장음표시 사용
131쪽
esse 'GMi διπλῆ τι προιιον τι προιιαχον κατα σνγκοπῆνὶ . Quo de genere erroris infra dicetur. non est simpliciter ire sed adiuncta notione taedii et molestiae. Θ, 239. I, 364. V 42l. Eust. 56, 30. 648 ερ Dνῆσου - μιετα φθορας πιθι 3. xv τῆ γαια apud Homerum rertos significationis sine habet, ut non dicatur nisi de tumulo.
Ποιπνυε ιν non est ministrare, sed operam dare.
132쪽
vera nisi quod ortasse melius dicetur studiose operam dare etymon salsum Butim lex. I p. 176.
Explicatur ελκυσ/ιa P, 15 l. V 3 et λει α P, 6673. Pro cibo acceperant glo880graphi. Ovπῆσαι non de quacunque morte dicitur, sed de ea, quae si rusendo et
cum strepitu. II, 22 oon σεν δὲ πεσέυνὶ τι ἐκ τίον τοιουμον πε
133쪽
- 104 snemo vero dubitabit non tantum eo nititur, quod Cratetem neglexisse mireris, quod Oedipus non potest Troianorum hero- uui aequalis esse sed patrum, non Diomedis . . sed Tydei, sed simul consuetudine, ad quam propendere poetam Aristar-elius observaverat: τι προς- δευτερον προτερον taetra 'I .
θειν καὶ κε τελερτ σαι. Sed quae antiquior fabula suerit Homero indieata nullum exstabat testimonium. Attendit igitur, si quid ex hoc ipso loco elici posset. Primum hoc νυν δε ὁ ζιὀλογον τι ἐν Θήβαις ελευτ σεν. At quo leto Diligenter observato usu vocabuli δουπνσαι statim hunc fructum cepit, quod lato non periisse perspexit sed bello potius. Quo tamen loco non substitit. Sed legamus primum ipsam annotationem:
loeorum comparatio. At pupugit hoc animum. Quo enim bello Oedipum edidisse fingamus Vocabuli binon propriamque notionem spectantibus videbitur de omni nec adhiberi potuisse, quae fit eum strepitu. Quid si prisca sui sabula Oedipum flagitio et scelere patefacto eum mortem quaereret ex illa
sunesta rupo sese demisi88e, qua immane oli in monstrum tot
praecipites dederat hospites, qua illo tempore deiici et ipsi suisset optatius Hoc belle excogitatum. s. Εust. ξούς περ-
eonstanti, qui apud Homerum exemplis probatur usui tantum tribuisse ut propensior esset ad aedem in belliea expeditione intelligendam, concludi potest ex Apollonio, qui hanc solam eius explicationem commemorat p. 2S δουπῆσαι ψοφῆσαι ἐκ δε
134쪽
- 105 non omnis victoria est, sed quae paratur stando et sustinendo.
In ποτα et ἱππηλατα falso acceptum a quibusdam pro fugitivo cum demonstrari possit id non signiscari sed equitem. Τgeig. Ηes Scut 216 In ora IIερσεις Κατα τους γλωσσο- γρc πους ius. ἐστὶν ἱπποτην κουειν τον φυγάδα Ariston. E 11 ἱπιτῶτα ἰνευς 4 durλῆ τι ἐλέγχονται οἱ τὸν ἱπποτηναποδιδόντες φυγάδα ὁ γαρ ἰνευς κατέμεινεν ἐπὶ τxi πατρι liadoς Id. 11 ἀλλ' ὁ ἐν αὐτοθι ιεινεὶ ora ὁ Οἰνευς κατθιεινεν ἐπιδεν ς πατρέδος, ὁ δὲ Iunoτης ρα ου φυγὰς ἀλλ' ἱππικος. ust. p. 305 δι καὶ ἱπποτης νον εἰρῆσθαι δοκεῖ καὶ
ευ, κάλλιον γαρ ἐπιστηιι υν meικν ς, ἱππικευταιος ἄλλοι i. ἄλλευς ἱππηλάτης. Ubi νεωrεροι non sunt recentiores grammatici qua Heinsit sententia sui ad Hesiod Seu l. l. sed Homero posteriores poetae Apoll. lex. H. p. 440 ἱπποτα οἱ Dissilia πιν Orale
135쪽
ιεν νε υrεροι ἱππόr ob φυγάδα λέγουσι, ἱππότα Φοῖνιξ quod non est apud Homerum quamquam est ἱππηλάτα O. II,
qui hic apud Apollonium mentionem fuisse putet mirae lectionis quorundam in loco illo II, 196 γερρονιος i. e. sellistet sese H
Γύαλα tis ρηκος non certam quandam loricae partem signiscat, sed ipsa lorica
136쪽
- 07 - του θωρακος γυαλον δια τὴν κοιλοτητα λέγει, v ιέρος ορι- σιμένον του θωρακος. Quod schol. B dicit possis putare esse opinionem ab Aristarcho resutatam temere arreptam ex eiusmodi locis qualis hic est, καὶ βάλ' naισσοντα, τυχ υν πιαδεξιιν ζμον, λευρηκος γίαλον, cum tamen alii loe sint eiusmodi βάλε γαστήρ ιιέσσην ex ς δὲ θωρηκος γυαλον, κοπὰ στροος βάλεν ἰῆ θωρηκος γυαλον. Reliqua Aristonici testimonia sunt , 189. , 507. O. 530. T. 361 κραταιγυαλος . .
