장음표시 사용
61쪽
3o Distinctio III. De Termino assumptibili ι & assumpto ad unionem hyt&c.
turale eius, & per consequens allicit Prob.Z-ὸr quaevis natura sub- a. 'ς voluntatem ad sequentem necessario stantialis incompleta v. g. materia pri- - stultionem, Ergo die. Probi Ant: Lux ma, oc Hrma, haber suam propriam necessario ut praesens immutu ocu- partialem subsistentiam, quam retiis tum ad visionem i Ergo & lux in- net etiam dum en in toto, uti pluriis creata scilicet Uectum immutat in- ribus ostendo in misia mea Phil phiatellectum naturae assumptae. Respon- ea, sive illae naturae sint actu inclusae deo eum Scoto Negi Anti & Probati in aliquo toto, sive extra totum p
eius Conseq: Disparitas est ; quia talis sitae: Ergo illam subsistentiam potest
immutatio est opus Uerbi ad extra; supplereVerhum Divinum, termina Verbum autem ad extra nil operatur do immediate dependentiam talium necessario, sed libere, & contingen- naturarum, & Consequenter sibi ea ter, alias operaretur mere natur iter dem uniendo.Mcumia e in Triduo mor soquod est falsum; Iux vere errata mere iis Christi, anima Christi, quae est nais naturaliter movet iuxtaAristotelem di- tura quaedam substantialis incompi
- . si centem,impossibile es,qurn visis tangamin. ta, sublittebat seorsim subsistentia Uen. ἀ- ῶFL Objicit secundo potentiae funis bi Divini,& consequenter erat imme- - datur in essentia animaei Ergo illud diate hypostatice unita Verbo Ergo quod est in essentia, debet esse in po- 'uaecunque alia natura substantialistentiis operativis. Subsumit: sed quanis incompleta posset sic subsistere,ecuniri ndo Verbum unitur naturae humanae, immediate Verbo. μώ- accipit quamdam beatitudinem di Eris obiicies pri- ' DEO repugnata. -- αgo tunc illa debet redundare etiam in ruto entis in inpleti; cum si epocentias; & consequenter potentia completissimum persectissimum i intellectiva debet beatifice cognoscere Ergo Verbo, quod eit DEUS, nequie Verbum, & voluntas necessario immediate uniri aliqua natura sub- frui. Respondeo Cone: totum usque stantialis incompleta. Conseqr tenet; ad assumptum , quod Distinguor na- quia alias ab eiusmodi unione dicere. tura accipit beatitudinem formalem, tur Ens incompletum. Secunia: na quae consistit in operatiosthus visio- tura substantialis incompleta nequit 'nis, ex fruitionis Neg: Ant: beatitudi- esse peribna Vel suppositum d Erigo nonem objectivam, id est coniungitur que potest immediate uniri Verbo. Verbo Divino, quo seueretur, si eio, Patet Conseqd quia omne immediateiiceretur in ratione objecti fruibilis unitum Verbo debet esse ipso iacto 4. Cone: Anti Habet ergo in tali casu -- perisna, vel suppositum. O at . tura humana unita actum tantum pri, Respondeo mi Primum Disti Antimum ad frui; non vero necessario, repugnat DEO ratio talis incompte.ctum secundum stultionis. ti, si spectetur seeundum intrinsecam suam rationem,ex constitutionem Deitatis Cone: Ancisi spectetur priecise se
cundum terminationem, quam exerincet circa aliquam creaturam extra se
utrum natura alicuius substan- positam supplendo vices personalit
ICO primo; quaevis nam tura substantialis incom-tis creatae Neg: Anti Itaque DEUS nequit quidem esse, vel dici incompletus secundum suam naturam Divinam ς cum sit completissimus tecum dum omnem suam rationem Divinam: posset: amen per communicationem
idiomatum denominari incompletus pleta, cujusmodi est V. g. in hoc sensu, quod terminet dependen- materia prima, & forma tiam, alicujus entis incompleti, V. g. substantialis; sive sit in . animae rationalis, quae est natura sub- aliquo toto, sive extra totum, imme- stantialis incompleta, dc cuius dependiate uniri potest Verbo. Dedscitur dentiam actu immediate terminavit ex Sccitos. a 4y. qe1. di est commu- in Triduo mortis. supplendo vices pernis Scotistarum, atque Thomistarum; sonalitatis creatae. Ad Meimsime tran- contra Alensem, Henricum, Hurta- seo Ancidi Neg: Conseqrcum sua Radum &e. tione; quia in casu , quo aliqua nasu
62쪽
Quaestio III. Utrum nainra alicujus subtantiae incompletae 1 vel aeci: &e. 3I
ra lubstantialis incompleta immediate dens deberet posse praedicari de Verbo
uniretur Uerbo, ejusmodi esset,&di- in concreto, licui vi unionis naturaeceretur saltem ens sustentificatum, ac humanae Christi cum Verbo, natura
terminatum inediate a Verbo Divinin humana praedicari potest de Verbo, quod lassicit ad intentu Conclusionis. dicendo, Verbum est homo i sed nul-s. DICO secundo: Similiter quae, tum accidens ab lutum praedicari po--am -- vis natura accidentis absoluti, separa- test de Uerbo; unde non recta a Frma-Aem - bilis a sito subjecto, immediate potest retur de Verbo, quod sit album, e . - si ' uniti Verbo Divino. Haec Conclusio lidum&c. Ergo natura acciuentis ab-- - isti quoque deducitur ex Seoto s. dis: δ. soluti nequit immediate uniri Verbo
que amplexantur insigaiores Sco istae Respondeo ad Primam Dist:Anta 7.RR. Aretinus, Piti Fian: Uulpius, Ma- accidenti avituto separabili competic rupeν ιν astrius, Frassen, Bellutus; oc ex Ne essentialiter esse in alio secundum apti- ωρο-
tristis Amicus, Lugo,&c. contra no- tudinem Conc: Ant: secundum actua- .strum P. Bassol: Mayri Rad: & Suarez litatem Negi Ante Itaque essentia ac-Neutrillam. cidentis ablaluti consiliit in aptitudi- Prob. primo: Tum quIa risi acci- nali inhaerentia ad subjectum veluti dentia absoluta separabilia non pollinc in radice non vero in actuali: illa au- immediate personari, aut suppositari tem aptitudinalis inhaerentia adhuc a Verbo Divino; cum solis substan- salvaretur, ecii accidens immediate iijs completis hoc proprie conveniar; uniretur Verbo, dc actu subsitteret eius- eo quod ratio personae, dc suppositi sic dem subsistentia. Ad Secundum Neget proprietas substantiae, ut distinguitur Λm: Unio enim cum Verbo est de ge-
