장음표시 사용
41쪽
I arn quum ab Ant. Mur elo, o legantis acrisque ingenii viro, multa quidem v matiusCPiptis codicibus, 1 num alii S. tum his prae Sertim quorum lecti O nos Pincianus in publicum emis crat, in Senecae Epistolis mendata EsSe, plurima vero etiam ex ipsius ingenio, aut ox Erasini vel Pinciani coniectu vis, tacitu mutata et in contextum recepta intellexissem,' quorum deindec igiuitione attingit lectiones eius generis, quas dico, hauserat Erasmus. Limen de ea editiorie in Practatione, interim praedicare noti praelem iii erit, Tarxi sitiae editi aliis ii suili sibi lilisse concessum. Caelerum, quam stratia Eniendation uiri uonnullarum mulex tui a sese adlatarum ratiotieni iustit, iecit, Nolis reddiderit, longe pluriuinita lamera illa ira in partem in eisdem Nolis M lentio praeteriit; quo lit, ut quid ex x elemitti librori ini auctoritate, quia ex ingenio et coniecitara ab eo ere, reo tum sit, non nisi aegre ducernas. . Ura ena censuram eo nomino in Muretton peractam videas a Limio ita Pracitat . ad suam rie necne editionem I sed graviorem etiam, ante Lipsi uiri , a είι utim in Λιιιι aiacmonarias in Sotecae Vera, curii mullis aliis locis , tum P. o 94, ubi. Nuper, inquit, extitit Muretus, cytia mula fre aditise caecimo exara
. uapi, Pler Parum apte dictum videri de i, quod nuperus Editor Lipsiensis in notis ad Senecam , tibinde ait veluti ad liaee verba: quiae non mssim faceres quae nolim Epist. xxv I S. 2. μι tiam Uulgatam lectionem tenere; ubi rectius, dicturus erat, Iurcii i/ιgenio it coniecturae debcιi lectionem inde at illius iactare et Q. Iana. Nec vero commeritus erat Miarectis, ut ea acrimonia Persiriugeretur, qua tiimis frequenter a Grutero Perstricius est. Vide modo , quam ingenua, quam , irilis, nec profecto inverecutida sit illius oratio, ubi de Empii lationibus suis loquitur. In uolis ad Epist. um, Postquam emendationem retulit coris ruptis vuIgo verbis Quod ego tibi videor Dirim sucidere a se adhibitam , quae mihi ci iiderii non minus commoda, quam necessaria videtur, .sic Pergil. Sol ego tidia Herumque tiacitus practirmiuo. Ut u enim lectoris inurest scire quis primus uia emeruia exu Θ Reliruru tu Meo ad sce utilis, qui mam iuuati Tam lutiram corrigere, Pur u esse idem quod oti/n vincere O mpia. Ego quiae scribo, non glorioliae meiae causu scribo, sed inititialis Hieriaιe. Sed ne Oimita quidem, in quibus Mureli editio ab Erasiti talia discedit, ab imo Mitto Pri iniitri invecta sit Ille sunt PasSin1 ui unulla, tuae lain ante illum a Cinio Meiando Grioue aut a Vincoalio Priatio ternere Obtrusa Serierae erant ; cuius genetis simi e . g. in Epist. LX vied. duo verba, tunc enim, quae t uir c ira
42쪽
alia quidem a Lipsio ad superiorum editionum aut adultorum manuscriptorum normam suissent reficia, ulla vero ad nostram HS Iue aetatem in eas Senecaueditiones, quibus Vulgo utimur, propagata essent; circumspicere coepi editionem, eam, quae ab imo
Munolo in Iucem proferri coepta, paulo post eius Obitum Romae anno MDLxxxv prodiit Quam quum
si ustra quaesissem , satis habere debui, quod et contextum qualis erat a Mureto constitutus, et eiusdem IVDuli Notas duae editiones, quae ad manus erunt, exhiberent; ultera Commetiniana, cui titulus, L.
