장음표시 사용
251쪽
r o Disputat. VII. Qua: st. V.
praestanda,aut quis legem ei imposuit ps ursus vi tollitur de perfectione essentiali Angelos negatis speciebus , ergo
nec violentia, nec miraculum : Prob. conseq. si non praestaret Deus homini manus, pedes,' huius generis, atq; id immediate eueniret ab ipso Deo, utiq;laret miraculum dico, Immedimeta Deo Sc. nam quod modo nascatur lio .mo absque pedibus, manibus, vel hu ius generis , id miraculum non est, sed
defectus naturae, materiae caeterorumq;deficientium ex parte causae secundae, ut solet in monstris, Deus autem non tenetur supplere dc sectu hos naturae, materiae Se . ergo tunc laret miraculu,
quando Deus ex se talo immediate sie Deus libere hominem crearet At Deo non prat-Anoelis spe stante vi species Angelo, nil de inte-cres contu gritate naturae,&deessentialibus tollerentur Angelo, tollerentur nam ludiapei sectio hes ille extrinsecae specierum, qua quidem . curi, accidentale persectiones sint, non esset violetia nec miraculum non conserre eas, vel collatas mouere. Insuper Deus non promisit haec in gelis ergo si non daret, nullium pre udicium in serret Angelo: Antecedens ostendant, si locum vis tempus afferre possint pacii, promissio
nisu Dices contulit, ut ex rech demonstratum fusilinii aestiombus supra . Fesp. contulit, at liberaliter, nulla necessitate, seu vinculo alligatus.
Deneratio ' O Et hinc soluitur argumentum concursim Molinat, ait namque, si Deus denega-
di, & spe rei concurlum causis secundis, faceret cierum Ambiolentiam illis, ergo consimiliter, si gelis,an vi denegaret speciem lagelis. Respond. lenta negando consequens, est enim disparratio, sequidem concursus cum causis fecundis debetur ex pacto inito a Causa prima cum secunda Scit namque Deus, Causam secundam non posse operari sine concursu primae, in hinc est, ut Causa prima statueris concursu suum praebere causis secundis, quoties
disposita fuerint ad operandum quod
si casus contingat, ut non praebeat,Tuc
accidet miraculurit De urna dus in se se cum Angeis conserendi eis species, ubi pactum tabi foedus e Nec etiam
argii mentum valet aliunde .nam de ne, nato cocursu causi secundis iam cauta secundae non pollent age1e, in tanti
enim agunt, inquantum mouentur stprima, indeq; inanes, superuacaneae, otiosae, inutiles forent: at si denegarentur Angelis a Deo species non ita tarent inutiles Motiosi, quandoquide, dum haben intellectit agentem, possent, mediante eo species ab obiectis Comparare, ac proinde cognoscere, intelligere Vergo non concludit Moli
et Suare in fine ait, inferri aliunis de violentiam, quia Angelus habet inclinationem in appetitum ad species iinclinationem quidem naturalem, appetit uni elicitum . dum desideraret eas, si non haberet; unde carentia earum, ut sita esset ei violenta . Discursus iste minus urget, quoniam hoc idem dicere possemus etiam de homine etenim ipse quoque inclinationem , imo S appetitum elicitu habet ad species.
ad habitus, ad scientiam, Omnis enim homo natura Sire desiderat, igitur, non
habendo haec a Deo, insertur sibi vio lentia nequaquam , ergo ratio inclinationis Mappetitus non est in causa violentiae. Dices, maior necessitas est Angelo apponendi species, quam in homine, ergo demptis ab Angelo, infertur violentia r Paret antecedens. tum quia est in altiori statu, quam h mo,tum quoque quia non habet intel- Iectum agente, quo eas acquirat, ficue habet homo Ad Primu respond. ades
scimaiorem quidem coneruentiam in Angelo,ratione status, non tamen maiorem necessitatem quod patet inti sponsione ad Secundum , quia si non haberet intellectum agentem, utique necesse esset insundi species, ne seret perpetuo ignorans, at quia habeti ut in q. r. ideo necesse non est, aliunde in funis di eu possit medio intellectu, eas com
ig De ultimo capite remanet di Naturalia scurrendum, vir species tales, sint talia multiplici tem dicendat Angelo naturales consti ter d. si elo namque non fluere abissentia n. gen an tamen saltem dicenda veniat naturales. Pro hoc autem distingui M. Et de naturali aliquid namque dicitue
naturale, vel Primo ex parte principii activi vel Secundo ex parte principii passivita vel Tertio quatenus est simili
insusum, seu cieatum cum natura, duuin
252쪽
perior Agente vel Quarto ratione inclinationi naturalis au illud vel Quinto ratione status, in quo reperitur.