137쪽
- 108 lam in quam Diox proxima nostra legens saepius incides, composita nomina cum praepositione ubi nihil novae significationis Recedit, Servare accentum suum. - Dicamus igitur de signifieatione. Bene Aristarchus attenderat ad hoc genus compositionis, cuius certissima sunt apud Iomerum exempla Sictiεταγγελος . . internuntius, 199. O 144' . t ut, εταγγε
μυκολος, ὁ βωτιορ ευν re τιν υν, minime vero id, quod Nitrschium velle video ad Od. 7 422 pastoribus praesectum significat. Si essedit Aristarchus ut etiam ἔφηνίοχος et πο- ditiυς δ 19 δ 38s recte intelligeret. Illud est O reo τινε νίοχος, hoc reo τινι διι υς, ut utrumque nihil disserat ashuplici, noditio a diaco non plus quam ποδρηστῆρες Ο, 330. s. rro c. εὐσι 333 a δρηστι ρες π 248. G, 76. δρήστειραιτ 345 . Aristonicus Z l94 φ νlοχος it διαλη or παρελκει ν προθεσις ως ἐν et , IIοσειδαωνος moltiυς. Et quis, quaeso. sit ille irentis iam νioρος quam quem quisque principum in proelio secum habebat ad agendos curandosque equos, qui multis aliis locis θεραπουν, ἰνiοχος ὐνίοχος nean o dieitur Cl. Θ, ii 4. 109. 113. 1l9. A, 34 1 488 620. II, 76 es. 84 1ll. I, 386. O. 445. Et validicum illum et inmortaleati, de quo filia dicit
II. l. si scribi debere non με αγγ. quamquam Sic posse putat Eust. ex hoc ipso claruiu, ex altero certissimum. ' βοοκοχιοι ἐπIo Deo Cyn. I. 74. 'ονκολιων τρο 374. - rνες προβήrto ἐπιφυλακες - dubia lectio apud Longum , l.
138쪽
reserendum esse cum certe verbum αιτι ua Homero ignotum
Illud εγάλco ἐπιωτορ εργcu non cum veteribus explie magnorum laborum gnarum v. Strab. I p. 93, sed in crimine se. Autolyci, qui quas surripuerat, deinde Herculi vendiderat eonscium '). Ηο επιεστ υρ pro peritus' mutuatus est Apollon. II, 872. IV, 1559 νηων, ποντον pro consciu8' IV. 16, pro testis IV I9. - Qu. Sin E 203 ἀνδρι πολυκιι ιο,ογεο ς ε πειστορι θ' ρζς. Hoc non dubitandum, quin reaia ιντ 0 π.263 et ex Aristaretii lectione AI, 384 1 λ, ἐπαυυντευ pro ιλθεν ἀtivνrco quod tamen , 449 et , 540 ab eo aliter seriptum tiresse non traditum et ἐπαρωγος , 498 recte dicerentur, etiamsi
139쪽
Nihil, ut haec stringam apud omerum incertius quam eiusmodi substantiva rem indicantia. Γα νωλα, ut quidam maluerunt 375, expressam haberet praepositionis significationem. Quocum male componit ποπυδιιένες Muelle de cycl. ep. p. 70. Qui enim sic legebant is 635 legit autem Asclepi de Myrteanus Ath. 492. a. pro adiectivo esse volebant. Sed reserendum videtur huc ἐπι ιείλια se ex veterui sententia . quod Aristarchus praeoptavit I, 14 es. 289 ἐγ Pr ἐπιειειλι δώσco. Tradidit Herod. haec: Ἀρέσταρχος ἔν ιέρος ὀγου πέλαβενιυς επιφέρνια 'Auολλόδωρος δὲ διαλυει u εἶτα μείλια 'oi τευ δὲ καὶ Ἀλεξίων. Illa adieeta praepositio id sere exprimit quod quodam loco dicit poeta εδνα οσσα φιλεῖ φέλης επὶ παιδὴς Πεσθαι Reserendum huc quod quibusdam laeuit inloto R, 35 lαλλ' or δὴ ' πέ ν, οσσο τ ἐπiουρα πέλονται xl ιιῶν ον quod omnino praepositionis explicationem admittere non id tur. Item ἐπιτρέ de quo certe cogitarunt II 6 si Zετυ- ροιο ἐχείατο ποντον Iti pei de quo sic Herodianus ὁ Ἀ
140쪽
lli Id. p. 1000 40 τὸ δε μεταγγελος περιττὴν καὶ αὐτὸ ε πρόθεσιν, καθα καὶ ὁ ἐπέοιρος καὶ τὸ χαλεπῆ δε θεου ἐπιιιῆνις καὶ ἐπιμυκολος γῆ καὶ τις αν καταθνηrcu ανθρώπων καὶ ανδρων κατατεγν εότευν. Ad eandem norinam Aristarchum i
dieavisse putem illud πιηρα φέρων v. sch. , 572 Apollon. lex. . 3443, quod si falsum est, certe atroces poenas luit Butt- manno lex. I, 53. 55). Denique , 533 Βορέω - ωγῆ. Sio Aristarchus v. Apoll. I. H. 4483, alii αι on nisi fallit Sohol ε, 404. ἐπιωγή , 404. Explicuit hoc Aristarchus per noσκέπη. Non praeterinittendum περικυκλος adiectivum plerumque, pro substantivo enotatum ex Gregor. Nagiaugeno a emichio ad Tryph. p. 85φασὶ ac sιεγαλαυχον, ἐπην πεOlκυκλον ἐγειρη Vix voluit aliter. Cognoscenda erat veterum opinio haud dubie ultra veritatem et necessitatem progressa. Attulimus per saturam quorum digerendi nec materia est nee loeus.