장음표시 사용
131쪽
Vind. 1. Flor. a. e. m. O. Volt. editt. δε, quod nuper duce Herm. iniuria revocarunt, scit. ut nou repertum in pr. Clarh.σ οι μὴ προς ομολογῆσαι J ιι η Om. Par. Ε. Flor. I. S., Bedvid. annot. Loeus multum vexatus, quem videmur tamen nune persanasse interpunctione emendata. V. infra ann.
Flor. f. s. Error natus est scriptura ro 'ro. V. ann.
αυτ ος αγαγών J Sic Clarh. Vat. U. Ven. Σ. CoisI. corr. Par. Cap. XVI. B. Ore Γοργίας ζ o χυνθη σοι μὴ προς Oμολογθσαι r. ρ. ανδρα μὴ ουχὶ καὶ τα δ.J oratio hominis se vidi atquo calidioris, quae plane animi mentisque imaginem refert, sed eadem intellectu dissicilior. Primum igitur Polus dubitat, num Socrates ipso rovora ita dorhetorica sentiat. Itaquo sic infit: Quid vero, o Socrates, num otiam ita de arto rhetorica sentis, uti die is 2 Tum sophista Gorgiam sic defendit, ut ex eo, quod propter
cessit autem supra c. XIV. p. 4b9. D. - 460. Α. - oratorem colere etiam iustitiam et honestatem Solere, neutiquam consequi minneat, ut illo secum ipso pugnare existimandus sit. Do quibus Verbis nunc videamus. Et hi equidem quoniam μῆ προςOμολογῆσαι sero idem est quod aπαρνεῖσθαι, recte μῆ ουχί ponitur, quod constat ita post negandi verba inferri. v. ad Phaedon. P. 72. D. Elma I. ad Soph. ood. Tyr. v. 13. Itaque mox dicitur sic: τίνα oδει ἀπαρνησεσθαι μ' oi χὶ καὶ αυro ν ἐπίστασέ ti ta δίκαια: Quo loquendi genero non satis perspecto Cornarius ante
ρητορικὴν pla χόμενος μαθεῖν S. ras μαθήseo ι μελλων rην ρζΤΟ- ρικήν. Ad αυroς διδαξειν autem OX praegreSSO μῆ προς ιολογν satverbum amrmandi petendum est, moro non infrequenti. Haetenus igitur in vado Omnia sunt. Sed in proximis olim haerebat vitium. Ponebatur enim post διδαξειν
poSi επε ra signum interrogandi.
Atqui post διδaξειν commutedistinguendum fuit. Cohaerent
sum ubi spectamus, arctissime. Quamquam illata sunt per BDR- coluthon, quandoquidem pro eo, quod esse debebat, εναντίον re συμβηrat, iam verbo finito po
132쪽
λογίας ἐναντίον τι συνέβη ἐν τοῖς λογοις; τουθ' ο δἰ
ἀγαπέ=ς, αυτος αγαγων ἐπὶ τοιαυτα ἐ0ωτήματα. ἐπεὶ τίναοι ει ὰπαρνησεσθαι vh ουχὶ καὶ αυτον ἐπίστασθαι τὰ δίκαια καὶ αλλους διδαῖειν; αλλ' εἰς τα τοιαυτα ὰγειν
πολλ' ἀγροικία εστὶ τους λογους. ΣΩ. 'sδ κὰλLστε Πῶλε, ἀλλά τοι ἐυπίτηδες κτώμεθα εταίρους καὶ υἱεῖς,
ινα, ἐπειδαν αυτοὶ πρεσβυτεὐοι γιγνο αενοι σφαλλώμεθα, πα9οντες υμεῖς οι νεμεροι ἐπανορθοῖτε ῆιμῶν τον βιον
καὶ ἐν εργοις καὶ ἐν λογοις. καὶ νυν εἴ τι ἐγδε καὶ Ibs- D
b. X. cum ed. BRS. 2. Scriptum exhibent.