s rei: An His suppositis, dicendu species
elicae an appellari posse naturales Angelo, non
ptimo modo ratio, quia iam probatu remanet non fluere, neq; produci a sua
ipsius natura sed appellari posse naturales caeteris subsequentibus modis Et quidem sunt naturales secundo modo. quatenus recepit eas habens potentia naturale receptiuam Item tertio m do, quia id, quod simul habetur cum a roductione naturae, potest, dolet aheologis vocari naturale, sic scientia initio infusam Adae, sic quoque iusti,tiam originalem ei initio collatam sic gratiam datam Angelis ab initio Maerellant Theologi naturale, non quod producatur ab Agente naturali, sed naturalem, quia connaturalem, siue con- natam simul cum natura Insuper naturalem Angeli speciem quarto modo, Propter inclinationem naturalem: Et denique naturalem quinto modo, propterea quod Angelus est in gradu, tactatu valde eminenti, unde dignus est. ratione talis status, codecorari specie-hus, di scientia a supremo rerum Conditore, iuxta illud Erech. et 8. In delictis Paradis myri omnis lapis pretiosas operimentum tuum. Et doctodia haec est
consormis etiam Scoto,qui loquens de specie intelligibili diuinussissentiae, colia lata ab initio Angelis, appellat eam
etiam naturale: non quatenu habeatur viribus naturae, vel ab Agente naturali sed duplici ex capite, Primo, quia no est principium, laus actus gratiinti meritorii, sine gloriosiiquantum est de se sola, Secundo, qui , Sit ab initio, Angelo concreare, imo
2.d. g. Tv. lit. D. Applicando autem ad Angelum caeteras species, dicendae veniunt ei naturales, quatuor his modis rebensitis, ir cipue ultimo rhetone status, non ratione primi.1 Licet vero haec ita sint, nulloeamen pacto est asserendii deberi sim
pliciter species ipsi Angelo a Deo,
Hoc iam probatum remanet nil autevrget, ut aliqua ex parte sibi debeatur, nisi status, in quo est Angelus, inde thmen non consurgit debitum simpliciter, cum Deus nulli debeatu potaque
Angelus priuari talibus speciebus, sufficit enim habere intellectum agenturi quo eas acquirere valeat, ut diximus, stat vero congruetia, ut ei fuerint collatae, ita enim decuit fieri, ratione talis status ab initio: Et haec est potissima ratio, non aut illa, siue ratio receptiui, siue inclinationi naturalis, ut astere Suare , iam enim diximus has rationes etiam militare in homine, cum sit ipsius quoque intellectus specierum receptiuus, atque naturaliter inclinatus ad species habitus, icienti an , iuxta quod omnis homo natura scire desiderat. Quod si receptiuitas,& inclina, tio esset potissima ratio, utique nedum Angelo careti speciebus fieret violentia ex Suareet, verum ieret quoque homini; at quia status hominis est inferior Angelo , hinc Angelo conseruntur, non homini. Adde quod De primum quoque hominem speciebus.& scientia ab initio condecorauit, nepe Adam, sciuit enim, inquit Moyses, nomina imponere animantibus, Et quodcunque vocavit Adam,ipsum est nomCn eius Gener. At merito id factu in Adams fuit enim Parens , Naput
totius humanae Naturae. I Dices, materiae primae debetur forma ab Agente extrinseco, alias remaneret valde indecora, .impeii
eta,prout nudata omni speciositate sormae, ergo sic debentn species Angelo. Resip posse per Dei potentiam relinqui materiam absq, omni forma, ut patet in Physicis, unde sequitur, ut nullasset necessitas absoluta dandi ei format Nihilominus spectando ordine, ae corem uniuersi, exigentis res persectas, in completas in gradu suo, hinc est, ut ratione uniuersi,decentisit sarinas prestari materiae ab Agente extrinsecor Est haltera ratio, cur praestentur is tu, ab extrinseco Agente, quia materia est adeo it opersecta , ut non possiesormas propria virtute sibi compar res Angelus autem habet intellectum agentem, quo possit species rerum acquirere ratioque, qua infusae sibi fuerint species, iam dicta est ratione status&c.
congruo, Acratione status collatae ei ut Angelisori
cessitate. Mareriecur neces Iario detur for-
253쪽
r et Disputat. VII. Quaest. VI.
Vtrum Angelus cognoscat se intuitiue per Essentiam suam absque specie.
TVit opinio Asierentium, intel- lactum angelicum esse de se
toto lassiciente ad intelligendum obiecto non quidem concurrente in ratione moti iii, sed terminatiui. Idem et applican ad propositum, ait sententia haec, Angelum cognoscere seipsum, non utique per En entiam suam sed vi solius sui liuellectus ita ut, intellectus de se it suisicies in actu primo, Euentia autem sit uincienter in telligibilis, de praesens, ut terminet intes lectionem Sententiam hanc in primis retulimus supra in communi, inon applicatado ad Angelum, sia p. q. p. loquendo de ne desiitate specieru: modo tamen tribuit uri aetatio an homistis, licet neget Vasque esse Caetania
ait vero Uaetan. I .par.q. s ari. S ad . Angeli subtiantiam no concurrere ac fui in lillectionem, et celicientem , sed ut fonit:
intellectus in actu respectu sui. turtur autem etiam Valentia saluare Caetanum, itaui negauerit cocurreres entiam sub ratique sorma quidem inhaerentiS, non aute, ut, ni tam intellectui fontaliter At merito impugnatur hec saluatio Valentia a SuareZ, quoniam sinon erat ibi sermo de inhaerentia, sed de efficientia quaerebatur namque , quomodo substantia creata possit esse principium proximum Mimmedratu operaitanis ac ei det talis, cum substantia non agat, nisi mediantibus in inimenti S accidentibus Sc S respondet cael. Non esse principitam efficiens intes-leg Iiovis,quia molaohι rrit,ut eliciens, sedetis in s. Ergo aperte hic negat ratione principi ex partea sientiae. Cuiuscunque tamen sit haec sententia, ea remanet ibi impia nata supra q. 3. 1 dem vas iuer ibid.t. p.disp. ZO .
