장음표시 사용
161쪽
PLATONIS D λπω ἐπιλαβου. εἰ γὰρ ἐγὼ ἐν ἀγορα πληθουσν λαβων
θρί-ων ων συ ορβς αυτίκα μαλα δεῖν τεθναναι, τεθνηξ ιουτος, ον αν δοξ λὶ ' καν τινα δοξύ μοι τῆς κεφαλης αυ- των κατεαγέναι δεῖν, κατεαγως εσται αὐτίκα μαλα, κανθοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον εσται ουτω μέγα ἐγω E δυναuαι ἐν τό δε τη πέλει' εἰ ουν ἀπιστουντί σοι δείξαιμ το ἐγχειρίδιον, ισως - εἴποις ἰδιον, οτι 'AZ i5-κPατες, ουτω μεν πάντες αν μέγα δυναιντο, ἐπεὶ καν is roriσθειχὶ οἰκία τουτίo τω τροπω ῆντιν' αν σοι δοκη καὶ τά γε Ἀθηναίων νεωρια καὶ τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα πάντα καὶ τὰ δ μύσια καὶ τὰ ἴδια. αλλ' ο αρα τοντ
καrεaγῶς ε staι et διεσχιουέ νε orat, retinendum erit. Sed non putamus Virum egregium Verum vidisse, quandoquidem etiam rE- θνήξει ea significatione usurpatur, ut ait: mortuus erit, h. o. statim intorsioletur. V. Da e S. Miscuit. p. 96. et
Elmst ei. ad Aristoph. Acharn. v. 597., qui activam formam veteri dialecto Atticao vindicare studuit. Formulam καrεαγένα rῆς κεφαλῆς illustravit Matth. g. 338. annot. De sorma verbi
E. καὶ r ρ ι η ρ ει ςJ Desideros articulum ideoque eum Sehao- foro ad Apollon. Rhod. T. II. p. 164. scribendum putes καὶ αἱ rμήρεις. Addidit articulum etiamCor a es. Desectum tamen eius excusare conatus est Bern
mirum τὰ νεωρια et τριήρεις non ut diversa discernuntur, sed tamquam unum quiddam speetantur, quia in navalibus Athenarum staro triremes fiolebant. Xen.
Heli. IV, 4, 19: τας τριήρεις ἐκ
162쪽
εἶναι, καὶ τουτο, ως ἔοικεν, ἐστὶ το μεγα δυνασθαι εἰ δὲ μή, κακον καὶ σμικρον δυνασθαι. Σκεψώμεθα δὲ Β
καὶ τύδε. ὰλλο τι ῆ ομολογουμεν ενίοτε μὲν δμεινον εἶναι ταυτα ποιειν, α νυν δη ἐλεγοιμεν, ἀποκτιθυναι τε καὶ ἔξελαυνειν ανύρωπους καὶ ἀφφρεῖσθαι χρήματα,
Coisi. Vind. 1. 6. Par. BCE FI W. Flor. R. b. e. s. m. O. S. X.
