De Aristarchi studiis Homericis

111쪽

δ' εν πυρὶ βαλλε σνηλας ψ διπλῆ οτι θυσα ου σφαζαι, cui hoc enim inserendum ὁ ιιιοθεος πέλαβεν καὶ Φιλοξενος ιιolcυς τ 1 ιιετερ συνηθε fg aλλα ivsιιασαι ' ai τι νηλα τας ἐπι- Dost ἐν acciπαρχας καὶ ἐν 'Odvσσει si 446 or si καὶ αργυατα In σε θεοῖς ιειγενέτησι . Significat minotheum sive comicum sive dithyramborum scriptorem et Philoxenum in carminibus suis parodicis ad quosdam loco Homericos ita respexisse ut in illis θυσαι vulgata deinde significatione του σφαζαι τα ἱερε7αaceepisse appareret. Et de Philoxeno quidem ex Suidae loco

Ιατροκλον Οὐέταῖρον ὁ δ' ἔμπυρὶ βαλλε θυηλας, λέγει δε

112쪽

Ceterum ex his grammaticorum locis quibus addas Hesy-ehium 9 σαι παρβασθαι θυιιιασαι θυσιάσαι, apertum est, res ιασαι significare in honorem deorum quidquid est ἀπαργυάτων, ne de solis summentis cogites, flammae iniicere Usus ea paraphrasi in Homerie θυειν Aristarchus, et si sorte ultra non voluit, quod tamen pro certo non dixerim, ut e g. eius usus esse non posset O 222 ubi per θῖσαι ut ex . 258 patet intelligitur oblata σπονδη, adhibuisse putandus erit vocabulum απαρξασθαι Substantiva igitur ad θυσαι sunt ηλα et θυη. Hoc o 26l, ubi Theoclymenos Telemachum inveniens σπένδοντευχOMενον τε θον παρα νηι ιελaiνο sic loquitur: o pic ἐμεέσε δυοντα κιχάνω ψδ' ἐνὶ χωρφ λέσσοι ναε θυέων καιδαθιονος. I, 99 καὶ ἐν του θυέεσσι καὶ εὐχωλῆς haνῆσιν λοιβῆ τε κνίση τε taρατρ oettolae ανθρωποι, et , 270, ubi Hecu

ερχεο συν θυέεσσιν αὐλλέσσασα γεραιὰς In hoc etiam substantivo

ut in θνηλα Aristarchum sola νυιάυατα et ἀπαρχὰς intelligi voluisse non dubitandum, et sicubi in commentariis et lexiω- graphis vel apud paraphrastam Bekkeri ut p. 709 in illo λοι- βαις τε κνέσης τε - praeterea etiam explicationem θυσέας invenimus hoe non illum et diligentiores grammatieos illum feeutos reserre. - omericis contra ponam haec Apollonii Rhodii I, 20 τηνδε δέοι θυηλῆν de bobus immolatis, et II 156 και ἀθανατοισι χυηλὰς ἐέζαντες ιιθα δορπον ἐφοπλισαν.

113쪽

δὲ νῖ κωδειαν ανan ον, πέφραd et Te θεσσι καὶ επουενος πος ηυδα. Hoc si cum scholiis et Eustathio conseras 1 scimus de Aristarcho, versum πέφραδε - obelo notatum esse eertissimo argumento quod hic usus verbi φρα ιν ab Homero plane abhorreret, alterum, cuiu pro purio notandi causas non videret M quamquam sunt ortasse tenuisse, sed pii pro verbo accepisse, cum abstrusam partieulam φη in Homerum inserendum non cen8eret. Butimannum texit. I. 236 de his versibus et de veterum interpretatione disputasse invenies, cum nec Aristarchi observationem de voce φραζειν ne eius nosset athetesin. Sed ipsas Aristonici notas adscribamus. Ad B, 144, nam is alter locus erat, quo in enodote serebatur φη κινrtyr δ' orroer ως κνυατα Πακρα θαλάσσηὶς οτι Ζηνοδοτος γραφε φῆ κυματα. ουδέποτε δὲ 'Oιι eo τι φῆ αντι του co τέταχεν Et nostro loco h διαλγῆ τι αναγνον rες τινὲς φῆ εὐθειαν φ ἐν ιν ηως κωδειαν, προσεπέταξαν τον Πετ ιιένον οὐδέποτε δε ζου ρος το φῆ ἀντὶ του υς τέταχεν ἴσευς δε καὶ Ἀντiuαχος Dτευθεν ἐπλανη ' φη γέρων οἷσιν Ἀγερανοισιν Be. ει πων.