ca P. 2. num. a. pol erans hanc eande
ratione, quomodo possit Eslentia esse principium intellectioni , cum non inhaereat intellectui, cum sussciat ex Scoto in a. d. p. q. sua. Ad qua monem. Cactauinciterisque,tantunimodo sit. stere intellectui, sicque per assi stentiam unius, non per insormationem,respondet, Non habeo persuasum id, quod Cae-tanus contedit, nemperatis esse, taliquid
sit principium intelligendissi a stat intellectui, non ipsi inhaereat quod enimno inhaeret, non potest esse principium d terminans per modum efficientis. Se instanabdit, uare potius ex limo,intellectu, scuto quam ubet facultatem, ese principium proprium, propinquum, dete minans Sisentiam, o Dbstantiam Angeli, quam e contra . Et denique ita concludit, uare ego philosopharer, ut Asentia Augei sit commune, et remotum principium intellectionis sui, proximum
antem intellectus eaque coniunctio Ventie cum intellectus nihil omnino confert,
ut Essentia sit principium in sui teli
In hoc tamen,quod ait. coniun. Coniuncti,ctionem Esientiae cum intellectu, nihil
conferre ad intellectionem, aduertatur enaria Gaprum et omni bona philosophiae, clari nite uectis: isque Pli sophis, ac Theologis hoc nem. Unim doceter ab omnibus in lib. g. de Anim ut extra rem sit, probationes hic recensere . Ite si opus non est con-Hinctione obiecti cum potentia, ergo connitio fiet mediante separationeis obiecti a potetia: tunc vero qualisnam cognitio producetur, vel intuitiua, vel
abstractiva Cno Prima, quia illa fit prPsente obiecto, coniuncto in ratione proxime intelligibilis ergo remanebit secundari hinc aute sequitur non posse habere Angelum cognitione, nec sui.
nec cuiuscunque alterius, intuitiuam, sed omnis eius cognitio erit abstracti-uas idem quoque concludit de intelle cui nostro, nam loquitur, ut dixit, de quamlibe facultate. Insuper, ipse Abdem nu. Is negat esse necessarias P cies in Angeli Gunde, hinc rUr liis a guttur, Potentia, ex communi placito Arist. de Philosophorum,debet unirica obiecto, unio autem ista contin ere
potest,uel per specie in absentia obie-
254쪽
Henrici sententia de haci , cuius vicem gerit species vel per
Propriam,ac realem coeostentiam: nodatur alter modus; at Vasqueet negat utrumq; modum negat enim species, negatq; coassistentiam , ergo nullam a poterit Angelus, siue sui, siue alterius, habere cognitionem . Dicat igitur Vasqueet ipse, doceatq; quonam modo producere,vel nos possimus,vel Ang lus cognitionem. Vere VasqueEilludit,ut solet,Philosophis palcendum tamen quonia cognitionis productio, quae Lippis, O Tonsoribus nota est, ipsi impervia, a sensu remota, visa est sic enim discursum terminat, Velum in reuita nobis obscura, et a sensu i emota, hac
dixi se fusciat. Haec VasqueZ. Est insuper sententia Henrici
quodlib. s. q. id negantis Angelus gnoscere se per sua Essentiam, sed per aliquid additum sua Essentiae id autem ait esse habitum scientiales inruit Essentia suo repraesentatur intellectui eadeoque existimat necessarium esse thlem habitu, ut cessante eo, nullatenus intellectus suus immutari possit ali relligendum, neque ab Essentia sua neque abillo alio . Fundamentum eius est,qui Angelus nullam naturam singularem per se intelligit, sicut nec intellectus noster ratio, quia naturae rerum no repraesentantur intellectui, nisi proiit abstrata a conditionibus materiantibus,seu indiuiduatibus, at, ut sic, sunt uniuersales, ergo oportet darii hilum quendam,in quo reluceat quis ditates uniuersales: linc est, ut priamo intelligat sua vientiam, prout rem lucet in habitu abstractiue,quae tamen sic in uniuersali cognita erit inde medium Angelo ad cognoscendam eandem in particulari. Scotus impugnat hanc sententiam in a.d. . . d. iit A. S.Contra ictam opinionem Impugnationes autem hae sunt Potest intellectus inferior cognoscere absque tali habitu ergo poterit intellectus pertrectior Antecedens Patet potest namq intellectus humanus cognoscere quodcvuq obiectum intelligibile sibi proportionatum, nacnm concursu causarum naturalium,
ut phantasmatis,& intellectus agentissiabsque alio habitu. Et prob. conseq.
