장음표시 사용
341쪽
- . Quae quamvis plena confusionis et obseuritatis sint, tamen illud apparet et primis iam nascentis grammatteae temporibus de hac voce dissensum suisse et sententiam suam explicuisse Aristarchum et totam de eo vocabulo disputationem eum quaestione de media aspiratione arctissime coniunctam suisse, eum quidam κνε σθαι inesse putarent, alii aliud quanta dubitandi fuerit opportunitas magis etiam patebit Eustathium conserenti ad i. l. p. 1936. De voeabulo ἴκταρ vel Drae, quod ad explicandum adhibetur vid. Schol. Theog. 69 et ulinh. Tim.
Denique cum Hellanteus Aristaretii aequalis sit iv. Graueri Rhein Mus I, 3 p. 20S propter eius dubitationem suspicari licet et ipsum Aristarchum ad ij, 185 quaestionem de interaspiratione tetigisse. Scit sy, 185 hoc schol est: νιειης δασυ
εχρῆν γραφειν ανι νης τοιαίτη γαρ ξ δευτέρα utaria. App nam de Hellanico Grauerti verba p. 208 Eugleiel erschein erari ais ine de Grammatiker, welelie in Homer alle Dialecte san-den Se eas etiam quas lim dialectos suisse fingebant. Atque has de medio spiritu disputationes stetit a principibus granimatteis institutae suerunt, valuisse deinceps in om- Dissiligo by Orale
342쪽
- 313 mentariis Homericis ex locis allatis assatim constitit. Reliquum est ut eiuras, quae ad haec carmina pertinent eius generis quaestiones, auctorum nominibus nune magna ex parte carentes, sed ex Herodiani prosodiis Homericis excerptas paene omnes huc conseram.
343쪽
μ, 89 τῆς λοι ποδες εἰσὶ δυωδεκα παντες εοροι αευρος derivant nonnulli ut ustathius ait, ab αιρεI et φυλασσειν, alii aliter, ενιοι δέ φασι, δασέευς ναγινωσκουσιν Daci σ
344쪽
adhibita in formis vocabuli dii explicandis, . . 21, 29.
Sehol. Iles Scut. 23. - Fortasse suerunt qui eo de quo diei-
intransitivo cs Buttin. gr. I p. 453, iique ab Herodian resu-tati. Sed haec mera suspicio est.
ἐν τεροι ετ εν. Scilicet quod privativum esset, A, 30l: quod semper lenem spiritum habeti ad K, 466 δέελον δὲ τ ευδ λον, α του ζειν, φη- 328σὶν ὁ Ἀρiσταρχος, τὐειρετον Alterum Sehol. ταὐτον ἐστι et ἄδηλον δὲ καὶ τρίνη nis τέλους , ὀξε a, ct φιλουται et δευ- χερον An uerunt qui de λη cogitabant Hoc eo magis puto cum hae ratione suerunt etiam qui vocabulum ευδεέελος expli-enrent. v. utina lexit. I p. 90. Se i ευ τῆς εἴλς εχουσα insertora et cum aspero scripta Schol. , 21 Elym. et Eust. 16l3. - Quod illic de Aristarcho traditum in ἐελος salsum est hic enim ut δέελος aeceperit testis Aristonicus 1 διπλῆ or ο θυεῖς λέγουεν δῆλον Dτὼς hi διελ υν δέελον.
345쪽
είσατο ab ἔδε derivaret atque per τανη explicaret ubi ei humi apparebat hasta . Hoc illis posterioribus relinqendum, quorum commenta in Scholiis Meti legimus unde illud εὶδ oin scholio codicis A puto inviis auctore migrasse. quidemn Herodiano putaverim 1 o prosectum esse. Inquisiverunt enim veteres in rationes, eur lenis esset verbi Iu aspiratio: Dissiligo by Ooste
346쪽
- 315 Eust. p. 140 φιλοiται δὲ ὁ 'ti καὶ τ εὶς αντι του πορείη, ἐρχη δια τῆν ἐμένθεσιν et ou ' λλως γὰρ δασυνεσθαι εὐφειλεν an τοι hi τὴ πορευουαι. Forma εἴω ubique a grammatieis adhibita in formis vocabuli Iti explicandis . . . 2l 29. Sehol. Hes Scut. 23. - Fortasse suerunt, qui eo de quo diei-
intransitivo es Buum gr. I p. 453 iique ab Herodiano resu-tati. Sed haec mera suspicio est.
δε ειεροις ἐφ ιεν Scilicet quod privativum esset, A, 30l: quod semper lenem spiritum habeti ad K, 466 δέελον δε- ευδηλον, in του δήειν, pq ars σιν ὁ Ἀρισταρχος, λειρετον Alterum Sehol. ταντον ἐστι τεοῦ δῆλον δι και τριτη cinis τέλους ξε α κ ci φιλουται, δευτερον An suerunt qui de in cogitabant lino eo magis puto eum hae ratione suerunt etiam qui vocabulum ευδεέελος expli- Rrent. v. utim lexit. II p. 90. Se i ευ τῆς Πλεῖς χουσα insert d et cum aspero scripta Schol. , 2 iEtym. et Eust. 16l3. - Quod illi de Aristarcho traditum in δέελος salsum est hic enim ut δέελος acceperit testis Aristonicus 1 διπλῆ or ο ξιιεῖς λέγοι. εν δῆλον rei τὼς εἶπε διελευν δέελον.
