Corpus scriptorum historiae byzantinae Theophanes Continuatus, Ioannes Cameniata, Symeon Magister, Georgius Monachus

171쪽

160 THEOPHANIS CONTINUATI LIB. IV.

nurum ac allatum est. accusatores, miserante patriarcha serioque rerum dominos exorante, non quarum rei erant poenas dederunt iustaequctultionis supplicia tulerunt, sed veniam consecuti sunt, ea duntaxat indicta multa, ut quotannis solenni restitutarum imaginum dio ὀρθοδοξίας festum vocant praelucentibus facibus a venerabili dei genitricia Blachernarum aede ad clivinum celeberrimumque sapientiae templum venirent, dictumque in eos anathema ob eorum in sacras imagines odium auis ipsi auribus audirent. quod in multos annos se vatum est, ac quoad illi vilao superstites suorunt. ac quidem tantis aucta compendiis eiuscemodi haeresis talem quoque dei nutu finem accepit, pristinoque splendoro divinae sacrarum imaginum effigies formaeque effulserunt, quas non divinis ipsis honoribus colamus ac volui deos pingamus, sed quibus relative certoque venerationis cultu ad exemplaria ipsasque principes sormas honor in transmittamus.11. Festum hunc diem cum Theodora gandio celebrares, collectum omnem ecclesino coetum in Cariani triclinio, quod in palatio est, epulis quandoquε recreabat. has nempe aedes, ut in superioribus a nobis dictum est, Theophilus in filiarum usum exstruxerat. Facerdotum nemo deerat, nemo confessorum inter illos aderant Theophanes Smyrnensia episcopus eiusque frater Theodorus. vergente ad finem convivio cum iam placentae ac bellaria apponerentur, intentis crebro in eos oculis,

172쪽

γάδος και τα ἐν τω μετωπιο γράμματα τῶν πατέρων καθορώσης και στενα υσης συνέβη πως τουτως ως-ομολόγου ἀντοφθαλμῆσαι και Tαυτην ἐνιδειν ατενιέουσης αυτοῖς. φ σάντων γοει ως Cτις αρα, δεσποινα, η alam τῆς προς ημῶς σ- ορασεως ἀτενους; 5την ἐκ των γραμ/ιατων ε τη θαυμάζειν καρτερίαν τμων και τῆν του ταυτα δράσαντος ἀποειαν εἰς υμας. καὶ ὁ μακαρίς ς λοφάνης μηδεν ευλαβηθείς τε καὶ των προησφαλισμένων διανοηθεὶς ' υπερ ταυτης'' εφησε γραφῆς - μάλα τρανως ἐν τω του θεου αδεκαστω δικαστηρίω διαδικασομαι συν τω ἀνδρί σου καὶ

10 βασιλει ' τουτω περουπος γενομένη, ἀλλὰ ριην καὶ συνδακρος,' καὶ ταὐταρο ἔφησεν η βασίλεια -οσχεσις καὶ αι ἐγγράφων ὁ/ιολογίαι τμων, ως μη μονον συγκεχωρηκέναι αλλὰ κώ προς Θω- Dνας ενύγειν καὶ καλεῖν; '' ' ου' φησιν ὁ πατριασης - μνἀναστας καὶ οι λοιποὶ των ιερεων, βασίλεια, οὐ ' ἀλλ' ' 15 βεβαίως τὰ ἡμέτερα, της ὀλιγωρίας τουτων λογιζομένης ουδέν ' . Oυτω s εν ουν ἐσιγάσθη ταυτα, καὶ τὰ τῆς ἐκκλησιας εθη α-

