장음표시 사용
191쪽
P. 480. o πως μη αδ ική σηJ aδικήσει solus Vind. 6., quod recepit Behker. Videtur illud ob sequens ῶς ἱκανον κακον εροντα esse invectum, quod tamen eiusmodi est, ut etiam aoristo locus sit. B. et hν νυ χη ν ποιησDJ Ven. S. ποιήoει, probante Behhero. At aoristo opus, quum praecedat ἐαν δε αδικήσηὶ: quamobrem do singulo quodam iniusto iacinore vel potius de singulis lacinoribus, qua iniusto committantur, cogitandum est. v. ad p. 510. A. ii πῶς λεγομενJ Clata. Vat. Par. V. Bodl. λέγωμεν, probante
aOristum ex praecepto D a W esii mutavit in ἀδικήσει, Hein dorsius, is poεtea ipse illum defendit ad Protagor. p. 476. Nec dubium est, quin hoc in genero nihil invitis codicibus
loco movendum sit, praesertim quum nee in hae Verborum eun- structione aoristi atque futuri discrimen temere negligatur. V. M at titiae. Gr. ampl. p. 988 seq.ed. re . et ad Eurip. Phoeniss.
v. 1319. Et hoc quidem loco quum de iniuste laciendo, h. o. de singulis actionibus iniustis, cogitandum sit, recte se habet -ristus, qui significat: ne iniuste faeiat in hac vel illare. Cons. p. b10. A. Ceterum ad ἀδικήση intelligendum est subiectum indefinitum , cuius significatio continetur verbis proXime praecedentibus. - ως έκ. κακωνε ξοντα, quum habiturus sit sat muΙtum mali, si imiusto Mat.
modo siensemus, Pole, siquidem rata manent ea, de quibus antea inter nos
convenit 7 Do indicativo in hac interrogatione adhibito v. DARepubl. II. p. 377. E. VII. p. b30. D. V. p. 461. E. Phaed. p. 7b. B. Legg. I. p. 649. A. Craiyl. p. 425. C. al. Videli eo tπῶς χέγωμεν est deliberantia, quid dicendum sit, πῶς λεγομεν autem quaerentia, quid dicatur
ot statuatur. - ουτω μεν, Si statuimus animum iustitia oorrigandum ERSe.
192쪽
Behhero; vid. explic. Vulgo post A Itidia interrogandi nota erat, Damorιγμὴ post ομολογήματα illata. Mutavimus cum Heindoino. C. ἀναγκαζειν τε καὶ αὐ roi/J Sic Ven. Σ Σ. Vind. 2. Flor. x. d. Bodl. Aug. Μeerm. cum edit. Bas. 2. Vulgo pro rε scribo batur δαμυσαντα καὶ ἁ ν δ ρε ίω ρJ Flor. x. μυσανra ευ καὶ ανδρείως.
tae, εἰ μὴ εἴ rις ro μεν ἀγαθον οἰκεῖον καλεῖ. Ibid. p. 221. D. ex optimis Ithris dedimus εἰ μὴ ἄρα εἰ. Lachet. p. 196. A. Thucyd. I, 17: ουδεν εργον ἀξιολογον, εἰ μὴ ει ra προς πε
adverbialiter positum est proroυναντίον propter antegressum 'Eπὶ μεν α ρα ro ἀπολογεῖσθαι.
