장음표시 사용
101쪽
PLATONIS9ητορικη χρῆται; I P. N μεγιστα των ἀνθρωπεί- πραγμάτων, o Σωκρατες, καὶ α0ιστα.
Ε κιὰ τουτο λεγεις καὶ ουδεν πω σαφες. οιομαι γάρ σε ἀκηκοεναι εν τοῖς συμποσιως ἀδοντων ανθρωπων τουτοτο σκολιον, εν ω καταριθμουνται GOντες. οτι υγιαίνειν ιεν ὰὐιστον εστι, το δε δευτερον καλδν γενεσθαι, τρίτονδε. ως φησιν ὁ ποιητὴς του σκολι os, το πλουτεῖν ἀδόλως. TOR 'Aκήκοα γάρ ' ἀλλα ποδς τί τουτο λεγεις; a Sδ. 452 'Oτι σοι αυτίκ' - παραστειεν οἱ δομουργοὶ τουτων ων ἐπιίνεσεν ὁ τι σκολιον ποιησας . ἰατρύς τε καὶ παιδοτρίβης καὶ χρηματιστῆς, καὶ ειποι πρωτον μεν ὁ ἰατρος, ο τι, ιδ Σχοκρατες, εξαπατα σε Γοργίας' οὐ γάρ ἐστιν
E. ο ἴο μαι γαρ o ε α κηκ. J οιμαι Ven. E T Par. I. Vind. G. Aug. Meerm. Flor. X. De utriusque formae discrimine ambigunt grammatiei. v. Thomas Mag. p. 645. PhaVorin. c. 1340, 55. Fischer. ad Weller. III, 1. p. 139. Butim ann. Gr. amplior. II. p. 195. Matthiae. Gr. Τ. I. s. v. Sehaeser. ad Demosthen. Appar. IV. p. 102. Benseter. ad Isocrati Λreopagit. p. 75 seqq. Illud exploratum habΟ-mus, in parenthesi et responsione unice οἶμαι, formam eontractam, usurpari, alias utramque formam regnare, hoc tamen discrimine, ut odi μαι, si uti ambitu et litteris, ita etiam vi et gravitate videatur esse ponderosius. Quamquam hoo ipsum saepenumero e scribentium
ῶς φησιν ὁ π. ro υ ο κ o 2 ι o v J Eiecta haec vult Hirschig. ἐore ro Dro -;J Alterum icquod in libris deest, de prReclara H sindor fit coniectura restituimus. P. G1. B: καὶ εἴ με ἐπανεροι ro, rων περὶ ri: Apinsio Gorgias respondet: τὰ με-
μυω rων nyrωνοῦ quod Astio placet; nobis ex correctione oditum Videtur. Cap. VII. E. to Dro τὼ bκο-
25 seq. Groto sond. in Schweighaeus. Animadv. ad Athen. XV. c. 14. Τ. VIII. p. 262. Iacob sad Antholog. Gr. T. I. P. 208 seq. Sohneide Win. Simon. Reliq. p. bl seq. Argumentum huius sco- Iii Plato assori etiam Legg. I. p. 631. C. II. p. 661. A. Eoll. IX. 870. B., attingit Euthydem. P. 279. A. B. Phileb. p. 48. D. seqq. P. 4b2. ἰατρος τε καὶ παρ-
fius putabat scribendum esse gDiuiti rod by Cooste
102쪽
βχὶς, φαίη αν, το δ' ἔργον μου εστι καλους τε καὶ ἰσχυροbς ποιεῖν τους ανθρωπους τὰ σωματα. μετα δὲ τον
πρὸς τί rosto λεγεις; J V. λέγεις roυro, quod est etiam in Par. Ε F. Flor. b. f. et Bodl. Routhii. P. G2. αυτ κ' αν παρα ora ιεν J αν om. Clarh. Par. EFIW. Vind. 6. Flor. f. s. errore. ω Σωκρ., υγίεια l Voe. υγίεια malo suspectat Hirschig. B. Θαυμά o M ta νJ V. τ' αν. Indo cum Hermanno secimusta ν, i. e. rol α' Behkerus invitis libris γ' αν, aliis assentientibus. Dein ἔχοι Γοργιας Clarh. CoisI. Ρur. BCFV. Flor. R. e. d. m. o. et coiet. Vat. P. Vind. 1. Sed recto se habet etiam indicativus, quamquam cedendum cum Herm. librorum plurimorum auctoritati. Mera δε to ν παιδot ρ. J Pro uvig. δή, cui certo in hac onumeratione non est Iocus, suppeditarunt Vat. A. Ven. E T Vind. 2. T.
