De Aristarchi studiis Homericis

271쪽

249 Haec post eommenta hae post nugatoria et violenta eo-2M namina intuere Aristarchi viam et rationem quam ex fragmen-

h. e. qui lardani tumulum praeterfluit. - Ceterum manet in eo loco dissicultas. Propter 'Iαρδάνου Mς Φέεθρα non potest Κελάδων nomen proprium fluvii esse, et re eadem si 'Aκιδονr substituatur. Hoc intellexit Aristarchus quare κελάδοντι pro adiectivo aecepit hae nota apposita: διπλῆ ora ἰδίως rὰ ἐπίθεr προτάξας τὸ κνριον ἐπηγαγεν , αρδάνου ἀμφὶ μεθρα. Statuit igitur quandam anacoluthiam, ut oratio post V υκνρον κελάδοντι interrupta videretur, deinde denuo institueretur illis Ἱαρδάνου ἀμ 4 έεθρα. Non probamus. Sed illo non habebat quo se verteret: nam κελάδοντι interpretari fluvio , quod quidam facere non dubitabant, illi in mentem venire non poterat, bene gnaro quid ferret consuetud Homeri Ergo restabat ut vel versum 3 vel 35 obelo notaret nisi et syntaetica ratio, quam diximus, mira quidem sed tolerabilis visa esset. Ceterum Didymus hoc loco dicitur probasse πος , α/ιεινον οὐν ως Molιος, eor aera καὶ Λαρδάνου ἀριφὶ Φέεθρα l. Ριρις πὰρ τείχεσσιν Ιαρδάνου oorias γὰρ καὶ Βερεκυδ N σrορει. De quo si verum est si iudico. Didymus in Ommentariis eum variorum varia molimina recensuisset addiderat. si quis locum mutare vellet, potius Pi ρη scribendum esse hanc enim in hae ro Pherecydem commemorare, ut videri posset hanc lectionem in suo Homeri exemplari offendisse. Hanc propter observationem, si neglecta fuerat gratiam meruit Didymus attamen in textum non magis inferri debebat, quam Κυνων pro Κου M. filius Antenoris, T. a. Si enim Pherecydes eum dixerat, teste Schol. V. h. l. Ille lacile redo Pherecydem Cyn nem ex suo Homero habuisse. Similiter iudicat Schol. Pind. l. VII, 2. ubi lepolemi mater a Pindaro dicitur Ἀστνωυμα, quae Homero est R658 'Ἀσrυόχεια. ,εἰκὸς δὲ τὸν Πίνδαρον απαγrῆσαι ruurn τε γραφῆ . Quod in hoc exemplo quod alter schol aliter iudieare videtur quamquam negari non potest tamen non opus est credere. Eadem a Pherecyde tertio sed item simili nomine dicta 'Aσεὐγένεια. Nam haec nominum in similiter signifieantia transformatio, de qua multi dixerunt, invenitur etiam in mythicis. Simplicissima sunt ne nunc ea commemorem ubi duplex termin

de Soph. i. p. b. Quid quod eadem apud Pherecydem Φερέβοια. V. Huschko Anal. u. 325, quo certo recte explicatui quid sit 'Eριβοια et IIερψοια se. γυνὴ πολυδωρος, ἀλφεσίβοια. - Uxor Phorone Λαοδίκη et Τηλοδίκη Saal ad Rhian. p. r. 'Ioκάστη et 'κπικάστη . t ortasse eodem octe reseretur 'Iφιγένεια et 'Iφιάνασσα. Mater Eurysthei apud Pli reeydem Ἀμφιβία, apud Hesiodum uer ire vel Ἀντιβία - - Νικίππη. Sch. T. 116. Λεάνειρα aliis εγάνειρα, eyne Apollod. I, 5, . Nec id errori tribu quod Elei mater, quae p. Pausaniam est Εὐρυκυδα, in El. N. 426 29 est Et evnίλη propter solam necessitatem metri Poeta.