d o r si v s lectionem codd. Meerm. , Bodl., Flor. m. τυγχανοι eamquen nuspensa oratione dicit hahors excusationem. Ae sane optativus
cum ἄν iunctus locum habet in obliqua oratione, ubi is permutatur cum coniun tivo rectae
Orationis, qui αν sibi adiunctum habet. Do quo genere loquendi
nus De particula αν p. 147 seqq. Exempla quaedam rei suppeditant otiam Borne manu. ad Xenoph. An . p. 136. Et Κru eger. ad libri I, b, 9. Verumtamen hoc
quidem loco unice tenendus coniunctivus est. Nam primum quidem eum tuentur ceteri codd. Omnes communi consensione; deinde optativus si Verus ESset, deinceps etiam optativo opus foret in verbis γα δῶ δίκην κr1. Itaque sic est existimandum. Utitur Socrates coniuncti O propterea, quod relicta oratione obliqua transit iam ad rectae orationis constructionem, perinde ac si praecederet καrηγορεῖν δεῖ.In qua ratione nihil est quod quem offendat, quandoquidemGraoci in temperandis miseendisque rectae et obliquae OrR-tionis generibus mira usi sunt libertato. cons. Politio. p. 268. C. alia πα ρ έχειν μυ σαν talcons. M p. 47b. E. Pro μυσαι ra
v. Zimmemmarin a. 1835. n. 114. p. 916. coniiciebat legendum esse μη μυσαι ra, quoniam viri fortis sit oculis non Ocalusis
193쪽
φυγγης, φευγοιπα, εαν δὲ θανήτου, ἀποθνήσκοντα, m' - τον πρῶτον δντα κατήγορον καὶ αυτου καὶ των ὰλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ τουτο χρώμενον τη ρητορικὴ, οπως δνκαταδήλων των ἀδικημάτων γιγνομένων ἀπαλλὰττωνται του μεγίστου κακου, ἀδικιας. τωμεν ουτως, η μη νομεν, Ε ω IIωλε; HAZΛ. 'υτοπα μέν, ω Σώκρατες, εμοιγε δοκεῖ. τοῖς μεντοι εμπροσθεν ἴσως σοι ομολογεῖται. ME.
ODκουν η κἀκεῖνα λυτέον, η τάδε ἀνάγκq συμβαίνειν; ΠΩΛ. Ναί, τουτο γε οἴτως ἔχει. αδ. υναντίον δέ
D. O 'r α καr Cy ο ρ OνJ V. inverso Ordine inrenyoρον Oνra, ut est in Par. Ε. καὶ ἐπὶ ro Dro χρώμενονJ v. καὶ μη φε ιδ δ με νον, αλλἐπὶ r. Verba μη φειδόμενον ait' om. Clarh. Vat. Vind. 1. 6. Par. BCEFIVW. Flor. a. b. o. d. f. m. o. S. Bod I. et pr. CoiSI., quorum auctoritas certe reverenda fuit. Et redolent ista utique glossema. Ρro uvig. ἐπὶ roDrcu Clarh. Par. BCI. Flor. h. et edit. Bas. 2. ἐπὶ rotiro. Accusati Vus est etiam infra p. 508. B. et alibi. καταδήλων τῶν ἀ 3 ικημάτω ν γιγν. J V. Rlio ordine γιγνομένων των αδ., invitis codd. plerisque omnibus. Ε. τοῖς μέν roe ἔμπ ρ ο σθε νJ V. προσθεν, quod cum paucia aliis Par. Ε. habet. Dein pro σοι ομολογεuat Par. V. συνομολογεῖra . Hoindorfius σοι deleri iussit. μη αυτος αδ ικῆται J V. μὴ ἀδικῆται αυrog, quod rursus cum Flor. f. s. tenet Par. E. dolores tolerare. At depinxit Plato nobis non sapientem aliquem, qui more Stoicorum ista mala perserat, sed virum constantem, qui clausis oculis, h. E. quid do se fiat, utcunquB negligens, vel summos dolores subeat patienter. Hinc recto dicitur μυoavra καὶ ανδρειως, quod utrumque ad παρέχειν pertinet: patienter et sortiter. D. καὶ των αὶ χων οἰκείων
Vid. ad p. 473. C., ubi legeban
tur aut illa quoque argumenta tot Ienda sunt atque dissolvenda, aut hao inde consequi necesse est 2 Similiter inisa dixit iustis toro νς. Protagor. p. 332. Ε: πOrερονουν, Γ Πρωταγορα, λυσωμεν rων
etiam illa pro sa Isis habeamus. Nam ita καί in his
explicandum. Τουναντίον δε γε αυ μεταβαλον ra -J Liberius conformata periodus est. Nam qune primum enuntiantur: εἰ ἄρα δε
ram κακῶς π. N. r. i., ea propter
verba interposita paullo alit x deinde repetuntur sici ἐαR 3ἐαλλον αδικῆ ὁ ἐχθρος κ. r. L.