vero discernuntur aliae na es, quarum statio non erat in navalibus. De Rep. p. 423. Ε: νγi
libris scripsit αγαθόν re εἶναι, quo non opus esse verissime animadvertit Soh Ieter macher u s, qui tamen Ioeum non satis recte interpretatur sie: o Atio
subiunctum legeretur καὶ Oνrως εἶναι μέγα δυνασθαι. Pro his Vero per anaeoluthiam insertur καὶ roυro, ιυς ἔοικεν, εori roμέγα δ vi σύ at. verum Butt- mannufi pervidit. - εἰ δε ιι , se. ἔπεrat si εὐφελίμως πρόrrειν. Quod εἰ post εαν insertur, de eo . annot. ad Phaedon. p. 93. B. Proxima Schloiermae horus putabat sic refingenda esse: καὶ κακον σμικρον δυναo t. Non assentior. Nam ita vereor, ne scribendum fuerit καὶ κακον et ὀσμ. δυνασθαι inserto articulo. Neque audiendus est He indorsius, qui haec ita interpretatur: malum est etiam exigua potentia. Manifestum est enim κακον opponi praecedenti αγαθόν atque σμικρον δυνασθαι contrarium esse roυ μέγα δυνασθαι. Itaque post κακον intelligas εἶναι e superioribus. Plene enim haec
163쪽
Cap. XXVI. IIΩΛ. χαλεπόν γε σε ἐλεγξαι, ω Σωκρατες, ἀλλ' οὐχὶ καν παῖς σε ἐλέγξειεν, οτι οὐκ αλσῆ λέγεις; ΣόΩ. Πολλθν ἄρα ἐγω τῶ παιδὶ χαριν εξω, ἴσχ'
s riti, sin minus sutilitas indocapiatur), magnam potentiam
iguam potentiam. Apparot enim posterioris quoque membri
Imo tu, Socrato, idem hoc, quod ex me quaeri S , responde. Nihil caussae est, Cur scribamus cum He indor fio
quidem notio pronominis αυrος iam eontinetur illo συ, quod sic in principio orationis collocatum τόνωσιν habeti Neque probamus quod ex coniectura edidit Cor aes απόκριναι σαν res tot to. Quod si Plato voluisset, scripsisset, opinor, Αὐrος μεν
Lyeurg. p. 302. Proxima II o i n- dorsius citra interrogationem est vulgata Iectio, sicuti apparet
accipienda putabat eum Stephano, ne subito in serium Vertoret aratio. Sed ita offendit istud καν, quod foret plane absurdum. Unde vir doctus illud in αν mutatum volebati Equidem interrogationem retinendaui arbitror. Quod enim Polus ab irrisione repente transit ad seriam hane reprehensionem, id egregie depingit hominem, qui est animo
adeo commoto, ut acerbisaima quaeque in Socratem effutire studeati Non mutandum esse
illud καν docent etiam illa p. 471.
acciderunt nudius tertius, h. e. non ita pridem, nuperrime. Alibi legitur etiam χεις καὶ πρώην et πρώην iniet s. V. Lo book. ad Phrynich. p. 323. Illustrarunt sormulae usum interpp. ad Aristoph. Ram . v. 738. Gaiaher. ad Anton. X, 7. Ἀρχε Laoν δήπου rosinto ν - J se Arehelaus, do cuius lacinoribus hic suae agitur, haud
purum putum erat scelus sive, ut loquuntur, nulla virtute red-
164쪽
159 δε και σοι ἐαν με ἐλεγξὴς κω ἀπαλλάξης φλυαρίας ἀλλα μὴ κάεινς φίλον ανδρα εὐεργετων, ἀλλ' ἔλεγχε.LIAZΛ. 'Aλλὰ μην, ω Σώκρατες. οὐδεν γε σε δεῖ παλαιοις D
C. ἐαν με ἐλεγξης J Sic cum Clarh. et Vat. libri plerique
omnes. Vett. editti ἐξελεγξοῦς. emptus. Regnum enim Macedonicum resto Thucyd. II, 10 ornatius atque potentius reddidit et litteras litteratosque homines tanto savore prosequutus est, ut multos viros ingenio atque doctrina insignes liberali hospitio exciperet, in quibus erat ipse Euripides. v. Aelian. V. H. II, 21. XIII, 14. ibi quo Perizon. , Sehol. Aristophan. in Rann. V. M. et Suidas in V. Εὐριπίδος. Imo ab Athenaeo Platoni vitio datur, quod Archelaum hoc dia- Iogo suggillaverit, quia Speusippotestante φίλτατος Plato huic regi
erat, libr. XI, 15. p. 506. E.
