장음표시 사용
91쪽
et petendi convenire quis negaverit Attamen altera significatio plurimis locis probata ne dicam melius quamquam acriter intuenti sic visum est certe aeque bene convenit et hoc unioe poetam voluisso statuendum est. Sic nisi agimus ut egit Aristarchus pro certa firmaque interpretatione indocta evadit u-etuatio quod in Homero nondum satis avimus. II, 358 οε
Quos ita vertit ossius: Aia de gr6ssere trebi de ergumsehimmerten Hektor Stet mi dem Speeris erreichen Quod speciosum sed salsum est. Etenim κοιταειν ubique signifieat apud Homerum petere'. Ergo hic potius loci sensus est: immer a sei Sin daraus gerielite nach ehtor umersen . De loco specioso qui est H, 242 si intellexero dubitationes esse in posterum explicabo accuratius. Locos eos, ubi accusativus verbo non additus, ortasse non omnes recto aecepit Aristarchus. i, 7 hi versus sunt: is ripae ' Ἀτευ δ' αὐτ ἐχαρη μέγα ιυθον ἀκουσας
Hic Aristonicus G διπλῆ τι ' ρος ὁ βάλλειν ἐπὶ τουτιτρευσκειν τέθησC νυν di εμφασιν ἔχει. Hoc interpretor: hoc vero loco speciem habet, hic locus speciosus est ' ut B, 809, Z 169. B, 299. et verb. ιιι φαένειν H 875. Dolemus hie manca esse scholia. Censuit ortasse Aristarchus hunc loeum sic construendum esse, d Graioζάζοντο βαλχον τε lo σι λάεσσί τε et τιτυσκοιιενοι, quo acilius ad supplendum accusativum αντον ducebatur. Nos illam constructionem veriorem ducimus, ad quam legentes promtiores sumus quaeque propter duplex τε aequabiliter positum concinnior videtur, o δ' remota ντο, Dissilia πιν Orale
92쪽
D7σέ τε τιτυσκουενοι λάεσσ τε βάλλοντες. Sed pro altero participio transiit ad verbum finitum, ut , 48:αυε δ' Ἀθηνη,
K, 388. E 145. ρ, 66. O AE th, 351. V. Frilasche quaest. Lue p. 112. Quod si vocabuli ἐπετοξά οντ altero versu latius patet signifieatio hoc utrum serupulum iniiciat, an hanc interpretationem
Monui supra hac parte disputationis nobis usui fore quodeertissimo exemplo probabamus Aristarchi Observationes nonnun
γυρ βάλλειν λιηρος ου ἐπὶ του φιλευς προέσθαι τίθησιν. At si dicitur lio βάλλειν ii 62. χαλκον si iurat Ti, recte diciturio ἀβλης. Illud vero dici quomodo sugere potuerit eum, qui
primus usum vocabuli animadvertit quique vel ad observandum usum vel ad comprobandum singulis locis attendebat quo diplenapponeret, ego non video. Aut non secit observationem aut reete secit. Ergo, ni salior sic statuemus opposuerat Aristarchus versu obelum. Sed in commentariis signorum causas non omnibus locis omnes apposuerat partim quod ipsa nota in rebus saepius monitis pro ommentario esset, partim quod in isto more singulos quosque versus notandi non triginta volumina 6squae nunc sufficere putat olfius , sed vix dueenta Ommentario omerico suffecissent. Compensavit hoc aliquo modo, quod non semel sed saepius Commentarios Homerieos edidit. Si quis igitur sectatorum signa eius illustrare vellet ut Arist ni usin nisi omnes Commentarios adhibuit poterat aliquid nescire vel seripi ab eo traditum. Sed ubi Aristarchi manus desideret ipsi ex disciplina sententiam eius supplebant: in quo errori obnoxios suisse nisi exemplis constaret res ipsa docere Sie Dissiliae by O le
