장음표시 사용
31쪽
X0mI. SCIIwl lGll EvSLirictiones ex quatuor Prionibus 'istolis excerytas ultro impertivit. Plura a Viro humanissimo rogare pii lorme vetuit, quamvis talia essent specimina, ut incredibile reliquorum omnium desiderium debuerint adserre, quuta Praesertim LII Priores Epistolae illo codice contineantur, quarum longe plurima pars in vetustissimo nostro desideratur. Sequitur Codex noster Arg. b. membranaceus et ipse, soliis constans centum quadraginta sex, sormae quadratae Paulo minoris. Luculenta Scriptura, ad Gothicam quidem quae vocatur, leviter inclinans, saeculum prodit undecimum, vel duodecimum. Probus codex, qui et ipse plurimum nobis ad emendandam vulgatam ante nos scripturam contulit, Epistolas olim videtur LxxxVIII comprehendisse: Sed, quater
nionibus aliquot iam pridem deperditis, desinit hodie
in verbis illis, si contrarium a tenes huic affectum summa infelicitas urget, quae leguntur in ΕΡ. LXxxI, S. sto. Sed ne in medio quidem usquequaque integer est; nam, quum quaterniones viginti olim complexus
esSet, suo quemque numero signatum, desunt ex eis
hodie duo, undecimus et duodecimus, soliaque adeo sedecim interciderunt, quibus continebatur quidquid in codicibus integris et in impressis exemplis inter
verba illa, non facit nobilem Epist. xLiv , S. 4, et
Ista, statim illis et loqui et laudare licuisse Ep. LIi,
IC), interiectum legitur. Mox vero rurSuS nova lacuna est, non quidem inde nata quod de eodem nostro codice aliquid, quod Olim in illo fuisset comprehensum, intercidisset; sed, ut mihi videtur, quod iam
. De illo Codiee A tiniano plura legas in Riit homi Praes. ad Senee. Vol. I, et in Mauhiae Programmate iam saepius laudato, p. 4-6. Illiad unum hie monebo, diversum esse hune eodicem ab eo coetice Erfordiensi, cuius Lectionibus G novius usus erat. Ill Zeo by
32쪽
PR1ΚΚΛ Tlo XXIXdo oo exemplari. de quo is descriptus est, quaternio nos aliquot periissent. Nam post Epist. Lil cuius quidona nonnisi posteriorem partem in Codice nostro superesse modo dicebam sub finem eiusdem solii versi, cuius prior pagina ab illis verbis statim illis et loqui incipit, continuo sequitur ea sistola, quactSexagesima tertia vulgo numeratur, ab his verbis in. cipiens , Molesto fors decessisse Flaccum et rursus si odesiderantur Epistolae omnes, quas alias inter hane et inter quinquagesimam secundam interloctae leguntur. Et eidem quidem Epistolae Lxii I , calli graphus noster sicut in suo, puto, exemplari reperorat numerum LXIV adpinxerat, ut ex isto numero alia deindo munus, quo minus in oculos caderet desectus, erasalitera x, secit Liv, similiterque deinde numeros omnes reliquis Epistolis adscriptos mutavit. 3Εiusdem cum nostro Arg. b. familiae videntur Codicos Dei politani, o quibus probas multas lectiones Fr anc. Modius protulit in lectionibus Novantiquis quac Tomo quinto Thesauri critici Gruteriani infortuo sunt. Eodem pertinent quatuor Gallici codices,
4. DenIque vero illam ipsam quidem, quam dixi, Epistolam Lxiit, integram exhibet e dex nosteri sed in ipso statim Epistolae principio , post verba ista , mirare sera decessisse Haectim amictim rutim, eontinuo ad illa transit. Ego non istim Multo, cluae in eadoni Epist. S. 6 leguntur; sive quod ibi callistaplius duas exemplaris sui paginas imprudens transili erit, sive quod in ipso exemplari solium illud , qui, eontinebantur quae nunc omissa sunt, desui set. 2. Tres memorat Moditis l. c. Epist. ii, p. 3 membriaria os eodiera Her-δ olitimos , quorum usus sibi fuisset concessu : quorum e numero cilinia ex Leetionibus ab illo prolatis eolligere licet nullus fuit, qui plures quam Lxxxvi Epist citas extillae i. Ad eamdem porro, ae tartas e eliani ad vetustioris nostri codicis a. familiam, laertinebant, puto, nonnulli ex Hispanicis illis Gulicibus, quorum ex praescripto olim Hrnandus Pinviiivitis suas in Senerae Philosophi scripta Castigationes ediderat, quos eodices Dettiuimmos ille praedica ii: do quibus e luidem, quouiam nonnisi Perraro codicem . e quo ducia esset aliquet lectio ab ipso prolata, nominatim designavit, et omriiuo perpauca ex omnibus enotavit, nihil aliud , nisi hoc in universum , pos uin pronuntiarς , piro m
33쪽
XXXI. SCIIWE GII AEVsER I xxxviii priores Senecae Epistolas complexi, cItios Parisiis olim D. OPsoPocus cum exemplo Erasini uno Contulit, excerptasque ex eis Lectiones publici iuris secit, primum in lucem emissas in ea operum Senecae editione, quae Parisiis anno ΜDLxx,vII prodiit, Nic. Fabri studio procurata. Quae Loctiones plurimiam nobis cum alibi in constituendo editionis nostrae ex om-plo profuerunt, tum in ea praesertim operis parte, qua desectum esse nostrum codicem b. diximus.
