장음표시 사용
171쪽
ουσης; De Republ. V. p. 470. Ε:ini διανοεωθαι ώς διαλλαγησοιμένων καὶ Ουκ ἀεὶ πολεμησονrων. Xenoph. Anab. I, 8, 10. Cap. XXVIII. e ιεπι δ δι- κων δε δὴ ε υδ.J Eadem verborum structura est Protag. p. 312. E. Men. p. 78. C. p. 75. D. v. ad Euthyphr. p. 88. E. πaνrως μεν α θλιοςJomnino miser est, si Biniuriae poenas luat sive non luat. v. Phileb. p. 39. R. Euttiydem. p. 292. C. Lem. V. p. 73I. D. coli. Sohae ori Meloti. crit. p. 130. P. 473. φιλον γαρ G ε hyos- ιι α ιJ Referas haec ad proxim praecedentia, ut sententia hae sit: nam quum mihi ami
um lubenter auditurum arbitror.
B. Mini j γε Οἰύμενος ἴ o ω d Hoc ἴσως cum irrision dictum do re certa, ut Latinum fortasse. Sio De Rep. I. p. 339. A. Lachet. p. 196. C. Bl. v. Schaeser. ad Long. p. 357. A st. ad Lem. p. 78. Ironioe Polus loquitur etiam p. 473. B.
172쪽
λἐγειν ' φίλον γαρ σε ήγουμαι. νυν u ἐν Ουν di διαφε- ρομεθα ταυτ' ἐστί ' σκοπει δὲ καὶ Ου. εἶπον εγώ που ἐν τοῖς ἔμπροσθεν τι αδικεῖν του αδικεῖσθαι κακιον εἶναι.
pro quo libri Platonis habent μεν ro DD. Apud eundem ἀειιώ-taroς pro δέ itesrερος scriptum exstat. Ρ. 473. B. M ς συ γε Οιειὶ γε additum e Ven. ΞΣ. Vind.2. 7. Flor. d. X. Aug. Meerm. Bodl. et ed. Bas. 2. p. 471. C. p. 470. C. Ρrinstere r. Prosopograph. Plati p. 106. ἰ σως putabat Socrati tribuendum
esse. Itaque distinguendum erit sic: γοως' ου δε γε. Non male. Aii' ἔ τ ι r o ut ἐκείνO t χαὶ.J Recte censet schol. etiam haec dicta esse cum irrisione. Reseruntur autem ad illa, quae p. 470. C. leguntur. ἐαν αδικων α ν θ ρ ω π. λη
ληφθεντα, hi/ προς κει, διδύναε. Plat. Phaedr. p. 2b6. C. Reip. X. p. 609. C. Legg. IX. p. 8M. C. Sic etiam Latini. Horati Od. II, 16, 1: Otium rogat in patenti prensus Aegeo. Virgil. Aen. V. V. 52. Plura dabit Dorvi II. ad Chariti p.
599. Dein τυραννιδι ἐπιβουλευειν est callide tyrannidem ἀλfectare. V. ad Protag. p. 343. C. Do proximis cons. Luoi an. De Luctu g. 8: σrρεβλουμενοί -
173쪽
C. ουτος ευδαιμονέσrερος ἔσταιJ ευδαιμονεματος Clarh. Vat. Coist. Ven. Ξ Σ. Vind. 2. 6. T. Par. VW. Aug. Meem. Quae vido no vera Sit Ioctio. Nam ponitur superlatios pro comparativo sic, ut remaneat vis comparandi sequento h vol genitivo. V. Hermann. ad Viger. p. 718. coli. Mattiatae. Grtimui. g. 464. At- quo inde explicationem habet altera lectio Ovros εὐδαίμων, qua est in Ald. Bas. 1. Oeto Florentinis, Par. BCEFI. Nam ea orta videtur ex oviως εὐδαιμων, quo superlatiVi vim exprimere voluerunt grammatici. Videtur tamen vulgata lectio firmari verbis Socratis p. 473. D: εὐδαιμονέσreρος roίνυν οὐδεπorε Dra Ουδεrερος
D. o tiικρ δ μ' εα ν αδίκω 9J Schleiormacherus coni. εἰ, ἐαν ἀδίκως ἐπ. τυραννίδι, εἶπες, ut Poli illa, ἐαν αδικῶν ανθρωπ εἶναι δίκαιον, alia δοκεῖν δεῖ
μελειν. Ibid. X. p. 613. E. Astius ad Polit. p. 397. hunc Ioeum iuxta atque illum libri II.