12. Καὶ ἔτερα δέ τις αιρεσις Ουτω των Ζηλ&ων λεγομένη ἀναφανεισα, συν τω ἐαυτῆς ἀρχηγω φλι ὀνομαζομέν P, φέροντι 20 δἐ την των ἀσηκρητων ἐν πρωτοις τιμ*ην, ἐθεραπευθη τε καὶ πρὸς θεοσέβειαν μετηνέχθη ἐν προοδιο βασιλικῆ, τῆς τομ 3κτρον μέν

legensque inscriptas eorum facies, altos animo gemitus Aus'sta trahebat. sed et illos, ut par est, contigit oculos advertero sicque In ipsos intentoP Augustas oculos observare. quaerebant ergo, quid causae esset cur sic Augusta intentos oculos ipsis obvertereti ad quos illa mirari solliorum patientiam, quod sic vultus literis insculpti sustinuissent, illiusve immanitatem a quo eiusmodi poenam sustulissent. tunc beatus Theophanes nulla ductus reverentia, nec quod sancte patrum Conventus promiserat animo cogitans, 'huius' inquit, 'scripturae causam adversum virum tuum ac imperatorem claro admodum, deo incorrupto iudice, disceptabimus.' gravi sermo Au stam dolore assecit, effusaque in lacrimas ' haecne' inquit 'vestra promissio ac scripta cautio est, quod non solum non ignoscitis verum etiam in ius vocare vultis ' 'non ita ait, 'non ita,' surgens statim patriarcha ac reliquus sacerdotum coetus. promissa' inquiunt 'rata manent, spreto horum virorum contemptu. sic itaque ista pacata sunt assertaque ecclesiae moribus tranquilli

12. Sed et alia quaedam haeresis sic dicta Zelicum orta, urineum suo auctoro Zeli dicto, qui a secretis erat haeque potissimum dignitate fulgebat, curata et ad saniorem sensum traducta, in imperatoris solenni pompa, illius sectatoribus sola unguenti unctione eum novis albis Theophanea eontis. 11

173쪽

162 THEOPHANIS CONTINUATI LIB. IV.

101 μετα καινῶν hvpωτίων τε καὶ Dθηματων καταξιωθέντων τῶν αντιποιουμένων αυτῆς, καὶ τελειωθέντων λα/m λως.