D. καὶ νυν εἴ τι εγιul Steph. re errore. Nimirum eonvenit haec oratio sano ori calidius loqueritis. Tum ἔπειτα cum vi illatum, quo id, quod ex Gorgiae consessione consequatur, eum quadam eXaggeratione significetur. Nam solere ἔπει ra Eie, maxime post participia, usurpari ad Phaedon. p. 76. E. doeuisso videmur. Dcniquo ἴσως, fortasse, iterat quodammodo praegressum illud oras, in quo nihil est cur haereamus.
Iam interrogandi signo post ἐν
toὶς λυγοις in locum commatis substituto facile concedes sententiam loci hane omergere: Rn
Putas, propter a quod Gorgias cum pudoro dubitavit non concedere negarein virum rhetoricum etiam iusta novisse et pulcra et bona, ac si quis ad ipsum accedat harum rerum ignarum, fateri ipsum eum haeo esse docturum, tum
vero ex hac eius o Oncessione contrarium quiddam, quod pugnet cum reliquis,
indo tos ν δ sequento verbo finito dicitur ut Lat. id quod. Comparavit hanc in rem uo in dorsius Theaet. p. 172. D. De Rep. V. p. 462. D. , quibus addidisse iuvabit Tim. p. 61. E. Crit. 116. C. Λristoph. Nubb. v. 373: ἀλλ' οὐτις ὁ βρονrῶν ἐσrι, φράσον, ro DF ὁ te ποιεῖ rιrρε- μαίνειν. Voc. δή autem, ut Lat. scilicol, irrisionis indicium facit. Deniquo quod recepi plurimorum eorumque optimorum
librorum Iectionem αγαγών, ab I o i n d o rsi i sontentia discedendum fuit, qui tempore hie opus
esse arbitratur consuetudinem quandam significante, non praeteritam actionem. Etenim aοristus quoniam ad actionem idemtidem repetitam resertur, et ipse moris et consuetudinis significationem habere soluti C. ol νεωτεροι ἐ π ανο ρ-
Boh hor. Ast. alii in επανορ- θ'ire mutarunt. Nam optativus
133쪽
Par. I. Vind. 1. 2. Flor. m. x. Bodl. Routhii. ἔ ν μονον φυλα ρςl μονον εν φ. Vind. 7. cons Sohaeser. Melet. eriti. p. 10.ην καθείρξ. Vati Ven. E. Vind. 2. 6. et corr. Coisi. Vulgo ῆν καθεξης, ingenti vitio. Receptam lectionem confirmant Clarh. Ven. E. Par. BCRFW., qui habent καθερ ς recte ab He manno nuper Platoni impertitum. Aug. Meerm. Bodl. ει καθείρξεις. Dein TI δαίς pro vulg. τί δες scripsi ex corr. Clarh. Id enim indignationi loquentis convenientius. modi enuntiatis usurpatur, si vel ex aliena mente et cogitatione loquimur vel nihil nisi finem et consilium significamus, adiuncta notione optandi. cons Boisi g.
Conieci. in Aristoph. p. 212. ad Oedip. Col. p. 169. nostra ad Rempubl. III. p. 410. C. 237. A. Matthiae. Gr. q. 518.1.4. in inprimisque Ros i ii Gramm. Rmplior. q. 122. 10. p. 656 seqq. edit. septim. Itaque hoc dicit:
ut nos, id quod Optamus, BuΕ-ton totis et erigatis. Ceterum Tho m. Mag. επανο ρθοῖμαι, inquit, καλλιον η επανορθῶ. Et ponitur medium in eadem sententia De Rep. II. p. 361. B:ων αρα σφάustraί rι, επανορ s-οθω δυναrcu atrat. Sed non Rhstinuisse Atticos usu activi verbi ipsius Platonis testimonia Evincunt haec: Do Rep. I. p. 346. E. IV. 426. E. X. 604. D. Theaet. 146. C. 167. Ε. Prol. 340. D. Lug. 769. Ε. al. cons. Lohech. ad Phrynich. p. 250. cons. ad p. 461. B.