194쪽
e. d. m. O. X. Bodl. Aug. Meerm.
Flor. x. 3 ω δ. In Flor. d. est διδῶ δίκην. cons annot. MOX Mpost i ρπακει om. Clark. Vat. Vind. 1. 6. Par. BCFIW. Flor. a. h. e. m. D. X. et pr. E. Quod si Verum est, ex proximo membron intelligendum erit. Sed Vereor, ne propter repetitionem hie eloetum sit a grammaticis saepe malo curiosis. ἀδίκως καὶ ἀθεως J ἀθεσμως Ven. Σ Σ. Vind. 2. 6. Par. V. Aug. Meerm. ἐαν re θανατου αξι at ἐάν τε aD θ. Ven. Σ. Vind. 2. 7. Flor. d. X. Aug. Meerm. Et odit. Bas. 2. Dein vulg. ἀποθανηrat ex Clarh. Vat. Ven. Ξ Σ. Vind. 2. 6. 7. Par. BCFIV K. Flor. a.
b. e. d. m. o. X. Aug. BOdi. Meerm. corre tum .
ita ut apodosis postremis accommodata sit. Do ἐάν post εἰ illato U. ann. ad Legg. IX. P. 872. Ε. Phaedon. p. 93. B. Notanda vero praeterea est ubertas orationis, qua graviter indicatur contraria rei ratio. Nam primo dicit toυνανrίον, contrR, deinde a D, ex alter parte, deniquo addit με rasia1δνω, mutata ratione, vicissim. Ita enim με taβαλών saepenumero usurpatur apud Platonem: Phileb. p. bl. A: ἐγω δ' πειράσομαιαεrαβαλῶν σημαίνειν νμῖν aυrάς. Ibi d. p. 21. D: τὴν δε roo νουμε rasia1δνtες αυ βίον ἴδω ιεν. ΡΙura dabunt Mathland. ad Maxim. Tyr. p. 677. et He in-
dummodo ipse non ab inimico afficiatur iniuria, quoniam scilicet isto paeto neces8e fuerit, ut alter in iudicium vocetur et iusta poena ametatur, quod beneficii loco habendum fueriti P. 481. μαλι ora μεν μη δ επO ral Haec ne quem in fraudem inducant, cogitandum est plene dicendum suisse: ua Itora μεν μηρονητεον, O πως μη δεπorε ἀποθανεῖrat. De μαλι ora μεν, εἱ δἡ μή, v. Boech h. in Min. p. 87. Κru eger. ad Dionys. p. 27. Hermann. ad Lucian. De histor. conscrib. p. 284.
195쪽
τοιουτος ων. ἐπὶ τα τοιαυτα ἔμοιγε δοκεῖ, ω Πωλε, ηρητοςικχὶ χρησιμος εἶναι ' επεὶ το γε ιμη μελλοντι ἀδικεiνου μεγαλη τίς μοι δοκεῖ dij χρεία αυτῆς εἶναι, εἰ dii καὶεστι τις χθεία ' ως εν γε τοῖς προσθεν οὐδαμη ἐφάνη
quibusdam olim non repertum eSt.
sione eliminavit. toῖς δι alio τι, id adro: J Libri mss. omnes alio τι δε roaDto. Heindorsius post id agrὐ addendum putabat ον, sine caussa
B. ἐπεὶ τω γε μὴ μελλ. lis Locum sic intelligo: Qui non
sit iniuriam illaturus, non opus est et rhetorica, ut eiusdem opera luat supplicio suo in institiam.'
