장음표시 사용
221쪽
σου. τί ποτε λεγεις. ποτερον τObς ἰσχυροτερους κρείττους καλεῖς, καὶ δεῖ ἀκροὰσθω του ἰσχυροτερου τους ἀσθενε-Gτεὐους, ο ον μοι δοκε ἐς καὶ τοτε ἐνδείκνυσθέα, ως αἱ μεγήλα πόλεις επι τας πιικρας κατα τι φυσει δίκαον ἔρχοντα. οτι κρείττους εἰσὶ καὶ ἰσχυροτερα, ως το κρειτ-
τον καὶ ἰσχυρότερον καὶ ι ἐλτιον ταὐτον ον θ εστι βελτιω μὲν εἶνm, ῆττω δὲ καὶ ἀσθενεστερον. καὶ κρείττω. μὲν εἰναι, μοχθηροτερον δε ' η ὁ αυτος ορος εστὶ του
D βελτίονος καὶ του κρείττονος; τουτο twοι αυτο σαφῶς διορισον, ταυτιν ετερον ἐστι τὁ κρεῖττον καὶ το βελ-
C. τύ τε Οιος r ὐ-J V. ῆν. Clata. xi . Par. CI. et quattuor Florent. εἶ. Undo Eponto emergit vera scriptura ἡ, quam servavit Vnt. d. V. ann. ad Symp. p. 173. A. 221. A. Matthiae. Gr. q. 216. 4. et qui ibi laudantur. Illud nobis videmur observasso, upud Platonem hanc imperfecti formam maximo in formulis et loquutionibus multo usu tritis, qualis est Οἱος H n, Dequentari. ra Di δν OνJ V. rai ro ον praeter fidem librorum praestan
φηὶς, quod cogit Rtione iterandum cst. Aliter Boookhius in Min. et Lem. p. 177. et ad Pindar. P. II. P. II. p. 641., qui legit:
τέρου ἰ μη rι ἄλλο λεγεις κ. r. i. Rospicitur ad verba Cal Iiesis p. 484. B. - Do μὴ interrogativo cons. Rost. Gr. q. 123b. 8. R. r. Cap. XLIII. B. Hor ερον δε ro ν αδ ro ν β. κ.J Rcfutaturus Socrates Calliesis sententiam
κρείrros dixerit. Ad quao postquam hie respondit se cum intelligere, qui plus virium aliis habeat, i Ilo deinde docere instituit haec pugnare cum iis, quae
antea do lego naturae ab ipso disputata sint. Nam multi, inquit, certo plus valent uno.Quno autem iubet multitudo, ea iusta habentur. Iam ea molius esse iniuriam pati quam sacoro quasi Iego quadam sanxit: Communia enim haec est omnium sero hominum opinio. Ex quo consequitur, ut non lege, sed natura ab inserenda iniurist prohibeamur, salsumque e8Se RP- paret, quod antea dicebatur, naturam fortiori id iuris concedoro,
ut quidlibet pro suo ipsius arbitrio audere possit. καὶ δεῖ ακροασθαι to si or. τους αδ l et oportet
obo diro va Iidiori imboeilliores. Nam ita ἀκροασθαι intelligendum, ut Aristopla. Avv. v. 1220. ed. Dind. IIIustravimus usum loquondi ad Phaedrum p. 253. E.