θροσυτερον εξεφέρετο an παῖκα τῆς βασHώας κρατειν διακηκοως δθεν καί τινας αγγέλους απέσταλκεν προς αυτην, δας συνθηκας sλέγων καταλυεπ καὶ κατα τῆς τέον Ῥωμαίων ἐκστρατευειν γῆς. ἀλλ' αὐτη ιιηδὸν θῆλυ ἐννοουσα fi ανανδρον και si ε'' - τεὴ κατε- ιν εν ' κατ' αυτου ευρησεες αντιστρατευουσαν. καὶ ἐλπίζω satamριευσαί σου ' δἐ ει η γένηται καὶ ἐκνικήσεις 3εε, καὶ ουτω σου περιέσομαι, τὴν νίκην αρίδηλον ἔχουσα ' γυναῖκα γὰρ ἀλλ' Osκ 10B- εις ἡττηθέντα σοι ' διὰ τουτο ι ἐν Ουν καὶ ἐφ' ἡσυχμας μηδὸν τολμησας νεανιευεσθαι, καὶ τὰς τῆς ἀγαπης αυθις iaνε os σπονδάς. 14ὶ καὶ δη ζήτησίν τινα καὶ πολλην ερευναν περί τινος μοναχου, ουτω καλουμένου Θεοδώρου του ἐπωλην K - φαρῶ, ειτε ἐκ τινων ὀνειρατων καὶ ἔψεως εἰτε αλλως πως, προ i5 πολλου αἰχμαλωτισθέντος η Θεοδωρα προς τὸν αρχοντα Boυλγα- ρίας ἐποίει, καὶ αυτον η ζιου διὰ γραμιιάτ υν ἀνερευνῆσαι καὶ τιμῆς ὁσης καὶ βουλοι το ἀπολυτρωσασθαι τουτον αυτῆ. 6ζίου δἐ καὶ ουτος, ἀφορμeti' ἐκ τουτου λαβων, περὶ οἰκείας αυτου πρεσ-C βευειν ἀδελφῆς παρα τῶν Ῥωμαίων μἐν αυγιαλωτισθείσγης ποτέ, 20 καταζομένης δἐ νυν ἐν τῆ του βασιλέως αυλῆ. αυτη ουν προς την πίστι ν καλῶς μετενεχθεισα, καὶ γράμματα κατὰ τον τῆς αἰχIια-8 ἐλπίζομεν κοραυσαι Ρeanicis ha ώτ e vocant) receptis, eoque candoris amictn ac pompa consummationem adeptis. 13. Ceterum Bulgariae princeps Bogoris nomine, audito seminam rerum potiri, ferocius ipse efferri. missis itaque ad Theodoram nuntiis minatur rupto foedere adversus eam so copias educturum. at illa, nihil muliebre aut non satis virile in animum inducens, ita renuntiavit, 'me quoque Vicissim adversum te offendes copias educentem, nec me victoria potituram diffido. sin autem minime contigerit ipsequo me viceris, sic quoque ipSa superavero, penes quam manifesta victoriae iura futura sint, eum tibi non vir sed mulier victa concesserit.' hoc responso Perterritus barbarus quietem bello praetulit, nihil ferocius moliri ausus, ainicitiaeque rursus laedera renovavit. 1g) inter haec Theodora omni diligentia perquirendum statuit sic nuncupatum Theodorum monachum cognomento Cupharam, sive quibusdam insomniis visoque monita, sive alia ratione inductar Is vero diu ante inter captivos fuerat abductus. mittit ergo ad Bulgariae principem, datisque literis rosat ut hominem sedulo perquiri iubeat, quo libuerit pretio ex ipso redimendum. illo vicissim occasionem nactus missis legatis sororem ad se remitti petit, Romanorum quondam excursionibus captam, et quae tunc in aula servaretur.

haec itaque ad Christi fidem probe translato animo, doctaque literaa Por

174쪽

χωσ&ς παιδευθεῖσα καιρον, και αλλως των πριστιαHυν τα ιν τε κα ὶ περι τὸ θειον αἰδω τε καὶ δόξαν, ως εστι, θαυ/ιαζουσα διαφερυντως, ἐπεὶ τῆρ ἐπανοδου τῆς προς τὸν ἀδελφον τετυχηκεν, ου δάλιπεν D θειαζουσά τε καὶ παρακαλουσα καὶ σπέρ/ιατα κατα-5 βαλλουσα τῆς πιστεως Προς αυτον. ὁ di ην γαρ παρα του εἰρη-

Hορκει καὶ κατέτρυχεν γῆν. καὶ ο ς θεὸν ἐκεινον ἰνάγκαζεν ἐπικαλεισθαι προς Glιtναν των δεινων, τὸν υπὸ του Θεοδωρου μἐν πολλάκις καὶ τῆς αυτου ἀδελφῆς θαυμαζόμενόν τε καὶ σεβοειενον,15 ως εἰκος. 6χό3 τες ουν τῆς απαλλαγῆς των δεινων, ουτω δηπρος θεοσεβειαν ιιετατίθεται, καὶ τῆς του λουτρου παλιγγενεσίας καταζιουται, καὶ BIιχαλὶ λ κατονομάζεται κατὰ τὸ Ονομα του βα- PGιλέυλς, παρα του Προς ἐκεινον αποσταλέντος αρχιερεως ἀπὸ τῆς βασιλίδος των πολεων. 15) και τι δἐ τοιουτον ἐπισυι βῆναι 20 7 ασιν, ως ερc0τα δεινον πιρὶ τ*ην κυνηγεσίαν τον Γωγωριν ἄρχοντα