272쪽

ti quamquam haud multis satis tamen intelligere licet nec iam pus erit ut quidquam commendationis causa addamus.

quem ita transformare potuisse mihi non dubium. Quod me admonet incuriae Saalii, qui ad Rhian. p. 26 inclinabat Aristomenis patrem in Rhiani hexametris si ut a Messeniis nominatus est μορι δην fuisse. De Ca sandra et Alexandra ingeniose seripsit Hermannus Hec. 86. Agenoris filia Λιμοδόκη apud Hesiodum is LVIII GOetit. Iημονίκη apud Apollodorum I. T, T. Εἰδοθέα Protei, ἰδῶ ὁ μοιρος γλαῖσι or ἐν Μέτοί, ἐπεὶ δ'

Maro Eurip. Hel ii. Ἀγαρι in illa φαρμάκων marissima , 740 apud Theoeritum V. 16 et Propertium II, 4. S est περιμ oh. Caucasia Nympha 'Aστεροδεια, ex qua Aeetes filium Apsyrtum suscepit Apollon. III, 242, in Naupacticis suerat Ἐριαυγη ut scholiastes docet h. l. Iasonis mater plurimis nominibus sertur, Alcimede, Theognete, Amphinome, Arne, Scarphe. Roeo v. Hem ad Apollodor. Burmania catalog Argon. s. Iason apud Hesiodum eadem suerat Polymele schol. Od. a. 70 , apud Herodorum Polypheme schol Apoll. I, si apud Apollodorum Polymede I, 9, 16 qualia etiamsi patris nomen varietur non diversa personas indicare putabimus sed variata nomina, ut Adrasti mater apud Pausaniam II 6 Lysianassa

Polybi apud Apollodorum I, 9, 3 Lysimache Abantis Eurynomo phlti apud Hyginum sab. si Qui plerumque Eurymedon erat Gigantum quin ab aliquo poeta vel mythographo potuerit insignite Oromedon diei non

dubitandum. Quod contra Huschkium anal liti. p. 32u defendit Hermannus opusc. V p. 80. Filius Ulixis nuγονος et Τηλέμιιος usu. 796: quod non video cur aliter accipiat digeti Hes p. 78. Eurygoneaeis ter Περίφας apud Pherecydem, schol Phoen. 3, a Me in Apollod. Π, 5, 8 Pausan. IX, 5, 1 l. Inter filios Athamantis et Themistoni est 'Eρνδριος, Herodor. p. schol Apollon. II, li 4 4 Apollod. I, 9, 2 qui idem est apud Nonnum IX, 17 πορφυριων Hero Atticus, cui funebres ludi lebrabantur, erat Eue νης, quem suerunt qui eundem putarent cum Androgeo, ut Hesychius reser a. ἐά ιρογύο. Commemoravit ho ubi deho argumento Ontinum duplicium locutus est utimannus Mythol. p. 3. Commemorat ibidem illud alterum Hesychianum laetiyήλαν ινυριαμην Κρῆτες. Quod mirum videri debet recordantibus Ἀριάδνην esse 'Ἀριαγνην, αδνον autem teste Hesychio pro γνόν dixisse Cretes qua de re egregia Meinelii nota est ad The r. IV, 17. Si igitur ipsum nomen 'Αριάδνη in Creta ortum probabile videtur, suspicio oriri potest, quae in fabula esset Ariadne eandem ut deam vel heroinam mutata nominis Orma in cultu fuisse ' εριδί. λαν. Et de simili causa in Eurygye ogitare licebit. In Hesiodi versu ab Hesychio allat Εἶρπυος ι ἐπέκοτρος Ἀθηναιών ὶ ραιυν nam hanc emendationem pro τι κουρος ut facillimam sequemuri ἐπίαουρος non intelligatur de eo, qui vivus illis in bello socius suit, sed de eo, qui caesus, deinde iustis expiationibus placatus nunc heros iis socius et patronus esse putatur et quidem tecto Domine Eury es pro An-

273쪽

Eandem viam ingressus esset Eratosthenes, nisi hi in geographicis substitisset eborographie non persecutus est. O cur credere necesse sit infra exponemus, ubi de Ulixi erroribus verba laetemus. Ab Aristarcho aliquantum prosecit Demetrius

Scepsius omnia Apollodorus, et ab hoc utroque uxit quidquid in his rebus Strabo sobrie et sano iudicio ut satisfacere possit disputavit. Si quis de Strabonis sontibus disputans ita scribit ut intentis oeulis speculanti semel vel bis Apollodori nomen

occurrat is multum abest ut hunc loeum exhauserit t. o. 4. De Ulixi erroribus. Schol. , 5 προς τα περι τῆς πλανης τι πορρc που ἐν ἐάτε τοπι ιένοις τοποις χορισιοις. et Similiter κ, 190. ,