93쪽
illum versum, de quo loquimur, Aristarcho suspeetum fuisse puto eo argumento quod apud Apollonium est, ex Hom. s. ερμα ἐπὶ δε του ιελαινέων εριι Ἀδυνάων ὁ ιεν 'ADiσταοχος ἀθετε τὴν στθον ἐγευμ ολ γα φροι si τὸν
tum et ipsum Aristonicus non praetermisit, sed illud alterum
de βλῆς de suo addidit quippe qui disciplina teneret: b
δια του ἐπὶ I DIIς. a. 4. Nondum solvi nomen meum. Supra l. p. 4 ostenderam me probaturum, II, 467 Aristarcheam lectionem non suisse ὁ δε Πί δασον λασεν rano, Didumus qui hanc Fotionem in Philemonis editione se invenisse nil eo probare vult certe hoc loco lectionem fluctuasse. Deinde suum addit iudicium, non improbabilem videri hanc lectionem quippe eum ἐλαυνειν sit ubi de vulnere eminus iussieto inveniatur. At Arista elius doeuerat ἐλαίνειν sic non diei, sed cum o ὰσαι, τί twat, πλx D eodem loco habendum esse. Hoc Aristarchi praeceptum ignorasse Didymum ne putes sed visus est sibi quosdam locos legisse. quo illud praeeeptum perverteretur. Unum ipse attulit Iubi Tr
94쪽
Qui locus quod Didymus voluit n0n probat, ne est ullus qui
respondet 2S3 ου γάρ τι πλrn, υν δαίμων οὐδε βολὰ υν. oeigitur docuit, neque vero eo pertinent illi Ioel, qui Didum imposuerunt, quibus sive mittuntur tela sive prope guntur dictum est ἐλαίνειν χαλκον, Ιστον, sim D vel quod saepius Oecu rit διὰ et διαπρο e. g. r ρα, καὶ εὐδεινιο σάκε ελas'etiyριιιονεγχος , 259 269. εταφρενευ ἐν δορυ- ξεν cotico Πεσσπυς, δι δε σι εσφιν λασσεν , 40. A, 448. s. X, 284. Iστις ηευuq se στιiiαρ υ ἰλήλατο , 40u cet. En tertium exemplum verissimae observationis Arista reli eae ab discipulis detortae. Sed paene oblitus eram praecepti Aristarchei testem iere. Ariston ad A. 68 ὁγμον ἐλαυν υσι ' γ δισαλγῆ τι et ἐλαίνιοσι τυπτευσι καὶ τέθησιν ἐπι της εὐχειρ b reλD D τὐ λάσαι. s. Apollon lex. II. ἐλαίνεοσι θεριζωσι h γαρ εκ χειρὸς νοις ελασις μετας ορικευς ἐλάσαι γὰρ τι ἐκ χειρὸς vilicia. Suid.
τιμ σιν ἐπι τῆς εκ χειρος αλγηγῖς τὸ ἐλάσαι 'Dυηρος es sebol. l. 132 ubi iam eortissimis vestigiis Aristarcheos agnosces. Vera observatio quamquain male adhibuisse videtur ad Θμον ἐλαυνειν. iam eam ob causam inam de signiseatione voc. rtio nunc non quaeram) j, quod non diei potest etίπτειν στονας, sed requiritur cui eaedendi, et decidendi notio subiecta sit. - moverat etiam ex illa observatione Aristarchus solum recte seribi ε l32 et n. 250 πιυς ελσας εασσε ιέσq Di οἴνοπι πονT 0, non, quod Zenodotus tenuerat, ἐλάσας. v. seliolia ad loeum priorem.
