De Aristarchi studiis Homericis

311쪽

6. b. 38 . ιδὴ Εt. 91 12 quem locum Iacobs non meminera luet. Stob. p. 663. Et qui nescit Κρατερος 3 Medicus quoque sic Κρατερου του ἰατρο Porphyr abst. 1, T. Sed Aloho hodie fere iam omnes nesciun Herod Arcad. 56.

293 rodianus et ipse Eustathius ubi ex Ioanne Philopono admonet propriuili ad distinguendum seribi ιολος 631, 30. VSi , eo-gitat non de ventorum deo sed de Sisyphi et Crethei patre.

qui plane cum adiectivo nil commune habet sed eum gente Aeolorum iv. Odosr Militer prol. myth. 292 . Nec Ἀγαυὴν libenter admittunt. Aeeentum retraxi non exspectato librorum assensu Iacob ad Philostr. inag. XVIII p. 31, 3 . Attamen defensorem nacta Hermannum Bacch. li4 ,' aDν accentu in media syllaba seribitur apud Nonnum, apud Theocritum Parin.

XXVI, apud Oppianum Cyneg. IV, 239. 292. Sic etiam Danai filia apud Apollodorum, pud quem haec nostra ' ανῆ seribitur ut in Aldina uripidis et saepe alibi ') vide quem Elmsleii Bacetiarum editor Lipsiensis ad . 229 citavit Iacob-sium ad tithoi. Pal. ol. I p. 09. Eodem modo Nereia ' ανῆ apud Homerum Iliad. 2 et apud Eustathium nihil adnotantibus scholiastis et apud Hesiodum Theog. 246. Sed Ἀγαί r probare videtur Arcadius qui p. 103 9 ita scribit: τα

312쪽

- 283 - ἀξίνεται ἐλιθετικον ἔν . Errat vir praestantissimus: hoe dicit Herodianus non Arcadius, ut ea tantum debentur in hoe libro quae non dicuntur): Arctvr oxytonos seribitur eum proprie adiectivum sit quod in ανάη . . non cadit). De masculino 'Aγαed idem praeseribit p. 45, 15 γ δ καὶ ὁ κυριον καὶτ ἐπέθεro ν. s. 2, 251 ηιφοβόν τε καὶ Ἱπποθοον καὶ IIo νἀγαυὀν, quod Aristarchus notaverat δτι αδ λον πότερον ἐστι

Si quis haec omnia vel uno ea non comprehendere vel singulorum probabileui rationem reddere poterit rem gratissimam sederit. Ingeniosum est, et temere quidem arreptum ea quae attulimus perlustrantibus non videbitur , quod Herodian incidit id, 150ὶ καὶ στιν miσασθαι et ιιειναντα τι ἐπaiνων ὀνίειατά ἐστιν, ου ἀναστρέφοντος το κανόνος ο γαρ

In huius observationis possessionem passis alis involantes conspiei qui sibi rei rationem videbuntur exeogitare posse: quod ego quoque possum illos admoneo benevole ne quid detrimenti capiant. At quum attentas prudentibus hominibus aures praebebo si me doceant an re vera scripserit Herodianus quod legimus iid hunc versiim Iliadis κα ρ εβαλε Κλεῖ rον II. ισήνορος ἀγλαῖν id Ο, 445 Κλειτός νου κυριον ἰξDντέον δε tioitio τε ἐγαιθέτε ι, utειδὴ κωιιου ἐστὶ τι ἐπέθετον. d. Leid. hoe exhibet scholion: διιφέβολὀν ἐστι πότερον τοκλειτόν ἐστιν ἔνου ς et ἀγλαόν. και τινες ιιὸν ὁ Κλειτόν

313쪽

tiani Herodianus atque in hac disputatione locus erat quo de proprio Ἀγλαος non de Κλειτος dixerat , ὀξυκτέον uoHo τεὴ ἐπιθέτε θ, ἐπειδη κοσtio ἐστὶ ὁ ἐπέθετον , quo mihi ipsunt κόσtio ducere videtur, quod de γλαος aptissime dictum est; deis uteto fortasse potius dixisset do ξης ἐστὶ τι ἐπέθετον vel similiter Eust. h. l. nihil quam hoc: RH7τος δὲ ἐν ὁ τοιουτος

295 Non mutare videntur Reeentum adiectiva in 7ος exceptis paucis a Deorum nominibus duetis. Ergo B, 42 IIυλαιος του IIυλαιος τὴν πρ curru loro νητέον re ἐς ντι διαστολλὴν του τOmκου putamus erratum esse ab Herodiano fortasse iam ab Aristarcho infra, ubi de Ir dato dicemus ). g. 13. Superest ut de traicetione accentus in substantivis

i S i κί, i, Itygantia attingere licet, in mentem venit uel medicus Cantaeua T. I p. 403, ia. 22 405, 0 mireri εἰ mi r n. e. 405, 3. Et

