장음표시 사용
81쪽
nsitus ordinetur, nullus usurpet eodem inconscio commissam illi Prouinciam , colligere nisi cum eius moluntate Episcopos non praefumant: per eum etiam ad nos, si quid .st, referatur . Haec ipsa Anastasio Rufi sucis cessori confirmat Sixtus Tertius epistola ad Perigenem , in qua tretatur, se scire, nihil nouum illi nisi .n-, rit .hia se concessum, Sed ι inquit,quod eius Decessoribus nostri Decessores detulerant, habita consideratione dissi nae Ecclesiasticae constitutum: di in epistola ad Synodum I heslatonicensem illa quoque confirmat, uti Eiusdem./ννi. in epistola ad uniuersos Episcopos per lilyricum iniri sola .,i constitutos, ubi et III ricanae omnes Ecclesiae, etia De
cruram nunc pertinent Thessalonicensis Antistitis,ut sua sollicitudine, quae inter fratres nascuntur, ut absolent, actiones distinguat, atque definiat, s' ad eum, quidquid asingulis Sacerdotibus agitur,referatur. Sit Concilium, quotiens causae fuerint,quotiens ille pro necessitatu eme gentium ratione decreuerit: ut merito Sedes Apostoliaca relatione eius instructa, quae fuerint acta, confirmet. Atque haec, ni fallor, demonstrant, quod Theod sius Ecchiniensis in Synodo Romana coram Boni- prosessus sit, constare, venerandossis Romana Pontifices, quamuis in toto mundo Sedes
solica Ecclesiamum i iure mindicet Principatum,c 'solam Ecclesiasticis ea sis indique appellare necesse sit, specialiter tamen gubernationistiae IIbrici Ecclesias minisisse. q. Ex testitionijs supradictis manifestius si, ut putor
82쪽
puto, Illyricum Romano Patriarchatui subfuisse, quam ut a quoquam negari possit: cum autem Illyricanae Ecclesiae prima institutionem non habuerinta Petro eiusque Successoribus , posset exinde quiuis deducere , minimὸ necessarium esse, quod Britanice Ecclesiet a Petro eiu ὸ succestaribus insti
tutae sint,ad hoc ut Romano Patriarchatui subieciqdicantur. Haec autem praeuidens Auctor noster, D cretalium supradustorum testimonia , quae negare non potuit, oppugnare statuit , asserens, Romano
Episcopos,qui Decretales illas epistolas scripserunsi
innovationis de usurpatae Metropolitanorum Iurisdictionis reos esse: Audienda sunt illius commenta , cum enim erroribus scateant, in medium adferenda sunt , ut confutentur. Scribit itaque de Vicaria Romani Patriarchae per lilyricum potestate in supradictis Decretalibus Episcopo Thessalonia, , censi tributa: is Leo in epistola adAnastasiu non , , altius deducit hanc auctoritate , quam a Siricio,
, , qui illam impertiuit Anysio Episcopo Thessal
, , nicae , certa tum primum ratione commisit, ut per, , illam Prouinciam positis, quas ad disciplinam tene, , ri voluit , Ecclesijs subueniret. Siricius immedia - , , te successit Damaso, qui obiit secundum Hotis, ilenium I i. Decemb.ann. 3 8q.triennio postqua, , SynodusConstantinopolitana evexisset illam se- , , dem ad dignitatem Patriarchalem , quod Epi- , , scopis Romanis magnam aemulationis Si suspi- , , cionis ansam praebuit , eo quod Constantinopo-
83쪽
lis equi esset Ciuitas Imperialis, ac Roma M.