suspicetur legendum esse δίκαιος γαρ ει. Frustra. Neque tamen
temera fides habenda est iis, qui in talibus locis δε pro γαρ dictum acceperunt. Vid. Herm. ad Uiger. p. 84b. Itaque haeosio intelligas: Etiam nune, si quid ego et Gorgias in
tom te hoc facere. De indo Ilo in dorsius haesit in eo, quod Socrates Ρolo promittit soipsum quoque de iis, quae concessa sint, si quid illi non bono
concessum vidctatur, retractaturum, quidquid illo velit. Nam aliud quid certe requirere Videntur Ba, quae p. 462. A. leguntur, ubi Socrates alteri quidquid retractandi veniam impertitur. Itaque multo aptior videatur sententia a Ficino expressaratque ego lubens tibi pedimitto, ut, si quid eorum,
134쪽
GORGIAS. P. 46 I. 462. ed. St.
129-2Γου μακ0ὰ λέγοντος καὶ ιαλὶ ἐθελοντος το ἐρωτώριενον
ODκουν καὶ συ κελευεις σαυτον ἐρωτὰν εκάστοτε ο τι
Ε. αλλα αν tίθες roc σου μ. J Sio Clark. Colat. Von. E. Par. BCFIVW. Vind. 1. 6. Flor. R. b. e. m. o. x. Et corr. Vat. A. pro vulg. αλλα αντίθες ro oos κ. r. i. Ven. Σ. Vind. 2. ax rid, roι. Par. E. ανrtiriς re, quo et ipso recepta lectio confirmatur. ου δείν' a ν αυ ἐγῶ . r. l αν vulgo Omissum recte servarunt Clarh. Coist. Ven. E. Vind. 6. Par. BCIVW. Flor. n. b. . d. m. o. x. In Vat. A. aliisque nonnullis is deest. P. 462. κελευεις σαυror/l Sic codd. optimi atque plurimi. Vetti editt. σεαυrδν. reo te eo ne essa putes, id tuo arbitratu permutes et . , ex qua interpretatione Hein- dorsius coni ieiebat post ἐθελιυexcidisse δουναι. Verum tamen nihil mutandum. Nam Sostrates illum ipsum locum respiciens iam 'e quoque paratum esse fatetur ad retractanda ea, quae eon eSSRsint, si quid Polo minus bene
concessum Videatur. In quo urbanae ironiae Reuleus est. Verbum ἀνατίθεο per metaphoram a galculorum lusu repetitam dici docuit Wytten-hach. ad Phaedon. p. 87. A., ubi v. annoti - Pro φυλάrrζς quod Fili deis e n. φυλάrrri reposuit, fugit illum usus loquendi,
Eurip. Med. v. 314. So ha e ser. ad Demostlion. Apparat. T. II. p. 215. Nimirum in talibus locis est observare aliquem vel aliquid, ut ne saeiat voI non fiat
aut ut aliquid saeiat vel fiat. Quocirca sensus hic est: si mihi hoc unum observes: quod lenius et urbanius dictum est, quam illud: si mihi unum so i una caveas. oons ad Theaet.
longitudinem eo hibueria. Forma uoristi legitur etiam ΡΟ-litio. p. 285. B. ερως. Rei p. V. 461. D: μη ξυνερεα Pros αρχοντος. Tim. p. 34. C. cons. Lobe h. ad Aiae. v. 752. Se haeser. ad Plui. Τ. IV. p. 37. Matthiae. Gr. l. 234. E. ἀλλα ἀνt ίθες ro ι Eo sua κρ. 1.J sed huic tuae sententiae hoc oppone, quod mihi die ore liceat etc. Non opus est, ut cum Stephano et Ise in dorsio id pro tot Seribamus. Exempla rectae orationis sine tali articuli vel pronominis indico illatao iam alibi attulimus.
135쪽
videbantur et e marg., ubi ad seq. sv κα iri adscripta fuissent, temero hue invecta. Nam quaerere Polum nuno omnino, num καλοι sit posse χαρίζεσθαι hominibus. In codd. tamen constanter servantur. Uni Uen. E E. Vind. 7. ea interponunt ante δοκεῖ, unde quis causUS malae suspieionis duxerit. Sed v. annot. ηδη πεπυσαι J Vetti ditt. πεπυσαι ν δη, quem ordinem Par.
