장음표시 사용
31쪽
-- mi Ruς, oro e usurparesait familiare. Sic Dithmarus lib. 6. molmerste-
notat Reverendissimus Auctor Monumentor Paderborn. p. ior. ij mkria BDUreret st9 Eadem etiam habet Nauclerus volum ege n e r ar.
'ina c. Ii, his Solatiae, sive Sulatiae ut tum Vocabatur Susatum quae tempore Fracteri Barbarossae in veteri Saxonia Diurimum viguere; quaeque Henricus Leo, cui Sulatum suberatin r ube . in suam potestatem redactae, ulurpanda tradidit: exauctorato vero Leone idem rioffficie Lubecentibus ad deditionem coactiri ad petiitionem ipsoruin confimavit. ut est apud Imp ' miih... -rilem lib. i. cap. o. Nec est quod quis projuribus Solatiae legendum velitI n G, in cujus solo Lubeca condita. Nullum enim id temporis in usu fuit, neque nunc est,pe euliar ς Hol satiae quum hodie Giamnum Omnia HOl Latiae Opida Lubecensi)ure utantur,& inc
Uti Q cinicitata laq. non male. Fuit enim cisionia nomen in familia ista ulit Moaetaneus Ludovici Imp. bbo nominatur ab En ino: repetit Cram Metrodiol ligi. cap. o. S lib. a. cap. Huiu Obbonis irater uin fuit abbas Corbe: se N iotor, magna sacerdos, sive abbatissa inc nob OHervordienti, ut idem Eri inus. Diti saxo, se Herstelle arx est, shu p dium poti uri agri P erbornensiis in ripa Uicis eriee dentali Nomen ei inditum amrol M. qui ibi castra habuerit. reserunt auctores vitae c. l; Pithoe anus &-a Reine to editus. Cum quibus saciunt Annales Francici, et modiici di tempus, nempe annum 797. dentes. Item Regino lib. a. Crancius et poli K o,ri'u Georgii Fabricii Originum Saxon.lib. .haec sunt Verba: In eo loco, quia stabulis principum H MMD Qλ Ego vero non tam de castris ibi locatis, quam de palatio Gallico in dioecesit Ira: etii situ loci de amoenitate limite iueriri denominatum puto. Palatii istius meminit 1u- et is almaet ubi villam nominat: meminit auctor vitae Ludovici Pii & Regino, qu φ,- hie ad an n um p a. express8 dicitum Larol reversum in Franciain Natalem Domini cella rasse fiat ii 1l;ri Phaeterea annales Francici ad disserentiam alterius diserte nominant m pastam S
ueris; ψHeroordiensis nominat alibi tamen I Chronicon Mindens α
- meiatores Maedeburgentes ex lana dicto Henrico Hervordiensial irmant conditum hoc in imo in se Eoisccio tum, qui postea ad ibntem Padi Westvinci Padibornam migrarat. PMdium etsi, in Helltelle diu posistit equestris Falcoburgiorum iamilia, donec illud Henricus Duxiptum i iis Eoiseopus Padibornensis repiznπMM
32쪽
sed ex illustri generosaque familia Saxonica
33쪽
INveteratum hunc errorem de Obscuris natat,bus Hermanni BillingI ex animis hominum ninper doctissime exemit, Historicorum ac Poetarum nostri sevi facile Princeps, amicus meus, HENM us
MElBOMIus, in Vindiciis Billinganis.
