De Aristarchi studiis Homericis

291쪽

- 262 venisse. t uni dei sensus, qui ab initio ostibus suos accentus tui pertierat qui in quibusdam a regula defecerat etiam postea valeret in hominibus Graecis, eo magis ad verum et genuinum in hac re inelinasse eensendi sunt quamquam poteriat subinde fieri de hoc iudieandum erat grammatim ut somnis certae genti regionique propriis animo obversantibus ab eo. quod antiqua et communis lex et consuetudo Graecae linguae suaderet, deflecterent. - Cur vero antiquitus dixerint sirora . ego non magis quaero quam cur ταχυτης et μαδοτ praeter similium regulam invaluerint, cur Athenienses maluerint praeterea τοαχυτης et κουφοτῆς. Ad ea quae de traditione et de sensu Graecis insito diximus, hic addere necesse quod sane memorabile, de Dr αειενος, βλυιενος et plurimis quae adhuereeensuimus,merodiano Aristarchi argumenta videri ignota suisse. Nonne inde licet Oneludere haec pleraque Aristaretio et aequalibus ne dubitabilia quidem suisse, quae et posteriores regulae serutatores et nos hodie intrantes vix assequimur Attendunt haec ingeniosiores. Memorabilis res est et olim fortasse huic rei plus ludis allatura, quam nunc per nos leuit. g. 6. Quod modo dixi quaedam certis regionibus propria ad obscurandum verum accentum adere potuisse, eo me uel patiar ad fragmentum ab Herodiano servatuin M, 20, quo alia quaedam lex quam Arista rebus tenuit, cognoscitur prudensque institutum. Se topicarum dialectorum proprietates exelusit.

292쪽

seli. V . . Arcad. p. 7. Eust. h. L p. 890, qui Herodianea exhibet omnia. Ad ea, quae egregie ab Herodiano disputata sunt hoc tantum addamus, Aristarchum in ponendo accentu Λάρησος potuisse communem usum consulere. Neque enim hoc nomen ex

usu evanuisse apparet ex Strab. l. XII p. 15. - Ε eodem genere, quod erodianus disceptavit, hoc est Sehol Apollon. Rh. II. 12 IIui στος ὁ σποτα ιις ελφεων, νυσιυ os ἐγχευ- ριων Πλειστον φασι λέγεσθαι δςυτίνως ως καλον. ι καὶ

ρέων λέγεται Πλειστος ευτονως. Deci διανις δε ἐν τῆ καθόλου m.ειστος βαρι νει. In Aeschyli Eumen. 27 Odices mεiστους. In Callimaelii hymn. Del. 92 Πλειστο o quod Callimachum doctrinae aptatorem non dedecet. Sed Aeschyleam Pythiam, si vulgo in Graecia loquebantur Πλεῖστος si ita Athenis loqui mos erat, quo modo deceat fingere Πλειστον dicere topie non intelligo. An forte et Ἐρχοιιενον et εισας et Λάφισος Boeotium et Aoλις et nullum unum Boeotium nomen cum accentu in ultima 3 Qualia in comoedia nonnunquam in singulis quoque nominibus a poetis et histrionibus iure et magno cum successu quaeruntur ad risum. AEL Ste thal Gesch de Spraeli vissensebast ei Griochen uti Minern p. 460. 463. Bekkerus,

qui aliter iudieavit Hom. l. p. 62 perpaucis putavit hoc eaput absolvi posse, quod mihi quidem semper impeditissimum

visum et ipsi ut Graeca consideranti sic domestiea. Illic quoque melior ratio in textu obtinuit ne ex uno quidem cod. Πλει

293쪽

- 264 -

dit, ubi monuerat etiamsi urbis incolae et accolae Ἐλειον dix rint tamen hoc ad Homerum nihil pertinere. . . Rectissimum, quod hac in re probavit iudicium inprimis mihi spectatum est eo loco, quem hic subiungam, quo simul mihi viam muniam ad Herodianeam quandam Oeem do Aristarchi aeeentibus recte diiudicandam. in catalogo Nereidum: ιν αρ Γλαυκη τε Θαλεια τε KDtiodoκη τε Νησσέη Σπειε τε or συλι 1: τε βοῶπις 'i, et ἐνθαδε βαρυνεν ὁ Ἀρισταρχος τὸ Γλαυκη εἰς ποτε γῆν του ἐπιθετικου του γλαυκὴ δέ, τικτε θαλασσα II, 34 , ἐπὶ δὲ του ηυερτῆς καὶ Ἀφευδὴς v. 46 οὐκ ἐποιησατο ιετα λγῆν