ἀφικνειτο, θελῆσαι ἐξιστορῆσαι, νυκτωρ ως ἄν εχοι καὶ μεθ'

eas captivitatis moras, omnemque praeterea Christianorem ordinem Inque deum reverentiam ac de illo opinionem, uti par est, plurimum admirata, eum ad fratrem reversa esset, nullum unquam finem faciebat praedicandae illi Christianae institutionis et obsecrandi fideique ac pietatis in eo semina iaciendi. illo iam panca quaedam ab eo quem diximus Cuphara didicerat, primaeque institutionis rudimenta audierat. misso itaque monacho commutationis iure sororem recepit. mansit tamen id quod erat, insidelitato scilicet laborans suaequo adhuc cultor superstitionis. Ceterum plaga quaedam divinitus illata, famis scilicet sic enim comparatum, ut qui addictiore indolo crassioriqua ingenio sunt ac terrent , erudiantur malaque dedoceantur) illius insestans regionem direquEnimigens, deum, cuius Saepi , ut par est, Theodorus sororque laudes prosecuti essent ac cuius erant cultores, malorum depulsorem invocaro cogit. quo a malis liberante Bogoris veram amplectitur fidem, ac Iavacrum regenerationis ab episcopo qui ab urbe regia missus fuerat con-Secutus, ex imperatoris nomine Michaol appellatur. 15 sed et aliquid eiusmodi accidisse aiunt. nempe cum Bogoris princeps venatione supra

modum delectaretur, haec quoque in domo quadam, in quam frequens concedebat, voluisse depingi, ut noctu perinde interdiuque iis spectacu-

175쪽

164 THEOPHANIS CONTINUATI LIB. IV.

ουν, ἐπειδη πέρας ύχεν ἡ γραφη, κατιθων, καὶ δι' αυτων τὸν

ρατος. ἐφ' ω καταgανης γεγονὼς την ἐκ Παντὸς του εθνους αυ- του καμφίσταται ἐπανάστασιν, Ους καὶ μετα τινων ὀλίγc0ν κατα--πολυ ιησας, τὸν του θείου τυπον σταυρου ἐν κολποις περιάγωναυτου, τους καταλοίπους -κέτι κρυφα, πάντα δε ἀναφανδὸν mἐποίησε και αυτους ἐπιθυμουντας πριστιανους. ἐnεὶ γουν ιιετε

D τέθη πρὸς θεοσέβειαν, γράφει δὴ πρὸς την dέσποιναν περὶ γ ῆς,

sis oculos pasceret. hoc itaque amore eaptus monachum quendam ex nostris Romanum pictorem, Methodium nomine, accersit. ubi nutem virum coram habuit, divino quodam nutu ac providentia 'nolo inquit, 'depingas hominum in bello caedes aut bestiarum ferarumque iugulationes, Sed quod videntibus solo adspectu terrorem iniiciat ac quod pictis coloribus in stuporem agat.' is vero, quem non lateret nillil perinde terribile esse ae secundum domini adventum, hunc illic graphice omnique artis conatu depinxit; atque hinc iustos praemia laborum percepturos statuit, illinc scelerum reos male gestorum fructus decerpentes, iudico nimirum ad intentata propellente supplicia duriusque a se repellente. haec princeps absoluta tabella ut oculis conspexit, exque adspectu dei in ne timorem concepit, divina denique edoctus Christianorum mysteria, intempesta nocte divini baptismatis munus consequitur. non latuit ea res, gentisque totius defectionem ascivit. ille parva suorum manu, divinum crucis signum in ginu suo circumferens, oppido rebelles fundit; nec iam occulte sed palam omnino reliquos, ipsos quoque rei a idOS, Christianos facit. ad veram itaque fidem ac pietavem translatus ad Augustam scribit agros impetraturus, angustioribus scilicet quam pro SuOxum multitudine dicionis illius terminis; eoque maiori fiducia rogat, quod