Italia inserior et interioris maris pars adiacens repleta erat monumentis erroris Ulixi. Ibi erat Σκυλλαιον, Κιρκαιον, ιο- λο νῆσος, Σειρηνουσσαι et alia similia. Quorum nominum originem facile intelligimus Scilicet eum Oeeidentem versus Ulixem errasse ex arminibus Homeri satis eluceret postquam illaedrogeo in cultu dictus. Non satis aperte de Androgei cultu loquitur Pausanias I l, Ἀσι δὲ καὶ Ἀνδρογεω βωμος οὐ Μινω ' καλε ira δ ξρωος. Ἀνδρογεω δε νεα ἴσασιν oli σε ιν επιυελis r ἐπωρια σατεσιερον τῶν Qua ἐπισrασθαι. An scripsit καλεῖται δ Ei ρεγίου - Heroum et hemiuarum terminos excessuro mox occurrent Harpyiae, de quibus admonendi causa est enim maior quam eo loco videtur illarum in nominibus variata aequalitas ponam haec ex Apollodoro nostro I. 9. 21 ατ rv Οἰμἐν Deoθεον, οι δὲ χελλοπον καλουσιν. ἡ δὲ ερα καλουμένη atavmr . ιυς δὲ ἔνιοι, Ἱ2αυθόη 'Hσιοδος, λεγε -rην 'atavnόδην.

Non potui mentionem tacere in hac disputatione Polemonis. Nam in περιηγησει Ἱλίου Suid. an de Homerica aetate pluribus dixerit o quomodo non constat Troiam Homeri non eo, quo posterior erat, loco fuisse. a implici nec contemnendo argumento, ex loci natura petito, suspicata erat Hestiam Alexandrina in libro περι ora eo Ἱλιαδος CommemoraVerat eam Demetrius Strab. 99. l. XIII1. uno qui ipse hae loca patria sibi lustraVerat, invenimus grammatica et Aristarchea diligentia ex Homeri carminibus omnia rei argumenta comportMe.

274쪽

regiones per Graecos nautas frequentari coeptae, locis recens 25 detectis nomina quaerentes pro arbitrio imposuerunt mythim. Multa fortasse debentur Phoeaeensibus. Item ad oras Libyae loeos omplures ab Menelao et Helena dicto esse iv. e. g. Strab. I p. 40. St. ByZ Συνειος comperimus quod nee Menelao debetur nec Aegyptiis sed a nautis Graecis prosectum cum frequens ad has regiones aditu esset. Illi idem sederunt quasi si ui hodie nauarcho Britannorum insulae sibi primum repertae nomen quaerenti arrideret nomen Ariusinset unde posteris nee liceret coneludere illi quondam Artum regem sedem habuisse ne Anglos ab hac insula originem dueere et hinc olim sedes transloeasse Eadem origo Cimmerii Bospori unde Strabo olligit e loe Cimnierios habitasse. Sio

scopulos quosdam circa Italiam 2ειρηνουσσας dicere promtum erat nautis. Sed cum eas non duo essent scopuli sed tres iv. Strab. I p. 22 . tres Sirenes in fabulas venerunt Homerus duas

novit. Et quod in mari laetum idem in terra. Ἐλένη sons dictus in Chio insula v. Steph. s. v. . Quid mirum sontem n sua limpida fluentem Graecos. quas pura virgini omparare solitos a pulcherrima semina Helenam dixisse Aecessit dein sabula, sicut apud Stephanum legimus εστι και ex νη Ἐλένη - πιον. ἐφ 'Euνη λουσατο. Sic serebatur etiam 'Euνης λουτρον sons quidam in Corinthia regione, Patis. II, 2 3. Sed docti

huius rei immemores immensoque errore implicati ex his nominibus de rigearum rerum statu eolligi posse putabant. Omnino autem quantu doctorum furor uerit locorum nomina ab antiquis sabulis repetendi illustribus quibusdam et festivis exemplis tenemus. Strab. XVII p. 0 τα δ' εν δεξιῆ τῆς Κανεοβικν ς