Socrates Vero, quum Archelaus eum ad se voearet, recusRSSedicitur, ea gratia, ut mihi quidem videtur, quia Vocatorem ipsum, ut ex Aelian. V. H. XIV, 17. constat, parvi haberet. Huic sententiae favent Laertii verba in Vit. Soeri II, 25.; alias caussas asserunt Aristo L Rhetor. II, 14. Sone ea De Benes. V, 6. Amtonin. De Se Ipso XI, 22., qui
ArcheIai, habet. Tandem S Ie rum priorum dodit poenas, Scinaedo suo oe is . V. Plati Alcib. sec. g. b. Aris tot. Politi V. c. 10. p. 404. ed. DuVal.
Ae Iian. V. H. VIII, 9. Diodor. Sicul. XIV, 37. p. 671. ed. Wessul. quem ibi vide disputantem) , qui intersectum Archelaum narrat archonte Lachete, hoc est Olymp. 95. ann. 1., quo mortuus est etiam Socrates VROUΤΗ. Regnavit a. 413 399
is Videtur irrideri Polus, qui
magnifice eumque metaphora narrationem auspicatus esti VROUTH. Do loquendi genere cons. Sophist. p. 2M. C: εἰ μὴ
O υκ οιδα, as IIJ ,,Ηaeo usque ad voees alia μεν δή p. 471. A. a Cicerone Tuscul. Disp. V, 12. latinitate donantur. Respiciuntur, ut notat ibi Davi a ius, a Plutarcho De Liberor. Edue. p. 6., si Plutarchi
165쪽
pauci. Sed Behk. et Turr. δαέ. Mox Par. Ι. Τί δαί : ἐν t. ἐν roυ ros πα sal Sio Vat. CoisI. Von. Ξ Σ. Vind. 1. 2. 6. 7. Par. IV K. Flor. X. Vulgo πῶσα 4 ευδαιμ. P. 471. ἐδ o DLε υε ν α ν l V. ἐδουλευσεν. Sod aoristum tuentur cum Par. BEF. paucissimi deteriores, boni sere nulli. V. ann. Tum αν vulgo post ἐν repetitum auctoritate codd. exterminare placuiti Neo agnoscunt illud Ald. et Bas. 1.ε ἡ δ α ίμ ω ν καra roν σὸν λόγοι J Vulgo γε post καris inter- hie libor sit, Dione Chrysost. Orat. III. p. 36. et Iuliano Orat. II. p. 78. 79. ' ROUΤΗ. Alia indieavit Wylton bae h. ad Plutarch. Μorat. T. I. p. 102.
non est per te ipso s. ex te ipse, ut interpretatur Hein-dorflua, sed ex ipso hoc loco, ubi Versamur, von hierau8, i. o. Athenis. Dixerat enim Soerates: οὐ γαρ πω συγγε- γονα res ανδρί, ut praesen praesentem demum videatur iudicaro velle. Do usu Vo . V. Soli Refer.
