장음표시 사용
311쪽
demisimus 2 hoc est quod tristes docemus et pallidi Το Vis scire, quid Philosophia promittat generi humano3 Consilium. Alium mors vocat; alium Paupertas
urit; alium divitiae vel alienae torquent, vel suae; ille malam fortunam horret, hic se felicitati suae subducere cupit; hunc homines male habent, illum Dii. Quid mihi lusoria ista componis 3 non est iocandi lO
r cus: ad miseros advocatus es. Opem laturum te nau
fragis, captis. aegris, egentibus. intentae securi subiectum praestantibus Caput, pollicitus es : quo diverierisI quid agis7 Hic, cum qito ludis. timet. buccurre, quidquid loquenti, respondent in poenis omnes. Vndique ad te manus tendunt, Perditae vitae perituraeque auxilium aliquod implo Punt; in te spes opesque k sunt; rogant, ut ex tanta illos volutatiotie extrahas,
Tristes... et Pallidi: id est austero vultu quasi rei magnae, gravi incum
Comyonis. Sic ed. R. et A. cum ms.c., non Promnia , quod ab Elasmo
Succurre , quidquid loquenti. spondent in Poenis omnes. Locum, non modo tu editis vulgo. sed et in optimis alioquin russtis misere corruptum , et variis atque variis modis deformatum, per anuvinius ex aeriptura nostri eod. c. cum edia A. coliata. Iu in s. e. sie legitur. Succurre νιdquid loquenti respondeat in penis. Omnes undique, cle. Ed. A. ira liabet: Succurre quid quod loquenti res ondent ibi Penis omnes. Vndique, etc. Iued. erat, timet succurrere; quisl quod, et caetera eadem. Ex Erasmi coniectura vulgo legebatur: Su urre, quisquis eloquentior es, Pereiamtum menis. Omnes tiridique, utc. Pro qui
bus haec posuit Rul L. Succurres quid quod Iaqueati devo demit in
nas . Pro cruciatibus et quibusvis malis, cum Nostro dixere etiam Plinius et Quintillauiis. S. - Caeteras variantes Rulik. edidit: in aliis e d. erat, inquit, Quιsquis eloquenlι- ea in maniae quicquid laquctati resP-dentium menta: in aliis: succurreVo. Et, Auccurre, quidqui laqueati P. AP. ; in aliis : quid est qMOd laqueati mi. P. Cod. Colon. habet I succurra, quicquid laqueati res ondent in poenis; notatumque ad oram, pro res Omlent alias legi rei Pudent. Cod. Erluet. Λuiplonianus habet: quicquid laqueati
res renuenitum venia. Erasmus adiecit:
Pro re/ρondent legas desimradent l. e. desperaui, tolerabilis erit lectio. Hauc recepi. Sed locum noudum Persanatum Puto. Lipsius coniecit: his cum quo ludis , timet. S'uccia G.
Quisiquid illaquealoriam pendet ira
312쪽
ut disiectis et errantibus clarum veritatis Iumen ostendas. Dic, quid natura necessarium secerit, quid supervacuum ; quam faciles leges posuerit; quam iucunda sit vita, quam expedita, illam sequentibus ;quam acerba et implicita eorum, qui opinioni plus
quam naturae crediderunt: si prius docueris, quae Partem malorum levatura sunt, quid istorum cupiditates demat, quid temperet. Vtinam tantum non prO-s dessenti nocent. Hoc tibi, quum voles, manifestissimum faciam, et comminui et debilitari generosam indolem in istas argutias coniectam. Pudet dicere, contra fortunam militaturis quae porrigant tela, quemadmodum illos subornent. Hac ad summum ho-
Ostendas. Πoe promittunt plillos Phi , et Praestant. Lucretius: Quique
per artem Fluetibiis a tantis υitam , tantisque lenebris, In tam tranquillo, et tam elara luee locarunt. Vtramque
imaginem ibi habes , et υolutationis , et iaminia. Lips. Dic....temPeret. Spectant haec ad illa, quae S. 6, posuerat mala, Contra quae omni ope pugnandum sit. Scribo illis legem et expone : sequere natu ram. Ra .
