De Aristarchi studiis Homericis

321쪽

plecti, ne multa quidem sed tantum quantum haec Dagmenta flagitant j. 303 Herod. , 592 καὶ ρυον, Ἀλφειοι πυρον , καὶ ἐυκτιτον

qua parte huius scholi iam supra usi sumus si 12ὶ ). Ad I, 292 υτως γρῆν ζυτόνως ως ἐν τῆ καθόλου. In his paulo aliter diiudicanda adiectiva quam in viroruui nominibus. multa enim vel ab initio vel plerumque apposito 304 substantivo dicta, tum sine substantivo per ellipsin, partim montes et fluvii, partim insulae pagi regi0nes oppida ἐνταυθα δὲ καὶ τ και νὼν χωρέον προσαγορευθέν, ρυφινὴ καὶ ἀποτομος

Id utilo erit monere, quod supra de promovendo accentu diximus universe etiam in his valere. Ilo quam apte afferat nune iudicare PO8sumus. De spiritu hi non videntur dubitare.

322쪽

-- 293 -

Num miramur Nihil in his laetui quam cum νὴ ἐρυθρα dietum est pro h ἐρυθρα θαλασσα. λυτος Apollon Rh. I, 990, qui est υτhς ιιι ν 987. Huc pertinent Πλαγκτal ut Decii,

' Haec ultima sic scripsi ut edita sunt olim longae disputationis ansam praebebunt Herodianna ad Ν. 79li vult Eeiamo λοτος, quod mihi salsum videtur. Memini eorum quae dicta sunt ad Philoct. 44bi.

323쪽

In hunc igitur ordinem mihi reserendum videtur Alno quod sic apud Strabonem quoque legisse l. VIII ustathium

διαβαντι το δ ορ- δια τῆς χαραδρας ἐo viris ociχ ἐστινορος. Porro aptissime huc trahetur βαδε , i. e. x δυ, loeus in Elide Paus V, 3, 3 περησθέντες δε αριφοτεροι ii sui με και

ἐνταυθα δωρ ad ἐπιχεωριοι φωνῆ Praeterea ut recte de Alno iudices monendum vix habere Graecam linguam substantivum eui se facile illud αἰπυ applieare potuerit, praeter unum ναπυ Homeri aetate recentius. Contra ιπεια in silmilitudineuicessit plurimorum. Hoc ipsum quod disputavimus satis declarat, quam res nobis hodie ad iudicandum difficilis sutura sit. Nam primum in paucis scimus proprie addito substantivo dicta sint necne Dei in bis ipsis quae proprie addita habebant

substantiva, minime sententia nostra est non potuisse fieri ut transponeretur Reeentus. Si quis . . poeta concessa licentia usus omisit substanti viiiii vulgo non omitti solitum elarum est de transponendo aecentu cogitari non posse. Sed incolae imaxime et accolae saepe brevitatis causa substantivum omittentes ferri 306 poterant ad commutandum accentum praeeipue accedente quadam similitudine. Si illam euius iam antea saeta est mentio, Vuleani insulam omisso Hφαέστου nusquam dictam esse ραν non praesto. Quamquam eriptores Graecos potius dixisse ιερα credimus 3Iss huc inclinantibus V praeter locos Polyb supra commemoratos hue III 88. Diod. V. 7. Strab. 277. ust. 1644 30. t exhibuit sic eod. Paris. ap. Paus X ll, 3. Item Paris in seli Apoll. h. III, 2. IV. 76l. Sed Flor μα. Aincte utrum dicta sit an is παρα nulla iudicandi regula esset, nisi in hac omnium librorum consensus praestaret ιπαρα, nec ausa est diffidendi, non magis quam si teste Herodiano minime illo tu distinctionibus pertinae docemur insulam Doli- Dissiligo by Ooste

324쪽

νῆσος, ολιχῆ ε ξ ισυα μαστίχη, σαβαρυη V. Ob proteg. pathol. p. 338 . De insula illa v. Steph. yg et Meinehium Anal. l. p. 163. - Quamquam in insulis saepissime laetum ut addito νῆσος diserentur. Sic Achillis insula σευκὴ ν σος, et omisso subst. λευκή Paus III 19 li. Ant. Lib. κ . A rian peripi κ . Sed urbs Ἀευκα Polyb. IV, 36. Strab. XIV, 64 , 647. Ut IIDωα, Κέωα, ἐριι η, ἐριιαι, Θέρμα quod ad

reliquorum analogiam se accommodavit, quamquam haec Deutralis forma allicit ad supplendum υδατα. Contra ut nune hoe ponam τὸ γλαφυρα ζονεται is ἄνομα πολεως ιν εδε ἐπιθετον, erod Aread. ii i 14. Videmus et hic ut iam antea videre ieebat Herodianum nee ipsum nimis ad distinguendum in hoc genere inclinare. Et adscribimus eidem haec ex Seli liis ad B, 739 υρθήν, υτ εος ξυτόνως ἐπιθετικον γαρ Nec miramur si alia seliolia et Eustathium inspicientes fuisse docemur qui V η διον vel rρος διαστολὴν πιθDo mallent et Moy h. L et λαφυρας 712 et νῆσοι ν ἐν Κρανάη ἐμέγη I 445 et minus etiam miramur si Eustathio tales videbantur in ακριβέστεροι , ut ad B, 712 ait: τὰς δὲ Γλατε ρας βαρον -