de Republ. corruptum putans Ic-gendum censet ληφθεὶς στρεβλῶ-rae καὶ ἐκτέμνηrat roυς ὀφθαλ- μους κai ἐκκύζrat, quia oculos non exuri, Sed excuti vel excidi solitos esse memoriae traditum
sit. Sed codd. de vulgata Iectione consentiunt. Oculos autem non tantum eXcidi, Verum otium Exuri solitos essE nun
ipso docuit allatis locis Aristoph. Nubb. 24. Λvv. 341. 584. 1612. Acharn. 93. Demo si h . Pro Coron. p. 247, 11. al. Cicer. De Rep. III, 17. Herod. XII, 18. Verbum Hrέμνειν idem
docet ut Lati se e re usurparido castrationo. V. Euthyphr. p.
6. A. Symp. 195. C., quibus locis V o ego linus addit Α S c li y I. Eum. V. 18b Seqq.
Ir. T. κ. γ.J Inteli. λωφυὶ ντας. Tho m. Mag. p. 335: ro ἐπεῖ- δον ως ἐπὶ πολυ ἐπὶ sumpse aς τί rat. Sic etiam ἐπονεο ι RP Isocrat. Do Pae. p. 198. Bekk. Demost h. pro Coron. p. 295. R. II om. Iliad. XXII, 61: κα-κα πόλλ' ἐπιδονra. Aristoph. Acharn. 1156., ubi V. Bergier. Verbi usum Oxemplis illustravit Wytten bach. ad Plutarch. Do S. N. V. p. 17. Eodem modo
gendum putabat, quia καramr-Mυθῆ uec dieatur nec probabilem compositionis formam habeat. Sed κaramrroυo est
pice illini et ore mari, quodn Iexicographis inter crueiatus ac supplicii genera numcratur.
vid. Victor. Var. Leet. VIII, 14. Non absurdo Routhius ad h. l. . Milii quidem , inquit, . designari hoc loco videtur id genus sup
174쪽
γασμενος τὴν τυ9αννίδα ἀδίκως οὐτε ὁ δίκU3 διδους δυοῖν γὰρ αθλίοιν ευδαιμονεστερος μεν ουκ αν ε ιη' ἀθλιωτερος μεντοι ὁ διαφυγων καὶ τυραννευσας. ΥΠ Ε
ληφθῆ rυραννίδι ἐπιβουχευευν κ. r. i. , abrupte a Socrate repetantur, sed V. mn. ουτ ε δ δ ίκ η ν δ ιδ ο ὐ ςJ δίκην om. Clarh. Vat. Coisi. Von. Σ Σ. Vind. 1. 2. 6. 7. Par. BCEIW. et pr. F. Flor. R. b. C. f. m. O. B. Aug. Bodl. Meerm. In Flor. x. et corr. F. est ὁ διδota δίκην. Unus Flor. d. ot δίκην διδους. Omissio vocis propior initium consimilo vocabuli insequentis facta, nisi sorte vera Iectio est ὁδίκην δους, quod latere videtur in plurimorum librorum seriptura. Winckelmannus Aet. Societ. Gr. Lips. Vol. II. Fas . I. p. 19. Ic-gendum coni. a χους, ut audacter Scripsit Herm. Et tuentur vulgatam illa p. 478. E. E. ὁ διαφυγων καὶ Giρ.l Clarh. Vat. Coisi. Vind. 1. 2. Par. BCE FI W. Florentini διαφευγων frequenti permutationo.
