장음표시 사용
241쪽
σκίνω ἀπείκασε την τῶν dνοήτων ως τετρ=7μἐνζν, τεου δυναμενην στέγειν δι άπιστίαν τε καὶ ληθην. ταυτ ἐπιεικως μέν ἐστιν υπο τi ατοπα, δηλοῖ μhνο εγω βουλομαί σοι ἐνδειξάμνος, εάν πως οἷος τε ω πεισαι μεταθεσθαι ἀπιὶ τοO ἀπλήστως καὶ ἀκολαστως ἔχοντος βίου τον κοσμίως καὶ τοῖς ἀεὶ παρουσιν ἱκα-νως καὶ ἐξαρκουντως εχοντα βιον ελεσθαι. ἀλλα πο- τερον πείθω τί σε καὶ μετατίθεσαι, εfδαιμονεστερους D εἶναι τοbς κοσu1ους των ἀκολάστων. η oi δ' Rν ὰλλα
C. a πείκασε r P r. l Bukhorus ex uno Par. W. απξκασε, quod convenit curii praeceptis veterum grammaticorum; V. Val-chen. ad Phoenisa. v. 16b. Sed meliora docuit Butim ann. Gr. ampl. I. p. 328. Matthiae. ad Eurip. Phoen. V. 162. Etiam Symp. p. 216. C. libri omnes εικασα. δῖ απι o t ία ν te καὶ λήθηνJ Schleiermachorus coni. δῖ απληστίαν, consentiento DObraeo AdverSar. Τ. I. p. 1b3. Sed. v. ann.β Ovio tua i sol ε νδ ει ραμε νο s J Sic pro vuIg. ἐνδε Do codd. sero omnes cum Clarh. et Vat. Dein post με rαθέσθαι Par. V. addit καί, quod recepit Bokhor. Sod eo non opus esso docebit subtilior loci interpretatio. ἀναπείθεσθαι. Germanice dixeris
δεν. Verbum frεγειν frequens est de vasis aquam propter rimas vel foramina non continentibus, ut Do Republ. X. p. 621. A. IX. p. 586. B. De animo plane ut h. l. dicitur Legg. IV. p. 714. A.
D. Xenoph. Cyrop. IV, 1, 13. ed. Sohneid. Aristoph. Vespp.
v. 1290. ct saepius. - ΕΠ ἐε κῶς autem ne explicuerim cum
dum, ziemlich; habet illud vim
affirmandi atque concedendi, ut Lat. utique, sane quidem, et Germ. fressita. Etenim illa significatione ubi acceporis, mirum videatur necessu Est istud υπό rt post ἱκανῶς illatum. Fuit autem nuper qui ea ε κῶς deletum iret, scilicet ubique illo odoratus in talibus temeraria glossemata. Bad hamus in Solineidewin. Philolog. X. p. 730.
242쪽
GORGIAS. P. 493. ed. St. 237 πολλα τοιωυτα μυθολογω, ουδεν τι μαλλον μεταθήσει; Κ ΑΛ. υτ ὰλ θεστερον εἰbηκας, ω Σώκρατες. Cap. XLVIII. a M. Φερε δή. ἄλλην σοι εἰκονα
θοι πολλοὶ εἱεν, κH τω μεν ετ ερω πιεῖς καὶ πλήρεις.ύ μεν οινου, ὁ δε ιιελιτος, ὁ δε γήλακτος καὶ αλλοι Eπολλοὶ πολλιον, νάματα δε σπάνια καὶ χαλεπὰ εκαστου
δειξάμενος, quo restituto post OAsy τε δ commato distinximus
Orationem. Nam structura sermonis haec est: o εγω σοι ενδειξάμενος βουλομαι - πεῖσαι μεταθέοθαι, quo probando ego, Si possim, persuadere tibi cupio, ut sententia mutata statuas pro vita intemperanti eligi oporteret Emperantiam. Ceterum Co
σθαι. καὶ με tarίθεσαι ευδαιμον ea re ρους ει ναι - J et mutata sententia statuis soliciores esse etc. V. HBindor L ad h. l. et nostra ad Euthyphron. P. s. D. D. ῆ οὐδ' αν - ουδεν rei aliori De negatione post οὐδε repetita V. annot. ad Rei p. IV. p. 426. B. Cap. XLVIII. ἐ κ ro D αυrου
γυμναοίων in ν D P l Η. o. itido in ab iis repetitam, a quibus suinta erat subu-Ia modo narrata. Palaestram videtur nominare scholam Pythagoreorum vel potius Empedocleam, in qua huiusmodi mythorum involucra Studiose quaerebantur. De loquendi genere V. Matthiae. q. 389. Nam Perperam in Iamblicho nuper Κi ess- lingius ro epit rην νυν. Fabulae argumentum hoc est: Faciamus duos esse homines, qui
multa habeant dolia, alter into-gra et Vino, melle, lacte repleta, alter perforata ac putrida fluidisque ad parandum difficillimis impleta. Ille, cuius vasa integra sunt, de iis erit securus nequo ullo modo sollicitus; hic Contra, ut, quantum diffluxit, tantum denuo doliis insundat, dies noctesquo laborabit, nisi extremis doloribus anici voluerit. Illi temperans, huic intemperans est simillimus, undo upparet hune es8e miserrimum ue- quo felicona praedicandum. E. καὶ aiio ι πολλοὶ πολ-
243쪽
καὶ αναγκάζοι tot Hic καὶ om. Clarh. Vat. Vind. 6. Par.
