Rerum Germanicarum tomi 3. 1. Historicos Germanicos ab H. Meibomio seniore primum editos & illustratos, nunc auctiores. 2. Historicos Germanicos ab Henrico Meibomio juniore è MStis nunc primum editos & illustratos. 3. Dissertationes historicas varii

발행: 1688년

분량: 446페이지

출처: archive.org

분류: 역사 & 지리

41쪽

VINDICIAE

cet Beatus Rhenanus Rer. German. lib. III. & LaZius loco adducto lib. VII. Dimittimus, inquam, Bilingum, quem degradatum, tantummae non ab imp

ritis capite diminutum, natalibus & honori restituimus, jamque ad filium ejus Her- mannum accedimus. Is Widechindo monacho lib. II. nominatur Nobilis, eo queri idiximuς respectu. Verba idechindi sunt: Placuit igitur novo Regi Ottonem Magnum innuit nomum principem militiae institvere : elegitque ad Me o tum mirum nobil/m re industrium, satis , prudentem nomine Hermannum. idech indum sequi tur Chronicon Stavi cum editum ab Erpoldo Lindelabrogio, quod caps. haec habet verba : Hermanno nobili miro Saxonia commissa, ne Davi, vel aliae ξιntes sud in absentia male arerent. En generis nobilitatem in eo spectatam, cui maiores honores deserendi: etenim soli nobilitati ad hos patuisse aditum antea ostendimus. Chron

Saxon. rithmis contextum eundem vocat Dynastam:

Ex his apparet, quis suerit ante Ducatum Hermannus, non equidem comes, ut paten; & frater Wigmannus, sed Nobilis Dyndita, silue Baro, agri seu rerritorii allevia ius dominus : quod ipsum demonstrasse, satis fortasse tuerit refutandae nugaei αeommentitiae opinioni de obscuris istis natalibus, vel casa rustiea Bill ingana. Verum nos per hanc velitationem iam illam istam magis adhuc illustrabimus. Fratrem Hermanni Wigmannum Comitis dignitate gavisium, ex idechindo monaelio ii quet. Apud hunc lib. III. Imperator Otto M. Nigmanno Juniori rerum novaeum studioso denunciari jubet, meminerit, quod utroque Parente orbatus, ab Augusto, loeo filii habitus liberaliterque educatus fiterit: adultior factus patrios hono res eiusdem heneficentia indeptus sit. Atqui Wigmannus hic fuit Comes teste Di

maro libro II.

De eodem Wigmanno Hermanni fratre dignus notatu locus exstat apud mi deeliindum lib. IL antea a nobiS ex parte relatus, qui sic habet: Placuit nomi r hi otioni M. novum principem militiae constitvere: elegiis ad hoc incivis mirum nobi lam Uindustrium, satisque prudentem n0mine Hermannum. Quo honore, non soli

eri rorum principum, sed D fratris sui IV manni ossendit invidiam. Quapropter

mulata infirmitate amovit se ab exercitu. Ille Nigmannus inter principes locum habet, quod de dignitate Comitis ac-eipio : etenim appellationes Ducum S Comitum saepe confunduntur. Sic Guel madui Dux Bavariae apud Theganum pag. CCCIIX. in vita Ludovici Pii Imp. pan CCLXXIII. & ab Aimonio lib. v. cap. XI. Comes appellatur. Sic annales Fran

ei et Brunonem Saxonem, Brunsvigae conditorem, a Normannis caesum, ad annum DCCCLXXX. Ducem vocant Sc Comitem. Quomodo vero haec unquam fidem merebuntur ' ex duobus fratribus germa nis, alterum esse Comitem, referri inter aulae Imperialis regnique priaepotentis principes: alterum vero raris habitata mapalia tectis deserentem, ut infelicem familiae tenuioris conditionem cum meliore commutet, non absque invidia aliorum, labo

riose operam dare . . . .