paravit Routh in s. Addimus De Rep. IV. p. 442. B: μ' -
ξυιυrανra rδν βίον πανrων α να-rρεψρ. Deinde Stepha D. coniecit πράrro tiεν. Sed quidni indicativo nunc Iocus Sit, quum praecedant haec: εἰ μὲν γαρ σπουδάζεις κ. r. 23 - De constructione verborum tὰ ἐνανrία- ῆ α δεῖ v. ad Phileb. p. 100. εἰ μή rι η ν - t ὁ αὐro lQuid volit Socrates, tacile pntet ex iis, quae deinde hanc illustraturus sententiam adiecit. Cohaerent verba sic: εἰ μή τι ἐν toις δ νθρώποις παθος roadro , τοῖς μεν alio re, rota δε alio re, nisi hominibus esset communis aliqua animorum asse otio, quamquam eius apud alios a I in
ratio os t. Quippo fiori sanct potest, ut, licet alii aliis rebus
studeant, tamen eommunem quendam studiorum suorum sensum
habeant. Ut quum Socraten philosophiae, Callieses autem
populi rsbus studet, uterque certis amoro alicuius rei eaptus Eat. Itaque sententiis est satis perspicua. Neque struetura VeP-borum quidquam habet dim- euitatis. Nam ina: τοῖς μἐν αλλ rι, rοις δὲ alio τι, principi sententiae interposita sunt, ut Ea
196쪽
Is I νυνὶ σπουδάζοντα , ῆ παίζοντα; εἰ μεν γὰρ σπουδάζεις
πεπονθοτες, ερωντε δυο δντε δυεῖν ἐκάτερος, εγώγ μὲν
Behhero dedi. Nunc pluralem numerum servandum putRVimuS. v. quae do hoc genere Oxposuimus ad Euthydem. p. 273. D. Protagor. p. 317. E. Phaedr. p. 2b4. A. p. 278. B., unde disces dualem numerum non raro sic eum plurali numero consociari. Dein Par. I. Flor. h. δυειν. V. p. 464. B., ubi nullus codox δνεῖν, P. 473. D. al. Libri hoc in genere mire fluctuant. cons. Fischer. ad Theophrast.
Char. II, 2. Aeschin. Socr. II, 3. Lennep. ad Phal. p. 42. Loboch. ad Phrynich. p. 210 seq. Matthiae. Gr. g. 138. 2. Videtur δυεῖν
apud Platonem non omnino sper udum. limitibus suis circumscribatur
atque a auratius definiatur. Mox notabis strueturam Ver
borum ιδιον τι - ῆ οἱ aiioι, quae Prorsus consormata est πρ3ςrδ νοουμενον. Quippe in ἴδιον comprehenditur simul notio diversitatis : unde subiicitur ', perinde ae si scriptum esset duora ἔπασχε. D. λεγω δ' . ν νοησας κri.J Totum hunc locum, qui Sequitur, Fie inus videtur aliter scriptum legisse, neque tamen quidquam
linguae legos prohibenti Ludit
autem commemorans δῆμον Atheniensem atque Zῆμον, Dyri lampis filium. Elegantiam Ioci partim
sexplicavit Casau bonus ad Athenaeum IX, 12. p. 397. isDemus hic ille est', inquit, is*tλο- καὶo, et comtulus iuvenis, quem ut mollem et formae studiosum comici perstrinxerunt. v. Aristoph. Ve8pp. v. 97. ibiquo schol. Ex istis lucem affores loco Platonis in Gorgia, ubi ait Socrates de se et Calliolo ambos se duorum amore toneri, ipsum quidem
Aleibiadis sit philosophiae, Calliclem vero δήμου Atheniensium et is μου Pyri lampis, id est populi et Demi, qui erat filius