E. παρδείας O πως ἔχει lCiceror an ego possim, cum ignorem, quam sit doctus, quam vir bonuη. cf. Matth.
Fioinus: At vero, quO- modo eis. Unde Fi n deis e n. cum aliquot codd. correxit ἀλλὰ μὴν δῆ, quod nusquam apud
Servas illi nomen fuit Simicho. v. Aelian. V. H. XII, 43. Mox ad καὶ κατα μεν ro 3 i κ.3osio ς ην repetas nominativum ος, usu dicendi creberrimo. ἐδούλευεν α ν Ἀλκ. J Im- persectum usu notissimo proaoristo positum, ut status et conditio praeteriti temporis significetur. Xenoph. Mem. I, 1, 5. de Socrate: δῆλον ἐν, Ora Ουκ
locus eo, quod plurima participia Disitired by Coi
166쪽
καὶ θειον μεταπεμψάμενος ως αποδωσων την αὐχήν. ην Περδίκκας αυτον αφείλετο, i ενίσας καὶ καταμεθυσας αυτίν τε καὶ τον υtὀν αυτου ' Ἀλεξανδρον, ανεψιον αυ- του, σχεδιν ήλικαύτην, εμι αλων εἰς αμαξαν νυκτωρ εξαγαγων ἀπεσφαξε τε καὶ 3 φὰνισεν ἀμφοτερους, καὶ ταυταάδικησας ἐλαθεν εαυτιν ἀθλι τατος γενοuενος, καὶ ου μετεμελησεν αυτω, αλλ' ὁλίγον υσετρον τον ἀδελφιν τινγνήσιον, τον Περδίκκου υἱον, παῖδα ως επταετη, ου η C
ἀρsi εγίγνετο κατα το δίκαιον, ουκ ἐβουλήθη ευδαίμων γενεσθαι δικαίως ἐκθρεψας καὶ αποδObς τλὶν ἀρχὴν ε;--
ponunt, quod om. Clarh. Vat. Coist. Ven. Σ. Vind. 2. 6. 7. Par. I V W. Aug. Meerm. Bodl. Flor. R. d. X. B. α dro s, σχεδον η κ .l V. αυrου καὶ ob invitis codd. sero omnibus. Etiam Bas. 2. καὶ Om.
cedente: quam loquendi formam passim tetigi. v. Indi c. ad Vol. I. s. v. P a r t i e i p. et annotat. ad Euthyphron. p. 4. C. καὶ ου με re μέχησεν adro lΑ relativo ad . demonstrativum transiit, quod non infrequens. v. infra P. 518. E.
Astius ex praecepto Attici starum, Moerid. p. 123. , T homa oΜag. P. 203., Phryn. P. 406., dedit ear rέrni, elisa a littera, quod onsilium probat Lobookius ad Phryn. p. 407. Sed recte
videtur iudieassa Bromius ad Aeschin. De sals. legati p. 212. illud grammaticorum praeueptum nullo sundamento niti, quandoquidem illi codicum auctoritas
ium hoc loco, tum alibi mirifieo
adVersatur. Etiam de accentu horum nominum magna est iudiciorum discrepantia. Fuerunt
enim qui eum pro significatione
diversum esse statuerent. AID-
167쪽
PLATONIS. να , αλλ' εἰς φρεαρ ἐμβαλων καὶ αποπνίξας προς την μητερα αὐτου Κλεοπατοαν χηνα ἔφη διωκοντα ἐμπεσεῖν
καὶ αποθανεῖν. τοιγάρτοι νυν, ατε μεγιστα ηδικζκως τίον εν Μακεδονία, ἀθλιματος εστι πάντων Μακεδονων, ἀλr οὐκ ευδαιμονεστατος, καὶ ισως εστιν οςτις 'Aθη-
ω Πωλε, εγωγε σε επονεοα. οτι μοι δοκεῖς ευ προς τ νοητορικὴν πεπα δευσθαι, του δε διαλεγεσθαι ημεληκεναι 'καὶ νυν αλλο τι ουτύς εστιν ὁ λογος φ με καὶ αν παῖς ἐξ λεξειε, καὶ ἐγω υπι σου νυν, ῶς συ οιει, εξεληλεγιιαι τουτέρ τῶν λόγω, φάσκων τιν αδικουντα οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πύθεν ω 'γαθε; καὶ μην οὐδεν γε σοι τουτω
puteum deiecisset et suffocasse l. Poterat καὶ omitti, quia prius participium indicat modum, quo eum interfecerit.