Ε FI. tenent. Pro Τί δες Clariu ex em. videtur Τί δαίς habere. P. 462. B. Καὶ νυν δ' -
v. ad p. 448. C. C. 'E μπει ρ ία ἄρα Schol.
γασίας. Euthyphr. p. 13. D: 1i
136쪽
videatur universe quRer re, num
pulcrum quiddam sit hominibus gratificari posse. LX quo pateteriti eos frustra hic glossema esse
D. ἐπειδὴ rιμυς ri . I. Jquandoquidem magni facis. v. Hein dors ad h. I. et nostra ad Crit. p. 47. A. Mox ad Ἀλλα τί : inteli. alio, quod in talibus omitti docuit Scha serus ad Soph. Trachin. V. MO. et ad Oedip. Col. v. 474. E. Mηdγροικοrερον n-l
Tangit illa Poli p. 461. C. Est
aulam in hac formula Comparativi usus legitimus. Apolog. P.
137쪽
PLATONIS τήδευμα. ἐγω δέ, εἰ μὲν τουτύ δεστιν η ρητορική, ην
ην Γοργίας ε mr ηδ .l Hirschig. coni. O Ι'oργ. non opus. Ρ. 463. μηδεν εμε αἰσχυνθείςJ Sio Par. VW. Vind. 6. Flor. b. d. Bodl. Moerm. et a m. see. Flor. f. s. Par. E. VMg. αἰσχυνθῆς, quod defendebat Bastius comparato Demosthen. Lepti D. p. 91. Vat. 21. αἰσχυνθελς, quo lectio recepta egregia confirmatur. B. εν δε καὶ si ὀψοποιικηJ Sio Clark. Coisi. Vind. 2. G.
Par. BCΕFIW. Flor. a. e. d. s. m. o. s. Darmst. eum edit. Bas. 2. Igo erat ops rotvrtκη. Receptam scripturam confirmant etiam
i. e. usus nulla ratione collectus, ut interpretatur Apu-Ioi. De doctrina Plat. II. I. 16.ed. Elmenta. Unde alibi αλπος rριβη Vocatur. v. p. 501. A. Phaodr. p. 270. B. Phileb. p. M. Ε. Attigit hoc argumentum etiam
Vale hen. ad Eurip. Phoen. V. 531. - καὶ τήν γε κομμ ωτικήν, artem, quae circa formae lenocini R rsatur, et mangonum erat artificium, qui, ut roseri Quintil. II, 1b. a Routhio laudatus,
colorem suco et verum robur inani sagina mentiebantur. Improbat autem philosophus paullo inserius rhν κου - Icur κην eamque Vocat gymnasticae artis quandam simulationem. Ad quem locum Sopator Apamon sis in Prolegomm .hd Aristid. orati. Platonio. p. 7 r
138쪽
Thom. Mag. in V. οψοποιος et m8s. Aristidis ae Sopatri'. cons.
C. φημι ἐγω r ῆς κολακείας μοριον εἶναι την ρη ro-ρ ικήνJ Ven. Ξ Σ. Vind. 2. 6. Aug. Meerm. rvν ρηroρικὴν κολα - κειας μοριον εἶναι, omisso rῆς. Sed articulo aegre careas. ου πω αποκεκριuε POΚJ V. ODNυς, quod ex Vat. Coisi. Par. vata. Differt autem κομμυτικηR κOsu irεκθ, qua honestum Ornatum quaeri docuit V o a s i u sDe natura ari. V, 9. q. 11. ἐπὶ et Arrao σι π ρ αγμα si P. nam rhetorio a versatur in oratione, coquinaria in cibis, ars comendi in ornatu corporis, sophistica
in disputationibus. C. αλλ' a s t is i λεληθα
Ουπ cs αποκεκριμεν ori sed latuit eum mo nondum ad haec respondisse. Monui
vulgarem lectionem Oυrως Sequutus interpretatur: sed Θο non opinante sic respondi, sod mea responsio eius B X spe et ditionem superavit. De perlaeto ἀποκεκρί-oθαι tum active tum passiVesignificante v. annot. ad p. 453. D. - Πρὶ αν π ρ ῶ t o ν ἀπο- κρ ίνωμαι, Priusquam ante Omnia respondero. Nam in coniunctivo inest vis et significatio suturi exacti. v. Elmal. ad Eurip. Med. v. 21b., ubi A gacissime observavit πρὶν αν