καὶ ror ε ἐνδείκνυ σθαι,ώς -J In his rore est anton, quum de his rebus disputareS, D quo audiendus est Findoison. , qui rωδε vel rotaδε logondum su8picatur. Respicitur ad p. 483. I . E. Sic torε non raro dieitur. Proingor. p. 325. Et oi δἐ δι-
222쪽
2IT τιον καὶ το ισχυροτερον; ΚΑΛ. 'Aλλ' ἐγω σοι σαφῶς λεγω, ὁτι ταDτον ἐστιν. Σ18. Osκουν οἱ πολλοὶ τουἐνὴς κρείττους εἰσὶ κατὰ φυσιν; ο ῖ δἰὶ καὶ τους νομους τίθεντα ἐπι τω ενί, ῶςπερ καὶ συ αρτι ἔλεγες. ΚΑΛ. Πῶς γὰρ ου; αδ. In των πολλων ὰρα νύμιμα τα των κρειττύνων ἐστί. ΚΑΛ. Πανυ γε. αδ. ωκουν τὰ των Εβελτιονων; οἱ γὰρ κρείττους βελτίους πολυ κατὰ τονσον λογον. ΚΑΛ. Ναί. ΣΩ. Ουκουν τὰ τουτων νύ- ρομα κατὰ φυσιν καλα, κρειττόνων γε δντων; . ΚΑΛ. Φημί. ΣΩ. 'A0' ουν οἱ πολλοὶ νομίζουσιν ουτως, ως αρτι αδ συ ἔλεγες, δικαιον εἶναι το ἴσον εχειν καὶ αἴσχιον τι ἀδικεῖν του αδικεῖσθαι; ἔστι τει τα, η os; καὶ οπως 489Ε. 'A ρ' o vii οἱ πoI1ol ν Ο μ. t Editt. olim omnes et Beli bio' ουν olet oi π. Omittunt stet Clark. Vat. Vind. l. 6. Par. ΗCEFIVU. Flor. a. b. c. s. m. o. s. X. BOdI., quod nobiscum abiecerunt Turri Herm. alii. Dcin Ουrως, quod vulgo aberat, additum ex Clarh. Ven. E T Cois l. et plurimis aliis, in quibus tamen
δοξαν ἐκaio νυεν, h. e. anten, quum haec nondum essent
cxplicata. De Rop. VI. p. 567. H. Pro δοκεῖς Cora es legi iubet
ε ρ χ eo θ αι ἐπί τινα, aliquem hostiliter aggrodi; v. ad Tim. p. 57. B.
δ.l hoc ipsum, i. e. hoc maximo, Porspicuo definias. vid. nd p. 482. D. De Rep. V. p. 471. E. Dieitur enim rotis a Dro de re maximi momenti, in qua totius caussae veluti cardo vertitur. Deindo in prioro inter
interrogandi particula usu frequenti, quem illustrarunt ox-omplis IIo indor si us ad h. l. A st. ad Logg. p. 130. Viger. p. 409.
ἐπὶ εω ἐν ίJ H. e. ut unu fit Ilo iis obtemporol. Dietionem νομους τίθεσθαι ἐπί τινι illustravit Uo in dors. ad h. l.
τίους oro Ibi Etsi πολυ comparativo suo interdum postponi solet, V. ad Sympos. P. 181. C., tamen comparativi vis cur hic ea voco intendatur., nemo dixerit. Ita tuo aut cum Corae πολιν corrigas, aut eum Ηerm an nodo coniectura scribas βελrraus που, quod posterius eximio placet. P. 489. καὶ ο π ως ιι η αλώ-σEl - αἰσχ υ νομ ε νο ς l Ridet
223쪽
B αλλα κοὐ φυσει ' ωςτε κινδυνευεις Ουκ ἀληθη λέγειν ἐν τοῖς προσθεν. οἱ δὲ ὁρθῶς ἐμου κατηγορειν λέγων, οτι ἐναντίον ἐστὶν ὁ νομος κῶ η φυσις, se δη κῶ ἐγω γνους κακουργῶ ἐν τοις λογοις εαν ιιεν τις κατὰ φυσιν λέγν, ἐπι τον νομον ὰγων, ἐαν δέ τις κατα τον νομον, ἐπὶ
P. 489. ἀλλ' o D to πλεον δ.l Sic Clarh. Vat. CoisI. Vind. 1. 6. Par. BCEFIVW. Florentini omnos, Bodl. Scribebatur ops ro Iri. β ε βα ι ά o ιυ μ αι η δ η π α ρ α σο id Clain. et pauci alii βεβαω- σομαι, repugnante Thoma Mag. p. 4 3. in V. ινα. β ε βαιω ο ω μαι γ δη παρασο si ut lico iam per to tuum ipsius iudicium in confirmem ac stabiliam, quippe quumvir id mihi concessorit ad diiudicandum idoneu S. Ρorperam βεβαιωσο ιιαι passiVedietum putarunt. optimo Ne in- dorsius comparavit De Republ. V. p. 461. Ε: δεῖ δὴ ro με raro Dro βεβαιωσασθαι παοὰ ro υλογον. Sympos. p. 199. B: γαὰνostolor σαμενος παρ' αDrovolitos Q gὶδ λέγω. Addimus Laebet. p. 194. C. et 200. B. cf. Matthia p. 6 r. ampl. p. 1172.
tandum verbis, quae alicui imprudenti exciderunt, cupido abutitur ad creandam alteri molestiam. - ρῆμα ri, Verbis,ilem Arodruche Nach. V. p. 450.