quia persectio concessa in seriori, non est deneganda superiori. Item, si non
potest intelligere, nisi quatenus Essentia relucet in habitu, quaero unde nam id prouenire poterit, aut Primo, quia absolute necesse sit relucere in habitu, alias nullo pacto intelligibilis esset: aut Secundo, quia huic intellectui debet relucere in habitu aut Tertio, quia requiritur praesentia obiecti per insormationemri nullum istorum est dicendum e non Primum, alias Deus non posset propriam Essentiam eognoscere, nisi relucentem in habitu non Secundum , quia Essentia angelica intellectu angelico proprio non est improportionata, nec superexcedes, sed summe proportionata nec Tertau D, qu niam , ut dictum fuit, non requIritur
uni per insorinatione ab obiecit in sua natura , sed sinficit, ni coassisten
tici Rursus, per talem habitum no et a
cognosceret Angelus existentiam sum sente ita de omnibus accidentibu locis tempo habitu.ris &c. Prob. habitus est uniuersalis, atque abstrahes ab hic, nunc,rePraesentat enim solas quidditates abstractas a conditionibus indiuidualibus: tunc vero non magis representabit me ribere, qua non scriberes potius hoc loco, tempore , quam alio in loco, alioque tempore , prout fuit etiam di cscursum de speciebus angelicis,questri. Confirmatur, impollibile est, aliquod esse repraesentativum alterius secundario, nisi primum obiectum repraesent tum determinetur ad illud quidditas, quae primo per habitum istum repraesentatur, non determinatur ad existen
tiam , nec ad conditiones vllas indiuiduales, dum abstrahit ab illis, ta est indisseres ad illas, ergo non potest repraesentare. Praeterea, circa id, quod subdit, quod non intelligit per se singulare, nisi prius intellecto uniuersali, contra Deus vere intelligit Essentiam sua singularem,alias non posset eam per se intelligere, nisi praeintellerio aliquo antecedenti uniuersali. Item non impedit sic Angelu intelligere limitatio, alias nullo modo posset angelica natura, vel ab ipso vel ab alio Angelo, siue homine intelligi,erao limitatio naturqnon obstatu Nec obstare poterit materialitas, siue recursus ad phalasmata,
cum sit spiritualis, e abstractus a sensit H is bus:
255쪽
bus Nec videtur quid aliud impedire, erit superuacanee poniti et talis habi. eius. mpugnationes alias habes supra licet in alia materia, quaest. r. 6 Penes Scotum lodicit habetur,
itali, nam siue i eiertur, D.Thomam asseruisita, a ta mi h sienta an Angeli, in ratione obiecti,
Noco esse causam totalem suae cognitionis. ta inuenitur penes Scotum . Scotistae quoque, ita Scotum sequuti, sientiunt:
nouissime Visspes de Anaelis disput .
I 2 art. I. num. . idipsum nitatur comprobare ex pluribus aliis contestibus Diui Thomae . Ex opposito alitem Thomistat omne iam antiqui, tum recentiores, negant, id asseruissem.Tho-inam, soluuntq; argumenta Scoti. Eeo tamen, ne videar iurasse in verba Ma- ei seri non assentior hac in re Scotistis. Unde primo assero, D.Thomam in fuisse talis sententie: hoc intuenti textu patet sicut Expositores eius demonstrant peroptime . At Scor ista assererent, me clinare a via coli Pespondeo in primis, tale nou declinare i doctrina, nihil enim in hoc de suo Martet docet, sed ad mentem alterius resert. Dico Secundo, , coli: m non dicere illud assertiue , sed loqui in determinate, duli ratiue per verbum Vi et ur . Et qu8d ita sit, legatur ante lit A. s. Cotra, ubi habet, reae opimo, mi v. t idetur oec. Vnde vero desumpserunt o
casionem sic dubitat tu loqui de Diuo Thoma, inde sorte, quia a se at,mii odcalor, si esset separatus a ligno adire cforet principium totale calefactionis: Essentia autem Angeli non est perinformationem unita intellectu angelico ergo, dum in ratione in he etiae est, veluti separata , licet aliunde sit coniuncta, videtur quod ipsa sit totalis causa intellectionis ex hinc ortas te desumpsit occasonem Scotus. Quidquid tamen sit siue desumpserit hinc, siue aliunde id certum est 3 colum norimponere D. homae absolute hoc hassertiue sed a gutture,ac dubitatiue sic
dubitatiue, non autem asseueranter dicendo, i Cur dic. Hoc autem stante, non opus est argumenta referre Scoti, nec Aduersariorum solutiones, cum
nihil fac alie ad propositu iuxta dicia. Ad olutionem vero quaestionis accedendos dicendum Aia gelum c gnoscere se ipsum per suam Essen iam .
ita Scotus ibidem, ita DThom. I. par Angeliquaest. 36. artiei. clade Verit quaest. 8 do i cui, artic. 6. D. Bonavent inet.d. pardix arti c. . quas . I. estq; communis Sen. A sus autem assertionistest, ut Angelus in cognoscendo se sum in in liue non indigeat specie aliqua repraesentant , cum susticia praesentia Essentiae suae: suadetur autem, Agens, habens causam totalem alicuius estectus, potest illum producere, omnibus aliis seclusis Angelus habet totalem causam sua cognitionis, probatur, habet enim intellectum in ratione potentiae, habet FGentiam in ration obiecti sibi fusi, cienter, niti ergo potest illam cognoscere, seclusis omnibus speciebus ite,
quidquid potest causari ab aliquo ubi
habet esse impersectum, d secundum Q id, poterit multo melius caulari ab eo ubi habet esse simpliciter, persectam ratissentia, prout habet esse r prae se ita tum in specie habendo esse secundum quid potest causare cognitionem tuu ergo ela poterit eander is, imo perfectiorem, causare dum praesens est suo intellectui simpliciter ire, sua entitate . Rursus, non impedit distantia, cum sit perfectissime presens ira tellectui Non est impio portionata suo intellectui cum non superexcedat vires eius. Non est materialis, ob
quod indigere habeat specie per depuratio inem phantasmatum . Praeterea
species ponitur, ut sit Vicaria obi ctis suppleatque absentiam obiecti. Essentia autem est omnino praesens suo intellectui. Insuper species ponitur, tuniat, quoquo modo cum p
renita obiectum, at Essentia est perfectiori modo unita Angelo, quam sitvnio per speciem demum, species ponitur, ut obiectum, potentiam intelligibile faciat actu intelligibile virtute intellectus agentis abstrahentis a rem teriali species arae sientia est obiectum actu intelligibile er: seipsum, immediate intelligit perissentiam. Dicendum item, eundem An Angelus cogetum coenoscere ea, quae in eo sunt gnoscit in- intrinsece absque omni specieri Patet trinies a m de Proprietatibus, propriisque passio absilii et ignibus, siue potentiis Angeli, quo fit, ut intuitiue cognoscat intellectum, vo
256쪽
Vtrum Angelus cognoscat se perissentiam ass
luntatem, Propriasque passiones c. Ad haec autem non indiget specie , cum omnino praesentia sibi sint, sicut nec indiget pro coenoscenda Essentia.
