장음표시 사용
441쪽
utrum Angelus possit loqui Angelo in quacunque
Iuus Thomas I par. q. III art. . aperte sustinet, posse
in quacunq; distantia Angelum loqui ad Angelum Videtur esse
sententia lex Alens, par. 2. quaest a T. mem . . quos sequitur, Vasque i. p. disput .ri 2.cap. i. 2. Si quae autem
sunt rationes probantes hoc ipsum haeesse possunt, Prima, quia Angelus in intelligendo non dependet a loco, tempore, ergo nulla distantia localis impedire poterit locutionem angelicam. Secunda, quia angelica locutio est omnino spiritualis, ergo no depen-ket a loco. siue a distantia locali, ut ip--sam locutionem impediat. Et Tertio, quia Angelus loquens tunc quide a impediri posset per localem distantia, quando aliquid deberet imprimere in Angelum audientem; sed neque Angelus audies quicquam recipit neque Angelus loquens quicquam imprimit, ergo nulla localis distantia poterit in pedire locutionem angelicam
x Suare lib. et cap 28. nu. I . pro hiematicu est atque rem non definit, sed subdubia relinquit, ita ut pro utramque parte licet breuiter contendat.
Gregor .de Arim.dis . p. q. r. Ric- card atque Gabr ibidem una cu Ba solio eodem loco,atque D. Bonau dist.
XC. ari. g. . I. determinate sustinent no
posse Angelum loqui Angelo in quacunque distatia, sed requireret proportionatam distantiam intra sphera L activitatis suae. Circa Scot existimat auentidis . p. vet. Scot. consentire cuD.Th ma, ita ut velit Scotus ipse nullam diastantiam impedire posse locutionem Faventitu angelicam Ratio autem,cui Favent. sensus de innititur, ea solui modo est, quia Scot. Scoto inquit, tum in loco citato, tum etiam in reportatis distinct siquaest eadem, distantiam non impedire locutionem angelicam Ecquibus verbis colligit Faventinus Scotum velle, nulla prorsus distantiam impedire posse locutionem angelicam, iliciatur e scoto, posse Angelum loqui Anees in quacunque distantia in determinata, in
Vtrum vero Scotus fuerit sententia istius, qua sibi Favent impigit, non videtur dicendum se quidem id colligitur primo ex doctrina erusdem Scoti,qua uniuersaliter tradit de omni Agente creato, finito, atque limitato ait namque saepissime Agens finitu,&limitatum non posse agere extra sphaeram activitatis suae praecipue autem ita dist. s. q.1. ad tertium docet debere reperiri proportionem praesentialitatis inter obiectu, potentiam, quia intellectus est limitatus,&finitus, ideoque ipsius activitas non potest se extendere ad intelligendu rem distantem distantia infinita Item in eodem loco quaest. . docet, animam separata
posse intelligere intelligibilia, sentabilia,nisi tamen distantia impediat;
denique ut loca alia linquam in loco citato dis .s habetur additio quaedam marginalis subdit. respondens ad adigumentum de distantia locali, quae ita dicit, et vitii respondera, sicut espondet Doctor in Reportatis, quod nimia distantia impedit Angeli locutioni, et ideo, het esse moderata, huc usque Additio. Constat vero additiones istas, que passim reperiuntur in Scoto esse valde conscian eas menti Scoti, igitur Scoci non est sententiae, in quam ipsum et hit Favent. Insuper id conserme est Arist. docet namque 8.phys t. 8q. I
telligentiam motricem debere esse in paret determinat Coeli,est autem sensusin ratio, quoniam si quantumcunque indeterminate distaret ab ipso Coelo, novitque posset mouere Coelum, hirta .phys t. 8 docet, agens, passum de here esse fimul distantia namque imo proportionata facit, ut non possit sequi actio, passi, quae quidem simultas. licet non semper sit mathematice, nihilominus dum sufficit simultas vim tualis,
nequit fieri inter infini. te distantiae Scoti meas aperitur. Proporti nata distatia inter Ages.
