De Aristarchi studiis Homericis

121쪽

Τάχα nunquum signiscat fortasse, sed ubique temporis adverbium est. Sch. Vulg. α 25 αυτη γ λέζις οὐ τέθεται ae του ποιρον διστακτικως ως ἐν τῆ συνηθεέα ἀλλ' ἐκάστοτε ἀντὶ του ταχέ υς. Aristonicus Trita διπλῆ τι- τάχα ἀντὶ του ταχέως lace tum ex his minutis reliquiis hoc etiam ab eo intellectum uerit, genaper ignificare mox , nunquam cito 'L Frequens usus minitantibus ut τὰ εἴσεαι mox senties ' et similia multa. Pulcer variusque voeabuli usus nostrae particulae simillimus leniter huc illuc inflexus P, 606 οὐ γὰρ ἐν ι τί ἄλλος ἀνὴρ raeserεισεν Ἀχαιιον, quod nos dicimus nicht so bald , Latini aegre haud facile. A, 654 τάχα κεν καὶ ἀνalrιον ι- τιο 0το acile videmus ut gliscente tempore pervenerit ad nostrum viellelelit' etiam innocentem incusaverit. s. B, 373 H, 158. II, 1. 17. Hinc τὰχ ιιελλεν Z 52 καὶ δι ιιιν τὰ ἐ/ιελλε θοὰς ἐαὶ x a 'inatio δευσε νον θεραπονz κατανυε aucti νων ἀντιος νηλθε θέων bald litte eritin gegeben . s. ι, 37S. A, H 773. - Facile sentimus. quid dicat Achilles Agamemnoni iratus, , 204:uia ἔκ τοι ἐρέ 0, τ δε καὶ τελέεσ9αι Ao' ἐς περοσιλέισι Q. ἄν ποτε θυιιὼν λέσση ita haud diu aberit tempus, eum quondam sua cum perdet superbia '). His constat eadem ratione explicandum esse L 76 ει

Maelion Athen 28. b.

122쪽

mum faciet ad illam Telemachi orationem, qua nulla Homeri pars disseilior est expediendam. Sed hoc, quod longiorem desiderat rationem differo. Verum alium Ioeum tentabo, si sorte vocabuli potestate effecta cesserit explicatio. hJr γαρ τριτον ἐστιν δεος, ταχα δ' εἶσι τέταρτον. Quod Nitetschius ita vertit selion is escietet das ritie ali und bald wir gehen d. h. horum da vierte . Id vero eum aliis locis repugnet β, 106., ibi cis 141), Langius in Censura Commentariorum Nilasellii, quae inserta est Seebodii bibi erit. 1826 p. 1098, sic potius vertendum statuit: den selion is da dritie Jahrbor- liber und selinet geli das terte Sed debebat Langius sie: es is das ritie Jah und bald gelit a vierte . εἶσι abit. Ex Marciano et Harteiano nune hoc scholion habemus h διαλγῆ

Ex quo tamen genuinam Aristarchi paraphrasin hanc esse ταχέως δέεισι non praestiteris. Alii hic et adis, 377 interpretantur ταχέως διελευσεται. Et fieri tamen potest ut idem signifieatum voluerint quod nos quamquam Is accurate non est δέεισι sed ἄπεισι ταχα, ut dixi, ex nostro more vertendi non est celeriter, sed mox. Iti apud Homerum motum indieat quemcunque, ut nec unde nec quo fiat quaeratur. II, 160 de lupis

Γ, 6 πέλεκυς ως - οστ εἶσιν δια δουρος - ανέρος. β. 428 νηις ἰουσης, quo loco ossius intentum cursum signifieari ait hymn. Dem. p. 110. cf. ad Arat p. 84. 160); at id non in vocabulo inest, sed in sententia. D, 22 υς δ' τε καπνὁ ἰὼν εἰς ουρανιν ευριν κανει Ad hanc significationem pertinet φ, 362 ἈετDα γαρ φάτις εἶσιν citi' ν ελέφ ἀνιοντι ἀνδρων

fiat adiectis vocabulis declaratur, ut ἀντιος εἶσιν, πάλιν αντις αφ, ευρο, κεισε, ζ, εἰς cet. mae et talia vocabula ubi ab ida Dissilia πιν Orale