σιν οἱ κριβέστεροι rρος διαστολὴν του 1tι,του. t saeilia sane sunt decreta eiusmodi Alrru, ὁ γαρ τριγενες ξυνεται Theognost Crani T. II p. 9, 14 sacilia et percommoda. Haec brevissinae monere non absonum visum. Antequam

enim haec quaestio perlustrari possit necesse est omnes quibus eodice adeundi acultas est nihil de suo addant vel demant intelligendoque saeiant ut nil intelligant. . 15. Herod. HAE II1 δαιον. μέσταρχος o II δασον,

325쪽

Diodor. IV, 43), ἈκταIος, Ahναῖος, Πισαῖος, ἈσσαIος, ' νaIος, ΝυσαIος. Properisponiena ex regula supra exposita. Iambl. V. Pyth. 526 υαιος Pythagoreus. Scrib. puto Εὐαιος, ab Eva, quae est urbs Arcadiae. 2 Quae sunt adiectiva vel adiectiva esse possunt vel certe ab substantivis brevioribusque adiectivis in hunc eanonem deflexa Ἀγκαῖος, Ἀγραῖος ουδαῖος, ἈνταIος, Παῖος, αφναῖος, Ἀστραιος, υρθαῖος Πλωινειος, Μουσαῖος, 'DaDς. Properi-8pomena. - Pertinet huc Παλαῖος, quod estis πάλη nam salso Herodianus Aread p. 43 29 IIaλago τι κυριον, παλαιος δὲ τ ἐniθετον. Quod si ita se haberet aut non mutatus esset Meentus aut laetum Πύλαιος. Item salsus in hoc genere Herodianus in Πυλαιος, B, 842-το Πυλαιος την πρευτην Droν ἐον προς ἀντιδιαστολην του τοπικου καὶ b 'Eos γῆν ὁ Πυλαιον puto πυλαιον . Quem puto iam Aristarchi errorem suisse. - Γλαιος, quod praeeipitur in Et M. p. 93, 17 a verbo λεὐ aut salsum aut O ruptum est. - Nam sola excepta quaedam a Deorum nominibus dueta 'μαιος, Πραιος, iaιος.

3 Quae ex brevioribus propriis in hunc ordinem transformata. Πρσης Περσειος Η ne Apollod. p. 22. λεάδας Κλεο- δαῖος, quamquam haec forma v. Boeckh. Sehol. ind. Isthm. I. 5 etiam aliter iudicari potest. Sed in hunc ordinem om

4 Quae sunt a verbis vel si hoc minus placet dicere quibus adiacent verba et verbalem significationem haben Ilio primum admoneamus de Trygaeo Aristophaneo, de quo sebol.

326쪽

editum a Crainero ad Il. E 69 An. Par. III p. 283 , quod Herodianum referre videtur in ipso fine ubi ρυγαιος commem ratur librarii aut potius excerptoris culpa obseurum esset: Π1ηδαιον βαρυτονητέον sie). τα γαρ δια του aιος νύματα τρι- συλλαβα κυρια μὴ ἔντ απὸ ηιιατιον παραγωγα μηδὲ συνθεα α

multae sunt seogitanti etiam de ληνasso et is ναιος distinetum certe a Philopono, v. Obeck paralip. p. 3423 certam serenti gratiam habebimus. - ωλaιος, Νέκαιος, Thιαιος Νικαια

suxor Lysimachi Strab. XII, 65. θιαια uxor Agidis Ath. 308535. b. Πήδαιος. Ιειραιος Sch. Harlei. , 540 ουτ ος Αρισταρχος . Hac nota vexatur utimannus. Sed est annotatio de aecentu nominis Πεέραιος i. - Proparoxylona certe ea proparoXytona quae unam habent mediam consonantem nam

si qua duas habent an idem canoni subiecta sint hoc nescio. Si pater Olmidae utrum ολιι ago an Toλιιαιος sit hoc aut res aut mea me inopia diiudieare vetat. Item non possum dicere de iis quae a suturi sun μνήσαιος est Quint. Sin L88. υργαIO A,29 l. 5 Per se spectanda maxima copia peregrinorum nominum, quae Graeci in hanc sormam deflectere amabant, sed maximam partem latet origo, Persica dico Indiea, Illyrica similia Βαγαῖος, MazaIOς Σαγγαῖος, et. . - Properis mena j. q. 6. Ea in quibus Herodianus Aristarchum commemorat, ut recte iudicemus tenendum est, quod iam supra tetigi, Herodiano partim monstruosa analogetarum et nihil non temere tentantium grammaticorum figmenta refutanda esse, de quibus