ἀρξάμενος, initio a te facto, imprimisque tu. Genus loquendi illustrarunt Uein- dors. ad h. l. ad Sophist. p. 366. Heu adius Specim. Orit. p. 39seq. Stur E. Lexie. Xenophoni. T. I. p. 427. Cap. XXVII. D. ros δε δια- λεγεσθαι 'με Ll Sermone L lino haec superioribus sic adiungas: quamquam dissErendi artem videris negle
pienda esse iam Fioinus vidit. Loquitur autem Socrates haec omente Poli. Itaque eum quasi refutans addit: noθεν, A 'γθε:h. e. minime, o bone. V. ad Sympos. p. 172. C. Sio saepe apud Demosthenem ποθενοῦ πολ- λου γε καὶ δεῖ, veluti orat. pro Coron. p. 241. med. 242. extr. 274. Extr. ed. Reigh. - καὶ μὴν - γε, certo quidem tibi nihil eorum con odo. V. Λ st. ad Polit. p. 326. De
λεγναι usurpata dixit Ι e n-sius ad Luciani Nigrin. T. I. p. 250. ed. Lelim. Schae fer. ad Demosth. App. T. III. p. 248.
168쪽
δοκουσιν ελεγχειν, ἐπειδαν των λέγων ων αν λέγωσιμάοτυρας πολλους παρεχωνται καὶ ευδοκιμους, ο δε τἀναντία λεγων ενα τινὰ παρέχηται θ μηδενα. ουτος
δε ὁ ἔλεγχος ουδενος αγος ἐστι προς την d θειαν 472ἐνιοτε γαρ ὰν καὶ κατα νευδομαρτυ9ηθείη τις -O πολ- λων καὶ δοκουντων εἶναί τι. καὶ νυν περι ων σὲ, λεγεις dλίγου σοι πάντες συμ σουσι ταυτα 'Aθηναῖοι καὶ
ξενοι, ἐὰν βουλύ κατ' ἐμου μαρτυρας παρασχεσθαι- ως ουκ αληθη λεγω ' μαρτυρησουοί σοι, ἐὰν μἐν βουλν Νικίας ο Νικηρατου καὶ οἱ αδελφοὶ μετ' αυτου, ων οἱ
codd. omnes ignorant praeter ree. Par. E. Flor. o. s. f., nec habet Bas. 2.
log. Socr. p. 17. B., ubi V. ann. Proprie signifieat: unum aut adeo nullum.
ἐμου μ. r.J Exspectabas μαρrυρήσουσί σοι γαρ κ. r. a. Sed in- , serviunt haeo illustrandis verbis praecedentibus ideoque addita sunt doυνδέτως : quod genus loquendi dici non potest quam Iate pateat. Itaque quod vulgo editum erat καὶ ἐαν Dicty, Codicum auctoritate mutare non dubitavimus. Distinguebatur autem vulgo commato post λέγω. Νικίας ὁ Νικη ραr o vi. Atheniensium dux insignis, qui in infelici illa contra Siciliam expeditione, a Nicia ipso atque Socrate, ut refert in Aleibiade Plutare h. p. 199. E. , improbata, captiVus ductus a Siculis Oeci Sus est. V. Ρlutarch. in Nicia p. 542. A. et Thucydi d. VII. o. 86. V ROUTH. - Niciae caussam adversus Platonem agit Aristides orat. Plat. II. p. 277 seqq. Non indigebat tamen
illo tali defensore. Nam consulto Plato nominavit viros probos, honestos, pios aut certe in civitato claros, quippo quorum testimonium videri debebat in hae caussa gravissimum.
ευν Ol r ρ ίποδεςl . Tripodesisti tam a fratribus Niciae quam a Nieta ipso positi suisse hoc templo dicuntur; sed do Niciae 11. Diuitiam by Cooste
169쪽
ἐν τῶ d ιονυσ ίωJ Steph. Eho νυ σείω. cons. Lobeeh. ad Uirynich. p. 367. ἐν ΠυθοῖJ Steph. oum Bas. 2. IIυθίου, quod esset ἐν Πυθίουιερω. Probavit hoo Schoemann. ad Isaeum p. 311. Heindoctius coni. ἐν IDθίφ. cons. Suidas in v. LVirio ν et Boeokh. Corp. Inscrip t. I. p. 243 seq. Recto tamen ἐν Πυθοῖ legitur. Est enim Πυέ οι dativus nominis LIυθῶ. Aloib. I. p. 129. A: toν ἐν Πυθοῖ νεών, al. B. των ἐν άδε ἡ κὶ ἡ ξαο θ a J V. ἐνθενδε, quod cum Par.