114쪽

ταυτολογέαν γα περιέχει. Quo loe observes, quod iterum iterumque observare operae pretium est, quam caute ex his

reliquiis iudicandum sit. Nam nisi fortuit apud Apollonium hoc ipsum perstitisset, de observatione Aristarchea ad oeem τρα ιν pertinente et de gravissimo in hoc loco diiudieando

momento memoria intercidisset. - os quosdam veterum de actent φῆ ompositos et emendatos dedimus quaest ep. p. 45.

46. In Seboli quodam explieatiore ad , 500 quod erat eur Herodiano non adscriberemus, illud ἐνλένει, dicitur enim ὁ μεν κηνοδοτος καὶ τι δε καὶ το φῆ ἐγκλινει -- φῆ ταυτὸν υπαρτηο --, nini aliud esse quam deposito accentuseribit in oratione eontinua . quod in circumflex fieri non potest, quamquam recte monitum a Buttmanno, tamen denuo monendum videtur, quia vel nunc intelligi animadvertimus de enelitica. - Totum pervolvas Homerum nusquam dixit πέφραδε ωεσσι et ἐν Te pro εἶπε, γοργησατο, μετηυδ sim. Ubique, quod recte et subtiliter Aristarchus observavit, τρα ιν significat indieare angeigen, angeben . Minime obstat a 273avριον εις γορὴν καλέσας ηρ oci Ἀχαιους ιιυγον πέφραδε πασι, θεοι ν ἐπιμ&ρτυροι εστ υν. ινηστῆρας μεν - σφέτερα κέδνασθαι νωχθι hoc dictum est sere ut Deo παντεσσι πιφαυσκων χ, 31 . In quibus solemus brevitatis causa dicere verbum positum esse

pro re quod quid sibi velit docti intelligunt. Rectissime hymn.

Ven. 12 eoniunctum vocabulum cum synonymo δεικνDναι,

αεπαρ επειδὴ δεII καὶ ἔφρασε. - Il. 83 in Agamemnonis orittione ad Calchantem

hane lectionen pro Zenodote φρασον elegerat Aristarchus non quod φρασον stare non posset ut videri possit ex Apollonii lex. p. 40 , sed quod eo loco φρασαι significantius visum, ut Aristonicus docet: τι Ziηνοδοτος γραφε φρασο μαλλον δε τι

115쪽

significatio absona visa, sed haud dubie aberat versus in melioribus sis. Nam ne de Aristophane dicam Zenodorus certe ad vim vocis no attenderat quidem. Non possum in hae ro aliter iudieare ne cum Nitgsellio sentire. apud Homerum dicitur tantum δε adurΡre. M Apollon lex. H. p. 754. ' ἐσταρχος παρατετήρηκε τοσυνηθες υμ ρον καὶ σεσηριεδευται διπλῆ τι σῶ/ια υδέποτε πιμηρος ἐπι-ου γοντος ειρηκεν. σευιι δε ικαδ' ιιι δῶ ιεναι A , 342ὶ

κυλῖ τε ιεγαλε τε ν 2SS . Hae ultima mutilata quid sibi velint sc de vivo corpore ΙΙomerum dicere δέμας et per se patet et illustratur his Plutaretii

v. Schol. A, 115 quod Porphyrii est). I , 23. De quo lueo nemo subacti iudieii dubitabit, at quosdam grammaticos haesisse Eustathius ostendit a quo tamen ipso quid verum sit peti potest. Digiliae by Orale