uertit etiam Socrates, a tempore Nectarij E6,, scopum Constantinopolitanum habuisse gubere,, nationem Constantinopoleos , dc Thracie, eam-
I, que spectasiel ad suam sortem , unde Episcopi
, , Romani tunc ei ististia uerunt, tempus esse in-
, , uigilandi rebus suis, de dilatandi Iurisdictionem,
quando. quidem Episcopus nouae Romae tam, , amplam accessionem acquisierat per illud Concilium. Ad impediendum vero inuasiones maio- , , res versus Occidentem , cum Dioecesis Thracia, , Macedoni ε contermina esset, non poterant RO- , , mani excogitare subtilius artificium ad tuendam, , illam Prouinciam ,& dilutandam suam auci , , ritatem, quam persuadere Episcopo Thessalo- , , nicae, ut ageret vigore commissionis ab Episco- , , po Romano concessae, ita ut gauderet omnibus,, priuilegi; s, quae habebat antea ' Et cum haberet, , tantam sedem sibi adstipulantem, poterat se me-
, , lius vicini Episcopi Constantinopolitani poten- , , tiae opponere : & si quisquam obieci siet, illud ,, este cotra Canones Statutos in Synodo Nicaena, , , habebant Romani & Thessalonicenses Episcopi , , in promptu responsum, Constantinopolitanum, , primitus incepisse, & sui ipsorum interesse, ne
, , iura aliarum Ecclesiarum ab illo invadantur. , , Qua arte conati sunt trahere Ecclesias contermi-
, , nas Dioecesi Thraciae, ut se subiicerent spisco- , , po Romano , tanquam suo Patriarchae. Quod
84쪽
S, adeo longe aberat a concilianda quiete, quam, , multi sperabant , ut illos implicuerit perpe- , , tuis molestijs, sicut constat ex collectione Hol
, , stensi. Nec enim neglexerunt C6nstantinopo. . , litani promouere suam auctoritatem in Prouin-cijs Illyrici,aut occurrere innovationibuSEpisco- a. a .hi. ζ' ., , scopi Romani. In quem finem obtinuerunt Im- . ,: periale edictum, quod etiam nunc extat in utro- is . : ', , que codice, quo stricte prohibetur quaecumque frem beiise iis , , in nouatio in Prouincijs Illyrici, de declaratur : by v.ieh m..iis
, , Ii quis cujus dubius contingat,fecundum antquam uout d to dram. , , consuetudinem, GT Canones relinquatur nodo hordetine ori
, , Prouinciali,sed non sine consilio Episcopi Constan- , , tinopolitant.. Occasio suit Perigenes, qui . , eius a Patrensibus introductus fuit ab Episcopo, , Romano in Sedem Corinthiacam sine consen- , , se Synodi Prouincialis . Hoc Episcopi Thessa- , , liae, quorum praecipui erant Pausianus, oriacus,
, , momopus, notarant tanquam notoriam inua
, , sionem suorum Iurium, & proinde consentien- , , te Synodo Prouinciali alium collocauerunt in *. si ζυ,, ea Sede: qui modus agendi grauiter fuit excep- , , , tus Romae, ut videre eis ex epistolis Bonifacij, , tam ad Rufum Thessalonicae, quem suum con- , , stituerat Legatum,quam ad Episcopos Thessaliae,
, , dia aliarum Prouinciarum . Illi vero accurrerunt, , ad Constantinopolitanum, qui curauit istam le- , gein ferri in fauorem antiquarum Synodorum, , Prouincialium ad occurrendum usurpationibus
the Thraciarias Dioeese , sitst in ovvn a submis
85쪽
Papae, sic tamen ut liceret ultimo recurrere ad suum Tribunal Constantinopoli erectum. Hoc pupugit Bonifacium, ut videre est ex illius epistola ad Rufium, qua illi animos addit, ut fortiter se opponat, datque eidem auctoritatem exis communicandi illos Episcopos , dc deponendi
Maximum, quem consecrauerant secundum aniatiquos Canones. Totum autem artificium huius causae tendebat ad conij ciendum culpam in ambitionem Episcopi Constantinopolitani. Hae ratione contentio inter duos Episcopos Ciuitatum Imperialium euertit antiquam Politiam Ecclesiae Canonibus Nicaenis statutam. Huc usque Auctor noster,non nulla contra
