De Aristarchi studiis Homericis

301쪽

1406, 3 es. 1309 4 de adi. s. era Tryph. v. 43. Quodeerte nisi sub hunc canonem cecidisse Βίλιος esset. Porro Dρυγέος et viri et fluvii nomen est), quod diserte docet Herod. Arcad. 40 8 41. 20. Quamquam ex alio canone O. . aeeentum mutare non debebat. Et fluvius 'Podio squem ego non dubito a rosa dictum esse . Schol. II, 20: ust. b. p. 90 δὲ Podio ποται. ὁ παροξυτονως rροφέρεται υς ὁ 'Odio καὶ

Iam si verum est quod oehlerus docuit in Boettigeri libro qui inseribitur Arellaeologie . uns I, 1, p. 49 nomen

'Au νοτερος tantummodo mythicum esse et postea abolevisse. saeile concederemus Aristarchum errasse. st autem universe 282 Κοeliter opinio p. 24 Graecos omnino veterum heroum n0ininibus postea non usos esse. Ne utemur quidem Athenae narratione p. 251. do quae edepta est ab Eustathio p. 713, 47ὶ Euphantum Ulixis studio et admiratione liberos suos Anticleam

et Telegonum nominasse quod fortasse ut singulare respuetur.

Nec aliis in quibus singulare quoddam etsi ignotum nobis consilium vel ortasse iocus valuit, ut Eτεοκλῆς Πολυνίκη τωροθελτω σελλαρi isti' biiης χαριν , quae est inscriptio ex Boeckbii iudicio haudquaquam spuria 3372. Sed fugerunt virum doetis-

fiuvim Menesthei, qui sunt apud Demosthenem, Iason Pheraeus fugit Σθένελος tragicus Harpocrat. Athen. 367. b. 428. . R.), Μενέλαος Dein Phil. I T. I p. 44, alius Alexandri aequalis Athen. 539. d et Arr Telamo, in quem Lysiae oratio suit Harp. EDνει δαι, καθεσος , ODIO Atheniensis Dein contr. Aphob. T. Q. 1 p. 10 Be. Κραναος saeus Nicostr. her. p. 72 Be. Athen. 416 C. ηλέυαχος, unde proverbium ι λει που χίτρα, Athen. 407. d. Alius Telemachus Atheniensis ut videtur Inser. Att. N. 50 l. 23. Aucri is Thespiensi Ath. 29. πιθος citharista Ast. 371. a. Νέστco Stoicus Tarsensis Strab. XIV p. 674 et Academicus ib. 675. moi medicus, Galeni praeceptor, Galen de libr. propr. p. 7. . IIατροκλης historicus e. g. Strab. 508 518. Τανταλος ὁ Ιατροκλέους hucyd. IV, 5T 'Aχiati De Atheniensium legatus ad Alexandrum Arrian. III 6, 3. Γανυιιγ aulicus ille Alexandrinus, Arsinoes nutricius, Dissiligo by Ooste

302쪽

273 ex bello Alexandrino notus c. 3 ceti. et item Achillas. Nam quod ille nomen accepit in uνυμον, id minime eximit eum ex hoc ordine, ut nec Ave λων Θησε Νικηφορο Θυατειργηνοννικί σαντα dὐζω J. 3503. - ti Epicuri filia Athon. 593. b. Et cum his et similibus fugit eum Ἀμφοτερος, laute Ur teri, Arr. I, 25, 2. 3. II, 2 8. II 6 4. . et fratres, in quos Philippi regis estive dictum, ' ιφοτερος et Ἐκατερος, Apophtbegna reg. Plut I p. 705 Wyti. v. iura de nom. r. p. 32 p. . Quare statuendum in his nominibus Graecos migrasse aecentum simili sensu quo in Iongioribus quibusdam participiis,oσαιανος, 'AκOD ιενος, sim dueti sunt et in ipsis adiectivis δεξιτερος de regula Xemerunt l. s. Hunc quo dedueti sumus locum, qui est de transpositione accentus nominum in propria abeuntium paulo susius Per8equar, quod plura e pertinentia supersunt Aristarchi 283 fragmenta, quae suis locis insereinus. Dieam primum de hominum nominibus, ut adhuc seei geographica urbium maxime,

