De Aristarchi studiis Homericis

101쪽

Tu et hunc locum animadverte et , IS u fiπολοι, et Vo Detis αδ rooθεν et , S κεῖ ἰ ιτ o. et v, 30 λr θι σιγι τοῖον et intelliges qualis quam requens et pulcher aruiu particularini usus eum imperativis sit et quam acriter eastigan-86 dus esset Λristare tu , nisi ex his sucillimitu transitum invenisse ut res te intelligeret haec: Hφαιστε προειυ ιυδε quod eum

aDros comparans una veteribus explicat Heriuannus ii Ip. 34Η et ιον ξεῖνον ναν riον εὐδε καλεσσον. Utrumque rectoeepit Nilaseli ad Od. , S2. t a, b2. item ii, , quod scholia et consentien iis Apollon synt. p. 72 nsserunt ODτως υς otiς et priore loco ον ειυς ευς υρῆς, tu ἰδι torta, ν ως ἔπε'αλλε βασιλεῖ hoe ita satisfacit modo ne obliviseare in his subtilibus linguarum elegantiis paululum necessario claudieare paraphrasin ut non videam cur hi duobus locis Nitgsellius particulae novam significationem affinxerit. Sed ossium quoinodo resellam indefessi laboris virum. cuius nomen omnibus Homeri studiosis verecundiam iniicere debet ad hymn. Cer. 116 confimia in illo τι ut 0ς ες ἐσσον particulam Diuo significationem localem haberet Demitto auriculast Probavit Aristaretii observationem qua nihil esse potest certius. NitZschius nec assovius quidquam dubitavit itidem a veteribus sexcenties res ineuleatur, v praeter ustathium sebol. I, 258 V, 326. . l. l,2. iii. γ, 25. Illud σπρο- ιο 0d Paraphrasta Rekkeri reddidit προελθε Di τεος 3. Denuo dicendi necessitatem nobis imponit Behkerus. Quod laetemus in pimetris foc. i

102쪽

Ne hic substiterat Aristarchus, sed annotavit praeterea, praeeipue diei de labore bellico πολευικὁ εργον , . ad Z TT. V 2. Q 249. s. B ad T 227. Quae verissima est et ad loeoAquosdam rei te intelligendos utilissima observatio, e g. E 667: qui locus haud recte necipitur ab omnibus. Invenitur idem usus prosae scriptores sic utuntur voeabulo εργον de quo dixit Hermannus ad Lue de conser. h. p. 59 apud alios quoque antiquos poetas utines Theog. Si de Titanum proelio αυταρ ἐ;πε ρα ὁνον ιακαρες θεοι εοτελεσσαν Theogn. Slmss.l9ST e. oi δ' suacis Do/ιὴ γίνεται εὐκυτερη, τε περ ανδρα φερουσι δορvσσῶον εἰς πόνον ανδρευν. s. Simon XXmss.

Erravit Passoviti eum dixit dolorem significari , 227. , 525 et aliis oeis. Neque enim alii loci sunt et , 22 certissima est signitieatio laboris belliei v. belli. D, 525 υς Ἀχιλευς

Tρευεσσι σαόνον καὶ κίμε εθηκεν item dictum ut πόνον, ἐχέιιεν καὶ Izίν laborem et luctum ' imo hic versus eum antecedente eompositus nus δ' re Piso urbs incendio correpta πόνον, πολλοῖσι δὲ κηψε τ, ζεν ita declarat laborem et luctum ' indieari ut si illud dubium esset, hoc loco confirmaretur. Omnibus, poeta inquit, incendium laborent reat multis quorum perimuntur bona vel cognati pereunt maerorem si Achilles atro- Dissilia πιν Orale

103쪽

citer ingruens Troianis omnibus laborem multis propter am 88 res interemtos luctum ereavit . De uno loe vellem Passorius sententiam suam dixisset, qui videtur adhuc a recentioribus omnibus parum intelleetus esse. ast B, 28 sqq. Ulixes Agamemnonem appellans nunc, inquit, ignominiana tibi parant Aehivi neque perseient, quod huc prolaeti sustinuerunt cupiunt enim iam redire: υστε γαρ ι παιδες νεαροὶ isa τε γυναῖκες