442쪽
tuat debet nihilominus agens &pacium reperiri infra sphaeram activitatis suae, alias non posset sequi actio, passi, Cum autem haec vera sint trem Philosophis, itim Theologis, uti quo censenda sunt v cra etiam fuisse apud Scotum , atque Scotum ipsum consequbinter ad doctrina hanc philc sophicam locutum fuisse. Hinc statuitur unicu dictii: Non potest Angelus loqui Angelo in quacunque ex in determinata Cia infinitae distantia est Scoti locis citatis, cui accessit,uar in . etaphys dii p. 8.nu. . . licet in materia de Angelis dubius
Suadetur breuitet Primos Nullum agens potest agere extra sphaeram activitatis suae, sed quantumcunq, inde terminata, ct infinita distatia est extra sphaera activitatis Angeli,ergo non potest sic ageren Probatur minor, Angelus est virtutis finitar, dimitatae, ergo non potest agere in quacunque distantia infinita in illimitata. Secudo Angelus non est immensus ergo non potest agere ubique in quacunq; distantia antecedens patet, probatur conseques, id o Dei agit. potest agere ubique, quia est imme-sus, presens ubique, Angelu vero nosic se habet, ergo cita vide sup disp. q. que'. num. l. Dices , Rationem hanc, quae est D. Thomae in materia de omnipotentia Dei, impugnat Scotus, ouandoqui dem Agens potest agere in dillans, et a si non sit ibi praesens ergo licet Angeis
Ius non fit immensus, nihilominuSpoterit auere, ubi non est praetens. io Respondetur, quod licet agens non sit praesens praesentia entitatiua is Physica,& mathematica, ni ut ominus ei necessatio praesens praesutia virtuali Angelus autem neque praesemia essentiali, ne piae sentia virtuali est praesens ubique in quacunque distantia in determinata, infinita, cum sit virtutis, estentiae finue, ergo non potestahere in quacunque distantia item alterest finis, bcot ibi, ut patuit t. l. iis a res, quanta erit distantia, intra qua in poisit agere AngeluS. 1 Respondetur id sit, hominibus non post sciri, sed a solo Deo; pusq;
Angelis motum etiam est cui voluerit locus reuelare , siue ipsi me 'ngeli si enim potest homo metiri virespuas ergo langelus suas .i Uices, anima diuitis in Inserno loquebatiar cum Abrahaem, ut habetur Lucrati , nihilominus inter ipsi is est infinita distatia,ergo si potest hoc aetere anima, multo magi poterit idipium praeitare Angelii , qui est altioris vir
i. Respondetur Primo distantiam illam non esse infinitam , sed determinatam, de finitam, licet namque textus habeat, quod Magnum Ch iocesi internos, o Tos,itam de vobis non pressit , si re ad nos , nihilominu Satilanti illius Chaos erat determinata, finitas impotentia autem transitus proueniebat aliunde.1 Respondetur Secundo, quod dubium est, utrum distati illa finita fuerit proportionata virtuti naturali, velim proportionata: virtuti, inquam, naturali ipsius Abrahae, diuitis quo stante sequitur , ut si proporti nata suerit, potuerit utique naturaliter unus ad alteru loqui quod si tamen ex opposito fuerit naturaliter improportionata, tunc locutio illa, visio illa non facta fuerit sine miraculo, Deus namque elevasset virtutem naturalem utriusque, ut potuissent ad inuicem l qui De transitu vero locali loquendo de animabus quae sunt spis itus, attenta facultate naturali motiua, impediuntur tamen a diuina iustitia , ne transeant, ad hoc, ut ibi phaas luant: sicut ex opposito Beati per dotem agilitatis ibunt quo velint. i Ad id ver quod Fauent aiebat de Scoto , quod Scot dixe iat distantuno impedire locutionem Angelicam, dicendum est Scotum loqui e distantia proportionata C de medio in tercluso intra pheram activitati suae que quidem non impedii in locutionem angelicam non autem to iiii de distantia in determinata, id finita de illimithta,quandoquidem ellet dii antia omnino improportionata, ut diximuS.IT 'dargumenta autem in Oppositum respondendo, dicimus ad trarint l, necundum, quod licet locu lo angelica, licui ctia i ipsemet spuitu angeticus
Distantia cha , Abraliae quanta pTransitus
443쪽
licus non dependeat a loco, tempore quoad fert,esse, conseruari,quia solummodo entia corporalia dependet sic a loco, tenipore, ut habitum fuit in Physicis . nihilominus de pedet Angelus, sicut etiam anima rationalis quodamnodo a loco in operari, ita ut exquirat tantam distantia loci, quan tam superare possit sua virtu Sactiua , quod si distim tia localis supereret virtutem acti Lam ipsius Angeli, utique non poterit operari in tali loco, itaque
