장음표시 사용
281쪽
D μεθα; ἀγαθον δε, ου παροντος dγαθοί ἐσμεν; Πάνυ γε.' Aiace subhν αγαθοί γέ εσμεν καὶ et μεις καὶ ταλλα πανταοσα ἀγαθὰ εστιν, ἀρετης τινος παραγενομενης; Eμοιγε δοκεῖ αναγκαῖον εἶνm ca Ααλλίκλεις. 'Aλλα ιμὲν δὴ si γε αὐετ h εκαστου, καὶ σκευους καὶ σῶματος καὶ ε)υχης
αυ καὶ ζωου παντος, ου ταδ εικ si καλλιστα παραγίγνεται,
C. α Dro ς καὶ περαινεJ Steph. avia invitis codicibus. D. οὐ res εἰκῆ κάλλι orat Editti omnes orla Ουrως εἰκῆ. Sed oDχ Om. Clarh. Vati Coisi. Vind. 1. 6. Par. BCEFIV. Pro οντως autem os rων exhibent Coist. Par. BCEFIV. Flor. n. b. c. d. s. m. o. S. Iamblich. Protrept. c. 19. Vind. 6. ου τοι etai . Hine sponto prodit οὐ ro1 εἰκῆ, quod amplexi sunt etiam Turr. Herm. 'Εγω μεν γαρ φημι J V. γαρ δή φημ. Sed δή om. Clain. Vat. Ven. Σ. Vind. 1. 2. 6. 7. Par. IV. Flor. h. x. Bodl. Meerm. Iambl. Zethi persona Socratem a philosophiae studio dehortatus erat, quemadmodum ille Amphiona
fratrem a musices tra latione. Itaquo Socrates se nunc ait Amphionis partes agere Voluisse at-
quo vicissim Calliclem ad philosophiae studium cohortari. De εως Praecedente indicativo eum αν copulato rursus cum indicativo aoristi coniuncto V. Matth. Gr. Rmpl. g. 522. C. μεγι eo ς ε υεργε rvς ara γεγ ρανειὶ Nomen ei ερ- γεroi tam erat honorificum apud Graecos, ut illud non raro principes aliarum civitatum expeterent. V. De Rep. I. p. 344. E. Quando autem Athenienses aliquem eo honore mactabant, dicebatur illud αναγράφειν et a Pa-κζρυrtειν ram ei es γεrην rῆς πόλεως. Hine dictio abiit in proverbium: de qua re v. IIem- stertius. ad Lucian. Diat. Mort.
p. 367. ad Contemptat. g. 24. Wolf. ad Dem. Leptin. p. 283. Dorvii l. ad Charit. p. 317. 624. et interpp. ad Thucyd. I, 129. Cap. LXII. ἐμου αναλαβον roς ro ν λογονJ Vid. ad
Criton. cap. VI. Ceterum recte
282쪽
πονθυῖα κακη εστιν. ην δε αυτη ῆ αφρων τε καὶ ακύλα- στος; Πάνυ γε. Καὶ μhν ο γε σῶφρων τα προςήκοντα πράττοι αν καὶ περὶ θεους καὶ περὶ ανθρά πους; ου γαρ ὰν σωφρονοῖ τα μη προς κοντα πραττων; 'Aνάγκη ταυτ' εἶναι Ουτω. καὶ uhν περὶ μἐν ανθρωπους ταπροςήκοντα πραττων δίκαι δν πραττοι, περὶ δε θεους B5σια - τον δὲ τα δίκαια καὶ ὐσια πραττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ ὁσιον εἶναι; 'Eστι ταυτα. Καὶ μὲν δη καὶ
ανδρεῖον γε ἀναγκο; Oi' γὰρ dii σῶφρονος ἀνδρος ἐστινοἴτε διωκειν Οἴτε φευγειν α ιιχὶ προς κει, αλλ' se δεῖ καὶ πράγuατα καὶ ἀνθρωπους καὶ et δονὰς καὶ λυπας
αφρων re καὶ σκολα s rogi V. καὶ η ακ., quod solus foro Par. E. tenet. Dein Vind. 6. Flor. X. ocu ρονοίη. Sed nec alterum sormam Atticis infrequentem esse Constat. v. infra p. 510. C. D.