verum progrediendum nobis ulterius, & Ostendenda Billingorum cum Saxo hum nobilissimis, hoc est, ipsis, qui tum temporis cum imperio erant, Caesaribus Austus iij eonnatio. Index & testis rei fide dignissimus Ditinarus Mersebureius, qui lib. II. affirmat Brunonem eius nominis primum Episcopum Verdensem, & Her mannum Billingum fuisse consan ineos. Atqui Brunonem istum Ottonis M. ex Ludolso filio primogenito, Suevix Duce, suisse nepotem assirmat Georgius Fabri eius originum Saxon. lib. III. Crancius quidem Antistitem illum natu dc virtute nobi lem dicit, genus tamen non exprimit. Vide Metrop. lib. III. cap. XXXVL Joannes a fisternius in Chronico Hirsavg. scribit fuisse fratrem Hermarini Saxoniae meis, memoriae lapsu, id enim de Ameiungo Brunonis antecessore intelligendum. Quid

autem

42쪽

autem gloriosius tribui Billingis potuit, quam ejus Antistitis esse conlanguineos, cui parens Dux Suevita nobilissimus, avus, proavus ac patruus Romanorum Imperat

res augustissimi, invictissimi rsanguinis cognationem inculcat etiam Wigmannus junior, Hermamria incis ex fratre Wigmanno nepos, ut memini. Qui cum post multas rebelliones cc transiugia, quorum veniam ab Imperatore mitissimo Ottone M. semel atque ite- Ium impetravit, extren ii in ad sclavos, iuratos religionis & Imperii hostes, turpister defecisset, accidit, ut a Misara barbaro Cursari conscederato, victus&e suga in vi, lam quandam compulis, ab hostibus circumfusius acriter impeteretur. Ibi cum in mundum sibi videret, potiori ex hostibus gladium hisce verbis tradidit: Accipe hune glavium, o defer domino tuo, quo pro signo mictoria illam teneat, Imperatorio. amico ransmittat, quo strat, aut hostem occisum irridere , mel certe propinquum desiere. Eraitat historia apud idechindum Corbet en siem lib. III. Satisfactum opinor abunde instituto nostro, praestitaeque Billineo ct filiis, oua natales vindiciae: libet tamen eae Dirmaro narrationem adjicere, quae ad rem non parumlacere videtur. Sic igitur ille lib. II. Herimannus Dux Saxoniam regebat po fas ad in deputa concione, susceptus est ab archiepi copo, manu . deducitur ad ecclesiam, accems luminaribus, cun s. sonantibus campanis. Ibi avum mei met Henrictim tantis resistentemsuperbiae, dolo capere Dux nisus non potuit: quia hune militum magna cateretra mali vit, praecipit tamen ei, ut Romam post Imperatorem pergeret. Duod i hemissime complens, transcensis Alpibus, vi primit ad Imperatorem menit, Grinpetim a longe solotenio se prostravit, rnterrogatusά quid caussae hoc esset, quod accusatus apud eum gratiam suam pietatems solitamperditisse timeret, lacr*mabiliter restondit. Ouem protinus elematum Imperator culatur, hulaque sagaciter perquirens, is de susceptione Ducti, quomodo Mn medio Episcoporum admensam loco Imperatoris sederet lecto . doria miret, perficit. Ob hoc sar Axoviis mascule fucembens, Alberto per est lolamma amit .isicopo, ut tot Rbi equos mitteret, quot Duci campanas sonare, mel quot luiscernas arcendi praeceperat. Imperatoris archi praesiui peragens edicta, quibuscunque ma-mit modis Ieper Iezatos excubare contendit. Hactenus Dii marus. Repetit historiam . Chronacon Magdeburg. I S. disertimque Henricum, Dit mari avum, Hermanno in solenter agenti se opponentem, Comitem de Staden appellat. A quo discedens Ge-G i tu , Omitem Sumeringium vocar, Consunditque cum Henrico Comite albecensi, Lotharii T. vide Origin. Saxon. lib. II. Est autem Summeringa villa Thuringiae, reserente Siseido presbutero lib. II. Familiam Comitum Stadensium en cleavit Ailigendit ad annum MCXLIV. repetivit inde Crancius Sax. lib. VI cap. V.& VL Metrop. lib. V. cap. XXIV.