Meermam. δε, quod nuperrime rursus expulsum Videmus. laPρος τε κ. π., in8erto articulo, Vere monuit Butimannus huic coniecturae obstare positum Vo
B. εἴ σοι ἔχοι Γοργίας-JΙnviti paene cessimus librorum auctoritati optativum pro indicativo ἔχει vulgo perscripto exhibentium. Nam indicativo servato hoo dicitur: Mirer anno,
ai revera Gorgias, ut tu quidem ais, maius aliquod
εἰ εἰς μεν μονος αυτους δια φθείρει, οἱ δ' aiio ι εὐφεχουσιν. Ibid. p. 30. B. p. 37. B. RI., qui loci huic nostro omni ex parte similes sunt. Loquitur vero pae-dotribes ita, ut collo utoris mentem potius quam suam ipsius opinionem respiciat. Germanice prorsus eodom modo dixeris: Mundem reuiae aueh ich mkh, Benn Gorgias retriuish ein ymageres Gut a zelgen hann. Sed
103쪽
aliam sententiam di Sco- dentem contendere, ut Saepe.D. καὶ se δημιου ργο ν εἶναι αυτουὶ Deflexit a relativo pronomine ad usum demonstrativi. Debebat enim pedigero sic: καὶ ου σε φρς δημιουρ- γδν ει ναι. Sed nihil hoo usit tius, ubi relativum alio casu r
λεγειν κ. r. i. Proti p. 313. B. B u ti m. Gr. g. 138. II. 4. M a it h. g. 469. - Do illo ἄμα μεν ἄμα δε et de Lat. simul simul v. ad Phaedon. p. 108.
λων αρχειν Ho in dorsius rου rων αὶχων αρνιν scribendum contesiit, eamque conieeturam Cor aes recepit. Sed etsi Bodl. Routhii pro roυ αὶχω ν exhibet rcυναλλων, tamen vulgatam lectionem retinendam iudicamus. Quid enim est, quod articulum rων in hao sententia abesse non POSSO cum Ho in dorsio arbitremur γΕstne satis recte dictum, quod Gorgias artem rhotoricam ait hoc efficere, ut aliis imperemus in sua quisque civitato 2 an ullo argumento effici poterit, ut dicendum fuisse oro- damus ceteris imperare
104쪽
diendus est F in dei S en. , qui
ιαμει, hac dicendi saeultato instructus, im Besila dieare meti. cons. Bruti L. ad Aristoph. Pluti v. 76b. Elms-loy. ad Oed. Tyr. V. 140. Seg e a r ad Lueian. Diat. Deor. p. 73. ed. Lelim. Matthiae. Gr.
μα rtor ης Ουr os dictum ost una contemtu: fenerator Vero iste, quem ceteros Omnes
despicere dicebas. De hoc uau pronominis Ουroς V. Sympos. p. 181. Ε. Criton. p. 45. A. ibique annot. Deinde no quem offendat iteratus illo dativus colpost αλλιν, apte Ue in dorsius comparavit p. 521. D. Ε: ου
Similia legas p. 454. C. 456. D. 464. C. 514. A. Protag. p. 344. D. Legg. II. p. 672. A. VII. 822. A. X. 889. E. Cap. VIII. δηχῶσαι ἐγγυ rarat II. o. ita ut
105쪽
κH, ει τι ἐγω συνίημ, λεγεις, οτι πειθους δημιουργός ἐστιν xj ρητορική, κοὰ ῆ πραγματεια αυτης ἄπασα κῶτο κεφάλωον Kς τοντο τελευτα η ἔχεις τι λέγειν ἐπὶ πλέον τὴν ρητορικην δυνασθαι η πειθω τοις ακουουσιν ἐν τη ψυχοὶ ποιεῖν; ITOP. οὐδαμως, ω Σωκρατες ἀλλά μοι δοκεῖς ἱκανως ὁρίζεσθαι' ἔστι γὰρ τουτο τι κεφαλαιον αυτης. ΣΩ. υκουσον δή, ω Ιοργία. ἐγω γὰρ ευ
Ρ. 4M. εἰς roυro et εχευ ratΙnteli. εἰς ro πε θειν. Sententia haec est: diois rhetoricam esse persuadendi opisio em omnemque eius operam atque summam ad hoc tamquam ad sinem suum re ferri, ut aliis persuadere possimus quod volumus.- ἐπὶ πλεο ν - δυνασθαι, an
plus valere rhetorio am, quam ut animis audientium persuadeatur 2 Nam ἐπὶ π λεο ν est plus. V. Sohaetor. ad Lamb. Bos. p. bM. Lohech. ad Sopho I. Aia . V.