275쪽

246 ibi olim Sirenes suisse volebant, ubi Rioκαιον, ibi Ciream, et reliqua eodem modo. Et huic veritati Homerum respondere volebant. Scilicet aceessit late patens opinio de Homeri doctrina. quae pini mirum quantum poetae interpretationi offecit. Nenim cum Homerus sententiis et virtutis exemplis egregiis repletus esset inter philosophos invaluit consuetudo, ut quidquid de moribus praeciperent, aliquo versu et exemplo ex Homero petito confirmarent. Haec consuetudo adeo plaeest et frequentata est, ut Homerus quasi quaedam doctorum supellex fieret. ut denique ipsis ea omnia Homerus continere videretur, quae aecommodando et adaptando ex illo elicere placuerat. Porro haec sui communis florentis Graeciae opinio poetas docere; iam tum, ut mihi videtur, ultra id quod verum est egressa. Attamen hi de bonis moribus et exemplis virtutis cogitabant. Quae res a parte doctorum Alexandrinorum dupliciter deflexa est cum primum illam poetarum doctrinam a moribus novariam eruditionem transferrent deinde dicebant ptimum quemque poetam id agere atque hoc boni poetae consilium esse ut quam plurima doceret. Sed suerunt alii elegantioris iudieii qui defendebant poetae metum non esse ut voeabula ab illissumam - διδασκαλέαν sed φυχαγεὐγέαν Horum princeps Eratosthenes Strab. I p. 6 p. 25). Ab altera parte alios secutus stat Strabo Eratosthenem impugnans ). Ab hac opinione prora sectus pleraque ad eruditioris aetatis seientiam interpretando

ignorasse videatur poeta, poesiooν κεανον de maris affluxu et messu p. 3. 43. rem geographim. Nosse Bosporum immerium, Istrum, Ora Hispaniae p. 63. Huic opinioni primus omni vi obstiterataratosthenes, qui poetam non doctrinam sed voluptatem audientium quaesivisse defendit eiusque eruditionem

mediocrem gge. Homerum tantummodo in Graecia bene ver-Satum esse, reliquarum vero regionum summam esse inscien-

276쪽

tiam, ne Aegyptum quidem vel Libyam cognitam habere. Hoc

ero tantum abesse ut poetae vitio vertendum sit, ut ipse poeta nihil nisi auditorum delectationem quaerens etiam de industria insulas et terras remotas et mira remotorum populorum mnsuetudine finxerit. Quare si quis Circam, Cyelopem et alios direre velit ubi fuerint, eum vanam operam consumere. Immo etianis statuendum sita lixem irca Siciliam errasse, tamen II merum rationibus quae poetam decent ductum haec in longius removere debuisse et removisse, ne mirabilia nimis in propim quo acciderent'). ac via progressus est Aristarchus, hac via sectator eius Apollodorus. Iam intelligemus quid sibi velint 254 Aristarchi notae quarum vestigia sunt in schol. , 5 προς ταπερ τῆς πλανηὶς τι ποήήω που ἐν ἐκτετοπισυένοις τοποις ώορέστοις φησὶ γουν τηλοθι που πιν νῆσον εἶναι. , 90 κetot των δὲ ἐκτετοπισμένη φαένεται πλανη του 'Oδυσσέως. R556 δῆλον κα τουτου τι ἐζωκισται ooς Calypsus). ἐπεὶ τ D o λυε-bν Πνέλαον υτως ἔχοντα εο υδυσσέα καὶ re

τωδεσrερον ἐκδεσr ἐτάγειν. 28 74 sqq. VII p. 29'. 299 35 sqq. . Lepida eius verba sunt p. 24 64 ,,τω ἰοῦν εὐρεῖν τινα που 'Oδυσσευ πεπλάνη ra δrαν res τὸν σκυτέα τὸν νῆ ἡάψαντα τὸν τῶν ἀνέμων ἀσκον. Unde patet quam ei contraria pars ridicula visa sit. De eonsensu ratosthenis, ristarchi Apollodori v. praeter ea quae textus noster habet maxilue p. 31 Mi VII, 29 i 354 299 35 ὶ τὰ πλεῖσrre μενέγκας παρ ραrοσθένονς ' Apollodorus se. . Hic praeter alia multa hoc de Apollo dom: utrεινε δὲ καὶ ore ερι Σικελιαν νῆν πλάνην λέγουσι καθ' 'Uμηρον ait 'o δυσσέοῖς δε γαρ υ χρῆναι ἐν si πλάνην ἐκεῖ γεγονέναι φάσκειν, Τον si ποιηtῆν ἐξωκεανικέναι μυθολογια χαριν. ' έκrεtoni ιένοι- όποι Strab. 46 125 ἐκτοπισμος Glst 64 . l. V. P. 224. Utitur voce ἐκroni ειν etiam intransitivo remotas regiones adire. P. et