Praesens recepit Herm. iniuria. plicium, quod Veteres tunicam molestam nuncupabant, cuius meminerunt inter alios I v v e n alis Sat. VIII. v. 235. et Maditia I. Epigr. X, M. Haec nimirum ignium alimontis illita et intexta, ut Senec. Epist. 14. testatum reliquit, ac mox suo consa dire ob vinlutos noxios, qui foeteris gravioris comperti forent, incendio absumebat.' vid. Gallonius do Martyrum Cruciatibus p. 360. c. VIII. καὶ τ ῶ ν ἄλλων ξενω Plat quo praeterea S. atque etiam a pBregrinis. V. M
r ει α υ -J Terriculamenta nunc obiicis - neque me coarguis, quom admodum paullo anto testibus adhibitis ino refutare Simdebas. Non sine caussa hae :αρ re δε εμaρrυρου, adduntur. Gravius enim commonefaciunt legentium animos de Variis artibus, quas sophista ad Socratem coarguendum frustra adhibet. Itaque nolim haec ab Astio uncinis ab reliquo sermone Seclusa essent. Neque assentior Hein-
tamen paullulum me admone: . num dixisti, si iniusto tyrannidem asse et et γ' Ita haec rocis distinxit Behherus, neque Opus est, ut anto εαν inseratur εἰ, quum interrogandi vocula recte omitti potuerit. Ad verba εαν αδικως ἐπιβουλ. tvραννίδι e Superioribus
175쪽
FIOr. a. b. e. d. m. O. T. Bodl. Aug. Meerm. et ed. Bas. 2.
B. IIoiλου γε δειJ Μeerm. Bodl. Aug. post γε interponunt καί. Et sic formulam afferunt sere lexi cographi, quorum copias ex- μειος οῦ Ceterum σπικρον in hac sormula pro σμικρον ra positum
exemplis illustravit II o i n d o r Lad Euthydem. p. 298. E. , ubi
est: καὶ ε re γε μοι σμκρόV, εφη, αποκριιαι. - δ καrερργασμενος τὴν rυραννίδα, qui regno potitus est. - δυοῖν γαρ a θ i. κ. r. i. , nam duorum miserorum beatior
neuter fuerit, quoniam miseris selicitas tribui omnino non poteSt. Ε. Τί r os r o. ω II si εἰ γε- 1βς,4 Licet recte dicatur ro Dro γελὰν, ut bene monuit He in- dorsius ad h. l. , tamen oratio plus vigoris et alacritatis nanciscitur interrogandi nota post cu Iωλε interposita, quam rationem etiam Bokkerus probavit. Lucia n. Timon. q. 19: τί toυ-ro: ὐπoomγες; Bis Accusat. q. 24: τί toυro; ἀπεφευγενοῦ De proximis SchoL: rOυro παράγγελμα Γοργίου, rὁ ως σπουδὰς toIν ἀντιδίκων γεicurl ἐκχυεεν, Ταδε γελοῖα rata σπουδαις ἐκκρουειν.
g. 40. XII. g. 37. Iso orat. orat. VIII. g. 77. XVI. q. 22. al.