12M. Hein dors. ad h. l. et ad Phaedon. p. 93. B. Loquendi genus quum alibi, tum hoo loco viros doctos sesellit, quorum innumero suerunt qui seripturam δει πλέον probarent. Illud τι pertinet ad ἐχεις λέγειν, num qua habes dicero γ
Vulgaris ratio exigebat καὶ θω
εἰμι roυrων εἶς. Sed accusativum cum infinitivo post Ore non raro inserat hodie satis constat. V. annot. Ad Phaedon. p. 63. C.
Matth. Gr. q. 538. Rost. S. 122. not. 3. Nisi soris infinitivum
putare malueris ex eυς ἐμαυτὼν πείθω esse suspensum, de qua OnStructionB V. ad Phaedrum p. 272. D. Utrumque recte. Deinde vide, an verum sit εἰπερ τις καὶ Mχος alicis 3. Phaedon. p. 66. Ar αρ' O6 Ουros ἐστιν - εἴπερ τις καὶ aliori δ rευρύ-
E. Lem. IV. p. 722. D. Politio. p. 264. C. Quibus addas, Si placet, quae ab Ilo in dorsio ad Phaedri p. 237. D. et a nobi ad Sympos. p. 178. D. colle ta
ποιοῖ, uti nobis maxime Diuitigeo by
106쪽
ετυγχανον σε ἐρωτῶν, τίς ἐστι τῶν ζωγράφων Ζευεις,
'Eγω ἐρ ω νυν J Deerat vulgo 's, quod praestant Clarh.
Coisi. Par. BCFΙW. Vind. 1. 2. 6. Flor. n. c. d. g. m. o. S. T. cum ed. Bas. 2. Alterum ἐγὼ deest in Par. I. C. καrατανες ποιοῖ J mest Bas. 2. eum Vati A. Ven. ΣΣ. Vind. 2. 6. Flor. d. Aug. Meerm. Bodl. Routhii. Paullo ante Ουν post toυ om. Coisi. Vind. 1. 6. Par. ΕFW. Flor. s. S. perspicuum facero possit illud, de quo Sermo est.
v. ad Lysin p. 207. E. Phaedr. 230. B. 23L A. 262. D.
a ν απεκρίνωοῦ Legg. p. 662. D. al. Deinde molestiam facessit istud καὶ πos; quod tamen etiam scholiast. codicis Clarh. legit, qui adscripsit haeo: ἐν iij πο κίλη oro a. Nam de Ioco, ubi Zeuxis pingeret, prosecto quaeri nune non potuit. Itaque Hein- dors. ποσου legendum conieeit, comparans illa Apolog. Socr. p. 20. B: τίς καὶ ποδαπος καὶ πο- σου διδασκεις Sed nec hoc cum Rrgumentatione congruit. Quid enim ad rem interest, ut quis pretium sciat, quod Zeuxis pro tabulis a se pietis exegerit' Quocirca aliam rationem iniit Cor aes, qui ita scribit: odiat, inquit, γεγραφθαι παλαι TOR
hoc desiderio satisfacere, utpote disputationis consilio minus ae- commodatum. Neo vero illi explent animum, qui που utcunque defendere conati sunt. Nam ut mittamus eos, qui Verba non nimis premenda esse sibi persuaserunt ideoque που re era putarunt significare: in quonam terrarum loco, quod profecto absonum est ac ne tum quidem ratiocinationi conVeniens, si cum Uoege lino Aet. Societat. Graec. Lips. Vol. I. Fase. II. p. 233. statuamus loci mentione unum Ex pluribus Γιυγραφοι g notari et a ceteris omnibus
discorni, displicet etiam Astii
interpretatio, qui verba aio explicavit: welaha Thiere mali er
107쪽
περὶ της ρητορικῆς εἰπέ, ποτερον σοι δοκεῖ πειθω ποιεῖν
quam rationem sunt qui pro vera probent.