h. e. .nimirum laboribus ungimur ut moleste serentes redire velimus. Quid sit noti ν κα discendum ex , T ubi Nestor Diomedi bene quidem, inquit, locutus es, neque tamen rem eutetigisti: ε μὴν καὶ νεος εσσέ nimirum id quod ad excusandum valet iuvenis es . Deinde ανέα, ανιαν, νια ιν Homero ubique est molestia, molestia afficere m. assci, moleste serm non maeror vel dolor quod ain Dammio perspeetum. Σ, 300 haud recte acceptum a Passovio, quem fugisse videtur acerba huius loci ironia . Porro re ἡνος est labor quod veteribus verum loci sensum aperuit Aristonieus cum hoc ipso loe de hac signifieatione verbi admoneat Aristarcheos sic intellexisse declarat unde ad posteriores pervenit. Quorum unus BLV rectissime interpretatur: πολυς ιιὲν ουν ἐστὶν ὁ πὐνος εὐστε

seationem vocabuli αδνος si quis putet adhiberi posse is quoquo se verterit non aciet ut eum proxime sequentibus hic versus cohaereat.

104쪽

subiecta est.

105쪽

quani Argivorum fugam Troianorum victoriam porro persequitur. Et de Troianorum suga nullo modo cogitari posse, ubi Hoetor 605 Idomenei quidem hasta percutitur sed frustra ita ut in lorica sedeat frangaturque hastile tam perspieuum firmumque est haec legenti ut de suis quorundam lectione . Gi Tiure suo acerbius iudicium pronuntiet Didynius Aristarchea lectio . . Si ἐν καυλ r ἐαγη δολιχὴν ὁρ- τοὶ δ' ito σαν Tρωες Hectora Idoti ενῆος κοντισε Quid . . Didymus in libro de Aristarchi editione notaverit. hoc, do traditum: Dτεος δε ον 9 φησὶν Visidi s ιος ἐν τοῖς διοργιοτικοῖς τοὶ δ' ἐβὼησαν. ιυλτ ερον γὰρ τελέως

723 . Nec , 456 dubitabimus Aristaretii iudieio subseribere. Legebatur et legebamus nos in olsiana:

φυγο Hoc est Didymi Alterum quod eodem oeo legimus ηδιαλ οι et tio δέους φυγιῆν φοβον ιρηκεν, quod Aristoni- eum simulat duplici modo mirum est. Nam et salsam in exemplari suo habuisse lectionem nec id sensisse putandus erit et siluit ipse suis explicuisse τὴν ετα δέους φυγήν. De quo

restat ut moneam ea sere repetens quae dixi apud Friodlaenderum Ariston. p. 10 l. Scilicet tot locis, quos enumerarimus, in quibus de significatione vocis φοβος et φοβεῖσθαι docemur tribus tantuinmodo locis metus notionem fugae adiunctam inveniri permirum est, hoc loco et 24 1 tio δέους φυγή, et Cras i ιι ετ φυγις δειλίασις. Hoc Aristonicum sibi passum

esse excidere longe longeque minus verisimile quam illos tres loco aliena manu eorruptos ad nos pervenisse Aristarchus certe simpliciter Oeuerat ρυγῆν et φείγειν signiscare, adiunctam metus significationem voci φίω cum suis nitribuerat. Ne φο τε σθαι si est apud Homerum nec φοβος cum Digilias by Orale

106쪽

genitivo rei quae apud posteriore epistos inveniri infra ostendam, ut decet apud eos quibus potiεῖσθαι timere est.

quando fusum signiferet eo dister a φοβος, quod adiunctum

Tρειν est iussere non timor .

' Quidquid de eorrupto loco Apollonii IV, b statuetur, hoc eutimus vocabulo φυζα parum apte usum esse. ' Haec mihi videntur sola Aristonici testiuionia non V. bl ors τρέσσαι φνγεῖν μετα δέον αu D renχῶς φυγεῖν .roειν ti οὐκ liae IIαλχας Ἀθήνη ' E 256. Quod ex bona observatione corruptum est a recentiori-

107쪽

αλλυδις αλλη), παρατρεῖν E 295), περιτρειν is 6763, ποτρεῖν, et simplicis verbi Omnia sere exempla certa et expressa. Duo sunt ubi quis dubitare possit, , 332. D 2S8. Sed hi quoquo Ioel alteram signiscationem admittunt, imo contextus, si a euratius inspicitur, suadet. Ad P, 332 vid. v. 16 343 τρε τ'ασπετον est quod nos dicimus unglaublicii Dcs. EL 132. d. , 288 es. Q. 575. ιιν τι λέην τρέε Weiche gan undisa nichi). Sed ommorandum est in hoe voeabulo, de quo si unum Dammium exceperis exicographi nostri omnia salsissima docent bonisqii quos ollegerunt locis prave usi sunt. Quid quod ne .illud quidem de leone propter samem renovato iterum iterumque impetu peeor aggrediente, quem pastores coniectis facibus