disserens. Postquam unam late patentem exceptionem posuimus, quando nomina in propria transeuntia accentum non mutent. transgrediamur ad aliam quae continetur hoc Herodiani praecepto Steph. yZ. s. A stoνια υρωδιανος Lyr σιν τε τοις συνοικισται συν uos ὁ ιοφωνε τα ἐθνικα, di μονοι καὶ γραφῆκα των o. S. Missa, τις ἐκD θη δε αν Ἀβαντος του Ἀργειου- το ἐθνικὸν ὁιιωνν ιε τέ p ρω lues noν, Θεσσαλος, Ἀχαιος, Tρως, αναος, AOκρος S. Αἰνια καὶ ε ιι ἐν an του De OvΑἰνιανος γέγονεν, εἰ λογος ξ ιιoφωνέα υτο ευς τι ρεως καὶ Ἀχαιος. Talia onditorum nomina de quibus nos aliter iudieamus, Se conditores ex urbium nominibus saetos esse non eontra sunt: Μολοττος, Βοιωτος, istiυλος, Σικελος, Σικανος

Falso scriptum sacporteo Pausan. VIII, 24. 4. Apollod. III.

I, 6. Lalara Aristarch. in

303쪽

- 274 - ναος, cet. 3. Xeipiuntur ευκρος et Γραῖκος, cum populi sint ευκροι et Γραικοὶ Steph. s. Αἰνι addit iis quae supra

Permmua hinc ad id quod proximum est. Scilicet non conditores tantum ab urbibus terrisque nomina habent; sedeonstat haud raro Graecos pueris eiuAmodi nomina imposuisse: propter varias causas Sehol Aristid 515. 24 υἱους δε σχεν xi Cimon ευν τοις ira τρεις ἀπ ἐγν ον υ προυβδεησεν

s. de Antiocho magno i ράσθη πυρθένου αλκιδικῆς

mum de iis quaerimus quae ethnica simi valeatne eadem lex quae in conditorum nominibus valebat. Eandem valere nec

nomen proprium a gentili differre respondet Eust. p. 325 40 ad B, Tui ὁ δ' κτανε αρδανος ἀνῆρ. 1 γουν αρδανον ἄνδρα, o εὐήε , νον σε τις ἀοριστως κατα ιγνικὴν εἶδος l

l Apud Steph. . Aerat pro IIεινσευ leg. ἐρσης, quod est sub Πέρσα. Moneo propter Schneiderum grauam Lat. III. p. 317. Paulo aute de Lacedaemone sic ibi dicitur p. bl . 20, neque tamen ita ut repugnet.

304쪽

λῶς' . t ut hoc addam eodem modo adiectiva. Ἀττικός, Καρικός Euseb. h. eel. I, 2. ἈχαIκός, υλνιιπικῶς, alia de quibus videraturet de nom. p. 26 sqq. Eodem pertinebit α- ρικός, Sch. Nie. 395 quod ibi haud dubie nomen proprium est; in quo error est Hem stertiusti ad Lue Nigr. 36 'i. Nunquam aliter seribuntur nisi doetorum commento. Vide quae infra dieemus de propriis in κες. Ex gentilibus solum excipiendum erit 'Aθι ναιος Herod. Seli. N 79l Aread 43, 43, quo nomine plurimo invenimus. Sed videndum ne de hoc vocabulo recte iudieaverit Plut des or. 2 καὶ cie γι υν οιέν τέ ἐστι talioς, δε Ἀθηναῖος l. - ηναιος , ὁ δε Ἀπολλώνιος ιον σιος λ' Mαιος. Is igitur Adt ναιος ducit a Deae nomine. Hoc si ita est aeeommodavit se ad Ee ιαιος, Πραιος v. Herod Aread.

p. 43. . ausi. 562) Si quis Opponat plurisyllaba ex hoc

ira alia accentus traiectio iam propter regulam supra Dogitam e dere non potest ut Πων, θνς Eust. 96l Κειρίστιος Pergamenus Ath. ,

305쪽

276 genere, IsreaIος, Ἐκαταιος quamquam neutrum illi ab omni 286 parte simile est properispomena esse respondebo fortasse aut ipsam ob causam, ne cum gentilicio consonet, usum loquendi

in voce ζάθήναιος etiam praeter reliquorum analogiani ad trisyllaborum similitudinem sese aeeommodasse. Si ita quoque

reiicietur, actum tenemus, causam nescimus ). Ceterui cum

reliquis supra Θετταλῶς posui atque ut nullum apud grammaticos vestigium est hoc nomen transposuisse accentum, sic vix semel et iterum in libris inveni Θέτταλος, quamquam requens est, . . Herculis filius v. Hom. Il. B, 679 , Iasonis, mimonis, Pisistrati, Hippocratis non ignobilis histrio. Ergo in hoc nomine non licet nunc aliter iudieare idem laetum quod cognorimus in αναος Λαναλη es schol. 13 44 . tenim de muliebri nomine constat Sehol. Nub. 747 τι δε Θει-λri -