recte ma. c. et M. A. non illas. ut vulgo. SM-. Si prius docueris.... quid temPersti. Ista, temere a Mur. et seqq. eclitoribus omissa, restituit Rul L. in hune modum: si Prius d . quae Partem eorum IeMatura aurit, quid ist. P. demit, quid rem erat. At demat, retemperet dedit ed. R. Tum eadem quidem ed. R. cum ed. a. quae par tem eorum IeWaliam aint . ubi serrisortasse Poterat coui unetivus ainti praetuli tamen aum, quod dedit ms. a. quemadmodum Rubhopso placue-
rat. Denique eorum , quod ab hoe loco alienum videbatur, mea de eouiretura in malorum mutavi. Ex mss. suis protulit Grui. quam Partem e rum . quod poteras sic accipere, ut signifiearet Seneea, ad animum non ad eorptis, pertinere philosophiae Praecepta; sed reliqua oratio eum ista scriptura parum congruit. S. Vtinam. Alii habent: Disputationes istae utinam , etc. Sed neque in edd. vett. nee in quamplurimis eodd. reperiuntur priores duae voces. - VI nam ... Prodessenis obieetio est eius. qui disputationes illas defensum it. Ru ιλ. - Neseio quomodo Rul Lopsio in animum venire potuerit hic esse obieetionem et gradatio est z quum auctor probaverit inutiles esse has disputationes, asserit deinde eas non tantum esse inutiles, sed nocentes,
ut infra probatinios ms. c. Cum ed. A. et R. nonidium. Selim. Pudet dierem . . subornent. Senaufi est: vix audeo dicere, quae i. e. quam
imbelliaὶ tela porrigant iis qui sunt
313쪽
L. ANNAEl SENECAE num itur Τ Ρed istud philosophiae sunt nigrae et tu pes infamesque, etiam ad album sedentibus, exceptio- ο nes. Quid enim aliud agitis, quum eum, quem interrogatis, scientes in fraudem inducitis, quam ut sermula cecidisse videaturΤ Sed quemadmodum illos Praetor,
sic hos Philosophia in integrum restituit. Quid disceditis ab ingentibus promissis, et, grandia locuti,
et effecturos vos, ut non magis auri fulgor, quam gladii, perstringat oculos meos; ut ingenti constantia, et quod omnes optant, et quod omnes timent, calcem, is ιι ad Grammaticorum elementa descenditis 2 Quid dici
tis 2 Sic itur ad astra 2 Hoc est enim quod Philosophia mihi promittit, ut parem Deo faciat; ad hoc
invitatus sum, ad hoe veni: sidem praesta leuantum potes ergo, mi Lucili, reduc te ab istis exceptionibus et praescriptionibus philosophorum. Aperta decent et simplicia bonitatem. Etiamsi multum superesset aetatis, parce iam dispensandum erat, ut
militaturi eontra fortunam. quo modo eos subornent, i. e. ad pugnam a tangant.
Per istini mamo Maa sunt. ete. Int. inde evenit ut et philosophia habeat
nigras et turpes exeutiones. Excemiones sunt, quibus reus agentem repel
lit: eas philosophorum eaptiosas obie cito aes et eavillationes Seneca insa-miores exse dieit quam ut adhibeatitue a Leguleis sedentibus ad album. i. e. cirea tabulam albam in qua edietapraetoris propociebantur ἔ quorum quidem Leguleiorum in exceptionis
Formula ee disse, quod sit, quum actio aliter, alio tempore, npud Mium, quam oportuit, et praescriptum erat, iustituitur. Vide ad Il de Clement 3. t. Ruhk. - Quam strietum sueti circa iustas formulas adhibendas ius eivile veterum Romanorum ex hoe
Magio intelligi potest apud ICtos recepto et qui radit a syllaba , radit a
Praetor. Praetores nimiam strieti iuris severitatem quo in pernicium honorum homines malae fidei abute-bautur, naturali aequitate mitigabant. Ad Grammaticorum elementa etymologiaa sectando, verbaque uou re curando , ele. Rahk. Praescriptionibus Praeseri iones. Da et exceptiones dicuntur, quihua reus agentem repellit. Lms. Amrtadecent et si liciabonitatem. Iterum me angit silentium aliorum I
nam vostrae membranae seruatam
sequetiti extrema s Epist. xLα, sa τῖfans. in illa ait tragicos, veriurata
314쪽
stissiceret necessariis: nunc quae dementia est, supervacua discere in tauta temporis egestate. Vale.