Non cuiuslibet erat sentire, quid inter Glaueen licenquo interesset et inter has duas, quas a Deorum marinorum arti- 1idio vaticinandi Ἀψευδῆ et Νηιιερτῆ poetae dicere placuit. At interest utrum sic fingas nomina ut propriam adiectivi signifieationem audientis animo insinuari velis an ita ut in mera propria abeant. Sic Empedocles humanarum assectionum metum more suo per allegoriam inducens, v. 11: ἐι ν ἰσαν θονέν τε καὶ Ηλιοπη τανα οπις, Λῆρις, attiατοεσσα καὶ Ἀριιονιη Θευερ οπες,2 4 Καλλιστω, Alnor τε ocυσά τε νῖναιν τε, Νηιιερτῆς, ἐροεσσα ελαγκαρπος, σαφεια.

Strab. IX, 439. ' Haec Aristarchi huius versus lectio, non quae Mittetellio visa est in sententiis controversis Hal. 1830l, ut opportuno tempore ostendam.

294쪽

Noluit poeta philosophus vulgaria quaedam nomina, ut requens

senatus esset, inducere sed ea quae vi sua et natura animos

legentium ad res significata dueerent. Quare hoc loe nolim auctor esse ut isqvair scribatur vel ισχρη, quod nutricis aptum nomen est epigr. Call. XLIII T. I p. 222 ac. vel unguentariae, pio Asel. XXVII T. I p. 1503. Similiter statuendum de illis Homericis. Auctor, cum haec nomina finxit non sapientia severitate, sed, quod in hac quaestione idem est poesis delectatione uetus est, sicuti qui Phaeaeum nomina finxit ill j. Ergo hoc dico, qui excogitabat haec nomina, noluisse eos qui audirent significationem elari, sed placuisse sibi sicubi commodum esset in aperiendo. Quare nec alio modo ad muliebrium similitudinem transformare voluit nec Νημερτη dicere ut υτέρα i, sed tenuit Ἀφευδ,ῆς et Νηιιερτῆς adiectiva ). Nec ab nostris poetis talia aliena sunt. Sic in carmine de allida vulpecula ursus, in quo in proprium evaluit a colore sumpta denominatio subinde appellatur ἐπιθετικως derBrnune . - Mερτης, quam commodo nobis occurrere vidimus

295쪽

q. . Hoc igitur exemplum celarat in vocabulis accentudistinguendis ratione uti Aristarehunt et haudquaquam temere agere. Haec praeparatio est ut sine erroris periculo legamus haec Herodiani a V si 1 53 οὐρους ἐζεκαθαιρον ανεγνωσθη δὲ κατ ξε Ia τασιν ὁ γαρ Ἀρισταρχος παρν πελλεν ισευς δὲ ηιι ει υδης ὁ τονος. τα γαρ εἰς ος λήγοντα δισυλλαβαααλ εχοντα τὴν ου δέφθογγον βαρυνετο, κουρος, θουρος,

περ ὁ τλῆς τοιαυτης νεοααλέας του ανδρος ἐν ε- ροις huῖν lar al. Id signisseat, quod habebat B 153, Aristarchitin solere eiusdem sorinae significationes varia accentu distinguere. Si quidem innuere voluit eo prae ceteris Aristarehuin inclinasse salsa iusimulatio est. Distinxit quidem Deo ουρος, di ιιος ωιος, non scripsit 'Aφευδης et x υέ- ς, ut propria fierent, non distinxit i et D non quae alii distinxerunt, πο et πο quaest. p. pee. I .l p. 23), ire et Alπυ B, 5923. Visn276 et ρ I, 150ὶ Κριος et Κρῖος v. E. M. 539 33, ut vel modestus in his differentiis uerit, quas restentissimi quique gram- mattei immoderate auxerunt: in distinxit vel usu vel ratione commotum fuisse redere par est. Quid si ratio eum sesellit Exploremus hune loeum de isti porεοος paulo acturatius ad quem spes est nobis aditum fore. Apud Herodianum ad 2 3l hoc legimus: σκίεινος εἴς

Byz. S. V.

296쪽

At nec scribitur nonien propriunt κνυνος ne intelligi potest eur potius hoc voeabulum accentu ab appellativo distingui debeat quam κυκνος, υκος, σίλλος Herod Aread 53, 163.