sequente Coniuncti VO non πι--
pari , nisi in priore membro Rdsit negandi aut prohibendi significatio. Quod praeceptum quibus caussis et rationibus nitatur, acutissime expli vit G. Η ediman n. in Cenaur. edit. ΕImslol. p. 350. ed. Lips. D. A ρ' Ουν αν μαθοις ἀποκριναμενου;J S . εμου. Verba intelligendi, sciendi, audiendi eum genitivo construi ad Remp. I. p. 194. docuimus. Sententia haec est: Num igitur me intelligos respondentem 2 μι tririt doch recti meine Antioort vers te hen '
139쪽
auctoritato Clarh. Coisi. Vind. 1. 6. Par. ΒΕ FI W. Flor. s. s. x. Et Aristidis. E. M 11' εγω πε ιρ ά oo Mol Vetti editt. 'Auὰ rove πω π., quod soli Par. EF. Flor. o. s. tenent. Dcin ii om. Clark. ut pr. Vind. 2. Clarh. rνγχανη. ciens reddit: civilitatis particulae simulacrum. Apulei. Doctrin. Plat. p. 2. Od. Elmenit.: civilis particulae umbrRm, id est imaginem. Lucia n.
Bis Accusat. q. 34.ώ ς ῆδη εἰδότι, α εγω λέ-νoil quasi iam scias, quid mihi velim. Carpit his verbis
hominem intomperantius et calidius soro ad ea properantem, de quibus nondum est interrogRtum. Haee ipsa vero rospiciens GO
gias deindh, ἀλλ' εyco, inquit, si δε αὐτος συνίζsu, O ra λέγεις, no ipse quidem intelligo, quid di eas. Post μα Uis, quam formulam constat noeundi vim habere, saepissimo dita cum negatione infortur ad augendam negationis gravitatem. Alcibiad. l. p. 110. C: μα Ui' ait' o hymovν ἔγευγε, alia oαφῶς εγο γνωσκον. Cra I. p. 423. B: ιι α Uί ait' οὐκ ἐμοί πω δοκεῖ κα- λως λεγεσθαι. In cuiusmodi
locis qui post μὰ tam interpungunt, ii quac arctu inter Ee CO- haerent malo divellunt. Neque enim hace confundenda sunt cum iis, quae tractavimus ad I hileb. p. 104. Par est rntio sormulatia8so vorandi νη tam, quae alia ita subiectum habore soIot, ut asseverandi vis item augeatur. Infra p. 481. B: νη robς θεois
uii' ἐπι 'ums. Aristoph. Nubb. v. 652: i h roν Ui' ait' οἶδα, quae Gomparavit He in dorsius. E. νεος εο ti καὶ δ ξ οὐJRecto Suidas, hoo ipso loco laudato, νεος ἐoti καὶ δρυς, αμα- 4 ῖς δνriovorι καὶ π οπεrῆς. Nam non sino irrision o haec a Socrato diei in aprico ost. Neque displicet Sohloterina chori sontentia, qui ad significationem voca-huli πωλος alludi existimat. Mox
140쪽
οἰον toto νδε λενωJ rotονδε re Par. BC. οἰον roδε FIOr. s. s. Par. E. πορεῖ δοκεῖν μεν ευ εχε a J V. μεν δοκεῖν. Par. I. δοκεἰμεν, unde ordinem Vorborum legitimum rostituit Bohhorus. Flor. s. s. x. et Aristides 3 ποιεῖ pro o rι π. De o re sic usurpato v. ΕImst. ad Eurip. Med. v. 275. praedicato accommodatum usu satis frequenti. os De Republ. I.
p. 333. E. p. 336. A. IV. p. 420. D. 3M. C. Lem. X. p. 892. A. XII. p. 961. D. P. ψω. Tί δαίς δοκουσαν-J Est sanitas animi et corporis non modo ficta et simulata, sed etiam vera. Itaque Iocus labem contraxit. Quaerere uti-