DE BREVITATE VITAE: IDEO NU IS ABSTINENDUM.
Pomρeiorum, quam urbem in itinere per Cam'aniam adierat,amecis memoriam Lucilii sibi renovatam scribit. Unde occasionem sumit de brevitate et Delocitate tem oris disserendi, in quo nihil longum aut Metus esse monet. Proinde in eos iterum in e-hitur, qui ad superoacua et in Ptias vacant, Praesertim in Dialecticos, quos non omnino contemnendos, sed tantum Promiciendos et a limine salutandos iubet. Facilis hinc est transilias au ea extollenda, quae necessaria sunt ad Mitae malia depellenda a tminum .
F si quidem , mi Lucili, supinus et negligens, qui in
amici memoriam ab aliqua regione admonitus reducitur: tamen repositum in animo nostro desiderium loca interdum familiaria evocant; nec exstinctam memoriam reddunt, sed quiescentem irritant; sicut dolorem lugentium, etiam si mitigatus est tempore, aut secvuli familiaris admissio, aut vestis, aut domus renovat. Ecce Campania, et maxime Neapolis, ad Pompeiorum 1 tuorum conspectum, incredibile est, quam recens desiderium tui fecerit. Totus mihi in oculis es: quum
A. imissio. Si e Pineianus e mss. Pr hal. et eodex Col. Amissio Erasmus, ed. vetus et eod. Pal. Grui. Admonitio Muretus. Pritis tamen antiquunx ha-heo: admittitur autem is, qui in colloquium veniti Iam servos familiaris an eolloquium admissos iacturam . ideoque dolorem de amico mortuo renovat. Rufi . Pommiorum morum. Villam, opinor, in Pompeiano habebat. Vide initio Epist. Lxx. Dys. - Equidem Pompeiis oriundum fuisse Lucilium hine liquere puto. Caeterum illa
315쪽
L. ANNAEI SENECAE maxime a te discedo; video lacrimas combibentem, et assectibus tuis inter ipsam coercitionem exeuntibus non satis resistentem. Modo amisisse te videor.
Quid enim non modo est, si recorderis7 modo apud Sotionem philosophum puer sedi; modo causas agere coepi; modo desii velle agere: modo desii posse. Infinita est velocitas temporis, quae magis apparet respicientibus. Nam ad praesentia intentos sallit; adeo praecipitis fugae transitus levis est. Causam huius rei quaeris 2 quidquid temporis transiit, eodem loco est; pariter aspicitur, una iacet: omnia inde in prolandum cadunt. Et alioqui non possunt Ionga intervalla esse M in ea re, quae tota brevis est. Punctum est, quod vivimus, et adhuc puncto minus; sed hoc minimum
specie quadam longioris spatii natura divisit. Aliud ex hoc insantiam iacit, aliud pueritiam, aliud adole
scentiam, aliud inclinationem quamdam ab adolescentia ad senectutem, aliud ipsam senectutem. In quam angusto quot gradus posuiti Modo te prosecutus sum; et tamen hoc modo aetatis nostrae hona portio est,
Non satis. Illud non acceptum seramus Pineiano , qui id in nonnullis suis cod. iuvenerat, unde et Muretus sumpsit. Erasmus habet nobis salis, quod et Gruter. in mss. suis quinque reperit, et est in Εrsuri. Ampioni au. Ruhk. - Quod et tenet ms. e. apud Sel, a
Sotionem.Aliquotie otion quidam citatur de suceessione philosophorum, a Laettio, Graece non iste Opinor. Citatur et ab Aul. Gellio I, 8. e perinatetica diae lina, elai male ibi libri quid aio Phocion. Sed noster iste magis Pythagorieus suisse videtur ex Epist. cviii, T. De quo etiam Euseb. Chronim . extremis Λugnsuaticis: Solis phaloso tis Alexandri
nus Praeceytor Senecae clarus haletur.
