장음표시 사용
181쪽
Ulura dabunt Vale hen. ad Phoeniss. v. 726. Da me s. Miscellan. p. 326 seqq. Frit sch. Quaest. Luciun n. p. 96. Τuentur tamen codd. plurimi atque optimi quod vulgo editum esti Sympos. p. 202. D: ὁρει ουν, ἔφη, otι καὶ Ου Ἐρsura OD θ εὐν ι ιιι ζεις; ubi v. annoti Rospicitur autem ad illa p. 472. C: παραβαλονrες ουν παρ' ait ioυς rους rou Ωἐγχου rροπουςὶ σκεψώμεθ' a, ει ri διοίσονοιν ἀλλ χων. Unde apparet verba Oυδεν ἔοικε interpretanda esse: nihil similitudinis alter resert cum
altero, neque eum H in il Orsio ει ναι omissum putari oportere. Hesychius: ἔοικε ωμοί-
182쪽
Πῶς γαρ os; ΣΩ. Καὶ εἰ σφοδρα γε καίει θ ἀλγεινοῖς,
ουτω καίεσθαι το καιόμενον. ῶς αν το καῖον καί st;
ἔλεγον περὶ παντων ' οἷον αν ποιο το ποιουν, τοιουτον
C. Toto Dro ν αρα πάθοςJ V. To rοιουτον αρα r. Articulum libri mss. omnes omittunt praeter Par. EF. Flor. s. s. εἰ κα ίει re ςJ καει et κάεσθαι Ven. Σα. Vind. 2. 7. Aug. Bodl. eum ed. BM. 2. Sio etiam in proximis. Oυκουν καὶ εἰ tέμνει r/s J Sio Stob. Flor. a. d. s. Vulgora, quod retinuit Behhor. D. οἱον αν ποιn ris ποι Osνl Flor. x. et ed. Bas. 2. ose ναν re ποιῆ ro π. Sed isto tι non quale est id, quod efficax positum sit.
Primum igitur ris διδοναι δίκην et tὁ αδικουντα δικαίως κολα- ζεοθαι idem significare ostenditur adeoque continuo admonetur i ustum etiam pulorum esse p. 476. A. . Tum vero ere ipsa docetur eum, qui recte castiget, etiam i usto castigare
est opus, quum sensus hic sit: e St, ut ποιεῖν sine casu obiecti ideoque eum, qui eastigetur, iusta pati. Ex quo colligitur, quia supra p. 475. B. et 476. B. concessum est iusta esse pulcra, et castigantem facere et castigatum pati pulcra. Pulera autem item bona osse V. p. 475. B.ὶ quia liquot, consequitur eum, qui poenas det, bona pati, Praesertim quum animi malo libe
Cap. XXXII. D. Του ra νδη ομολογου μενωνJ Quum igitur de his inter noso on Veniat. Monui, ne quis ιύμολογη μενων corrigat. V. Rd Criton. p. 48. B.
183쪽
pulcrum et bonum intima necessitudino continetur. Vid. ad
λιμαl Dixorat enim Supra P. 474. D. seqq. ea, quae PulcraeSsent, aut propior iucunditatem aut propter utilitatem aut propter utraliaque pulcra iudicari oportere, eamque sententiam Polo probaverat. A ρ α ην π ε ρ ἐγ ἀν υ πο 1. 1. os φ.;J Docet Socrates ea quam nune instituit disputatione poenam id afferre utilitatis, ut Antiamus emondetur ed ad honam fru-gom corrigatur. Iniuatitiam enim, insipientiam, ignaviam nihil esse aliud nisi animi morbos, quibus sanandis non melius adhiberi possit remedium quam Poena re treset sapienter constituta. Ex quibus eoiligit hoc, illum, qui per poenas vitiis liberotur, minus mi- Duiligod by c
184쪽
veremur, ut id serat argumentationis ratio. Exspectabas potius Ovκοὐν η ν αν. κ. r. i. omissis Verbis ri turria. Dobraeus Adversar. T. I. p. 1M. verba αἴροισtoν roviων ἐσrὶν delenda suspicabatur.