contra accidens ς polIunt nihilominus nere relativorum;& consequenter r- ista accidentia a Verbo Divino imme- maliter modus accidentalis ut supra
diare terminari, in ratione sustentifi- iustiti. ri. decisum est ; ubi etiam di, cati in alio tanquam in termino suae ctum fuit, quo sensu cicatur substan- dependentiae: Ergo natura accidentis tialis. Ad Tertium Neg: Conseq: cum absoluti sepanabilis a suo subjecto im- sua Ratione ; nam in casu assumpti mediatd potest uniri Verbo DiVino. nis sui, accidens absolutum saltemseundῖr accidentis absoluti actualis constitueret cum Verbo unum in ra- immediatas terminatio 1 suo subjecto, tione sustentati, & terminati; unde non est intrinseco conceptu a i- Verbum in tali casu non suppleret videntis , nec indispensabiliter ei conVe- ces personae; sed haberet rationem puniens ; quia in Eucharistia accidentia re sustentantis accidens, occerminan- absoluta non terminantur a suo sub- tis ejusdem dependentiam, quod sussi-iecto: Ergo poterit ei conVenim te cit, ut salvetur, accidens aliquod ab- minatio Uerbi; ec conlaquenter unio solutum polle immediate uniri Verbo immediata cum eodem. Divino. Ad martion Disti Mai: acci-6. Objicies mmo contra hanc Con- dens abis utum deberet posse praedi-κ-- φη elusionemr Λccidenti absoluto separa- eari de Verbo in recto Neg: Mai: in
ιυ δε με hili competit esentialiter esse in alio obliquo Cone: Maji&distincta lic Min tanquam in subiecto inhaesionis: Er- Neg: Conm: Itaque etsi accidens inso nequit subsistere in Uerbo per ul- casu unionis sui cum Uerbo non positam immediatam unionem sui cum eo- sit praedicari de Verbo in recto, dicendem. MetinGr unici immediata cum do. Verbum est album, hujusmodi Verbo est modus substantialis: sed hu- enim praedicationem, ut bene adver-jus accidens qua tale est incapax: EG tit Scotus s. disera. non lassicit solago dcc. T-ω:Accidens absolutum non terminatio,quain praestat Verbum; sed potest cum Verbo constituere perlo- requiritur insuper informatio; posscvnam, vel quid unum substantiale r tamen praedicari in obliquo, dicendo, Ergo neque potest ab eo assumi. Con- Verbum est habeas albedinem, adseq: patet; quia aisumptio tenderedo quam praedicacionem sufficit termi-het ad elusinodi constitutionem. am natio ,& sustentificatio Uerbi respo-δδ: in casu unionis accidentis abstituti ctu accidentis absoluti imme- immediam cum Verbo, ipsum acci- ώiate uesti.
63쪽
3a Distinctio III. De Termino assumptibili,& assumpto ad unionem hy: Sce.
Mu ESI IO 1 v. tisicatio 2lius sermae, V. g. naturae
naturas simul assumeres includat duas naturast smiliter deberet dici duo volentes; cum includae 1 ICO primor Verbum po- duas voluntatest nec etiam sussicie
tuis let simul assumere plu- mhltiplicatio solius supposti, ut vuleres naturas. Eit Scoli I. D. Thomas; alias in Divinis ut bene ιδὶ a. qe 3. Scotist utria, hic contra ipsum arguit Scotus ent homiliarum,& Neutri- sent plura concreta Deorum ι quia starum. sunt multiplicata supposita Patris, Fi- Prob. ratione Scoti tale Nulla est iij, & Spiritas S. item plures Creat
repugnantia, neque ex Parte natura- res, quia plures Persionae. Requiriturrum, neque ex parte Verbi et EmoVer- ergo multiplicatio tam Hrmae quam hum potuisset plures naturas simul suppositi simul. Unde cum in casu assuinere. Prob: A nt: non ex parte na- Conclusionis esset tantum unita supturarum; quia actualis dependentia unius naturae non repugnat dependentiae alterius naturae; cum plures dependentiae , di esse tus possint esse ab eodem termino, de causa ; item plures actus ab eodem obsector Ergo &c.
Neque ex parte Verbi ; quia per talem assumptionem nil altuu ponitur in .
politum, licet plures essent naturae , deberet dici tantum unus homo. Me videri ad tollendam omnem quaesti nem deberet dici unum suppolitum habens unitas duas humanitatev. DICES: Scotus hic reprehendit D. Thomam, quod ex multiplicatio. ne suppositorum colligat multiplica- Ptaia D. Vcrho , quam quod ipsium terminet tionem concreti substantialis: Ergo Iplures relationes reales dependentiae: dic. Respondeo; quod Scotus D. Tho--rwsed hoc est possibile; nam licuefacto mam ideo reprehendat; quia docue- - - 'tota Trinitas terminat omnes relatio- rat ex sola multiplicatione supposit rum multiplicari concreta. Obiicies secundo:Natura numera- tur ad numerationε suppositorum: Er- go cum in casu Conclusioni esset tan- eis. ρ tum unum suppositum Vedii posset Ῥαα-- praecise una natura numerari, & ei e AEm conjungi. Prob: Ante natura abstracta ab individuis nequit numerari: Ergones reales creaturarum; item in genere cauta Essicientis , omnes dependentias Angelorum, quae sunt dependentiae essentiales: Ergo Verbum potuisset assiimere plures naturas simul. Confirmatur: Ab actu ad potentiam valet consequentiat sed desacto V ei bum adi u terminavit dependentias duorum i Erso &c. Probi Min: in Tri- ut est individuo, Ecluppolito. Res non- duo mortis Christi Uerbum termin, deo cum Scoto Neg: Ant: cum U-vit naturam corporis , & naturam animae separatae; quia Verbum quod semel alsum plit nunquam dimisit: Ergo die.
