장음표시 사용
31쪽
dicitur imperq; quae format imperativum primae coniugationis; 2lia characteristica, quae est initialis in praeteritis activis, imperativis, Sinfinitivis coniuga tionum derivativarum secundae & tertiae classis: secunda est nomina's, quae in his decem nominibus reperitur vir, Oual duo, ob aldris, mulier,s . .. φ ολ- - - - . A H'ia homen, nates, Flius, 'filia, e t filius, vel reiecta
is iuramentum. Et tertia articularis, quae est articuli in quo notandum quod si post a Lam articulare sequatur litera grauata signo teladid - , quod tantum accidit literis solaribus, tunc o Lam articulare non legitur, sed totus articulus Al quiescit; & solaris grauata tescd id duplatur; cuius pars una, in syllaba propria remanet; & altera contrahitur ad syllabam dictionis praecedentis vltimam, ut de alijs diximus. Exempla utriusque lectionis sunt haeet
s lia obesi , O arena maris . In quorum primis duobus litera Alipli notata signo Vassi i , quiescit quiete secunda, hoc est, nullo modo profertur; & litera Phe unius, & Chlia alterius, quae mox sequuntur illam, quiescunt quiete prima, hoc est, resciunt v cales suas,&proprio sono retento, contrahuntur ad syllabas ultimas praecede tium dictionum; α sic legitur Maneph & En inacta. In tertio vero exemplo nominis totus articulus ol quiescit quiete secunda, quia prima eius litem iois Sin est stolaris, ideoque grauata hoc signo . geminatur; & pars una remanet in syllaba nominis prima, scilicet Sa λ & altera contrahitur ad sylla-ham ultimam praecedentis dictionis. Ideo appellatur hoe signum Al- uasto . i. vnio; ut Macqaph Hebraeorum & I Aliph quae illud gest1t, dicta est
32쪽
G Igura hnius signi nihil sere differt a capite litem e A in , cum recta deorsum cauda in dextero latere sic ' , respondetque attrahit Hebraeorum. Collocatur autem potissimum super literam I Aliph, vel ad latus eius, vel subiugipsam , eique cum vocali appositum, motum eius indicat actualem, ut
ut sine ea potentialem, idest, i natura sua radicalem, & mobilem e Isse, ut O ta. Ergo Aliph dum quidem mouetur, habet semper in capite notam Allia meteti, vel ad calcem, iuxta motionis speciem, quae motionis illius signum, vel portat, vel super ipsum sedet, ut vidimus: dum autem quiescit quiete prima, habet etiam in capite notam ' Alliameteti, quae signum Gezmi is idest quietis portat; nam i Aliph absolute picta, ut alibi diximus, litera productionis tantum ce senda est, & signi huius beneficio vim sumit, qua moueatur, vel quiete prima quiescat: sed Lepenumero nota haec ' pro ipsamet Aliph, sola, praesertim in verbis, usurpatur; ut υl Eratide, Iasalo interrear: quod necessario fit, quum altera Aliph simul immediate concurrit, superposito signo Maddo, vidi Alon familia, pro dii; & Samaon coelum, pro I in literis autems de ita superscripta indicat eas pro I sua natura mobili poni, ut proin a, id pro unde signum huiusmodi ' est altera quaedam litera Aliph,
ut Grammatici aiunt, quum cepe per se stet, & vel in medio, vel in fine dictionis, & quietis, & motionum notas suscipiat ,&Tanuini species omnes indifferenter retinere possit, ut in syllabario ostendimus. Verum ut quod interest inter utramque percipias, sciendum est duplex esse munus literarum: I is habent enim consonare ut reliquae omnes, di item vocalibus inseruire, a Dhammo,&.e Kesto, ad illas exclari scandas,&sonum ipsi
33쪽
ia ALIA SIGNA DISTINCTIVA LITERARUM.
De coeteris miniis principalibus signis, quibus literae inuicem distinguuntur.
