장음표시 사용
82쪽
Cap. I. ΚΑΛ. Πολέμου καὶ μάχης φαοὶ χρῆνοα. s. 447
μάλα γε ἀστείας ε' πολλὰ γὰρ καὶ καλα Ios-γίας et imis dλίγον ποοτερον ἐπεδείuατο. 2 AZ. Tot
P. 447. φασὶ χρῆναιJ φησὶ Vat. pr. Ven. Σ. Vind. Aug. eto d. Routli., quod ita a citerioris grnecitatis soriptoribus usurpatur, ut Lat. inquit. v. I Oup. ad Longin . p. 27b. uenbaeti. ad Plutarch. T. II. p. 10b. ed. Lips. IIOissonad. ad EunRp. p. 418. De in o prcs καὶ με lat. Ven. Σ. Vind. 2. 7. Mox ἀλλ' dii Vind. 1.2. 6. Flor. a. b. e. m. Routh. Riii. malo. V. infra.
nihil aliud est nisi participem flori. - ODtω dictum est δεικεικῶς, tam sero, re iam perstet .
Mir η, to λεγόμενον Quod plurimi codd. habent atrῆ, id etiam S u i d a s agnoscit accipitque pro sit' aρα. De aii'
η, at num revera, et ἄλλ' hin libris saepenumero inter Repermutatis v. V a I o h e n. ad Eurip. Hippolyt. V. 932. - tb λεγo- μενο ν. quod in provorbio dicitur: ut Sympos. p. 217. E. Phaed. p. 66. C. al. Proverbium καro πιν έOρrης, post se-stum, dici solitum επὶ rωνεπέ r ινι καὶ ω πραγμαrι ἀπ-μπανομενω ν, quae sunt Verba scholiastae et
κai Dorερουμεν Cobetus adorat. de arte interpretandi p. 141. ut glossema damnat: iusto inve rius, opinor, nisi sorte etiam Soph oleum illud damnaveris: 'θρωναδ ρ ρ α δῶρα κουκ s ν ή s lia a. Multo minus etiam probandum
iudieium Hira ei, igi i est, qui
verba a Grεως eo ρrης post καὶ Maia γε eiicienda censet, quod tamen exempli caussa hio mo- morasse satis putamus. Tirones rem ipgi expendant
rερον επ e δ.l Gorgias, patria Leontinus, Siculus, cirea Olymp. LXX. vel LXXI, 1. natus suit
vixitque ad grandem usque Senectutem, quandoquidem aetatem entum et octo annorum attigisse narratur, ut nec incredibile sit,
quod Athenaeus Deipn. XI. p. 305. memoriae prodidit, hunc Platonis librum ipsius nomino inscriptum ei innotuisse. V. Q u i n-
83쪽
osso sertur Empedo te Agrigentino vel amico vel magistro: Diog. Laort. VIII, M. et Suid. S. v. uuin t. l. c., id quod quodammodo Etiam eo confirmatur,
quod apud Platonem Menon. p. 76. C. et Gorg. 493. A. 507. E. ipsius gratia quaedam placita
nillil huc facit, quod Empedocles rei'. Sext. Emp. VII, 6. Diog.
Laert. VIII, 57. iani ratur circa rhetoricam nonnillil κεκινηκεν aludeoque illius artis inventor exstitisse. Sed hoo quidem ututeSt, coniunxit Gorgias primus rhetoricam sirtificialem eum sophistica eaque re vere admira bilis exstitit, ut nec Plato, quamvis cum deluserit in hoo dialogo, petulanter illum tractaverit, it sophistas alios, sed verecunde taxaverit, quandoquidem maior impetus irrisionisque pars non in ipsum, sed in Calliclem atque Polum, eius dis ipulum, cadit. Enimvero artificialem eloquentiam primum constat in Stellia et natam et excultam e83o, quod quibusnam caussis et Opportunitatibus ita acciderit, nuper in Prolegomenis ad Phaedrum edit. secund. p. XCIX seqq. Bxposuimus. Huius vero eloquentiao usum Gorgias primus portulit in Graeciam ibi quo nobilitavit, quo temporo una cum Tisia a civibus suis Athenas legatus missuS est, ut illis adversus Syraeus OS Atheniensium auxilium comPR- raret. Quod quidem testo D i odoro Sic. XI Ι,12. accidit Olymp. LXXXVIII. a. 2. non ita multo post Periclis mortem, quem Olymp. LXXXVII. a. 4. pestilentia correptum supremum diem obiisse constat. cons. Pausan. VI, 17. Dici autem non potest, quanto pere nova et insolita ars Atheniensibus placuerit, qui eos dies, quibus Gorgias illam ostentabat et επιδειξεις instituebat, pro sestisi inbuerunt olusque orationes vocarunt lampadas, de qua ud- miratione atque Studio eorum V. Diod. Sie. I. c. Aristo t.