g. Objicies primo ex Scoto eis: Si
In Osiuas Veibum assumeret plures naturas,vel est tunia Silomo, vel plures: neutrum dici potest .' Ergo Verbum non potui ri L h. iri uisu inure simul plures naturas. Prob: binis diei m Min: non unuS; quia non esset tan- seq: probat: ejus; nam licet verum sit, naturam non posse numerari nisi contractam; ciam tamen ut contracta ad singularitatem precedat rationem suppositi,poterit numerari; & consequenter manet etiam numerabilis, quando conjungitur cum supposito; cum
ratio suppositi nil tollat denumerabilitate ejus.
Obiicies tertio : ex Conclusione
s dAn. tum unica natura e non etiam plures, sequerecur duo contraria, imo ex con- Ex um
taxat bomo. quia non sunt plura supposita: Ergo&c. Respondeo contra Poncium hic, conformiter ad mea principia, quae do iii Seboia nitas Mea de multiplicatione concretorum substantialium, ad mentem Scoti diser ra. in 1. quo se reis
fert hic: quod in dicto casu esset tam tum unus homo; quia ad multiplicationem concreti substantialis, quale est tradictoria de eodem posse dici, U. g. M AE si assumeret ignem & aquam simul, sequeretur calorem di frigus, quae sunt duo contraria, esse simul; item si assu- -- -ν metet simul hominem & lapidem, sc- - queretur idem suppositum esse simul nec MM- rationale , di irrationale: sed sequesae sitio sunt absurdae r Ergo &c. Respondeo Neg: Sequel: Maj: nam in primo casu soliun
64쪽
utrum suppolitum aliquod Creatum postat simul susten
tare plures naturas. OTA ex Scoto s. disto t. qe
Quaestio V. utrum suppositum aliquod creatum possit simul susten:&e. 33
solum sequeretur aquam S ignem esse spicit, & non etiam suppositum crea- Iimul limultate suppositi, es termi- tum in essectiva sustentatione. nantis; non autem limultate existen- Prob. secundo alia ratione: Suptiae. In secundo verti idem esset ratio- positum creatum dicit formaliter ne- a Aaro nate, & irrationale secundum diveris gationem ut supra docui iusti r. θ: a. Msos respectus , qui impediunt verifica- leu negatio non potest habere virtutionern contiadictoriorum. tem enuctivam re pectu alicujus positivi, qualis est unio in proposito: EGgo dic. Et dato, quod suppositum diis cat pro formali positivum, adhuc tamen nullum ostendi potest principium,unde colligeremus hujusmodi vi tutem effectivam DICO secundo: Suppositum q. creatum potest saltem divinitus Ter----
I via minatiVe sustentare etiam alteram na-sultentare na- turatu extraneam. Est ScOzi eis: num. s.
turam poste considerari genuina mens, quidquid dicat Pon--τ α clupliciter, Estective sci- cius; qui vult eum hic facere proble- natis. licet; & Formaliter seu maticum, ex eo quod utriusque par Terminative. Vinime sustentare est tis argumenta solvat: contrarium ta-ppoducere in natura sustentata unio- men apparet in calce nume ubi ait, ' 'nem realem lanclatam in natura, & non videra in ergo hoc esse impos Vise absque terminatam ad ipsum producens; ta- omni ratione. Est item Occami noliri, liter suluntat tota Trinitas naturam Gabriel occ. contra Varronem, Hen humanam in Christo. Terminative vero ricum, Ac Thomistas.& formaliter sultentare est, quando Ri- Prob. ratione deducta ex textustentans seu suppositum est praecise Scoti rite nulla invenitur repugnanterminans unionem. tia in tali terminativa sustentatione:
a. DICO primor Impossibile est, ut Ergo suppositum creatum potest Ter- πομ- suppositum creazum praeter propriam minativὲ sustentare etiam aliam naia possit Effective sustentare etiam natu- turam extraneam saltem divinitus. ---- ram extraneam supposi abilem pro- Prob: Ant: DEUS potest impedire sup--. . - prio lapposito. Est Scoti luo cit: dc postalitatem alterius naturae extra. νι - istam liuorum. neae, &Effective causiare in illa uni in βω- Prob. ratione scoti eis: desumpta nem, quae terminaretur ad supposi-ρ - . e eiuS textui quaecunque natura ex- tum creatum ; nam si potuit facere, tranea non est in potentia obedientiali ut iappositalitas creata praeveniretur ad alienum suppositum creatum Esse- defacto a Verbo, poterit etiam essicem, λctive: Ergo suppositum creatum non unionem naturae eXLraneae, quam te
potest illam Enective sustentare. Probe minando suppositum creatum prae Ue-Ant: potentia obedientialis in creatu- niret suppositalitatem propriam talis ra solum respicit essicientiam primi naturae extraneae: Ergo tunc nulla es- agentis, ab eoque solum potest reduci set repugnantia in tali sui tentatione in actum: Ergo non respicit essicienis terminativa. tiam, seu sustentationem suppositi Prob. secundo:Talis assumptio al- s. ereati. Anti potest probari; quia si ec terius natura simul cum propria, non Minio set in creatura potentia obedientialis elevat naturam supra statum natum; ν ρ, passiva, etiam relpiciens suppositum neque ipsum suppositum assumens ad Creatum, tunc in supposito creato deia aliquam perfectionem; quia licet sup- Ρ' heret esse potentia activa ad essiciendum ex quolibet quodlibet, sicut est in DEO: hoc autem est falsum: Ergo&c. Deinde aliquo peculiari modo debet creatura respicere primum EF- ciens. quo non respicit creaturam: sed potentia obedientialis est talis peculiaris modus: Ergo istum DEUM re- DK Rernardi Limne, absia Theologica Tom- IL positum Divinum habeat unitas duas naturaS, tamen inde nullam dicit persectionem I aliis deberet etiam haec persectio esse in Patre, qui habet sibi identificatas omnes persectiones in