'Vrcarum, atque Arabum litem, singulae singulas, easque proprias figuras minime habent: sed ternis illarum, binisque, singulis una eademque communis est serma; pro discrimine autem potestatis, di pronuntiationis earum, puniata quaedam numero, dispositione,&situ disterentia, illis adiiciuntur, ut vidimus. Haec autem saepe a librarsis, ob nimiam in describendo celeritatem, & ab Authoribus ipsis, ob eximiam quam callent, linguae, de disciplinarum , de quibus agunt peritiam , simul cum quietis, & motionibus signis omnibus, notisque alijs, de quibus iam dictum est, omittuntur. venim quum amphibologiae periculum est , ne qui legunt, si sorth in aliquas illius classistiteras inciderint, quae puncta illa non habeant , id vel incuria librariorum, vel casu quouis alia factum putent, addunt Turcae atque Arabes signa alia, quibus Lectores certiores seri volunt, non temere vel alio casu, sed data opera, puncta illa adiecta non esse, quod scilicet ex ternis binisque illis, eae sunt, quae punctis carere debent. literis ergo a Dal, Re, de in Sin , quae sola punctorum carentia, distinguuntur a a Diisat, I Zain, Scin, quum
opus est, signum hoc superne apponunt: in quo intelligatur, non ex obliuione puncta deesse, sed procul dubio eas esse literas a non autem
in . similiter pro distinctione literarum o Rha, in Ssad, b Tta, e
Ain,&aliquando etiam . . Sin, a r Gim, a Chlia DYhad, I, Tha, e Ghain, di G Scin, ipsarum mei figuras sed paulo quantitate minores primis subscribunt, ut indicent superiores similes iure punctis carere . sic etiam literae a Ile finali, superne pingitur eius figura paruula, ne scilicet imaginemur deesse illa puncta duo, quae eidem superponuntur, dum nota est generis eminini, de pronuntiatione respondet literae Q, Te . deinde in sinu literae LyKeph snalis, quia nihil ipsis, aut parum disserta finali litera o Lam, collocarunt paruulam eiusdem literae sermana, hoc modo Q . Demum puncta finalia,& distinctionum tum maiorum, tum minorum etiam, si necessariae sint, notae communiores, sunt hae: . sed sciendum, ut ait Marteil. c. s. haec omnia signa, motiones, ac literarum figuras hactenui explicatas, apud varias
34쪽
nationes, atque ad diuersa munera, di usus saepe alterari ; quemadmodum enim apud nos, non modo scripturarum, sed&typorum varia extant genera, quae peculiaria sibi nomina vendicant; sic & Arabicae scripturae quoddam ge-
nus dicitur Nishithon, quale nos modo, tamquam potis limum, primarium, ac velut originale excudendum curauimus, atque praesenti praelo expressimus. Aliud dicitur cruci Tholoththon,quoptiesertim librorum tituli decoran-
tur: Aliud appellatur Di uani ijon, quo tabelliones, ac forenses utuntur. Aliud dicitur Cqermaton, quo potissimum libri accepti,&expensi com
seribuntur. Aliud dicitur Tali eqihon, quod Persis proprium est. Aliud
dicitur Garabihon, quod peculiare est Africanis, atque Occidentali ori-
bus Arabibus. Aliud dicitur Κuphthon, quod proprium est Kuphianis. aliaque tandem varia extant characterum genera , quae omnia dum occurrent, ex praesenti Nishhho bene inspecto, erit facillimum deprehendere. Haec ille. Demum accentus apud Turcas , dc Arabes nulla est nota: sed quae dictionis θIIaba attollenda sit, facile cognoscitur: nam drstillaba, ut ait ira viais Erpe ius lib. I. rudim. Arab. attollunt penultimam, ut seiton, onsur ..poly-
hllaba antepenultimam , ut Oxta mhelebon, iansuro, nisi penultima producatur per is i l quiescens: tunc enim ea accentum habet ; ut sest
De Numeris Arithmeticis Arabum, & Turcarum .
Lim Arabes eisdem Alphabeti literis, pro numeris utebantur; quas quidem disponebant, ut subiuncta tabula ostendit; in qua ad literarum numerum exprimendum, Latinorum notas singulis singulas apposuimus.T
35쪽
;o NOTAE TUR CICAE ET ARABICAE NUMERORVM.
Quae quidem literae sic dispositae, ut facilius memoriae mandentur , octo his dictionibus comprelaunduntur.
Sed deinde earum loco, quibusdam figuris ex India translatis, Turcae atque Arabes usi sunt, quas in subiecta tabella subsiciemus.
re. . . v. A. . . . 1 - . I ....
Et ita in insultum, augendo figuras more Latinorum i quos, ut vidimus, etiam imitantur in lectione, dc scriptione huius numeri, a sinistra ad dexteram incipientes contra suam consuetudinem, qua Hebrieos, ct Chaldaeos sequuti a dextra in sinistram , di scribendo, & legendo progrediuntur. Saepe etiam pro cista, mo. re Latinorum utuntur quinta figura; ct tunc pro quinta, hanc adhibent g ita ut hic numerus Lo, etiam apud ipsos sit decem, hic vero is quindecim.