latissimo sensu dicta est, ut etiam rebus sit attributa. P. 507. παρα ta ora alia
B. αλλ' ἔ δεῖ καὶ π ρ. -J-Inter alias temperantiae definitiones tribuitur haeo Platoni:
283쪽
τευγειν καὶ διωκειν, καὶ υπομενοντα καρτε9ειν οπου
C δεῖ ωςτε πολλλὶ ἀνάγκην. ω Καλλίκλεις, τον σωφsOνα, ωςπερ διήλθομεν, δίκαιον οντα καὶ ανδρεῖον καὶ Oσιον ὰγαθον ανδρα εἶναι τελεως, τὁν δὲ αγαθον ευ τε καὶ καλως πράττειν se ὰν πράττύ, τον δ' ευ πράττοντα μακαριόν τε καὶ εὐδαίμονα εἶναι, τον πον ρον καὶ κακως πράττοντα αθλιον. ουτος δ' ῖν εἴ- ό εναντιως εχων του σωφρονι, ὁ ἀκολαστος, ον ob ἐπίνεις. Cap. LXIII. ' ω ριὲν ουν ταυτα ουτω τίθεμαι καί PVμι ταυτα αληθη εἶναι. εἰ δε ἔστιν ἀληθῆ, τον βου-D λύμενον, ως ἔοικεν, ευδαίμονα εἰναι σωφροσυνην μὲν
διωκτεον καὶ ασκητεον, ακολασίαν δὲ φευκτεον ως εχειποδων εκαστος euων, καὶ παρασκευαστεον μαλιστα μὲν
C. πράττειν ἁ α ν πράττηJ Soloeco Vulg. πράrrol. Coniunctivum tuentur codd. omnes praeter Par. E. Flor. S. Eundem etiam Iambl. habet. ζαυra Oυrω re θεμαι J V. Ουrcu raura adversantibus libris
optimis et plurimis. D. ri ἰδιωτης η πολιςJ Bas. 2. πολίrης. Inepte Findeison.
duplicem habeat significationem, ut sit vel recto et bene agere vel pro sporn uti sortuna, ex thao ambiguitate ducitur argumentatio: quod quidem apud Platonem alibi quoque ita fieri demonstratum est ad Charmid. p. 172. A. Recto vero Schio iam macherus vidit Platonem ea in re non fraudem sit sallaciam. esse Sequutum, sed id potius egisse, ut usum loquendi codirigeret et in rem suam eOn-Verteret. Quippe persuaserat sibi philosophus eum demum boato vivere, qui bene et honestongeret. Utrum quo igitur ipsi
to ν βουλύμενον - ἀοκ -rεονὶ ei, qui beatus osso velit, temperantiam osse
colendam Et ex rcendam. Verbalia cum accusativo QOnstructa. v. ad Criton. p. 49. A. - ῶς ἔχει ποδῶν, h. o. quRm maximo potest. De construetion o v. Matth. g. 337. D. καὶ π α ρ ασκευ ασ r.J Verbalia in t Eoi= torminata non tantum a Verbis activis, sed etiam a verbis mediis derivari Hotn- dorsius demonstravit ad Phao-don. p. 46. De quo usu quid statuendum sit, egregie OXPosuit IIormannus ad Sophool. Oed. Tyri v. 628. Cons. etiam Buti mann. Gr. ampliori T. I.
284쪽
279 μηδὲν δεῖσθαι του κολάυσθαι, εαν δὲ δεηθθ ῆ αυτος 1 αλλος τις τῶν οἰκείων, χὶ ἰδιώτης η πολις, ἐπι θετεον
ωοιγε δοκεῖ ὁ σκοπος εἶναι, προς ον βλεποντα δεῖ ζῆν,
καὶ πάντα εἰς τουτο τα αυτου συντείνοντα καὶ τὰ τῆς πολεως, οπως δικαιοσυνο παρέσται καὶ σαλπροσυνη τα μακαρlor μελλοντι ἔσεσθαι, ουτω π9αττειν, Ουκ επιθυμίας Εεῶντα ἀκολαστους εἶναι καὶ ταυτας επιχειμουντα πλἹ9ουν,
ἀνήνυτον κακον, λύστου βιον ζῶντα. Di τε γὰρ αν ὰλλο ἀνθρώπιρ προς λης αν ειο ὁ τοιουτος Osτε θεω ' κοινωνεῖν γὰρ ἀδυνατος ' οτω δὲ μ ν ἔνι κοινωνια, φιλίαο Dκ αν εἶν7. φασὶ δ' οἱ σοφοί, ω Καλλίκλεις, καὶ οDὐανον καὶ γην καὶ θεους καὶ ανθρ ους τὴν κοινωνίαν
ris αυτου συνrειν. J Ante tis avro D Flor. h. et Par. V. addunt καί, quod recepit Behkerus. Sed non putamus nunc eo vocabulo opus UsSe. E. Oυ res πράrrεινJ st,' ros CIarh. , quae scriptura prodit dubitationem de usu huius formulae, quom infra illustravimus. Idem liber dein cum Vat. καὶ ravra ἐπιχ.