imem de dram com snt. p. I. p. 6. Vos . ad hymn. Dem. 454 et ad Arat. 748. Franke ad min. l. l. et quae nuper dedit in eius libri
95쪽
. . Quod quidam philosophorum de genere humano dixerunt quo propius ab origine sua absuorit, eo integrius suisse id de voeabulis verissimum est. Ille qui apud Homerum in plurimis valet, suis certisque finibus descriptus usus nec a tragicis lyricisve nec ab epicis vel antiquioribus vel quos Homeri imitatores direre solemus Alexandrini servari solet. Faetum idem in iis vocibus de quibus modo exposuimus
Memorabile est. πλῆσσειν, euius Onstans apud Homerum usus est de vulneribus et plagis prope inflictis de solo fulmine aliter dici πλ. κεραtiν 5 - 455. . t T. a. t e. 306. - ελος pro gladio p. Soph. Traeh. R ex vulgari interpretatione. Sed Hermannus haec alio modo
96쪽
perturbare sibi non minus quam tragicis ieere putavit, haud ignarus ille prisci sermonis proprietatis V 260 an δε ν ραβαλλουσ', o α ουσι - Quint. Sm A, 271 κα ε εβαλε Σθενέ- ω
I, 275 es. 240 . Apud eundem legimus πλisa χεριιadi 's et rei γα de laetis lapidibus A 120. Nec illud Homeri-
eum: λένουσι σιδηρείησι βολῆσι Opp. Hal. , ut Etenim hoc etiam verbum θεένειν ertum apud poetam usum habet in gladio aliisque prope laedentibus. x Quinto praeterea notavi quod videtur apponendum esse. Sest illae breviores Hrinae βλζεται, βλῆτο βλῆσθαι βλλ ιιενος in Homericis non inveniuntur nisi si quis pereussus dicitur βέλει qu0dcunque est sed Quintus dixit βληυενος ἐν κονιισι , 316. V S4 et , 56. βλι ι ενος ἐκ di xροι I, 139. Denique βεβλῆσθαι et σεσολε σθαι promi- seu diei a recentioribus iam obeekio observatum ad Phryn. p. 589. βλε ιιενο αλγεσι θυιιόν Qu. Sm E 46l contra Apollonius ausus erat I, 262 merum et nudum βεβοληιιένη dicere pro λι πη βλαβεισα, δυσθνιιουσα, ut scholiastae paraphrasi utar: Dr τηρ ιις αιτὸν βεβολγημένη). Dixit de eadem re Buumannus ad Arat. 492 qui si Aristarchi, si Lobeckii memor fuisset sortasse saeilius quid doceat intelligeremus. Haec poeticae dietionis discrimina cognoscere utilissimum: et velim quidquid ab Homero posteriorum poetarum orati in voeabulorum usu dissert aliquaudo ita in unum colligi, ut in Atti ei vulgarisque sermonis diserepantia a veteribus laetum est: nos tamen haec ideo hoc loco perlustramus, quod quasi pro Aristarcheae perae complemento sunt, qui nec Alexandrinos sicubi ab Homero desciverant notare praetermisit ut in Calli 8imacho Deit v. seli. E 499). Deinde hinc intelligimus, ad Ari-
97쪽
starcheam doctrinain epico cursum suum dirigendum esse non censuisse. Quod in gramimaticis et Orthographicis docte sollerterque demonstravit Gerhard leet Apoll. p. 91-9T. Idem invocabulorum significationibus apparet. Nec mirum. Non est quod haec istos vel ignorasse vel improbasse putemus sed Homer, eos esse noluisse j. Quid censes nescivisse Quintum Smymnaeum equites pugnantes ab Homero non induet At ipse in id armen induxit quod nisi istorum morem cognoveris Homeri imaginein prae ceteris referre cX spectaveris. v. Θ, 186. I, 2. Iis,l,4. s. equitum eriamen in ludis unebribus , 545. Neseivisse eundem, pudioinerum ambrosiam cibum esse Deorum non potum Attaliten ipso nihil dubitavit seribere is, 39
phiodorus ad visenda Graecorum eastra Priatuum eum senioribussaei mulis vehi. 24 lol ε θοῆς imi tο ενξαντες πίναις