34쪽
illusti mo, generori moque Principi ac
Principi Antiatdino, Comiti Ascaniae, Domino Se
Lluserissimi generis, illustrissime ex generosissime princeps, Domine: clementissime, g einerum Remeccium , multa lectionis, magumue e mis genii es iudicιι hominem, collegam . amicam meum conjunctissimum, iu fumiliaribus colloquiis saepenumero cstnquesum memini, quod in primis operum suorum editionibus, praeceptorum, quibus iv academiis Lipsi si
de 'ite et si ulu fuisset, sententiis . opinionibus intrepidesubseripserat, ratus
vibilabura profeeIum, quod non insontιbus, unde sa baurienda, eodem finis reperar tur. In quo tamen pluries fuerit deceptu , eam g ob caussam ipsum dei neeps nullis, quantum is magnae in re litteraria auctorιtatis existimationus hominibus, temere fl-d in adhibuisse: hed majoris secaritatis caussa in uni ersis suis commentationibus, resi-ctis ramulis, ad fontes tuos provolasse, vibiis unquam protubs, de quo non certo sibi consaret, in antiquis scriptoribM, sive illi sacri, De profani, eodem quo utiliaretur sense iuveniri. fg inde esse, quod annulubsequentibud multa inscriptusis maturit: 'non paucos aliorum lapsius veritate demonserata indicarit, agrumque bisoricum multismiau cultiorem reddiderit. Incomparabilis buus viri judiciam semper magni feci: ρω-ris nunc facio,postquam in accurata antiquitatis nostrae investigatiove deludanti, tam erebrae recentium scriptorum ne offerunt ballucinationes. Ad praesentes. Vindicias quod attinet, equidem sum affirmo, inveteratam Viam Usertio Mem de H rmauni Bil linei natalibus obsecurioribus resfamiliari supra modum angusta, ut cung illa, non a tkIto tantum scriptorum, sies 4 cor baeis frequenter luculcetur,subpectam stemper mihi false. Cuitabam mecum, feri vixpotuisse, in tanta frequentia . multittidine familia
stim ilustrium, per Saxoniam 'rentium, ut homo novus, ruri natus is educatus, ad Mianorem non medioxumum,Ρdprima ιum, atque ummo Reipublicae principe proximum, Duralem puto, derepentὸ proveheretur. Statuebam rem insolentem invidiam . feris monem habiturumsuisse. Inradiam, quod homo nusiarum imaginum, modici agelli ρω-sVsr,vdia..tum dignitatis apicem, nullo singu&rιμο merito praecedente, promoveretur. Sermonem, quod Caesar,aboquisapientUmu , inconsideratὸacsine exemplo, nuleactis, quibus abundabat, gentilibus ac consanguineu,praeteritis aliis de illastra nobilitateonastu, tantum, tamque rarum beneficium homini privato es ignobili Margiretur: quastra prefixa munificentia in toto Imperio, Saxoniacumfrimis,simultates,aemulationes, odia, mala innocentis sanguimis estumni occasionem praebitura indubitate excitaturus videretur. Hae diligenter expendentι in meaetem . illud veniebat, apiaruque receniatiorum a1rmari, Hermannum Βιβingum apud Ottonem V reeis sebilis mustulis ρ
35쪽