316쪽
cuius brevitatem aliquando suturam cogitemus.. Non ssolebat mihi tam velox tempus videri: nunc in edibilis cursus apparet; sive quia admoveri lineas sentio,
sive quia attendere coepi et computare damnum meum.
Eo magis utique indignor, aliquos ex hoc tempore quod sussicere ne ad necessaria quidem potest, etiamsi custoditum diligentissime fuerit , in supervacua maiorem partem erogare. M Negat Cicero, si duplicetur sibi daetas, habiturum se tempus quo legat Lyricos .n Eo
dem loco Dialecticos. Tristius inepti sunt: illi ex pro- sesso lasciviunt; hi agere se ipsos aliquid existimant. Nec ego nego prospicienda ista; sed prospicienda tantum, et a limine salutanda, in hoc unum, ne verba
nobis dentur, et aliquid in illis esse magni ac secretitioni iudicemus. Quid te torques et maceras in ea
quaestione, quam subtilius est contempsisse, quam solvere' Securi est, et ex commodo migrantis, minuta 1 conquirere: quum hostis instat a tergo, et movere
se iussus est miles, excutit necessitas quidquid pax
hona Pars vitae est. Cuius vitae
brevitas mox nobis assutura est, aΡ- parebit, nempe in sevio et sub exitum. AdmoMeri lineas Lineae malebam, extremae. Selim. -- Si e quia ad Meri lineas sensio. Bene hie
observat Lipsius inter alia: ut iu stadio, uhi everitur ad lineam . etiam tangimus. Duplex enim ibi linea, et
a quae, et ad quam currebant: κανονα aut Graeci dixerunt. Cf. ad Epist. Tri, 4; xxv I. I noli. R. - Sie Horatius e Mors ultima linea rerum est. Alii tit Muretus ad ludiam eatentorum reserunt, ubi lineae, et ultiviam rapis sive sacram volunt dietam. Eo quum alter ealeulos Promoverat, ludos finiebatur.
Negaι Cicer . . Dialeelisos. Vhihaee Cicero dixerit, non memini.
Sed extremis annis ab eo dicta esse videntur, se neque Lyricos, Pindarum. Alcaeum, ele. neque Dialecticiis iterum lecturum esse: quippe cuius avimo ad graviora et utiliora intento neque lascivia Lyrieorum. iaeque SPinae et trieae Dialecticorum placere poterant. Iuveni autem Cieeroni eos lectos suisse constat. Ruhk. Eodem loeo Dialeet os . Vulgo e dem modo. Istud eommode dedit ed. A. Cum ms. e. et aliis apud Mod. et Grut. Malebam tamen eodem loco habeo vel pono. Si reeeptam Ieci.
erves, verbum supplendum est. S. MoMere se. Sie. edd. vett. ex mssti. Praeter ratiouem omissum erat Pro
317쪽
otiosa collegerat. Non vacat mihi verba dubie cadentia consectari, et vafritiam in illis meam experiri.
Amice, qui coeant ρορῶi, quae moenia clausis
Magno mihi animo strepitus iste belli circumsonantis
3 exaudiendus est. Demens omnibus merito viderer, si, quum saxa in munimentum murorum Senes seminaeque congererent, quum iuventus intra portas armata
signum eruptionis exspectaret, aut posceret; quum hostilia in portis tela vibrarent, et ipsum solum subfossionibus et cuniculis tremeret; sederem otiosus et eiusmodi quaestiuncuIas ponens: e Quod non perdidisti, habes; cornua autem non perdidisti; Cornua ergoliabesis aliaque ad exemplum huius acutae deliras tionis concinnata. Atqui aeque licet demens tibi videar, si is iis impendero operam: et nunc obsideor. Tune tumen periculum mihi obsesso externum immineret;
murus me ab hoste secerneret; nunc morti sera mecum
sunt. Non vaco ad istas ineptias: ingens negotium in
manibus est. Quid agam 8 mors me sequitur, fugit vita; adversus haec me doce aliquidi effice ut ego. 6 mortem non sugiam, vita me non effugiat. Exhortare
Plin. Panegyr. e. 3I. Ahk. - Sie RuhLopsus, at Sch .: tunc lamen. inquit. bene liabet, nee equidem tun tantum requiram eum Rulikopso. Eoiae ut ego mortem non jugiam. Sic recto ed. R. et vis. e. de quo iam Perspecte Grui. moniterat. Vulgo edi siue ne ego mortem fugiam. quae Pi eianus dedit e mss. inepte , at sReetes id quod adiicitur. υila me non Q -- giat. Seb . - Αnte Pineianum apud Erasmum: adoersus haec me doca δaliquia aufer. ne mortem fugiamus.
