장음표시 사용
271쪽
τιαδον καὶ Περικλεα τουτονὶ τον νεωστὶ τετελευτηκοτα
Ου καὶ συ ακηκοας; ΣΩ. Εἰ εστι γε, ω Καλλίκλεις, ην προτερον σb ἔλεγες αρετήν, ἀληθής, τὐ τας επιθυμίας
ovressi ἀt ρέμαὶ Sic scribendum, nec vero Ουαυσίν, quod hic et infra p. 509. A. nonnulli habent. Quamquam Attici in sormis in σί exeuntibus , ἐφελκυσ&κύν cum iota demonstrativo interdum od per quem Athenion se sdici possint melior os sa-cti esso. Loquendi genus ad
Apolog. 8οorat. p. 38. C. explicavi. C. Θεμ toto κλεα ου κακουεις - J Praesens huius verbi de durante fama vel de eo, quod quis vel nunc, si nondum audivit antea, audire potest, usu loquendi sero perpetuo ponitur. v. Hein dors ad h. l. Matth. Gr. ampl. F. 504. 2. Eodem modo κχυειν apud Sophocl. Philoctet. v. 261., ubi v. Buti man II., et πυνθάνεσθαι Legg. I. p. 635. B. Sic etiam Latini audiro et accipere dicunt, de quo usu v. Heus in
ger. ad Cic. Ossic. I, 6, 19. Goria hard. ad Lael. 10, 34. Goeron E. ad Legg. II, 26, 64. Corto ad Lucan. I, 5b9. -
brevius, modo longius tempus designare quum aliunde constat, tum prudenter monuit Casau bonus ad Athen. T. III. p. 23b. ed. Schweigh. Diximus do his Prolem. Cap. IV.
quidem Vera virtus B St, quam tu modo dicebas. Eadem structura Phaed. p. 88. D : ο γαρ σφοδρα πιθανος curio ν δ Σωκρατης εχεγε λογον, νυν
mid. p. 172. B. Theaet. p. 1bT. E. et plurimis aliis locis. Priori membro non addita est apod sis, quam omitti solero constat subsequento alia sententia superiori per εἰ δε vel εἰ δε μή opposita. os Matth. g. 617. ΡIorumque intelligi licet καὶως χει. Ad haeo autem: εἰ δε μη
ribus intelligendum relinquiturto Dro ἀληθες ἐσrιν, in quo non est quod haereas. Neque etiam illud offendit, quod post ora illatus est infinitivus απore1εῖν. Pleno enim dicendum suit: ομολογεῖν,
272쪽
ανδ9α τουτων τινα γεγονέναι εχεις εἰπεῖm, ΚΑΛ. O εγωγε, πῶς ει πω.
ἴδωμεν δh ουτωσὶ ατρεμα σκοπουμενοι, ει τις τουτων
est, sed illud, quod in posteriore disputatione
coacti sumus concedere eas oupiditates, quae quum explerentur redderont hominem meliorem,
expleri et satiari oporterser ut hic quoquo locus in iis numerandus sit, in quibus grammatici δεἰν intelligendum esse iudicaverunt. v. ad Phao-don. p. 95. B. p. 104. E. Illud vero multum habet dubitationis,
quomodo structura Verborum ro Drου δε tεrrv rις εἶναι exPedienda sit. Hein dorsius ver-hum aliquod exoldisso suspicabatur, aut eoae in εἴη αν mutandum esse. Astius coniicio-bat legendum esse: rovio δετεχνης εἶναι, quod cum librorum
hibentium sere congruit. Mihi in tanta librorum do vulgata lectione consensione probabile vi- Sum est hace per anaeoluthouesso accipienda. Ponitur enim nominativus cum infinitivo, quasi
serenda autem hace sunt ad illa Socratis cap. LIV.; ubi eiusmodi virum, qui bona a iucundis dis.
cernere atque docere posset, quaenam voluptates malae, quae honao habendae essent, tεIδικον appella erat.
quendi illustravit ad h. I. ΙΙeind.; attigimus item nos ad Symp.