cariolorum, Ottonum, Henraeorum, Ducum g liberi, tenelli actae, tu can vicorum aut monachorum colletia amandabantur, ut apud religiosos homines, procul a Wrepitu essendiculus aulicis, a tenero ungui ad exercitia pietatis, honestarums ac ι, feralium artium . linguarum cognitionem assuefierent. Exemplis abundant bifori nos relictis extraneis, unum ais alterum ex domesticis proferemus. Otto M. IN. tium cognominem, Imperii heredem designatum, vix septennem, enutriendam imandums tradidit 'ilialmo arctivi cooo Moguntino, ut continuator inniae Sibbertus Gemblacensis 'inhimo Mutintino re Brisoni Coloniensi: Ginstitatus est .i marim archie secopo Olonteusi, ut Ditmarus Iabfnem livi Imat. Idem in carmine, quod libro Upraefixit,de Henrico II.scribit,iquod a ueto Epycopo Rati bonensi educatus sit. Henricu IV. fuit in disciplina Annonis archia γιμυι Olomensis, quem indesuum magistrum appellat. Haec, qua atzalimus , exempla, Manum faciunt magnorum principum liberos olim in reliniosorum hominum conta , rniis, minimὸ vero in autis enutritos. Vnde corruit etiam illud, quod deos τροφitet aulica Hermanni Bilhnti Uuρὸ stirmatur. Hu praejudiciis aηimatu , in ea, qua de Lintatis iprincipis natabb9 Iuspecta iampridem habueram,diligentius inquire. re coepi: animad*ersos tandem, quam factu totum hoc commentum resntari posset, Vindicraa meditari coepi, quae cum itastrissimi herois, familias augustissimae eonditaris felic mi, causam agant, dignas putavi eo principe, qui inter majores fluos g ιdingos numeret: exi etiam .pietate, titterarum eunitione . heu centia apud eruditos illa. stre nomen. Hune vero tua mihi praestit excelsitas, princeps generosissime, in emyus laudes at hIe amplius digrediar inconvenien 3 puto. Dissici enim a Iapientibus, Varturi laudespost funus rectius persolvi, ab exequiis majus exsurgere nomen:-ues deerunt qui id suo tempore luculenter praesabunt. Unum rogo, ut Excestas me a litterarium hoc munus, mole magnum, ἡμrte satis elaboratum, sese se argumenta, qaia prineipi minimὸ ingratum esse poterit, commendans, clementersuscipere, meus taboribu, ad ιssu L andam patriam Pectantibus, patrocinio suo subvenire non dedigniatur. Dem opi. maata per quem reges regnant, in cujus pallio . semon criptum es, Rex regum, id dominus dominantium, Me. V. eum idustris, a coniuge, totώs familia, ad nominis sui gloriam sabditorums salutem quam diutissimὸ incolumem eonia seri. t. Dabam uim sarii in Iulia academia,pridie Non. Februarii, quo die anua os sexaginta quataor Excel. V. -- paternuε, Ioannes Princeps Aualdimis, beras mel tis, onerea religionis,mcis ncordia studiosissimus, anno aetatis XLVI. exbae vita in eoelestem aulam evocatus est. Anno polremi temporis c0 D c M. Meeis Vestram submiste & reverem
36쪽
. Ost tempora Karoli Magni apud Saxones Cum Imperio suere,
1 non priaesidatus titulo, sediure hereditario, Widechindi ultimi Regis& primi Saxoniae Ducis, posteri. Ex quibus otio Magnus, Henrici. Aucupis F. patri in Imperio surrogatus,patrem SaxoniaeAquilonarem, -- tam Danis, quam Henetis sive S lavis vicinam, annisque superioribus ab utrisque nunquam non in statam amictamque, Hermanno, Billingi filio, uni ex ministris aulicis, primum tanquam legato gubernandam, deinde ceu peculium post, dendam, atque ad Heredes transmittendam concessit. Hujus posteritas novum D stum Saxonis Ducatum nam qui hactenus fuerat ex hoc minime desiit) circiter centum di quinquaginta annos tenuit, claudente demum familiam Duce Magno: ex cujus filiabus, cum altera nubsisset Henrico Nigro, Baioariae Duci, e Guelfis oriundo, altera Ottoni Ballenstedio, marchioni Sol Medelensi, evenit, ut inter generosas istas f milias deinceps super hoc Ducam diuturnae essent lites dc dimicationes.