BCFI. Flor. a. c. o. m. Bodl. et pr. Coisi. Par. E. Itaque Hermaun. OX Iambl. et cod. Flor. X. extruso καὶ scripsit: αναγκύλtro δ' aet. Dein eandem Voculam ante νυκra vulgo omissam libri sero
P. 494. εκα r ε ρ tu a ν roςJ Sic Par. V. Flor. d. Vett. odiit. εκarερον, quod mutavit Behkerus. bo a J Ficinus: a Itaque ai- militer aliorum. Praeserendum videtur καὶ akioι αλλων πολλων, atque alii cadi multis huiusmodi rebus ploni. - ν ά Mar a sunt liquores. - χαλεπα dicuntur, quatenus non sino multa molestia Vinum, lae, Inel eompstrantur. Itaque cxplicationis gratia additur: καὶμ era Noticu ν πο νω ν καὶ χαλεπων ε κ π ο ρ ι ς διι ε ν α.dii' ενεκα ro Drων ησυ I. 'Io J sed, quantum ad haec attinoi, quietem agercti IIuno usum Voc. ενεκa te
Glossar. p. 273. coli. Aristo t. Hist. AD. VIII, 5. p. 368. ed. Selin. Aelian. H. Λn. XVII, 13. Pro ait' os νεκρos exspectabas καὶ ου νεκρos. Sed prorsus eodem modo De Rupubl. V. Oxtr. :
244쪽
πὶ ρουν, quod recepit Hermann. Perperam Finde isen. eoni. rito di δε λεγεις, quod soloecum foret. C. καὶ δυνάμενον π 1 η- ρ Ουντ α χα ι ρο ν r α ευ δ α ι ι .c.J Primo obtutu utiquo blandiatur alicui quod edidit S t o-Ρbanus πληρovi . Sed re ae- curatius considerata non dubium videbitur, quin ea lectio ab iis inventa sit, qui constructionis rationem non perspexissent. Est autem haec: καὶ λπωὶ χαιρονrα εὐδαιμονως ζῆν πονrαtὰς alia,' ἐπιθυμίας απάσας κae πληρosyra δυνάμε1 ον se. πλο- ρουν, et dico aliquem cum gaudio boato vi vero, dum et oras cupiditates habo at unctas easque explent,
in ippo id faciendi saeultato pollens. Do infinitivo
crati singulas cupiditates commemorare et eXempli Io O proponere instituenti Callieles it respondet, ut rem brevi praecidat Sequo ceteras omnes cupiditatos cognitas habere significet. Portinaciter nutem sententiam suam retinens simul etiam addit huce: καὶ δυναμεν ον - ζην. Quocirca deinde ab Socrate propter hane pervicaciam ridetur, qui ei respondet haec: Ρraeclare vo-rο, o bonet perge enim ut coepisti, nee te pudeat. Apparot turbas dedisse participiorum eumulationem, do qua iam in superioribus disputavimus. Si autem vera ost hace interpretatio nostra, facile earo-bimus etiam coniectura ΙΙein- dorsit: καὶ δυνάμενον πλη- ρο s P, πληρουν ra καὶ χαί- ροπια ενδ. ζῆν. Ceterum Bokkerus, qui retinuit codicum lectionem, pravo diκttraxit orationem commato post πληρου Prainteri Rito.