Circa vero accidentia communia separabilia, dicendum non ea cognoscere per intuitionem Sssentia angelicae , non enim manant ab Essentiae , ut intellectus, voluntas, caeteraequo naturales passiones sed cognoscero, vel intuitiue, vel abstractive, iuxtin
modum proportionis, viciniae, quam habent ad intellectum angelicum. Qine obstare possunt praecipua.
haec sunt, Essentia non unitur intellectui sub ratione informantis, ergo non se intelligit Angelus per Essentiania a Frobatur conseq. quia species, siue oratio intelligendi debet inhaerere potentiae. Respond. i. non esse absolute necesse, ut obiectum informet, inhaereat, alias Essentia diuina informaret, haereret intellectui diuino, Beatorum Respond. E. id contingere in cognitione abstractiva, ubi non
obiectum in propria Eliensa, sed species obiecti causa intellectionem s. dum vero species illa est accidens, potest informare, in herere. Respond. q. sufficere, ut obiectum vniatur potentiae, altero ex duobus modis, vel unione coassistentiae ad intellectum, in propria Essentia, vel unione inhaerentiae, insorinationis: primum militat hic. Et de altero actum fuit quaestione pra cedenti.
io Obstatur, Anima nostra est sibi
intime praesens,in nihilominus non cognoscit immediate seipsa ergo nec Angelus. Respona esse disparem rationem,quia Anima est coniunctato rori, ob idque , dum pendet a sensibus in intelligendo, reperit impedimentum, quod est subordinatio sensu uino, intellectus, de qua ratione, alijsque diximus supra quaest. s. num.3. Angelus caret tali obstaculo.
11 Arguitur, nihil patitur a seipsorpateretur autem a se ipso Angelus, si cognosceret se per suam Essentiam . Prob. Essentia Angeli est eadem realiter cum suo intellectu Probatur sequela, nam Intelligere es quodam pati. Respond passionem hanc intellectus , non esse vetam passionem nisi den minatiue, est namque sensus Aristotelis, Intelligere si quodam pati, idest, est quodam recipere ratio, quia intellectio consistit in ieceptione , intellectus namque recipiendo intelligit, non producendo intellectionem sinamque intellectui meo imprimere. tur, seu causaretur intellectio ab Angelo, vel a Deo , utique nil minus intelligerem, habente Se meo intellectu more palliue , seu receptiue . cotus in I. qua stri. Item intellectus
patitur quidem , sed passione perse-
i Arguitur, idem esset in potentia simul, in actu Argumentum suit occasione alia solutum . non enim
vetat esse simul in potentia hi mali, actu piri uali licet esse nequeat in potentia fora nati, ictu formali. I Arguitur, oportere intellectio. nem hanc Angeli dentificari cunia
Angelo Piola etenim mediat inter obiectum intellectum , ergo identificatur cum extremis, medium enim participat naturam extremorum . Adigumentum non magi . militat pro intellectione angelica, quam humana tnec magis pro intellectione, quam
pro sensatione, cum insuper medient inter potentiam, obiectum et Respondetur autem , negando ni ediate , quoniam cum sit enectus ab ambobus productus, subsequitur potius ad
obiectum, potentiam, quam mediet
a Arguitur, Recipiens debet dentia
dari a natura recepti: ergo intellectus angelicus non poterit IntelligC. e S
per Essentiam, quia est siue Esent, .unitus, imo idem realitar. Respond. . non esse veram absolute , implici ter propositionem hanc desumptam ex a. de Anim etenim ea, quae Ang lus, Deus,&Homo intelligunt, suntentia, stamen Deus, Angelus, Homo sunt quoque ensu unde non possent quidquam intelligere, vel opia so-ret ipsos non essetantia, seu denudari debere a natura entis. Respond. a. blitare in potentijs sensiti uis, non enim oculi potentia visiva debet esse coim
rata, alba rubea, Ac huius generiDalias obiecta omnia apparerent rubra , altaba, c. non autem locum habet in
debet demi- dari a natura recepti.
257쪽
potentia intellectiva ratio, quia non recipiuntur colores in intellectiu, sed species coloris, ait enim Arist.2 pn pices in Anima, sed species lapidis colores quidem, utpote materiales, se ip-
sos impediunt, O praeoccupant,quia sunt materiales,species vero in intellectu non se impediunt licet sint oppositorum obiector ut albi, knigri, calidi, frigidi,quia sunt intentionaleb.
Vtrum Angelus possit serit possitq; cessare
mum est, non ess certum, an A, gelus cessare possit a cognitione sui de Secundum,probabile esse, nunquam cessare a sui cognitione. Loquitur autem de cognitione sui iniuit tua.