Rhet. III, 1, 9. Cicer. orni. o. 49. De Orat. III, 33. Longin . III, 1, 2. Dionys. Hal.
De admir. Vi Demosth. e. 4, 6. et Epist. ad Pompei. o. 1. 2. Olymp i odor. nd li. l. et Platon. Plipp. mui. p. 282. H. Ita que nec mirum ust, hic tutatus honos ipsi habitus quod eam vim apud ipsum habuit, ut relicta patria, tum dissensionum plena, reliquam Vitae partem in
Graecia transigere de erneret, quamquam ipsum Consentaneum
est, priusquam ibi domiellium figeret, rediisse domum legi licinis publicae redditurum ratiouus PO-pularibus suis. Videtur nutem non multo post rediisse in Gram iam eamque totam, maximo etiam Thessaliam, variis temporibus ita lustravisse, ut ubique artis suaedoeumenta exhiberet vel etiam iuvenes, qui plurimi ad eum
novae artis caussa confluxerunt,aecepta sero a singulis, Sui dateste, Oentenarum minurum mer
cedo, dicendi disciplina institueret. De scholis ab eo habitis v. Plat. Hipp. mai. p. 282. B. Isocr. Doantidos. q. 1bb. coli. Philostr. Vidi Sophisti p. g92. Cicer. De Inu. Ι, b. Hoc Vero modo magnis usque cumustatus honoribus
Cicer. De orat. III, 32. Pausan. VI, 7. X, 2. Plin. N. H. XXXIII, 4.ὶ vitam egit diuturnam, usque dum tandem ad summam Provoetus senectutem Athenis, ubi postremo Videtur cominmoratus osso perpetuo, placido animam exspiravit. v. Athenaeus Deipn. XL p. b06. Censorin. Dedio nat. α4.uu intil. Inst. III, 1. Luet an . Longae .
g. 23. Diog. Laert. VIII, M. Morem eius dicendi, figurarum
84쪽
insignem et conspicuum, multi Sunt aemulati, adeoque ipse Plato γοργιάζειν a nonnullis iudieatus eSt. U. D motr. P haler. g. 28. et 29. Dionys. II al. I l. cc. al. Ipse autem dicendi disciplinam tanti fecit, ut se nollet sophistae, sed potius rhetoris nomine in ηigniri, v. Plat. GON. p. 449.
A. coli. 451. D. , quamquam Utrumque disciplinam ubique iunxit et
commiscuit. Verum satis do Gorgia, quem urtis Oratoriae novitiae coniunctaeque cum ea urtis civilis sive politicae bello Peloponnesiaco tamquam parentem exstitisse ad sermonis Platonici cognominis intelligentiam tenuisse sanequam plurimum refert.
Alia de eiuη ratione ac doetrina philosophiae nullo negotio peti poterunt ab scriptoribus historiae philosophiae. - De Ρolo, eius discipulo, diximus infra annot. p. 448. A. et Protegg. Cap. IV. extr. - Callicles quis suerit, ab ipso Platone edocemur. Fuit enim civis Atheniensis, qui infra
p. 49b. B. Vocatur Acharnenais, homo rei publicae ambitiose euriosus ac novitiae rhetoricae
artique civili sophisticae pravitate insectae plane deditus atque democratiae immoderate favens.