Nos nihil nisi alterum ἐσrὶν pro
serum esse eo, qui nunquam ob malo saeta castigetur ideoque vitiis inquinatus aetatem transignt. Ad την ωφέλειαν intel I. rursus
A ου ν του μ. απ.l ΝOnno igitur a maximo liberatur malo P Sed rem ita considera, videlio. quo olarius perspicias eum, qui male factorum poenas luat, a maximo malo liberari. Nam αρ' ovi; dictum pro ἀρ' ουν ov, de quo usu dictum est alibi. suspecto habemus. B. Ovκουν χ ρ ημdrcu PlHunc locum Oxscripsit Stob. Ecl. Eth. Serm. XLI. C. ἀεὶ to αἴσχιστον ῆrs ελυπην με γ. κ. r. a. t semper id, quod turpissimum est, propterea est turpissimum, quod nul maximum dolorem assert aut da
D. οὐκ οὐν ξ δ νεαρ orardi si ιν κ. r. i. J Argumentatur hoc modo: Id, quod turpe est, aut propter dolorem , quem
185쪽
PLATONIS τουτων fἐστὶνJ η βλαβρ η ἀμφοτερα; ΠΩΛ. 'Aνάγκη.αδ. ' Aρ Ουν ἀλγεινύτερον εστι του πενεσθαι καὶ κα- μνειν τb ὰδικον εἶνία καὶ ἀκολαστον καὶ δειλιν καὶ
E. καὶ 4 ait ' ψυχῆς πονηρίαJ Sio Clarh. Vat. Coisi. Ven. Σ Σ. Vind. 1. 2. 6. 7. Par. BCFIV. Flor. R. h. e. d. m. o. X. Bodl. Meerm. Stob. Quod volt. Editt. habent καὶ si αλλη rης ψυχῆς πονηρία, id iis videtur deberi, qui Muη et σῶ ια sine articulo usurpari non meminissent, de quo usu loquendi V. annoti ad Phaed. p. 83. C. affert, aut propter damnum, quo afficit, aut propter utrumque turpe habetur. Pravitas autem animi et iniustitia est longe turpissima. Ergo aut cum dolore
aut cum damno aut eum utroque simul coniuncta sit ne e8se est. Quocirca manifestum arbitror
ferri non posse quod coniecit Stephanus et plurimi codd.
quatenus est acerbissimum ete. Neque probandum quod codd. plerique omnes de
dubio orta est ex glossemate. Νihil vulgata lectione sincerius, quae, quoniam non intellectum est, quomodo explicanda esset, ab aliis aliter mutata videtur. Continet autem illa anacoluthon. Socrates enim quum orationem
ultima haec ac ommodans Verbis intermediis: καὶ ανία υπερβαλλον apor σro ν roura ν ήσit, perinde
οὐν ' αἴσχισro ν rotJraar ἐor νανία υπερβαλλον, ut Dπερβαλλον uecommostatum putetur praedicato , quum e Vulgari ratiotio requiratur Pπερβάλλουσα. Itaque sententia haeo est: nonne igitur aut iniucunditatis habet plurimum, ni quo Propterea, quod molestia superat, inter haec turpin-sima est, aut plurimum asseri detrimenti, aut eum utroque in om modo simu Iest coniuncta γ Pronomon roνrω ν, quod codicum foro
186쪽
Oαίνεται. αδ. Π Ουν τουτων κάλλιστον ἐστιν. ων
P. 478. B. IV o Dν routων καὶ at o t ό ν ἐσειν, ων λενως loυν Om. CIarh. et Vat. Flor. x. Stob. Dein libri ων λεγεις, quod ut absurdum uncis seclusit Hermann., Helikerus aliique prorsus exstinxerunt. Sed Bodl. Routhii habet ὼ λέγω, undo Heindors scribendum putabat ευ IIcbie. Sed vere Findeisen. ων λέγω, quod postulat sequens Poli interrogatio: Πνων Ιεγεις : Proximum Tίνων λεγεις; deest in Vind. 6. Par. I W.