Annaeus Seneca a M. Ant. Murcio corrrectus etc. MD cIII, altera Piarisina M Dc II, qua Romaniam Mu-
Oirmiti in codicum fidem , quam praeter necessitat in , primum adsula reperi in editione Basilaensi eae .c. I vag. mr Dueb. Em opium , IIDL MI, in iiii a quidem nonuisi Eriasmianum maxime repetitum est exerat plum , si dcuius in fronte , immaui hiatu, Post hi re lii Scumii Clutoras lotimi. Vitiointii Priali opera cI M-ιo innumeris in locis reuiatilia Serrectic Dperia Piraedicamur : nec vem dubito, iam ante a Ctirione adsuta illa verba suisse iii sui eriore editione Busit. IIDLVII, quae eiusdem Cti ionis υimiantisiamia eu ac tiginia Perilibetur. eiusniodi iluidem alia non uulla, temere ab his ante Mitietum iam invecta, adnotasse mihi 'ideor r sed quum Culonis mitiori iii edi licitie. istam autem Priatii rarius inspexerim, intelligo accidet e milii μο- luisse , ut tu Nolis nostris eriticis rionni liuiuani lectionem aliquam a Mιιιιι prii minν invectam esse perhiberem, quae ex una aut altera istaruin, quas modo nominavi, Basileensiuni editionum ita Mureli exemplum Iuaiiasset. Εκ earuitidetu Basileensium editionum altera expressae sunt quoque, ut reliqua sui eae veru , sic et Epistoliae, in illa editione, quae Io/m octu a itidem
Iuritiae rumo MDXU eum Diony sit Go hos edi Icti Coniecturis ci Variorum L Oimm libris per Euseb. Discopium excusa prodiit: quae editici in promptu quidem milii suit, sed, quippe quae iiiiiii praecipui haberet, rarius
inspecta; nam et Varius Lectiones quas collegit Golianyredias, aliunde O,gii ita lial clxivi, et Gulec as eiusdem c riseclari, quarum plurima pars recte ac ιuum explosa est, operae prelium non duxi. . Noliae quidem Mureti ad rem criticam spectantes, quibus emendationum aut inulaliotuim a se adlatarum sontes indicaret, oppido paucae sunt: quo sit,
ui eis in loeis, ubi ille a nostris libris in diversum abit, distielle subinde iiidi.
ca It1 sit, utrum ex ipsius coniectura, an ex x elusiis codicibus diu imn sit id iii d illitis editio exhi t. In eisdem Notis .id Epist. Lviii qtium meminisset elii .ii oculicis, o Sicilia luite maxime ad se desaii, quia itui te paucas cx illo
te lioties coirimendasset, mox titillum amplius verbum ex eo tetra retulit, ut ii Di,us 1 1,os uiasu illum libruari , neque Porro inspexis,e , videatur.
43쪽
XLI. SCII WEt GH E SERI reti editioncm ad tinguem e retiam esse Nic. Falerita praesutionc adsit rimat. Ex ea leni sie Parisina editio no
ctiam Pinciani et insῬoci Lectiones cognovi do quibus supra dixi c codicibus msstis Epistolavum
Senecae depromptas; quarum illae in Fornandi Pinciani in Senecae scripta Castigationibus ex uetustissimorum ex Alarium collatione, p. 5OS et seqq. huius editionis, hae vero in Collecti us et Notis in L. Annaeum Senecam ibid. p. 6i 7 sqq. continentur. 3 Gruteri vero Lectiones, ex quinque codd. msstis excerptas de quibus itidem supra dictum est , hausi ex eiusdem G uteri animaGentionibus in Senecam, amro ΜDxClii Ie tin πωρωο Hier. Commolini in lucem emissis: iii quibus nee supplementa neglexi, quac in Amendico P. 99 Sqq. exhibentur. Iam 3Iureto longe circonspectius Senecae opera Lusius Dysius tractavit; quem virum, ut de universa