116쪽

Λαές, non dicitur de bestiis, sed solo de cibo hominum. Unde eontra Zenodotum diiudicata lectio Il. Icυνοισί τε πασι ille legebat οἰωνοῖσι τε δαῖτα. Ex selioliis excidit tradit Athenaeus, de suo causam addens, I p. 12. e. Θαl dictum si esse a datεσθαι quod a sera rapacitate ad modestiorem cultum progressi homines in epulis aequam cuique portionem apponerent, unde δαις ἴση καὶ επὶ μονων ων ανθρωπευν δαῖτας λέγει. ποινως, ἐπὶ D elco Oικετι. αγνο υν ὁ ταυτης τῆς φωνῆς τὴν δυναμιν Ζ οδοτος noli κατ αυτο εκδυσε γρα ει

V si non vocem sugniscat simpliciter ut apud alios poetas, sed famam di initus excitam.

Hinc apparet

ἔσσεσθαι

117쪽

- 88 dicere, sed ab oeulis oσσεὶ significatque et oculis videre et per translationem animo videre. Aristonicus B, 93 τι οσσα h θεία κληδέων, οἱ δὲ νεεύτεροι φιλιυς ἐπὶ πασης φωνῆς. Hinc resutata quorundam salsa explicatio, qui 105 κακοσσομενος ab οσσα ducentes interpretarentur male dicens .

οὐκ re τῆς ὁσσης τῆς φωνῆς κακολογήσας ου γα χρῆται

θεia κληδονος. orro servata haec ad 172 οσσομμηὶ τιαα τῶν ὁσσων rροορωμένη. X, 35 προτιοσσομαι ν διπλῆ or απὸ τευ οσσων ν ριεταφορα iv. b. . Eadem hoc tempore docuit But annus Aristarchi peram in hac voce positam ignorans. Quod A, 10 potius translationem mavult utlmannus, id probamus. Fortasse etiam X, 356 plus vidit. Oti φη

item apud Homerum non quamcunque rorem sisnseat sed divinum praesagium et indicium.

Vellem testimonia ad nos pervenissent integriora. Ad B, 4 θείη δ ιιι πιιτθυτ ιιφῆ in ABDLV hoc geholion est:

OMταιος est , 50, ubi hoc Aristonici scholion est η διπλῆ

118쪽

II αχαιρα non studium signi'at sed cultrum, quem heroes iuxta glassium

nb obirigus sed maris exoriente, to itati horror, et icromit Aristarchus - ipsa torsentis procellae vitatis.

119쪽

τδμ υν κατὰ τὰς ρχας τευ ἀνέιιευν additum in altero seli. . Non videtur necessarium suisse alteram significationem assumere, ut ipsius exorientis procellae agitatio indieetur ne tum quidem si re 63 ιελώνει δέ τε ὁντον, quae suit Aristarchileetio, approbatur Passorium quoque in priore signifientione aequievisse video sed ossiuin F, 692 alteram expressisse is e vor dem rauseinde Nord in isel aus dem asser emporsteigi 3. Ceterum illa aequoris primum vento exhorrescentis agitatio vulgo a Graecis dicebatur φρέκη, Aristot probi. 23, 23.

120쪽

voce egit Passovius. Nec B, 276 quod moneo propter Sit gehium Belir gur Geseli. d. p. oesie p. 327 παλιν αὐrις aliter dictum atque V 25 et alibi nune Thersites per Ulixem repressus 8t, nee retro rursus eum immittet animus serox. Sed illud superest quod notandum. Observavit Aristarchus tabulam de Graecis, antequam ram Troianam tangerent, in Mysiam ad Telephum delatis Homero ignotam esse Originem vero ingendae sabulae putavit posterioribus in Homero suisse, cum illam i0i Aehillis orationem Disjljaeo by Ooste