123쪽

sunt, sed eogitatione supplentur tum abit in significationes et veniendi et abeundi. Illa est e. g. , 57 ῆδε δὴ ν ως εἶσι δυς υνυμος ι 27 αλλα μοι εἴφ nt ἔσχες tot ευεπέα νῆα. Recte Wellauerus p. Apollonium III. 1155 a. ουσαν revocavit pro ανιουσαν. Virg. Aen. VI, 392 Charon loquituri: Nec vero Aleiden me sum laetatus euntem i. e. venientem ac pisse lacu. Abeundi notio est , 701 λλ' 1 τοι κεἶνον με ἐάσομεν, γῆ κενι σιν si κε μon. Z, 22 καί μιν γεύ κατέλειπον ἰὼν ἐν δω- tias uo7σιν Virg. Aen. XI, 46. Et hanc significationem is sibi locus vindieat, in quo e samur ταχα hic significat quod ubique: mox . Sed ex Hesi deis iam novimus δὶς εν γα καὶ τοὶ ταχα fortasse τευξεαι, 0pp. 399.

124쪽

- 95 - Γρο πειν non est scribere, sed . q. ξέειν.

i. e. dixit, ponitur tantum post orationem peractam.

In scholio , 219, item in Elymologico τουτο τὸ ν φιλιυς

125쪽

ιι οφ τι η, ου ἐν ρχη λόγου. Idem . . observat Didymus Porphyrius ad E 533 et hoc idem commemorat et plures exquirit vocabulorum ν et φῆ differentias. Nobis attendendum est illas sormulas , κα et ν ὁ καί ab initio versuum tam firmas suisse in illa antiqua oratione ut raro aliquid immutationis errent, ferrent tamen Passovius quidem quod semel. ut ait subiectum adiunctum esset in x e risi ταυ in rcinέσσυτο ὁ Ουατος Eκτ υρ Z 3903, id suspeetum habuit, φῆ Commendans. Sed est item k ἐ' ὁ γέρων πολέας δ' ἄρ ανα ρθας ελκετο χερσιν X, 77. Et sunt praeterea haec: x irrati τε προσέειπεν 'Oδυσσῆα πτολέαοργον , 356. x ' ἈχιλεDς δ' ταροισιν δε μω ,σι κέλευσεν D, 643. η ς ε γιγνευσκεον, ρωας δ' χος ἔλλαβε θυμῶν , 475. In quibus tamen 1 e tenetur. Uno eo loco, ubi nec x Gai nec

si est, Q, 36l, legitur

Quare est cur miremur in hymnis φῆ α εα, Dem. 45 in quo novum in formula Di ἄρ φη additum subiectum V. 9 ως αρ εφη Ἐκιωνὶ, φῆ eo ἐρευν Merc. 2l2.

Zimme anni annalibus 1840 p. 975 mutandum ensuit in datiar ἐσσυυένιος δέ - propter mutatum subiectum, iniuria quidem, v. D. 233, aheocritus igitur 22, 75 λυκος και ,

126쪽

locum intellexit Aristarchus, sed alterum, cui haec significatio neutiquam adhiberi potest, 31

obelo notavit. Sehol. h. l. Dδέποτε O ι non ἐπὶ του ἔλεγε τοῖσκε, αλλ' ἐπὶ του otiolom litat ται Ουν ὁ διασκευαστης ἐκ του σκε φευδε πολλα Quae haud dubio ipsa sunt Aristonidi verba. AEt putaverim haec quoque, quae ad priorem locum

Lahra Aristare et

127쪽

Eustathius tradidit Aristonici scholi habere vestigia manifestat τὰ δε ωκεν οἱ μεν λευσσογρανο αντὶ του λεγεν ἐκδέχονται Οἱ δὲ κριβεστεoo αντὶ του Ισκεν ο ἐστιν tinaci aπεικονι ον προς citi θειαν. . utina lex. II p. 4. qui hae aetate illud nos voeabul uni reet diiudicare docuit Aristarcheam intermortuam doetrinam sibi excitari nescius. Quam dieitur Aristarchus in ea Oee secutus esse seribendi rationem de ea alius dicendi

locus St.