Tyrannionis tiendam in hac re errorem adeant ipsi qui haec curant , 72. - Ceterum perspicient intelligentes quid egerimus. In singulis librorum peccata asterre nihil poterat fructus habere sed taedii. NoΓοογος quidem ubique recte scribitur. Nec conquisivimus in quibus Eustathium intelleximus sola Philoponi auctoritate niti huic enim fidem habemus nullam. Ne attulimus quae aperte salso iudieata quamquam do

accentu redimus ut cum volunt Ulixis socium Βαῖος dictum ut distinguatur a βαιω sed is est a Baiis. Nec qua ni inium incerta ut nomen Macedonicum Κοῖνο, quod an it κοιι ό, recte, ni allor, dubitavi et Κακος iCaeus an sit κ&κόα eo ubi nulla innotuit mihi fide digna graminiitiei Observatio nec occurrit similliinorum exempluin libris ut solent fluctuantibus quibus ut satis demonstravimu ne conspirantibus quidem credetidum. Si non θός scribendum an Βόηθος nihil in alterutram partem habeo quod valoat. - Nec ulli nituis mihi incertum utrum nomen Ru cognomen sit. Nec in ilibus adhuc quidem adiectivorum nimis neertus accentus. Hanc ob causam composita in toti , Ma , et Omposita cum Pers sto. sΛαολκος, sim. nune tangere noluiiuus. Et quaedam alia ita ut recte

iudicentur antea sciendum est quod adhuc nescitur nec ipsui nisi disseili doctaque inquisitione expediri potest. Quae omnia profuerunt magis quam desuerunt. Sed nonnulla noinina, quae mihi fortasse usui esse poterant, haud dubio nescivi et hoc est, quod veniam a lectoribus impetrare velim.

314쪽

285 dieamus quem locum devitaremus libenter ut impeditissimum; sed non sinit Aristarchi tragi uentum. E. M. 39, 20 Λρῖος νομα ιτανος παρα- κεκρισθαι '

Hinc primum intelligimus Aristarcho nomen Titanis per Seriptum esse non per ει quae scriptura debetur ni allor iis qui Plane regium nomen κρει υν potius decere putarent. At nunc is est Κρεῖος Hes Theog. 34. 375 schol. h. I. Plui. Plae Phil. T. V p. 80. C. t. M. 23 48. Schol. , 274. Quamquam quid mirum Legiruus etiam Κρεῖος nunc apud Diodor. V 66 prospera ortuna notae indieant hoc sine nuci ritate laetum esse; nam eodex unus habet Κρειος i. e. Κριος

reliqui Κριος. Sed Apollod. I, 1 3 Κρῖος. Apud Pausaniam VII, 27, 4 pr Kριος Stobolisius Ontra odices nullus dubitavit ' seribere Κρῖος. Porro Κριος Phrixi paedagogus Seli Apoll. IV, 119. Palaeph. l. ριος sic codd. Euboeensis Paus X, 6, 3. Vates Spartanus Paus III. 3, 2 et 3 quater, ne eodd. aliter quani Κριος. Denique nomen Aeginetieum. Scribitur aliquoties in ed. Gaissord MIoiapud Herod. VI, 50 73. Sed apud eundem VIII, 2 Kριος item usi ad Dion per bit, et plus semel Sehol. Nub. 135 et ap. Aristoph. ipsum hoc versu.Η0 quoque si commemorandum est fluvius Achaiae, qui a i-tano dicitur nomen habuisse 'ριος Paus VII, 27, 4; nam Κρῖος Siebelisio debetur, ut Hennanno apud Aristoph. l. l. Sed res videtur ad liquidum perducta osse, quod plus est quam in his rebus expectari poterat. Nam sive id in tali re sequendum putas, quo odit propendent, ριος scribendum sive antiquissimi et optimi grammatici qualis Aristarchus fuit, auctoritatem Omnibus codd. potiorem dueis, scribendum Κριος. Nam ignoto NI potius et longe recentiori, cuius vocem tymologus servavit. addicere sese, quae ratio est AEadem, inquit, quae gramma Diyiligo b Eooste