Ab Henrico Nigro Guel quod & in vulgus notum originem ducunt
BRUNsu ICRNfEs & LUNT BuRGENfEs Duces hodie longe potentissimi. Ottonis posteri sunt inferioris Saxoniae Duces, quos ab illustri aulae sede LAWgNEustinia I o s vulgo appellamus, & principes ANHALDINI. Inclytae hae familiae originem suam arcessunt ab Hermanno Billingo, novo , quem dixi in Saxonia Boreali principeo De hoe sui temporis laudatissimo Heroe invaluit nugatoria & vana opinio, non quidem, quae famam eius & gloriam vel minimum obfiiscare aut laedere possit: sed quae a vero, quod manifeste evincemus, longe aberret. Sunt enim qui affirmant, humilis obscuraeque originis, neque in re satis lauta, imo pauperem futue, virtute autem&sortitudine, quae in eo praeclare, quasi per gradus ad summos honores pervenisse. Quod ipsum etsi in laude censeri collocarique possit S debeat nam ct illustria exempla inmedio: Davidis in sacris literis; inalboetis in profana historia: quorum ne tri natales obscuri regnum invidere: notusque senarius, a Polybio Claudii Caesaris lis berto apudDionem lib. LX. prolatus: Reges quoque exstitere de caprariis. gloriosium tamen est viris magnis, si ex majoribus honoratis primordia generis arcensant. Quo respiciunt versus Euripidis a Plutarcho lib. de nobilitate repetiti: Non praemium ullam liberis praestantius, Ac nosse patrem nobilem, fortem, probum. Mimi me igitur silentio illud involvendum, imo omnes istius generis erroresdcopiniones commentitiae, quae in agrum historicum, quacunque Vel incuria vel imiuria, instar infelicis lolii irrepsere, evellendae sunt & eradicandae. Sane de Hermanno Billingo longe aliter, quam vulgo affirmatur, rem se hab re, neque novum fuisse hominem, parvis opibus & facultatibus praeditum, evide ter demonstrabimus di lucide: atque ita quidem, ut qui contradixerit, nihil eum dixisse, evincamus. Initio autem quibus auctoribus suspecta haec assertio se debeati deinde quomodoqui successerescriptores novitii aliquid de suo inuentes errores e
roribus cumularint, eXPonemus.
Primus ciuiobscuros natales Billinganos adstruxit est Μ. Αdamus, Canonicus Bremensis, homo peregrinus S in Saxonia hospes: quem si accurate ex historia Eeclesiastica, quam nobis reliquit, examines, natione vel Thuringum, vel quod tutius in averim, Misenum invenies. Nam ex ea gente, &quidem e comitibus προμnensibus originem traxit Adelbertus, Hamburgensis archiepiscopus, cum quo Ad
Historicus ille operis sui lib. II. cap. IV. de Hermanno Britania F. sic stribiti
37쪽
re auaM Zarernatust contentus. Demaee, quod erat acris ingenιι, decorisque forma, cum ro me-
νuostae, O humilitatu, quam dominis es flairitus exhιίuit, facile notus esses incursa, adfamiliaiaritatem 1 rari Regis pervenit. Dur compertajuvenis in priapus. γιν eum in aumero ministrorum, cerade nu/rιctum praecepit esse filiorum. Mox etiamsucceilenδιίω rojerra commisu G --ces Praefectura. Is quibus of iis strenue administraras, uici ur manevres suos νυ furto in judici nm relaros, aesta seraeurra se ut omnes ad mortem damnasse. CHM xovitate facinoris, O rum carus inpopulo, o clarisimus aetnceps actus est in palatio. Postiaeam vero Ducatum meruis S xoma, juruero Cr juirta gubernavi tyromorram. cse m amensione sanctarum ecclesiarum studio
sus usque is em hermansit. Hactenus Adamus Bremensis, quem de verbo ad verbum
exseripsit Helmoldus Chron. Sclavorum lib. I. cap. X. miluuod pro a NAM legit par hin, rectissime meo judicio. Reponit cramben istam Albertus Stadensis ad tuiniim