Ven. a Σ. Vind. 2. et reo. Coist. Πάλιν δή, quod nunc eum Herm. reis una non iseleher Mite, B. wω atriti er an ilium dar' Sed nolumus diutius in examinandis virorum doctorum hariolationibus morari. Satius erit dispexisse, quid argumentationis ratio postulet. Manifestum est autem Socratem significarct Recuratius otiam definiendum esse, qualem tandem persuasionem ars
rhetorica efficiat, quippo quum etiam aliae artes sint persuasionis effectrices. Itaque nihil aliud ille requirit, nisi hoc, ut iam etiam illud aeeuratius significetur, quod dicendo emei soleat quodque rhetoricae tamquam subiectum sit, id quod vulgari sermone obieetum persuasionis di xuris.
Quod ubi tenemus, quid in istoasu intuat, propo sponte in Oculos incurrit. Scribendum enim procul dubio ost: καὶ ποῖ' o D: Quam quidem lectionem felicissima coniectura nuper restituondam viderunt I. A. C. v an Heus do
II. p. 81. ot generosissimus iuvenis Anastasius Genn dios, Λtheniensis, qui quo tempore Lipsi ac studiorum causSacommorabatur, eam ultro nobiscum communicaviti Nec vero stlitor a Platone seriptum fuisse luculente docent proxiINR: αι αδ a mi/ro, ore καὶ aiioι εἰσὶ
ζωγράφοι γραφοντες αλλα oro ais Dda: ubi Socratos pro accurata disputandi rations sino dubio citio θι addidisset, si που vera lectio esset, et unde etiam perspicitur , quamobrem post τὰ ποια etiam istud καὶ πο ῖ' Οὐήsubiectum sit. Verum satis haee de loco tandem aliquando solicitor integritati suae restituto. - De Zeuxide v. Oti s r. M u e 1-
tenendum est ἐγυον dici solero otium de simulacris et picturis omnis generis ad vivum expres-
108쪽
GORGIAS. Ρ. 453. 454. ed. St. 103
ὁτι τῆς διδασκαλικῆς τῆς περὶ τι ὰρτιον τε καὶ τοJ
cepimus ita, ut dein etiam pro λεγομεν scripserimus λέγωμεν, ut est in W. et rec. Γ.τα tos d. ἀριθμητικos Vat. A. Ven. Σ. Vind. 1. 2. G. 7. Par. V. Aug. Meerm. Bodl. Dein καὶ Om. Vat. U. to ἄρ et ιόν re καὶ Itot περιττὼν J rδ om. Vind. 2. 6. Par. I. Flor. b. cons infra p. 460. E. ann. eriti et explicati Inclusittis etiam Hirschig.
sis, neo tantum animalium, sed etiam frugum, florum, herbarum,at. V. Schweighaeus ori ad Herodot. Ι, 10. et nostra ad Plat.
κριτοςl bene a te responsum esset y Nam ἀποκέκριμα tum activam tum passivam habet significationem. v. II in dor i. ad h. I. coli. Matili.
g. 496. 5. Buti mann. q. 100. Obs. 7.