327쪽

- 298 ne Aristarcho nec Aristarchi aetate cuiquam in mentem venerat dubitare, quae tantum unius alteriusve grammatici sive pertinaeia sive perversitate iudicii in dubitationem v ata luerunt. Ut quosdam in simili re OλDtino et 'Oδυσσεί seribere maluisse accepimus, sic ut hoc commemorem nec desuit qui μηνές pro x νις requireret. Nomen homini erat Glaucus arsensis. Re annotata ad μῆνιν αειδε. Et quid absurdius fingi potest 309 quam quod E erant qui seribere vellent διχθαδi με, ο ιδον - ut sit decurtatum ex διχθαδέη. τι πλη ρές ἐστι διχθαδια υσπερ - ωρiσταρχος βοίλεται. διὸ τὴν χθα σολ- λον , ὀξυτονητέον παραιτητέον δε του βουλουένους εἶναιδιαί redii p/ιε, μιλον καὶ τὴν ὁ συλλαδε οεινοντας . artim ipse Herodianus certorum et vulgarium nec canone exemtorum Meentuum causas positurus et rationes inquisiturus Aristarchi auetoritate vulgarem aestentum eonfirinat. erod inat.

δίνηαι quod Tyranni δυνῆα esse voluit , , 229. 0, si Z.

422. II, 73. 224. λ δα quamquam Menecrates voluit , iδαὶ 1, 677. ιιογοστοκοι is 270 ενεσαν , 244. υλη κομη, quod plurimi grammatici secuti sunt, sed recentioris aetatis onsu tudo notabat hoc vocabulum xylonos', 134. νευριaud sa, 228. Nam criυρέαυος Atticum Et M. Si 4. φίλακος quod nunc apud seriplares praevaluit videtur sero probatum esse ab iis. qui vocem et esse genitivum brevioris formae et item notandum esse dixerunt v. ust. 365 47. Et M. 765 50. Steph. Byg. s. ' ριαι p. 325 Mein. quamquam νακες poterat admonere hic aut agendum esse Aristarchus scripserat It λακούς sa 566. quod Herodianus probat et canoni subiicit ), Sch. l. l.

, Herodiani eanon est non Aristarchi, ut salso ust.

328쪽

- 299 Arcad. p. l. S. - Ara bene defensum ab Herodiano a. 352 εἰσι ὁ ο περισπίυσι . CL E 387. Ne dubitari potest. v. 3l0Wolf Anal. II p. 507. βρωtini et elotiri v. Harlei. , 379. ἀνεκτέος ω, 355. αOω 0 Π, 755. ὁ φυσγετος Tyranni ἀφίσ- γειος). A, Bb βη λδ , , 59 l. t. M. 196 A. An δε περισπῶυν- ν πρευτνην συλλαβὴν αλdaiah ε ναι τὲ ν λέξιν ἀπodi diuσιν L Herod Aread 53. Quorum causas exponit Herodianus. An mavi eum quibusdam ἐπισκοπος quam cum Aristarcho ἐπέσκοπος. de quo Herodianus: και cie Idri h συνμεια ἐπι- σι ara τὴν otas rvi σίνγεσιν . , 38. Quis porro Asealonitae potitis calculum adiiciat 3, 221 νηπενθες, χολον τε κα-χ 0 Draῆθον πώντων seribenti pro Aristarcheo adi tivo πέ-λGλον ut ἀντiτυπος quod sequitur Herodianu Reh. h. l. s. Lob. Ai. p. l. O, 30 Aristarchus θην καὶ πεέσω η παρωδοσις . Contra Ptolemaeum et alios, qui requirebant εγιν, ut 'tiῆν et IIod ν, egregie defensus ab Herodiano es Choer bose Behh. 13593. Cuius argumentis addi potest et hoc ipsum nomen apud Pindarum inveniri declinatum m γα em. VIII 26 et pauca omnino videri contractionem passa esse et qua rendum esse, an propria in έας, quae sunt ubisdieetivis contrahi possint IIρευτέας, Ἀριστέας Μεγαλέας Polyb. V ST 3 et sortasse Et ρέας et Θρασέας ). Certe notiora ex hoc genere quae contraeta dicuntur δε ιι c, Ιοδι ς, Κισσῆ ς, Θαλνης Ἀπελ-λrς item ex inseriptionibus cognitum ιιιῆς praeter ιιιέας, v. oechii ad 2443, non sunt ab adiectivis. - Contra seripsit Aristarchus Μενεσθι ν , ut , si de seliol. LV et ustathio p. 96 36. - ρσε ὁ ἐπὶ ac ἄνε ιον ille, ut ehol et Eust ad ιι, la in Orma contentiosa. - Κατενευπα scripsito 32 Alexion et alii κατirioua Quod utilibus rationibus dii

imo ab subst. θρε so derivatur Et M. Tl . 25. ' Nominativum tantum notavi Miγης non εγῆς. - Vacilla Μα-