δευν, arrρος plures sunt, quos ommemorat Pausanins ,

in hoc ad retrahendum necentum non inclinat ad promovendum. Et substantivum quidem, in viri seminaeve nomen transformatum, in quo finem versus accentus promotus sit, mihi nulliini praesto est praeter unum Herod Aread 115, 24 ταεω ν εχοντα αλλο σε ιιτ υνον καr συλλροβιν ῆ διάστασιν βα-ρi νειοι βάκχη κ /γχζ, - χ, cssar . το--ριον. το ὲ ρχε ζυγειαι. Quod satis Dii rari non possum. Illo nomine κυρDo ne navem dieam quam ita nominatam in classe Atheniensi enumerari monent eanis illud nomen apud Xen

phontem cyneg. 7, 5 ab eo signissentum esse erit quod dubites. item ut p. 05 l eum docet rληγῆ, σιγή, κραυγή, Κρανγη ετο κνριον. Nam Crauge etiam in illis anum nominibus est.

Apud Xenophontem uiden et Κρανγν scribitur et ora . ut omnia illic eodem accentu atque appellativa ut quae primaedoelinationis sunt asseram υρρος uroo', Ἀλκῆ, FDχνη, υργῆ,

Ala ι ἡ eadem celeritatis imagine, eoi ρα - an Lia etiam dicam et αρα - quae Ouinia, ut mox videbimus, aequo animo serimus, nec tamen Reat γ' nimis miraremur- sed ut valde mi-rnremur si seriptum esset quod item illic canis nomen est 'P υιιr,

297쪽

268 hoc igitur si seriptum esset 'Pὶ ι , sic ora proprium nobis

2 et in insolubilibus ' 1. Ptolemaeuui cum κυανος requireret, idem Herodianus non probavit Sed in Ptolemaeo hoc conamen minus miramur imo hunc ad declinandum usum promtum suisse iam supra indieavi. Et nescivit regulam. Sed in adiectivis eadem valet lex ita ut in paueis quibusdam migretur. Vide mihi haec: Ialδαλος. oκιtio sDiod. Sic XVIII, 45 et saep. Pausan. I, 8, 3, ι .rεδος Pausan VII, 6, 3. Harpocro,Mεριαρος Il. Trala Pind. Nem VII, 53. Pausan. II, 3 6 T. Ἀγριος Il. Trai T. Anton. Lib. 21. Oρειος Anton. Lib. b. Ἀρειος Niceph Greg. 130 14. 1142 IT 'Dέσιος Andoe Myster. 12. Αἴσιος Demosth. Aphob. 849 T. II. p. 133. 34 e. 86 ili443. Aiκαιος Conon Phol. 133. a. S. quod salso scriptum Αικαιος p. Herod. VIII, 65. IIρωτος Athen. 576. c. Πρώτη Crinagor epigr. XLI. Ἀρίγυιος Dem. 121 122 T. L p. iiii.lli es 42S I, 388 . 5ρθωη Od. , 797 . ορσιιιος Aristoph. an. 51. qu. 402. Pac. 8004. Ἀλκιμος Plut viti Dem. l. ἔσιμος Lys. Ontr. Agorat. q. u. p. 279. e. Aristoph. celes 2083. Aνγιυος υν σιυος, αἰσιιιος, ρο- νιιιος, ΜακGρτατος ex Demosthene notissimus, Ἀριστος Arrian. VII. 15, T. Strab. XIV, 682. Ἀκροτaro Parthen amor. 23. Καλὰ.ιστος Euseb. h. ecl. VI, 21. et superlativa permulta quae recenset ei anal. p. 119. Et composita innumerabilia, Ἀφοβος, ἰνικος, υνο ιος, Ἀσποικος Strab. XIV, 6333, υφέλητος, Ἀναiτιος Xen Heli. II, 3, 23. Ἀδικος it Pyth. 528. t ut EDto νυυος Graecum nomen esse potest, sic Evcυνιιιος nihil est, ut seribere video rebsium ieet Diod. p. 133 - j. Huc per-' In illis anibus vel adiectivum Στεὐήό sic seribitur in textu Xenophonteo. - Plut Thes. i Κρουιιεωνέα νς, ἐν Φαιαν προσωνο- Da m. quod cur e nia scribatur in hesauro nescio. Similis error latere videtur in iis quae . u. ἰ04 leguntur de mi et praeterea alius. Et M. p. 130 40. Vocativi compositorum in eo retrahunt a tentum . σεσηυείωται ὀ Λακεδαῖιιον και Παχαλον v. Herodian. Γ, 182 προπερισπώυενα θέλουσι δὲ και ὁ ΕὐδαίMων δ tριον ιν προπαροξυνεσθαι ἐνδεῆ κλοεικῆ δελα περισπῶσθαι πρὸς ἄνrιδιασroλην ro in incrου ἐκεινο γαρ προπαρορωνεrαι, ιμιυον ἡ κακοδαιυον Quod idem habet

