장음표시 사용
21쪽
ci ρ ρ ore easdem vocali destitutas.
Deinde Kesron primario medium habet sonum inter E ,&I: secundarici dum fuerit subter ultimam literam dictionis, vel postquam immediath sequitur semper sonabit I clarum , ut 'Asiali menalhheximi, , philard hialangito, laetemi&c. Sic Dhammum sivis Vturum, primario etiam vocem ha Eet mediam intero, ocV; ct ita regulariter valet, nisi fuerit super literam, postquam immediatθ sequitur I motionibus carens; tunc enim valebit ut V Latinorum, exempli gratia SHduro Cqobum, Phaochhallesolio, Faauha&c. quod plerunque etiam in Turcicis dictionibus obseruandum: verum nonnunquam hae regulae non seruantur; quapropter experimento phtius, quam ex lege aliqua, haec omnia sunt addiscenda, ut omnes Grammatici fatentur. Praedictarum ergo motionum, seu vocalium p ductioni inseruiunt, propria potestate consonantium amissa, unde&quiescere tum dicuntur, tres literae
quum ipse vocalibus destitutae, immediate iis postponuntur in quidem Vitulis seu Phatho I Dhammo, siue Vturo, & o Κesti. Si vero post Phathum, 'quie: scens compendij Causa expressum non sit Phathum perpen culariter pingitur 3 vel hac superno nota insignitur. dc ut Omas Erponius annotauit, i quiescentis vice etiam funguntur I & quum post Phathum, nec vocalem ipsaς
22쪽
ARABICA CONGEMINATIO VOCALIUM.
IIrb de nomine, aut alia orationis parte, posterioribus, vel primis nominibus appellantur, dum ipsae cum primis, vel mediis dictionum literis stllabam constituunt alijs autem dum cum ultimis, idem faciunt. Ab aliis Atheseo Gaul Alchhaphadho etiam dicitur, idest, calcatio, depresso.
HK tres supradictae motiones apud Turcas & Arabes, vel longae, vel breues sunt,& quidem longae dupliciter: essentialiter, atque accidentaliter' esse possunt. Primo igitur Phathhon, siue Ustun essentialiter longa est quum post ipsam; immediatis sequitur l Aliph motionibus carens Kesron longa est, quum simili rer sequitur Ie, motionibus, seu vocalibus destituta. . A Dethammon siue Vtutu, longa est, quum immediath staquitur I Vau quiescens, tunc enim Vau non profertur, sed tantum praecedentis motionis productioni deseruit; immo tunc non censetur litera, sed vocalis naturam induens, cum praecedenti Vturo, si uis Dbammo, vocalem unam longam constituit; atque eodem prorsus modo se habent reliquae, ut dictum est, quemadmodum etiam accidit tribus motionibus Ucbraeorum, quae puncti atque lite
Iemi oc Sciurec, quis: I iii sinum, O magnum, V magnam, vel liu- tym a Grammaticis appellantur.' Sunt autem liae motiones aceidentaliter longae , quum post ipsas sequitur litera quaecunque, omnibus quidem motionibus 4citi tuta , non tamen omnino quiescens, sed prolata atque contractx ad syllabam praecedentem, ut os Maulo, Leuno, o A Pholla, Laisa, dcc. item longae etiam accidentaliter sunt, quotiescunque quae post ipsas tequitur litera, duplicatur hoc signo - : tunc enim perinde est ac si essent duae literae, ac prima vocali careret, & ad praecedentem syllabam contraheretur, ut suo loco dicemus. Breues vero erunt huiusmodi motiones, quum nulla aderunt productionis signa , quae recensuimus. F. TER
23쪽
is ARABICA,CONGEMINATIO VOCALIUM g. TERTIUS.
De Arabica reduplicatione vocalium .