Quis vero sanae mentis rectique judicii homo credere unquam velit aut, po 1it, Hemi annum vilis agricolae filium, nuper rure in aulam extractum, vel, ut civiliores allirmant, is infimo eqtuitum sive militarium ordine inter ministros aulicos adicriptum, vixque in novo eodemque perquam invidioso magistratu confirmatum, tam intolerandam ambitionem in animum admittere ausiam, ut honores summo principi debitos.

ab improvido I

suaderi poterit, in agricolae liuUE IIum animi In Iolentam. Homini in aulis ad tempus vertato, usibique rerum a temeritate abducto , in memoriam venisset aurea pDonaeus, ab ingenioso poeta ingeniose rotundo ct eleganti disticho expressa: Fortunam remerenter habe, qtii cunque repente Dimes ab exili progrediere loco. Mea opinione spiritus il le in V ermanno Billingo aequo tumidior, non aliunde, quam a generis claritate, majorumque imaginibus promanavit. Venit novo Duci in men

tem, quod ex illustri nobilinate originem duceret, patrem habuisset Comitem, atrem cc ex eo nepotem in eadem dienitate constinitos vidisset: denique ipsum Imperat rem proxima attingeret consanguinitate, quem in propinquo facile illi, nilio sibi persuas i, quod ne aequalis quidem sine invidia, sin omni mc pudore & ignominia expertus suit.

iuem in propinquo facile illud laturum sine stomacho intueri posse,

De primo controversiae capite, puta de natalibus Ducis Hermanni, diximus

43쪽

hactenus: nunc accedendum ad alterum, probandumque Billingos tam parvis opis sct facultatibus, sicut assertum meminimus, nequaquam fuisse. Refutat fabulam Zidech indus Corbet ensis lib. II. ubi Wigmannus, quemadmodum antea diXi, inter principes regni numeratur, additurque virum sui se potentem. Vnde vero huic de-1ubito opes sive potentia, cujus pater, vel agricola, vel ex infimo militarium ordine 'cujus fratri res modicae, imo pauperculae r Quid enim fuerit tam modici agri dominum esse, & quidem eo in loco, ubi ille macer& exilisy Idem V idech indus lib. III. commemorat, quomodo id hindus junior Hermannum patruum inter veri e he-

iniquum di injustum actorem custodiae mancipari jussit. Quid autem opus tam acerba actuationerquid judiciali illo strepitu & moleltia, si lis fuit de tam paupere remor Dbgnitatem qua gaudebat stater, nepoti eripereHermannus non potuit, pendebat enim a loliusImperatoris arbitrio. it igitur actio dediminuta hereditate quae si vel modica, . vel pene nulla, ad quid conventio cor Caesare,& in actorem caussa suam non probante, judicis cognati tam severa animadvertio'Revera uti prius falsum, ita & posterius: lo gi que sentiendum aliter de utroque, quod planum nos fecisse, ut spero, imo confido, nemo inscia ibit.

Atque hic esto finis nostru velitationis, quam equidem non illibenter institui- mu .nullo tamen alio fine, quam ut quod falsium probe perspexeramus, veritatis larva spoliatum profligaremus, illustri planeque heroicae familiae avito suo honore ct di gnatione reddita. Effigies, quas dedimus, tam Hermanni Billino, quam conjugis Hilde ardis esterburgiae, debemus collegio Brunsiuicensi Sau-Blasiano, cujus ut alibi, ita hoc loco honoris ergo mentionem facimus. Liber in quo exstat vetus est, scrinius in membrana ante annos CCC.&lV. Inspiciendum illum nobis exhibuit Walantinus Most rus JCtus, aedis eiusdem Decanus, vir & nostri,& stiadiorum quae coli, mus, amantii simus. Genui nas esse imagines multae ostendunt circumstantiae, teque proderitate Hermanni diserte loquitur Crancius Saxon. lib. IV. cap. IlX. de habitu picturae conveniunt Veteres, conveniunt scriptorum monumenta. De obitu ejus res

est controversa. Henningestus eum collocat in anniam DCCCCLXXU,Thraetiger DCCCCLXXXIV. uterque male. Widechindus enim Corbeiensis diserte dieitHei mannyobitum Caesaris Ottonis L obitum antecellisse. Verba eius Incestini: Trias, illa loca perambulabat Otto I. imp. de obitu optimi viri meis Hermanni, qui prurinia ci/ reii ritiae Hiraeque mirilantiae in rebus ei milibus D externis cuni is retro mortalibusaeis, nam r/liquit memoriam. Vide sub finem lib. III. Constentit Ditinariis Mersebur