Pyrilampis. V Comicis propter ipsum inruo v nomen ludendi cavillandique materiam praebuit; v. Ranke Vit. Arist. p. 405. Raspius De Eupol. Demia p. 94. cons. insta p. 513. B. Quamquam Populi prosopopoeia ceterum non fuit inaudita. Statuas Domi Attici memorat Pausanias Ι,1, 3. et 3, 4. Eundem Parrhasius in tabula repraesentavit, de quo Plin. N. H. XXXV, 36. Fallitur vero Casau bonus i. e. seribendum putans καὶ ros roυIIo ριλάμπους. Nam neque articulum eodem casu Sic repetitum
197쪽
'Aλκιμάδου τε του Κλεινίου καὶ φιλοσοφίας, συ δὲ τουτε 'Aθηναων δήμου καὶ του Πυριλάμrους. αἰσθάνορι-ουν σου ἐκαστοτε, καίπερ δντος δεινου, ori, οποσ' αν φοὶ σου τα παιδικα καὶ οπως αν φὴ hειν, ου δυναμίνου Ε αντιλέγειν, αλλ' ὰνω καὶ κάτω μεταβαλλομενου ' εν τετθ εκκλοοία, ἐαν τι σου λέγοντος ὁ δῆμος ο ' 'ναίων μη φθ ουτως εχειν , μεταβαλλομενος λεγεις se ἐκεῖνος βούλεται, καὶ προς τον Πυριλάμπους νεανίαν τον καλον
Aug. et pr. Par. I. Vett. editt. συ re δυοῖν, του rε Ἀθ. δ., in quibus δυοῖν perinepte intrusum. δ πο o' αν φ ῆ fovi V. Oπους, quod ex codd. correctum fere omnibus. Astius O re αν ex Flor. x. Vulgatum d νειφῆ ex Clain. Vat. Ven. E. Vind. 2. T. Flor. s. X. Aug. Bodl. Meerm. aliis emendatum. Unde natum sit Vitium, ex scriptura Ven. a. corr.
di cxij coniicias. E. εν re r ῆ ἐκ κλη σ ί αJ Vulg. ἔν τε γαρ τῆ ἐκκλ. Voo. γαρ nunc eieci cum Clarh. Vat. Coisi. Vind. 6. Par. BCE FI W. Flo per loquendi consuetudinom ferri posse arbitramur, quamquam id citeriori quidem graecitati non repugnare docuit Boissona d. ad Anecdol. II. p. 296., ad Pla-nud. Meti p. 73. et ad Eurip. T. III. p. 339. cons. Se hae fer. ad Demost h. Appar. IV. p. 151.,
neque opus est omnino hae geminatione, siquidem non Ar μου, sed υἱου cogitatione addendum est. Mox articulo item ante Pyri lampis nomen omisso dicitur τον IΠυριλάμπους νεανιαν et infra p. 513. B. rω IIDριχὰuπους. Alia huius generis exempla V. ap. Lambori. Bos. De Ellips. p. 507. ed. Sehaeser. Ore - οὐ δυναμένου αν-
3re ου δυνασαι - dita με ta- βῶλειν aut ore omittendum. Sed utraque orationis forma in unum conflata dixit Otι Ου δυναμένου. V. Apolog. Socrat. p. 37. B. Do hoc genere loquendi consulas B Ornem ann. ad Xenoph. Anabas.
II, 6, 24. p. 162 seq. R O s t.
g. 129. not. 1. coli. g. 122. ann. 3. Bern hardy. Synt. p. 471. α νω καὶ καrω με ra βάλλε - σθαι passim dicuntur ii, qui prae consilii inopia nesciunt, quo se vertant, qui non habent, quid dicant vel faciant, qui sibi non
constant neque Eertam in agendo Sequuntur rationem, ut h. l. Dinarch. p. 13. ed. Rei Ah.: διαυείνας ἐπὶ rης πολιrείας καὶ Ουκανω καὶ κατω μεra Ἀλλόμενος.