A Nomine literae vigesimae quintae, quod est ini Nun, Armant Arabes veta bum nouuena, idest, ut nostro idiomate nos quoque fingamus idem
verbum, nuntiatus est, idest affectus suillitera Nun; addita illi est litera Nun;
suscepit literam Nun. Inde postea Brinatur verbale nomen Tanuin, idest minuatio, additio, adiunctio, susceptio literae Nun, quod Arabes efficiunt in fine dictionum, duplicantes motionum figuras sic quae tunc proferri debeat ac si post se haberent literam ω Nun. Huius autem innuini tres dicunt esse species, iuxta numerum trium vocalium praedictarum, quae congeminatae huiusna di Nun recipiunt, ut insequenti tabula inspiciendum. Tanuinorum, seu Nun nationum, id est, additionum literae ω sun.
Vtum tali uini lirinuino dhdhammi. Vbi aduerte nun nationem vocalis phathi semper exigere in fine dictionis cui ad ijcitur literam l Aliph, sine ullo soni augmento, hoc modo h Ban, nisi ultima illius dictionis litera suerit 3 cum suis pundiis, vel ' de qua suo loco dicemus. ita etiam tan uino postpositum, instar i quiescit, ut a Hudan. secunda n natio, ait Petrus Merso. sub omnibus literis poni potest, excepta I Aliph: sed in uniuersum , ut ille habet, haec circa Tanu in obseruanda sunt: primo praeter iam enumeratas combinationes idest LL, Ban, Boia, non afflignari alias: itaque sen, aut Buu non est apud Arabes in sin,
24쪽
ARAIICA CONGEMINATIO VOCALIVM i,
hes. Secundo quoties adest articulus di es, expellitur tantii n. Tertio quando sequens nomen incipit a litera I Aliph. Quarto neque in vocativo usurpatur. Quinici neque in nominibus proprib, quae numero multitudin is carent Abrahim&c. Sext 5 neque quum adsunt pronomina assixa. Septimo neque in comparatiuo , & superlativo. Octauo denique nec verba admittunt tanti in , quia quum opus erit, non occulte, sed aperte is Nun recipiunt, ut ians Tuna adiuuant, vel adiuuabunt: dc Vltimo tantii nodh-d hamini idest Bonexempli gratia , in solis rectis casibus utendum erit: tantii nol-phathhi in solo nominativo,& accusativo: in nominatiuo quidem quoties nomen vel participialiter sumitur, ut cinii ita, venit equitans, vel adverbialiter, ut scit nos laetari tatae; in accusativo vero, quando utimur Almasdam, adest nomine indeclinabiliter sumpto, ut Dharabana d harbatan, vemberauit nos Terberatione. Tanuinolhesti vel innuinalchhaiahi, ut dicunt, idest Bin in reliquis obliquis casibus cille ait siue metu uti poterimus, sed his omnibus innuinis Turcae ut plurimum abstinent. Quo autem pacto consonantes una cum vocalibus stillabas componant, subiecta exempla indicabunt.
, De combinatione,&lectione syllabarum. Turrieum atque Grabicum I labarium
25쪽
TVRCICVM AT ARABICVM SYLLABARIVM
Scion Scin Scian Seiu Seiosci See Scia Sce
componere Turcae pueros doceant. Et quidem θllabas motionibus obfgnatas sic legunt:
Myse, Vtur, Bu. l Q, Te, Vtur, Tu. Si syllaba plures literas habeat, legatur sie:
26쪽
De coeteris orthographicis signis, quae vel Turcarum, vel Arabum literas comitantur: & de notis Turcicis atque Arabicis numerorum.
Raeter motionum, sed vocalium notas, plura alia literis adiunguntur, quorum haec est:
ω taol idest sortificatio vel Al idest extensiob υ idest punctio
Sed quinque paragraphis, singulorum potestates, & numera declaremus; & demum dicamus de reliquis minus principalibus signis; de numeris Arabum, de Turcarum, & praxin proponamus ad utramque lectionem tyronibus exercen-
27쪽
NOTA pRIVATIONIS VOCALIS. g. PRIMUS.
De signo Essokuno vel Gegnat, nota priuationis vocalis.