MCCCCLXI. nulla vocula immutata. Notanda autem apud Adamum veniunt v cabula,m an vi& mauem, in hac significatione classicis scriptoribus ignota: mediae aetati usitatissima. Motis, mansa, mansium sic enim promiscue usurpant scriptores ethlatifundium, sive praedium, in quo quis manere ac familiam alere potest : a M , quos aliqui in influarios, Crauctust uarsionarios appellat sunt villio mansos incolentes agrosque exercentes.ChroniconS On. vernacula lingua scriptum de Hermanni Ili l- lingi animadversione in villicos suoseadem cum Ad uno referens, mansum interpretatur istam agri mensuram, quae mediae aetatis scriptoribus Hoba sive mota, nobis tui fuist i anteo. His igitur ex ordine Ecclesiastico triumviris, Adamo, Helmoldo & Alberto,
quos dixi, auctoribus, aflirmare credique coeptum est, Hermannii mBillingum infima fortuna hominem, parvisque opibus&facultatibus praediturn fuiste. Qui error, sine ulteriori veritatis inciuisitione, a subsequentium seculorum scriptoribus, non retentus tantum, verum aliqua et i m accessione locupletatus est. Etenim Craneius, qui praedictos scriptores legit Sexscripsit, de suo aliquid adjicere non erubuit, ut de pro sapia Billingana certi quid pronunciaret. Verum audiamus ipsummet de Duce Her manno diversiis in locis explicantem. Metropi lib. III. cap. MX. inquit: Erat in re is
lius sentire voluit Georgius Spalatinus in Chronico Saxonico, ubi liave habet, sti de
acte sit nuperrime Christophorus 2chninium' Chronici spirensis lib. V. cap. V qui Hermannum emetrindillicdi appellat. Nihil autem ex his elicias aliud, quam domum Billinganam ordini militarium, infimorum tamen, adnumeratam, privataeque' 'non absimilem suisse. Mitiseres enim Crancio vocantur, qui nostris moribus sunt Equites die edellei ite: ordo ipse,dici tueri lcisti. Etsi illis nomen militarium idem ait ctor pene in videmi, mal itque motrinale indigitari. Videatur metropolis lib IlI in XI. lib. IIX. cap. XIV. & XLVI. iVerum praeter jam recensitos alii longius progressi, non dubitarunt natales
Hermanni notabili aliqua macula adspergere, rμ tra sive agricolae cujus dammium pro nuneiantes. Hi sunt Senastianus Munsterus, Henricus Pantaleon Salii. Non dubi toautem, quin seducti sint ab Hermanno Cornero Lubecensi, familiae Dominiea monacho, rerum Saxonicarum script re, cujus opus historicum etiam ad superiores
Germanos pervasisse collinas eXFrancisci Irenici eXege si lib. III. a IX. LXII. LXIII& C V. Hodie manuscriptum extat in bibliotheca amplissinat Senatus Luneburnens Is igi-
38쪽
39Is igitur Corneriis solio CCLV. de Hermanno Billingo se loquitur : Tricesimo hexto anno Ottonis, qui est Domini DCCCCLXXII. Hermannus, filius Imili i
rustici, factus est Dux Saxonia D GDbaliae sev Angria. Otto namque Imperator 1ecundum Chonicam Saxonum, midens fratres suos Hemicvm G Brvnonem cum Ludolfo Hio sibi rebellis existere, Ducasum Saxoniae N Umalia, qui iure hereditario Ludo*οβ-lio suo Henricos ratri suo debebatur, abstulit, Di cuidam Hermanno, filio strilingi ruis
stici de curia Stubbehesborn, distante a Lunebvrρ per VI. miliaria, partem terearum baxoniae D m maliae vi micario, sive praefecto, concessit is donamit: me Ducatus ista de stirpe Mide ins quondam reeis Angirorum est ablatus: de cujus prosapia Otto Imperator erat, D suifratres ac ii: iste autem Hermannus fuit primo ab Ottone Imperatore in merum ministrorum curiae communium assumtus, provisupra anno Ottonis AXIV. patuit. Otto ergo Imperator iturus ad Italiam, de consilio Ubeneplacito fidelium suorum, eidem Hermanno tutelae micem in Saxonia es Im alia commisit, postqvam mero rediit, fidelitatem aestrenuitatem praefati Hermannipercepit, ipsum Ducem fecit, es ex tunc
tmesi hos nis Ni hlicli iiiiii Bamrin Sohnigcbercuὲu Stubdistis horitim nPeὲux unedum PPI Volsore selmen. BibliotheeaGemeri resertMarschalcumChronicon suum ab Orbe condito usque ad. annum Christi MDXXII. perduxisse : quod summa diligentia investigatum, nondum tamen hactentas videre potui.