Quo irca contemta iustitia et honestate caussam agit disciplinae novitiae ideoque omnia tribuit honori, auctoritati, potentiao in republica consequendae, ita ut
nec intemperantiae laudes praedicare verecundetur et potentiorem imperare secundum naturam iustum ess contendat: doquibus opinionibus ipsius Vid. p. 482. C. - 488. D. et p. 491. C. Itaquo ridet etiam philosophorum stultitiam scilicet et simplicit tem, qui Virtuti et sapientiae invita civili aliquid tribuant. Nimirum prorsus imbibit homo turpissima illa decreta, quibus labefacta est vitae publicae pariter Rique privatae disciplina, coque
nomine una eum aliis similitorsentientibus egregie sapere sibi
TOυτων υεν rot -J Inteli. ros καroπιν εορrης ν κειν. Itaque Cora es moroυ scribendum suspicatur. Qua mutatione non Opus. Solent enim pronomina, etiamsi do una tantum re Sermo
Sit, in numero plurali collocari, si quid minus definito signis entur; V. ad Apolog. Soer. p. 19. D. Do Rep. VI. p. 504. D. Legg.
III, 689. B. VII, 8I6. Ε. , ubi
toti cum infinitivo subiunctum legitur, sicuti infra in Gorgia p. 474. E. , quem locum nuper eritici eiecto roν depra arunt. - Chaerephon Atheniensis, Socrati adeo deditus, ut eius
more tamquam saero furore quodam arderet. Plura de eo diximus ad Apolog. Socrati p. 20. E.
hiat nichia in sagmn, das hat nictusatis sies. v. Euthyphr. p. 3. C. Legg. VII. p. 794. E. Aristoph. Rann. v. 1226: cui' οὐδὸν ἔσται πρῶγμα. De proximia recte olympiodorus: δ Xαιρετω pys V, ore Dυδεν γεγονε φ εγῶ γαρ ὁ αιειος γενομενος ἰάσομαι. Ita enim apparet, quorsum illud καί reserendum siti Videlicet hoc dicit Chaerophon: ego, qui huius mali auctor exstiti, quum diutius te in foro detinuerim, Elium rosarcire damnum studebo. Pergit interpres ita: τὀ γαρ ἐγεώ καὶ
Sueton. Claud. c. 43. Eadem sere, quae Olympiodorus,
85쪽
B. ἐαν δε βουὶρ, ἐ ς αὐ-e ut Bas. 1. 2. εἰςαὐθις. Clarh. siconim in hoc dialogo diximus librum, quem alibi nominavimus Bodleianum, ut discerneretur ab alio cod. Bodleiano, quo usus eκt olim Routhius) ἐς au λς, sed idem mox C. et p. 449. B. C. εἰς aDλς. v. Schnoider. Praes. ad Polit. I. p. LIII seq.24 δ α ί, u X. J V. δε, quod mutavi e Clarh. core. et Vind. I. Mirabundus enim Callicles interrogat. v. ad Euthyphr. p. 4. A. et quae habent Λpollon. Gramm. p. 84, 14. Sehol. ad Aristoph. Plui. 156. Ammon. in voc. δαί. Herm. tamen δέ revocavit. Ovκουν Orαν βουλησθε παρ' ἐμ ε ῆκεινJ V. vitioso βου-
annotavit ad hunc locum scholiastes Ruhnkeni. Negat tamenuo in dorsius do proverbio Cingitandum esse, propterea quod lac. a , ακεω t et similia ita frequentari soleant, ut omnino significent damnum re Sur cire, malum levare vel
tollere. Quod num recte secerit, nune non definiam. Illud tamen video, non illepide ad proverbium alludi. ἐπιδείξεται ni μ i Di nune ponitur sino casu obiecti, ut idem sit quod ἐπίδειξιν ποιέ σε rae ξιμῖν. Apte comparavit u e i n- dors. Aris toph. Ran. v. 772:orε δη καrῆλθ' Evριπίδης, επε
Addimus Lachet. p. 179. Ε : ονυμεῖς ἐθεάσασθε ἐπιδεικνυμενον. Do Rep. III. p. 395. A. Prol. p. 328. D. Eiusdem generis est locus Aeli a n. v. U. IX, 36:
optimiquo exhibuerunt, quamquam is locum minus recto sto
interpretatur: Ergo quando ad me domum ire vultis, ibi Gorgias, is enim apud me diversatur, ἐπίδειξιν V his exhibebit. Imo post Ora νβουλησθε ῆκειν per aposiopesin reticetur apodosis, hoc sensu: Itaque quum res ita se habeat et Socrates Gorgiae audiendi cupidus sit) quando ad modo mum venire velitis, Venite; apud me enim Godigias do vertit moratur hospesinet artem suam ostentabit.