Omnium auetoritate reduximus Pro Vulg. ro υro, referas ad rων
πονηριῶν. Ad loci constructionem cons. p. 475. B. - Porro Myorερα absolute positum pro ἀμφ Orεροις, quo usu nihil Dequentius, ut miremur Hirso hi-gium arbitratu suo ducporεροις Platoni obtrusisse. Verum idem totum locum ita mutilavit: οὐκ-
verbis, καὶ ανία - to Drων ἐσris, prorsus eodem modo Supra P.
tur ex his quidem, quae disputata sunt. Lucia n. Hermoti m. g. 47. p. 788: ἔοικεν ἀπο γε roυrων, quem locum iuxta eum aliis comparavit II E in dors
κεν εἶναι ἱερον. Lysid. p. 204. D. , ubi est ano roυro υ γιγνώσκεσθαι. De proximis cons. Craiyl. p. 395. B: η υπερ τῆς κεφαχῆς roo λίθου ravraiεία ε'auμaoth ώς συμφω- νος rtu Oνόμαre. Colligit autem ex eo, quod animi pravitas non plus doloris habeat quam alia mala, immensum esse atque prorsus singulare damnum ac detrimentum, quod ea asserat, quandoquidem hoo uno emciatur, ut omnium malorum longe turpissimum habenda videatur. -υπε ρ βα iis usa etsi Ia, inteli. etera mala, quorum antea mentio facta esti Ad vv. ἐπειδη ουκ
187쪽
C. καὶ υγιεῖ εἶναι l Sio Par. Ι. Ceteri libri υγιῆ, quod ex
ita cismo ortum. Flor. d. νγ a.
ἰαrρευόμε νος, ri ιν δε κ. - or ι μηδε κ. J V. ὁ ἰατρ. xi δμηδε κ. - ore δ μηδε. Articulum ter omittunt Clata. Vat. Coisi. Vind. 1. 6. Par. BCE FI W. Flor. a. b. e. m. Bodl. Pro ODrcus Heindors malebat o υτος, ut est in Meerm. Vind. 2. Ven. Σ Σ. Par. V. Sed praestat vulgatum. καμνων α ρ et ii x J rην αρχην Ven. E. Vind. 2. 7. Par. V. Meerm. Bod . Utrumque usitatum; V. Lennep. ad Phalar. p. 82. Cap. XXXIV. P. 478. C. Mεγαλον γαρ κακου α gratiar et ait Ex plurali οἱ larρευομενοι intelligitur nune d ser ρευνενος. Frequentem hunc a plurali ad singularem transitum plurimis exemplis illustravit He in dors. ad h. l. et ad Protagor. p. 319. D. Cons. ad Phaedon. p. 62. D. Legg. VI. p. 767. A. et Matth. Gr. ampl. q. 293. p. 587. DE- indo participia serρευομενος, ημηδε -μνων addita sunt voculae sorως interpretationis caussa. Phaedon. p. M. A: σχεδον rι Ουrου διεκείμεθα, ore μεν γελων- τες, ενίore δε δακρυονrες, ubi V. annot. Loquendi usum quuin non percepissent grammatici, factum est, ut g ante sarρευο- μενος et μnδε κάμνων into
multorum imitatione celebratum Diuili by GOoste
188쪽
GORGIAS. P. 478. 479. Od. St. 183νίζει γάρ που καὶ δικαιοτερους ποιεῖ καὶ ἰατρικη γίγνεται
ὰριστε, το αυτο διαπεστραγμένοι εἰσί, coςπερ αν εἶ τις τοῖς ρογίστοις νοσηιααοι συνιοχομενος διαπράξαιτο μηδιωναι δίκην των περὶ τὁ σωuα αμ αὐτομάτων τοῖς ἰατροῖς, μηδε ἰατρευεσθαι, φοβουuενος, ωςπερανεὶ παῖς
Von. Σ. Vind. 1. 2. 6. 7. Par. BCE FI W. Flor. R. b. e. d. f. O. S.
Aug. Bodl. Meerm. Quippe δέ absorptum est proxima syllaba. Recto igitur vulg. Uευτερος δε δήπου ζῆ o ἔχων ἀδικίαν καὶ ιιξ απ.J IJobraeus Advers. I. p. 1M.
corrigendum censet g θων κακίαν, quoniam alioquin Socrates προαρπαγι to ν λωγον. Codd. tuentur vulgatam.