C. ἐαν συρφε topi Eodem nomino utitur Plato Etiam alibi. v. ad Hipp. Mai. p. 288. D. Idem crebro usurparunt posteriores Platonici, Synesius, Themistius, alii.
ra Dra -J an existimas me dicere, si colluvies
que hominum congregetur nullius pretii, prae te quam quod fortasse cor-
224쪽
ra λέγειν το κριίττους εἶναι η το βελτίους; ου πάλαι
σοι λέγω, οτι ταυτον φο ιι εἶναι τι βελτιον καὶ τοκρειττον ; η οιει αε λεγειν, ἐαν συρφετὸς συλλεγηὶ δουλων καὶ παντοδαπῶν ανθρώπων μηδενις αξίων πλVν ισως τῶ σώματι ἰσχυρίσασθαι, καὶ ουτοι φῖσιν, αυτὰ Toti αεἶναι νομμα; Σsδ. Ehν. ob σοφώτατε Καλλίκλεις' ουτω
δαιμονιε, καὶ αυτος πάλαι τοπάζω τοιουτύν τέ σε λεγειντο κοελτον, καὶ ἀνερωτῶ γλιχύuενος σαφως εἰδεναι ο
B. δ ε res nar a r ον ν δ μ o r J καra νομον Oni. Hirsehig. D. λεγε ις r sv ς β ε ir ίο υ ςJ V. rους Dir soroυς, quod Suadento Comario e Vind. 1. 6. mutavimus. Mutavit etiam Behher. Ρ o r i s robore valeant, h i-que aliqua statuant, ea ipsa osse legitima γ In his durum cst, quod φωσε caret accusativo suo. Itaque Η o i n- dorsius probante Butim anno
legendum coniecit, quod recepit Hormann. et quod certe lenius est quam Heus dii com- metitum, qui Fiet ni vestigia
lectionem vulgatam , Τ h i e schium audiendum arbitror, qui Gr. Gr. p. h0b. ed. 3. ita Scripsit: se Manelie acticen Verba werden im naehiclagigen Ausdrueho e Aecusat. ati intransitiva
praecederet β αν φωσιν. Ad πλην Γλως inteli. αξίων rivoς. Nam rc' oώμara tori ρωασθαι est eo, quod corpore valenti Prave Ηe in dors res o. ioχυρίσασθαι interpretatur corporis viribus sidere, quae Verbi significatio ab hoc loco aliena est. D. ro νς δ Do pyeir iovςηγεῖ r o D ενόςJ Plena si esset oratio, additum legeretur: ora ἰσχυρorεροί εἰσιν ῆ ὁ εἰς. Nunc haec ipsa sententia e proximis verbis emcnda est. r ί ποτε λεγει ς rους β JNe quis cum Routhio tίνας corrigat, contulit Ho in dors. Protagor. p. 311. Ε: αὐtoς δε δηως ri γενησομενος ἔρχει παoαΠρωrαγορανοῦ ubi tamen nune
225쪽
Ε. Ου μα τον Z6θονὶ ου deerat vulgo. Restitui o Flor. d. , qui in marg. si scriptum exhibet, probanto Astio Lox. Plat. s. v. μά. Logit otin etiam Hermogenes in Reiskii Orator. Graeo. T. VIII. 13. 927. V. ann. P. 490. καὶ ο ὐ ρηματαJ Sio Par. V. Flor. s. s. et sortasse pauci alii quidam cum Stoph. Ceteri omnes Mitiari, quod probat Wincke m. ad Euthydem. p. b2. et Hermann. comparans Thectet. ex eodd. ris restitutum. Aptius contuleris Gorg. p. 448. B: τίαν αυrOν ωρ ομάζομεγε δικαίως:De Republ. I. p. 340. E: roυτ
Sed . nulla opus esse mutatione per se intelligitur. Mox προδε- δαοκε dictum ut Eut tydem. p. 302. C: εὐψλῆροι τε καὶ μη χαλεπῶς με προδιδαοκε. Hipp. Mai. p. 291. B: εμε Ουν προδί- δαοκε καὶ ἐμὴν χάριν αποκρίνου, quibus locis nolim cum Hotn- dorsio pro simplici διδασκειν accipere. Imo est docendo Provehere, ulterius odo-cero, Porro docere, per gero docere. Vid. Hipp. Mai. p. 291. B. Euthyd. p. 302. C. Sophocl. Aiac. v. 163: αλλ' οὐ δυναro ντους duo rovς ro Drων γνώμας προδιδasκειν. Philoct. 538: εγωδ' diaγκρ προυμαθον Grίργειν κακά, i. c. paullati an didici. Lopide vcro additur μη αποφοι-rησω, quod eSi verbum proprium do discipulis a magistro discedentibus.