at legat, a ses .ia ς' .... struens, alia vero sine ullo antiquorum testimonio ' contra veritatem explicans. Ne autem haec a nobis gratis asseri videantur, rebus ipsis comprobanda sunt; utque ab ijs incipiam , quae contra fidem D cretalium epistolarum astruit, ubinam quaeso reperit, Perigenis Corinthiorum Metropolitani electi ni restitio Episcopos Thessalia, quorum praecipui erant Pausianus, Cyriacus, Calliopus ubinam legit, eos Perigenis intronizationem instar notoriar inauasonis habuisse, & Maximu in eius locum legiti ac secundum Canones collocasse ' indicat Auctor,se illa inuenisse in epistola Bonifacij ad Rufum: locum itaque adseramus ex ipsa epistola, quae inter Holstentanas est ordine octaua, in qua scribit
86쪽
Bonifacius ad Rufum Thessalonicensem: Prereuij Coepiscopi nostri negotium, ius nobis libellus ab eodem destinatus Iecit indicium , cui confacerdotessui molesti
nimis esse dicuntur , ita ut eum Ecclesia sua eraderent esse pellendum, diligenter audire tuam volumus charitatem conuentis supradictis Coepiscopis nostris, quorum fetim sustinere deplorat. Tunc demum, ut intefluant,
si quid a se factum est , contra consuetudinem prius esse
cassandum, omnibus vestigatis ad nos tua Caratas referre maturet,quatenus probatum a tua Fraternitate iudicium sentenιta nostra valeat roborari. Sane in epistola Thessalis fratribui destinata id a nobis scriptum etolumus
recognoscas, Pausianum, oriacum, atque Calliopum a nostra Communione penitus summouendos , ita ut remediumsolum interuentionis tuae gratiam se halere cognoscant. Maximum autem , quem male tua charItas retulit ordinatum, in totum Sacerdot3 censemus honore priuandum. Haec ex Bonifacij Epistola, cuius meminit Auctor, neque ulla alia extat , in qua Pausi ni, Cyriaci, Calliopi, & Maximi Bonifacius mentionem facit. Nullibi autem Bonifacius hic innuit,
Maiiselus ater Hoistam s. ad Rusam a
in locum Perigenis secundum antiquos Canones a Pausiano, Cyriaco, S: Calliopo Thessaliae Prouinciae Episcopis electum fuisse Maximum, idq;si Auctor noster antiquorum Canonum notitiam habuisset, subolfacere potuisset. Quid enim tribus supradictis I hessaliae Prouinciae Episcopis cum Perigene Achaiae Prouinciae Metropolitano Num forsan auctoritas substituendi in locu Perigenis alium Epi-
87쪽
Episcopum, quam Auctor Romano Pontisci elusique per Illyricum Vicario abitidicat, secundum Ca, non es tribus Thessalis Episcopis competebat Nonne Canones statuunt, unius Prouinciar Episcopis in alterius Prouinciae Metropolitam nullum iu S competere Quod si id Canones statuant, ut statuere certum est, qua ratione Auctor Bonifacio primo transgrestionem Canonum in causa Perigeni affingit, qui de causa Perigenis, cum trium'Thessaliae Episcoporum meminit, ne quidem somniauit. Atqui hic est error Auctoris graui isimus, qui loco Perre vij Perigenem legit. Non agit Bonifacius loco citato de Perigene Achaiae Metropolitano, in que nullum ius quoad ordinationem, vel consecratione Thessalie Episcopis competebat,sed de Perreuis, quem LucasHollienius in notis ad hanc epistolam os θε ξαλικω Σαλτων Episcopum Dilli,ex subscriptionibus Con et iij Ephesini collegit: Ego vero ad Thessaliae Prouinciam spectasse, ex actis ipsis comprobo. Cum enim Perreuius legitime electus, Sc debite ordinatus supponatur,solumque ob coficta quaedam crimina per Thessaliae Prouinciae Coepiscopos depositus futile credatur, ad illorum Prouinciam spectasse existimo, qui de eo iudicium tulerunt, a quo tamen Perreuius ad Sedem Apostolicam appellauit: huius appellationis momenta Bonifacius Rufo Thellat nicensi suo per Illyricum vicario peruoluenda commisit, quibus ab eo debite examinatis, de Romam
missis, Bonifacius Pontifex Perreuium sedi ro,
88쪽
ilit uetitum, tresque Episcopos supra nominatos,qui Perreuium deposuerant, excommunicandos duxit rsicque authoritate, quae ipsi in Illyricum compet ibat, usus fuit, cunctaque Auctoris nostri figmenta,
antequam nata essent, poteitatis suae exercitio euem litas. Nunc causam Perigenis elucidemus , circa quam Audior noster vera falsis miscet, de plura sine