Quod altero loco reposuimus articulum plurimorum librorum auctoritate, ne quis putet legem illam violatam esso, de qua Seri simus ad p. 455. D. Nam υθμος o Ἀθηναίων dicitur, quin opponitur ἐκεῖνος, h. e. Uημος dLIυρ Δάμπους, estque simul Populus tam levia atque inconstans, qualis est Athe ni Ensis. Carpit enim Socratori
Calliolis levitatem mobili populi
turbae nunquam non blandientis
198쪽
GORGIAS. P. 48 I. 482. ed. St. 193 βουλευμασί τε καὶ λύγοις οὐχ οἷός τ' ει ἐναντιο θαι,
βουλοιο τἀληθῆ λεγειν, οτι, εἰ μή τις παυσει τα σὰ 482
λεγουσαν. λεγει γαρ, ω φίλε εταῖρε, αεὶ δ νυν εμου
rentinis excopto d. Videlicet inserviunt haec explicandis verbis praecedentibus. ὁ δῆμος o 'Aθηναίων l Secundum g debemus Coisi. Ven. Ξ Σ. Vind. 1. 2. 6. 7. Ρar. BCIVW. Flor. a. c. d. m. O. X. Aug. Bodl. Meerm. Carent tam n eodem articulo Clarh. et Vat. V. annot. βουλευμασί rei V. DDi μασί τε, ut ost in Par. E. Et paucin aliis. Ρ. 482. δεὶ δ νε υ γ ἐ μ o υ d κ. J ἀεὶ additum ex Coisi. Ven. Σ. Vind. 1. 2. 6. 7. Par. IV K. Flor. R. b. e. o. Bodl. Meerm. ul. et adulantis. Cotorum exempla articuli in his formulis tomero neglecti collegit Schaosor. Mo- leti. crit. p. 8. et Fiso hor. ad Wellor. T. I. p. 341. ro lavra εrεραὶ itidem talia. Mox p. 482. Λ: χρῆναι
p. 201. Ε. Phaedri p. M. 6. , ubi
καὶ λογοις. Quod schol. ad Aristoph. Plui. v. 493. statuit,sio Diευμα esse consilium privatum et βουλημα consilium publicum, hoc discrimen nonro te esSo constitutum docuit Spanlio m. Itaque hoc loco auctoritati codicum parendum iudicavimus. P. 482. tavra λέγω i l Di
199쪽
ἐμπληκτος ' ὁ μὲν γαρ Κλεινίειος οὐτος dλλοτε αλλων ἐστὶ λογων ῆ δὲ φιλοσοφία ἀεὶ τῶν αυτῶν. λέγει δὲ δB συ νυν θαυμίζεις, παρησθα δὲ καὶ αυτος λεγομενοις. θ
οὐν εκείνην ἐξέλεγξον, οπερ αρτι ελεγον, ως ου το αδι- κειν ἐστι καὶ αδικουντα δίκην si h διδοναι άπαντων ἔσχατον κακωπι - εἰ τουτο εασεις ανελεγκτον, μα τον κυνα, τον Αἰγυπτιον θεον, οὐ σοι ο ιολογήσει Λαλλικλῆς sis Καλλίκλεις, αλλα διαφωνήσει ἐν απαντι τω μω. καίτοι εγωγε οιμαι, so βελτιστε, καὶ τὴν λυ9αν μοι κρεῖττον εἶναι αναρμοστεῖν τε καὶ δια Πνεῖν, καὶ χορον sp χορη-
η tro ν ἔμπὶ κr o si Clarh. Vind. 1. main. ἔκπλοκrος, quam ieetionem etiam schol. memorat. νιλ oooφία αεὶ των αυτωνὶ Hie ἀεὶ om. Clarh. Vat. Ven. 6. Par. BCEFIVW. Flor. a. h. c. s. m. o. s. X. et pr. Colai. Sed dei rων avrων ad amussim respondet praecedenti ἄλλο re αλλων. Quamobrem haec omissio errore nata git prorsus ne esse e8t. B. ἔσχατον κακωνJ Vat. κακον. Clarh. Par. CE FV. Vindobonens. 7. Florentini κακων. In aliis quibusdam est αυν κακῶν. t δν Αἰγυπtιον ἔλεονJ V. Αἰγυπιίων. Mutavi ex olympiodoro suadente Sybrando. Alioquin rων artieulus anto Αἰγυπrίων desideratur. ο μεν γαρ Κλειν. - ἄλ-
levitas et inconstantia, de qua V. Sympos. p. 216. B. C. H. Sensum Vorborum bene explicat
Olympiodorus: ὁ 'Aiκιβιάδης ἄλλοτε ἄλχοις χαίρει λόγοις, η θε
illato v. infra ad p. 487. B. Cap. XXXVIII. C. δοκεῖς
νε αννευε σθαι J Schol. νεανιευεσθαι interpretatur μεγα φρονεῖν, κομπάζειν. Proprie est iuvenum more se efferro,
doindo iuveniliter gloriari, se laotare, ut h. l. V. Wytten bach. ad Selecti. princi P.