273쪽
εργαζεται. οιον εἰ βουλει ἰδεῖν τους ζωγραφους, τους οἰκοδομους, τους ναυπηγους, τους ὰλλους πάντας δη-
πραγμα, καὶ ο ξ τε δη αλλοι δημουργοὶ και ους νυν δηελεγομεν, οἱ πεοὶ το σωuα παιδοτρίβαι τε καὶ ἰατροί,
Ρ. ωέ. καὶ συ ντ at roυ ο ιη V. συνrάσσουσιν, quod ex Clark. Vat. Ven Σ Σ. aliis plurimis correctum. B. ἐκ τῶν π ρ δ oθε i J V. ἔμπροo, εν contra plurimorum Optimorumque librorum auctoritatem. Clarh. et Vat. προσθε, do qua forma multus est Schnoider. ad Remp. I. p. 124 seq. libr. II. p. 363. D. Nos, quum rara sint apud Platon om certa huius terminationis testimonia, cum Lobe kio sucimus ad Phrynich. p. 284., qui eam apud prosae orationis scriptores citeriori graecitati acceptam referri existimat. Videmur enim Observasso posterioris aetatis scriptores multa ex epica dialecto adscivisse, quae optimorum temporum atticismus ignoraret. Quod igitur hic aut ille liber eiusmodi formas εκα oro ς οὐκ e ἰκῆ ἐκλεγο με- νος προπινερε et quemadmodum etiam eo teri opificos
Omnes, Buum quisque opus spectans, non te mero oligentes adhibent id, quod ad opus ipsorum adhibent, sed eo consilio, ut so
Notabilis verborum Structura. Namque Vorbum προς νε ρει pen
ἐπορε Τεro. cons. Matth. q. 302. annot. Neque aliter Latini. Cassar. Beli. Gall. I, M: Duao filia o harum, altera occisa, altera capta est. Do re ipsa cons. Phaedr. p. 264. D. Οιον ει βουχει ἰδειν -Jvoluti si vis consideraro pictores, fabros, navium fR
274쪽
269 δ' dii iρυχη; αταξίας τυχουσα ἔσται χρ στή, η τάξεως τε
καὶ κοσαου τινύς; ΚΑΛ. 'Aναγκη ἐκ των προσθεν καὶ τουτο συνομολογεῖν. ΣΩ. Tl ουν δνομά εστιν ἐν τω σωματι τω ἐκ τῆς ταξεως τε καὶ του κοσμου γιγνο-
ἐκεῖνο τι δνομα. ΚΑΛ. Tl δὲ Ουκ αυτὴς λέγεις, ω Σώκρατες; αὀ. 'Aλλ' εἴ σοι ῆδιον ἐστιν, ἐγδε ἐρῶ. ob δέ, αν μἐν σοι δοκῶ ἐγδε καλῶς λεγειν, φάει ' εἰ δὲ μή, ἔλεγχε καὶ μὴ ἐHτρεπε. ἔμοιγε δοκεῖ ταῖς μὲν του σῶ
exhibet, id posterioris aetatis grammaticorum haeresibus tribuendum. Mox verba Γγίειαν καὶ ἰσχυν ισως λεγεις, qua Vulgo ad Socratis trahuntur orationem, ita ut proximum Tycuye tribuatur Calliesi, non dubitavi eum Ηeindocto Callicii adscribero, quam rationem iam Fidinus sequutus est et suasit etiam Cornarius. Sic etiam Vat. Ven. Σ. Vind. 2. Par. BCEIV. alii. C. ως πε ρ ε κεῖνο ro OMO uαὶ Emendavit Heindors. εκεῖν p. ε μοι γ ε δοκει l Clarh. εμωγε γαρ δοκεέ. Bas. 2. ἐμοὶ γαρ δ., ut Turr. Herm. In proximis mind. coni. δνουα εἶναι ro υγιεινον ἰ
non opus. bricatores, ceteros omne S
opitio es, quomodo omninordine disponant est. Quod vides dictum esse omis8R RPO-dosi, quae tamen latet in his: ώς εις riuo κ. r. 1. Etenim dici poterat sic: voluti si vis consideraro - opisi eos, ta-elle animadvertes, quo modo omnia ordine disponant. De asyndeto Verborum rotis alio υς πανrας δημιουργους V. ad Sympos. p. 186. D. Do
Rep. IV. p. 434. A. X. p. 598. B. Theae t. p. 171. B. coli. infra p. b17. D. Eundem loquendi
Hein dorsit odiderunt. Diuiti ou by Cooste
275쪽
ψυχῆς τάξεσί τε καὶ κοσιεχσεσι νύμμύν τε καὶ νόμος ολν καὶ νύμιμοι γίγνονται καὶ κοσμιοι ' ταυτα δ' εστι δικαιοσυνη τε καὶ σωφροσυνη. φίς, η ου; RAA.