quoad operari dependet a loco sic ,
sic ratione distantia Cuc non autem
absoluten impliciter alia mox ad
i Ad Tertium dicimus, negando assumptum;etenim ut probatum est in praecedentibus, locutio fit per impresssionem , siue speciei, siue actus intelligendi, ut diximus talis autem actio,&impressio requirit determinatam spheram activitatis angelicae.1 Petes autem, quidnam obstare poterit, quominus loquatur Angelus
Angelo in distantia in determinata, infinitas iam enim non dependet a loco, cum sit spiritus , asserere autem de- pedere a loco,quoad operari S loqui, videtur eratis dictu Accedit id, quod
dicit D.Thom Ioc.cit. A. P. de veritate arto nempe, quod Angelus loquens, nihil facit tu audiente ergo insertur, quod nulla distantia impedit, probatur consequens, ideo namque distantia improportionata impedit locutionem hominum vocalem , quia
loquens, imprimit sonum, vocem in aurem audientis, quae quidem vox per distantiam paulatim attenuatur, ita ut tandem evanescat hoc tamem. non contingit in Angelis, cum sint spiritus,eorumque collocutio sit spiritu Iis,non corporalis Confirmatur,quia media corpora interiacentia non poli
sunt impedire hanc actionem, ias
sionem spiritualem, quemadmodum impedire solent corporalem. 1 Ad Primam instantiam de non dependere a loco, iam dictum reman enon de pedere absolute , limpii iter, Non d p used aliqtialiter ratione distatiat, irae dere a loco senti . Vel decundo dicendum non quidem dependere a loco directe , sed in directe ratione distantiae, irae lentiae, seu de pedere a loco negative, qua tenus distantia improportionata impedit locutionem, sicut propcutio nata non impedit, ob quod dependet etiam
vi sic positive vel Tertio dependet
a loco in operari, quatenus de facto locutio, auditio fiunt intra sphaeram
et Ad illud D.Thomae iam constat Angelum aliquid saceres, set imprimere in Angelum colloquentem . et Ad illi id de sono, voce aethnuata per distantiam. Dicendu, quod etiam angelica virtus tanta est , ut ad tantam diliantiam possit in iid ad maiorema non quod per distantiam attenueretur virtus, cum sit spiritualis, sed quia a sui creatione tanta virtutis s ctus fuit intellectus angelicus, ut non
possit in infinitam distantiam se proe
Et ad illud de corporibus interiacentibus, dicendum impedimenta non aduenire ex corporibus interiacentibus, sed ex finitate virtutis , quae cum finita, non potest se protender in infinitum. et Uices, Scotus ait quaest cit imis
Report. Angelum posse loqui et a Angelo distanti, quia nec lingua,titur, nec medio ad loquendu . Respondetur loqui Scotum de Angelo constituto intra sphaeram sua activitatis , ibi enim potest loqui distanti, quin loquatur propinquiori, ut placet, non autem extra sphaeram activitatis.
444쪽
Vtrem Angelus positi Ioqui uni, sinon alteri.
Vtrum Angelus possit loqui uni ,
i Irea quaestionem communio ter consentiunt utriusqueis schola Theologi lium Sc eistae tum etiam homiliae in locis suis periori quaestioni citatis,ita ut ab sol te dicendum sit, posse Angelum loqui uni Angelo, non alteri atque in eius libertate sit locutione dirigere ad Angelum unum ab , eo, quod ipsam dirigat ad alterum. Suadetur aut breuiter Primo, Angelus non est agens naturale, sed liberum, ergo in eius libertate stabit sermonem dirigere ad viau, non ad alterum . Secundo locutio est voluntaria directi siue libera manifestatio co-ceptus propri unius ad alterum ergo liberum erit Angelo locutionem diri. ere, atque conceptus manifestare uni, non alteri.
Tertio loqui est actu intelligendi imprimere in audiente ex dictis, ergo potest Angelus intelligendi actum imprimere, ni Angelo, non alteri. Quarto persectio reperta in inferiori, non debet denegari superiori. sed homo in serior Angelo in libertate sua habet, ut uni possit loqui ab v eo, quod loquatur ad alterum, ergo id
ipsum praestare poterat Angelus, culmisit altioris perfectionis, eminentioris naturat, concluditur igitur posse loqui, ni absque eo, quod loquatur ad
s Faventinus hac in re, vel dubius est, vel obscurus, vel negat omnino Scotum esse huius sententiae, atque su- sinet Scotum docuisse oppositum, ita ut voluerit, non posse Angelum loquiunt, quin loquatur insimul ad alios ibi
Praesentes, probat aute Fauentinus ex eo quod Scotus in . et cit in respon
sione ad primum ait, ridere Angelum fecreta alterius Angeli, quo fit, ut o possit Angelus loqui et ni, qui loquatur ad alterum s forte fuerit ibi praesens.