315쪽

tiei Etymologi XIoς ωριος, Λῖος IIIος Tῆος Ηοc, quae mea de recensione textuitu opinio est, editori iam non licet dicere mihi lice Sed statim intelligo quae partim adiectiva

sunt partim rara et barbara voeabula quam prudenter huc a cessita sint. in haec ipsa, quam conquirit analogia admonet nos et vix licet dubitare qui Koro antiquitus Graecis auribus aliquid absonum habiturum fuerit. Quod per se ipsum valet aliquid sed accedente Aristarchi auctoritate valet plurimum. Ardor veri quodcunque proprium accentu distinguentium iis quae pr0ximis β. disputavimus repressus esse debet. Et in-elinamus ut in substantivis minus etiam quam in adiectivis moris suisse putemus. Caute haec iudieanda sunt. Si quis δεε- ρό in non sabulosum tantum nomen est v Strab. X. 478 protendet et hoc accentu a subst. στεροπὴ distinctum dicet, non admittemus; τερο tr enim non dictumis στεροrre, sed eodem modo laetum ut Μεροπη Ἀρυοπη seli Pind. yth. I. 2l , Καλλιε tr , alia similia. me si quis pro certo exemplo asseret, satis valere concedemus. PoteSi enim esse et ego esse arbitror sorma muliebris eius, qui est Ἀπέας ut Πέρση, 'Eρέφη Aread. p. lib. 28 Ἱππη ADκη, et ut omnino in η, ια, t seminina adiacent masculinis propriis euiusque terminationis ' κυὶ nymphae nomen sΗ. Cer. 419 non prosecto est idem quod αχ, i vel ἰακχῆ mutato accentu, sed mascul. Dκχος, sem. γακχr. Thesei mater Atria non idem est cum subst. nam hoe apud Atticos quoque est αἴθρη . In ις est e. g. Ἀνθις mage 'υν-on Strab. XIV p. 656 , ορτις hic enim aestentus ut videtur, probabitur). Qiλτις Iambl. vii Pyth. 32 . Et ad hoc genus nomin una pertinet ροντις. . , 40 ρῶντιδι j. Quod exm his et similibus Herodiano diiudieandum suit, non ita ut facit.

316쪽

τις, quod est: 282 male eam ob causam hoc aeeentu notatum dicunt ut distinguatur ab appellativo ooνri v. ust. 907ὶ: sed qui poterat aliter cum in ordinem cogendum sit multorum nominum virilium in ις exeuntium j Quasi dicas σχυς, o γε φιε παν evi hymn. p. 10. Pind. Pyth. III. 25. 56. Paus. II, 26 5. II. 4 hunc igitur hoe accentu notari ut distinguatur ab reci Eust. p. 96T . Sed non idem vocabulum est imo a verbo ἰή His derivatum proprium, cui cum illo subst sem nulla ratio est. Valentem hunc Latino dixit Cicero at D. III. 22. Sed in hac re eaeei fuerunt veteres nihil nisi externae so

mae inhaerentes. Si ad eandem normam explicant nomen ur 299

50. eum tamen urbs plane ab alia radice dicta sit se abiuneus. Ut ad seminarum nomina redeam, Dionysii filia 'Aρίτη scribitur Plut Timol. 3. Ἀρετὴ Dio S. Idemne nomen est cum ρευ Potest esse: ed potest item esse sem eius nominis quod est Ἀρέτης - ας et υρετις Arrian. et Ἀρετα υν. Attamen ipsam Virtutem significari voluisse Dionysium Plutarchus testatur ori Alex. I, 5 p. 33S in quo loco scribitur

6εr . Item Ἀρετx quaedam apud Iulianum ad Themistium

Wi I t et ροντι nomen muliebre et virile est, si μοι ma,c. Pind. Ol. VI, 22i, et piaris sum iIambl. v. P. 5. l . MDρ- sem sed idem masc.lPolyb. XVII, 4. Harpocr. s. v. .' Muem Orphicorum. Et ut huiu admoneam, quod forma ab illis paulo longius abest. πολ-ις cuius de accentu haud dubio reet iudieat Behher ad Dem. Macari. q. Si De mase. λιῆ-m recte iudicat Schoemannus ad Isaeum Nicostr. hor. F. 9. - Quod P0nν-rις est idem alia nominis forma DeoνIti, mater Iasionis, schol. Theocr. III. 50 Pροντίδιω Iambl. 26.

II. l. Osq. peccat 'Iσχεος, ut apud Apollodorum III, 0, 3, in quo

nullus unus accentus certus est.