176쪽

γῆς τῆς των Τολμαίων ως ἶλλης τινὸς ἐπαγγελως αζαυθέντες πρὸς

iam non duo sed unum existant, insolubili fidei amicItiaequo vinculo colligati. subiectiim se illi fore pollicetur, pacemque sempiternam nec ulla unquam re convellendam elim ea habiturum. placuit Theodorae Petitio, deditque Bulgaris regionem quae tum deserta erat, quicquid scilicet a Ferrea soli est loci nomen est, limes eo tempore Romanorum ac Bulgarorum dicionis ad Debellum usque: Bulgari Zagoram Vocant. Per hunc itaqne modum omnis Bulaaria ad pietatem Christique fidem transivit, deo ad suam illas cognitionem vocante, et quidem ex sic exiguis scintillis plagisque; sicquo agri Romani portionem velut aliam quandam rem promissam consecuti, Romanis se foederatos indivulsao societatis

vinculo subiecerunt.

16. Hunc in modum so res occidentis praeclaro habebant, celebrique fama ubique divulgabantur, qnod ita composilao erant. porro Theο- dora successu elata, ac quasi maiora tropaea adiicere gestiens, Pauli-eianos quoque per Orientem conatur ad veram transferre fidem, sin minus, exstirpare ac de medio tollere; quae res ingentibus malis Romanum orbem implevit. mittit itaque in eam rem procerum quosdam ac

magistratuum. erant illi Amri ducisque filii, et Sudales. hi alios in crucem agebant, alios gladio caedebant, alios maris prolando mergebant. sublati ad contum milia eiusco generis suppliciis; publicata substantia ac fisco illata. porro Theodoto Melisseno orientalium duci in

177쪽

λισο υνγ ἀνηρ τις εἰς τὴν υπηρεσίαν καταριθμουμενος, Καρβίας

γὰς μετα καὶ ε τερων πέντε χιλιαδων τῆς τοιαυτ 7ς κεκοινωνηκότωναιρέσεως προς τὸν τῆς Μελιτινῆς τηνικαυτα καταρχοντα ' Ἱμεραγίνεται, κἀκειθεν προς τον ἀμεθ ινουνῆ παραγινονται. ιιετὰ δἐ

πολλῆς ἀποδεχθέντες τιμῆς, και λογον ἀσφαλείας δοντες τε καὶ λαβοντες ομοίως, ἐξέρχονται μετ' ου πολυ κατα τῆς Ψωφιαι νγῆς, και των τροπαίων ενεκεν, ἐπει προς πολυπληθιαν δε εδίδοσαν, πόλεις τε κτsi ιν ἐπιχειρουσιν αυτοῖς, τὴν ουτω καλουμώρην Ἀρταουν καὶ τὴν Ἀμαραν, καὶ αυθις πολλῶν ἐκεισε επιρρεοντων τῆαυτῆ κακία ἐνισχη ιένων καὶ ε τέραν κτι ειν καταρχουσι, Tετρικὴν D ταυτην κατονομάσαντες ' αφ' ων Ορst υντες πολλοὶ κατ αυτο γινόμενοι, ο τε τῆς Μελιτινῆς υμερ, ον ουτω πιυς συμφθειροντες τὰ

ministerio erat Carbeas quidam, protomandatoris officiunt gerens, eorum quos dicebam Paulicianorum fide glorians ac sectae socius. is cum patrem suum suspensum patibulo audisset idque facinus iniquissimo ferret, ac suis ipse rebus prospiciens, aliis quinque milibus eiusdem secum religionis assumptis, ad Melitinae amerem profugit; indeque ad ameramnu-nem prosecti, omniquo honore ac cultu ab eo Suscepti, dataque et Rccepta fide, paulo post communibus studiis Romanam dicionem invadunt,

et ut ex ea, quod in maximam iam multitudinem excreverant, tropaea erigerent; urbesque condere aggrediuntur, quam vocant Argatim et quam Amaram; ac rursus multis eo confluentibus eadem haeresi laborantibus,