duxit ad annum Christi XXXV. post mille & quadringentos. Corneri verba inter pretatus est DominicusDreuerus Gostarientis, inservitque genealogiis suis MS quas Henrici Junioris Ducis Brunsvicensis & Luneburgensis, antiquitatis patriae lectione in senectute viridi sese oblectantis,iussu concinnavit. Dreueri verba sunt: Diti s hs DCCCCLII. Samard Hirmant Dillingo deo Dari ren Sohni Derdos Iu Sacha
' Post Cornerum errorem eundem errasse Nicolaum Marschalcum Thurium
Sebastianus Munsterus, nescio an ab Hermanno Cornero, vel liquo quopis
am seductus, eadem inculcat Cosinographiae libro III. capite CCC a I. III, v EI his Produnt Saxonum historiae, Her manuum Bili , cujusdam agricolae Nivm natura pro Soliose inLuneburgensifolitudine,valde magnum, estum apud Ottonem Imperatorem, obsidete miniserium, quo eidem Caesari in Italia agenti interim in Saxoniae partiabus exhibuerat Munsterum sine dubio exscripsit Henricus Pantaleon, medicus Basileens cu-
ius parte secuda prosopographiis haec sunt verba:Hermannus natus est patre rustico, qui in campis Lunebur icis, juxta Soliaum invitasva Stubbe born, colendis agris Unco.
ribus educandu operam dabat. Haec Pantaleonis Verba sunt, quibus novum de suo e Torem addit, nempe ab Hermanno Billingo promanasse Ducum Megapolensium fuismiliam, quod omnino ferendum non est. Quis enim in historiaGermanica tam est hospes, ut ignoret Megapolenses principes Henetos esse, fidamus Thriaciger, alias in inquirenda veritate vir diligentissimus, hunc sic ision potuit. In Chronici Hamburgensis, quod
pulum, quin impingeret, Gitare non potuit. H-s ri-MS. circumsertur, Arte secunda ita loquitur: unm dieitem Ottolle dem gre icti)
39쪽
Atque hi lector candide, considera errorem erroribus cumu'atum : Hermannum Billingum duriori biise tugurio rusticano prodeuntem : qui mitiores Videri V lun Gordinis solummodo equestris eum faciunt, ct quidem ne sit i liter primos, sed medioXumos. Verum neutrum verum est, longeque de Billingo aliter sentiendum. Fuit enim ex ordine Mobilium live innasturum, qui per Saxoniam plures fuere, relictia Κarolo M. curn gentem sortissimam, seroci sina am,non tam armis subjugatam, quam humanitate dc officiis delinitam, Francis adjunxisset, avitaque libertate uti, frui, per
Hi Nobiles, sive Dynastae, nostris erit Dirrnla Peda Anglo historiae Ecclesllib. V. cap. XI. Satrapae nominantur, quod vocabulum retinet Theodoricus diremius lib. de privilegiis &juribus Imperii: retinet ernerus Rotevincius part II. cap. I. de laudibus antiquae Saxonia . Annalibus Francicis astronomo auctore sunt primores. Sic loquuntur etiam Conradus Vrsbergensis & Gobelinus in Cosmodromio aetate VI. cap. XXXIV. etsi idem loco eodem principes appellet. Annales Francici Aldenses ad annum DCCCLXXXII, & Frodoardus Presbyter ad annum DCCCCXXXV, primates Saxonum vocant. Ipse Icarolus M. in diplomate sundationis Episcopae OGnaburgensis potentes repionis indigitat. Adi Ermini Erimani Chronicon Osnabur-sienseMS.