piunt et de timido intelligunt, non de repulso Cui φόβος iniectus est is fugit, eui φυία iniecta est is facit hoc pavidus, trepidante corde, πεφυζως τρεῖ ille qui periculo pereepto vel

vero vel ficto celeri orporis tot retractat maxime et quasi technico voeabul metum est in bello, ubi illa retractatio ita

fieri solet ut locum statumque motio non teneat, ODκ Πει-

νε αλr τρεσε, sed celeriter in fugam se convertens profugiati Nos et si inde ut difficilius intelligamus vocabulum quod ad omnes Graee voeabuli sexus se accommodet non habemus nec

habent Latini. Virgilius XII SS Quae nunc deinde mora

est aut quid iam Turne retraetas Non cursu, saevis certandum est cominus armis cillo retractas putaverim Graecum τρεῖν exprimere voluisse. Quod ad nos attinet uno alterove loco in re bellica sentias melius quam fieben' respondere illicliten ' eo sensu quem habet nonnunquam quem Adel unius his verbis describit: filioliten ine Ortour Vermeidun eine Gesalirschnel und eliserti vertassen ' ανδρων τρεσσαντων τε τε

Ζευς ἐν φοβον ρσh. Et ad hanc retraetandi significationem et illud pertinet de Socrate in Phaedone 1IT.' καὶ auα υρεζε

bus ut eo loco, quem initi posui, A, 43, in eod. V est ρέσε ε r Move εφυγε Qui μετὰ δεους videntur addidisse ut ad vulgarem significationem accederent; non inest hoc in verbo apud Homerum v Λ, 46 , nec ab origine inest, sed celeris motus. De quo mox dicemus.

108쪽

την κυλικα φ Συκρατει καὶ ὀ λαβεὼν καὶ ιιάλα ιλεως, οὐδὲν τρεσας ουδὲ διαφθεψας υτε του χρω/ιατος υτε του προσωπου, ἀλλ' εὐσπερ lioθει ταυρηδὸν πωλέφας προς τὸν ἄνθρωπον, quod minini est nihil timens , sed nihil retractans prorsus ut Xen Anab I S, si a ciρκτον ποτε επιτεροιιένην v ἔτρεσεν, ἀλλα via πεσιον κατεσπάσθη ἀπ eto reo D. In Plutarchi

Agesilao c. 1 de Agesilao a basio Megaboli pulchri pueri se

Attenda ne hic quidem in verbo τρεσαι satis expressam insuisse notionem timoris nam haec per se addita καὶ φοβηθεές. In acie Homerica et apud heroes nullo modo per se turpe est τρεσαι, nec est nec exspectatur Semper esse σταδίην όχην:fit illud τρεσαι ab illis saepe firmo nec trepido consilio, et quo quis ita inclinata aeto pedibus velocior eo magis laudatur: est haec quoquo herois virtus. Hinc illud de seneseente Idomeneo , 509γdoti ενευς δ' ἐκ ἐν νέκυος δολιχοσκιο εγχος ἐσπάσατ ood ci ετ αλλα δυνῆσαι τεDχεα καλά otioιὲν ἀφελέσθαι Irεθετο γαρ βελέεσσιν. οὐ γαρ δε ιιπεδα γυια odio ἐν ριιηθέντι, oi αρ παῖξαι εθ' ιν ιυλος υ ἀλέασθαι. τιο ρα καὶ ἐν σταδίη ἐν ἀμυνετο νηλεε ν Παρ, τρέσσαι δ' οὐκέτι lucr πίδες φερον ἐκ πολέαοιo. του δε βώδην ἀπιοντος ακοντισε δουρὶ φαειν oesi, dipoβος Quo loco τρέσσοι celeritatis notionem satis expressam habet, atque ea vocis natura est ut etiam omisso tu τα potuisset dicere quod intelligi volebat sed non potuisset φοβHσθαι Ουκέτι Dissilia πιν Orale

109쪽

ποδες ἔφερον. Sed timoris noti nulla inest nec hoe loe nec ab origine voeabulo inest. Mutato nutem proeliandi more et maxime apud Lacedaemonios ubi ea lex proelii est constituta. ut nunquam loco statuque edatur, non mirandum est si iτρέσαντες in acie die illiclitigen' simul 1in θειλιάσαντες visi illo nomine ignominioso notabantur nonnunquam etiam sorina voeabuli iam ipsa ad irrisionem vergento ὁ Οεσας. Et in uni-