trinsecas Filii: Ergo poterit suppositum creatum assumere plures natu
65쪽
3 Distinctio III. De Termino assumptibili; & assumpto ad unionem hyr&α
σ. Prob. tertior Ad assumendum tura Scoto, similiter nec idem supiam ius alia plures naturas Terminative sussicit, positum poterit assumere plures natumst arao M quod suppositum terminans sit inde- ras. Rei pondeo cum Scoto eis: Negr mendensa eodem generet sed omne Ant: & est instantia manifesta in Di- suppositum creatum est inclependens vinis, ubi suppolitum excedit aliquan- independentia suppositati: Ergo po- donaturam, nam suppositum Uerbiterit altem per extraordinariam po- sustentat non sol sim naturam Diviis tentiam DEI assumere plures naturas nam, sed etiam humanam: item ali- Terminative. Deinde maior est pmpor- quando natura excedit suppositum; tionaturae creatae ad suppositum crea- nam natura Divina, propter lui illi mi- tum ,quam ad suppositum increatum: tationem requirit pluralitatem suppomo si defacto natura humana potuit si torum, non veri, suppolita pluralita- assumi ad increatum, poterit etiam tem Divinarum natur rum. Ita ergo assumi ad creatum, de potentia abs in proposito extrinsece dc Terminativoluta DEI. potest suppositum creatum excedere
' Prob. quarto authoritate multo- naturam creatam; licet non intrinsece,
rum Ss. PP. & DD. qui hujusmodi aD in quo sensu suppositum est semper adsumptionem non tantum concesserunt aequatum naturae. IO.
esse possibilem, sed etiam factam: nam Ohjicies tertio iundamentum D. Hieronymus refert super illud Ag- Varronis Magistri Scoti: ut suppos--
Dei I. iacit Ara in mincivi Domini &c. tum creatum eossit plurium natura-
aliquos sensi ine Malachiam, Aggaeum, rum dependenciam terminare, de S Joannem suisse Angelos in affumptis rei continere in se persectionem sup- corporibus, eo modo quo Christus est positorum propriorum talium natu- Verbum in corpore a sumpto S suh- rarum: sed non continet; quia talis dit Hieronymus, nee mirum esse hoc de continentia soli Enti infinito compe- Angelis ereri, eum pro salute nostra DEI titi Ergo dic. Respondeo transeundo FH se carnem assum erit. Idem do- Mai: & Neg: Mini cum Ratione ejus; Cet Tertullianus tib. de carne cMisceor quia licet Verbum Divinum terminet
q. Et fur AE contra Mareo evr p. ubi cli- de facto dependentiam duarum natu- Cit, Angelos veram earnem assumpsi D rarum, lic contineat perfectionem perse, Cum Abrahae apparuerunt. Unde sonalitatis creatae; non tamen hoc ei
etiam ex hujusmodi assumptione ul- competit, in quantum habet persona-terius probant SS. PP. est: possibilita- litatem infinitam ii, aliter; personatem Incarnationis Uerbi: Ergo sup- litas enim ut supra dixi, nullam infi-Positum creatum, adiutum per pri- nitam persectionem importat; alias mum Agens potest sultentificare plu. deberet esse in Patre trahente ad se A res naturas simul Terminative. omnem persectionem infinitam. II. - , Objicies primo: Si suppositum obiicies quarto aliud sundamen- Aliud rum . his T V. g. Gabrielis posset istentare praeter tum eiusdem Magistri; Maior & Uf -- potis .is suam naturam etiam aliam adventi- timior debet esse Unio, qua per illa- ενι-εώ . . tiam simul & semel, sequeretur quod plum sipecialem suppositum debet uni-αῖ, ---λ non esset limitatum ad certam speci- ri extraneae naturae, quam sit Unio ηem: sed hoc est falsum: Ergo &e. Re- per illapsum generalem, quo DEUS spondeo Disti Mai: non esset limitatum illabitur creaturae generaliter, se- extrinsecu Conci Mai: intrinsece Neg: cundum essentiam , praesentiam , &Maj: Itaque non est repugnantia, quod potentiam; quia primus illapsus fa- suppositum creatum sit illimitatureia cit, ut natura praedicetur deuiuppO- extrinsece; esset tamen, si intrinsece sito, dicendo DEUS est creatura; esset illimitatum; quia intrinsece ad non vero secundust sed suppositum
unam naturam terminandam tantum creatum, non potest uniri alteri na-
sese extendita turae per illapsum generalem: Ergos. Objicies secundo iundamentum nee per specialem suppositationis. Re- πο- ν - Thomistarum: suppositum creatum, spondeo cum Scoto Neg: Conseq: quia
--μπώ- dc sua natura sunt adaequata proporis committitur fallacia antecedentis: non
tionabilia: Ergo neutrum excedit a- enita valet arguere ab illapsu speciali,' liud: Ergo cum natura nequeat assu- ad illapsum generalem; vel st negatio
mi a pluribus suppositis, ut concedi- ne illapsus generalis ad negationem illapsus
66쪽
Quaestio VI. Quid sit ratio formalis immediate terminandi unionem &c. 3s
illapsus specialis. Ratio est ; quia il- diate Unionem hypostaticam. Et VI.