Sed apud Homerum mulis curru iunctis non utuntur nisi advehenda onera. Quod Tryphi adorum ignorasse eo minus redere deeet cum de Priamo vehiculo urbe egresso seribens non posset non meminisse simillimi loci Homerici 2 324. quo ipso loco Priamum equos agere videmus, plaustro contra quo dona portantur subiunetos mulos. Sed Tryphiodorus posterioris imo sui nevi morem expressit v. Sehesse P. VIII. . Aetatem qui-82 dem suam illi pie tam non dissimularunt, ut Quintus situ ilitudinem a bestiariis sumserit et 532. Alexandrini eum epica earmina condere aggrederentur non id egerunt ut ubi Homerus vel subulas vel niores et instituta vel dicendi artificia vel serinonem
Graecum reliquisset, ibi et ipsi pedem sisterent itaque illum exprimerent quasi aliquis Iliadi proximus hapsodiis qui nullum aliud haberet exemplum. Sed ut gaeeulis superioribus poesis Graeca per gradu progressa est, nunc per aliquod tuin pus in imita-
' De Alexandrinorum imitatione II meri dixere aukius Choer VIII. IX. Uerhardus lect Apoll. c. I. eichertus de Apollonio p. 37. Oebe
98쪽
tione consistenη nunc commutati partim audienti uni desiderio partim eonverso litterarum statu partim ingeniosum propter veleerte nudaeem novatorem novos colore assumens sic Alexandrina poesis usa est iis quae saecula ante paraverant quorum illa non tantum imitatrix sed amplifieatrix et novatrix esse voluit quod nisi ita esset, non haberemus huius poesis epidae historiam suis aetatibus et tumuinis deseriptam. Et noluerunt grammatici esse sed poetae. Ad imitandum vero Homerus iis eum aliis poetis multis uno eodemque loeo erat nisi quod Homerica et ad memoriam promtissima et omnis Graecorum poesis per viscera serpentia etiam ultro scribentium stilum subibant saepius velut hodie sere qui scribunt idyllia' ossinnis frustulis apparant. Quamquam Alexandrini hae ipsa declinassent studiosius nisi in antiquiorum poetarum locis vel exprimendis vel adumbrandis Graecorum ingenium etiam antiquitus aliquid sive
doctrinae sive ille ubi ne quaesivisset j. His momenti constat eoruin imitatio attamen sui iuris su neque netatis et voluerunt esse Me erant. Homericis voeabulis ad lineo ut me reserant , Homeri ea
ι Boechii tragg. r. c. XX. - Dixi, universe hos poetas non alio modo imitatos esse Homerum quam alios antiquorum. Nain si quid ex carminibus aestitatium transtulerunt, ut ipse quaedam Apollonius a Callimach lv. Gerhardium et Naelitui de Hecate , Virgilius honoris causa ah Gallo Voss. ad Eclog. II. i. id ininus ad rein nostram pertinet. Illa igitur imitatio duplex est una trieta, quae etiam integros versus transsumit ut alii ab Homero si Apollonius ex umeto v. eicher p. 206 et Latini poeta Versu Ennianos. Altera est quae acumen doctrinamque quaerit in exemplari deflectendo, non ut lateat imitatio sed ut pateat, quale est
Cui generi non putaverim absimile suisse quod Aeschylus dixit ho ιγενεια utiin illes. i. Similia quaedam sunt in iis, quae Gerhardus recensuit p. 4sqq. Nam si quis pro Homerico tiro tiνθρωπιυμ λεείνιον dicit θυονειν9ρ is ros ε λεείνει p. R . is non celare studet imitationem sed dum ita exprimit exemplar ut necessario agnoscatur stinui suam quandam venditateοpiam. Quod illis haud raro contrario cessisse et pro ubertate apparere inopiam, imo adamasse hoc genus quod tamen prae novis inventis facilius est, nec abnuo ne sententiae meae adversatur. Sed eodem genere imitationis extra Homerica quoque usi sunt ut ex multis ad Apollonii exemplar laetis quae Gerhardus ex Dionysio aliisque proposuit, intelligero licet.