περυσι βουλευειν iaχω HV. ad Apolog. Socrat. p. 32. B. Luga c. de Epistat. et Ρroedr. Athen. p. 123. coli. Soho mann . de Comitiis Atheniens. L. I. o. T. p. 91 seqq. et p. 81 seqq. Loquitur autem Socrates urbanaoum irrisione. Quod enim opi- status factus tribum suam in
176쪽
των ποτερον δοκεῖ σοι, co Πωλε. κάκιον εἶναι το αδι
posuit Fischor. ad Apol. Socrat. o. 21. Sed nec omissi και ex-ompla deesse docuit Heindoinus allatis locis Apolog. 37. D. Euthyphr. p. 4. A. De Rep. IL p. 382. E. Legg. VII. p. 790. A. Gorg. p. 610. E. 517. A. Phaed. p. 80. E. 93. A. M. Quo lubentius optimis codicibus obtempera imus. C. Tέδἐ δὴ at o χι oν J Sic codd. plerique omnes cum Clarh. et Von. Editt. Tί δαὶ δὴ αι σνον;
suffragia mittere noluerat, ea non fuerat imperitia, sed summum institiae studium, quo mus inter cives suos populi surori restiterat, quo abrepti Athenienses praeter ius fasque de innocentibus ducibus supplicium Sumere volebant. Narrant rem Xo
esse verbis sequentibus ἐμοὶ ἐν μυ μέρει παρaδος est. atque referenda ad superiora illa p. 472. C. Sententia verborum liaco est: si meliorem hae nullam tenes refutandi rationem,
potestatem conoed , a que experira s. nos B, qua Iem ego esse debere cen
seam. Frustra igitur Heus-dius correxit locum p. M.to ις δε πολλοῖς Ουδε δια λέγομαιJ Non hoc tantum profitetur, Re omnes alios praeter unum eum, quicum di8putet, nihili sacere, verum etiam Cum
imperito vulgo sibi nihil negotii esse. V. De Republ. VI. p. 496. A. B. ἐν et Q μέρ ει διδον at ἔλεγχο i l vicissim resollendi potestatem facere, ut Apol. Socr. p. 39. C. Nam διδονα
est concedere, permittere, potestatem sae ere, ut SRepE. V. Sturg. Lexie. Xenoph. T. I.
ἐπ εὶ οὐ δέξae αν κ. r. i. Jnam tu no ut malis iniuri-Rm accipere quam inferre Ita haec intelligenda censemus, quamquam etiam interrogatione sublata ironico a cipi possunt.
177쪽
ητοι κατὰ την χρείαν λίγεις καλὰ εἶναι, προς 3 αν εκα στον I9ήσιμον η προς τουτο, ῆ κατὰ ληονήν τινα, εὰν ἐν τω θεωρεισθαι χαίρειν ποιο τοις θεωρουντας; ἔχεις Ε τι ἐκτδς τούτων λέγειν περὶ σώματος κάλλους; LIAZA.
ODκ ἔχω. Ουκουν καὶ τἀλλα παντα Ουτω καὶ σχη -
OD καὶ τας φωνας καὶ τα κατὰ τον μουσικὴν παντα
D. καὶ κακον καὶ α io χρo i J καὶ anto κακον eum Beli hero addidi e Vat. Ven. ΞΣ. Vind. 1. 2. 7. Coist. Par. EV. BodL Aug. Meerm. Flor. X. et edit. Bas. 2. Hirsclii g. coni. καὶ κακον τε καὶ
ουσία δοκεῖ σοι ει ναις V. Hein- dors ad h. l. - εις Ουδεν απο βλεπων, nullius rothabita ratione. - MOX Verba
inserviunt illustrandis iis, quae proxime praecedunt: καrα rhν χρείαν λεγεις καλὰ et ναι. Itaque ad προς ros ro intuli. καλὴν εἶναι. De sententia es. Xenoph.
vidit As t ius ta articulum eliciundum ratus, quamquam illo in codd. nonnullis omisSUS est. tot, ii ωφελιμα εἶ ναι. Haec pronomini roυrων cxplicationis caussa addita sunt, ut et ipsa o voo. ἐκ roς pendeant. Do RoΡ.Ι. p. 341. D: ου καὶ η τεχνη
178쪽
Ven. Σ. Vind. 2. Flor. d. x. Bodl. Aug. Meerm. cum Bas. 2. Atique ξ ιυφευμα abiecto roυ scripsit Herm.; sed V. explie. P. 475. Oυκουν tb αισχρον et φ ἐ κl Male vulgo καὶ post Oυκουν interponitur, quod recte omittunt Von. Ξ Σ. Vind. 1. 2. 6. Flor. a. b. e. d. s. m. O. S. x. Aug. Meerm. Bodl. Tvetur tamen illud Clariu cum aliis, de quo tacet Herm. B. πως ἐλεγε to νυν δἰil ro νυν δη Coisi. Uind. 6. Par.
p. 183. C. p. 191. B. Protagor. p. 3b6. C. Lem. II. p. 870. D. Apolog. Sostrat. p. 35. C. Xenoph. Cyrop. III, I, 28. Memor. IV, 7, b. cs. Matth. g. 468. b.