E. Οὐ μ α τόν Ζῆθον lFerri non poterat quod vulgo
legebatur In to ν Ζῆθον. Nam ut verum sit, quod observavit Bornam annus ad Xenoph. Sympos. p. 107., formulas iurandi μα τον Ais, Da rOν ἔλεον,μα τον Ἀπολλω, alias, apud probos quidem scriptorcs nunquam ammandi, sed sempornegandi Vi praeditas esse, taIn neae per So Solae non negant, sed accedat necesso est aliundo negationis vis et significatio. Itaque aut diserto addenda est negandi particula, aut, si ea omittitur, formula roserri debet vel ad praecedentem aliquam interrogationem cum negation Oconiunctam Vel ad sententiam subsequentum, quae aut particulam adversantem habeat aut
negandi vi prauditu sit; vid. Roisi g. Coniectan. in Aristoph p. 106. Ex quibus quum nihilhio Ioeum habeat, dubitari non
poterit, quin oυ recte addiderimus. Neque id fecimus sino librorum auctoritate. - Verba A συ Zρωμενος κ. r. i. reseras ad illa, quae p. 48b. E. legebantur. DBindo πρός με libri, nisi fallor, Disiligod by Corale
226쪽
ιβιαν δὲ παντοδαποί, οἱ μὲν ἰοχ υροί, οι δὲ ασθενεις, εἷς
c. 20: toi δἐ χογον αυ mi ris simiari uoυ δίωκε. Atqui retundit his verbis Socrates ori minationem Calliesis, qui eum dixerat o 1 tiara θηρευειν. Probabilius ergo Badliam. in Solinoidew. Philolog. X. p. 729. ρημaraa pro ἐημα ra coniecit. Respice illa p. 489. I . C. B. πολλοὶ α δ ρ OOιὶ α ροοι vel, ut vulgo scribitur, αθροοι, quia in libris sedem variat et in Flor. x. omissum est, ab Her- manno ut suspeetum uncis notatur. Omnes. Quod ne quis in πρὸς ἐμέ mutandum arbitretur um
IIo in dorsio, prohibent loci plurimi, in quibus Iibri Omnes
encliticatu pronominis formam post praepositiones unanimi OOnsensu tuentur, voluti Menon.
p. 79. B. Protagor. p. 335. A. Charmid. p. 1 M. B. Cons. Ι cob s. ad Antholog. Palat. T. I. p. XXXII. Buti mann. Graminmat. ampl. g. 72. Obs. 3. noti Ore συ αυτος ὁ ν δ ιι a r a λεγειρὶ tu ipsum semper in verbis haerere neque rem explic are. Spectant haec ad
illud Calliolis opprobrium P. 489. B.