245쪽
Cap. XLIX. δε i δε - μηδ' ἐμε απ.J Orditur enim de re
διarεIODνra roν βίον: dicas, num etiam scabie laboranti et pruritu vexato beate vivere liceat, si abunde hsibeat titillationis, ita ut per totam vitam titilletur. Itaque haee: κνώμενον διarεiovi ra roν βίον, addita sunt ideo, ut praecedentia,
γῆς -l tu Vero non Verondum est no conturberis et ad silentium redigaris. Deusu vocularum οὐ μή egregie
disputavit Thier sch. g. 301. ed. 3. E. ii ἔ t ι τί σε ερ cur ol Si liquo praestantissimi libri κεφα-gnificat tὰ αἰδοῖα per euphemi-
lute non addito genitivo, ut Legg. VII, 13. , ubi v. A st. Isocrat. Helen. Encom. p. 239. ed. Behk.:sio DLot αι δε καὶ περὶ tibi νων διελθεῖν. Nam roύrot, cum ἐς et , connectendum, ut Phileb. p. M. C: tὼ δ' ἐφεξης roorOις πειρώμεθα λέγειν. Legg. p. 796.
246쪽
λαιων. Antiatticistam Anecdot. p. 104. κε spata orato P legisse Beh-kerus suspicatur.
ῆ τουτους roi μήσεις l Sio Clarh. Vat. Vind. 2. 6. Par. BCEFΙ. Flor. a. b. e. s. m. O. S. x. Bodl. et pr. Coisi. Editt. xi καὶ roυro νς roist. Fortiter pronuntiandum roDrους, quod qui non sonserunt καὶ addendum arbitrati sunt. ανε δ ν o troal Sio Clarh. Vati Coisi. Ven. Σ. Vind. 2. 6. 7. Par. BCIVN. Flor. a. b. c. m. Bodl. cum Ald. Bas. 1. 2. Stephanus ἀναέδην scripsiti Buti manui. Quamquam apud Herodotum simillimum locum inveni, ubi illo sic omissus est, Libr. III. o. 80: φθονέει γαρ
ili ia e. Gr. g. 432. b. p. 972. d. 3. Contulit He in dorsius Theaetet. p. 190. B: ῆ καί, ro
Quum εἰς rotavra praecedat, Pro ἐν ta D a vulgari loquendi consuetudine dicendum fuisse videatur ἐνtaD t. Verum tamen nonost quod hoo usu offendaris. Constat enim ἔνθα, ἐνταυθα et ἐνθάδε passim etiam de motu in locum usurpari. II o m e r. OdySS. II . vers. 204: ἐλευolim ἐνθάδ'
De Rop. VII, 517. C: οἱ ἐνrat in θα ἐiso ντες. Alcib. I. p. 134. B: ἐνrαυθα βλεποντες. Deinde a νέ-δ 'ν o Dicu respondet formulae: εο aans facOn. Altera forma drαίδην, quoniam neque ab αἰ-δώς neque ab acteio λαι salvis analogisto Iegibus derivari potnit, ubi quo proscribenda.
247쪽
αυτο φηρο εἶναι. 2 S8. Aιαφθείρεις, o Maλίκλεις, τους πρώτους λογους, καὶ Ουκ αν ετι μετ' εμου ἱκανῶς τὰ δντα εξετάζοις, ει περ πα0α τα δοκουντα σαυτῶ ερεῖς.
nune saltem, quum antea sontentiam tuam libero profiteri non ausus Si S. Criton. c. III. in .: ait' - ἔra καὶ νυν ἐυοὶ πείθου καὶ oesmrra, ubi
Notandum hoc ἀνομολογουμενος vi passiva positum, quum ανομολογεισέ te sit verbum modium paene contraria significatione praeditum. Verissimo, opinor, monuit Butim annus Auctar.
p. 524. illud ex a privativo et
Voce ομολογουμενος esse deri-Vatum , neque ipsum verbum ἀνομολογεῖσθαι usquam negantesignificatione positum reperiri, sed nonnisi participium ita adhiberi, quando significet non
consentaneus, ut pro adiectivo potius, ex α priV. et ὁμολογούμενος consent neus conflato, quam pro Vero participio h hendum videatur. Aristote . Anal. I, 34: at μολωγουμενον tota προειρημένως, quem locum comparavit He in-do rsius. Alia Exempla collegit Sohneide r. ad Theophr. Histor. Plant. VIII, 4, b. T. ΙΙΙ. p. 666.