99쪽
voeabulorum significatione et struetur non contenti longorum Saeculorum remotarumque regionum thesauro recludere et ipsi condere nova et defleetere et laxare antiqua, ut stetit anto gliscentibus aetatibus poetici serationis fines prolati sunt itemper hos extremos Graeci earminis molitores laetum esse inveniatur. Sed his et imitandi et novandi institutis utrum elegantiae veritatisque se finibus continuerint a seereta earininum genera et dialeetorum discrimina extra modum et ad molestiam usquo turbaverint nova exoritur quaestio, ardua et multis partibus paene inaccessa. go hic pedem figo quo me parte voeabant meac. Etenim rationes delineandae erant, cur ad recentiorum epicorum ossicinas Aristarchea doctrina aditum non habuerit nec habuisse consentaneum sit. Nunc ad reliquas verborum interpretationes pergimus.
D δε semper opu/ Poetum significat sic , nunquam
100쪽
ρεις, Ddεν περθε ιενος καὶ D 'Oδυσσει iaciti uel et oλοι στω'obrii ; denique II, 346 ν διπλῆ περιεστιγι ἐνη προς δε νοδοτον δτι Οικεν ἐξειληφεναι τι δε τοπικυοῦς. ζιῆς γαρ ea νει V. 359ὶ κεῖσε γαρ ἔδεισαν ' nu δ αντὶ του ετ o. Haec Aristarchi observatio oppugnatorem nacta est Buttinannum Gramm . Gr. II p. 2S5. Confirmat enim quosdam esse loco Homericos, quibus localis particulae signissentio explorata sit. Σ, 392 προ- tio codε, a, 182 νον δ' ὐδε υν ret κατήλυθον, , 544 τὼν Mξεῖνον αντέον είδε καλεσσον, et si reet aestimes etiani ,346 οὐδε γαρ εγρισαν Λαναο et β 2 νυν δε-i cod πειρες Sed his missis quae tum demum poterunt recte aestimari ubi quae explorata dicuntur pertentaverimus, tres istia loeos speculemur. Hic primum dicam etiamsi ex centum et viginti duobusti eis tot Seberus enumerat 'i tres essent quibus localis signifieatioramne inhaereret, tamen plerisque Aristarchi observationem probabilem visuram et de tribus locis mirabiliter in diversum declinantibus quaerendum. Deinde si Aristarchus contrarium
tueri voluisset haud paulo diligentius negotio suscepto provisurum suisse quam illos qui cum isto subtilissimo et assiduo
observatore nonnunquam quasi cum puer egerunt quem Oeere vel dedocere ludus sit. Neque enim talia neglexisset. qualia sunt , 513 vel . 9 veli, Si . Denique hanc esse boni et subtilis interpretis virtutem non speciosis quibusdam locis alli, sed his ipsis firma interpretationis sulcimenta ex manifesto scriptoris usu quaerere. Quid putas utimannum dicturum fuisse, si , 447 pro μῆ ουτέως ἐς εσσον poetae canere libuisset νυν τοῦ ὐδ' ἐς εσσον ' Scilicet exploratum esse hoc loco particulam cod significare τοπικευς. Sic scripsi quamquam legitur in scholiis ita riso γράφει εἰ δέ
σφιν καὶ κειθι' 348 Sed primum enod non scripsit και κεῖθι sed κακεῖσε sch. 348, quod ipsum imperitam, quae hae polluit manum prodit deinde quod Aristonicus diei non sequitur ex . 34 S. sed ex b9. ' Uno quo nunc est iis δ' Aristarchi lectio est κ, 2 2b9.