Stoica philosophia, sic praesertim de huius Philosophi
scriptis, praeclarissime promeritum esse inter omnes constat. Hic igitur quod de opera Senecae scriptis in rini versum a se praestita professus est, id ipsum in Epistolis Philosophi nostri fideliter et egregie praestitum reperi. Scilicet ta Praefatione ad Senecas Philosophi opera, Antwemiae ex ossi c. Plantin. amrom x a se edita, Collaudatis Erasmi, Pinciani, Murcii
Gietiteri in eumdem auctorem meritis, in Constituendo contextu suos se, ait, Gut alienos libros veteres eos
. mariam Castigationes primum, ni fallor, in lue m emissae erant in ea operum Senecae editione, quae Veneliis anno MDXXX, I prodiit: quae mihi nunquam visa est. Exliibebat autem ea editio e utextum ab Eraestrio constitutum, ad quem reserebantur Castigationes illae, i. e. Emendationes cuiuea misiis libris, tum ea ingenio, quod aculum et sagax. neque eo mimis modestum Pinetario inerat, propositae. Nec vero Niciaui Hudiri primam editioncm
videre mihi conligit, quae Parisiis alma IIDLXXXVII prodiit: nee sali, scio, sed non dubito iam priori illi editioni C --- α Notus in, Hei
44쪽
puta, quorum Lectiones a praedictis viris in publicum fuissent prolatae) ita esse secutum, ut suo iudicio, quae proba ipsi visa essent eligeret, prava Deliceret, crdeoquc Textum totum reformanet. Non cito inquit
porro passim libros, fateor: quid opus est Z Semel
hic moneo et clamo, quidquid est, ab iis esse. μυιca sane a coniectura nosina; nisi sicubi cu ita clara est, ut Peroicacia sit disitare.. Reliquas, nec Paucas autim Probas, magis uisum fuit Notis insererU arfitra uias. Quae quum ita sint, minime nobis negligendus suit Contextus a Limio constitutus. quum praesertim inde ab illius aetate usque ad haec nostra tempora omneSsero Senecae editiones, quae ante nuperam Lipsiensem prodierunt, ad Lismianae editionis exemplum sint expressae, paucis locis exceptis, quibus vel a Gnonorio Emendatio quaedam allata est, vel aliud ali
quid nescio quo casu, quave siducia in nonnullis editionibus, quae post Gronovianas prodicro, subindo
fuit mutatum. Et quidem veritus ne in earum etiam editionum aliqua, quae repetitum lysum Limianum cxem iam exhibere profiterentur, Passim alia quaedam scriptura, sive per Operarum errorem, Sive Per Correctoris typographici temeritatem se in Iocum scripturae ab ipso Lipsio receptae irrepsisset; camdena illam primam editionem, quum Paulo ante memoravi,
4. Illud tamen subinde aeeidisse Limio deprehendi quod quidem mi non accideret mortalium Z ut quod ipsi clarum videbatur, etiam atque etiam ve-iendum sit ne id aliis , ae ne iis quidem inemiditis, secus videaturi aut ut, quem locum ipse manifeste corruptum iudicaverat, in eodem alii, recte omnia perpendentes. aut nihil omnivo, aut aliud quid atque ille, sint desideraturi. o magis necesse est, ut quis luis editor ex coniectura mutare locum aliquem 3u vetere auctore praesumpserit, is de conatu suo moneat semper et quid in libris seriplum fuerit, quod mutandum ipsi visum fuisse , doceat lectorem. I'raeterea haild raro videor mihi observasse, e Gruteri eodicibus lectionem aliquam a Limio fuisse adoptatam, ubi aut proba fuerat seriptura, ante eum ulgata, aut vhi meliorem script u am alii dabant codices.