Et omnos quidem illi Opsopoci codices probatissimas
saepe lectiones uno consensu nobis Obtuleve; sed ubi
inter se discrepabant, ibi fide et probitate reliquis
praestare mihi Nicotiarius visus est, adcumque Proxime accedere alter ex Puteanis, is quem opsopoeus ipse passim optimum praedicavit: quare volueram, ut frequentius, quam illi visum erat, nominatim nos docuisset, quinam ex quatuor codicibus Iectionem quamque ab ipso adnotatam obtulisset: quoniam in lectionum discrepantia, caeteris rationum momentis Paribus, haud dubie corum Codicum praevalere debet auctoritas, qui caeteroquin probatissimi fuerint comperti. Sed illud maxime dolui, parcissimum omnino in enotandis codicum suorum lectionibus opsopocum fuisse; quippe qui, pro illorum more temporum, non nisi eis sere in locis codices msstos inspexisset. aut Certe ibi solum Ioctiones illorum protulisset, ubi mendosa ac minime serenda ipsi visa suisset viilgata scriptura. Qui si saltem, praetor Erasmianum exemplum, aliquam e superioribus editionibus ad manum habuisset, vidissct 1e quam multas probas lectiones illae essent oblaturae , quac Parum seliciter ab Erasino mutatae sunt,
esse , ac merito deinde a Mureto receptam , niniorem partem lectionum, ex illis eodicibus Pinetamis comme da erat.
34쪽
PRAEFATIO XXX lnon gravi ituriis suisset quin ciusmodi saltem in locis docuisset Iectorem, quanam a parte sui Codices starent. Ista Opsopoei in proserendis codicum suorum Ρnr- Cimonia, quum suspicarer exstare sortasse etiam hodie in Imperiali Bibliotheca Parisiensi nonnullos ex eis dein codicibus, quibus ille usus esset, desiderium mihi iniecit experiundi. an uberiorem quamdam ill
rum collationem nancisci possem. Itaque quum in eo osset ut Parisios proficisceretur vir iuvenis. multa doctuinae, multae humanitatis, Car. Fri l. Tim. E/n-m nich, auditor olim . nunc amicus m us' in pauciscarus; huic in mandatis dedi, ut, quoad sibi per reliquas rationes liceret. excuteret ibi. nostrum et Senecae nostri in gratiam. duos codices membrana Os. Epistolas Senocue Lxxxix id est. ex ratione nunCrecepta , Epistolus Lxxxviii exhibentes; quorum alterum, olim Puteantim n. BIS9 , ni Catal. Bibl. olim Regiae ad seculum undecimum, alterum num. B6 i5 , olim Coibertinum, ad saec. XIII videram m- serri. Et ille, haud cunctatus . non modo duos istos Codices, sed et similem illis alium , Roma nuper Parisios delatum, Palatinum n. i546. qui duodecimo Saeculo scriptus perhibetur, cum excmplo editionis Bipontinae coepit conserve; ad meque quum plura
Peragere per temporis brevitatem aliasque o Cupationes non posset trium istorum codicum variantes IeCtiones, primum ex triginta duabus prioribus Epistolis ot parte trigesimae tertiae . tum deinde ex Ep.