Sylloge cuiusdam institutionis Arabicae, ad lectionem
Turcicam, atque Arabicam exercendam.
Via quae literarum signa docuimus, non omnia a Turcis, sed ab Arabibus usurpantur, ideci utriusque lectionis exercendae gratia, Arabicae cuiuia dim infiitutionis scripturam , ab alijs Grammaticis traditam, Tyronibus pmponemus; quam quum recth legere per se ipsi didicerint, Turci ch, dc quaevis alia Arabice aliter scripta sicile deprehendent. ea vero sic se habet:
37쪽
ι, TVRCICAE ATQ. ARAB. LECTIONIs EXERCIT
38쪽
EXPLICAT. SYLLOG. INSTITUTIONIS ARAB. 33manissum, o subintellectum, O indiffreni. Manissum est declinabili, ct duo
steliqua aediscata, seu firmata. declinabile duae partes, seu duplex est: declinabile per motiones , O declinabile perliteras. O declinabile per motionis duae Ipectu, scilicet est duplicis speciei , reuolubile, ct inreuolubile. verbum super duas preci pones , ternaritim , ct quaternaritim, se utrumque is sirum, vel est denudatum, idest simplex , carens aduentiti, literis , vel est cui adiectum es, nempe compositum, numquodque ex ipsis, vel est saluum, vel non saluum,, seu imperfectum: ct nc:L , salaum , tres species; duplicatum, O dicitur ei fur dum; frhameatuin habens hametat; ct infirmum. O infirmum quinque segmentae sinite, er concautim, O d minis, o inuolutum seiunctum, crinuolutum conitin him. At Cero ternarium denudatum , est super sex frmas: sex ex eis sint pro noto acti ιο , ctetna pro ignorato passivo, men-Dra igitur activarum, prima earum, scilicet ex mensuris activarum formarum ,
prima est AMO AM . i. cum phathhο litem c hoc est secundae in praeterit ο ρο
in a percutit. Tertia est o is cum phat o literae in praserito , ct in
terae e in praeterito, ct photiis eiusdem in m dethar o, sciuit, sit.
putauit, putat. Sexta io a d μ' debaminata litera e in praterito, ct in modesareo , ut pulcher fuit , pulcher es mensura si me ignο
ternarium, cui additum es, commune es super eruatuordecim portar, idest, complectitur quatuordecim genera coniugatioCum , dc verborum: a clarabimus eas in Aco earum, quas nos tertia parte explicabimus. -
39쪽
ι. NATURA ET PERMUT ARAB. LIT G I tCAPUT SEPTIM V M.
De natura ,& permutatione Arabica literarum II ta
Arab. rudim. unde ad complementum primae Partis, huiuste Institutionis Arabicae mutuabimur, quae quinque Paragratiis hoc Cipite per eiusdemmet c nones absolvemus. '
Canones generales de literis is ita
P Rimo literae l , me ait , si equenter inter se commutantur; sed in principio dictionis; itemque in medio, & in fine; post Gieamam constanter manent.
Secundo I vocalibus distitutae, post vocales heterogeneas, sis fiunt homogeneae, ut
Iaumon ain: Ramalion Milon GWaton. Tertio litam ita I l quiescentes, sequente CieZma excidunt, ut
Annotatio: Aliph unionis non si qui rens, ne bule regula sibi itur, m
S. SECUNDUS.Canones speciales Aliph l
PRimb Aliph in medio dictionis mobile per Thamma, in a ; per Reseam
40쪽
Secund5 Aliph in medio dictionis mobile per Fastam, post Dhamma in o Post Κestam in mutatur, ut H
Quarto Aliph in fine dictionis post Fatham, mobile per Dilamma, in , per
Quinto Aliph quiescens post Aliph Ph tbatum excidit, Fatha perpendicula riterpicta, vel adscripto Maddo, ut vel pio Ill xto Aliph quiescens, sequente alio Aliph quiescente, in o Phathatum m latur, Vt jo pro tu Annotatio prima: I ct ita ex Alio mobili desiendentes, Hamnam perpetuo
adfriptam habent. θ cs punctis non rara suis tunc desimilis. mobile autem Alipho illud es, quod licet acta vocalem non habeat, radicate tamen es, eamqtrie habere aptum, ut
medium collocare, ut εο altas e nis in particulis quibusdam, ut
Canones Uau IPRimb . in medio dictionis mobile per Fastam, post Testam interdum in