45쪽
sitis aliis, adhibendam putavi. Denique D. Frederico Gron io quantum debeat Seneca, neminem fugit, qui vel primis Iabiis humaniores attigit Iiteras. Qui quidem vir, non minus, prudentia modestiaque , quam ingenio et doctrina
excellens, et in corrigendis corruptis veterum auctorum locis nimium sere timidus, in Lipsiano contextu
nonnisi pauca ut modo dicebam mutavit; de pluri
mis vero corrigendis in egregiis in Senecam Notis 1 erspeCte monuit, et corruptis etiam tunc Iocis beno multis praesentem ibidem attulit medicinam, cum exmsstis codicibus, tum subinde ex perspicaci coniectura paratam. Gronovianum contextum eiusdemque viri Notas exhibuit mihi illa ope in Senecae editio, quae cum Notis variorum doctorum virorum Amne-lodrimi apud Dan. Eis in Μ LHII, tribus volt. forma Oct. prodiit, non illa ab ipso quidem Gronovio curata ;sed cui praefatus Dan. Elsevirius profitetur, exhiberi in ea contextum illum, quem Grono ius dederae vitimum cum Puto, qui in minoni Elaeuiriana, anno ΜDCLvIII repetita continebatur , Notasque eiusdem Outines esse adiectas. Quum altera illa minor Elu-
. Editionem illam A uiner in m anno MCU proe am constanter ob milias et tu animo habui, quoties in Notis nostris eritieis timii oditionem hoc seriplitrae compendio uteret, M. Lim. 9 citavi. In eisdem Nolis, neombiguitate salleretur Lector, nuperam timeri editioriem nunquam hoe itulo citavi; sed, ubi de ea agitur, constanter Ediloris αλλο i nomine hane insigni i. 2. nes e d. minoa Epistolarum Senecae praesto fuisse Grωmino reperio rprimum , membranas quae cili undo suem, Gruteri. Nondum ramen qu- stias Ani-νωersiones ederet; quarum membr. mentionem fecit in Praes. ad minois rem edit. Elsevir. 4649. Quibus aeressere deinde ut d et idem GranoM. in Praefatione derennio post scripta, quum repeteretur eadem minor editi Et se triana dvo alii eodiees, alter Erfurdensis non confundendus cum Amplonimio, de quo supra dictum , alter Dic. mirarii; ae praeterea ea duobus eodicibus Bruxellensibus aliisque excerptae Lectiones.
46쪽
in locis nonnullis, ubi dubitatio aliqua mihi obiecta
erat, Prionem inspexi, quae anno ri xLIx Protat, cuius quarto tomo Gronorii Notae continentur. Nuperam Ru/k si editionem constanter a me suisso inspectam, nil opus est ut conceptis verbis profitear. Qua de editione hoc loco iudicium interponere meum non praesumam: inter illam et nostram quod ad Contextus constitutionem pertinet quid intersit, orti ditus aequusquo Lector, Senecae nostri studiosus, sive ex utriusque inter se collatione, sive ex his, quae in Notis nostris asseruntur, aestimaverit. Illud interim ingenue profiteor, gavisum me esse multis probis lectionibus in contextum a IMMORUM passim receptis;
alias doluisse, parum feliciter ut mihi videbatur adoptatas, plurima vero loca intacta relicta, quibus haud dubie corruptis paratam medicinam offerebant euocopiae, quae Editori quum Senecae Epistolas recognosceret , praesto fuerant, et miratum esse et aegro iesime. Istis igitur, quae hactenus exposui, quum instructus essem praesidiis, nihil magis habueram in votis, quam ut satis otii mihi superesset, quo cuncta, quao ad iudicandam veram genuinamque auctoris scripturam pertinerent, minutatim excutere, et ea qua Parerat diligentia perpendere possem. Sed enim, hinc
urgentibus aliis occupationibus, ac subindo etiam im. pe4iente oculorum debilitato, illinc typotheta instante, et elaboratam materiam flagitante typis exscribendam, deproperanda plerumque opera fuit, ut multum iutra voluntatem substiterit effectus. Quod ut ipse magno
pere doleo, sic id quod a nobis praestitum est . qualecumque illud sit, aequi bonique consulat studiosus
47쪽
Atque his ita praemissis, nihil habeo quo morer amplius Lectorem; nisi quod de Orthogra ire, quam vel codices nostri tenent, vel quam nos in huius editionis exemplo secuti sumus, nonnihil adhuc in universum dicendum mihi intelligam. Scilicet primum,
in ea scribendorum verborum ratione, qua utuntur
codices mssti quibus Senecae Epistolae continentur vetustiores praesertim, ut Arg. a. et B et Parisiniquos Emmericus noster excussit, aut quos Sopoeus tractaverat), multa sunt, quae pariter quidem et in aliorum Auctorum priscis codicibus, et in inscriptionibus quoque vetustis passim Occurrunt, omninoque multis etiam doctis viris olim suerant in usu: quae tamen equidem, quoniam pro antiquatis hodie sero ab omnibus habentur, et ab usu nunc ubique recepto nimis abhorrere mihi videtantur, non adoptavi; COntentus ea Scriptura, quam in plerisque editionibus indoa Lipsio vulgatis, ac praesertim in nuperrima Franco- surdensi editione cuius exemplum, eis in locis ubi opus videbatur a nobis correctum, typis exscribendum dedi
usurpatam repereram. Huc pertinet v. gr. quod in velinstissimo nostro ms. a. Constanter emutila et adtidescens
scribitur, per u Iitteram, Pro ePistola et adolescens. Porro cotidie vel cottidie, et cocus, et similia constanter sere scribunt codices nostri, vetustiores praesertim : nos tamen quotidie et coquus tenuimus. Siosecutus praeserre codex a. Cum aliis solet; nos sequutus scripsimus, quod subinde etiam in cod. b. reperimus.