298쪽

- 269 tinent etiam Ἀλιος, μονιος, δειος Sed haec, de quibus 278 Veterum praecepta habemus, paulo longiorem disputationem flagitant. . . p. 521, 10 Κλονio B 495. O, 340 ονο ια

τῆ 'Osιζρικνην νίγνέυσιν ὁ υλιος προπαροξυνῶ ιενον Schol. 119 το Aλιος προπαροξυνεται ιυς τι 'υνιος, Ξενιος, Κρι- νιος Eust. p. 593, 30. Apparet propter externam formam hic dissimilia miseeri. Equidem de his si iudido. υνιος, quod ex raro genere Ormationis est, eum similibus aeque iudicandum quae sunt χιπιο e 1 πιος v. t. M. 110 41. 2, 2. Eust. 75 10. 108l 50). ενιος, μονιος, Ἀλιος, quae vere adiectiva sunt ubi in propria abierunt, aeeentum suum tenuerunt: quod ex regula nostra laetum est. Sed sui quaedam propriorum sor 279matio incio quorum trisyllaba si prima longa e88et, accentum in prima habuerunt 3 si brevis in media. Ex illo genere

Choerob. Behh. 245. Puto de nomino urbis hie cogitari fortasse eius quae respicitur Arist. v. 44. Huius vocativum ad Λακεδαῖυον applicandum esse facile credo. Ceterum ἰδatratio etiam viri nomen esse sciose g. ust. 457 10 . t Herod Aread. l. 28. xcipit rei . . Callim fragm. VII. Theognost Cremer An Ox. II p. 5 ro 'Eσως, νrιος τοῖς ro ινοπι

299쪽

Nee σχέδιος, tantum adverbium σχεδι - , 30. De accentu e rum qua vel Homerica sunt vel praeterea diserte eonimemorata ab auctor regulae qui paradosi nititur, non poterit dubitari. Est autem Herodianus

Arcad. 40, 1i. 1Ν. l. 6. T. Saepius monitum de hoc accentu ab Enstathio 395, 20. 062, 3 l. 06, 4. 093. 474, 30. bl si, 2. Haec omnia ex eodem sonte fluxerunt. Nunc ille nisi per grammaticos constaret, per libros nostros quam rei instinoria paene tota intercidisset. Si ΚλDrto terlegiinus in Schol. Pind. Ol. II, 2. Item Apollod Ι. . . III. 12, 3. e-8iOd. p. schol. Trach. 266 Apollon Rhod. I. 044. II. 043. Sed Schol. II, l Κλυrίος. - Νοο/ιιο, Argivus, eorum qui pro Thyrea pugnarunt Herod. I. 2. Alius Geloni et Hieroni familiarissimus Pindar celebratus. Schol. Pind. Sem I, in v. . 49 42. Nem. IX. l. 3. a. a. 5. 2 l. Pyth. II, 34. Item ρομιος esych. TZetz. om. Ν. T. Quint. m. Glsi Apollod. II, 2. 4. III, 2, 5. t. v. 35, 25. - Σrρίειος Polyb. XXX. 2. VIII 6. XL, 4. Isaeus de agit hered. I S. s. 0 et in argumento orationis saepius semel codd. aliquot rererίαν, in quo fortasse vestigium veri latet . Demosth in Maeart. q. s. g. l. q. K. Sed hoc loco cod. r. Σrestrios. Porro rectrιο in epigr. p. Strab. II, p. 74. Athen. 244. d. e. Σrίχιος Phot. 52. b. 36. - χε διο Apollod. III. 0, . Apud Quinti I, T XέMoe l. i. - Κλονιος Apollod. III. 12. Apud Diodorum IV.s correctui est 'esselinio, ut νχιοέ a TZschuchi ap. Strab. IX. P. 40Ν - Θρασιος Diod. XVI. Ν. - Melius servatum Deso vel UMoe Iambl viti Pyth. 526. geig. Hom. T. Steph. yZ. s. σου. Strab. XII. D. 55l. Λο-io Et M. 2bs. 6. - Σrροτιο Pind. yth. I, 55. Aesch. Agam. 54. Cho. 74. Soph. Electr. ill Eur Or 746 Bothe. Iph. Taur. 44. 850. Schol. Pind. l. e. Schol. Od. γ, 307. Argum Eur. r. Quamqum de hoc suspicio esse possit si ab ipso Herodian et vulgo scriptum esse propter ustathiivii p. 1030 or ninrει Drαῖδα μεδι- ἀρχος Pu κζων, μ