329쪽

- 300sulei erodianus Aristarcheum defendit per metaplasimum ex ἐν oris i υσε τι κακιν ρε ουσαν εὐπῆ , 374j. Utcunque - obra explicas non videtur alio loco habere posse accentum; inde κατενῶντα, quod si scribendum sive Diana substantivunt est sive quod ego puto adverbium ut καταυγι, ἐσαυθις κα- τιθυ, ποτηλου, ἐξέτι non reiecto accentu j. Paradosis onsensus testatu de λικριφές 363. διαμετρη mi Γ, 344 Aρι

De πινυτή H, 289 cs. νοτῆ. - γενεῖ vij. αρετη . De ευμηστης quod Tyranni volebat tus ῆστης et pro compos habuit ab εδιο x, 67. s. A, 454. 2 82. Non raro etiamnum Occurrens Oc. seriptum Vlonos. CL λκροτος, τευχησr i. Nec iam postea quae a nobis supra disputata sunt potest suspicio esse 1 ιιος et δωως tantum distinguendi causa ab eo inductum esse S. 240. s. II, 2l3. Eust. 710, 593. Nec hanc ob causam ακμν νῶς et κ/ι νος Eust ad ri 9 p. 1944, 30. Aeliol. h. l. et t. v. p. 49 30, qui tamen locus turbatus est' ). - DoOνοιι&Hυτος non videtur dubitatum esse X, l. Λ, 109. t. M. ibi. Contra in στρασι de paradosi non truditum plurimi et ipse Herodianus malebant αστρασι ut γκασι, προβασι), eum Aristarchus praetulisset ιστρασι ως πατρασι ' X, 28 Vereor ne minus recte illi: Dam εγκατα προ βατα speciem tertiae it 3iDelinationis habent. II os sinas similius est, quod tamen ipsum

iam in nominativo deelinatum προσ ouara. In ρυουσι pro suturo ab Aristarcho erratum esse facile concesserim Herodi nus idem sequitur, Alexionem qui ovoos voluerat refutans:

praesens dicit pro suturo positum ἐναλλογὴ χρον υν. Quod iudicium errore apud veteres grammaticos pervulgat nisum nec

I Legitur sic ἐσανr ἰδών , 532, quod quid disterat ab νανrα, κα- 1aνrre. παDανr facile est videre quid ab ἔνι νε disiicilius. ' ιικMηνός ab κρη non potest dubium esse. δε γει διαro ηνος Τυπος ἐν ξειαν ποθεῖ . tym Quid quod vel μενηνος cui μκριηνός comparari debet oxytonon est, quamquam litteram privativam habet Quomodo in utroque quidam potuerint proparoxytonesin requirere in properisDOmenon dicam non intelligo. Si quid dubitari licebat. licebat an etiam κυηνος pro γενσrος Otius ακμηνος sit - ακυμοι καὶ tiπασro Apollon. h. IV, 295. μυιινος Ronoto Suid.

330쪽

ι αφε ιδέ παροξυνε Ἀρέσταρχος τίον αλλευ προπαροξυνοντων sputa apud Herodiantini nominatos fuisse Ptolemaeum Tyrannionem Alexionem, cet. -υς τ ορτυγος Schol. ADV ad B, 316. Et M. 694 Gud 485 . Tantum videmus Herodianum non ausum esse reiicere et fortasse non tam propter Aristarchum quam Propter paradosin. Conserit teneatur a Choerobosco ad Theod. p. lmss. - Di mellia iudieatu sunt ἀνοπαια, α, 20. π τ ὶς

Gρτω. s. ait. Rehol ib. et , 162. Eust. 592. notandum Aristarchum adverbium ιιαρτί dixν sic puto n0 os αρτίὶδην in Homero suo habuisse pro μαρτί την , 584. Attamen satis mirari non possum tantopere hic Aristaretium a via sua de-

' Cur σεδ scribere maluerit nescimus sed quae contra disDutat Herodianus , 493 rem non tangunt. Tota quaestio enim orthographica est, ut με δει ἐπειδ6.

라틴어 텍스트