248쪽
επι στημην π ου καὶ ε ῖς et ι J Aberat Vulgo που, quod codd. fero omnes eum edit. Bas. 2. Servarunt. Mox ἀνδρείαν Clarh. Vat. CoisI. Ven. Ex Vind. 1. 2. 6. T. Florent. d. s. Vulgo ανδρίαν. v. ad p. 492. Λ.ώς ετ ερον in ν ανδ ρ. J ώς ετερον ἴν Heliadors et Bekker. do coniectura. κaχεῖς rι καὶ ψυχήν; p. 460. B: ὁ δῶ δίκαιος δέκαιά που πραμει. De summa disputationis hie a Socrate institutas vide Pro- legomena. οὐ καὶ ἄν δ ρ ε ίαν - μετα
Nonne, quia diversa esset sortitudo a solentia, duo haec ponebas 2 Post εrερον Ηρkhorus et Astius invitis codicibus omnibus inseruerunt Or, quod suaserat Heind orsius. Praeter necessitatom, Opinor. De Republ. II. p. 358. C: παν-
prae edit: ώς, εἴ γε rἀὶη j, προςῆκον. Sed haeo quoniam facili opera mutari possunt,
ponamus certiora omissionis ex
ger. p. 769. comparatum: ῶς τε συγγονον βροrotot τον πεσόνrαλακrίωι πλεον. Patet haec di- Versi generis esse, sed tamen idonea ad vindicandam huius
loci lectionem. Nam hie quidemias ἔrερον idom est quod ώς
249쪽
Par. B C Ε FIV W. Flor. a. b. c. s. m. s. BOdi., quod Herm. recepit, quia articulus ante pagorum nomina passim omittatur. KAΛ. Σωκ ρ αr ης δε γε - J MutaVi personarum partes.
P. 496. νοσει Ir Oυ α νθ ρ ω πος J V. ανθρωπος legitur. δ ανθρωπος Par. V. Scripsi ανθρωπος. D. O te Καὶ λικχης ἔφη ο'Ἀχαρνευς κ. r. i. J Iocose addit nomen pagi, unde Callicles oriundus erat: quod fieri solebat in foedoribus iungendis, pactis faciendis, suffragiis serendis, psephismatis, aliis publicis negotiis in iudicio aut concionibus transigendis. Cons. Sympos. in. Thucyd. VII, 10: πατροθεν ἐπονομάζων καὶ χην κ. r. i.
haeo ad Socratis orationem trahuntur, proxima autem distinguuntur sic: - ῆ Ουο1ογεῖ:
E. Ora ν αυτος agror in lΗ. e. Si quidem sontentiam suam diligentius ex umb
οιμαι J ἐν μερει est: alternis vicibus, ut Saepe.αμ a re d r. - καὶ α μα ἔχειJ Sio αμα repetitum mox p. 497. A. Cap. LI. C. αυro λέγω εὐπεινῆ Pl II. e. saniem ipsa m
250쪽
qua distinctione profecto mirum est illud, quod Socrates Callioli, qui nihil nisi propositam abfirmavit quaestionem, respondet: μανθανω. Quid quod verba:
ἀλλ' ovν to γε πεινῆν auro ανιαρόν, prorsus non habent, quorsum commode reserantur, nisi illa: rδ μει roι πεινῶνra eo .
ηδυ, Calliesi assignata suerint. Itaque Bokkorus aliique ex plurimis codicibus reposuerunt: ΚΑΛ. Ἀνιαρὸν εγωγε ' ro μεν-
Sed negari non potest hane rR-tionem propterea esse moleStam, quod adversatur loquendi consuetudini. Neque enim usquam dictum reperius in respondendo apud ullum Graecum scriptorem καὶ εγιυ uai Parcu, sed ubique simplux tiai θάνω vel νδο υανθάνω usurpatur. Supra P. 490.