Wiuq lib. II. his usus verbis: Debine ivit Otto ad Quid in buro, proximum P eladi minis laudibus humanisque peragens gaudiis. Huc conlisebant Caesaris edicto Miseeo utque Boles lavs Duces, cum omnibus regni totius primariis: consummatisque paci ce cunatiis, ditati muneribus magnis, reversi sunt ad suos laetantes, Calendis Aprilis. Heri mannus autem Dux ibi tum moriens Imperatoris gavdia turbavit. Hisce duobus te titis accedattestis, Auctor Chronici Magdeburgensis MSti inquiens: Inde Quede lege-iti e abbatiam quam venerabilis mater sua Mathillis concest,adiens, a mientibus ibi

Poloni. ae Bobemiae Ducum, Graecorum quoque , Bene entorum, Ungariorum, Bulgarorum. Danorum USIa orum Legatis, cum totius retni principum concursu, Paschalia

gaudia per agit, licet ista Hermannus Dux Saxoniae sibi dilectissimus tunc moriens, non partim turbas et. Ex quibus liquido apparet, Hermannum ante Caesarem intonem obiisse& uuidem in seriis I aschalibus, Kal. Aprilis in Comitiis Quedi inburgentibus. Celebravit autem haec Ott' anno DCCCCLXXIII, iisque finitis diem situm ipse etiam

obiit eodem anno. Et Hermarinus quidem Luneburgi conditus fuit, Gesar Magde-hurgi, Caeterum familiam Billi riganam integram, cum Deojuvante, & si aetas suppetat, alibi dabimus, & ita dabimus, ut dum veritati consulimus, non pauci aliorum errores iodicandi veniant.Sit Socrates amicus ac Plato, amica tamen

veritas magis.

44쪽

Superioris Germania in Saxonia parum

HENRICI MEI BOMII

DEMONSTRATI

Saxoniam etiam ante Hermannum Billin una suo;

habuisse Duces, adeoque a temporibus Caroli M. sub Impera toribus Francicis.

Beatus

45쪽

Beatus Rhenanus pra Tatione in

Germaniam suam.

H Oc mirum, quod in Romana antiquitatem mydenda diligentissimisimus , in media, aut n- iam tristiori, quae ad nos maxime pertinet, n*IL

genter cessamus. In causu fortisis est, quod ex lucidentis mis scriptoribus illa facile cogno cantur,

quae nudquam non exstant baec autem propter am

lorum inopiam uicio magis colligere sit necesse,

quam alio quovis insidio. Quamobrem bene mereri de studiosis putandi sunt, qui rem minime obviam, non sine ingenti labore perquisitam, in m dium candide proserunt. Haec ille.

46쪽

DEMONJTRATIO SAXONI AMETIAM .ANTE HERMANNVM.BILLIMGIVM SUOS HABUISSE

DUCES.' ostquam Bruno vi censes haereditario suo Principi, Duci Hen-

rico Julio, more maiorum rebellantes, eruptionibus absente Principe factis, magnam vim pecorum abegissent, atque in utriusque sexus homines, agros, aras & oppida ferro, flammis, caedibus ac latroeb

niis De endo, omnia crudelitatis genera exercuissent, cum hoc nomine in toto --

perio pessime audirent, simulque ab Ordinibus agri Brunsvicensis in judicio Cam

rae rei agerentur, tum demum cogitare coeperunt, rectenean secus secissent, di quo