Sie loeum intellexit etiam Uly m- p i Odo rus, qui verba sic inter-
86쪽
λεσθε. Par. Ε F. FIor. f. s. ore βουλήσεσθε. Ceteri recte sto Dinocte. Dein post παρ' ἐμοὶ insertum est γαρ ex Cisrh. Vat. Vinae 1. 2. 6. Par. Ε. Flor. f. X. ἐπιδειξε ται ἡ μῖ l V. ῆμιν, quod mutatum e Clata. Vat. CoisI. Par. BCIVW. Vind. 1. 2. Aug. et septem Florentinis. C. ἐπίδειξιν εἰς αὐθις J Ven. Ξ Σ. Vind. 2. 7. Par. I. Routh. ἐςaυθις. αυτω ἔν rosei V. auro, quod libri habent paucissimi neque ii satis boni. Verum praeter alios Clarh. tuetur. pretatur: ὁ Καλλικλῆς φηota ori, or αν έ in re, εὶθε re εἰς id ν
C. τίς η δ υ ναμις τῆς r.J Latino dixeris: in quo Vis et
quam profitetur. Legg. I. p. 643. Ar πρῶtor δὴ - ορι-οώυεθα παιδείαν, τί 1tor' ἐoti καὶ τίνα δυναμιν ἔχει. Τim. P. 28. Α. Phaedr. p. 246. A. al. Intelligit autem artem rhetori eam, quam Gorgias tractabatio δ δ ε ν olo ν - ἐ ρ ω r a vi optimum est ipsum inter
telligens Co marius temere coniecit Oυδὲν δεινον. Deindere te odd. meliores καὶ γαραυrω ἔν ro Dr ην rῆς ἐπιδείξεως.
Nam genitivus hrιδειξεως pendet ab ἔν. Recto Olympiodorus
Verborum sententiam declaravit sic: καὶ γαρ rotiro ἔν ἐora τῆς ἐπιδείξεως avroυ. De dativi usu nota sunt in vulgus omnia. II ei n- dorsius vulg. lectionem καὶ γαρ αυro ἔν ro Dr' ην r. ἐπ. defendit sic, ut a 'ro roυro in te pretetur id ipsum, quod dixi, S . ro ἐρ cura ν αυrom Sed ita non potuit ἔν inter αὐτώ atiaque ro Dro interponi. De Gorgia ad unamquamque quaestionem Se re8ponsurum profiteri solito V. Men. p. 70. C. Cicer. De Fin. II, 1. De Invent. I, 5. Orat.
Ι, 22. III, 32. Quintil. II, 21.
g. 21: Gorgias quidem adeo rhetori de omnibus putavit esse dicendum, ut se in auditoriis interrogari Pisteretur, qua quisque do
D. N ς περ αν εἰ ἐrυγχωνεν - ἀπεκρίνα to ἄνθ Doaoristi et imperfecti coniunctione v. ad Euthyphron. p. 12. D. Sympos. p. 199. D. Menon. p. 72. B. De αν post ῶς περ αν repetito v. ad Apolog. Soerat. p. 17. D.
87쪽
D. μανθανεις, ως Vetti editt. cum Par. E F. υ λέγω. Illud iam Bas. 2. exhibet. επαγγελλε ιJ V. ἐπαγγεlin. Alteram formam hie et ubique Clarh. praebuit, aliis libris hie et illic assentientibus. De quo semel
monuisse satis erit. Pro ἀποκρίνεσθαι unus Par. I. ἀποκρινεῖσθαι. Praesens omnium reliquorum auetoritate firmatum qua lego usurpetur, ad Criton. p. b2. C. D. significavimus. Temere nuper futurum adaptaVerunti Cap. II. Ma νθα νω καὶ ἐρανοομαι. -J Putandi sunt nunc Calliesis aedes ingressi esse, ubi colloquium cum Gorgia et Polo instituitur. Ρ. 448. ore ουδείς με πωJSchol. : to ουδείς πω a Prὶ Τουου πώποτε. καὶ Θουκυδίδης Ουδείς a. v. Thucyd. I, 32.37. 76. al. Videlicet utrumque recte dicitur, et oi δείς πω et Ουδεὶς
πωπOtε, Sed non sine aliqua sententiae diversitate. Gravius est enim hoc quam alterum ουδείς πω. Ρrorsus eodem sensus discrimino nos dicimus lectiner noehhat disses segehen et Aetner nota hae dieaea Danais se3ehen pariterque Latini nondum quisquam et nondum quisquam unquam ita dicunt, ut alteram sormulam in gravioribus sententii8 usurpare soleant. Dein inde πολλῶν ἐτῶν est multorum annorum spatio.