LX-LXXXVIII eXCErptas. transmisit. Et eo quidem tempore ad me pervenit egregia haec sumbola, quo in in typis exscriptae erant cae epistolae e quibus excorptaes lectiones erant, ut his divi gi meum in constituendo editionis nostrast exemplo iudicium non potuerit: sed perutiles tamen mihi deinde in recognoscendo ipso
35쪽
x XXIII. SCHWΚIGIIΛΕVSTRI nostro exemplo fuero, quum parit m ad firmandas eas lectiones. quas aliis praetuleram, valerent; partim vero meliorem etiam Subinde, quam quae a nobis recepta est, offerrent scripturam ; denique nonnunquam, ubi scriptura aliqua nostrorum codd. Arg. observationem meam effugisset quod vel diligentissimo ve erum librorum scrutatori solet accidere , admonerent, ut eosdem nostros codices denuo inten
tius inspicerem: quibus de rebus in criticis nostris Adnotuhionibus erit dicendum. Et ibi quidem, quem
codicem cum Emmerico nostro Par. a. insignire Constitui, est Comentimus ille, quem in Catal. Msstorum Latin. n. 85 i5, recensitum dixi; Par. b. est micanus, num. 3559, quem ex collatione cum lectionibus ab Opsopoeo prolatis cognovi eundem ipsum esse, quem olim Opsopoeus tractaverat, et antiquiorem meliOremque alteros Puteano iudicaverat. Denique Par. d.
est Palatinus quem dixi; et is quidem nullus ex illo
rum quatuor PaIatinorum numero, cIuos olim Gruterustraetaverat, quorum quilibet omnes cxxiv Epistolas Senecae continebat, quum hic ab Emmerico nostrox collatus nonnisi LxxxvIII priores complectatur. Tertius codex Argentoratensis noster Cod. c. mS.C. Vel Arg. c. universas cXXIV Senecae Epistolas, quae ad aetatem nostram pervenerunt, absque ulla notabili lacuna, complectitur. Chartaceus est, soliis comstans I 89, maximae formae, saeculo decimo quarto,
aut sub quinὶi initia, conscriptus. Folia ab ipso calli- grapho nam et hic codex eleganti manu exaratus est suis numeris signata sunt: in fronte codicis Index est
4. Numerantur in eo quidem Distolae CXXVII, nee vero plures insunt quam quae in vulgatis exemplis leguntur: scilicet Epistola nona quae vulgo numeratur, et Epist. xcvrix, rursusque Epist. LviII, tu duas tuae lite epistolas di irae sunt in hoc eodiest..i
36쪽
PI AEFATIO XXX lilrerum memorabilium, ad soliorum numerum relatus:
in sine adiecti Sonecae de Clementia ad Neronem libri duo. Salutationis sermula, Seneca Lucilio suo salutem, quam duo vetustiores nostri codices singulis Epistolis praefixam habent, in hoc nusquam Comparet : sed illius loco praemissum est cuique Epistolae breve quoddam Argumen tum hi liusmodi, verbi causa: Prima, De colligenda et sistenda fuga temporis; et
quod PauPer non est cui quantulumcumque suPerrae sat era. Tum, φ. 2. De mutatione locorum et multueplicium Ooluminum lectione Oitanda, et quod honorabilis res est leta sic pan 'entas. Multa idem passiin
habet scholia, cum breviora, inter lineas interspersa, tum longiora, marginibus et inferiori subinde puel-narum orae adscripta: quae scholia ab illis temporibus derivata sunt, quibus Senecae nostri opera , et inprimis Epistolae; in scholis Christianorum praelegi et exponi studiosae iuventuti coeperant, qrio spectans,l uto, Pincianus unum e s lis codicibus Exem in1 Scholasticum nominaverat, cuius lectionos ab illo
prolatae cum lectionibus eiusdem nostri cod. c. maxime Conveniunt. Iam, ut nullus sere est codex manu exaratus, etiam e vetustiorum numero, quin multiplicibus vitiis hallucinationibusque librariorum a
passim etiam interpolationibus sit dosormatus; sie mirandum non est, recesitissimum hunc nostrum et aliis