μαρrηκδιας κaὶ nuutην καὶ πουν ἔχει 1 . Legg. I. p. 645. B. 64l. A. IX. p. 864. A. Craiyl. p. 385. A. Plura dabunt inter- protes Demosthen. Apparat. Schaesor. T. IV. p. 4. Veram esse lectionem vulgatam etiam BX eo apparet, quod SocrRtes et in superioribus de patria iniuriosa loquebatur p. 480. B., et deinceps addit haec: ris αυrsv συν-rείνονra καὶ ris rης πόλεως.
quid ad aliquid reser re, frequens dictio, quam exemplis illustrarunt He indor . ad h. I. et Astius ad Legg. p. 398.
Pronomen ro Dro reser Q Seqq. O πιυς 3. παρε orat. Deinde otirco πραττειν est id ipsum a gero,no. ut omnia huc reserantur. Sic enim ovros πρarrειν et ro Dro
πράrrειν usurpari ad Menex n. p. 244. D. docuimus. E. νή Ἀοι κακόν J II. e. οπερ ἐorὶν ἀνηνυtον κακον. Nam appositio ad istam sententiam referenda. v. Matth. g. 431. Est autem αν νυrον κακον proprie malum, quod non potest parsi ei et ad exitum perduci, h. e. nullo unquam tempore sanabile. Voce usus est philosophus etiam Phaedon. p. 84. A. Sophist. p. 264. B. De Republ. VII. p. 531. A. Legg. IV. p. 714. A. V. p. 73b. B.
285쪽
B δικαιοσυνης καὶ σωφ9οσυνης κτησει ευδαίμονες οἱ ευδαίμονες, κακίας δε ὰθλιοι ' οι αθλιοι ' η εἰ oυτος ήλμης εστι, σκεπτέον, τί τα συμβαίνοντα. τα προσθεν ἐκεῖνα
ω Καλλίκλεις, συμβαίνει πάντα, ἐφ οἷς συ με φρου, εἰ
Ρ. 608. B. α ιοι οἱ ἄθὶιοι J Prius ad Loι additum de coniectura Ηoindoini. Balterus ordine in vorso Oi amoι ἄθλιοι maluit, quia ita corruptelae caussa facilius intelligatur. Id otiam Horin. sequutus est. Sed membrorum concinnitas alteram rationem postulare videtur. τί et α συμβαινον ta J Sic Clark. Vat. Ven. Σ. Vind. 1. 2. 6. 7. Par. BCΕFIVW. Florentini, Bodl. Aug. Meerm. et Pr. CoisI. Legebatur Mam. C. αρα δει εἰν α ιJ V. δειν εἶναι, contra auctoritatem Clarh.