Cap. LX. Σεδ. ODκουν πρὁς ταυτα αυ βλέπων ὁ ρήτωρ εκεῖνος. ὁ τεχνικος τε καὶ ἀγαθύς, καὶ τobς λύγους προςοίσει ταῖς ψυχαις ους αν λεγ si καὶ τὰς
πραεεις απάσας, καὶ δωρον εαν τι διδω. δῶσει, καὶ ε τι ἀφαιρηται, ἀφαιρήσεται, προς τουτο ἀεὶ τον νουν Ε , O πως αν αἱ του τοῖς πολ&αις δικαιοσυνη μεν ἐν ταῖς apt)χαῖς γιγνηται, ἀδικία δὲ ἀπαλλαττηται, καὶ σω
καt' εἶδος λεγύμενον ἐκ πολλωνίον αἰοθήσεων εἰς εν λογισμ' ξυναιρουμενον. touro δε ἐστιναναμνησις ἐκείνων κ. r. i. , ubi recte, opinor, He in dorsius: ro Iro'. inquit, Mi. e. rδ συναι- ρειν λογιstust εἰς ἔν rroiiὰς αἰ-οθῆοεις. Paullo aliter Se haeserus ad Demosthen. Apparat. T. V. p. 289. verba intellexit. Cap. LX. προς ro υνο αεὶ ro ν νουν ἔχων - J Ex plicantur superiora illa: προς raura αν βλεπων. Dein in ver bis a Dro rota πολίεαις rectissime sese habet genitivus, quum cur nuperus quidam eriticus in avres mutaverit, caussam intelli' gimus nullam. E. καὶ ἔὶ artoptimo si amminus. Huno vocabuli usum
276쪽
τας Βαθυμίας ἀποπιμπλαναι, οἷον πεινωντα φαγεῖν οσον βουλεται eti Mai ωντα πιειν, πιαινοντα μὲν ἐωσιν οι ἰατροὶ ως τα πολλα ἡ κάμνοντα δε , ως επος εἰπειν, οὐ- δεποτ' ἐωσιν ἐμπίπλασθαι ων ἐπιθυμεῖς συγχωρεις τουτο
rinis Himielit. Praeterea Heindoinus coni. ν roυνανrων, ῆ κara γε r. 3. i. καὶ narroν. Mire Ficinus: quod non sit pro suturum, hoc est, plus Vel minus Vel eontrarium, quam iusta dictat ratio. Ρ. 50b. o D ros καὶ ς xj v lv o χθ η ρω ςJ V. Ovrcv ζῆν καὶ μοχθηρῶς. Clarh. Par. W. ODrcu καὶ ζῆν καὶ letor'. , sed alterum καὶ punctis notatum. Receptam lectionem firmant Vat. CoisI. Ven. ΣΣ'. Vind. 1. 2. 6. Flor. x. Bodl. Meerm. Iamblich. ODκουν καὶ rας ἐπ.J και addunt Ven. ΣΞ. Vind. 2. Flor. d. m. x. Aug. Bodl. Meem. et Iambl., unde eum Behhero recepimus. ubi de formula oλίγον καὶ οὐδέν diotum est. Sontentia totius loci haec est: quid enim prodest corpori aegroto et male associo practhere multos cibos quamvis iucundissimos aut potus aut
quandoque non plus utilitatis afferet quam contrarium h. e. quam Biomnino nihil praebere , si
quidem rct m re to aestimas, imo etiam minus
Alii aliter. Ρ. 505. o ooν β o Dier ati Intelligi licet tις, quo tamen non opus, quum indefinitae personao significatio iam contineatur Verbis πεινῶνta paretV. B. και μὴ ἐπιτρέπειν α 11'arrα π.l neque ei per mi tere, ut aliud quid faciat, nisi quibus fiat melior. O δ κ o s ν τὰ et ργειν - κο λα ζειν:l Hyperbaton notandum hic est; ordo vesctorum enim hic est: υDκουν to εἴργειν ἀφ' ιό ν ἐπι h μει ἐora vota ζει νοῦ
277쪽
-ομενει ωφελουμενος καὶ αυτὴς τουτο πάσχων, περὶ
Etiam hic o Dros ανήρ cum indignatione dicitur de eo, qui praesens est. V. ad p. 467. B. Ceterum de notione verbi κοχύδεσθαι audias Aris tot. Rhetor.