&Crancium Metropol lib.I. cap. II Talis suit Widechindus, antequam bellum cumΚarolo M. gerendum abaequalibus ei committeretur. Unde a Rolevincto libri supra allegati parte II. lib. V. Ditis vocatur : quem Annales Francici unum e primoribus mstvalorum appellant. Talis etiam fuit Meinolsus conditor coenobii Bodehe in agro Paderbomenti, de quo GObelinus artate VI. cap. XL. Crancius Me- π pl. lib. I. cap. XVI. Praeterea Vmo conditor monasterii Molenbecensis in dioecesi Nindensi et adi Chron .Mindense editum a Pistorio , & Crancium Metrop. lib. III. cap. IX. Hos vero Nobiles, de quibus loquimur, fuisse indigenas, non peregrinos, sive adventitios, vel ex unius Poetae anno mi, qui nobis vitam Icaroli M. reliquit, te stimonio abunde cognoscas.Locus est ad annum DCCCIII. Explodendus igitur Niemius, qui libro supra memorato, nullo auctore , scontra omnes, non erubescit affirmare, Widechindum magnum non habuisse legiti mam sobolem, sed unicum tantum filium spurium, qui cum perleges patri in heredibtate perampla succedere non posset, Saxoniam a Rarolo M. victore in Comitatus, Baronias&Dominia divisam, eque Gallia, Franconia, superiori Germania, aliisque Orbis terretarum partibus evocatos proceres, dunastias istas possidendas accepisse. Qua narratio tota fabulosa est, refutata a Wi decli indo monacho lib. r. ubi Theodoricum patrem Mathil dis Augustae, Henriei Aucupis coniugis, de stirpe Widechindi magni descendisse assirmat. Quem locum non tam repetit, quam illustrat Gobelinus, aetatis VI. cap. XLVII. ubi Theodoricum Comitem Aldenburgensem nominat, qui Crancio est Ringethei mensis, Saxon. lib. III. can. II. etsi Gobelini sententiam non dis I mulet in Metropoli lib. III. Cap. XXV. De Mathilda Augusta eadem cum Wid chindo scribit Dit manus Mer urgensis lib. I. Sed fortasse non merebantur nugae liberesutationem aliquam. Ex hac nobilitate in Saxon ia eligebantur Comites, hoc est, judices, quorum os ficium com in diplomate Imperiali Icaroli M. quo Trut mannum Comitem in V est valia ordinat, eleganter exprimatur, verba ejus subjiciemus: Quapropfer milia parte Saxoniae Trulmannum virum illastrem ibi deni Comitem ordinamus, ut remeat in cur te ad eampos, in malis oblico, ad unimeriorum caussas audiendas. vel recta judicia terminanda , i que advocatum Omnium pres terorum in tota Saxonia fideliter agat, supe que micarios εν Scabinos, quos tib se habet, diligenter inquirat D animadvertat, i auincia sua seduloperagant em. Diploma d Etum est anno DCCLXXXIIX. Superest
autem in archivis inclyta: dc Imperialis Tremoniae in estvalia.
Comites ubi suppeditabant prostii u Duceae, Mare tonu: qui dignitates
40쪽
non hereditarias, sed ad tempus datas adminitimabant: quemadmodum & ipsi Comites, quoties supremo magistratui liberet, exauctorari poterant. Ex hoe Nobilium ordine fuit Billingus, Hermanni parens, quod apparet ex ossicio & dignitate Comitis ipsi commissa. Testis Ecco sive Eccius de Rephau juris Saxonici glossator: ex cujus Chronico Dominicus Dreverus, supra a nobis laudatus,
initi ei j. Hactenus Ecco gloslator. Alterum testimonium suppeditat nobis diploma intonis M. quo monasterium Bergense ad Albim prope MaRdeburgum , magnosiamtu nuper conditum, archiepiscopatui Magdeburgico subiicit: ubi Imperator sic loquitur : Mos Otto, intermentu coniugis nostrae Adesseid. 9filii nostri Ottonis. dierimus ecclesiae S. Mauricii in Asa eburg monasterium, quod Billi in Comes inpraedo.
mel meo dicti Ottonis in bonore S.Ioannis Baptistae, ae beatorum Petri is multi apostolorum construxit, cum castello, Umitu, es . A. C. DCCCCLXIX. Regni XXX IIL Imperii VII.