rea textu & colore effrenatam istam libidinem excusare Sc pingere possent: sine dubio exemplo gentis cujusdam Arctoae, quae olim fures accusatos in crucem agere, dc illis exstinctis primum quid & quantum deliquissent inquirere solita est. Cum vero dubitarent, an in vicinia, istorum flagitiorum inventuri essent patronos, ad quosdam ex Germanis superioribus itum est, praesertim eos, quos sperarunt Duci Henrico Iulio, quantum in ipsis esset, aegre facturos: qua in re minime eos spes sellit. Et si autem meum non sit pronunciare, quid patroni isti pra stiterint, illa enim ad JCtorum scholas pertinent, neque deerunt, qui in id inquirent; tamen cum nonnulla ad meam prosessionem pertinentia admixta Videam, operae preclum puto, de ea re cum ipsi x velitationem instituere. Id dum cogito, laudare tamen cogor, quod patroni isti discipulis suis ostendunt, cognitionem antiquitatis , cumprimis vero patriae, permultum conducere ad lites, controversiasque legitime com . scendas dirimendasque: quam enim multi in ea re negligentes&remissi sint, quam nihil notitiae historiae tum veteris tum recentis habeant, ipsa loquitur experientia, Ac nolint velint prodere coguntur. Verum optarim istos superioris Germaniae JCtos paulo diligentius legere, hujus nostrae, Versus occidentem & septentrionem regionis Historicos, quod si facerent, non adeo inepte de nostris rebus pronunci rent, tamque abstardos errores errarent. Quod si ab ipsis famam esse ostendero, non habebunt cur mihi irascantur. Quae autem me offundunt, quibusque contradicere cogor, paradoxa sunt ista, sequentibus Verbis expressa pagina 34. editionis Palthenianae Francos Aecedit reboe. qvbISoxonia inferior , postquam a Carolo Aces emicta, in , ad Ottonem M. immediate Caesarem Romanum se Imperium reeognomit, ut probati mi quique bistorici asseveranter tradi IDe. Primus autem Romanorum Caia farum Otto M. in Italiam uvrus Hermannum Ducem, non totitu quidem, fedejus partis, quae hodi/ Ducibus Lunaeburgicu ρr Ducibus Saxonia inferioris paret, creavit, ut interim duia ipse Caesar abesset, ille limites Imperii contra barbarorum incursiones tueretur. Hine HeImodus in Chron. Slamor. lib. cap. Io. de Othone IN loquens stribue Nondum post tempora Caroli propιer meteres istius gentis leditiones Saxonia Duem acoeperat, nisi Caesarem. Idem bcbet Crancius in Saxonia lib. b cap. 2ρ. replenius lib. .. cap. 16. ubi limites Ducatus Saxonici Hemanno a Caesare inbone concessos dola ens hae adest: Terram Mero Bruns mice era, quae postea in Ducatum erigitur, ειτεμ sus Gottin ensem ει qu.e Transylvania dicitur . cum terra mittenbergenti, quae nune superior dicitur Saxonia, es omnem Misniam Gurmiliamque tum Saxonici juris pro

47쪽

48 Dr Dumnus SATONI mst ae posteris servavDe Imperatores. Ad quae omnia diligenter admertendum. Hinc etiam planissime conflat: cum omnis Saxonia post Car. At immediate Caesaribus paruerit : ad civitates primarias es ab illis immediate ad Caesarem jus provocandi fuisse. quod ςve b in eo equens est, illas mere jus Praelidum Provinciae obtinuisse: antequam ulli in Saxonia Ducatus erirerentur, re proinde cimitates illas eodem jure adhuc uti: nisi quatenus de contrario sitis fieri potest. Quatenus enim cimitates illas Archiepiscopis, Episcopis. Ducibus si ditas esse constat, eatenus superioribus omnimodo more majorum parendum erit. Hactenus verba consilii JCtorum istorum. Quis verb ex paulo peritioribus historiarum ista legens & perpendens non obstupescat' Sane si pari audacia in similibus utuntur, mirum non est litiumn Germania nullum reperiri modum nee finem. VeriimMos qui non statim omnem candidum lapidem adoramus, ut est in proverbio, istaJuri ons oriacula diligenter ad veritatem historicam examinata, non ex Apollinis tripode, sed inscitiae sive malevolentiae penu prolata demonstrabi

mus.

Et primum post idechindum Saxonum exregem in ista provincia, sicut& in Thuringia, Duces misse, tam est manifestum, ut qui id negare velit, cum ratione insanire velle credi possit. Quia verb apud Historicos de posteritate Wid chindi nonnulla est sententiarum divertitas, nos omissis illis personis, de quibus alii

aliter sentiunt, initium faciemus a Iu .lpho, quem omnes concorditer Henrici Auctipis avum suisse assirmant. Is Lνδεθόω, sive Lindosias Saxonia Dua mit,&a Gobelino Persona, auctore Cosmodi Omii, scriptore non proletario, cap. M. semel a cue iterum Saxιαι Dux nominatur. Idem facit Albertus Stadensis ad annum Christi io24. Ubi Ludo sum Ducem Saxonia nobi simum, patrem ejus Ira ferrum &avum LV Moum Duces Saxoma ChristianDsimos fuisse dicit. Idem ut recentiores praetereamus ubdere est apud Sigebertum in Chronographia ad annum 8 So. assentem; ilium L, 4H-ρhom DUCEM Oaxosum, patrem o renu D VOS, avum autem Henrici Regis, Corpus S. Innocentii Papae Roma in Saxoniam transtulisse. Et quid multis y Ipsum Lodos suis audiamus fundationes Monasteriorum Bruntestiusen hodie Brunsnusen) di Gan-dershemii a sese factas, in haec verba profitentem: sis scrip um est, ρrectum ammae tu