ita . 2 i56 occurrit in hac quaestione saepius apud geogra umκεανίγιν et ἐξωκεανισυος. mo non tantum significat in Oceanum remittere , sed induit etiam significatiouem in maro longinquum remittere. Utitur enim etiam Apollodorus. 44st 19 . VII, p. 299i357 , cuius tamen seu tentia erat errasse Ulixen ἐν τῆ εσι θαλάσσ5.

277쪽

in sententiam paene obliteratam nunc NitZsellium serri videmus. Nunquam satis Aristarchi aciem admirari possumus. Porro hic memorandum illud quod ex Gellio novimus XIV. . qui inter

quaestiones Homericas assert utrum ἐν τῆ εσε θαλασσri Ulixes erraverit καταυριστaoχον an ἐν τῆ ζ ὐ κατα μώτ τα Crates rab Homero Oceanum, h. e. scilicet externum mare notum esse voluit.

Qui ut Ulixem eo devenisse dixit sic Menelaum voluit circa Asricam navigantem, sive aliter ille quem statuit περέπλους intelligendus est v. libberi l. L p. 437 ad Indos venisse Strab. I p. 38 S2 g. . Crates ut in plurimis rebus sie hic Aristarcho

contrarius ab eorum parte erat qui doctrinam Homer assignarunt. Ex his inter antiquiores erat Ephorus, tum Callim ebus, graviter reprehensus ab Apollodoro quod Calypsonis insulam aDδον vel Γαυλον , parvain insulam prope Carthaginem esse item Seheriani Corcyram dixerat. l. VI p. 299 358 l. I p. 44 ll9l. Crates, et ut eos commernorem ad quos Strabo recurrit Hipparchus p. 2. T. 15 Polybius p. 22 v. Bernii. r.

p. 13, Posidonius . . Denique ipse Strabo. Ergo geographieerte ratosthenis, Aristarchi Apollodori auctoritate non errore levati quamquam apud Strabonem pronii uin est videre, quam ad sanam rationem identidem invitus trahatur Apollodori sententia quae eadem Aristarchi est et Eratosthenis muli is locis apud Strabonem exposita, nusquam tamen usius quam l. VII p. 298 354 sqq. Sunimam iam supra exposui, de Eratosthene loquens Addo haee Honterum nee Pontum nosse ne

' Sen. p. 8Ν. Quaeris Ulixes ubi erraverit potius quam efficias. ne nos semper errenius Non vacat audire utrum inter Italiaui et Si filiam ia latii sit an extra notum nobis orbem neque enim potuit in tam angusto

error esse tam On η.

Exposuerat hae in prooemio libri secundi de catalogo naviuua. Strab. h. l.

278쪽

- 249 τα περι ιγυατον καὶ ιβDην , nec Isthmum Ahicam inter et Asiam nec mare rubrum nec τα κατα τὴν Ἀραβέαν καὶ

Αἰθιonia καὶ et by κεανον . Hinc patet salsum esse quod schol dieit , 84 Ἀρέσταρχος ' ἐμβους τους Ἀραβας κοίει. Et usi. b. p. 484 Dolor αρχος δε φασι καὶ αὐτὸς Ἐρεμνοῖς τους Ἀραβας oia. - De Aethiopibus bipartitis Cratotis et Aristarcti sententia fuse tradita a Strabone . I p. 30 Sl sqq. in Crates quinque Zona et Zodiaci inelinationem advocans, Fleratorie agit Aristarchus sobrie et si eius Aethiopas in tabulam referre velis ut sere eum ossi a conspiraturus videaris: is δ' Ἀρέσταρχος ταντλην μεν ἐκβαλλε τὴν αὐθεσιν διχθαδε ιε ιερισμένους ιεται λεγεσθαι τοῖς κα 1 ιιας Αἰθιοπας τυν τοις Ελλησι προς ιεσηυβρίαν ἐσχατους τουτους δ ιιῆ

Ceterum Demetrius Scepsius idem sensit de his rebus quamquam quum sibi Troianum catalogum tantum illustrandum sumsisset rarius ad has res delatus esse videtur. Attamen laetum est. Iudieat de eo Strabo ut debet adversarius l. I p. 45 120 οὐδ' ὁ κνφιος δε in ιν τριος D, αλλὰ και

279쪽

C. I.

De accentibus.