Eadem habet Olympiodorus, qui addit: ii γὰρ φιλία προς rῆ
δομου διάκρισις. ὁ Ουν αδικος παντὶ ἐχθρος ἐora καὶ ουδενὶ κOeνωνει. Do Empedoclis haesententia, satis illa celebrata, V. Sturgii doctissimum opus, quod inscriptum est Emp doeles Agrigentinus, T. I. p. 214- 2b6. Cur Empedocles potissimum respiciatur, supra ad p. 493. A. indicavi. Erat enim Gorgias ipse huius disciplinae addictus. - Voc. δ και Orης reperitur etiam Protagor. p. 331. B. X noph. Cyrop. VIII, 8, 7. - Rerum universitatem primus dicitur Pythagoras του κόσμου nomino appellasse, do qua revido quae scripsimus ad Tim. p. 27. Α. Ρ. λη. ii ἰ oor ης η γ εω μ ε r ρ tκ ή -J SohoI.: rour Drινὴ δικαιοσύνη. ravrην δε 2ην γε
locus Legg. VI. p. 756. E. Seqq. iam a Routhio indicatus. Dis- eernitur ibi ἰσδεης arithmetica,
sura, deniquo externa aequalitato continetur, ab &δrηrι geometricu, quae quod cuiusque virtuti conis
venit, id ei tribuit ideoqito inteream veramque aequalitatem tuetur. Itaque sententia verborum haec est: latuit te suum cuique esse tribuendum et ab omni lucri cupiditato abstinendum ess o. Plura dabunt Valckenar. ad Eurip. Phoeniss. v. 541. Ho indor L ad h. l. Astius ad Legg. p. 289. Addo Camerarium Commen-
286쪽
GORGIAS. P. 508. ed. St. 281 σπουδάζων λέγοιμ, λέγοντα, οτι κατογο9ζτέον rixi καὶ αυτου καὶ υἱέος καὶ εταίρου, ἐάν τι domisi, και τῖὶ 9ητορικὴ ἐπὶ τουτο χρηστέον. καὶ θ Πωλον αἰσχυνν ωου συγχωρεῖν, ἀλhi j ὰρα ἰν το εἶνm τι ἀδικεῖν του ἀδι-
Vat. CoisI. Vind. 2. 6. Ven. ΞΣ. Par. BCEW. Meem. BodI. FIor. R. b. e. d. f. o. s. Ald. Bas. 1. 2. Etiam Quintil. ΙΙ, 1 b. δεῖ. Hein- dors. ex Par. ἔδει scripsit. ri reor' ἐστιν ἁ σ υ l V. τίνα, rursus praeter codieum fidem. οὐδενὶ ουδε των οἰκειωνJ Libri omnes οὐδε Mυν οἰκείων, quod recte servarunt Astius et Belaherus. Sed Findeisen. et Nein- dors correxerunt oure. At enim Vero non tres distinguuntur notiones, sed duae, ita ut o Drε ἐμανrse et oure rῶν φίλων Ουδενὶ intor se opponuntur. Iam ad alterum hoc additur ovδε των οἰκείων, tar. in Ethic. Aristotel. Nicom. p. 2l2 seqq. ed. Francos Εἰε r. η ἐξεχεγκτεος - lΕtiam hoc loco ειεν transitionem facit ad aliam rem. v. ad Euthyphr. p. 13. D. ad Phaedon. Ρ 95. A. Verba sie intelligastiam aut refellenda haec disputatio est atque docendum non iustitiae ac temperantiae possessione homines solices Oxsistere. De hoc usu verbi ἐξελέγχειν v.
gandi particula etiam ad alteram enuntiati partem reserenda est. V. ad P. BI 2. A. τί τ ὰ συμβαίνονταJ Mox secl. Cr rί πnt ἐστιν α συ ἐμοὶ ονειδίζεις. Phaed. p. b7. A. p. 58. C. Euthyphr. p. 15. A. Hipp. Mai. p. 285. D. ibique var. lecti.
Sed non raram esse hane constructionem hodie satis constat. Exempla collegit He in dors. ad h. l. et Κru eger. .ad Xenoph.
p. 480. B. seqq. Illustrant vero haec sententiae praegreSSae partem postremam: τί ris συυβαμνονra, ideoque adiiciuntur ασυν
ctum sit αλσῆ αρα ην, apparebit ex annot. ad Phaedon. p. 68. B. cap. XIII. In proximis satius
duximus servore codicum nostro
rum scripturam δίκαιον αρα δεῖ, quum IIo in dorsius ἔδει ediderit. Cap. LXIV. C. α Ου ἐμ oc
287쪽
κινδυνων, εἰμὶ δε ἐπὶ τω βουλομένω ω ερ οἱ -μοι D του ἐθελοντος, αν τε τυπτειν βουλητω, το νεανικον δὲ τουτο του σου λογου, ἐπὶ κοθρης, ἐάν τε χρω-α ἀφαιρεῖσθέα, ἐάν τε ἐκβάλλειν ἐκ της πολεως, ἐάν τε, τοεσχατον, ἀποκτεῖναι. καὶ ουτω διακεῖσθω πάντων δ h
πολλακις μεν ηδη ειρηται. of δὲν δε κωλυει καὶ ετι λεγε- σθαι ' os φηm ω Καλλίκλεις, τι τυπτεσθαι ἐπὶ κόρρης Ε ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, of δε γε το τέμυνεσθα οἴτε το
ita ut ad rων φίλων novum quiddam accedat. Latino dixeris: no quo mihi ipsi ne quo cuiquam amicorum aut familiarium. Veram esse hane rationem ovineunt illa p. 509. B: μὴ δti- ναοθαι βοηθειν μῆrε εα urco μῆrε rota auro υ φίλοις te καὶ Οἰκείοις, ubi non est scriptum μή re rota οἰκείοις. ro υ ἡ θεio νr o ςJ seclusit Hirschig. ut suspectum. D. ro νεανικο ν δὴ ro Dro J Bas. 2. FIor. X. rδ α δ 7 ro Dro,tδ toυ σου λ. probante Heindorso. E. αδίκως αι σν s roν εἶναι J V. at ovorOν r' εἶναι invitis odd. optimis et plurimis. Mox pro vulg. plaua νυον Coisi. Ven. εἰμὶ δε ἐπὶ res sto Dio με- νευ -l esse me in cuius libot poto stato, sicuti infamia notati cuiuslibet arbitrio obnoxii sint. Nam εἶναι ros ἐθελοντος dicitur ut εἰν at s. γίγνεσθαι εαυro D, do quov. Matth. g. 31b. coli. g. 27 Eandem significationem habet dictio εἶναι ἐπί τινι, in alicuius potestate esse. Xenoph. Anabas. I, 4, 4: βου-
ἐπὶ rco aδελφεῶ, ubi v. Kru eger. Intelligitur autem severissimum δtιμίας genus, quod reum ipsum eiusque pOSt ros Omnibus civium iuribus in perpetuum privabat; v. Legg. IX. p. 855. C. De tribus artμίας generibus docto exposuit Mei e r. do bonis damnat.
p. 101 seqq. 137 seqq. et Liti Atti c. p. 563.
D. r ὁ νεανικω ν δὴ tου tor. s. i. J quod erat scilicet iuvenile dictum tuum. Sed νεανικον h. l. potulantiae significationem adiunctam habet,
ut infra p. 509. A. Erat autem Calliclos adhuc iuvenis, ut patet ex p. b1b. A. De constructione V. p. 514. Ε: rὁ λεγόμενον δῆrOυro. Sophist. p. 241. D. et ibσον δὴ roυro ibid. p. 233. B.
ἔ σχατον intelligas sic: id quod
Perperam enim Finde ison. interpretatur tandem. Neque Ficinus recto intellexit. Ceterum totum Ioeum interrogativo inchoatum exire in Orationem directam facile patetiΕ. Ουδε γε tb te μνεσθαι lIn his reμνεοθαι, ut Lat. 8e- eari, scindi, est in frusta dissecari. V. CR Rauhon. ad Sueton. Aug. o. 13. p. 250. De βαλανrtoros Oeς, quos Plautus
288쪽
ΕΣ. Vind. 1. 2. 7. Par. BCEFI. Flor. d. o. T. Bodl. Μeerm. Bas. 1. 2. DLάνειον. v. ad Remp. I. p. 348. D. IX. p. 575. B. Sympos. p. 190. E. καὶ κακιον καὶ αἴσχιον εἶναι J Alio ordine καὶ α&χιον καὶ κακιον εἶναι Ven. E T Vind. 2. 7. Par. IV. Flor. b. d. Aug. Meerm. Bodl. α νω ἐκεῖ ἐν et Οις εμπρ o oθε νl Hirschig. α νω ἐκεῖ deleri vult. Clarh. Vat. πρόσθε. Coisi. Ven. a L. Vind. 2. 6. Par. IV W. Flor. b. x. Bodl. προσθεν. Vetti editt. ἔμrροσθεν. Scripturae haec varietas admodum frequens est, de qua iam in superioribus exposuimus. Trinum. IV, 2, 20. se tores
ad Athon. p. 121. Xenoph. Sympos. IV, 36: δἱ ἔνδειαν μεν
eadem crimina recenSentur. α νω ἐκεῖ ἐν τοῖς εμπ ρ ο-οθεν i. t Nimia haec in re vili
dictionis ubertas. Fie inus: hao e superius a nobis conceSS R. Inde non malo Find-Bisen. extudit: ἀνωτέρω ἐν roῖς εμπρ. 1. Simili ubertato supra P. 467. B: aρrι - rουτουπροοθεν. Respicitur autem ad ea, quae cap. 31. et 43. a PoIoot Callidio sunt coneessa.