Verum, Fauentinum norimPl xamur quandoquidem sententia, qua
adduximus de Scoto verissima est i eius doctrina, ut in eo loco patet. Ad fundamentu autem Faventini dicendum est ipsum confundete visionem, Vis ori locum auditione: supra enim diximus ex nutio, aueodem Scoto Angelum quidem videre et disse
secreta alterius Angeli, attamen talem visionem no esse locutionem, siue auditionem, sed esse tantummodo obiecti speculationem, siue intellectionem, locutio nanique indicat voluntariam
directionem proprii conceptus ad alterum,ita ut ad intellectionem susticiae concursus intellectus, obiecti ad lo
cutionem autem requiratur ultra haec
dicta, requiratur inquam imperiti voluntatis ex dictis Plura insta. Et hinc etiam soluitur dubium, in quo quaeritur, utrum possit mani sectare secretum, ni, non alteri: Responsio danda est consequeter ad principia uniuscuiusque, qui namq. aiunt
Angelum non cognoscere secreta alterius, dicunt posse manifestare viai, no alteri, dum vero ali affirmant, nulla fieri poterit manifestatio noua, etenim ex suppositione cognoscuntur secreta, manifestatio autem est occultorum i vide in fines bene tamen tunc dicetur loqui viai,& non alteri,etiam videnti secreta.
Rursus vero quaeritur, si secreta Angeli sunt caeteris nota, an possit de eis fieri locutio, in fieri, ni,d non alterii Ad Primum constat aperte fieri posse , patet ex nobis, qui de rebus alioqui colloquentibus manifestis,cob loqui solemus, ergo angeli. Ad S
cundum, poterit utique fieri locutio ad unum, non fiendo ad alterum: patet quoq, ex nobis, qui inter plures nobis praesente S solemus sermonem dirigere ad unum,quin dirigendo ad asterum , ut magister singulari discipulo, praesen tibus ceteris,&c hoc autem sussicit, vedicatur Angelus loqui uni, non alte 1 ii s
445쪽
ri, etiam praesentibus aliis Duin ergo
pluribus illis audientibus loqui intendit, utique erit vera loquutio, ex prinposititori dum tamen, ni Sion alteri, non erat erga illum vera odi directa I quutio, sed in directa. Suare num. q. inquit, hoc modo dissicultas non declaratur, sed ve hi eluditura At re vera eluditur ipse Suare et, nam velit nolit numero inde sequenti concedit assertionem n stram obstabat autem locutio laeta uni in praesentia aliorum no est secreta, sed publica ergo non potest loqui Loqui inditani , non alteri. Responsio est iam recte dire data nam non dicetur tunc loqui alijs
t ,hAa ser se, licet audiant, sed illi soli quem-
admodis magister loqui dicitur quandoque per se singulari discipulo, norialijs, licet caeteri audiant; Ratio a tem consis it ex natura locutioniS, in qua requiratur voluntaria directio ma nisellativa conceptus ad singularem personam , qua, taluntaria direction cessante, cessabit locutio. Dices, re
manebita auditio, quia etiam alii ad quos non dirigitur sermo, audiunt. Responcetur, erit ad illos locutio in directa , quia nullo modo dirigitur ad illos ex voluntate loquetis est enim peraccidens, ut alii audiant, per se autem audiet ille, ad quem per se singulariter dirigitur sermo , nisi tamen per se dirigatur ad omnes, ut in Concio nator
ad Populum totum elic.6 Petes, quorsu differt manifestatio a locutione Respondetur, distri, mina late patere,suffcit autem in presentiarum adducere id ,quod spectat ad Loqinui , subiectam materiam , locutio namque Baamse dicit relationem ad auditionem, nam patio di b* loqui audire si it correlativa; at a
Trum' nise statio dieit Oidinem indiscrimina
tim, siue ad visionem, siue ad cognitionem,siue ad quamcunque aliam cuiuscunque facultatis intellective, siue se sitiuae perceptionem, ut patet manifestatio namque fieri potest intellectui cu cuicunque sensui, proponendo suti obiectum, ut visui, olfactui, tactui, gustui,auditui, omne namque sensus, ii sunt proprium percipere obiectum e Insuper manifestatio dicit ordinem ad occultationem , ratio, quia occultc. sunt, quae manifestantur,non enim m
ni se stantur manifesta, quod si manifesta manifestentur, id eueniet ration manifestationis maioris quia fient ma-ois manifesta ex hinc autem fit, vectiam ibi reperiatur aliquid in mani secto occultum , dum prius non erat ita, ut modo, manifestu locutio veros test esse, tiam de occultis,tum de manifestis, ut patet. Sumpta autem occasione hac, quaeri potest, num Angelus posisit A gelo secretum aliquod occultare e videtur enim, quod sic, nam homo homini secreta occultat, ergo tantundem sacere poterit Angelus Angelo et Respondetis esse disparem rationem, si quidem homo in cognoBendo dependet a sensibus sensus autem impediunt, ne immediate videantur secreta hominum,quae non nisi a posteriori per sensus, voces, igna manifestari
poterunt in via; at Angeli non prae pediuntur a sensibus, ideoque immediate cognoscunt inuicem propria secreta. Dices posse unum occultare alteri per actum voluntatis Choc imp gnat Scot in a.distis quaest.2. s. ,r- xumenta secundae quaeritoni sum os de hoc egimus iis stione propria, an Angelus cognoscat naturaliter secreta cordium. Verum,quemadmodum os in.uicem secreta occultamus, ita in-gelis facultas talis deneganda non est: Qualis vero foret illa , ipsi norunt: illa de sensu, ut in nobis, non militat, chrent enim sensu. Item inferior secreta scire posset superioris Angeli contra eius voluntdiem item cessabit illuminatio superioris ad inferiorem, sumceret namque inferiori videre, Intueri arcana superioris, nec opus esset inde expectare, superior illuminet inseri rema neque gratias agere teneretur de illuminatione, dum non indigeret ea