lapsus generalis arguit in illabente , Synodus actione 8. definit, quod Pater primitatem cauis efficientis, ec vir- G Spiritue Sanctuae mHI tu Imarnatione tutem manuleuentiae illius, cui illa- habent commune, nisi benigm -- --bitur, quod ili DEO convenit; non ianorem: sed si mentia Divina esset sic illapitis specialis in genere susten- ratio formalis terminandi immediate tantis. Unionem hypostaticam, Pater dc Spi- triliae rationes in oppositum Qtu- ritus Sanctus haberent aliquid com-tae videri post uni apud Scotum laeso mune in Inearnatione, quod commu- Φ. q.' .art. 3. Ubi etiam rejicit tres mo- nicarent c nn Filio, non tantum in dos DD. quibus conantur oppositum voluntate; sed etiam in terminatione Conclusionis probare. humanitatis assumptae: Ergo cie. Prob: secundo authoritate SS. PP. s. docentium Uerbul naturam huma- ει Testim nam de iacto terminasse secundum id, πνιμ. M.
quod proprium est uni Perinae; diconsequenter Ementiam Divinam non esse rationem so Mem terminantem immediate unionem, ut te quae communis est tribus Persionis; sic loquitur OTA primo: InUerbo,idem D. Anselmus litar de Inea natione, eas . die de Patre , Ac Spiritu qui γcte suscipit eseu Incarnationem ,
Quid sit ratio formalis immediate terminandi unionem
dipi Sancto inveniri Essenti- die eum non assum Ne hominem in uniam Divinam , quae est ratem natura, sed in Mnitatem Perso se communis tribus Per - Et D. Dyonilius lih: de Ditanis Nominisonis , & importat entitatem absolu- bui, cape Gesta discretum es autem in Diatam, di rationem particularem consti- vinis operibur in nos benigne mananti ου, tutivam Verbi in Esse siecundae Perso- quo reundum nos , atque ex nobis intenae; quae ratio in probabiliori senten- gia re vere Mubstantiam sumpsit supersubtia Scotti, non est quid absolutum, sed santiale Verbum, e.ique gessit, repertu- formalitas relativa, quae dici Pur hio fit, quaesunt humana ipsius assumptionis proprietas relativa. Quaeritur ergo; electa atque praecipua; his enim neque misutrum haec proprietaS relativa, an Veis ter, neque sistratus Sanctuae ulta rasionem ipsa Essentia, terminet Z communicant; nisi foria quis asserat, MisDICO primor Mentia Divinae . nigni,te, clementiaque re eo Mnicatio- Verbi de facto non est ratio formalis ne voltineatis. Eadem docet D. Dama
sis. μωι terminandi immediate Unionem hy- scenus Gry. de Hae, cor L Ergo reveramin υν-i- pollaticam. Est Modi 2. Hst: t. q:ι.n: F. Essentia Divina, in qua comin unicaqn-ῶfacto P. Alensis, D.Bonaventurae, D.Thomae Pater, & Spiritus S. non est ratio te ν mediat. Seotistarum; contra Durand: Ca- minandi unionem hypostaticam ; sed ιζ.zis preol: Marsi Victori Soto,dc alios. potius proprietas relativa Verbi; ia Probi primo authoritate Conci- qua aliae Personae non communicant. liorum i nam Toletanum Ul. S IX. Prob. tertio ratione Scoti viti Inia cinfe ne Fidei ponit sequentia Ver- quocunque subjecto est ratio formalis D . ha; Incarnationem Fiών, tota ΠιnitM F terminandi istam Uuionem, ipsum tedi motituarum est ; quia inseparabilia sunt opem Tri- minat eam et sed Pater in quo tamen xiratur solvi ramen Filius formam Semi est Ementia Divina non terminat hanc accepit in singularitare Persona, non is , Unionem: Exgo Etantia Divina non itale Divina Natura, in a quod pro- est ratio termiciandi eam. Probi Mahnium es Fiij, non quod Trinitati eommm quia sicut suppositum creat; quia ha- ωer sed si Essentia Divina esset ratio bet virtutem & rationem creandi, &λrmalis terminandi immediate Unio- hinc omnes tres Personae crevit simul;
nem hypostaticam, revera Filius ain quia simul habent vim creativam ieepisset formam servi seu humanita- ita si in supposito quovis adesset ratio tem in id, quod commune est Trini- formalis terminandi istam unionem, rati; quia Ementia Divina est commu- quodvis diceretur terminare; Ergonis omnibus tribus Perχnis Trinita- cum Pater habeat Essentiam Divinam, eis: Ergo Essentia Divina non est de quae est secundum Adversarios rauci . facto ratio formalis terminandi imme- Drmalis torminandii debebit α Pater Ea Letr D. Rernaria Sunni, Schola Theologica Tomin n.
67쪽
36 Distinctio III. 6e Termino assumptibili,&assumpto ad unionem hy: &c.
terminare hanc unionem: hoc Eutem est contra illud Joanne I. Verbum camfactum est Ergo Sc.