Uita me non es giat. Si tempus aliud aut male agena perdo, effugit
Verba dctis eadentia consectare.
Dialecticorum more. Etenim mala plperieula undique milii imminent. R. Avice... Portis. Versus suu e virgil. Ren. VIII, 335 sq. verba Veneris a Vulcano arma petentis in usum Λeneae. Sequitur vivida deseriptio urbis obsessae, in cuius munimentum l. e. muros et propugnacula imbellis turba saxa confert in hostem deiicienda. R. Quaestiunetius. De quaestiuueula cf. Ep. XLV, 7 not. Ruhk. Tamen. Praestat fortassis tantum. Confusas autem esse a librariis has duas voeulas, docet Seb inretius ad
318쪽
adversus dissicilia, de aequanimitate adversus inevita, bilia; angustias temporis mei laxa; doce, non esse positum bonum vitae in spatio eius, sed in usu; posse fieri, immo saepissime seri, ut, qui diu vixit, parum vixerit. Dic mihi dormituro: Potes non expergisci; die experrecto: Potes non dormire amplius; dic exeunti: Potes non reverti; dic redeunti: Potes non
exire. Erras, si in navigatione tantum existimas minimum esse, quo a morte vita diducitur: in omni loco aeque tenue intervallum est. Non ubique se mors tam
prope ostendit: ubique tam prope est. Has tenebras discute; et Acilius ea trades, ad quae praeparatus sum. Dociles natura nos edidit, et rationem dedit im- Persectam , sed quae perfici posset. De iustitia mihi, iade pietate disputa, de frugalitate, de pudicitia utraque, et illa, cui alieni corporis abstinentia est, et hac, cui sui cura. Si me nolueris per devia ducere, facilius ad id, quo vendo, perveniam. Nam ut ille ait Tragicus, Veritatis simplex oratio est, is ideoque illam
implicare non oportet: nec enim quidquam minus convenit, quam subdola ista calliditas, animis Conantibus magna. Vale.
vita: si bene et utiliter potio, nihil mihi perit. υρ .
De aequanimitate. Nil mutant libri. quos suspicor debuisse da aequanι- mitatem. Sest . Doee... vixerit. CL Cie. de Seneet. e. I9: Noster Ep. xcII l. a. non ut diu vivamus curandum est, sed ut alis: nam ut diu vivas salo opus est, ut satis, animo. Ruhk. Non tibique... est. Quamquam eam propiuquam non videamus tibique,
ubique propinqua efit. Per deseia. Alludit ad van5s sophistarum Mugas.
319쪽
Negat sibi opus esse, ut ab eo, qui Lucilia epistolam pinximam abhinc mullos menses scr*tam tradiderat, quaerat, quid πρt, quum probe sciat, illum emendationi sui quotidie inrumbere , neque a nimio sui amore prae ediri. Quod aliter Genu in qua lurimis hominissus, qui caeci sunt et Melamenta uitiis quaerunt. Exemplo est Harpaste, uxoris Ditia, quae oculis stibis cula domum tenebricosam esse putat. Agnoscenda itaque monet Muta esse, et in tempore remedia quaereri . Vnde enim alioquia animi sanitas exorietur Z quae etiam contingere rei imeteratis ritiis potest: quia animus facilis est Iecti , et natura ad bonum potat.