eo iuxtinis, cte. Obiit Ludoipsius relictis filiis tribus,Brimone,Ottone & Dan a do. Ex his Bruno, secundum Nidechindum di Stadensem natu major accepit gubernandam Saxoniam, secitque initium urbis Brunsiuigae, quam successores ellus inhabitarunt. Hic Bruno Dux appellatur ab annalibus Francicis ad annum 88o. Dithmaro lib. a. Hel moldo lib. I. cap. 7. Adamo Bremense cap. 3i. Alberto Staden ad annum 8 6.& p . Conrado Urspergense pag. 29 . Gobelinus cap. 43. Comitem fue Du- icem vocat, qui locus si Crancio, in cujus scriptis pene totum reperias Cosmodromium, in mentem venisset, non adeo turpiter impegillet lib. 2. Metrop. cap. 3o. ubi affrmat, huius Brunonis Saxoniae Ducis tempore in Saxonia Comitum nomen incompertum fuisse. Etenim annales Franciae proceres istos, qui cum Brunone a Normannis taesi sunt, diserte Comites vocant, sicuti idem facit Adam Bremensis cap. 3 i. Taceo, quod nihil frequentius in istius temporis scriptoribus Comitum mentione: &ipse Cranciam in Metropoli lib. I. cap. 4o. & lib. 2. cap. I6. Cononem Comitem Tec essurgensem Lud vici I. IN. coaetaneum non ignorat. Hoc Brunone a Normannis interemto, quod factum est anno 88o. successit in Ducam frater eius germanus Otto natu minor, si , ut idechindus Corbet ensis, omni virtute potior. Is Dux Saxoniae nomi natur a Sige-berto Gemblacensi ad annum 92 Q. Reginone ad annum 9il. Chronico Lauristaei mense pag. 69. Ottone Fris ense Cluomci lib. o. cap.13.IO. &i8. in hi toria Archiepisse

48쪽

' annum 9 . Gobelino cap. 46. Widechindus lib. 1. iis, QCh nol. anonymus deSaxonibus

i vero notatu,

Alberto

in Ducem a

Sigfridus presbytquod renetit Urspergentis pag. 194. Dignum vi mensis lib. t. ad annum si . A Compilatori annum 924. hunc Saxoniae Ducem Oticinem de Bi Guila appellant, ex quo nili est principem ilium Brunti algam, quam si ter condiderar inhabir sie,ibique imperium tenuit te. Defuncto hoc Ottone , magno saxoniae Duce , flinis ei successit e tetricus Auce .: cui pater totum reliquit Ducatum, ut Wid hindus lib. L indigitatur Auceps Dux Samniae a Dithmaro lib. r. id hindo lib. I.Reginone ad annum si .& yro. Si berto ad annum 914. 9i8. Lui rando Ticinensi lib. a. cap . Ux-

ζ. 18 & I93. Alberto Stadense ad annum siῖ. ct 917. Gobeiano Per naB rid. Praesb. ad annum 888. Nihilque ad rem facit, ouod ab Hermanno Contractota aliis Auceps Comes nominatur : illa enim vocabulaUucum, Comitum&Baronum ita apud scriptores confunduntur. De Posteris autem Aucupis, Ottonis . -