ταλK. v. Recte, pinor syncedromen indicat simile est etiam Πεταλη quamquam hae in masculino quoque pelliciebat si sermoni sequi libuisset e g. Π ταλος etiarn. 045. 236. Vesp. 14723. Ceterum si quando meliores uss. traetabuntur vel melius, diiudicabitur idemne aeciderit in Ddὀς, quod nusquam aliter scribitur, et Aodri, quod haud semel At di scriptum inveni quamquam meliores illuc inclinant. Nondum licet ab his propriis, quibus eum urbibus et gen-287 tibus cognatio est, discedere. Etenim consideravimus quorum sonu cum gentiliciis et eum adieetivis uinibus Onspirabat: sed ipsarum quoque urbium nomina in propria abeunt. Hic

306쪽

maxime iterum in censum veniunt conditorum nomina. Ubi charaeter non obstabat, conditoris nomen saepissiuae ad nomen loci laetum v. Steph. yχ. . Πολυνθος, Κώνευβος Ἐτειονdς, Θάσος, Κολ 0νος Oed Col. 4S 'ioς, Ἀβυδος, γογος, ροιο ν cuius necentus si non constans invenitur certe in ipsius urbis aecentus item inconstans, de quo iam olim dubitabatur). Steph. s. Isιονια et δε fieor υν ως Κρανων καὶ Κολοφων

i Κύιιειρος καὶ ὁ κτιστὴς καὶ ι νε σος haec verba nut infra ponenda post Λεσῖio aut hie insulae nomen excidit). ιιοέως

TeoEO ν, KOλOνιον, Κορινθος, εῖς, Σικυευν, KDρνος, ἐσβος. Sed eum tamen locorum nominibus sua regula suus characteresset, item propriis nonnunquam necesso erat Reeentum migrare ne lex cui Graeeae aures assueverant, deleretur. Steph. ἰσων πολις Θεσσαλia ἀα is σωνος το γύσονος πατρος ου b

qui seripsit Laeonica seli Pind. Pyth. IV, 28. Clarum est, quod in conditoribus valet, alia quoque in propria locorum no 288minibus consona cadere. Eadem quae de urbibus dicta sunt haud dubio etiam de montibus sirciisque valent. Sic nomen virile Ἀλφειος vst. p. 29T. Herodot VII, 227. Phot l3. b. 32. nec causa erit eu seribatur Κύφισος, quod notavi ex Plut qu. eonv. VIII 4. . Nisi Boeotium accentum dicas. r. φισός est apud Herod. VII, 178. meros De Paσσος auSan. X, , . Diyitig OQgle

307쪽

- 278 l. 10. Adhuc maximam partem versati suimus in exceptionibus, quo iam ardor mutandi Meentus aliquo modo restinguetur. Nunc ad ea transimus, quae videntur regulam sacere. Sed hi quoque inveniemus nullam esse partem quin exceptiones habeat.

I. Nihil notius quam adiectiva composita in ης, ubi in

propria transeunt, accentum retrahere. Hoc genus ingendorum propriorum tam usitatum sui ut sint etiam huius sormae propria quorum adiectiva in usu non suerunt ut Ἀντισθένης,

tum nunc verum apud Thucydidem v Poppo III, 75. VII. 29 et apud Aristophanem uv. 98 141 5 802 429 Dind. ex

Suida s. v. Eust. p. 76 diserte Λιιτρέφης κυριον. Mirum esset si aliter haberet Λιοτρεφης v. ad huc. VIII 643, quamquam in hoc postulat Choeroboscus ad Theodos. p. 17 Gaiss. qui 28 loeus venit in Elymologicum p. 435 42. ιοτρεφέ ς Strab. XIV, 659. ιοτρεφης XIII, 630 epist. Ioannis 3 9. - similiter hie illi in aliis peceatur ). Qua vere regula exemerit usus, Eustathius docet p. 52, 16 or Euti εν ῆς τὼ παρα OI DGrερον

' Poterat lienditus ureus, etiamsi deficiat codd. auctoritas, scribere IIola ειδον Arr. III. s. l.