Nomen virile est MMγω, quod non die ut aliquid definiam sed ut docti iudicare possinti

317쪽

excludo Maseul est IIόμαος Pausan. VIII. quod est ab adiectivo πομπος hinc Πομπη. - De αλπη hoe dicam si iam πλαταγη dictum est ubi vocabulum ex verbali significatioue in certae rei notionem transiit, eundem aceentum in proprio Ἀαλάγη adscitum esse eonsentaneum videri es. Ἀρπάγη Et M. ST. 38 . Ut in αλάγη sic re vera ad distinguendum senilianum dictum videtur Oon mulier illa, cuius opera Pisistratus dolose usus est: nam si scribitur Herod. I, 60. Ath. 609. d. ooDν 'ΠκεανοD, Harpocr. s. ιππέα Ἀωῖνα De AH, nihil erit diei potest; nam si recte scribitur Ἀλκro, ut seripsit Valesius h. ecles Euseb. IV, 1 p. 56 Hein. in- eertum erit sitne a vi risi Atari, vel 'Aλκέας sin nomen hetaerae recte seribitur 'Aλκῆ ut seribitur apud Isaeuin in or de Philem.

haered. qua in ratione saepius legitur J, nee hoc pro certo 300 testimonio erit accentus non mutati; nam hoc ortasse non in men est sed cognovien, quod do pluribus meretrieum nomini

quod requenR St. Convertamus nos ad maseulina. In his primum nemo mirabitur, ελιδ υν non transisse in Xελid υν in δέον χνος sortasse nulla sunt vocabula Graeca, in id υν Ἀντος eri non multa memini fluvii 'Aκid υ - οντος . Hemd περ μον. . p. 9 de xylonis in Joi exponens .... τα δὲ ἄλλα τρεπε τδε εἰς O, ιον ελιθων πελιδονος ει τε το ορνεον εἴτε ὁ περι

' Gell. IV, feminam pulcra acie meretricem, cui nouae fuerat

318쪽

ea quae mutant transituri, αγον προς διαστολὴν του λαγου iam melius edocti ustathio cum suis auctoribus relinquimus. non antiquis παλαιοῖς, ut ille ex more suo loquitur sed siue dubio recentissimis, p. Sit Lagum non novimus nisi barbarum, Aen. X, 381. Sed occurrunt primum quaedam qua a verbis sunt et verbalem signiseationem habent: ελέστης, Athen. 21. f. 02. a. 16. s. 617 b. 25. s. 637. a. Dionys. Omp. V. p. 265 ubi v. Selia ἀ). Iul. lex. . . Diodor. XIV, 46. Apollon. h. mir. c. 40. ust. 1596 20 Suid de quo nomine quamquam nec omni dubitatione aret Eustathii testimonium

p. ll87 20 , ex Philopono, pinor haurientis, nec ubique satis firma odd. fides, tamen idem sentio quod plerique editores ubique paroxytonos scribentes. Nam nimis lacile illud ελέστης se applieabat ad multa propria in εστης, Doέστης, Θυεστης, υτελέστης , 274 Αἰγεστης Str. VI, 272, egestae vel Aeestae eonditor, qui idem Ἀκέστης, Steph. 'g. g. Ἀκεστm et Herod. Aread p. 27 7 3ὶ 'Eθνέσι G Steph. B. S. V. Ιε έστης, euius et apud alios mentio est et apud Diodorum et Arrianum Mi

et i saepius, bl6. 18 . δέμας 3 Suid. b. . Horum tamen vix ullum ex substantivo transisse in proprium dieas eum substantiva partim poetica partim recentia videantur. Frater Penelopes, qui apud Eustathium 17 73 est υλητης, exinari iano quidem ο, 16 nunc exiit υλῆ rio Sed antequam eorrumperetur erat Ἀλν της. ut est apud Apollod0rum III, 10, 6. Ne magis inter Homerie nomina in certamine Hesiodi et Homeri ap. Oetil. p. l stat υλπις sic illi scribitur sedis est Ἀλτης ut recte nonuit ex schol. X 51 eleherus Cyel. p. 49. Hic commemorabo φυλακος ωυλακος, erod Aread. 5I, 8 et ad . 2, 566. Ut ab his verbalibus ad realia veniamus, in iis quae mutant accentum reserendum Φέλλος, quod