. se rem, quin aeque uteorum Ma ores quos diximus, Duces Dormiique Sax ' niti erioris fuerint, neque cillem titulo nomineque tenus, sed ditiones cum Imperio, hereditario jure renuerint, nemo sane cini capitis dubit bit. Ex. quibus, nisi. valde fallor , luce meridiana clarius est, habuisse s Oniam suos Duces etiam a s te Ottonem Magnum: quod & de I urinilia adiirmat Gobelinus pag. 42. ubi Raιθοι sum comitem ex commistione Lude ici regis Thurinniae Duc a P m obtinuisse ieribit. Loeum illum vidit Crancius, sed nomen corrupit. Legatur Metropclli lib. r. cap. Atque ha scriptores quos ad tu i non tantum Heli nolito dcc rancio aequari pollunt, sed ure prienerri debent. Sunt enim antiquissimi, quos habemus: sunt mittes, ex Uouibus ancius sua depromisit: quem ut sua laude minime destaudamus, sic tamen legendum censemus, ut cum aliis eum conseramus. Et in liac ipsa quidem, quam actam , qua tione Crancius sibi non satis constat: num lib. r. p. z9. Saxon. de Di cum Saxon. temporibus loquens ite ait: Crediderim Saxones ea aetate jam subditos relio , nec Ducis alicujus tulisse imperium. Non crediderim haec . tie quia Epitcopi aetatis ejus docebant populum, habebant scholas templiis adiuncta , contenti suis decimis & piorum oblationibus nullo erant cum Imperio. Quaes quentibustempor bus impetrarunt bona, administrarunt Admoeati, sive Viceta Do mini. Et te Brunone Antistite Coloniae Agrippinae tanquam insolens exemplum re sertur a Widechindo, quod Pontificis summi & Ducis magni ossicium simul gesserit. tenim Lotharitagiae Ducatus minis tori Quod si vero apud Joos illos aut oritas ancillanti eis, hunc quoque ostendam a nobis non distent ire. Etenim in 'nitatione Legendae fabulosae, Metropoli adjecta, Ludes um Ducem Saxoniae appellat.' Filios Hiis Οιtonem, Brunonem DTanquar UDuces Voca axoniae lib. a. cap. ao.quod

idem de Brutione lib. eodem cap. 33. & de eius si atre Ottone lib. 3. cap. i. repetit. Eliis hi ipsiu oblitus in Metropoli cap. 16. L 2.Henricum Aucupem primumsaxoniaeD Uem v et in confutatione vero tenendae antedicta id Ludolim Aucupis avo attribuat. Ad summam ex Crancio quod allatum est probari minime potest: es si posset, pluris tamen Diad nos merito sent aliorum testimonii. Obtestor autem per Deum omnes cordatos & veritatis Amantes lectores, ut inspecto loco, quem citant Iurisconsulti illiinx Cran i Saxonia lib. 4. Cap. 16. mentem scriptoris cognoscant. Scribit, Imperato .fὸ Saxonicus, de illis enim loquitur concessa Hermanno Bil ingo Saxonia' Si pii eo Rehibus Daniae reddito, retinuisse suis ui queposteris terram Brunsvici nne Em is Trano: nam regionem cum iii periori Saxonia, Asimia G

Clusium subjungit his verbis : Alioqui ultron fuerit ditare extraneum e uos

ris facere. Hic Crancius nihilaliud indicat nisi quod Saxonici Imp.& cum primisio M. tibi di suis polieris more majorum conservarit ditiones quas iure haereditaria oossidebant: de illis autem, quae armisquαLeriant aliquid vel reddidisse vietis,vel non-ὐulli; bene de Republ. meritis tanquam beneficium concessisse. Η'ric si a mentem clarius explicat Crancius libro Xoniae eodem, cap. 36. finime gentium igitur extrue Itur ex Craneio omnem Samni im post Carolum M. uique Ottonem M. immediato C, ,us paruisse : imo contrarium ex eo liquer. utinam vero luperiores Eu

49쪽

icatio facta sit, quae garriunt, gerrae sunt sic uae enim apud nos nunc florent urbes primaria, i με tim ignobilia fuerunt opidula, cur a & Hela stadium quas anti . ites suis , annales testantur nostrates. Verula tempore: alias plura si tuerit opus Ed quasi illi respiciunt,partim tunc non erant, partim i CPrimis Brunsvina: nisi forte intelligunt Gan ei stiimium quissimas Saxoniae Cistaei et anae civitate haec de praetenti materia hUc imi & similia illi proferent pae

50쪽

.. BAR DE VICUM;

sive

Historia urbis istius, omnium Germanicarum anti

quissimae r a quibus & quando condita: quas experta mutati nes & qua demum occasione funditus sit deleta:

Congesta ex probatissimis scriptoribus, antiquis&

recentibus, editis de MSC. adhibitis veterum Impp. principumque diplomatis & literis:

opera & studio

SEARCH

MENU NAVIGATION