Vasque E i. par disp. Eoq. cap. I. ait non posse cessare . idemq; habet Suar. lib.χ.
de Ang. cap . Becanus autem de Ang. q. inquit, primo nunquam cessaro, secundo subdit probabile est, non posse cessare, citatq; Capreol. Meri
i et . 3.q. . hoc stante, infertur,nor
posse Angelum seipsum cognoscereis abstractive per speciem reptiesentante ipsum abstractive. Probatur autem Primo , omnia viventia habent scper aliquam actione vitalem dergo similiae Angelus actio aute alia vitalis in eo non poterit esse, nisi cognitio sui Probatur minor, nulla actio est magis proportionata Angelo qua ui cognitio sui, ergo ab illa n unquam cessat Secundo, Essentia Lia est sibi proportionata, se per prS-fens in latione obiecti ergo semper videt intuitiue Tertio, Angelus est praestantissimus inter pura creaturaS,ergo seper semetipsum cognoscit. Quarto, praestantius est, si seper in actu,quam in potetia ergo suus intellectus, penes semetipsum, semper erit in actu intelligendi seipsum . Quinto nusquam Angelus est otiosus Sexto, nusquam de-satigatur . Septimo oblectatur in cognitione sui. Octauo ex cognitione aut deuenit in cognitione Dei, melius, qua ex intuitione cuiuscunq alterius obieci creati Haec penes Molinam.
sum cognoscere ab Tactive, cognitione sui.
Vasque aut ita arguit, cognitio haec Angeli abstractiua , altero ex duobus modis erit abstractiva, vel quia Angelus cognoscat seipsum per species alienas, quomodo spiritualia cognoscimus per corporalia remque unam ad instar alterius vel quia vere habeat speciem repraesentantem suam Essentiam in quidditatem , absque tamen existentiar non ramum, non enim seipsum cognoscit per species reru aliarenas neque ad instar rerum aliartina , sicut nos spiritualia noscimus ad initar corporalium: nec Secundum cum nullatenus cognosci post i Essentia ab siue existetia Secundo, cognitio abstram-ua est admodum imperfecta , non ergo
apponenda in Angelou Tertio intuitiua abstractiva solo numero diffvute duo accideria numerice distincia non suris in eodem, ergo non abst aeriue. Suareet haec eacem repetit, additque alia iit in priniis ait,dato quod possit seipsum abstra Tue cognoscere, non tamen indigere specie intelligibili, a sua substantia,distincta. Probatio
vero huius, non nisi obscure elicitur ex eo, quod vero ipse aperte habet hoc est, poste Angelum per Essentiam suam cognoscere se intuiti ueta labstracti uestatem , quod eadem pecies potest repraesentare simul intuitiue,c abstractive,ratio, quia cognitio intuitiua, abstractiva non dis Thriint ex parte speciei, sed principii, hinc deducit, posse utramq; cognitionem,peressentiam
suam habere. Atque addit, quod si data fuisset Angelo species ad cognoscenduse quidditatiue,tidest abstractiue non repugnarct, per eandem se cognoscere
258쪽
Vtrum Angelus possit se ipsum cognoscere et asp
intuitine: In rupe ait, Angelum , per eandem specie ni singularis, cognoscere quando singulare existit , quando non extitit Et hinc concludit, supe Dacaneam fore speciem in Angelo ad cognitionem sui abstractivam , quia quandocunq; se cognoscit, semper intuit in cognoscit, O nusqua se potest cognoscere abstractive haec habet a
Onanium talidem communis, potissima ratio est, Angeli essentia est sibi persectissime praesens ergo no eget specie, perquam cognoscat illam abstracti ueri antecedens patet, irob tu conseq. species enim pro cognitione abstractiva ponitur ad supplendam absentiam obiecti,at est sibi si pers q-sens. Item, cognoscit se inriti liue e go non abstractive . Denique species illa esset luperflua, quia solii admitti da est in absetia obiecti, non in praesetia. His tamen non obstantibus est Sensu qui aliter dicendum. Quaestio autem duassioni, dii partes habet unam, utru-Angelus posse
Plex. fit cessare aliquando a cognitione sui alteram , utrum cognoscere possitas abstractive. Dicendum est primo de prima, nam solutio secunde: parti pen det a prima. Ante vero solutionem animas uerto primo, quaestione posse est metaphysicam potius, quam realem sensus est, ut procedamuS, facta quadam
suppositione , ut potae, supposito quod
Angeliis cesset a cognitione sui, intuiti uasi virum danda esset in eo species repraesentans Essentia abstractive, per qua cognoscere ipsa valeat abstractive 3
sensus hic,est metaphysicus sensus autere realis esset, si certum foret, ipsum de facto, cellare aliquando a sui cognitione intuit tua, tunc quaereretur, ut prius C. Munera spe em Recolo insuper munera,propter
bit quae sit admittenti species abstractiva. Ponitur quidem, ut sit vicaria obiecti,