Hoc autem Ioco quod post toυ- Των, numerum pluralem, insertur in appositione numero singulari r υ ἀφ. εἶναι, fuit hoc criticis quibusdam veteribus et C. Fr. Herm anno adsto molestum, utro v adeo praeter rectam rationem exterminarent. Neque enim recte dictum putamus, quod illi corrigendo extuderunt: ἐκτος roυtων ἐoris, - η ωφελιμα
εἶναι θ -du τόrepa, quoniam hic pexegesis ista infinitivi per
linguae usum non Iocum habet. Tenendum igitur roti, quod ne male seras antegrosso roυrων Rubiungi, eodem modo Lem. VII. p. 816. E: ἀii' a Drων ενεκα ro υr ων καὶ μανθάνειν avra δεῖ, toti μή Tore δι' αγνοιαν δρὰν ῆ λέγειν οoa γελοια. Praeterea consulas annot. ad Gorg. p. 447. in., ubi roυrων pro ro Dro D di otum vindicavimus a gramma lieorum dubitationibus. Ρ. 47b. ODκουν καὶ - ως-atir ως:l Inteli. ἔχει. V. ad P. 460. B. - τὸ α ιοχρον r se ἐνανrsos, se. οριζόμενος καλῶς ὁρίζομαι. Placet autem sophistae haec pulcritudinis definitio, Diuitiam by Cooste
179쪽
Bi Sen. Coni. εν ras ἔμπρ. λογω, probanto Astio. Aέξαιο αν Ου iri V. Oυν ar inVitis codd. longe plurimis. Ce- quoniam hoc genus hominum omnia reserre solobat ad voluptatem atque utilitatem. B. ου καὶ ro 3ro ἀναγ-κ η:J Frequens haec est apud Platonem dictio, pro qua quis
ον. Infra p. 499. B: οὐ ταυταανάγκης Menon. p. 78. A: καὶ roveto ἀναγκη. Parmenid. p. 141. C: ἀναγκαὶ γαρ ουν ratura. Pluria collegit ad h. l. Ho indor fius. Cap. XXXI. αρα λυπηγυπερ ι'. ro ἀ 3. to D d δ.J II. e. num plus doloris liabo atqui iniuriam inseri, quam qui accipit iniuriam. Construitur υπερβὰλὶειν eum genitivo, quia comprehendit comparativi notionem. V. Mutth. g. 3M. D. ἐ ν rcis ἔμπροσθεν χ ρ όν cui Loquitur generalius , ut di- cui su p uriore tem Pore, h. .e. ἔμπροσθεν, ut Phaed. p. 117. D. , quem locum Opportune Omp ravit He in dors. Itaque non est quod cum Fin dei senio et Astio scribamus λυγω, quod ne potuit quidem commode dici propterea, quod additum est Uno
δέχεσθαί τι ἀντέ tινος, aliquid alicui rei praeferrΘ, ut Ap. Xenoph. Cyrop. I, 6, 10. VIII, 3, 12. Q. Quum Rutem δε χεσθαι μαχλον idem sere significet, quod simplox δεχεσθαι
s. ais Hostae, praeserre, retinuit scriptor vulgarem illam verborum constructionem. Id quod tanto rectius sacere potuit, quod ἀντί saepenumero post comparR-ti Vos ponitur pro particula fi vol
χωνὶ Non est quod eum Stophano oαυτον excidisse putemus , quod de more omissum esse verissimo iudicavit Rou-
180쪽
a. b. e. d. s. m. D. S. X. et edit. BRS. 2.; sed V. annot.
E. o υ t' ῶ ν δ γ es o D t' a ν συ- δεραι τ' ανl Notanda esthaeo voculae αν repetitio, quatit, ut singula membra distinctius alacriminentur. De qua re breviter monuimus ad Apolog. Socratip. 31. Ε. et ad Sympos. p. 196. E. Exemplis ibi allatis addimus Lysiae locos p. 53. ed. Bremi: