장음표시 사용
271쪽
ta a S. Augustino i , & expugnata a S. Doctore , & a S. Hieronymo , quorum verba recitat Fortunatus a Brixia Σ , quippe quae Deum faciat divisibilem ' mutabilem, & peccato obnoxium , cum animae humanae tot sint, quot sint homines, & tot mutationibus siubjiciantur , quot diversis continuo cogitationibus & affectionibus assiciuntur , in quibus frequenter honestas ct rectitudo desideratur . Quare plures etiam ex Ethnicis Philosophis, quos citat Hiietius 3 illam repudiarum statuendo animas a Deo conditas esse . 24s. Haec opinio fuit multorum veterum , eamque non so- Ium extenderunt ad animas ci ominum , sed etiam brutovum. Ex
horum sententia dixit Virgilius . T. Re quibus partem dioinae mentis, O bosur.
Ethereor rixere ; Deum namque ire per omnes Terra que , fracturique maris, caelumque profundum ., Hinc homines, armema , disss, genus omne Ferarum , Euemque sibi renuem nascentem arcessere uisam. Iamblichus csa apud AEgyptios illam invaluisse scribit. Iden de Pythagora & Varrone dicit ex S. Augustino S. Bonaventura 63 . Idem de Chaldaeis refert Stant us . Tlieodoretus 8 ,& deinde Jo. Christophorus Volsius cs , & Buddaeus clo contendunt in ea fuisse etiam Platonem . Equidem video existentiam Dei ab illo si ia demonstrari ex eo , quod assignari debeat
in rebus corporeis, quas videmus ordinatim moveri, aliquod principium motus illorum , quod dicit esse id , quod potest se ipsum movere , ct anima solet vocari. Ex quo concludit animam & animas esse eorporibus4 & 4is, omnibus, quae ad ipsam periinent, antiquiorem immo aeternam , Sc ipsam esse omnium mutationum, quas videmus, causam, ut tandem sic concludat r
alias cap. Is . Chald. 1ec. . cap. io.
272쪽
PROPOSITIO V. et fr i Ita ergo isti animis concessis , poterisne aliquis negare
plena Deorum omnia es Z Tullius etiam hujus opinionis Platonem esse censuit, qui ex eius mente dixit, χ) Humanas animus decerptus ex menIe Dipina cum alio uuiis , nisi eum ipse Deo comparari potes. Cum haec & similia ad accusandum de hoc errore Platonem proferantur , non desunt alia , quae ex ipsius operibus colligi possunt, quibus vel absolvatur , vel eiusdem semper opinionis non fuisse ostendatur . Illum certe absolvit alia , ipsius opinio de anima & quidem intelligenti , qua universu ni Mundi corpus informavit; Etenim inquit ta) Fas non erat qui quam nisisHeberrimum facere eum , qui es optimus. uocircα dicendum es hune Mundum animal est, idque intelligens , repera digma providentia conputatum . Seci de hac Mundi anima inserius redibit sermo ,. nunc prosequar estos nominare , qui animas esse Dei partem dixerunt: Hoc idem Tullius tribuit Pythagoreis, de quibus dicit, tuos nunquam GHIosse, quin ex uespersa mente Dipina delibatos animos haberemus e S alibi admiratur . quomodo non viderint, s) per disractionem humanorum unim rum discerpi ct dilacerari Deum. De Euripide similiter iterum iterumque testatur, illum 6 hominis mentem atque Deum ausum esse nulla prorsus inter se ratione discernere . Quare dum ipse Tullius dicit de Animo, iurarem esse Dipinum , frequentissime repetens hoc attributum Divini de eo loquens, & ejus potentiis, nihil aliud significat, nisi animum non esse quid ex
mortali terrenaque natura concretum. Eadem sententia reperitur in Seneca , cu)us haec simi verba , 8b Racio nihil aliud es . quam in corpus humanum pars cuini spiritus mers . Idem sensisse Stoicos testatur S. Hieronymus y , & suse probat Bi ucherus cio ,& Τhommasius sit . Stoicis conjungit Yvon Peripate licos, facile acquiescens paucis quibusiam , S levissimis argumentis , ut quod sibi proposuit, videatur tueri, scilicet ex vete-
273쪽
1ση D E MUNDO.ribus Philosophis ci Omnes , qui crediderunt animam esse fumstantiam, propugnasse unanimiser esse partem separatam a quodamiuo , ct hoc totum esse Deum . Gennadius apud Jacobum Pa melium c 1 eamdem stultitiam tribuit etiam Tertulliano .. Sed Pa- melius ipse ostendit hoc fieri injuria . Est Philo Judaeus eiusdem propugnator in libro , quem inscripsit, quod deterius insidiatur posteriori .. Sunt & Manichaei docentes. ex. repetita relatione S. Augustini, animam esse L qua am portionem Dei, ct membrum ejus,vel prolem de i et subsantia Dei nixiam adpersis pote-hatibus , ct non a Deo creatis naturis , quos eodem Augustino testante sequuti, sunt Gnostici & Priscillianistae . Fuit in eadem aliquando perversitate Vincentius quidam. Victor in Africa, ad quem scripsit Augustinus libros. duos ex quatuor , quos composuit do. Anima, & ejus origine , quibus victum se confessus est, α de emendatione sua literas ad eumdein Augustinum, ut ipsemet s) reseri, scripsit . Pererius σὶ & alii citati. in editione Lactantii facta perlo. Baptistam te Brun , & Nicolaum Lengleidu Fresiloy, Lactantium ipsisn de eodem errore accusant, pr pterea quod in libro , de Origine erroris , haec habet, Ficto Deus hominis corpore , spiravit ei animam de vitati fonte Spiritus IH : α infra , anima ex Deo oritur contraponens. animas hinminum illis pecudum , has dicit non ex Deo constanter esse . quasi illae ex Deo constent. Rursus in libro de Vita Beata lotuens de separatione corporis ab anima in morte hominis, c33 - que Dinquit, in naturam suam recedit: quod ex rerra fui; id in serram resolvitur: quod ex caelesti spirisu, id constat ac viget semper, quoniam divinus spiritus sempiternus es. Nihilominus Eduatindus a S. Xa verio , qui nuper. novam editionem protulit operum Lactantii, eum liberat ab hac nota per benignam earum loquutionum interpretationem . Author tandem est Bernierius
274쪽
24s. I. Objicitur pro hac opinione . Scriptum est, ct FO mapii Deus hominem de limo terrae, rapis in faciem ejus spiraculum pilae sed hoc innuit Deum dedisse homini partic
iam substantiae suae : ergo in
Resp. nego min. Imprimis enim illud significat datam suin se homini animam rationalem tam facile creatam , quam facile quis respirat: χ Per hoc, inquit Theodoretus, Scriptura fucilitatem creandi demonstrast, ct ipsius animae naturam obscure δε- cluravit . nempe ipsam esse spiritum ereabilem , in sibilem , ct intellectipum. Deinde tantum abest, ut ea loquutio suadeat , quod objicitur, ut id potius excludat , quemadmodum post S. Augustinum 3 , observat S. Thomas ), qui corporaliter insufflat tu faciem alicujus , unde videtur fum a esse meI bora , aerem in faciem ejus impellit, non aurem aliquam suae scibiantiae partem in usum emittit. Porro per illa verba , Spiraculum vitae , fgnificari animam rationalem , certum est ex Apostolo s , qui docens corpus humanum initio conditum fuisse animale , illudque post resurrectionem futurum spiritale , probat ex illo Gene-seos, Factus es homσ in animam viventem, quae verba immediate sequuntur illa alia , inspirapit spiraculum pilae . Ex quo fit ut illi ex Patribus, quos citant Bellarminus ), SuareZ 7 , ct Maurini in sua S. Augustini editione c8 , qui intelligunt allata verba de Gratia Spiritus Sancti, vel sequi dicendi sint seu- sum mysticum , non litoralem , vel parum considerate se gessisse,
quod fusius citato nuper loco propugnat Augustinus Quae ideo dicta siunt, ne forte quis , ut recenter secit Grotius cM, pos sit eripere nobis textum quemdam Scripturae . qui dilucide probat, animam saltem primi laominis immediate creatam suille a Deo, & esse aliquid omnino diversum a materia . 24 . II. Objicitur. Deus significans se deleturum hominem
dixit, ceto Non permanebit spiritus meus in homine. Alibi scriptum est, et ab Repertatur pulpis in rerram, risus redem ad K h a Deum
275쪽
Deam , qui dedit illum, ubi sicuti dicitur corpus esse terram , ita significatur, animum esse partem Dui: ergo Juxta Scripturam anima nostra' est pars Dei'. Resp. concedo reisus , ct nego pesimam interpretationem . Locus Geneseos significat, Deum morte affecturum, genus humanum , in qua fit separatio animae a corpore , quam vocat spiritum situm , quia ab eo illi donata & inspirata fuit. Locus autem Ecclesiastes assirmat, spiritum post ejus dissolutionem a corpore permansurum , & quoniam a Deo ut ipsius creatore exivit , ad illum rediturum, ut Creatorem , S etiam Judicem . III. objicitur. S. Justinus interroganti, I Num anima
Dis,a ct immortalis es, ct ipsius regiae illius mentis particula quemadmodum illa Deum sidet, isa consequi possumus, ut mente nostra Dipinum Numen complectamur , arque inde Amia: beatiῖ
Resp. cum distinctione, & illa Justini assirmatio intelligi de
bet tamquam cadens in ultimas dumtaxat interrogationis partes, concedo'. in totam interrogationem .subdisinguo, & hoc dicit Justinus iuxta sententiam Platonicorum , a quibus nondum recesserat ε, Nam haec narrat se colloquutum , cum nondum conversus
esset ad Christianam Religionem , concedo , aliter nego . Haec responsio videtur legitima : sed si quis contrarium putet, tunc dicam haberi hic vel lacunam, vel naevum aliquem ex iis , quos
Excluditur opinio ereationis omnium animarum sine ullo corpore ab initio Mundi. et 48,'Pinio dicens animas hominum creatas suisse omnes simul cum Angelis, & in Caelo collocatas , cujus taedio affectae terrena amare cum coeperint , vel aliter peccaverint , fuisse in poenam dotrusas a Deo in corpora, tamquam in
276쪽
carcerem , est haeretica. Habemus enim in Scriptura , ut S. Augustinus non semel ia observat, Esau &Jacob Σ nondum ii eos nihil egisse boni aut mali, & alia plura , quae adducit Ualentia. 33. Rumus Scriptura narrans cremionem hominis tantum abest , ut dicat animam praeextitisse corpori , ut potius insinuet corpus praeextitisse animae , quae est expressa multorum Patrum & Doctorum opinio, qui observant prius legi, Formavit bo- mirem de limo, & deinde, inspiravit spiraculum pitae r vel certe non extitisse nisi corpore jam perfecto, quorum utrumque uno ct eodem temporis puncto factum volunt alii apud Pererium,
tum loco supra q. 24o. citato , tum alibi : quibus adhaeret Est ius . Hinc opinio , de qua nunc agimus, damnata esta praedicto q. 244. Bracarensi II , cujus est canon sextus: M- quis animas humanas dicit prius in caelesti babirditisne peccasse, pro hoc in corpore humano in terram dejectas , anathema sit. Et Rquinta Oecumenica Synodo , sive a Concilio Constantinopolitano Il, cujus canon est : Siquis fabuissem animarum proxi- sentiam , ct quac ex illa consequitur, monstruosam resilutionem eruerit, ana hema fit. Huc facit Canon Latera nenius Concilii
supra etiam relatus definiens, animam rationalem pro corporum,
quibus infunditur multitudine , singulariter esse multiplicabilem ,
multiplicatam , ct multiplicandam: Quod ultimum verbum aperte declarat non esse simul omnes animas creatas , essent enim-- tunc multiplicatae quidem , se i non multiplicandas'. Eadem ap
pellatur sulta persuasio a S. Hieronymo 8ὶ , quippe quae facit
Deum conditorem hominum , qui corpore & anima rationali constant, ex parte aiatiquissima , & per plura saecula quasi expectante suum complementum, ad quod destinata est , praeter alias rationes, quibus supra j. 24o. impugnari vidimus existentiam animae Adami ante formationem corporis , quae hic pariter locum habent. Atque cum non istum citato loco , sed in aliis otiam
277쪽
etiam contra hanc opinionem declamaverit Hieronymus i ,mirari possumus cum Pererio cr) errorem Russint , qui illum dixit cum Origene sentire . Eadem vehementer reprehensa ab aliis
xandrinis ,& a S. Augustino , qui retractavit dubitationem , quam aliquando de hac re habuit , & variis in locis Assistio is citatis expressit: & ab omnibus Theologis cum S. Thoma ,& S. Bonaventura 8 , utpote quae contradicit Scripturae, ut jam vidimus, & ut colligitur ex aliis, quae inferuntur , cujusmodi haec sunt: Si corpus creatum est in supplicium dc carcerem ainimae , jam sequitur , compositum humanum non esse aliquid bonum, contra id, quod post hominis formationem habetur, ς Vidit Deus cuncta , quae Iecerat G eram valide bona: Et Matrimonium esse illicitum contra illud hominibus a Deo dictum, io Crescite c=multiplicamini : Et non fuisse punitionem scelerum generis humani, perditionem illius per diluvium aquarum,
utpote liberationem animarum a suis carceribus: Nec fuisse beneficia , liberationem Noe dc familiae ejus a sit bmersione , nec vitam productam Ezechiae oranti , nec liberos concessos Annae supplicanti . nec Laetarum a mortuis excitatum ad preces soro'rum , nec alium in Civitate Naim ad preces matris, cum haec sint . detrusio animarum in carcerem. Alia argumenta usque ad vigintiquatuor contra hanc opinionem protulit S.Cyrillus citatus , e quibus aliqua ex illo recentius adduxit Liberius a
Jesu i I .aής. Hanc opinionem de praeexistentia omnium animarum in Caelo , ex quo in poenam contractae culpae fuerint in corpora detrusiae , defendit Origenes, ut ex ipso pluribus in locis cis ,&
i) Per. in Geti. lib. . de Creatlan.
278쪽
ex S. Augustino i , aliisque multis citatis a Suare Σ 1 . colligitur , quem deinde sequutus est Pristillianus, Abulae Episcopus in Hispania . Eadem placuit aliquibus Rabbinis Hebraeorum , ut intelligi potest ex Rabbi Salomone ca) . Eadem invenitur apud Nemesium. ,, ex quo etiam capite jure arguitur a Bellarini- s) , opus de Natura hominis esse Nemesii ,& non S. Gregorii Nyssent , cui adscriptum suit; Nam Nyssenus in libro de Opificio Hominis, qui sine controversia ipsi tribuitur, opinionem hanc ex professo σ) impugnat. Eamdem olim tenuisse Doctores aliquos Catholicos author est S. Hieronymus . Eidem praeluserunt antiqui Philosophi , quos Sandius 8 contendit esse maximam partem. Inter hos certe est Socrates , cuius iundamentum
pro hac opinione inserius reseram . Alios nominat Eduardus Stil-lingsseetus ρὶ putans illos in hanc opinionem descendisse ex revelatione male intellecta, vel studiose . velata , qua scimus hominem creatum. fuisse in Paradiso , ubi tam ipse, quam nos eius posteri in ipi moraliter, utpote in capite totius nosti is generis jam existente, obtinuissemus stlicitatem, nisi peccato se coinquinasset, quod sibi posterisque suli calamitates omnes promeruit. Aliter
Blato. eisdem praelusit in Timaeo, cum docuit Mundum hunc a Deo creatore informatum anima quadam 'uni versali, cujus veluti partes quaedam sint animae hominum,simili modo ac corpus humanum est pars corporis Universit. In quo sequutus creditum se antiquiores , Orpheum , qui auctore Stobaro dixit , unam esse generalem animam, ex cujus multiplici dipi ne ρarticulores animae oriamur , & Heraclitum ,- qui ut habet Theodoretus ,' Io) animas hominum corporibus liberatas concedere ait ad Mundi totius
animum , ut'Ie quae fix ejusdem generis. absuntiae. Ubi autem distinctius de istis Animae universalis scissionibuς ad emetionem singularum animarum loquitur Plato , propius accedit ad Origenis haeresim . Nam inquit ibidem, eum unipersum consi
279쪽
Diisset Deus, astris parem numerum distribuit antinarum , sint iis singulas adbibens , esseque samquam debiculo Impossis mons,
est univers naturam ,quas deinde desiderio habendi corporis dixit in has terras destendere , ubi quae stultam duxerint vitania, vult alternantibus vicibus transire in corpora suis meritis debita sive hominum , sive bestiarum . Qua interea parte Plato sentit cum Origene, ex iis, quae jam dicta sunt, ipse pariter consutatur. Theodoretus cia urget aliam ejusdem impugnationem ex contradictione , qua ipsum coarguit , comparans simul, quae diversis in locis docuit: Qua autem parto Plato addit de suo ,esse animas partem animae cujusdam universalis, praeterquam quod ridicula est haec opinio de anima , quae mundum reddat unum , animal, certe illius partes nequeunt esse animae hominis . nisi tribuamus spirituali substantiae partes , quod est contra essentialem ipsi simplicitatem, vel excludamus omnem substantiam spiritualem , & animas materiales, ves aIta multa absiurda de haeretica dicamus, quae S. Bonaventura Σ jam observavit.
alio. I. Objicitur pro hac opinione . Homines cum gemitu vitam incipiunt, trahunt , & claudunt: ista non cohaeret cum bonitate creatoris talem velle esse vitam hominum , si prius non praeextitissent animae, & peccassent, & in poenam peccati ad hanc vitam fuissent damnatae: ergo praeextiterunt jam olim animae de peccarunt , ct in poenam suorum peccatorum in talenta vitam siunt damnatae
Resp. emc. mo. dis. ωα Non cohaeret cum bonitate Dei mi sera haec nostra vita , non supposita culpa primi hominis, a qua tamquam a vitiata radice omnes nos quasi totidem surculi existimus, omisso reis. non cohaeret supposita hujus nodi culpa , nego min. ct conse am. Quod omittitur, ideo fit, quia non esth usus loci quaerere , an Deus potuerit creare hominem in statu purae naturae. Hoc certum est . quod nequit sine falsitate dici Deum non potuisse creare hominem subjectum morti, de consequenter iis, quae mortem essiciunt, quippe damnatae sunt hae propositiones Baii, Deus non potuisset ab initio talem cre
re hominem, quatri nunc noscisur. Et γ' Lmmortatuas primi ho
280쪽
minis non erat gratiae beneficIam , sed naturalis eius conditio . ID lud tamen cum Bellarmino dici potest , quod etsi i remota revelatione Dipina non posse certo satui corruptionem humanain paenam esse peccati, tamen hac revelatione jam habita, non mediocriter rmis nuturalis fidem ipsem corroborat. Omnino enim veri mile es, non fuisse Deum optimum , ct nostri generis amanti fimum, condisurum hominem Iam miserum , quam nunc es, nisi peccati nostri magnitudo tale supplicium meruisset. Quod consonat S. Augustino referenti, quod χ hujus evidentia miseriae Gemitam misi bbos, nihil de peccato primi hominis spe scientes Aera credentes, compulit disere, ob aliquoscelera fuste a in vita sep
riore , paenarum luendarum cauis vir esse natos. et si . II.Objicitur . Transitum animarum ab uno loco, in quo prius fuerant, & peccaverunt, in corpus tamquam in carcerem , docent haec Scripturae loca , c3 Resertere anima mea in requiem
animam meam. Erat lux pera, quc iuuminat smnem hominem penientem in hunc Mandam . Resp. Nego assumptum. Primus enim ex citatis locis est exhortatio ad tranquillitatem , quam Propheta sibi facit post superata pericula , & anxios timores. Secundus est confessio peccati extorta ab experientia poenae, & humiliationis. Tertius est Oratio ad Deum , quam facit Propheta latens in spelutica ob timorem Saulis, ut se ab illa aliquando liberet, & a causa illius latibuli: A quando accipiatur custodia pro Corporo , dicendum idem petere, ac Apostolus, qui dicebat. aui: me liberisit de corpore mortis hujus, idest de corpore mortali; Nam 8 corpus quod corrumpitur, aramos animam . Quarto respondetur , quod venit in Mundum quilibet homo , qui non solum fuerit jam alibi , sed etiam qui nullibi prius fuerit, quia non fuit : & in s cundo sensu accipitur illud Joannis, non in primo . 232. III. Objicitur. In Evangelio Joannis Christus discipulis interrogantibus, Rabbi quis peceadis hic , aut psremes ejus ,