IIo 11άκις α o a εἰς φ ρ O-a ῶ ν - J Postquam statuit Callicles eos, qui meliores appelluntur, intelligendos esse Pru-dontior os, Socrates ne hostquidem eum iis, quae supra disputata sint, convenire docere instituit. Nam si prudentiores, inquit, iis utuntur bonis atque iuribus, quibus tu, Calliole, moliores ornandos osse arbitraris, Ri'Onto conSequitur, ut, si quando ciborum copia in unum Ioeum congeratur, quae inter plures distribuenda sit, ille, qui ciborum naturam optimo cognitam habeat, otiam maximam inde auferat sibi portionem, quamvis ea minimo indigeat. Eadem ratio Aartorum erit atque sutorum. Qui quoniam vestium calceorumque ciendorum peritissimi haboratur, ex tua sententia hoc iuris sibi vindicare poterunt, ut ipsis pretiosissimae Vostes tribuantur.
227쪽
εστίν η τω μὲν αὐχειν πάντα ἐκεῖνον δεῖ νέ1ιειν. ἐν δε
ω Καλλίκλεις; ουχ ουτως, ω 'γαθε; ΚΑΛ. Περὶ σιτία D λεγεις καὶ ποτὰ καὶ ἰατρους καὶ φλυαρίας ' θω δὲ Ου
alio r/ ῆ ου ro,' φ ρ ov. J Rursus hic Bukherus, nescio quo odio innocentis particulae inflammatus, ' Diecit, quam etiam codd. magna oonsenSione tuentur. Eons. ad p. 4bb. B. 481. C. 496. D. 502. C. et ad Euthyphr. p. 104. ed. min. Lips. C. IIερὶ σμία λεγεις -J Tί δε σι ris Clarh. ex eorr. Vind. 2. Par. V. Bodl. Aug. Meerm. Male. Post stris vulgo additum legitur sto, sed omittunt pronomen Clais. Vat. Coisi. Vind. 1. 6.Ρur. BCΕFI K. et novem Florentini. ΕOrumque sentcntia utique audienda videtur. Nam videtur οὐ ab iis inculcatum esse, qui Graecos et Latinos ignorarent in eiusmodi oppositionibus pronomina subinde omittero. Cuius usus exempla bene multa nuper ad Euthydem. p. 295. A. consignavimus, ubi ost: εἰ γαρ τοι λεχη εμαvrιν σοφος ων, συ δε rotiro ἐπιδείξεις. - ἔχθραν - ἀράμενον. Ibid. p. 5b9: toooυrων ἀνθρωπων - oi, παρελθὼν αθροων καr γορεις. De Symmor. p. 186. B: αθρωπολλὰ λαμβdνει. Xenoph. Anab .
tanda est haec verbi constructio, nec vero cum Hir selligio,
qui LIερὶ deleri iubet, de medio
228쪽
τον βελτίω πλεον δειν εχειν; ΚΑΛ. Ου σιτίων γε ου δεποτων. Σόδ. Μανθανω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων. καὶ ὁ εῖ τονυφαντικωτατον μέγιστον ιμυάτιον ἔχειν καὶ πλεῖστα καὶ κάλLστα ἀμυπεχύμενον περιι εναι. ΚΑΛ. Ποίων ἱματίων; ΣΩ. 'Aλλ' εἰς υποδηματα δηλον οτι δεῖ πλεονεκτειν τονφ0ονιμωτερον εἰς ταυτα καὶ βελτιωτον. τον σκυτοτομον Ει γως μεγιστα δεῖ υποδήματα καὶ πλεῖστα υποδεδεμένον περιπατεῖν. ΚΑΛ. LIota υποδηματα; φλυαρεῖς εχων; ΣΩ. 'Aλλ' εἰ vh τα τοιαυτα λεγεις, ισως τα τοι δε 'οἱον γεωργικὰν ανδρα περὶ γην φρονιμόν τε καὶ καλὼν καὶ ἀγαθον, τουτον ὁ η rc ς δει πλεονεκτεῖν των σπε9uατων καὶ ως πλείστρο σπέρματι χ9ησύω εω την αυτου γην. ΚΑΛ. γὸς ἀεὶ ταυτα λεγεις, ω Σωκρατες. 2 8.ου μονον γε, o Καλλίκλεις, ἀλλα καὶ πεοὶ τίον αυτων.
akεOν δη εχειν, h. e. δεῖ: nata enim ea scriptura ex itacismo. Sed infinitivus ex praecedenti λέγεις suspenSus ESt. IIoίων ἐμαt ίω ν; J IIoίων δε hin risu νοῦ Flor. a. e. m. O. eum ed. Bas. 2. male.rον τ ρ o P ιμώr ε ρ o ν εἰς raυra καὶ βελ res ro a J Bas. 2.et Flor. X. rον φρονιμώraro P, quod requirebat IIo in dors. , receperunt etiam alii. Nunc tamen tuendam censemus optimorum librorum scripturam. Nam neo comparativus per se ineptus Est, neectius cum superlativo consociatio aegre ferenda. V. Phileb. p. bb. D.