25 l. l. Veterum grammaticorum merita si quis recte aestimare vult, is prae aliis multis hoc unum secum reputet, quantis laboribus quantoque acumine opus tuerit ad libros accentuum notis distinguendos. Qui labor si in rationibus aut incepisset aut substitisset, ortasse industria sola adhibenda erat. quippe eum in plerisque regula accentus ex doetiorum Graecorum, rhetorum philosophorumque tum maximo disputantium ore peti potuisset. Sed cum in Homer aliisque poetis potissimum haec opera versaretur, qui ignotis ac vel iam diu intermortuis vel hoc et illo Graeciae angulo reconditis vocabulis reserti essent nisi et doctrina et subtilitas et nativus quidam veri sulsique

sensus accederet omni labor vanus vagusque erat. Quamquam vel vulgarium vocabulorum aeeentus saepe non nisi assidua observatione constitit. . . πειρησαι notionem imperativi flagitans, in Homeridis Offertur quo accentu notabis med quid-258 quid in hac re ab Alexandrinis praestitum id totum ab Aristarcho pendere iure contendimus. tenim quamquam Aristophanes dicitur notas accentuum invenisse tamen in hoc genero eius per exigua fuit, ortasse in generalibus quibusdam regulis potius quam in singulis poetarum voeibus notandis et expediendis Oeeupata et si quid eiusmodi tentavit prae Aristar- Dissiligo by Ooste

280쪽

- 25 ehea per tam exile visuiu est ut latum ab illa obrueretur.

Aristophanis magna et immortalia de omni antiquitate merita reliquiae testantur: ea si quaeris, quae ad scriptorum textus pertinent saepe eius mentio fit in variarum lectionum et tu in eruendis versibus spuriis atque in libris vel attribuendis vel abiudicandis ab auctoribus tralatietis in arminibus ordinandis, in metris dispescendis Dionys Hal. c. vere. 3123. Sed de ac-eentibus quid dixerit vix semel aut bis memoratum leonius. Aristarchus igitur primus in seriptoribus a se editis, picis, tragieis comicis lyricis, singulas voces accentus nota distinxit. In singulis vocabulis ab eo laetum esse nusquam diserte traditur. Si quis igitur erit qui putet in dubiis tantum et diss-eilioribus notam ei positam esse, respondebo primum etiam inminutioribus, qualis est pronominum enelisis, praepositionum astrophe, tam frequentem eius mentionem fieri ut iam hine iudicandus sit perpauca sane intacta reliquisse, ut tutius essetne multum laboris adderet omnia simul notare Deinde quem neeentum habuerit etiam in iis commemoratum invenimus de quibus Aristarcho non poterat exoriri dubitatio quae tum demum ab uno alterove grammatico dubitari et disputari coepta, cum haec doetrina ad omnia singula rationis regulaeque facem

admovere oepisset et contentione vire quaereret e g. de χα-

ρει , χρις δυνna III, 390. II 324. Z, 229 . Denique hoc addam. Si ea tantum notavit Aristarchus, quae aliquid dim- euitatis haberent, nullum poterat in textu eius Homerico ac-ris centu instructum esse verbum, qui in commentariis rationem redderet. Contra si omnia notavit poterant ac potius debebant multi esse quae notasse sufficeret quin poterat facile eum aliis multis unum et alterum etiam praeterniissum esse impeditius, cuius quibus postea Aristarchi auctoritas plurimum valebat, ut Herodianus, rationes nescirent. Atqui invenimus haud raro Herodianum quo aestentu Aristarchus voeabulum notaverit scire, quibus rationibus duetus sit, eseire et demonstrabimus infra nonnunquam rationes ab Aristarcho alienas ei tribuisse. Satis, pinor, clarum est, quantopere hoc in loco ab uno homine pendeamus sed si mihi dicendum est quod sentio quae Dissiligo by Orale

라틴어 텍스트