4. Huius generis nonnulla Quintiliantia alligit, Insiit. lib. I, cap. 7. I e singulis aulem consuli potest D quia Orctos Phia Getiri sermoris υcius MnoMia, Par. l677, in- sol. a 2. Ex eodem more M pro o ponendi nata videri poterat seriptura iti uiua , quam tenuit idem cod. a. et nos cum illo; pro qua sequiores mssti nostri 6. et e. cum aliis iocundus ponunt, quasi a iocinado derivata vox esset, quam aream o deducere Cieero maluerat.
48쪽
PRAEFATIO XLV Oculam cum, sive praepositio fuerit, sive temporis nil verbium, sive Causalis Coniunctio, ConStanter per c litteram offerunt codicos nostri omnes: ' at probavio luidein discrimen inter cum praepositionem Et tempus aut causam significans, in RuhLoplii et Matthiae editionibus diligenter observatum. Porro tem-Ptare pro tentane , damnano, ContemPSi, SumPtUS, et similia, Constanter scribunt codices nostri; clitibus in vel bis neglecta a nobis P littera est. Exequi, exilium, e cctare plerumque scribunt iidem codices; ubi equidem non invitus litterammtenui, quam Post x insertam nuperae editiones eXhibebunt. Monstruosus passi in scribunt libri nostri, ubi vulgatum mon Stro
Accedo ad ea, in Piibus secutus sum librariorum
noStrorum, BC Vetustiorum Ρraesertim praescriptum. Quicumque, numquam, tamquam, et Similia, constanter
lier m litteram ante q, non per n, scribuntur in vetustissimo nostro codice; quem eo libentius in his sum so-cutus, quod et alioquin eidem scribendi rationi ipso ut SuetuS eram. Guιsa per simplicem sibilantem olferunt omnes; quod equidem tenui, licet alias geminam Ponero Consuetus. Sollicitus vero, et quae ad idem thcina pertinent, geminata I littera ex Porpetuo
. ol,linuis se tamen olim etiam scripturam qutun in vetustis,imis Senecae
eiulicibus, in Nola ad Epist. ε , doeui. a. dicitari tamen huiusmodi mox librariorum debet; quia tali ex Observatione
n ira uiuiuam corrupto cuidam loco medicina perquam prob.ibilis, aut teri, etiam chu'lissima, afferri potest: euius generis exempla reperiet Lector ita Epist. xiv, et Epist. LXXII. 3. Diro, υicium, orium, ne cium so ibunt paulo iuniores eodices: nos
cum vetusto a. litteram i in huiusmodi vocibus tenuimus. Iuniores item, sed illi tamen ex nostri codicis iam ira, , Delia, solent scribere, et, vice versa, Vtit Pro artiar quae equidem, uti par erat, repudiau i. Tateoalpi; et in his aspiralionem h alias Praeter morem nostrum adiectam, ut rena; alias omissam, ut uotis pro hortus: quae quideiu et ipsa hinioruiu magis, quam vetustiorum, unt codicum.