πληρωθῆ. Ita quo rιμωρια rein fertur ad exigendam vindictam legibus debitam. κοὶaotς ad emendationem et cohibitionem peccantis, ut vere monuit Wyblon bach. ad Sele t. princi P.
histor. p. 372. Hinc expendes vim additi participii κολαζομενος, quod nuper suit qui deletum vellet, scilicet ut otiosum et su
Γοργίου χαρ l Respicitur ad p. 497. B. 1. C.
den wis thun Brechen a diis das Gemraeh in dis Mitte aby Futurum in hae sormula usurpatur, quando quid futurum sit quaeritur; coniunctivus contra dubitationis indicium tacit, ita ut significet aliquem consilii inopem haerere, quid pro rerum conditione faciendum siti Itaque recte Euripid. IOn. V. 738: εἴπωμεν η σιγωυενοῦ ξ rί δράσομεν; ex quibus illud est doliberantis, hoe id, quod futurum est, ignorantis atque de eo dubitantis r sollen toir reden oderaehwelyen Oder was werden Nurthun y Divorsum usum habet praesens tempus, quo de BO qua
ritur, quod iam nunc fit, ut h. I. v. ad Sympos. p. 176. A. Quum igitur in eo sit Callicles, ut disputationem abrumpat a finiat, saeile apparet, cur dicatur
quod Stephanus discrimine dictionis non perspecto invitis libris reposuit. Erravit igitur
278쪽
GORGIAS. P. 505. Od. St. 273πεὐιlli. ἀποκρινα ουν καὶ τα λοιπα, ινα quιν 6 λόγος
λεις, ποίεο euoi γὰο ου μέλεt. Formulam copiosius illustravi ad Phileb. p. 12. A. - Deinde Astius pro θεμς seribendum putavit .Hμιν. v. Selia serus
ad Apoll. Rhod. Vol. II. p. 407. Rei sigius ad Soph. Oed. Col. v. 118b. T. I. p. 343. φασὶ parentheti eum esse statuit atquct onnectit Meraliυ εἶνat. Quae ratio merito displicuit Doeder- lino. Post ea, quae ab Elms-leio, God. Hermanno, Butt-m anno disputata sunt, dubium Vix esse potest, quin θεμις in hac formula tamquam nomen indeclinabile usurpatum fuerit. De qua re nolo repetere ea, quue disseruit Butim annus Gramm . ampliori T. I. p. 232. et T. II.
p. 405. - μυθος α κεφαλος comm ct moratur etiam Lem. VI. p. 7b2. A., quem locum iam Finde isen. indicavit. Indo Apostolius in corpus Paroemiarum re epit Centur. II, 32. et addit: επὶ των αrεχῆ λεγύνζων.