308쪽

279 -

πολλὰ διεφθειρεν ζιτονουσα ις EDτDχῆς καὶ τ EDιιενής τα veta. De D ιεννὴς videmur nunc in plin. Hom. p. 159. qui locus erodiani notaui explieatiorem ad II 15 nobis r serre videbatur quaest. p. 49i ipsius Herodiani testimonium habere 3. Addit Choeroboseus, qui Morii iam diserte commemoravit ad Theodos. p. 4 Gaiss et p. 35 illo alterora oexplicatior p. 77 Dσεβηὶς Evγενῆς, vir rex, qui locus adhibito Etymologico l. l. ita scribetur: τα εἰς ἰς λῆγοντα κυρια

λcisci ν, Initi δὴ την ξεῖαν. Ultimum in Choerobosei textu legitur κακοετεῆς quid vocis sit eseimus. Ait uiidis et γιιερτῆς supra iudicavimus. De ιοτρεσνης non probabile visum. Evγενὴς coniunctus cum ceti χε commemoratur etiam in fragmento Pseudherodiane Λερ των Vro ι υν, ut nunc editum est apud Cram erum An Ox. III p. 252, 1 post Hermanni librum de ui. r. p. si T. XVIII solum υιπῆ legebamus . De Euprepe ut audaeius quam decebat Dindoctus in Thes. auriga quem interse it Caracalla, Dio Cass. 7 ubi Εἰ πρεπν , quod Et πρεπη seribendum M. . it. I. Nunc alia adiectiva recenseamus, quae quin Maecentum mutent dubitari nequit, quod vel grammaticorum testimonia sunt fidem merentia vel vulgo si seribuntur in libris et quadam analogia se invicem videntur tueri. Primum quae a colore petita sunt etenim ordines adere ex forma olim fortasse necessarium et acile erit, qui nune est doctrinae gram-

Libri nostri variant. Sic apud Diodorum XVIII. XIX. nunc ED- μέμυ quamquam hic illic ex cod et vett edd. notatur legi oxytonos v. ad XVIII, 3. 2 . Item p. Allienaeum 375. d. Ν9. a. 445. e. di Strab. XIV, 7su ex osci, item XIV. 672 665. Apud Arrianum κε μενῆ. v. uendi VII. . i. Item Strab. XII, 537. piscopus νυενο useb. h. ecl. IV. b. II. - Εἰrνχῆς non memini me aliter legere.

309쪽

-280

20 seriptum Σιγηλου et eo Strabonis loco ex quo illic refert, I p. 401. De Φανος quid doceat Herodianus p. Arcad. p. 63 4 incertum est, quod in ea regula partim epitomatoris partim librariorum ulpa multa corrupta et confusa sunt consus Se ιιακροαaec υκτα et βραχε παραλη κτα pro ὁ ἐφρος vid. leg ὁ λεπνος . Attamen videtur Davo praeseribere. Hodie Φανος habemus vel quod nescio quid sit Φανος Aristolib.

310쪽

- 281 -

κλητος Herod Arcad. 8, 143, λάστος et ειστος Euseb. h. ecel. V 5, 20 VII, 5, ), quae ortasse non iniuria huc reserentur, Ἀνεκτος Eust. 156ὶ Ἐπαινετος v. Eust. 313, 20) et haud dubio simplex ινετος, 'Υρατος, φαστος Herod Are. 80, 233 υνομαστος, quod certe saepius sic scriptum invenitur, Olyb. XXIII, 13. 14, quamquam X analogia reliquorum non praestarem contra scriptum adhuc e g. Herodot. VI, 27. - νος Herod Aread 84, 15), QDουρος id. 0 Bροτος v. t. M. 215, 37. Si Μάλακος v. Eust. 1093, 50 qui sic notatum habuit ap. Ath. 267. a. Ιαλθάκη Θέ 0ooς, frequens Naapud Aristophanem, Κοραγος V. testimonia nominis np. Ebert. Sicel. 36 i. . 2. Sed vehementer saltetur, si quis haec exceptione libera esse putet Κραναος Ταλαος Ἀγλαος Pausan. VIII, 25,

quam Γαλιὴν vexat Ath. 679. c. reet haud dubie). ID- θεινος antiquum et frequens nomen, cuius hanc ob causam exempla non ponam, sed seminini quod rarius est Ira νειν is Ptolemaei concubina Ath. XIII 576. s. Polyb. XIV, 1 l. αει-

라틴어 텍스트