128쪽

siehern Aristarchum dicit ho voeabulum recte intellexisse et apta paraphrasi usum esse, sed errasse cum hune unum Ioeum eum ceteris non convenire censuisset. Etenim eandem signi-seationem valere quod praeter alios vidisse Bernhardium vertentem e gebahrte sicli Wio in lirstender . t mox: inwie sern Tantalos stando im See , is schon octe gesagi liter sin&vielmeli seine Be egungeu, scin Streben und sic damachgebebrde et denken . aeccine gestiendi significatio eadem est Ιmo vero quod ego intelligam eontraria et ab illa quam reliqui loci testantur, in quam etiamsi etymon nihil cures, reliqui oei concurrunt alienissima. In illa enim firmitatis et perseverantiae notio tenetur in gestiendo inest notio motus. Unde fit ut gestire ipsum per se sit aliquid Geberde machen . sed perseverare, utor hoc potissimum Latino vocabulo, quod eum grano salis intelligetur nihil per se est nisi addatur in quo

perseverantia, constantia locum habeat sive persevero, si vis persto, me facturum, i. e. propositum habeo statutum habeo. statui stat mihi hoc sacere sive persevero hoc ita esse, i. e. affirmo Graecae paraphrase erunt διανο Πσθαι vel potius διορι εσύναι, διαβεβαιουσθαι, διισχνοδεσθαι, φέστασθαι, πισχνεῖσθαι, quae reliquis locis egregie conveniunt, an et nostro Illud quod indieavimus complementum reliquis locis additum per infinitivum. Et idem, quod huc usque aliter videbatur Nitχsebium ipsum hoc loe velle appare Iam enim hae dieit: de Infinitiv, de στευτο ersorderi, is hier λισθαι er strobis w0 duratig nur bis umorinhen vermochte e es nichiriusassen . Sed hoe si ita esse potest quid quaeso, tantis opus erat ambagibus Quis tandem dubitabit ciliato στε Dr πιέειν ιλέσθαι recto diei et ex norma reliquorum Sed poetam, di

hoc voluisset, tam perversa, imo inversa verborum colloeatione usurum suisse hoc vero non dubitabimus, sed negabimus. Ergo, quocunque me convertis, hunc loeum non intelligo nisi τηντο ποιητου συνηθειαν . Sed hoc quaeri poterit nova quae

hie est significatio utrum fuerit ex auctoris sententia illa quam Aristarchus voluit stabat ' an στευτο δὲ διφαων perseVerabat, perstabat sitiens e verbarrie in urste Quae tamen ipsa Dissilia πιν Oc le

129쪽

- 100 significatio non eadem est cum reliquis locis. Nam in illis habebamus perseverantiam actionis hic passionis. Cum nostro τε Det Latinum studere ' nuper coniunxit Corssenius krit. Dei trage . il3. Γ εγωνέ sιεν

Θ, 223 reo τι γεγωνέμεν τι o φιλ ῖς ἐστι, υνειν λλ' ακουστον φθέγγεσθat. Huius observationis duplex Aristarcho ausa fuit, priinum quod recenti0res poetae simplicem dicendi notionein vocabulo subiiciunt, e g. tragici v. e. g. Aesch. Prom. v. 201. Philoe 238 i), deinde propter versunt , 6l qui spurius est et pro purio agnitus et aliis causis et quod γεγεωνευ si laniare interpreteris eo loco ineptum est nec reliquae narrationi conveniens iv. , 525 ) .

- Sic ista siniplicem dicendi notionem induit. v. Schrade ad Mus. v. 267. ' Quod utimantius in scholio is vult pro Ur et i dolet anto ακα ρω hoc probamus quod εἰσελθεῖν ἐν ii si interpretatur navem ascendere scholiastaeque ,POnsusionem reliquit . improbamus. Verba πρὶνεισελθεῖν ἐν et mutila sunt, fortasse sic restituimila πριν εἰσελθεῖν So. εὐ στυ οὐκ ἐνδεῆ ni Seholion , 20, ut hoc moneam in transcursu non ad hunc locum pertinet ut ekkero visum, sed ad Γ, 395. Legendum igitur εἴκοσι τρεῖς Dr εἴκοσι.

130쪽

sunt etiam omnes fructus, non sola mala.

Hoc epitheton non tantum principibus tribuitur, sed omnibus es hiris. B ll 1 ρευες αναod τι προς παντας ποτεινουενος τὰν