Pertinet huc locus Phaedr. p. 264. C : δεῖν πανra λόγον sines pilor
279쪽
ουτως εἰ μεντοι ποιήσομεν, οἶμαι εγωγε χρῆναι πάντας ήμας φιλονείκως ἔχειν πρὁς τδ εἰδεναι τι αλσες τί ἐστι περὶ ων λεγομεν καὶ τί ψευδος ' κοινον γαρ αγαθον-ασι φανερον γενεσθαι αυτο. δίειμ μὲν Ουν τω λέγω 506 εγω ως αν μοι δοκη εχειν ' εαν δε τω υμ- μὸν ταδντα δοκω ομολογεῖν ἐμαυτω, χὐχὶ ἀντιλαμβανεσθαι καὶ ἐλεγχειν. ουὁε γαρ τοι ἔγωγε εἰδῶς λεγω δ λεγω, αλλα τω κοινη μεθ' υμων, ωςτε, αν τι φαίνηται λεγων οdmpιςβηὶ τῶν εμοί, ἐγω πρωτος συγχω0ήσομαι. λεγιο μέντοι ταυτα, εἰ δοκεῖ χρῆναι διαπερανθῆναι τον λύγow εἰ
P. 506. φαίνηrαι λεγων δ ἀμ p. J Vulgo δ λεγων ἀμνιςβ.,rου 'Επtr. γεν.J Cum εἰρωνεία quadam hoc ab Socrato dici putandum est: Se ilicet ut mihi illud Epicharmi a ei dat-l Lysid. p. 211. B: δια
Auam ita pergit loqui: Sed ita faciendum utique Videtur. Quod Vulgo Iogebatur Πνα μὴ
ro ros En , id merito repudiavit Butim annus, ut quod etiam minus aptum videretur verbis Seqq. ἱκανος γενο=llat. Respicitur autem adversum Epicharmi ap. Athen. Deipnos. VII. c. 16., ubi leguntur haec: πω δἐκara rῖν σοφον Eπίχαρμον, μη δὸν ἀποκριναμένου roυ κυνδς' ,, Ta προ ros δυ' aνδρες ελεγον, εἰς ἐγών αποχρέω , quom in pro- Verbium abiisse docuit ibi C a-
τως l Interpunxi nunc ante OD-1ως , quum Vulgo post ODrως punetum esset illatum. Ita omnis
sublata est loci dissicultas. Hoc enim dicit Socrates: Verun-
tamen videtur maxime esse ne es sarium. Ita verosi saciemus ut ego solus disserendi partes Rustineam), Vos re t i quos op O ditet attendere est. Et video nune etiam Syhrandum eam rationem commendavisse. Mox quod id αὶ ως et ψευδος Opponuntur, ne quis ψευδες scribendum opinetur, pauca de hoc genero dicta sunt ad Apolog. So- orati p. 34. E. Phileb. p. 37. B. Nee vero quisquam eum Cobeto Nouv. Leeu. p. 691 seqq. φιλονίκως requiret, viro doeto assentiens, φιλονεικος, φίλονεικία et gula νεικεῖν ossa vocabula
nihili putanti, quae ubique in
ροχοπικος, φιλονικία, τελωνικαν mutanda sint. Nam primum quidem utraque vi et potestato
280쪽
275 δὲ μὴ βουλεσθε. εωμεν δὴ χαίρειν καὶ ἀπίωμεν. I P.
Ἀλλ' ἐμοὶ ιμεν ου δοκεῖ, ω Σωκρατες, χὐηναί πω ἀπιεναι, αλλα διεξελθεῖν σε τον λογον φαίνετια δἐ μοι καὶ τοις Βαλλοις δοκεῖν. βουλομαι, γαρ ἔγωγε καὶ Λυτὁς ἀκουσαί σου αυτου διιύντος τα ἐπίλοιπα. a s Z. 'Aλλα μεν δη coΓοργια, καὶ αυτος ήδίως μὲν αν Καλλικλεῖ τουτί' ἔτι
Meerm. Vetti editt. εξελεγχρς, quod tuetur Herm. De sorma a1 si Vσομαι V. Plerson. ad Moer. p. 21. sua disserunt non mediocriter, quum φιλονεικεῖν et cognata vocabula de contentione, rixa, aemulatione dicantur, φιλονικεῖν autem et φιλονικος devictoriae studio et eupiditate usurpari soleant, ut nee haeo nec illa ubique locum suum
tueantur; v. ad Alcib. I. p. 122. C. De Rep. VIII. p. b45. A. Deinde
speio νεικος, adiectivum, etiamsi videatur fingi debuisse φιλονεικής, siquidem a neutrius generis nomine νεῖκος ductum sit, tamen ubi illud ab antiquiore forma min. νείκο repetas, re in item φιλονεικος so habet. δ ίει ue μὲν ο υ ν r φ λων ω -JΙntel I. ravia: porsequar igitur rem disputation ego.
dorsio corrigamus roν Ior V. Ingenioso vero Cora es res toros Rcripsit, ut sensus ait: διεξερχομαι τοίνυν εἷς ἐγ- roDς δε λογους, rga re ἐμὸν καὶ ο νίψειλες συ λίγειν. Quamquam hane sententiam puto alitersuisse expressurum philosophum. Mox αντιλαμβάνεσθαι plano est Latin. re pro hendero, ut So