200쪽
Cap. XXXVIII. ΚΑΛ. Τὸ Σώκρατες, δοκεις νεα
ἀναρμο ore ἔν rei Sic corr. Heusdius Spee. crit. p. 32. Probanta Iloindocto et Bahkero. Libri omnes a ναρυοσων m. quod tueri conatur Winchel m. ad Euthydem. p. 73. εἶναι intelligens, ubi tamen dissimillima confudit. Verbum d ναρμοσreia', quo sortasse offensi sunt 1oci corruptores, legitur etiam alibi apud Platonem, veluti Sophist. p. 253. A. 261. C. Legg. IV. p. 218. B. De Rep. V. p. 462. A., quos locos iam attulit Heindoinus. Astius εἶναι traiectum putans coni. a PaρμOorον re εἶναι καὶ δ ta p.
D. εἰ διδαξει αὐτον ὁ Γ.l διδαξοι CoisI. Ven. ΞΣ. Par. BCVW. Flor. a. o. m. Vindob. 1. 2. 6. 7. Bodl. et corr. Vat. Sed recto so habero indicativum futuri vel exindo patet, quod ἐaν ας μκηtae aeriptum est, non εἰ ἀφHotro. cons. Reifig. Coni. Arist. p. 226. historio. p. 373. ad Plutarch. Moral. T. I. p. 137. ed. OX. Deinde δαν ηγορον εἶναι vel δηuζ-γορεῖν proprie est con tonari, orationem habere, et OPPO-nitur res διαuγεσθαι, ut Protagor. p. 336. B. Sed in malam partem dieitur sic, ut sit rhetorum more copiose dicere ostentationis caussa ne- quo in dioendo Verum et utile spectare, sed audientium gratiam captare et inanem orationis aucupari dele tationem. Cons.
in Da p. 502. C. D. 519. D. Theaet. p. 162. D. De Rep. I.
II., postquam Polo id om accidit, quod querebatur
Gorgiae accidisse tecum disserenti. Respieitur ad p. 461. B., ut proxima docent. D. a ἰσ a: ti ν θ θ ν α ι auro vi Poterat omitti avro P. Sed usitata est Atticis neque ingrata repetitio subiecti per Pronomena DTDς. V. ad Symp. p. 195. A. Theaet. 1bb. E. Phaedr. p. 269. A. 8 chaoser. ad L. Bos. De
Ellips. p. 23. A st. ad Logg. p. 10. Born hardy. Syntax. p. 290. Similiter Latini seriptores is, hic et ille post
nomen substantivum inserunt. V. Manut. ad Cicer. Episti ad Famili. VII, 26. XIII, 28. et quos
Viger. p. 741 seq. et Poppo ad Xenoph. Cyrop. I, 3, 13. 13. Disiligod by Corale