49쪽
XLVII. SCHWΕIGHAΕvSERI codicum nostrorem consensu scripsi. Item quotiens, totiens, milliens ex eorumdem consumti scriptura adoptavi. M cyreiades, non mehercule, perpetuo scribit no- Ster a. , quam ScriΡturam eis etiam in Iocis, quibus deficit codex , secutus sum. Idem Pn ciere et urinenupraeserre solet, ubi alii Prehendere et urgere; quibus equidem promisCue usus sum. Sed in compositis maxime verbis eam inii rationem, quam, licet praeiverint probatissimi libri veteres, tamen non omnibus probatum iri lectoribus praevideo. Scilicet in verbis,
quae Cum praepositionibus nonnullis composita sunt, ubi ultimam pracpositionis conwnam Cum Prima Consona verbi colliquescere volunt, non solum vetustissimus noster codex a. nativam Praepositionis consonum pertinaciter plerumque Servat, verum eiusdem
moris si equestitia etiam vestigia in aliis codicibus in
paulo vetustioribus praesertim , ut in nostro ms. b. et Par. b. aliisque quibus opsopoeus usus erui, sed subinde etiam in recenti Oribus servata deprehenduntur. Et in verbis quidem ex ad compositis neminem magnopere essensum iri consido, quum ex. gr. a iniciem et adsiduus a nobis scriptum viderit, et adscere, adfectus, arisi mare, adgredi, adligare, adpianerre, Pella E, adsumere, adtendenE, aditueram, et his similia, quae alioquin etiam multorum doctorum virorum usu trita sunt. Nec illa sucile reprehendotali piis ex stit composita, Subrsere, Ep. 3 , S. 2, e X
subfusa quod Opsopoei membranae in El'i St. Lx xv I , S. 3, dedere: nec summouerv aut Summittere aliaque talia maluerit, quam, quod nos cum Dasstis dedimus,
4. Tamen rationum , alitura, et alia norMiuna , absilite a littera scripsi, eo sentientibus lib. i, Omnibus. .
50쪽
posita ita format codex a. ut syllabam con . cyiae in
istis verbis loco illius praepositionis poni solet, constanter sere ibi etiam teneat, ubi vulgo n littera cum sequenti consona colliquescit, aut ubi m proprium
his similia; in qua quidem scribemti ratione itidem
sequi codicis huius auctoritatem, cui item ullos Pussim sustragari videbam, non dubitavi. At 1e etiam
ia Constanter eumdem ubique secuturus eram rationem:
sed quum subinde vacillantem ipsum praecipuum nostrum codicem, ac ne in his quidem satis semper sibi constantem deprehendissem, quumque in maiore
4. Aemiis soriam aliquis passurus suisset nariloura, quod in inar, dabat ms. b. eum ed. Rom. , aut suluinein, quod habet editio Roni. in Epi,t. Lxxxvr , quae quidem adoptare dubitavi, auctoritatem vetusti e teis a. desiderans, qui illa parte Epistolarum caret. Subinde vero etiam, at perraro lamen, Invito eodem codice quippe non satis constante sibi verbum aliquod ad analogiam reliquae seribendi rationis conatus sum relingere; quo modo crescit o succrescit scripsi, Epist. XC. Sed moidere, auccurrone, item Oectio te, o minere, OEPrimere , et his similia, ut idem eod. a. cum aliis dabat, ala tenui, quamvis ex paritale rationis subridere, subcurrere, Obcurrere, es nere, MPH mere, sexibi debuisset, quemadmodum etiam obcaecat non occaecinὰ cum eodem eod. a. Milionea quoque omnes inde a principe Romana dedere. Et sitnissima quidem ratione etiam ιυδ Mere seribit codex noster δ. cum ed. Bom. In Epist. Lxxi , ubi tamen vulgatum me m re tenui, quoniam ibidem paucis ante verbis sopiadere scxihitur consentientibus libris. Rursus omiurre tenui cum eod. a. et recentioribus editionilms ; licet ad analogiam veteris scripturae supersit iamisso Princiyis in ed. et ed. Rom. Epist. x , et missis pro omissisP in ed. Rom. Ep. cum . Denique potueram eum cini. a
stillitis scribere, et opter e , Ominere. et similia, quo de genere Quintilianus monuit I, 7, 7, et ibi Gescierus : sed non inagis in istis imitari hune eodicem placuit, quam in his quae in eodem subinde posita vidi sti liciam, pro stimplicium, aut muremtis pro supremus, aut quod e ex b. amat misit . 2. Sic, ut alia omittam, κripturam eo ucinutiae Epist. Lxiv quae Epistola in
eod. a. non continetur , ex vetustiore aliquo codice letiuerunt uostri inss. b. et c. cum ed. A. et ed. Rom. quae scriptura etiam ex ed. Born. in omnes alias propagata est. Eodem perlinet, quod in nostro Ins. c. vetus scriptura commu-totila ser ala est in Epist. Lxxxvur.3. Nenuae idem codex Passim rursus con lacri, com mnere, comminare seribu-