319쪽

290 seribitur Herodot. VII. IS2. ιτων sed viri nomen et uvii Aiτων erodian Arcad. p. 5. 9 Steph. yZ. s. ισroxia. Videamus aliorum sarraonem, quorum accentus testimoniis grammaticorum non praestatur sed ex libris cognoscendus est Nam in lac brevitate excerptorum ne talia quidem ab Omniparte certa testimonia sunt, quale est . M. 219 46 σκινδαφος οργανου δνοιια καὶ κνριον. Scribitur sic Phol. 152 Inter antiquissimas Musas est Ῥοι κ et Ἀρχὴ inter Telchinas μυσος et αλκος Εust. p. Tlὶ 3. ρυσος Arist. Vesp. 25l; εως heros eponymo Atheniensium Paus I 15, 2. Ναος Eumolpi pronepos bis p. avs VIII, 4, 8 ubi correxerunt scilicet Ναος , Adrasti equus Καιρος aus. VIII, 25 5. Imo νος Diod V, 2. δευνος Diodor. IV. 33. Pind. l. X. 76. Βολβός Ath. 22. c. ust. 1602, 20. 'lac D Ath. 346. e. ses 30l e γΕust. 1720, 30. Λορυδαλλος Herodo VII 214. υλλο Ath. 582. s. ST. a. Lysias de Aristoph. bon. p. 64S R. g. 46 Be. ;qui inter epigrammatarios poeta est, in eo variant, partim Suλλου partim αλλου exhibentes, partim, quod depravatum ex

In his possit aliquis dicere ain expressam esse allegoriam ut eam ob avsau accentus non ut utatus sit. Mihi precaria excusatio videtur. Etenim saepissime videmus in talibus satis habuisse Graeco notionem, quam radix habet, adsumsisse, reliquam Oc formam ad quamcunque -- logiam applicare. Temeni filius Κίσσο Strab. X. p. 4Ν0, qui scribitur Κεῖσος p. Pausan. II, 9, t. 2. II, 26, 2, II, 28, 3 reliquis locis sine var. l. ultimo vulgo Κει- σός. Apud Seymn. Chium 53 λίσσον restitutum ex Koίσσην suo; ον rελέσσον καὶ μετ' αὐro G υενον. Ego hoc nonien commemor h. l. quod nimium increduli esset dubitar sitne hoc a κισσό hedera. Quin a irruesse possit, vix dubitandum. Nam finguntur nonnunquam hoc modo nomina virilia a subst sem. Ioωnoe, Iambl. vi Pyth. 239. Κουφελος v. Herod. V. 21. Λίμνος lut Alex. 49. Λαφνος Ath. 276. d. ταῖDος Pausan. I, 23. l. rαφυλος Schol. II. 75. Ath Harp. Herodian Arcadia

320쪽

- 291 Aread p. 56, it quo loco simul propr. ρ υβυλος confirmari videtur es. Suid Κρωβυλος κυριον καὶ ιδος ἐυπλοκῆς).υγευον Andoc. myst. 122. 'φεειονος Arrian. 5, 19, 5, item Dein cor 84 μευονος Odd. sex. Duplex sui nomen, non solum ut quidam putaverunt πιν ιι υν ut Sehoemann ad Isaeum p. 328i, sed etiam 'φευευν v. Keil anal. p. 153. Miuti; Paus. VI. 9. Φαρυακος Harpocr. υτ ρ episeopus, useb. IV, 19.22 30. Herodot V, 3. Phot. 49. a. 4. Eust. 328, 40. Iam satis est, librorum ludibria sumus, aut in his aut in Herodianeis Arcadii p. 19, εἰς ζ ὀξυνεται καὶ βαρυνετae.

1967 20 ex Philopono, ni fallor de nomine urbis commem rat καὶ Ἀστηρ εὐπολις, στῆ δε ὁ κατ υρανον. Sed illud Herodianeum καὶ aget ni κυριον sibi incertum videri iure indicavit novissianus editor, seripsitque potius quae paucis interieetis versibus sequuntur sic: τα ει ηρ θνικα η κίρια h συν- ει πιπτοντα προσηγορικοῖς βαρυνονται, hi ρ ων ρ, Io ρ, IIi ρ. o έντοι Ἐλευθὴρ ζίνεται, υς το Ἀστὴρ Scilicet eogitabimus: συνευπῖπτον προσπορικ o. Quod ad reliqua illic αἰνιγυατευδr attinet idem editor monuit de loe Choerobosei Orthogr. rum II p. 250, in quo Herodiani vestigia facile agno

ipse ἐωυτηρ nam ad oppositionem ενδ φευν εντος diphthongus requiritur. Sic non videmur effugere posse, quin et sormam sine , quae Lobeckianis aecedet ad i. p. 358, testatam putemus imo fortasse eam ipsam in Aeschylo potius suisse opinabimur fr. 429 quam vulgarem in Elymologie illi tributam , et testatum ab illa accentu distinetum proprium Παυτηρ, cuius et nominativus mirabilis est et mirabilior erit genitivus. o. 14. Duo sunt Aristarchi ramenta quae nos ad urbium nomina dueunt Sed de his nunc non animu est omnia com-