Ver8um Sane consentaneum est τρε ν natura timidis maxime

necidere eosque retractare fugamve apessere eum indicio timoris is satis enusarum sit cur ut apud tragicos nonnunquam laetum invenimus in notionem timoris transire potuerit. Natura timidis inquam sive hominibus sive bestiis ut columbis in quibus sane quid sit τρεῖν optime intelligi potest eum

celeri gradu sive volatu se loco auserunt, facile eae quidem periculum suspicantes et pavidae. Quare praecipue τρήρεονες dictae Ae de columbis putes dictum suisse pulchrum v abulum ab Hesychio servatum ἀνέτρεσαν ἀνες οβι ροσαν, et de simili quadam bestia ex genere pavidarum potius quam de homine quod idem servavit τρηρος ἐλαφρος δειλος. Sed ad unum oeum Homericum redeundum est A, 546. κεἰς δε πατὴρ ἴαν Dipi Dro εν φῶiro ευρσε στῆ δε ταφευν, πιθεν ὁ σάκος βάλεν meta τόειον. τρεσσε δε παπτῆνας ἐφ Diuo θηρι ἐοικως, ἐντροίraλιγιιενος, λέγον γον γουνος ιιεζ'ων. Quod ossius ita vertit: Fidelitete an umsehaven im Mannergewllh Wie in I subit, ter RilekWaris hausi geWandi, mi tangsam celi seliaden

Qu0 egregie translatum est. Quamquam enim de tarde retrocedente proprie non dicimus er delitet . tamen in illo erfideliteis ' sentimus vim aoristi celeriter in fugam se coniecit :de momento quo eleriter retractat vel ut si tergum vertit: quam primam et propriam vocis et ρεῖν signissentionen esse putamus. ao isto quidem praeeipue aec0mmodatnm. Antequam finem huic disputationi imponam hoc monen- Dissiliae by Ooste

110쪽

dum, ut ne in posterum in vocabulo τρειν vel Latino reniere vel nostro Zittern istamur. Nullo id tempore et nullo odosignificat. Etiam satis cautum est ne sorte male accipiamus lo-

eum qualis hic est Quinti Smyrnaei de Achille et Memnone eo gressis Η, 22 σθεναρη γαρ ἐπι στισι δῆρις ρευρειν μεν τε ξιφέεσσι συνέδραμον ὴν τε λαας

Gιφω γαρ ιεγάλοιο ιις γένος ευχε rOωντο, in hune igitur locum ne quis incidens intelligendum putet tremuerunt , sed sene pugna cesserunt nec retractaverunt ' es.

VIII 165 170 ατρεστος). 340. Hic puto nostro gurdeliguehen auctoris sententiae responderis est ubi pressius videatur ersehinc gursseh ut VIII, 18 et XII, 180 quo loco ante oculos habuit illum Hesiodeum Theog. 850, ubi est τρέσσ Ἀγυος ἀσβέστου κελάδοι καὶ αἰνν δηιοτῆτος. Primus in Quinto loeus ubi vocabulum occurrit, est statim ab initi I, 14 ex quo Achilles Hectorem interfecerat me in

urbe manserunt

δειδιοτε μένος ἐυ θρασυφρονος Αἰακιδαο.O ἐν ξυλοχοισι βοες βλοσυρOI λέοντος ἐλθέμεν ου ἐθέλουσι εναντίαι, αλλὰ φέβονται ἰληδδν et ευσσουσαι ἀνα ἐωπν ια πυκνά.c es ανα πτολιεθρον πέτρεσαν βριιιον ἄνδρα, μνησάμενοι προτέρc0ν ὁποσων re θνιι b rati εν. Transitum actum videm is retractando ad detrectandum periculum e long hquo minitans Callimachus r. LXXI Simonidem querentem indueit de tumuli sui eversore: oi δ' ειέας, IIoλυδευκες, πετρεσεν, o με μελάθρου Μέλλοντος πέπτειν ἐκ- τδς ἔθεσθέ ποτε - h. e. non Gessit ab impio saeinore propter perieulum instantis a Dioscuris poenae. Dixeram supra τρει ille qui perieulo percepto vel vero vel ficto celeri corporis motu retractat. Potest addi, ex Homero enim addendi occasio nouerat, vel praesente vel etiam loci temporisve pati absente.

라틴어 텍스트