tertiam quoque aedificare incipiunt, quam Tephricem vocant; unde mulia uno quasi agmine acieque coniuncti prodeuntes, nimirum Melitines Amer quem vulgo corruptis elementis Ambrum appellarunt Tarsique praefectus Ales atque hic miser Carbeas, populandae sero citer vastandaequo Romanae dicionis nullum finem faciebant. verum Ales in Armeniorum quandam provinciam cum imperio missus citius illic periit luam vota

ferebant, una cum importuno exercitu suo. Amer autem eum collega,

mi Seserus nomen velut durum dicas), civili bello suscepto, sua in eum contentione res suas labefactans, eum uno illo, non cum aliis pugna de-

178쪽

eernendum putabat. adeo antem eorum aucta contentio est Hequs mutuis ae cladibus consecerunt, ut cum quinquaginta milia aut paulo plures essent, ad decem vix milia exercitus omnis redactus git. amer Itaqua hostium victor arma iterum adversus Romanos, Carbea belli socio, movere ducis ferocitato decernit. contra hos expeditionem tacit Petronas, domestici tum munus administrans. quae dignitas nominis quidem ac titulo ad Bardam spectabat; quia tamen ille, quippe imperatoris tutor, ab ea cessaro functions neeesse habebat, a Petrona fratre, Thracensium duco, hanc sibi vicariam operam praestandam rogaVerat. 17. Ceterum Michael ipso imperator adversus Ismaelitas proficisci expeditionemque suscipere, quippe qui pueritia egressus viriles prope annos attigerat, omnino volebat, reique huius iugi desiderio flagrabat. is Vero eum primo animus incessit inque eam mentem inductus est non a se suoque ipse genio, sed cognatorum, quod ne unquam fuisset, Bardae scilicet curatoris sententia ac consilio. undenam Vero ac quomodo res contigerit, hoc quoque subiecta rerum declarabit narratio. Plane enim mutum propemodum atque inane historiae corpus videatur, tuain deficiant rationes ac causao eorum quae gesta conscribuntur. Cum autem ne nos quidem ob longiores temporis moras perspectam satis rerum causam habebimus, veniam prorsus tribuant studiosi lectores, q*bus animo constitutum sit ut veras duntaxat, non quae ficticiae sint

179쪽

168 THEOPHANIS CONTINUAΤI LIB. IV.

μενος, καὶ τὸν gθονον φιαχόν τινα καὶ δυσκαταγcύνιστον ἐνορων, ω θη δεῖν τουτον ακρωτηριάσαι καὶ καθελεῖν, ει ιονΟη γένοιτο πορρωτέρω του παλατίου. καὶ δῆ κάτεισιν εις τὸν otioν αυτου, is κατὰ τὴν κινστέρναν του παρος ἔντα, ον εἰς σεμνει Oυ τυπονυστερον ἐνηγάγετο καὶ τὸν χουν ἐκεισε κατέθετο. ἐκεῖθεν γουνεκαστοτε ἀφικνου/ιενος κοινωνὸς ἐγίνετο των κατὰ τὰ ανάκτορα διοικησεων. τουτον Ουτως Ου δι' ἐαυτου αλλὰ διὰ του Θεοκτιστου

B ἀποσεισάμενος ὁ Βάρδας, ταυτὸν di εἰπειν καὶ αποφορτισάμενος, mκαὶ την τυνν λαβων πρὸς τὸ ἔαυetoo σπουδαζο3 ενον κοινωνόν, ἐβουλευσο καὶ αυτὸς Ουχέτι δι' ἐτέρου δι' ἐαυτου di διαιέσαι τὼ 2 δεῖ om P 17 ἀνηγάγετο '