Vide Billingum gemino testimonio Comitem , qua dignitate gaudere minime potuisset, nisi ei inter Nobiles locus. Quod equidem animadvertiste Crancius vid ri potest, titubanter tamen, & non nisi cum restrictione affirmat, Metropol. lib. IIL p. XIX. Patrem inquit, habuerunt Amel ungus Episcopus Verdentis& Hermannuu Dux Saxonia: Bilinet infimae nobilitatu bominem. Cui assertioni lib. IV. cap. XXIII. diserte contradicit: locum supra attulimus. Sed, inquis, si Billi nnus Comes fuit, quem usurpaVit titulum' Non erat apud
veteres Germanos moris, quemadmodum nunc est, ut a territorio, quod vel pra
datus iure, vel hereditario possidebant, nomen sumerent qui cum imperio erant: in potius ipsi regionibus appellationem dabant. Exempla sunt in medio: ex quibus pauca Saxonica; attingam. Da Metropoli Cranciana lib. II. cap. XXX. memoratur villa Wallia in Comitatu Bernarii. Diploma Ottonis M. Imp. Magdeburgen-
se de anno DCCCCXXXVII. meminit comitatus istinari in pago Nort-thurinoarct Comitatus Geronis ae Christiani. Otto II. Imp. in privilegio Mindensi, dato DCCCCLXXIV. meminit Comitatus Bernbardi Comitis in privilegiis ejusdem Cesaris,osnaburgensi sub data DCCCCLXXV.Ηamburgensi de ano DCCCCLXXXIII&DCCCCLXXXIIX. nominatur comitatis Berctares Ducis. Idem Imp. in dipi mate Gande heimenti anni DCCCCLXXII. meminit Comitatus Rotmei Comiti
Infinita huju modi exempla reperias in diplomatis veterum Impp. Germanicorum re quibus planum fit quoa dixi, Comites olim non a territoriis guuernatis nomen ac cepisse, sed eis impertitos. Verum praeter hanc alia esse potuit omissi tituli caussa quam animadvertit Ioannes Pistorius: cujus verba ex praefatione in tertium tomum historieorum fiub-Jungam. Pro eo uetudine, inauit, illius seculi Nobiles, Comites ipsis Duces, sine habitationis loco D praefecturis mel familiae cognomentis absolutὸ simplicissmeque p1opriis nominibus notabantur: sortὸ quὁI qui tum Comes inde Dux certi loci is gentis esse coposcebatur, posteris omnibus quis olim fuisset, eodem modo exploratum compertumque esseiplices fis non nimium euriosi majores arbitrarentur: mel quod ex dignitatibus quam familiis non inberebant, nec a filios progrediebantur, non postse familiarum distingui susus iudicarent. Hactenus Pistorius. Quae vero de Comitatu Soltoviensi in agro Luneburgico adsert Hoppenrodius, ct ex eo alii, non tantum suspecta duco, verum etiam quae de isequentissimis illistem re Karoli M. & mccessorum temporibus per utramaue Saxoniam Dynastiis, ex obseuro quodam cuculligero Ballens edensi Henrico Balaeo, tanquam comperta, planeque indubitata ab omnibus pene recentibus rerum Saxonicarum scriptoribus1nculcantur, nullo fundamento niti atque cum veritate historica multis modis p. gnare intrepide assirmo, suoque tempore S loco demonstrabo. Sed dimittimus Bilingum, quem tamen cum Cornero rectius Milingvm vocabimus. Chronicon Saxonicum vetus vocat Epitiat Lazio lib. IX. de Migrat. Genti
est Bilieo; quod puto esse idem cum milieb, & Saxonico Glicles Latinis Vmlhinus. Terminatio ing, seu ita manavit ex consuetudine Veteribus Germanis usita ToM. III. R F R ta,