1 Qui vero Scotista hoc sustinet. quod quidem ad optimam politicam speciat, posse ad nutum propria occultare respondebit, ex speciali persectione Naturae uniuscuiusque Angeli id prouenire, ut quisque facultatem Pheat arcanatam secreta propria o cultandi Et ultra allata , persectio concessa inferiori, non est de facili, deneganda superiori Continet vi
tutem Aneelus potest secietasu occuli' Facultasse, creta occultad spectat
446쪽
Vt tum Angelut possit loqui pluribus simul. as
tutem hanc Homo, ergo Angelus,
laitur ad Scotum, non quidem implicat secreta penetrare ex parte intellectus, labiecti, eo modo, ut supra
conliderati et ded ex persectione Naeturae, cuiu eius Autho talem indidit
facultatem occultatiuam. Virtusque talis quam maxime necessaria est ad utramque, tum humanam, tum vero angelicam PositIcata .
Vtrum Angelus possit loqui pluribus simul
Oc breuiter exposito, explicat probato, quaeris est ulterius, utrum possit Angelus loqui pluribus simul obieetionem hanc tormat Scotus sub Iitera T. arguit pro parte opposita ,
quandoquidum nullum agens potest habete simul plures adequato effectus. ergo neque Poterit Angelus producere simul plures loquutiones loquendo pluribus antecedens paret, inproba
tur consequens quoniam una loquu
tio est productio unius intellectionis in eo quod audit ergo quot erunt au
diente S, tot erunt locutiones, siue prom
ductiones actuum intelligendi sim pri mendorum in intellectibus uadientia Angelorum, sed haec ominia simul non
potet praestare Angelus ergo non pomterit loqui simul pluribus diri Argumentum oelo soluit ibi
Scotus, nihilominus soluitur a Mauritio in additione tacta ad eundem locum Scoti, Primo autem ait, non posse loqui simul infinitis: hoc autem ad se patet, quandoquident finita virtus impedit productionem enectuum in multitudine infinitotumn Secundo ait, quod tantum potest uni loqui.I.oquutio, emarcetes ponsiones istae non ne plures videntur ad quate opstere arramen an sinissi, Num.&quidem circa responsionein secundam obstari potest, cur non possit idem agens simul, semel prodincere plures effectus, saltem imperfecte, hinadaequate, id namque concedi so-
Mirin philosophia ergo poterit ringelus aliquo modo iloqui pluribus u Ideo respondendum est poste pluribus loqui
simul locutione tamen confusa, indistinia,quo quidem non superat,nec
excedit virtutem Agentis, praecipue: angelici Angelus namque est expediti stimus in suis operationibus quod si loquamur de locutione adaequata, cidistin sta, tunc non poterit, nisi nisolummodo loqui Ratio est, quia effectius adaequaret virtutem agenti Si ergo dum virtus adaequatur per effectum suum , non erit amplius potens in eodem instanti indivisibili producere essectum alium simul quod sit distinctus, persectus, hadaequatus. Dices, possumus nos per unicam vocem pluribus loqui simul edigo idipsum prestare poterit Angelus,
sed locutio haec humana qua mediam te loquimur pluribus sit nul est adaemquata cladistincta et rebatur, quo niam ad vocem eandem Concionato ris,c Lectoris audiunt simul distincte,c adaequale multi ergo idipsuin prae stare poterit Angelus, cum sit altior
Respondetur non esse parem a Loquuti tionem de utraque locutione tum an VI gelica, tum humana, quoniam angm serint. lica locutio fit per impressionem actus intelligendi, di in unoquoque Angelo audiente debet imprimi propriua actus intelligendi, non potest autem Angelus loquens causare fimul plures actus inrelligendi adaequatos, S distinctos, di ita nequibit loqui pluribus simul locutio autem humana fit peremissionem vocis, atque sonliquorum
quidem emissio, nica est, reddendo singula singulis verbis . siue Pronunciationibus innihilominus cum vnbca vox exeat ex ore loquentis, ipsa
tmen semetipsam diffundit, Multiplicat ad aures audientium ad quas I iis et cuta
447쪽
eum perueneritu eausabuntur ibi plares auditiones, siue plures auditus, ita non currit paritasti multiplicatio autem speciei , audibilis fit circulariter undequaque, quemadmodum fiunt circulationes in aqua percussa in medio. Nihil tamen vetat dicere, pos Loqui tu se loqui pluribus simul, modo tamen ribu, simul in adaequato, confuso, Simperificio, ecciar, multoque magis hoc erit verum, quo locutiones fendae venirent de biectis dispalatis, S inconnexis, nullumq;ordinem habentibus inter seu dissicilius namque est loqui simul de homine, ligno , lapiden plantis elementis, astris, huiusmodi disparatis, quam de homine eiusque proprijs passionibus, inclinatione natus ali constitutione sui, siue physica, siue metaphysica, huius generis Probatur, haec
connexionem, Mnexum habent inter se, qualem nexum habere solet subiectum cum passionibuS, atque totum cum partibus. Se in quo genereio
quendi siue simul dictandi plutibus, reistrior Caesar, D. Thomas, nec non quidam alii Hinc vero, si tantum praestate solet homines, amplius prestar possunt, ac Angeli, ut pluribus loquantur simul modo tamen plicato Sua.