ἰὰh woH. Non vacare haec leni irrisione quilibet sentiet.
Polo Routhius ad h. 1.: ΟΡΟ- Ius, rhetor Agrigentinus, Go glao auditor fuit, qui ob institutionem praemio amplo, ut refert Philostratus, donatus est, quippe quum Polus fuerit ditissimus. V. Philostr. Vitti Sophist. L. I. p. 500.Μeminit eius cum aliis inclytis sophistis in Theago quoque Plato p. 128. A. et in Phaedro p. 267. C. Nonnulla scripsit, de quibus Suidam consulas. Hunc autem tamquam in assectata oratione sibi placentem risit noster pluribus locis, ut p. 448. C. 462. B. Phaedr. p. 267. C. Polum adhuc iuvenem, ut et socium eius Calliclem, partestam insignes in dialogo sustinere tacit Plato, ut Gorgiam minus aperto lacessere videatur, dum per istorum latera, ut ita loquar, primarium illum magniquo nominis sophistam ob eloquentiam fucatam falsasquo opiniones clamet occulto petiti ' Plura qui do Disit rod by Corale
88쪽
P. 448. καὶ γαρ νυν δ ξ α Dra LJ V. δη νυν invitis codd. plerisque omnibus. Error Ionge creberrimus. ρ αδ lev ς αποκρινεῖJ Sic Clark. Vati ἀποκρινῆ . Vetti editt. αποκρωρ. Mox Tί δαί Clark. Em. cum aliis nonnullis pro Tί δε.
lium Hist. Sophist. p. 164 seqq.
Groen van Prina terer. Prosopogr. Plat. p. 102 seqq. et Io. Meur s. Commenti in Apollon. Dyscol. p. 82. - Λpud Platonem arrogan8 est, ut ipso magistro sibi videatur molius pOSse eloquentiae caussam defendere, in quo immemor iustitiae atque honestatis omnia tribuit potentiae, ut adeo non erubescat dicere malle se αδικεῖν quam αδικει- σθah et tyranni quamvis iniusti vitam esse beati Ssimam; V. P.
469. B. seqq. 471. Nimirum est adolescens novitiae disciplinao civili deditus et perniciosis aequalium opinionibus insectus. Τί δε ro Dio -J Ad τί δεrOυro inteli. διαφερει. cf. p. 497. E. Charmid. p. 164. A. ibiquo
citi' ὁ Αεονεῖνος, Ila ργίου αδελφος. Utrumque confundit Rou-thius ad h. l. et Wytionbaeli. ad Plutarch. de S. N. V. p. 50. cf. Gro En van Prius tereri Prosopograph. Platon. p. 193. et Ho in dors. ad Phaedr. q. 2.
Deinde codd. omnes eum Vett. editt. rίνα αν avrον οἶν. Sed
quum addatur: ODI rερ ἐκεῖνον ἰButim annus Auctar. p. 507. is ἄν legendum esse coniecit. Confirmat hane suspicionem Olymp. Μs. Cig., ubi liquido τί αν scriptum exstat, et probarunt He in- dors ad Cratvl. p. 134. Matth. Gr. Gr. T. II. p. 769. ed. II. Dubito tamen, an nulla opus sit mutatione. Quidni enim recto dictum sit risa, etiamsi οπερ suh- sequitur 7 Etenim ἴπερ idem est quod τίνος orosia. De sormula
quem nomine aliquo appet Iare, V. ad Phaedon. P.
10b. E. Sympos. p. 212. C. Phaedr. p. 238. Α. Sensus igitur hie est: quemnam ipsum Diuitig Cooste
89쪽
τεχναι εν ἀνθochποις εἰσὶν ἐκ των ἐμπειριων ἐμπείρως ε Dor iuένω εμπειρία μ ἐν γα0 ποιεῖ τον αἰωνα ῆμον πο-9ευεσθαι κατὰ τεχνην, ἀπειρία δὲ κατὰ τυχην. εκάστων δὲ τουτων μεταλαμβάνουσιν ὰλλοι ἁλλων αλλως. των δὲ ἀρίστων οἱ ὰριστοι ' ιόν καὶ Γοργίας εστὶν οδε, καὶ μετεχει τῆς καλλίστης των τεχνων.