repraesentans illud in sui absetia. Item, ut cognitio sit in potestate cognoscetis, ne omnino pereat cognitio, in moria obiecti dum namq; Vesuui uni moriae nunc video, Mintelligo inturum tine est enim e regione praesenS,reli quitur de eo tamen species, ut in eius
absentia, valeam ipsum contemplari,
pro ut, quando, mihi libuerit, abstractita et
His stantibus, est primo dicen Non est cerdum, non est certum quod Anneius no
possit aliquando cessare a cognitione se cessare intuitiua sui Asierit tinem hanc sequi aliquado atur etiam Molina ubi supra Et proba coini ionetur, ac cognitionem est necessaria at sinit diluuia tentio: at Angelus est applicatus ad
cognitionem mul orum, Plurium et
ergo poterit distrahi aliquando a cognitione fili. Confirmatur, Angelus est plenus peciebus, ut supra, habuitq;initio species omnium quidditatum ;repraesentantium etiam singularia, conditiones omnes indiuiduale S, ex
Thomistis, quorsum ergo fieri poterit, ut aliquando non distrahatur a sui visione Patet vero id amplius de Angelis tutelaribus Ciuitatur , Prouinciarum, Regnorum,etenim dum p occupati detinentur in gubernio, C administratione sue singularium hominum, ut actissimi noliri ullo des, siue Ciuitatum, Regnorium, utique, facis te est dictu . posse aliquando distrahi a sui inspectione Insuper in ellectu angelicus non est infitiatus, nec in filii taevirtutis, ergo minus potens erit ad iocla per praeitandum . Eursus non unica cognitione se, e obiecta Caetera cognoscit, ergo pittribus, at non contingit simul plura intelligere, non habentia ordinem, connexionem inter Se,
quomodo ergo semper necessario st bit in cognitione intuitiua sui, si ad
totae tot necesse est intellectum eius conuerti obiecta, siue diuina ministeria ad extra exequendo, siue ciui rates, Piouincias, Regnaq; sibi commissa
gubernando Praeterea, ex eo, quod in
nobis accidit, arguere possumus, Doria enim valemus simul plura intelligere, disparata, Inconnexa, nullum i dicentia ordinem inter se, ergo nec Angelus Diues Angelicum intellectunt
esse virtutis maioris, fateor, ac propterea dico non esiae penes Angelum, tantam, vel impotentiam, vel tantum impedimentum, ad haec praestanda, quantum in hominibus, artamen quod nuo
quam, .nuli modo distrahatur aliquando ipsemet Angelus, hoc non est usque modo compertum. Accedit ad
principale id quod cecinit Poeta.
259쪽
Pluribus intentas, minor es ad cnstula sensus sPiobabile io Dicendum Secundo, licet non
uisitione sui ab Uit Uud cognitione sui. Nihilomi-iniuitia. mus probabilius estinunquam ess are . Hanc detendunt Authorcs initio citam ii. Et confirmaturisdem coniecturis, ut ibi. Coniecturas quide appello pro bationes illas, etenim no sunt demon strationes, nec urgerit, ideoque talem, assertione statuimu q, quales sunt Pr bationes dat hae liliat topicae, probabiles ergo, tanquam probabile admisimus in squam cessarea cognitione intuitiua sui S in hoc sensu, rationes illas concedimns, nec oportet ea sol
Ab Essentia ii Dicendum Tertio abessentia Angeli ne Angeli emanant naturaliter semper, elicinario illi necessario pecies reprae Sciantes eam,
idque re, ij quenque intellectui ad eas recipien-que intelle da di posito situ sit intellectus ipsiust
mei Angeli, a quo emanant, siue ait
rius Assertio innititur standameto phialosophico est autem, quod Natura necessario agit, non impedita hinc arguitur, Essentia Angeli, prout antecedens a s sui voluntatem, operatur per modum natur, ergo operatur necessario, ergo necessario immittet speciem sui. Confirmatur, obiectum visibil ,
naturale, non impeditum, ut parte im
mittit naturaliter, ct necessario specie visibilem ad oculum ergo a pari de vi. sibili spirituali, ut substantia Angeli, currit namque paritas in ratione naturae, ut natura, praesciri dedo corporeo, in corporeo Item non est in pote sate parietis immittere specie, vel non immittere, sed necessario immittit. quia est Ogens naturale ergo, nec erit in potestate substantiae, laturae A geli, qua natura est, immittere, vel non immittete, quoniam , abstrahendo ab eo , y facere posset circa eam volutas, est age naturale. Rursus, si paries haberet oculos, no esset in potestate parietis immittere speciem sui in oculos
alteriu', non sui, imo indiflerenter in oculos omnium immittit,quemadmovidum corpui meum non habet in sua potcstate immittere specie sui in ocu-.los alterius, e non mei,ergo Essenti
Angeli, qua natura est, non habet in sua potestam immittere speciem sui in intellectum alterius Angeli, Sion sui. ergo immittit etiam speciem in intelia Ierium suum. Assertio supponit non adesse impedimentum, siue a Deo non
concurrente, siue ab Angelo occultante, ut in mat.de loquuti Angel.