s. DICES primor Essentiam Divi-
-dam nam in Verbo ideo potius esse ratior sica Aia nem terminandi, quam in Patre , ocis Vi . Spiritu S. quia Personalitas Verbi est conditio sine qua non contingit huiusmodi terminatio rEr. dic. Cosm; non est potior ratio, quare Verbum deberet esse conditio ad hoc ut Essentia sit ratio immediata terminandi,' quam Pater, vel Spiritus S. cum e
go tam in Patre, Spiritu S. quam in verbo, Essentia sit ratio agendi, octerminandi, tam bene Pater, oc Spiritus S. debebunt esse conditiones ad terminandum. Conseq: patet; quia ratio agendi di terminandi eli talis, quod in quocunque est prius natura, ante terminum produetum, sit ratio seu principium agendi & terminandi; patet de Vi Spirativa, quam quia aeque habet Pater oc Filius, ideo aeque s rant Spiritum Sanctum i Ergo cum EG sentia sit aeque in Patre, & Spiritu S. Pater oc Spiritus S. debebunt, emeaeque conditiones ad terminandum. - DICES secundo: ideo non sequi
R Hiis alia quod Pater, di Spiritus S. aeque debeant replica terminareUnionem;quia hahent Enn- mrim tiam Divinam diverso modo sibi iden-
tificatam; Pater enim haret illam a se; Filius 1 Patre; ex Spiritus S. ab utroque; quae diversitas habendi Essentiam, sufficit ad hoc, ut in una Pe sona sit ratio terminandi specialiter;& non in aliat Ergo &c. Respondeo cum Scoto Neg: Ant: quia ista diversias habendi Essentiam est quid pertiunens ad originem Personarum, qua tenus scilicet originatur Filius a Patre, , Ex Spiritus S. ab utroquel; Pater vero ei. nullo 3 sed propter talem originem non terminat una Persima potius, quam altera: nam si per casum Ue hum non fuisset Incarnatum; sed Pater , adhuc esset idem modus habendimentiam, qui est nunc; quia modus sie habendi Essentiam est necessiarius, terminare autem hanc Unionem est contingens: Ergo ex diverso modo hahendi Ementiam , non collisitur bona disparitas, quod Pater & Spiritus San- Mus non debeant seque terminare Unionem, si Essentia esset ratio immediata terminandi. Unde. v. DICO secundo: Proprietas re-mmisis lativa Verbi est immediata ratio teris minandi Unionem hypostaticam Esi re ii
Scoti ista est: & suorum; contra Duranti: Marsit: oc alios relatos a Scoto supra; item contra Gabriel: OCCamum .is--- έν - dcc. Docentes rationem terminandi postatie .
esse Unionem istam, si ipsum totum compolitum ex Essentia, Ex Perlon
Probatur: Tum quia ita colligitur ex riratis Conciliis maxime ex λ- letano, ex illis verbis r sonu ramen Fili informam servi accepit in id, quodprowumes Hly, id est, in proprietatem relativam Verbi. Similiter ex Patribus cistis idem constat. Tum quia Unio
denominatur passim a Conciliis , SS. PP. hypostatica, id est, peribnalis et Ergo eius terminus, a quo sic specificatur, est Persona: sed Persona dicit pro formali proprietatem relativam: Ergo proprietas relativa Verbi est immediata ratio terminandi Unionem bypostaticam. Di tertio: Essentia tamen Di- ο Vina est ratio mediate terminandi uiam tu D nionem. Est Sestistarum communiter. Probatur: Eme uti a non distingui ionem tur realiter a Persiona Divina Verbi is ac Ergo si Verbum secundum proprieta- ω tem relativam indistinctam realiter immediate terminet debet Ementia ad minus mediate etiam terminare Uni
Ex hoc Insertur Patrem S Spiritum S. non posse dici Hominem, , σratione Essentiae Divinae libi identifi- Spiriιαι S. catae, & unitae humanitati. Ratio est; man mons quia Ementia licet terminet unionem H νώ.m humanitatis; tamen terminat tantum m
mediate, & ratione Uerbi, quod non sussicit ad posse dici hominem. Objicies ex Scoto: Per illam ra- Io.
iionem terminat Verbum unionem , Ciariis abis per quam continet persectionem Min finani expositi creati, cuius vices Verbum sup . MMOR
plet; dc per quam natura est in potentia obedientiali ad Verbum: sed haec ratio est Essentia, & non proprietas relativa, quae ex se non est infinita: Ergo Essentia debet esse immediata ratio terminandi.Respondeo cum Scoto Neg: Maii sed potius per illam rationem terminat, quae in genere dependentiae est independens , dc quae propria est soli Verbor cuiusmodi est proprietas relativa Verbi; non vem Conintinentia illa virtualis, quae est continentia causalitatis,& est comunis toti
Trinitati; quia& ipsa Essentia est communis:
68쪽
Quaestio UIb utrum Tres Divinae Personae possint simul eandem num: 8ce. π
munis r 6c quia talis continentia dicit periectionem, quae debet esse communis tribus, & convenit eis ratione Ellientiae, non ratione Persbnalitatis: similiter dicendum de potentia obedientiali naturae; quia h c respicit natura totam Trinitatem indisserenter &non potius unam Personam, quam alteram: ab alio ergo provenit terminare dependentiam causalitatis , puta a primo e fficiente ;& ab alio terminare clependentiam unionis hypoliaticae, puta a proprietate relativa Uerbi.
Utrum Tres Divinae Personae possint simul eandem numeia
ptione naturae intervenire dependentia quanis dam Essentialem, ut in
ira ostendeturr est autem dependentia essentialis non tantum illa, qua aliquid ab altero dependet tanquam ab Essentia sua, vel causa sive l hysica sive Metaphyaca; qualis est dependentia enectus physici ad suas quatuor causas physicas. sic dependentia proprietatum ad Essentiam suam ; quae dicitur dependentia essentixtis simpliciter: sed etiam illa, qu1 res una ab alia dependet ita adaequate, necessario dc per se, ut nullo modo pollit ab alio clependere; licet terminans talem dependentiam non sit ensentia, vel causa physica dependenistis, sed tantum habens essentiam sibi
Connoam, quale terminans in Inca natione est Persiona Uerbi.
a. DICO primo : Tres Persona: Di-
τω D-- Vinae non possunLeandem numero na-na b stas turam singularem immediata assum ρ re, eo modo, quo defacto eam assur aene κἀ--Verbum. Est Scoti eis: num: F. dc- omnium Scotistarum, excepto Bassor --. S Poncio, eandemque tenent Alexan-- cler de Ales, D: Bonaventura; & ex RR. Lugo, Pasquali &c. contra Tho mistas , cc Varronem, Henricum i&c. Probi primo authoritate D. Anis
selmi Ebr de L earnatione Verbi, ea et q. dc s. hanc conclusionem expresse tenemtis. Et iterum tib 1. ων DEUS homst, cur s. ubi dicit: pliares Persona nequeuntnnum euniamque hominem assumere in a. uitatem Persena, quaye in una Pesna idearium fieri necesse est : Ergo &e.