EF. tenere videtur Clarh., ex quo Gai Alard. nihil enotavit. πολχους καt' ἡ μο υJ Par. Ι. ΑΜ. Meem. καt' ἐμου πολλους, quod recepit Behherus. Dein pro ἐκβαλλειν με ἐκ r. ovo. Ρierson. muneribus, qui magnificentia splendidoque deorum cultu Omnes superasse resertur et cuius pietatem praedicat Thucydides I. e. ,
νυ σου νεώς. ROUTH. Diximus de his Niciae donariis, quum choragus Vicisset, Dionyso consecratis in Prolegg. extr. Do hoc tripodum eonso randorum more cons. Ρlutarch. Viti Aristidisinit. Mo is r o κέν at ης ὁ Σ κ.l isDe hoe viro sunt comisti Versus in Avv. 12b seq.: διγι oroκι arεωθαι
tum vero esse errasse soboliastam, cum ait Aristo ratem Demosthenis fuisse Aristocratem
Scellii filium, qui in bello Peloponnesiaco multa egregia saoinora edidit quorum testis ostorat. contra Theoorin. p. 551. in fin. orat.), notavit ad Demosthenis orationem contra Aristocratem T ay lor. T. III. p. 338.:
Seholiastam exsoripsit Suidus, qui eundem errorem Oommittit, V. Σκελχιου υἱός. Meminit huius Aristocratis etiam Thucyd. VIII, 89. ROUTH. Pluribus do Eo dixit Droysen. Mus. Rhenian.
IV, 1. p. in Seq. - Του ro rori. ἀνάθ., pulerum illud donarium, quod satis notum et
170쪽
Bodl. probante Ueindoreo. celebratum est. V. ad Phaedon. p. 69. C. B. συ αναγκαζειςJ Schol. :rαις ἀποδεικεικαῖς πω Τεσι πείθερς. Comparat He in dors. Tlieael. p. 162. E. Adde Theaet. 196. B. Synapos. 223. D., ubi v. annottit. Hinc ανάγκαι Dro ινιυν illae apud Ana ore Ont. Carm. XXXVI, 2. εκ β αλλε ιν ιι ε εκ r ης Ου- ρας κ. r. a1.l Ludit in ambiguitate vocis Oυσίας, quae et do bonis ac saeuitatibus dicitur, et do eo, quod re vera ESt. Pierso n. ad Moer. p. 145. εξίλλειν legendum putabat. Qua coniectura non opus est. Nam ἐκβαλλειν etiam dici de eo, qui alterum bonorum possessione ei icit, vir doctissimus ipso con es- sit atque exemplis demonstravit; utitur autem Socrates non temere hoc ipso verbo, quod in
I. et corr. EV. παρα 'aiOνrες. καὶ t. Ven. ΞΣ. Flor. X. Meerm. superioribus de tyrannis cives ex urbibus expellentibus usurpatum est. MOX quod dicitur σε avtὁνμdρrυρα παράσχ. . neque σα 3rον
scriptum est, propter oppositionis Vim ne potuit quidem ita scribi. Falluntur enim Abresch. ad Aeschyl. Choeph. v. 137. et Schnoide rus ad Xenoph. Cyrop. III, 1, 9., qui ἐμε at tor' et σε αυτον idem putant valere, quod ἐμαυτον et σεαυroi . Veriora doeuit Matthiae. Gr. ampl. T. I. g. 148. ann. 2. C. οἶμαι δ ε Ουδε oo il
Similitor in Politico hospes ΕIeaticus p. 260. B: μεχρι περ αν