11 Obulant Aduersarii dicedo sphciem huius v.e Angeli non immitti in intellectum alterius Angeli ab illo Angelo, sed instandi a Deo, siue una cum
caeterarum rerum speciebus,recepisse
infusam ab initio a Deo. Contra, arguo dato quod ita sit, habuisse a Deo, nihilominus nil impedit, ut habeae etiam a natura istius Angeli; probatur,
natura, ut natura, quantum est ex se,
semper operatur, quia est ages naturale, nisi fiat miraculum impediendo: ergo, non obstante, quod talem speciem infuderit Deus, no cessabit natura Angeli immittere speciem, alias Deus faceret miraculu in natura Angelii Esto exemplum, dato, quod Deus immittat in oculum meum speciem illius parie- is, non propter hoc paries cessabit immittere speciem, quia agens natural est, ita ingeli Essentia faciet, etiam dato, quod Deus specie eius initio infuderit. Item arguo de Anima, Anime,no constat Deum in sudisse species intelligibiles, initio creationis, seu infusionis in corpus, excipiendo tamen Christum Dominum &c. nihilomianus Essentia Angeli, veluti Agens naturale, nil vetat, quantum est de se, veimmittat speciem sui in illam. Ultra
quod debuictrina illa specieru ab initatio receptarum, discursum fuit supra quaest. . an, quomodo sit vera.is Et hinc dicendum Quarto, po Potest Antest Angelus semetipsum cognoscereis
etiam abstractive ita Scotus in a. d. p. q. Io.ante argum. Eassol.q.3.ad a.Gabriq. .art. , Maioris I ad , atque Exp stores ad eum locum. Probatio Scotiest, potest Angelus superior cognoscere alium abstractivae, utpote inferior tum perissentiam, tum per speciem intuitiue per illam,abstractine per ista, ere eandem poterit habere Angelus inferior de se ipso intuitiuam per Esi sentiam, cli abstractivam per speciem: Item persectionis est in iii tellectu nostro, posse habere cognitionem de re non
260쪽
non existente. id per speciem repraesentantem, ergo pei sectio haec non est
deneganda Angelo, utpote persectionis, cum namque quidquam cognosci, tu abstractive est aliquo modo absens evc.
i. Dicendum Quinto, abstractiva
istam cognitionem esse praecisi uam .
quia casus est metaphysicus non diui siuam, quia casus non est realis, dum
Angelus non potest distare a se ipso. is Ad rationes autem a vij e-
fpond. abstractivam cocingere secundo modo ad probat negatur assium ptum, potest namque cognoscississentia, abstrahe do ab existentia sic namque cognoscitur quiditas uniuersalis; Item , existentia non est de quid itate Essentiae quia nullum posterius est de quiditate prioris, ergo poterit cognosci illa absque ista Fursus, existentia, lassentia, vel distinguuntur rationet, vel modaliter, secundu nos igituri test illa cognosci absq; ista Ad Secundum,coparata abstractiva ad inmitiua, utiq; ista est perfecta, illa impers:cta at
de caetero , unaquaeq; est persecta in ordine suo, nam in ordine cognitionis rei praesentis, ut praesenti intuitiua est persectari in ordine autem absentis, veabsetis,perfecta est abstractiva,redden
do singula singulis. Au Tertium, falsuestu intuitiuam, abstractiva solo numero differre, unde licet obiective pocsint, terminatae ad idem obiectum, esse eiusde speciei tamen in modo tendendi ad obiectum, sunt alterius speciei. i Ad rationes Suarij, plura connectit, quae ut falsa sunt, ita non probat hi P imis ait, post A ngeli cognoscere se per Essentiam intuitiue, abstractive . Ex hoc statim sequitur, ut velit, nolit, incidat in sententia Scoti, dum in qu t Suar posse se cognoscere etiam abstractive. Item quaero , sub qua ratione Essentia poterit esse ratio cognoscendi etiam abstractive, an subratione praesentis, an absentis: Si Primum, erg non erit abstractilla,quia
abstractiva est de ab seti, ut absens est: Si Secundum,ergo conuenit cum Sc to dicente Angelum se abstractive cognoscere sub ratione absentis, siue non
existentis. Insuper ait, intuitiuam, abstractivam non differre ex parte
principii Hoc falsum est, etenim
principium intuitiuae est praesentia sabstractivae aute est absentia . Rursus,
inquit, Angelum per speciesingularis
cognoscere quando existit siquando non existit falsa prorsus Philosophia, etenim si singulare non existit, quom modo repraesetari poterit per speciem,
cuius munus est repraesentare existentiam dare autem speciem unicam , quae simul repraesentet rem, quae existit, & quae non existit, non admittitur ab Animasticis unde arguo, quomodo praesentabit id quod non existit, aut intuitiue, aut abstractive,non Primum, quia inmitiua est de existentia,
ergo repraesentabit solum abstractive, non autem simul & intuitiue . Quod
demum concludit, superuacaneam esse
speciem, quia semper intuiti ne se videt iam conclusio destruit suum discursum, iam nam dixit, per Essentiam suam posse simul praestate , hintuitiue habstracti ueta cur ergo nuncti egat abstractivam p Quod si non neget abstracstiuam, sed solummodo speciem, cum Essentia sua miliciat etiam ad abstractivam non utique discordabit a nobis hoc enim solum praeten dimus, ut possit quoque habere abstractivam : quod vero eam habeat per speciem, vel per Essentiam, parum de hoc curamus, dummodo quomodocunqueri, qualitercunque fateatur
nob scum se posse cognoscere, etiam abstracti uetai Ad rationes denique, quae supersunt, responsio patet ex dictis, ad Primum, speciem admitti non ratione .
Angeli praesentis, qua p. aesens est, sed qua cogitatur ut absens. Ad Secundum negatur conseq. Et ad Tertium, iam conscitit non esse superfluam speciem, quia de latuit in concipi edo An.gel Ti, ut est absens.18 Atque demum pro complemento est dicendum, speciem deseruire Angelo, non ut mediante ea cognoscat eum absentem, falsa enim
est haec propositio, nihil enim distat eseipso sed ut cognoscat abstractive Angelus semeti psum , quem concipit,
ut absentem, sic vera est loquutio, estque germana mens Scoti ideoque supra praenotaui, casum non esse rea.
praesentet rem existenteni A non exit lentain.