Prob: secundo ratione Scoti eieri In omni dependentia essentiali, unum de- Eisdem δε- pendens, non dependet, nisi praecise urina ι ad unum, quod totaliter terminate- M sus dependentiam: sed in hac Unione hypostatica naturae singularis ad Verisbum, est dependentia essentialis unius naturae, & Uerbum terminat totaliter eam: Ergo eadem numero natura singularis, non potest in eodem gene 're dependentiae essentialis ad omnes tres Personas dependere fimmedi tus& consequenter omnes non possent
eandem simul assumere. Maj patet in omni dependentia Essentiali causisti ad causiam; quia impossibile est idem
causatum habere plures causas totales simul & semel in eodem genere cau sandi, di ejusdem rationis; alias ab illis dependeret, tu non dependeret ἰesset, di non es ei; quae sunt i inpossibiliai Ergo &c. Prob: Anti dentur duae causae totales emcientes, v. g. A. in B. unius effectas uicti C. di dependeat ab illis: tunc sic; Mectus C. est, quia una causa sua A. est, ipsum producens; Ergo Λ. non ex istente, C. non eriti sed B. altera causa existente C. erit; de sic A. non existente , C. erit; quia altera causa totalis B. est: Ergo C. simul erit, oc non erit; dependet ab A. de
non dependet, quod est impossibileia. Sublamo iam; sed eadem est ratio de pluribus seu tribus Persionis limul te
minantibus unam naturam in genere terminantis; aut deturi disparitast Eringo. Probi etiam Minor principalis, quod hie sit dependentia essentialis; quia dum persionalitas creata propria naturam Platonis terminat, adest dependentia essentialis, adaequata, & per se, ita ut illa itante, natura non pOR sit esse sub alia: Ergo similiter, qua do una Persona Verbi supplet vices per nalitatis creatae. Probi tertio duabus aliis rationi- 4.bus, quas quidem addidit Scotus; sed nisi alia non sunt propriae jpsius; neque puta- --ώvit eis evicaciter probare Conesu si mri pranem, licet eas non reiiciat in littera; adduxit autem illas, ut reiiceret Respontione Varronis. Prima sic proponitituri EssentiaDivina concluditur esse infinita formaliter ex eo, quod ipsa eadε posset esse in pluribus Persionis : Ergo ista natura singularis existens sub pluribus personis argueretur esse infinitai
69쪽
38 Distinctio HI. De termino assimptibili,& assumpto ad uniopem hy:
quod tamen naturae creatae repugnat. res filios Ergo similiter possunt esse rum rer/Consieq: Probaturi quia qua ratione plures depencientiae in una natura ad
posset esse in tribus: v. g. posset este in plures Persionas Divinas: oc maxime infinitis; sicut si possunt esse tres Dij in si ponantur illae dependentiae divertie
Divinis inquit Doctor i. diste a. qr 3. rationis esse; ex eo quod terminentur possunt esse infiniti: Ergo a pari idem ad Paternitatem, Filiationem, & bpi hic. Secunda sic formatur ex eodem; rationem passivam, quae sunt relatiosi una natura singularis posset habere nes alterius ordinis. Respondet ScO- plureς personalitates increatas sibi uni- tus Neg: Conseq: quia licet dictae retas ; posset etiam sibi habere unitam lationes, & complures aliae possint persisnalitatem increatam Verbi, ex. esse simul in eodem sundamento; non propriam creatam; cum non magis tamen est eadem ratio de omnibus; repugnent esse simul; oc sic possemus quia aliquidus hoc repugnati ex see- dicere,ita de facto esse in Christo,quod ciali earum natura, ex eo quod lintest haereticum; neque haberemus ar- dependentiae essenti alas: sicut licet ali-gumentum contra haereticos, asseren- quae relationes identificentur flandates in Christo duas Personas: Ergo ocri mentis, puta transcendentales; hocs'. Respondet Varro ad primam eX tamen repugnat aliis, pura praedica- mox allatis Rationem Neg: lequelam 3 mentalibus. Quod autem additur, has si quia Essentia Divina est identificata dependentias este alterius rationis, ne-
... tribus Persionis, & ex ista identifica- gatur; quia licet Personae essent distin-tione sequitur; quod sit formaliter in- ctae realiter; in ratione tamen termi- finita; natura vero illa creata singu- nandi essent eiusdem rationis. laris non esset identificata pluribus il- Objicies secundo ex Scotor Haee S. lis Persionis , seu adventitia, & acci- natura antequam assumeretur a Ver- - of dentalis quasi. Conrna arguit Scotus; ho, erat assumptibilis a quacunque 'a t. quia ratio huius infinitatis oritur prae- Persiona Divina clivisimi Erso lici se ex illimitatione rei, quae semper miles limul agerent ad ejus aflumptio. arguit persectionem; quanto enim Ior- nem, vel assumeretur ab omnibus,&Wa aliqua substantialis est illimitatior habetur intentum; vel ab una ibi d perficiendum plura supposita, tanto Verbis S hoc non; quia eli in aequali est in se persectior:& hinc colligimus potentia obedientiali ad omnes: Ergo