quarum etiam cuivis e vulgo in promptu facile copia sit , rationes scribamus. ubi. autem liquido ea occurrerit, operae pretium lectoribus declarare ac palam facere, quod nusquam aliunde sed inde omnis eis utilitas captanda sit. 18. Ingenti Bardas Imperandi desiderio flagrabat. erat in eo is umor, non pro aliorum more, qui modo inaugesceret, modo vero animi rationibus compesceretur ac tantisper interquiesceret, sed amor perdito amans atquo impotens. imo, ut paulo altius sermonem repetamus, discordiarum aliquid Manueli cum Theoclisto intercesserat, qui ambo euratores erant Inque aula degebant. Ex ea Manliel maiestatis insimulatur; nee deerant qui cito illi in aurem insusurrarent. id Manuel eriminis metuens, vimque invidias insuperabilem nulloque facile conatu expugnandam videns, eam amputandam ac amoliendam putavit, si modo a pilatio paulo longius recederet. so itaque domum recipit, quae ad Asparis eisternam posita erat; quam postea in religiosae domus formam redegit, ibique pulverem corpusculum scilicet) deposuit. inde quotidio veniens iis intererat quae a tutoribus in palatio administrabantur. Bardas vero, qui non sua sed Theoctisti opera Manuelem sic aula submovisset et ut ita dicam, onus excussisset, arridenta votisquo lavente fortuna, non iam alterius ope sed sua ipse opera cuncta conficere statuit,

180쪽

παιδαγ60γὸν ὁ Βαρδας λαβων πονηρὸν συκ ἐπαυετο ζιζανιά τινα περὶ του ἀνδρὸς etsi εαττου ει σπείρων καὶ τῆ του βασιλέως et: ii,

αλλα τε πολλα περὶ τῶν κοινων διοικησεων λέγων, ως οὐ καλως Olaoνosto ται, καὶ ἔτι σοὶ καταλεις θείσης ως κληρονοι ἰας ταὶς 15 βασιλείας πορρω σου ταυτην ουτος Ποιει, γάμον μητρί σου ξ τμ D

πορρω που ποιῆσαι τους ὁ Ιθαλιιους. ταυτα γουν ως βέλη πχὶξας ἐν καρδία του βασιλέως δια γειρε τε, καὶ ὐπως ταυτα γένοιτο,στνετῆς Ιφασκε δειν καὶ ταχyστης βουλης. ως δε πολλακις περὶ

atquo interim Theoclistum, no se is ab ulteriore progressu impediret, SmοVere, simulque ingens probrum ex nurus suae consuetudine id enim illo continuo ei exprobrabat procul amoliri ac depellero. 193 nemps imperatori paedagogus erat, vir dissolutae vitae, et qui ab omni procul remotus esset Inorum ingenuitate. hunc Michael ex Barda et Theoclisto . matreque maioribus in aula honoribus donari ae officiis poscebat. non parebat Theoclistus, nec ut illis eius votis morem gereret adduci sosinebat. aiebat enim, 'quae sint imperii munera, ex meritorum ratione, non indignis esse conserenda.V hunc ergo Bardus nequissimum nactus organum, zizania quaedam de Theoclisto in suo ipse i inperatorisquo animo seminandi nullum finem faciebat; aliaque complura praesenti rei publicaε statui detrahebat. 'non bene res administrari: relictum imperii neredem Michaelem Theoctisti opera a publicis longe muneribus arceri. nuptias cogitare cum Michaelis matro aut una siliarum; ipsum vero, qui filius sit, erutis oculis procul eiiciendum esse.'' his itaque vellit spiculis alte imperatoris animo defixis eum proritabat, ac ne quid eiusmodi eveniret, prudenti promptissimoqn consilio rem expediendam aiebat. Eaepius eam in rem eum convenissent, ea demum illis rata gententia, ac decretum est ut fraude aliqua doloqno E medio tollendum Theocti-stum aut certe exilio relegandum curarent. sic itaque Nisum consilio, urgebatque Bardas, ut quod ita aitimis sederat prompto exsequeretur.

라틴어 텍스트