P. 479. νοσημα se a υ ν ι σχύ με νοςJ συνεχομενος Ven. Σ Σ. Vind. 2. 7. Par. ΕΙ ' V. Flor. s. s. Meerm. esse ostendit Wylton bach. ad poenae significetur, quemadmo- Plutarch. de Sera Num. Vind. dum alibi καί in postremo P. 23. membro enumerationum poni Ε. διαπ ρ αξηtat, cuςrε solet, nisi sorte refingendum est: δμη re ν o υ θ ετεῖ o θαι l Mox μηδε δίκην διδον at: quo facto omisso cuςτε dicitur διαπράξαι ro hoc seorsum ut sortius quiddam . μὴ διδοναι δίκρο/, ut Polit. II. subiungitnr: und aueh nichip. 360. A. Vocem sςrε saopius Sis e letam. cons. Matthiae. addi, ubi poterat abesse, docue- Gr. g. 609. runt Vale hen. ad Eurip. Uip- Cap. XXXV. P. 479. ro at ropolyt. v. 1327. Ηo in dors. ad 3. - ως περ αν εἴ τιςJ IIano Phaedr. p. 269. D. Sohaes r. verborum iuncturam illustrabunt ad Sophocl. Ded. COI. v. 13M. quae notavimuA ad Phaedon. In proximis μήrε δίκην διδοναι p. 86. A. - ως περανεὶ πα ῖς. ita additur, ut commune genus v. ad Apolog. Socrat. p. 17. D.
189쪽
Par. BCFΙW. Flor. b. C. d. m. O. X. male.
omnia tentant, ut neque poenas doni, neque et .
Euthyphr. p. 8. C. Apolog. SOCr. p. 38. E. Similiter dixit Horo-do t. V, 96: πὼν χρῆμα ἐκίνεε. Eadem structura Phaed. p. 114. C: χρη - πὰν ποιεῖν, soε ἀρεrης καὶ φρονησεως ἐν τῶ βω μεrασχεῖν.κ a i ori os ς ὰ ν άIo ιν οἱώnt θ. J Constructio ad sententiam eonsormata est. Nam pergere debebat καὶ πιθα-r 7rα ώς με-ysor ν. Nox rh o v ιι βαίνo ντα εκ ro υ λογου intelliguntur ea, quae consequuntur e disputatione instituta. V. ad Phaedon. p. 80. A. συμβαίνει μεγιorOν κ α-κὼν η αδ ικ ίαJ Quadruplex est verbi συμβαίνειν constructio: aut enim construitur cum sol Onominativo subiecti et praedienti, ut h. l. et Rep. I. p. 329. I . ΑΙ- ibiad. I. p. 130. C., aut additum habet participium ων, ουσα, ον, ut Euthydem. p. 281. E. , Rutadsciscit infinitivum eumque Pro
Varia verborum collocatione voleum nominativo Vel eum accusativo iunctum. De postrema
ratione diximus ad Phileb. p. 176.
190쪽
Par. BCΕFIW. Flor. b. e. d. s. m. o. S. x. Vulgo post ἄδικον Prainserebatur καί
ratis argumentationi, qui nihil aliud emeere voluit, quam ut intelligatur eum, qui iniuste faciens poenas luat, meliore uti fortuna illo, qui impune iniuste agat. Itaque istud to dδικειν desiderio non satisfacit. Nimirum addi debebat utique δίκην διδον ra, quod videtur intercidisse, nisi sorte malueris cum R. B. ΙΙir schigio in Exploratione argumentationum Socratio. Gorg. et Phileb. Plat. Traieci. ad Rhen. 18b9. 8. p. 1b. refingere: εὐ ἀδικουντα δεδύναι δ is P. Vtut est, illud quidem vir doctissimus
primus acute perSpexit, vulgatam librorum lectionem maneam eSSE neque argumentationi Socraticae apte eonvenientem. rὴν ra μεν lora αδικον νr αδίκην οὐδεμίαν διδόν retiqui, etsi maximam foco ritiniuriam, tamen nullas dederit poenas. Vulgo ante δίκη ν illatum erat καί, quod non dubitavimus auctoritate colicum
delere Ε. διαφερον τευς r ῶ ν αλ-
Socrates ex iis, quae disputata sunt, artem oratoriam esse inutilem adeoque noxiam, quippe quae maximo adhiberi soleat ad defendenda aut excusanda mala lacinora. Itaque homines ait, si saperent, sese, ut medico in morbis corporis, ita iudiei in morbis animi ourandos et castigandos esse tradituros.