plurimis vitiosis Portentosisque lectionibus, et De quentibus praesertim interpolationibus ex scholiis in
Contextum receΡtis, scatere. Verumtamen non solum
frequenter admodum cum vetustioribus codicibus inprobatis lectionibus, quas restituere Senecae debuimus, recte hic idem codex consentit; sed haud paucis etiam in locis, ubi in vilio cubant vetustiores,
37쪽
XXXIVI. SCII WElGHAEVSERI vel am haud dubie ct genuinam auctoris scripturam
servavit. Cum isto nostro cod. c. cognatione quadam Coniuncti sunt, licet multum passim et ab illo et inter se dissentientes, quatuor illi Palatini et unus GlΟ-Πicnsis, quos fantis Grut nus, rara admodum illis praesertim tomporibus diligentia, cum Erasmiano exemplo contulit; quorum quilibet omnes Senecae Epistolas continebat. Qui quidem sicuti singuli et
aetate Et Praestantia cedunt nostris codicibus a. et b., sie ex eisdem nonnulli, ac praesertim Palatinus Secundus, et post hunc Coloniensis, nostro In S. c. Sunt Praestantiores. At vero etiam, o contrario, ubi hi
ipsi codices, quos modo laudavi, vitiosam habent scripturam, ibi nonnunqiuam in Padatino Primo. icymito, aut quarto, Servata est vera aut verae Proxima Scriptura; quod in posteriore praesertim Epistolarum parte subinde observasse mihi videor. Itaque in codicibus istis, quos vel nos ipsi excussimus, vel e qNibus excerptas a viris doctis lectiones in manibus habemus, idem sere obtinet quod de duobus aliis G-d cibus, ex Britannia olim acceptis, alicubi
TyPis excusi libri. quos in constituonda nostri Oxemidi lectione ad manus habuimus. ac Partim Constanter, partim vero in dubiis saltem locis consului-4. Erasmus in praefatione, priori suae editioni operum Senecae quam quidem deinde pro sua halis ri noluit praemis vi, positit arix ulmmque ex illis Disiuileis codieibus mendosiorem in viis exempl-ihi fuisse dixerat: Imaa tamen mosiit , inquit, φώ d nou consenti Muu errata. Proinde, Mentitit dum
nticymolira fit, uumritus et amnitis itidcx e mrinorim testium oratio ιe, ore munemo tamen inrum Hcat, rem colli ι, ita nos e diseersis mendis υ ram conierimus lectionem. Causas vero. cur prae aliis veterum auctorum seriptis Senecae
potissimum opera, et in his pr.iesertim Distoliae, pr uligiose corrupta i tmsstis libris ad nos perveneri l. in reommode idem Erasmio exposuit in Epi- sint.1 Nunci patiaria, secundae Editioni praefixa, pag. 2 se l.
38쪽
mus , lii sunt sero. Primum , uetus illa Edilio Ei istolanum Smccae, anni locique ot lupographi indicio Carens, quam M. A. quasi Anonymam dicerem insignivi. Et hanc quidem ad codicis manu scripti exemplar, qui nostro ms. c. simillimus fuisset. ex Pr S-sam deprehcndi; ita tamen, ut proba genii in assitu Scriptura subinde in ea servata sit. tibi vitiosam Iiubot
fuit Princem Romana editio earumdem Epistolarum , anno MCCCCLXxV procusa, quae iam supra a nobis memorata est, non confundenda cum illa editione Bomana, cy1ac passim in Opsopoei et in Grulo vi adnotationibus nominatur. Vetus illa, quam ossi idem nunc dico, Romana editio cx manusculpto Codi CE EX- presSa est satis Probo, et multo meliore quam fuerat ille, cuius exemplum editio nostra A. erat secuta :ostque illa aliarum omnium oditionum sundus, ac vehitisens, e quo caeterne Omnes editiones profluxerunt,
sed ita ut ex aliorum sontium rivulis plurimum quidem sinceri mitisque liquoris in camdem sit derivatum. quo et Iimpidior flucrct, ct molliretur illius asperitas.