Ignum hoc vel fit instar circuli parui persecti, quale est Omicron Graec rum o vel ad sormam lunulae, vel semicirculi ut Ypsilon - quod supra Ilia teram ponentes Turcae atque Arabes, illam motione, sue vocali sua prauari, &quiescere, hoc est peculiarem syllabam non constituere, sed ad praeced entem contrahi, atque illius ope tantum proferri indicant ; ideoque id signum quies dicitur; quia dum vocalem a conssonante demit , eam quiescere cogit, & ut
possiit legi, ad praecedentem syllabam retorquet ι exempli gratia : Erlec a Chliasta: ubi apparet medias literas & . . peculiaribus vocibus non proferri I sed proprio sono retento , ad praecedentem motionem reuocari; &cum illa in unam longam syllabam coalescere: & hanc Grammatici quieten primam appellant, in qua scilicet sentitur consonantia literae quiescentis. Est deinde alia quies literarum, quam secundam vocant; quum nimirum ita quiescunt,
ac si ibi minime adessent; quod tantum his tribus t ' ita accidere potes; quae
saepe nec mouentur, nec proseruntur, sed in naturam abeuntes vocalium, tantum
productioni deseruiunt, ut patet in his exemplis naron Arabice ignis, numn liux, .c ni ron iugum; in quibus vocibus II nil prorsus operantur; sed vocalibus solummodo inseruiunt, ad illas producendas,&earum sonum, ut ita dicam , exclarificandum; immo in his alijs proris se habent, ac si ibi mini-mh adessent: rama preseeit, Oc ala super dec. propterea solae istae tres literae t 3 propriis & principaliter quiescentes vocatae sunt. nihil tamen interim prohibet, quin re ipsae in alijs vocibus quiete prima quiescant, ut G. st studi Turcich amauit ; hic enim sentitur consonantia quiescentis literae sue ideoque dicitur quiete prima quiescere; & recte super illam ponitur nota priuationis . , quae superliteras alio modo quiescentes non recte usurpatur, ut videre est in exemplaribus Alcorani: quamuis multoties, super has quoque literas hoc signum reperiatur, quod a Grammaticis Arabibus etiam vocatum est Algeχmo speciatim dum de verbo agunt: dum autem de nomine, & alia orationis parte loquuntur, appellatur propter eandem rationem ob I Al- uacqpho, idest satio. . SD M
28쪽
De I esedidi- nota reduplicationis.
ποῦ Igum huius signi, nihil differt a figura literae duodecimae Sin ; dempta enim cauda, sic pingitur &supra omnes literas ponitur excepta I :eiunque munus est duplicare consonantes, in quas incidit, de duplicatas diuidere, aedilteram praec enti, alteram sequenti syllabae distribuere; respondetque dagheseui mal .c IDrti Hebraeorum, ut mucqarrar. Hoc signum Turcaeis atque Arabes adhiberi : & ab his usurpatur euphoniae gratia, post literam vocali carentem, cuius tunc vicem supplet altera pars geminatae, ut quod legitur valatia. Est autem, ait Thomas Erremus in Arab. rud. thescd id hoc euphonicum triplex: dei se, lambdale, & initiale. Deltale apponitur litem post a vi
Cqasatio. Lambdale apponitur solaribus post articulum si ut Arrab-
tici, si ast sciam so, l allatio, in quo ultimo Blaris quoque est d, quo
caseo articuli non rarci omittitur, ut pro NII : di sic semper in relati-
uis: csit istat ; & quum articulo praefigitur J dativi casus, ut ocit
Initiale apponitur literis εδε ibi dictionem inchoantibus post Nungiezmatum,
hoc signum ab Arabibus, ut dictum est, Alleladido, id est, 'tiredo,
ribum di eadem ratione dicitur etiam Altethcqilo , idest, grauitiis; quia grauat pronuntiationem, duplando literam, supra quam positum est. & huic
opponitur Allelthphipho, id est , alleuiatis, imitas scilicet pronunti tionis; ad quam significandam nullum peculiare signum destinatum est, praeter meram absentiam signi resedid, qua litera leuis dicitur, hoc est non sortificata, aut grauata: Cuius quidem grauitatis, sortificationis, aut roboris, quaecunque ilia tera est capax, excepta litera I Aliph, ob nimiam seni exiguitatem.
