&in rigore dici creatura . Respondeo/- ad hune quorundamScotistarum Achillem explicando Scotum; docet hoc probabiliter, transeat Anti docet hoc absolute tanquam suam mEtem expressam Negi Anci Itaque cum Scotus in hac quaeitione sit prohiematicus,ostendit disputationis gratia tantum viam, & modum, quomodo contraria opinio possit sustineri,& responderi ad argumenta nostra, quae praetendunt ex Esse hominis quod de Christo
vere, & in rigore dicitur, inferre etiam debere dici de eo ly ereatum: dicit,inquam, non esse eandem rationem, dc eodem modo discurrendum de hoc praedicato hominis, ac de praedicato creatura; quia ly homo est nomen natum deis nominare solam naturam humanam; ly vero errarum est natum denominare utrumque, & suppositum & naturam; ac proinde licet haec concedatur, Chri- sin ect homo, in rigores non tamen haec,
Gristin est crea ina . Caeterum cum
non sit potior ratio, quare ly bomo potius diceret solam naturam ; & non lyero eum, ideo haec doctrina Scoti non videtut esse mens eius absoluta. Unde sis d. Respondeo Neg: Ante ab tute ;quia non est maior ratio,quare ly mor-
narent naturam, & suppositum simul; oc quare ly creatam; sed secundum Adversarios illa non denominant suppositum et Erso neo ly Creatura. Obiiciunt quarto iterum: idem Scotus torrestras a. dicit, hanc propositi- onem esse falsam, Christus fecundum qu D. Bernardi Sanni, Schola Theoti Tomas a. homo My ereaturarat Ergo similiter haec sese, Mil.
. debet esse falsa, Christus erecreatura; cum eri benit creatura assumatur ratione hominis. --
Resipondeo Scotum loqui hic consequenter ad prius dicta, & ex suppositione, quod salsa sit haec propositio, GH-
quam D. Thomas,& alii dicunt es es, falsam in rigore sermonis; nam redupli catio illa seeunditis, nil aliud operatur, quam quod addat causam praedicaticum subjecto, nullo modo variando ter minos propositionis de Inesse , qualis fuit illa CHisus HI reeatura; unde si illa est falsa secundum plures ΑΑ:dicit con sequenter Scotus, quod etiam haec est
falsa, Christαι in quantium homo ect creatu rar circa primam autem est Scotus problematicus: Ergo circa hanc secundam similiter nil determinate potuit assere re. Secundo dico Scotum dicere, ideo
illam esse falsam, quia in sensu reduplicativo, & specificativo potest intelligi;& ideo est valde ambigua, dignaque ut
negetur. Pro quo IO. NOTA exScoto est: praeclaram eius doctrinam de recluplicativis: dieit enim δε- uod isti duo sensus reduplicativus, & pMi d. pecificativus constantes iisdem parti . cuplicat .culis sint distingvendit nam reduplicario adiecta non variat terminos propositionis de Inesse; neque illos diminuit paut distrahit; sed solum est determinatio extremi ad extremum, id est, dicie
causiam, propter quam unum extremum determinate uniatur alteri; V.g. dum dico, homo in quantum animal est sensitivus, lyan quantiam significat tantum hoc extremumsensitιυum inesse alteri extremo homini propter animalit tem. Particula vero stetificativa adj cta mutat terminos, quia alterum distrahit, facitque ideo diversam propositionem ab illa de Inesse v. gr. dum dico Ethiops est albus secundum dentes,lyse eundum diminuit praedicatum albus,&dicit album non inesse absolute; sed si cundum determinatam partem dentium. In proposito ergo eicit Scotus, quod haec propositio , Christus seecuniam
naturam humanam ea ere sura, in sensa
reduplicativo possit negari; quia ejus propositio de Inesse in probabili sententia supra est falsa absolute, prolata secundum Thom istas, quam reduplicatio hic adiecta non variat; quod tamen non est mens Scoti: potest tamen eo
cedi in sensu specificativo; quia ly Reundum specificative acceptum signifi-M cav