1. 6. Flor. a. h. o. d. m. O. σοί scriptum. Recte σἔ Vati A. R Pr. m. Ven. ΞΣ. Par. IV. Bodl. Aug. Meerm. Flor. s. s. Vind. 2. 7. et corr. Coi M. Par. CF. recte appe Ilaremus P nonne eo nomine diceremus quoi IIum 2 - Aristo p h ontis pictoris mentionem facit Plin. N. Η. XXXV, 11. Aglaophon
pictores, de quibus V. interpp. ad Plin. N. H. XXXV, 9. Qui hic nominatur, Polygnotum, filium suum, ipse pingendi arto instituisso dicitur. V. Suid RS S. V. Dii γνωτος. Inclaruit autem Polygnoti nomen adeo, ut inter nobilissimos artifices a Seriptoribus numeretur. De eius operibus multa passim Plinius Iibr. XXXIII. et XXXV., qui
eum etiam artis statuariae peritum fuisse narrat I. XXXIV, 8. Commemoratur etiam Ion. p. 532.
ehclol. dem Malerei p. 261 seqq. C. Nυν δ' ἐπειδὴ rίνος
De hae sorma interrogationis V. Matth. Gr. q. 630. α Gr. Rmplior. p. 918. coli. Se id loro ad Sophocl. Antigon. V. 2. ed. He mann. Vide etiam p. 449. A. M X αι ρ ε φ cs ν, πολχαὶ Τεχναι-l Aristoto I. Metaphys. I, 1. ab Hein dorso laudatus: ημε γαρ ἐμπειρία τεχνην ἐποίησεν, ως φησι IIcυλος ορθῶς λε-γων, τὶ δ' a πειρία τυγην. Cibiantur haec verba in Stobaoi Flori l. Sermon. IV. Dueta autem videntur ex libro quodam Poli, ut recta suspicatus est Routhius.
90쪽
ουκ εἰ αυτεμ γε σοὶ βουλοι ἐνι' ἐστὶν ὰποκρίνεσθαι, ἀλλὰ πολb ὰν ῆδιον σε. δῆλος γαρ μοι Πωλος και ἐξ
E. Orι ε ιη η καὶ λίστη l 4 vulgo omissum reddiderunt codd. fere omne8, etiam Clarh.
Καὶ μαλα γεJ γε, quod ceteri libri et oditi et manuscripti ignorant, exhibuit Vat. A. ουδεὶς ἐρευtα, ποία τις ει ηJ Behherus 1 ρώra, quod ipsi
olim conieceramus. Sed nullus codex ηρώra. Nee praesens tempus aret defensione, licet optativus sequatur. Permutat enim Socrates hic temporum et modorum rationem, utpote rationem habens anto- gressao Poli responsionis: ort εἴη n καλλίσrη. rationem, qui sibi mirifice in verbis cognatis sto similiter eadentibus placebat. v. Philo Strat.
Viit. Sophist. L. I. p. 500. coli. interpp. ad Phaedr. p. 267. C. Cap. III. D. Oυκ, et ast a γε - l Recto F i e i n u a sententiam verborum expressit sic: si tu, Gorgia, respondere mihi velles, a te ipso libentius quaererem quia ma Polo. De constructione Vedihorum v. ad Phaedon. p. 78. B. Matth. Gr. g. 388. e.
ponitur participium, ut scribi potu rit etiam sic: δῆλος γαρ uot ios ἐστι μεμελετηκως. Sed nec illa ratio infrequens. V. Matth. g. 296. Latius autem hie usus patet, quam vulgo opinantur. Mox p. 449. B. C: εἰσὶ μεν - ἔνιαι
ad usum infinitivi, quia μελε raν pariter cum accusativo Obiecti atque eum infinitivo verbi coniungi potuit. Quocirca praepostero ΙΙirso hi g. xi r ὁ διαχεγεοθα scripsit. καὶ ο νrινα δεοι J Relativa post interrogativa in eodem Verborum ambitu frequenter inferri docuimus ad Criton. p. 122. Deinde no quis in verbis cuςπερ ra ἔμπροσθεν σOl υπ.κ. r. i. haereat, nihil hoc asyn-