29쪽
De Maddo ', notat productionis Aliph.
π π Oc signum figuratur virgula parua , quae a parte laseriori incipiens, breui δ' tractu ad superiorem tendit: mox corpore aliquantulum crassior facta , decliui duetii , dexteram versusextenditur: de demum in tenuem sursumque versus eleuatam caudam terminatur hoc modo adduim ponunt Arabes in capite i Aliph, vel Hametati , quae eadem litera est, ut significent, ipsam tu prolati ne esse producendam, quum enim l Miph propter sui sonus tenuitatem, mini-mε sit capax roborationis, & dnplicationis testdid , quod super reliquas liteias s perscribitur; pro illa Maddum adinvenerunt: quod tempus' saltem suae prolatio nis quodam modo duplat, aequo ae essent duae Aliph: ponitur autem aliquando in medio, sed sarius in fine dietionis, ut Glast Arabice venit, Sumaon coelntn,-Αamara,&c. idque fit semper, dum post i Aliph sequitur Hamzat. Demum etiam superscribitur notis Arithmetieis; & dictionum compendijs, seu literis integras dictiones repraesentantibus, ut apnd Hebrae I I. IProinde in libris Arabum passim cum Maddo diminutas de decurtatas dicti nes inuenies, quae vulsci Abbreviattirae dicuntur: quarum praecipuae relatae a Patre Philippo Guadumosi Clericorum Regularium Minorum doctissimo viro, Arabichperitissimo. haec sunt: pro o- , idest itine, illi tempare. Et pro proueniense scripto tantum breuitatis causa: ι Et pro J AL- eductio , extramissio, extractio. Et pro sint AI que adfinem eius; scripto tantummodo i BlEt pro di Hinctum per species: in Et pro o intentum, in mente habitum pro suo: . tu 'Et pro Q 'να cognovi: Et pro loquela, logica, discursus: H
30쪽
Et pro unus ramum. Et ara pro L Ita vanus, mendacium.
Et pro tersaluus. Et e pro saluus. Et pro non trademus. Et pro positum, subiectum.
Et pro prohibitam, impeditum,ngatum. Et si,ea pro hic, buc. Et i a pro ii, elata necessitar. Et ces pro a recordatur, mentioneinscit. Alchoranus autem ponit pro issa Et ces pro locis bre, sic, hoc modo. Et pro Θ b patens, apparens, exterior pars. Sic etiam in Alchorano C. a. de familia Emrani, habetur iti quas literas, ut ille ait, fucatores Milomethicae imposturae, volunt significare sici pro i, bl
De Vasio ' nota coniunctionis duarum dictionum , quae instar unius vocis proferri debeant.b Igura huius signi apud Arabes similis est figurae regij accentus Hebraeorum,
quem dicunt Za qa hoc modo I pingitur autem super Aliph tantum dictionem inchoante, quum opus erit ; & illius munus est indicare literam Aliph, supra quam positum est, alioqui hametatarn atque in uendam , nulla trium motionum moueri, nec prorsus proferri: sed omninti ae si ibi non esset immobilem fieri; & breuitatis gratia mox sequentem, quae semper quiere prima quiescet, ad syllabam praecedentis dictionis ultimam, tanquam ad illam pertinentem contrahi, & copulari; unde est instar synaloephae in Latinis carminibus: Qnemadmodum apud Italos in articulos il ut si cisti, quum praeponitur praepositio dis, loco genitivi, vel alia similis, non dicitur de illes Io: sed abiecta litem i, quae literae Eliph hametatae articuli Arabum respondet, ab Olute dicitur deleteis; & sie ex da deii fit dat. Ita prorsus apud Arabes: non tamen quaelibet