multum vero Eliam coeni ac turbidae materiae suo Pit invectum. Cum Romana hac editione frequenter Taν-oisinam operaim Senecae omnium edition in contidi, anno MCCCCLXXVIII impressam; et eam quid om in hisco plerumque Consentientem cum Romana Epistolarum editione deprehendi, nonnunquam Vero
etiam ab illa discedontom; quae discrepantia nescio an ex Neapolitana oditione, quam videro nonqNam mihi contigit, propagata sit. Porro, ubiciamque R
. Quam Romanam editicuιem stabitule nominarunt ops poeus ei Ciralem s. est, B Inae anno typis vulgala. Nostra e l. Ita n. illis ilici gratia Pro 'sus, certe nunquam' i in suisse videtur. 2. De Neapoli in illa Glurum Senecae eclitisne , cpiae si iidem endem anno
39쪽
XXX vi I. SCHWEIGH Εvs Eni vetere Romana editione discedens Erasini exemplum animadverti, ibi eam editionem inerum Senecac Consului , quam Primam esse Venetiam mihi persuasi;
cuius ad praescriptum, absque ulla quam quidem
obse averim mutatione expressa est altera Gncta, quae . Vulgo prima haberi solet, qua usus esse Ern- Smus videtur, quum adornaret suam. Et quidem haud exiguam partem earum lectionum, quae apud Erasmum discrepantes a Romano exemplo Teperiuntur, ex ipsa illa priore Veneta editione propagatas OSSedc Prehendi: quarum in numero probae Sunt multae, ex manuscripto aliquo codice haud dubie ductae, qui a Veneto editore esset adhibitus ; aliae vero etiam 'Praeter rationem ab eodem receptae, nonnullae item fortasse ex errore typographi natae. Erasmiana m vero editionem non modo Prior illam adhibui anno Moxv impressam, quae a Venerine editionis exemplo rarius discesserat; sed altonam potissiinum, uti par erat, Constanter consului quaemia CCt.xxv impressa perlii belur, quo Romana Epistolatum editio prodiit, d Helissimo 2 mimae adseritior, morienti Proor. supra laudato, p. 7 esse illam romana posteriorem, et Epistolas Senecae, quas illa exhilint, e Romana editione esse repelitas. At, praeter editionem Bonianam, fortasse etiam codea aliquis nati nix exaratus in consilium vocatus erat a Neapolitano Ddhor . . Vettista illa editio, anni loeique et lypographi indicio earens, solia autem suis numeris notata conlinens ccxxxv , Gutiis haud dubie expressa est, et quidem ante illam , quae paulo minutiore etiaractere eadem in urbe seno MCCCCXCII per motardi vim de Coris de Cremona excusa est, soliisque C III continetur. Quod autem prior illa, quam dixi, In Panaeri Annal. Ty-Pogr. T. IV, p. 480, circa annum 4498 exeusa perhibeatur, id inde Delum videtur, quod in eodem volumine, ex euius instinctione ducta illa coniectura est quemadmodum et in eo volumine, quod equidem prae niailibus halint, simul compactae fuissent Tras taediae Sraecae cum duo a commentariis, eleimpressae Vemuis misis RICCCCXCVIII per D. Tridintim de Cimeto di Tinianum. Iam quot iam alteram editionem Venelam eum priore illa constante consentientem repeia, in Nolis nostris criticis utram ille pro una habiti. et brevi hoc indiculo Veia. vel ed. V. n. insignivi. Sieubi vero dissentientes re, perero, ibi altera nobis M. Ven. eril, altera Vmι. a.
40쪽
ianno MD Ix , Per Desiderium Erasmutn ut titillus praesert) ex suo peterum Codicum, tum ex
'nobatis autoribus, PostrEmo sagaci nonnunquam dioinatione, sic emendata, ut merito Prionem editionem,
USO absente Pontactam, nolit hiateri Pro sua. Qua in editione, praetor ipsum Epistolarum contextum Falis ab Erasino constitutus est, Consulendae nobis et per liendendae fuerunt breves Adnotationes, quae Ρartim singulis Epistolarum Libris quos xxii ab Erasino numerari supra memoraxi subiectae sunt, partim in
sime omnino, in altera praesertim editione, cum de caeteris Senecae scriptis, tum de Epistolis linius Phi-Iosophi meruit Eraramus; incredibilem numerum errorum , quibus laedatae erant superiores editiones, prodigiosasque librariorum hallucinatione cum ex Probati Mum codicum auctoritate, tum ex suo, aut aliorum doctorum virorum ingenio, felicissime corrigens. Sed idem plurima etiam ulcera, quibus eaedem laborabant editiones,intacta reliquit; alia vero, quum Sanare Conaretur, tacite incrustans, hoc ipso, quod ix amplius adparerent, propemoduin insanabilia Peddidit; denique locis etiam bene multis, quae vel nulla indigebant medicina, vel quae alia ratione Curanda Crant, vitiosam lectionem, aut Certe minus probabialem quam os serebat quidem vetus aliquis codex, sed is Parum emendate Scriptus, et nostro persimilis recentissimo Argentoratensi , probatae praetulit scripturae , quae vel edita ante ipsum erat, vel quam alii codices erant oblaturi.
4. Quoties in notis criticis ni de M. Erasm. nominatur. toties altera Pol ἰssimum Erasmi editio suerit intelligem a. Sieuhi vero commodum noliis vide-hilur de dissensu ii trilis iue editionis monere lectorent, ibi eas itisce indiculis distini Iraemiis, Eram. ecl. 4, et Erasm. M. 2. a. hortasse ex vetere editione . Prae et ipsa nostrum nastum c. Prol inima