detur breuiter, possumus plura simul intelligere, imperficie tamen, ergo loqui, tamen imperfected sicut ex op posito, nequit creata virtus plura pedifecte cognoscere,ergo nequibit, perfecte loqui, sic de An elis. Loqui in et Et hinc a fortiori deducitur noinfistitis si posse simul loqui infinitis Statuitur mutu contra Tatare tum inci .dis . y quaest. I. s. Sed quia r Probatio primo de sumi posset ex eo , quod virtus creata, imita nequit facere infinitum, ergo nequibit loqui infinitisci Probatur insinper, loquens Angelus debet vel producere speciem obiecti ex Scot vel speciem acius ex eodem pluribusquo, at non posset producere simul infinitas numero species in intellectibus infinitorum v. g. audientium, ergo nec
loqui infinitis . Idem confirmaturi tenendo iuxta eundem Scotum prodincere actum intelligendi non potest Angelus producere infinitos actus si
mul, ergo nec simul loqui iuunitisi
Ipsum quoque vrgetur ex eodem m-gis sustinendo locutionem fieri, imprimendo simul speciem Sc actum Maior autem virtus exigitur in producendo. communicando haec ambo simul, quam alterum ipsorum, at non potest infinitas species, actuique seiunctim ab inuicem producere:ergo nec simul: ergo nec loqui simul infinitis. Obstat ut, si una albedo esset pret-sens infinitis ocusis, illa causaret infinitas species visibiles Ptem si idem obiectum esset praesens infinitis intellectibus causaret infinitas species intelligibiles, atque infinitas intellectiones Demum , si idem Concionator esset presens infinito auditorio, caus re infinitas locutiones, ergo non is plicat unum Angelum loqui infinitis . Respodetur nec albedinem, nec obiectum causare simul species infini obiectumias , sed numero finitas, inde tamen anim mattat multiplicantur in mediotaedem spe ipecies Phrcies, postquam emanarunt a suis obiectis sequae quidem multiplicatio,& diclasio, licet continuo fiat in infinitum syncathegorematicae , successuadum durat obiectum emittes tales species, nihilominus nusquam habebit infinita simultanea productio specie-ruin, e multo minus habebitur talia infinitas in Concionatore, e cinuSoreunti solius, ac unica vox singulis pronunciationibus emanat licet inde
distundatur, c multiplicetur successive in medi, quo stante di negata tali simulta ne infinitate, negabitur coum
similiter Angelum posse loqui in finiritis simul. Dices, si species illa noria sunt infinitae, in quibusnam oculis, vel intellectibus recipientur e supponendo enim adesi ibi oculos , cli intellectuain fialtos, utrum recipientur simul in infinitis minime , quia species tunc esset numero finitae, oculi autem inmnitis ergo no suffcerent pro omnibus, nisi fingas miraculum,species recipi in pluribus oculis igitur recipientur in alijs finitis relictis allas, utputat spe cies essent mille, oculi decem milis Ie At quaeres, cur potius recipientur in talibus oculis, non in alijs illa. staritia haec Patri vulpes disp. id art.6 num. 3. Tataret apparet insolubiolia. At de facili eam soluimus, dice is
448쪽
Vtium Angelus positi loqui pluribus simul. a