Ce ει te καὶ ἄγροικοτερον et γῆ- σθαι, unde quis colligat perindoeSSe, utrum εἰ καί an καὶ εἰ dicatur, quam sententiam amplexi sunt He in dorsius ad h. l. Matthiae. Gri amplior. T. II. p. 1252 seq. alii. Verum tamen tenenda sunt quae acutissime disputavit Hermann. ad Viger. p. 832. Etenim καὶ εἰ αγροικο-rερον ri εἰπεῖν ἐσrt significat: vel tum, si dictu sit paullo inurbanius, quo indicatur rom
Itaque hoc loco Socrates hoc suum do disputatione adhuc instituta iudicium non esse arrogans aut inurbanum significat. Dicit enim hoc: haec, quae antea disputata sunt otiamsidio tu sit immodestius, quod tamen non Puto , vincta sunt rationibus ferreis et adamantinis. Secus est p. 486. C., ubi Callicles iudieii sui acerbitatem ipso confitetur. Itaque εἴ re καὶ dγροικότερον εἰρῆσθαι ibi valet: et si dictu paullo inurbanius est, sicuti osti σιδηροῖε καὶ α δαμὰν et μνοις λόγοιςJ Elogans metaphora. ' δαυάνrινον καὶ σιδηρουν dieitur quidquid est firmissimum et indissolubile. V. Perigo n. ad
Ael. Varr. Histi VI, 12. et interpp. Diuili od by Cooste
289쪽
ω ς γ ουν α ν δοιε ιε ν Ουr suo cquemadmodum certe videatur sic primo adspectu. Orι με Proe ω ν ἐγάs e se. -Jex iis tamen, quos ossenderim, sicuti nune, neminem posse non ridiculum es Ao, fit aliter statuat. Frustra Coraca ῶςπερ νῖν Dμῖν scribendum coniecit. B. Ora rva εἶναι rῆν αἰ-
Οχίor ην βοήθειαν, μη δυνασθαι - J Mirum hoc loquendi genus videatur, quo roμὴ δουναoθαι βοηθεiν dicitur αἰ- ortorη βοήθε ια, quum deberet turpissima vocari inopia. Sed nihil loco movendum. In animo habuit hanc sententiam: ἀνάγκη
ἐπεξηγησιν Verbis καὶ ratia οἴ- τως. Quibus si cogitatione adieceris verbum εχει frequentersio omissum, noles prosecto αισχυνην cum Ne indor fio reponere. Etenim ita ἐσεί intolligendum esse liquet. Cap. LXV. D. Ου κ αδ ι κ η- σε r α ι l iniuriae non erit
290쪽
Cap. LXV. ΣΩ. Λυοιν Ουν δντοιν, του αδικειν τε καὶ αδικεῖσθαι, μεῖζον ιμεν φαμεν κακον το αδικειν, ἔλαττον δε τι ἀδικεῖσθαι. τί ουν αν παρασκευασαμενος ανθρωπος βολὶθήσειεν αυτω, ω ε dμφοτέρας τας co νε-
r ου ἀδικεῖν re καὶ ἀδικεισθα ι J Vulgo γε pro re scribebatur invitis codd. plerisque omnibus. Sed Ρar. Ε. habet γε. Mox
ordo verborum Vulgo fuit hic: κακον ταμεν r3 ὰδ κei P. praoterfidem codd. sero omnium. E. μορ ro υro απε κ ρ ινδενὶ V. απεκρίνου. ΑOristum debemus
Vind. 6. multis locis usurpatur, quos partim indicant Schaofer. ad
Dem. App. III. p. 295. 337. 491.Κruegor. ad Thucyd. V. 56, 2.
Matthiae. g. 494. II. Rost. g. 114. 1. Buit mann. g. 123. 3. - ros μη ἀδικεῖσθαι. D.
457. Ε: roυ καtaφανες γενεostat, ubi v. anno L Ceterum notabis repetitionem verborum D υκ αδι- κῆ serat, quae tamen in hae sontentiarum oppositione non caret
vi sua. v. ad Lysid. p. 209. C. Criton. p. b4. A. infra P. 516. Ε. p. 522. E.
lam didicerit et exercuerit, iniuste faciet. Proni men avra refertur nd δυναμιν καὶ tu νην. v. ad Phaed. p. M. A.
rο -J Ago, hoe ipsum mihi responde, o Calli Me. Etiam
hic atrio roυro indieat rem, in cuius investigatione totius disputationis veluti cardo versatur, ut commodo explicari queat: hoc maxime, hoc potissimum, de quo usu monui ad p. 488. D. et 482. D. Heindor fium non probo haec sic interpretantem: hoc unum mihi responde.