Similo ost illud p. 501. C: συ
ita ut indo repetatur rei exemplum. Usum hunc praepositionis illustravimus ad Remp. V. p. 475. Λ. X. p. b97. B. Hipp. Min. p. 369. O. cons. Matthiae. Gr. g. b84. - ω ν πε ρ ν ὐ ν δ η, i. e. ἐφ' si περ. v. ad p. 516. C. περὶ et ὁ αρ reo ν te καὶ froJπε ρ erro iri Recte quattuor codd. alterum τὸ omittunt. Nam particula re ubi nomini adiungitur neque inter articulum et nomen locum occupat suum, plerumque ea quae copulantur nomina quasi communem notionem om-ciunt uni generi subiectam: unde fit, ut tum anto alterum nomen articulus Supprimatur, quia re petitio articuli distinctionem utriusque voeabuli emceret. Mox p. 454. Ε: περὶ rων δικaίων τε
109쪽
ζεται τουτο τδ εργον, αλλα καὶ ἄλλαι, δικαίως, ω ερπερὶ του ζωγραφου, μετα τοντο ἐπανεροίμεθ' ὰν τινλέγοντα, ποίας δη πειθους καὶ τῆς περὶ τί πειθοος ήB ρητορική ἐστι τέχν=η; 8 ου δοκεῖ σοι δίκαιον εἶναι ἐπανερέσθαι; TOR 'Eμοιγε. Σsὸ 'Aπέκριναι δη- ω Γοργία, ἐπειδη γε καὶ σοὶ δοκεῖ ουτω. I P. I αυτης τοι υτης πειθους λέγω, ω Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς δικαστηρίοις καὶ ἐν τοις αλλοις Οχλοις, ωςπερ καὶ αρτι ελεγον,
καὶ περὶ τουτων, α εστι δίκαια τε καὶ αδικα. ΣAZ. Καὶ ἐγώ τοι υπώπτευον ταυτην σε λέγειν τλὶν πειθὰ καὶ
P. 4M. B. ἐπειδή γε καὶ σοὶ δ. J γε om. editt. vetti ad
B. αὶ P p ν α ιι η'a t μ d ς ς- o περ γα ρ λ εγ ait Haee verba quomodo explicanda Sint, ambigunt interpretes. Nam Find- ei senius ante an' Da ti, ἰωνμάδες intelligendum putat δρα. Quod fieri nullo modo pot-eFt Propterea, quod ita ἀλλ'
erati Itaque Ne in dors in scommate post haec. ἐγω δ' ἐπα
γμῆς substituto verba ita accipienda arbitratur, ac si ista, οπεργαρ λεγω - rον λογον ἐρ cursu, apodosin emotant, totumque locum interpretatur hoc modo: sed ut no mirere et . , Sei to me interrogare. Seὸ haeo interpretatio magnopere Vereor ne linguae legibus adversetur. Nam primum quis hoc modo serat γαρ particulam , quaΘ eerte omittenda erat 3 Deinde quis est quin haec: ἐγω δ' ἐπανερω res, cum praecedentibus, o δοκεῖ ιενδαμ ον εἶναι, tam areta cohaerere videat, ut inde ah ἐγω δ' ἐx. apodosis ordiri neutiquam possit 3 Sed salva res est. Nam Socrates, liberiore usus orationis conformatione, inchoatam deserit verborum constructionem, protasi non subiiciens apodosin, Sed ea, quae in hac enuntianda
erant, alio Structurae genere ex ponens. Proreus ad eundem modum Germanice in sermone con-
110쪽
105 δηλον siveti, ἐγω δ' Drανερωτῶ ' οπερ γὰρ λέγω, του
nee tamen ideo abi ieiendus est, praesertim quum eum codd. Ionge plurimi et praestantissimi quique libri tueantur. ῖνα μη θαν μα ς ςJ θαυμαζοις Clarh. Coisi. Par. BCI. et alii
pauci. male. Vitium ortum ex lineismo. Dein veti. editt. ἐαν καὶολίγον. Sed καὶ unus Par. I. tueri videtur, ceteri illud ignorant, ut miremur exstitisse nuper qui denuo revocarent.
westen et . Vides postrema haec continere utique apodosis sententiam, sed a forma et structura eius aliquantum discrepare. CL 1atth. Gr. mai. p. 1257. Habet autem haec oratio ubertatem quandam a familiari germone minimo alienam. Poterat enim simpliciter dici hoc modo: ἐαγ- r e Drον τί σε α νερωμαι, ὁ δοκεῖ δῆλον εἶναι, neque OpuSerat hoc additamento, ἐγω δ'επανερω reo. Eadem abundantia verborum in iis cernitur, quae proxime sequuntur, quibus umcompares illa, quae notavimus
ad p. 452. E. , si laris offendas in eo, quod post ros ἐξης ἔνεκα
sius: υπονοων προαρπα e ra1εγομενα rου Erερου qui, quae ab altoro dicuntur, BAmera coniectura et suspicione interpretans non exspectat, dum alter acem rate riteque sententiam suam explicaverit. Post alia e superioribus solum tua repetas. C. Iθι δη καὶ ro δε επισκε ip ώμ.J Sohol. Ἀρχetae ἐνrευθεν την πειθω διαιρεῖν εἴς te