do recipi in oculo, sed intellectu magis proximo magisque proportionato, & disposito, set in oculo, hinieblectu magis mobili a specie. Quod si dixeris omnes esie aeque dispositos, ac mobiles. Respondetur posse tunc interuenire inperium voluntatis amouentis ocul a receptione, siue distrahendo oculii in in intellectum, convertendo ad alia obiecta , siue alia impedimenta apponendo, ne recipiantur species neue faciant sentationem, de intellectionem . Quod si denique vrgeas, nolit v. g. vos unias impedimen ta haec apponere,quid inde e Respondetur impedimenta haec, eli huiusmodi vel apponi posie a superiori agent ivt Angelos vel creaturis alii a proposito agentibus, vel agentibus a casu. fortuna, vel denique ab ipso Dei potest plu- ii Tandem potest unus Angelus mimuit locutiones plurium simul percipero, tis imperfecte tamen.&incomplete Fatet ex dictis, sicut namquo
potest unus loqui pluribus simul imis
perfecte, ita munus poterit plurium iocutione audire imperfecte, est enirnpar ratio utrobique . ix Quod si quaeras, quotnam erunt ii, quorum locutiones audierit. Respondetur, ipsi met Angeli norurit &persectivi audire poterit plures, quam minus perfectus.13 Quod si tandem con sistit, posse loqui pluribus, modo explicato, quot- nam erunt ii, quibus allocutio fienda erit Respondetur, non obis, sed Deo, ipsisque Angelis notum esse. Item ab ter ad plures extendere poterit sermones suos , quam alter iuxta perfectio nem maiorem, de minorem ipsorum Angelorum, ita ut persectior pluribus, minus aute persectus loqui valeat paucioribus: veluti Concionatoris unius vox ad plures extendi pol alterius vero ad pauciores Auditores ita proportionaliter de Angelo loquente plures,
pluresque, licet non per vocem Ioinnum et sua tamen virtute, Iacultam colloquuti M.
constat. De numeria simu alloe
449쪽
DISPUTATIO ILDe illuminatione Angelorum.
QVAESTIO LVtrum detur illuminati, inquid si ipse
duobus breuiter disserimus. Primuerit, utrum detur illuminatio Angelorum, Secundum erit inquirere de natura illumi
Citca Primum Durand .m2. di Vonem Angelorum. Pr obari autem votest haec sua opinio aut hora tale Au-
st. in Enchvri cap. 8. ubi ait, Orcar sam nihil esse tam , hin
rcssumus asseueranter dicere, daria stuminationes Angelorum. Secundo pro
batur ratione eiusdem taurandi cute spectant ad Beatitudinem, a solo Deo reuelatur; sed illuminatione Spertinent ad statum Beatitudinas, ergo a solo Deo fiet Angelorum illuminario; igitur per consequens non poterit 'in gelus Angelum illuminare. Tertio ex attonibus penes Scotum dist. s. Pro parte oppossita arguitur sic omnis mutatio est inter opposita ergo id, uod illuminatur , fuit prius sub tenebris, sed Angeli sancti nunquam tu runt sub tene ris, reo Angeli amnino illuminant eosdein Anhel f nos . Ultimo arguitur . Angelu supe- or illuminans Angelum inferiorem , est lumen superius, ta excellentius re- oectu Angeli inferioris, sed maius vi excellentius lumen offuscat minus' men, patet ho quia de die non videntur tella in praescii a Solis igitur Anneius superior non poterit illuminar insertorcm,siconsequenter non dabitur inter Angelos illuminatio Con-
laqueutiatu tur in eo, quod lumenans,d illuminatus ambo ut lumina.
'' Nahilominus est Theologorun
Patrum communi S. atque recepta te
tentia, dari inter Angelos illuminati nem sententiam istam in prinus scriptam reliquit D.Dionysius lib. deici se si Hierarch. cap. s. ubi inquit, 'Triora pei superiora ad Deum reduci, sed reductio haec non fit, nisi mediante intellectuali operatione, ulluminati
Item in eodem loco, nempe de illuminatione Angelica lib. de coelesti
Hierarch. cap. inquit, Angelos secundae Hierarchiae purgari ab Ang iis primae Hierarchiae, idem habet in cap. .atque denique concludit, doctri- denique secuti sunt Patres, ut Atham-sius lib. i. de communi est entia, ammasc. lib. E.de fide orthodoxa, Gregor.