De Republ. VIII. p. b64. B. Bernhardy. Synt. p. 436. Videlicet
ρρονιυωrερος est non tam insipiens. Aeschylus Suppl. v. 249: εἴ- ρnκας atrapi κοσμον αψευδη λογον. Quod additur καὶ φλναρίας, saepenumero pluribus rebus enumeratis φλυαρία, λῆρος, cyani νωτος et similia subiiciuntur per δαροςδοκ'ro P quoddam. Cons. in Da p. bl 9. A. Phaedon. p. 66. C : ἐρωrcsi δε καὶ επιθυμῶν καὶ φοβων καὶ εἰδῶχων rra Proδαπων καὶ ciiDαρίας εμπίπληs . V. Τ Ou P. ad Fragm. Longin. p. 400. et I acob s. Addit. in Athon. p. 49.
tu mihi vestos narras γ Ιndignantis haec interrogatio est, uius exempla dederunt Heus-dius Specim. critic. p. 108. Hein dors. ad Phaedr. p. 111. et 133. ad Protagor. p. 36b., quibus accedant quae notavi ad Hipp. Mai. p. 285. D. Mox apertiore etiam indignationis significatione dicitur Uoω υπο- δῆμara: φλυαρεῖς εχων; do qua formula V. Hermann. ad Viger. p. 777. Matthiae. Gr. g. T. Germanico haec ita reddas: Mashast nur, dasa in immernon Schuhen schwMaest ' Ante
copulam desiderabit, qui meminerit membrorum paralleliginum aspernari solere orationis vincula.
Ε. 'Mς ἀεὶ rat ria λεγεις -lIn talibus M. exclamandi habet significationem: Ut tu S em per
229쪽
491 ΚΑΛ. Νὴ τους θεους, ατεχνῶς γε ἀει σκυτεας τε καὶ κναφεας καὶ μαγείρους λεγων καὶ ἰατροὶ,ς ουδεν παυει, ῶς περὶ τουτων ἐμiν οντα τον λογον. 2 AZ. Oυκουν συἐρεῖς, περὶ τίνων έ κρειτ ον τε καὶ φθονιμώτερος πλεον ἐχων δικαίως πλεονεκτεῖ; χὶ ουτε ἐμου υποβαλλοντος ανεξει ουτ' αυτος ερεῖς; ΚΑΛ. 'Aλλ' ἔγωγε καὶ παλαι
Η μους λεγω ουδε μαγείρους, αλλ' 6ὶ αν εἰς τα της πολεως
καὶ μh μονον φρονιμοι, αλλὰ καὶ ἀνορεiοι, ἱκανοὶ δντες se αν νοησωσιν επιτελεῖν, καὶ μὴ αποκαμνωσι δια μαλακίαν ψυχῆς.