δηλοῖ τὸν ἐγγος. Putandum igitur ex multis testimoniis qua posuimus. inter exceptiones reo φιo casu excidisse Certo erederem si ustathii negligentem brevitatem in exscribendis aliis minus inepe expertus essem. Satis igitur librorum corruptelas cognovimus in iis quae certa sunt

300쪽

Lavriος, de quibus testatur Herod. re. 40. l. l. 20. Aut Migitur laetum est ut Aoλiος quamquam est adiectivum, multis ri , ut ibi, i, similis sormae usu aecommodaro placeret, aut cum 28,

fietum est proprium ολέος de adiectivo ne cogitatum quidem; sed ut ab δολος factum ολεον, sic alia forma item in propriis

sngendis crebra Λολέος Sie ρακων eaκέος, Οὐόσευν- έος, τρariiιν-έος. t simile iudicium erit si qua sorie similia huneaeeentum habuerunt quamquam eiusdem formae inveniebantur adiectiva proparoxytona. Do κοτέος testis est Herod Arc. 40.

2 l. Huic analogiae haud dubie applicata sunt αλέος equus Achillis), v. schol. II, 149. Eust. p. 05l. 6. 190, l. 2:

Quid igitur mirabimur, si reliqua eodem modo scripta inveniuntur taxi haec: μογιος Λi,Milon. Rh. I. u. . II, 956. Quint. Sm. II, 242. Anonym peripi Ponti l 2. Luc. Ver h. I, 20. An μιογio pro Φλεγίος scrib. Herod Are. 40. Θαλιος Quint. m. n. 228. Νύχιος B, 364. Motio M. M an MεHoe v. Herodot. I. Tli myrto Athen. 3bb. Iamblich. vii Pyth. 2b. 1 ακιος Seli Apoll. I. 3i R. Pausan. VII, 3. l. Λακιος Athen. p. 297. s. 590. c. μιος Neptuni equus sch. X, 23. Hoc nomen apud Siculos frequens fuit, ut ex Ciceronis Verrinis scimus. Alia nominis forma est Σπινις, . g. Strab. 546. Et qui apud Plut Pomp. tu in ι est Therinitanus aut idem est qui apud Ciceronem audit Sthenius aut eiusdem sa- miliae. Sic ρουιος et ρουις Hom. . Ei Q. rere riue retiri vel - - Θρασίος ei σις Pausan VI. 3, 2ὶ Λαγιος iri Polyb. XL. 5. 2 o- τιος Pausan. I. a. l. Στομιος ib. Ino νιος ust. 665 50. Φοβιος Parthen. ιδ'. But annus ad schol. , si et Heinrichus adia ad , 32 scribero debebant Σαριος de nomine, Andoc. myster. 06 . θοκιος Sch. Pind. Isthm. I. l. Φοασίος diserte affert Arcad. 40, 22. Σκυτίος d. l. 20. Haec vel omnia vel pleraque quid enim regulae conditorem non unum vel alterum fugere potuerit sed quo quid notius eo minus quin paroxytona sint equidem propter Herodiani regulam non dubito postquam cognovimus in librorum nostrorum scriptura nihil impedimenti esse. Sed in eundem ordinein cogenda non opinor, quae vel adiectiva eponyma sunt. ut Aristaei nomen orato ics. Nonn V, 2 l5 Ἀρισratae orato aera ἐπωμμος leuae , vel adiectiva eiusmodi quorum radix obscurata est ut nec in verbo iam nee in substantivo appareat ut Λάσιος inter pro silppodamiae Pausan V, 2 l. Schol. ind. l. I, l4. 127. t si sentio Natoescribendum esse episcopi nomen quamquam mihi nominativus vel accus tiVu non praesto est. Sed e g. genitivi reti Io Aristoph. ecl. II uindobstat quo minus nominativus fingatur Λαμίoe, quamquam Ap. Polyb. XVII. lii et Diodor. XVI, 4 est Ac iaιος. liue VI, o si iaις ut Σθενίος ωνις. cet. Nomen Λάυι est etiam apud Nonnum XIV. llo. Ab eadem indice

erit undo Λάυια.