hom. 3q. in tuang. atque alii,&doctrinam hanc amplexati sunt Scho lastici, ut lex. Alens et .par quaest. 3 d. memb. Scot. disti qu st. D. Bonam Riccar cum Ceteris lentetiarii dist.o. vel Io atque D.dom. X.Par OPart. a. eiu sequaces. De hac autem illuminatione loquitur aliquad Apostolus tum in ordine ad Angelos, cum drotestatur se Euangelium Christi prPdicare, Ut innotescat rancipibus mPotestatibus in coelectem nempe Ange di
tam vero in ordine ad homines Ephesidi dum inquit, mihi autem omni Sanctorum minimo data est gratia, illum nare, quaest dispensatio Sacramenti adcondita a faculo in Deo , velum non agemus hic de illuminatione Angelorum fienda per homines, nisi sorte per tram
450쪽
firum da gemus autem de illuminatione fienda per ipso sinet Angelos inter se ipsos inuicem, ut statim videbimus. Comperto iam auctoritate tantorum Doctorum, Angelum illuminare Angelum, accedendiim est ad explicationem aliqualem ipsius Angelicae illuminationis. Sin primis exquirimus descriptionem ipsius illuminationis. Scotus Ioc cit. V. Ad aliam quae stionem paulo supra it. R. ita describit angelicam illuminationem, inquit autem, Illuminatio angelica est quadam loeutro de ero reuelato, perfectiva in messicando huiusmodi etia est descriptio tradita a D. Thoma, non enim dicterui, sed conueniunt in hoc Accedamus vero ad declarationem descriptionis, dum autem dicitur, quod illuminatio est quaedam locutio, ostenditur, illuminationem ipsam stare loco speciei, docutionem loco generis quod vero ita sit probatur, quoniam verum est dicere, est illuminatio, ergo locutio, omnis Omnis illi namque illuminatio est locutio, non minatio est autem e conuerso demonstratur lioc, loquutio, quoniam qui alium illuminat, nec est aest, ut loquatur ei ergo illuminatio est locutio probatur hoc ex parte Dei, Deus namque dum loquitur ad sanctos Angelos, eorum cordibus occulta sua
Vtrum detur illuminatio, quid sit. 3y
homines posissi inuicem de sibi no
tis colloqui, discurrere, lihilominus talis ipsorum collocutio non vocabitur illuminatio, probatur qui Ium matro, ut dicemus, est de re illuminato ignota; ergo dum de re sibi nota discurrunt, dicuntur quidem colloqui, sed minime illuni inare; Aestat ergo, omnem illuminationem esse locutionem, non autem omnem locutionem
est illuminationem, ut amplius patebit ex disterentin inter ipsaS. Ex D. Dionysio cap.8 de coelesti Hierarch tria competunt ipsi illuminationi, Primum est illuminares Secundum est purgare Tertium perficere ipsum illuminatu . Utrum vero ista haec differant inter se, vel sint, num,&idem Respondemus probabiliter cuBassolio in a. dist. p. q. i. esse unum ,
iderealiter, distingui vero solummodo ratione. Exemplum afleri idem Bassol de mutatione, siue de transmutatione essentiali, ubi tria inter caeterat uterueniunt, nempe expulsio formae contrariae. mediante qua expulsione dicitur quodammodo purgari ipsa materia interuenit etia introdubio fodima nouae,qua mediante dicitur materia illustrari ornari,atque perfici, ita a pari diim spiritus illuminatur, dicitur
Non omnis loquutio illuminatis Triplex munus illumi
ostendit ita Gregor. lib. r. morat cap. quidem purgari, quatenus expellendo
insuper in hominibus , unus homo no illuminat alterii, nisi ipsum docendo sed docet loquendo ergo illuminatio est locutio,patet de magistro,qui eat nus mentes discipulorum illuminat, quatenus docendo loquitur, abstrusa declarat; ita Angeli seipsos illuminantillum natione reciproca, dum alter alteri loquitur stat ergo verum esse dicere, est illuminatio ergo locutio; ita Scotus, Thomas ibidem. Vice autem versa non valet v. positum est locutio,ergo est illuminatio, probatur hoc, non omnis, qui ad alierum loquitur, illuminat ipsum; suadetur siquidem discipulus magistrum
alloquitur vel lectionem repetedo, vel propitii do dubia, nihilominus magistrum non illuminat, imo ipsemet illuminatione expectat a magistro, vel incensura, siue in examine repetitionis vel inexplicatione, tolution dubiorum. Item Angeli, sicut etiam tenebras ignoratiae, purgatur ab ipsis, dum vero abscedunt tenebrae , dicitur non amplius ipsius mens obscurata rem manere, sed prorsus clarificata, Illuminata atque denique dum forma ista in intellectu recipitur, dicitur inde intellectus valde perfici Ratio est,
quoniam perfectio intellectus es ipsa vetitas illuminatio autem est cognitio veritatis De Angelo autem loquendo, non est censendum, ipsum in sua illuminatione purgari a tenebris ignorantiae, etenim in bonis Angelis non est ignorantia prauat dissio sitio,
nis, sed ipsoru purgatio erit solummodo a quadam simplici nescientia, ut
supra disp. . q. Io. disp. Io IZ Qv I Hae quidem de bonis. Si quae autem recipiuntur tenebrae vera ignorautiar, es admittendae sunt tantummodo in
Ahgelis malis ad eum sensum , de quo locuti suimus supra in propria quaestione