tuam accepi post multos menses quam mi- SeraS : Supervacuum itaque putavi, ab eo , qui asse-xebat, quid ageres, quaerere. Valde enim bonae memoriae est, si meminit: et tamen spero, sic te iam Vivere, ut ubicumque eris, sciam quid agas. Quid enim aliud agas, quam ut meliorem te ipse quotidie facias, ut aliquid ex erroribus ponas, ut intelligas tua' vitia esse, quae putas rerum 2 Quaedam enim locis et temporibus ascribimus; at illa, quocumque transie-
Timus, Secutura sunt. Harpasten, uxoris meae saluam,
Quae tam enim Ioeis. sunt. Saepius pilae gentis ea re dixerunt. L. Hamhue revertitur Noster et maximo iure; salit a. vernula ut videtur, ioci causa de quo es Epist. xxv in. Rufi . alebatur. γε Διτοποιούσα: hereditate tamen ad Senecam transmissa. Luxua Est αρπαστο hene omi- euim ambitionisque nanos, nanas, natum nomen: quasi heIlula sutura copreas, etc. in familiis habuisse et rapienda ab omnibus, ut αρπαστον Romanos, praesertim huius aevi patet
320쪽
scis hereditarium onus in domo mea remansisse; ipse enim aversissimus ab istis prodigiis sum: si quandosa tuo delectari volo, non est mihi longe quaerendus: me rideo. Haec salua subito desiit videre. Incredibilem
tibi narro rem, sed veram: nescit esse se caecam subinde paedagogum suum rogat, ut migret; ait domum nigram et tenebrosam esse. Hoc , quod in illa ridemus , omnibus nobis accidere, liqueat tibi. Nemo se avarum esse intelligit, nemo cupidum. Caeci tamen a ducem quaerunt; nos sine duce erramus, et dicimus: Non ego ambitiosus sum, sed nemo aliter Romae potest vivere. Non ego sumptuosus sum, sed Vrbs ipsa
ex. e. e Sueton. Tib.-exu. Claud. 8. MM.A-rsissimira ab istis pretulistis sum. Vniee hoe verum erat, quod ex Agricolae emendatione remperat Muretus. Nireris Lipsiensem editorem, viti sum arearissimus redueentem: qui quum deinde seribat. ab istis yrodigiis non aum, rursu1 mireris quo pacto et sibi persuaserit et lectoribus conatus sit persuadere, istam scripturam e cod. Col. laudatam esse a Grulero. Seh υ. - Bubh. edidit a rissimus , is istis prodigiis non sum. Sie. eod. Colon. , inquit, apud Gruterum , iu
seo. Beliqui omnes Palatini et editiones praestant: a rissimus ab istis prodigiis sumpsi, quando, ete. Rudol Agricola annotaverat: aMersissimus abistia prodigiis sum : at quando, ete. Ex qua seriptura saeta est vulgata, quam tamen prae ea quae a codd. affertur, eo ablegandum putavi, unde
pedem intulit. Sensus eat: etsi multi sunt, qui talia prodigia pro delieita habeant, equidem lamen iis non deIector. Est autem via praepositionisa elegantior, qua pars a qua 1tamus , sumus, quam amplectimur. expiamitur. Sie Cie. Or. II. 38 extri Erat enim c CritolausP ab isto Arist Otiae. Buhh. Paedagogum. Et ipsum servum, cuius curae servi urbani lique politiores demandabantur: nam paedagogi non solum ii servi erant, qui pueros nobiliores ad ludum litterarium deducerent, ab Hoe. A. P. rε , custodes oppellati, sed etiam ii. qui alleui rei praesunt: cf. Columella de R. R. I, I. p. 25 Bip. Flive domus illa pars, in qua servi illi degerent paedagogium appellabatur. Plin. Ep. vi I, 27, CL ad I, 4, de Tranq. An. not. Mh . Ut migret. Int. ut aliam domum petat , quoniam haec est nigra et
tenebrosa. Nigram et tenebrosam. PHoea duo Verba, omissa vulgo, commode adieeta dedit ed. R. eum duobua m . Gruti Sin v. Nemo se a artim esse intelligit. . .etiyidum. Idem Horatius ΕPP. um, D eupavit. Vide Bentleium ad Horat. I, Epp. xvi, xxxviu, ubi vostrum locum advertit. Rufi .