ullo antiquorum testimonio contra veritatem explicat. Verum quidem est,anno 3sa. Nectarium in Synodo secunda Generali Canone 3. obtinuisse, ut Constantinopolitana Ecclesia, . quae olim suffraganea fuerat, priores honoris partes post Romanam haberet, eo quod translato per Constantinum in illam Urbem throno Imperiali Sedes nouae Romae euaserat. Verum quoque est, ex hoc Canone illegi, tirnξ statuto Constantinopolitanos Episcopos pauet latim iurisdictionis suae limites dilatasse,ia absorptis tribus Thraciae, Ponti,dc Asiae Exarchatibus causas Illyrici Orientalis, quod tum ab Illyrico Occide tali diuisum erat,ad se trahere caepisse. Uerum denique sit, qu*d ad occurrendum Episcosu Constanti- . nopolitani usurpationibus primum a Damaso Papa Episcopus Thessalonicensis c institutus fuerit Sedis Apostolicae per Illyricum Vicari inegari tam nequit, quin causam Perigenis Episcopus Con-ctantinopolitanus ad tribunal suum traxerit, delimc controuersia orta sit inter Romanos Pontifices, de
Episcopos Constantinopolitanos, illiusque occasi'. a G ne '
89쪽
ne circumuentus ab Episcopo Constantinopolitano Theodosius Iunior,Arcadij Successὀrianno qII .l gem ediderit, quae in Codice Theodosiano lib. a Greg. s. tit. de Episcopis, in Codice Iustiniano
lib. I.tit. 2. de Sacrosanctis Ecclesijs, lege G.his ver- Στhis si bis exhibetur et omni innovatione cessante vetustatem , os Canones pristinos Ecclesiasticos qui nunc usque tenuerunt, per omnes ut rici Prouincias seruari praecipimus et tum si quid dubietatis emerserit , id oporteae non absque Icientia Viri Reuerentissimi Sacrosans LeIegis sentisitis V His Constantinopotitanae, quae Romae Peteris praerogatina Liatur, Ccnnιntui Sacerdotali ,
sanctoque iudicio reservari. Dalfrid. Idus Iulij ; Eustathio cy' Agricola Coss. . Atque hactenus illa, que vera sunt, adduximus, nunc falsa, quae A uctor veris miscuit, adferamus. Ac primo quidem falsum est , legem supradictam contra inuasionem Romani Pontificis constitutam fuisse: neque enim contra Rosiani Pontificis inuasionem, sed pro iuuanda illicita Constant,nopolitani Episcopi usurpatione edita filii . Non agebatur hic de Synodorum Prouincialium auth ritate in determinandis causis certis de indubitatis , sed agebatur de casibus dubijs. sicut erat casus Perigenis, qui a Synodo determinari non poterat λne iudicio Patriarchae. Haec autem Patriarchalis supra Illyricum potestas non controuertebatur tempore Perigenis, sed sola Quaestio mota erat, ad quem Patriarcham spectaret . Illyricum usque ad
90쪽
tempora, valentiniani Secundi ad occidentem spectauerat: post mortem vero Valentiniani partito in . ter Arcadium, & Honorium Imperio, Illyricum in Oecidentale & Orientale diuisum fuit, & Orientale Arcadio Orientis Imperatori cessit;vnde Epist pus Conitantinopolitanus Theodosio Arcadij filio, ut erat natura facilis, persuasit, ut Ecclesias Illyrici Orientalis Sedi Conitantinopolitanae subijceret , quod lege data ita effecit Theodosius, ut monstraret, nullam de Patriarchali supra Illyricum potestate quaestionem fuisse, sed solum dificultatem motam, ad quamnam ex duabus , Constantinopolita nam nimirum , aut Romanam in posterum spectaret. Notanda sit ni Theodosii verba: tum siquid du. Theodosius ἔ
bietatis emerserit, id oporteat non absque scientia Viri Reuerentissimi Sacra ncia Antistitis Ursis Constantinopolita uae , Roms veteris praerogatiuatitatur, conuenim Sacerdotalisanctoque iudicio refer- uari. Audis, Constantinopolitano seu nouae Romae Episcopo eatenus iudicium in rebus dubijs tribui, quatenus praerogatiua titabatur. An, tequam itaque praerogatiua ad Sedem Constantinopolitanam translata esset, Roma vetus praerogatiua superioritatis in Illyricum gaudebat. Et haec est auctoritas, qua Sedem Romanam priuari non potuisse Romani Pontifices contenderunt, unde Bo. ni facius priinus ad Rufum Thessalonicensem: auctoritatem Sedis Romanae minorem facere noua , vires habere non possunt , tentamenta non debent. Et ,.