animam nostram intellectivam inter &c. Respondet Scotus ; quod omnes omnes sormas esse persectissimam;quia tres possent quidem agere simul active omnes partes compositi simul perfi- ad assumptionena naturae, non tamen citi eaeterum quod illud illimitatum terminative, ut terminent omnes t Stst identificatum illis suppositis, vel sit sed tantum una, quam aliae duae eli adventitium, uti esset in proposito gerent. Et si dicas; possent omnes tres illa natura assumpta a tribus Persionis, limul ageret Ergo ex terminare. Re- non facie ad rationem illimitationis spondeo Negi Consieqt quia depem persectam: unde scientia in anima mea dentia essentialis ab una impediret hu- intellectiva licet sit mihi adventitia ; jusmodi terminationem , propter ra- dieitur tamen illimitata: Ergo adhuc tionem supra clatam in prima Proba. manet nervus primi argumenti de in- Similiter haec dependentia evacuat a finitate naturae. natura potentiam obedientialem quos. Respondent alii; Ementiam Divi- ad actum siccundum, ut stante conin Dal -- nam ideo esse infinitam ; quia sundat iunctione naturae cum una Persona, Me repli- tres perstonalitates increatas; quod non non posset conjungi cum alia; licet ti, μ' fateret natura illa creata si tribus simul maneret obedienti s potentia ad a- assumpta. Contra cum Scoto: Ratio fium primum , quaecum sit inelinatiolandandi praecise , non infert infinita- naturalis naturae identisi eata, manet tem; quia voluntas creata potest sun- tuae in eundem Scotum a. ἀμ fi qe a. dare plurimas relationes diversias; di obiicies tertio ex eodem Do - '. tamen non est infinita; item unum al. re: Idem accidens potest esse in plu- ῖν - ἐκ
hum plures similitudines r Ergo&c. ribus subiectis: Ergo & una natura in . Obiicies primo: Relationes plures tribus suppositis Divinis. Prob: Ant: si ''
tauri isti eiusdem ordinis possunt esse in eodem duo corpora unum gloriosum, alte obiect- sun camento; sic in eodem Patre posia rum non gloriosum possunt esse simul;
- ' luat in plures Paternitates ad plu- uti contigit in ingressu Christi per j
70쪽
Quaestio Ul I. Utrum Tres Divinae Personae possimi simul eandem num: &c. 39
nuas clausas: Ergo possunt habere idem tibi; Ubi autem est accidens: Ergo&c. Resip: Scotus Nege Ant: ad esus P bationem dicit, si ubi accipiatur materialiter, pro superficie corporis ambientis, quod sit tantum unum Ubi, & in uno lubjecto, scilicet in corpore continente i si autem accipiatur sermaliter, dicit, quod in superficie ambiente sint duae circumsicriptiones activae ad duo corpora, & in illis duobus coris poribus duo Ubi passiva : unde in sorma Neg: Λnt: cum Conseqr Probationis ejuS.ro. Objicies quartor Una Persona po-I ut in test plures naturas asIumere : Ergo dicio 'pluies Personae Divinae unam numero . naturam singularem a paritate. Respondeo Neg:Conseqr disparitas oritur ex intrinseca utriusque natura, &diversis esse tibus formalibus, quos producit persona in assumptione plurium naturarum, & natura in assumptione
plurium personarum: nam persona una in personando unam naturam
non agit ad ultimum potentiae; quod inde patet; quia se habet tantum per
modum termini terminantis relationem Unionis; unus autem terminus
potest terminare diversas relationes; ut patet ex Philosophiar natura vero unica singularis in sui assumptione ita plene ab una persona recipit personationem, ut ulterius non possit terminari , propter essentialem clependen- . Liam, quae in ea oritur; quod bene est
Objicies quinto cum Poncior Pro eodem initanti, in anima rationali po-pon meri nuntur plures gradus gratiae habitua et in lis, per quorum quemlibet tollitur peccatum: Ergo similiter possent poni in una natura plures personalitates, quarum quaelibet poteth tollere persi nalitatem propriam. Respondeo Neg: Conseq: disparitas est; quia nullus gradus Gratiae divisim est ordinatus ad expellendum peccatum per mO dum causae totalis, sed omnes simul sumptii in personatione autem plurium perlonarum quaelibet esset ordinata iit causa tolsis ad persionandam
3 2. Objicies sexto: Plures se ae sub-ονρωεa stantiales possunt informare unam nu-θ- ώM mero materiam per insormationes, &μ His dependentias partiales: Ergo & plures per nae unam naturam sic perso- M tunare. Respondeo Neg: Conseq: quias insormatio formae non consistit in in- pladivisibili ita ut informatio totius nariturae debeat ab una forma sola neces-pes amsario, & in om ni casu provenire: per- nam perse natio vero naturae consistit in indi--'Ρ- visibili, ita ut ab una sola persiona pro--' venire debeat: nam persona quae non adaequale praestaret munus persona tionis, eo ipso non esset periona sor- maliter talis naturae; cujus ratio ultimata petenda est ex conditione ipsius persosae quia talis est; sicut si rationalitas non faceret animam in actu primo rationalem, non esset rationalitas. Deinde non potest imaginari, quali
ter fieri possit hujusmodi partialis personatio: Ergo. Obiicies ultimo fundamentum 13 Varronisi Prius potest esse sine poste- Funda--riori,& manere plurificato posteriori: xum nise sed natura singularis est prior persona- litate: Ergo postet manere plurificatis personalitatibus. Respondeo'no cum Scoto; quod sit hoc argum untum Va leret, probaret quod natura possit non habere personalitatem propriam, quae est posterior; & etiam alienam simul; quod tamen negat Varro. Respondeo
secundo Dist: Maj: quando ex plurificatione posterioris non sequitur implicantia in priori Conc: Maj: quando sequitur Neg: Mai: Itaque in proposito sequitur implicantia, quod scilicet natura dependeret, ex non depen
Si obiicitur, inquit Scotus,eXem- ΤΦ. plum de anima inserinante plureS CO Matin diaporis partes; oc de uno corpore exi- ωι 3-ilente, in pluribus locis: Ergo a pari hic. Responderi debet Neg: Conseqr ' . quia in his exemplis non invenitur imcompossibilitas, qualis in proposito i
venitur inter unam naturam, S plures perisnas; esse sicilicet per natum,& non esse.
NOTA hic: quod oppositi Scoti- r. εstae trahant Scotum quoque in Oppositum, explicantes eum, quod tantum dixerit, non posse assumi unam nλtu m.atim Meram a tribus Persionis ad unitatem per-χnaer hene tamen alio modo. Verum reis.
hi non sunt assecuti genuinam Doctinris mentem p nam expresse docet co trarium i bulone secundi aus-οι, principalis his.