alia rore μεν r. β. J Sic eodd. optimi quique pro vulgato ποτε, nisi quod plurimi rotre exhibent. eadem dici si Exempla collegit He in dors ad h. l. Cons. infra p. 521. C. De sontentia V. Xenopli. Mem. IV, 4, 6. Post Οὐ μονον γε intelligas ravia λεγω, usu frequenti, de quo V. ad Phaedon. p. 107. B. P. 491. Nn to υς θεους - lDe hoe Socratis more, qui plus in re essu habebat, quam fronto promitteret, V. Sympos . p. 221. D. E. Xen. Mem. I, 2, 37. d r ε χ ν ῶ ς hic sero idem esse quod ἄπχως, sine ex optione, prorsus, docuit ΙIo in dors
ad Sophist. p. 411. q. 88. Obitornotabis dictionis speciem: a εὶ λ εγ ων - ουδὲν παυε e. Pot- orat enim ἀεί salva sententia omitti. Cave tamen pleonasmum esse putaveris. Eodem modo infra p. 517. C: Ουδεν παυόμεθα εἰς ro αὐuo ἀεὶ περιφερομενοι. Doniquo ώς - o Pra roν λογον abundo illustrabunt annoti ad
Phaedon. p. 109. D. Matthiae. Gr. g. 56b. 3. Oυκουν Ου ε ρ ε i l Futurum cohortandi et imperandi potestato
positum. v. ad Sympos. p. 172. A. Deinde pro περὶ τινων - πλεονεχων Vulgaris loquendi ratio περὶ rίνα exigebat. Proximorum Verborum sententia haesi est: anno quo me id tibi subito oro permittes, ne quo ipse dices γ'A ir ε γ ωγ ε καὶ π a1ae λέγωJ Callido se simulat Callicles ea, quae nune dicturus ent, iam antea dixisse, quum tamen longe alia Proposuerit. Ordii uruutem sermonem verbis 3 curo νμεν, quum etiam docere vellet, περὶ rίνων ὁ φρomucsrερος πλεονεχω ν δικαίως πχεονεκrεῖ. Sed a Socrate interpellatus oratiotiis
230쪽
GORGIAS. P. 491. ed. St. 225ως ου ταυτὰ συ τ' ἐριου κατηγορεῖς καὶ ἐγω σου; σb μὲν γὰρ εριὲ φὴς αει ταυτα λεγειν, καὶ μἐμφει μοι ' ἐγω δὲ σου τουναντίον, οτι Ουδέποτε ταυτα λέγεις περι τωναυτων, ἀλλα τοτὲ μὲν το )ς βελτίους τε καὶ κρείττους Cτο bς ἰσχυροτέρους ωρίζου, αυθις δὲ τοbς φρονιμωτεροUς. ν- δ' αυ ετερον τι γ κεις ἔχων ' ανδρειότεροί τινες υποσου λέγονται οἱ κρείττους καὶ οἱ βελτίους. αλλ ὼ 'γαθέ εἰπων ἀπαλλάγηθι, τίνας ποτὲ λεγεις τοbς βελτίους τε καὶ κρείττους καὶ εἰς ο τι. ΚΑΛ. 'Aλλ' ειρηκα γε ἔγωγε
C. rονrους γὰρ πρ Οὐηκει l Sic Clarh. Vat. Ven. E. Par. BFIW. Vind. 1. 6. Flor. a. c. d. m. o. eum Ald. Bas 1. 2. Sed Stephanus toti rοις dedit. D. Tί δε avtῶν, os erαῖρε:J V. τί δὲ avrῶν, os εrat ε: rrί αοorro ii ἀρχομενους ς K A A. IIῶ, uγεις; Locus perquam impeditus ac difficilis. Pro autῶν Clarh. et Vat. avrῶν. Dein Clark.εrαῖρε, ri τί dero μενους; sed verbiη αρρο Praς ῆ in marg. R m. me. qualem Calliclen in hac oratione ne latur passim. Poterat enim op εἰοιν omitti. Latino dixeris: Ac primum quidem praestantior es t Ilos, videlicet quinam sint, non dico sutores aut coquos ete. Hein dorsius verba dicta putat proroυ-υς Oi' κρείrto υς εἰσί, dubitan S tamen, an potior sit Ficini ratio haec ita vortontis: Atque ego iam dudum dico,
primo quidem qui potior ossint. Non soni mὶ cor dones
Ad εγω δε σου τουναντίον intelligendum remotius illud κα-rζΥOρω, nee probandum quod in aliquot codd. legitur εγα δε οε
dem Inodum nostrates: und Dixi komnisi du mis N ieder ni it elanas Anderem. Deinde pergere Poterat: ἀνδρεω re ροι γαρ Τινες ἡ πυσου λεγοι rat. Sed γαρ omissum est ex illa loquendi consuetudine, de qua V. Indio. ad T. I. S. v.
imus ad p. 469. C. Hein dorium mireris coniecisse rὁ πλέον ἔχει - ν