Nonnulli ἐνδιεσαν , 584 non a triti illud esse putantea sed ἐν σαν inserto 3 ut item quidam putaverunt in εἰ δείελος .Dissiligo by Orale
347쪽
Resutat eos Herodianus ad 62 ἐστι γαρ τι dii μι ἐν ua, recto'
διοι δέενται P, 475 . s. ad , 584. Vide de ἄναλτος , 532 3 . IIoλυdι trio 2 ργος nonnullorum p. Strab. VIII p. 370. - ODδάλα , 553. - ξυνεν κε , S. νἱευένους β 300.εζειιεν , 41. - δασίνετa τι χρυσr νιος Hari. 285. . . Maximam partem Homericorum exemplorum absol-32 vimus. Extra Homericos quoque ancellos idem in mediis v cabulis usus grammaticus aspirationis eaedem quaestiones a doctis linguae Graecae perserutatoribus celebratae. Sic Gale
ν υ φιλουται ὁ φιλολῶγος ad quae conserenda quae deiquύασθαι commentati sunt, in primis p. tymologum atque apud Eust. p. Sal l. Eodem, nisi prorsus salsus sum, aliae duae pertinebant Observationes nunc quidem miserabiliter luxatae vel contractae: Elym M. p. 227, 5 γερανος ὁ Ουβρος π Κυρηνaico παρατι τῆνον ὐαινειπι υτ υς ' ρένιος ἐλων--ψ περι χρη- Dissiligo by Ooste
348쪽
munt attendas rem nobis esse eum Herennio illo Philone in synonymis distinguendis diligenter versato tum, si res tanti est, conseras quae in tym Gudiano de voce γέρα dicta sunt neve dubites, haec sere de voeabulo γέω ab illo praecepta suisse γέρα αἱ τιιιαὶ δι νὸς ρ, παρὰ το ἐρω καὶ φιλονται
Pervenimus ad rem in doctrina de interaspiratione valde memorabilem, quod adiectiva composita, si quidem altera pars R8pere profertur, aspirationem retinere docent grammatici sed si eadem adiectiva in nomina propria abierint abiiPere: Dal ιιευν, sed Eoartici, i Il. II, 167 et LIολυαιφιων εὐκ Daλος, υρίαλος, sed 'SJκυαλος, Εὐρίαλος eum similibus, φίλιππος, sed nomen proprium UuλL-ος. Et M. 396 43 ubi log ως ἐπὶ τ υν&αλ δν 821. 25. Eust. 1396, 10. - . tura opuSe p. 70. De Ptolemaeo Ascalonita, quem vocabulorum etiam per principalem spiritum distinguendorum studiosum suisse ab ustathi diseere licet p. 555 αλ ει αλίειν). hoc legimus apud Herodianum ad , 76 EDαιιιονίδης uλοι ὁ Ἀσκαλευν της, ἴνακίριον γένη πιαι Ἀσπερ καὶ το Φιλιππος κα πιελανι rπος. Est testimonium de Aelio Dionysio. Ad scholioni 705 recen
349쪽
33 ὁ Μακεδων. Aelium Dionysium intelligendum esse, exici sexcenties ustathio ad partes vocati conditorem, Suidae ii mine uidistae insignitum qui et ipse Halicarnassensis suit Phot eod. 52 p. 99 e. ust. p. 228 Πιος ιονε σιος ὁ 'ALκcio νασσευς minimo dubitandum est: etsi is, cuius per manus haec nobis tradita est observatio, ortasse ipse de eo, quem nos solemus Halicarnassensem dicere, Dionysio eogitavit. Sed illo indoetus homo erat quod vel vocabuli προσηγορικος se versus usus indicat i. Verum vidit Villoison praes. I l. p. XXIXult. do rhetore nostro et historico ne cogitare quidem debebat Haries ad Fabrie T. I p. 399. Regulas de aspiratione ab Aelii Dionysii per minime alienas videri portere, intelliges ex ust. p. 138 l4IT ).Ε Ι erodiano universe quidem hoc non contemnendum videbatur praeceptum et tenuit, ut apparet ex Schol. Π, 167φιλεὐτέον τὰ valιιονος εἰς ἰδιοτη α προειρηται du: quae ipsa Herodiani verba esse vel locutio εἰς διότnt indieat, quam ille in hac re requentat et , 70543. Sed observavit contra tolemaeum cum in aliis tum in utramque partem in compositis cum ιππος v. Lob. i. p. 356 quasdam emergere excem 332 tiones sic λευκιππος et similia adiectiva aspiratione carere videbat Eφιππος contra Eustath. p. 24 II εὐδιανὴς δε περὶ
350쪽
- 19 ματικοὶ φιλως λέγεσθαι, δασέεος δὲ τ επέθεπον, ἀγνοουν rες,δτι καί εν κάτερ δίνανται εἶναι καὶ cio λευκιππος λέγεται recto Στησιχόρε ν ἐπιθετικως καὶ Αείκιππος νο ιό εται ὁμοιως - ο ς καὶ Ἐλαειρας πατηρ. ιστε φιλο aD τις ἐν ἀμφοI τούτοιν του reo τὴν ἄρχουσαν, καὶ οὐκ ἐν μονεμ εδ voltis. Haec ultima non accurate tradidisse Εustathius ensendus est. Nam scripsit tamen Herodianus M - λάνιππον , 276 cum leni. Ceterum sacere possunt ad supplenda ea Herodianea, quae habemus E, 76, ubi verbis iam supra adhibitis E αιμονέδης φιλοι ὁ Ἀσκαλ υνέτης - κυριον γένηται. ῶσπερ και ὁ ωλιππος καὶ Μελανιππος haec annexa unt εστ 1ιεν οἶν λέγει πιθανοπι δια τουτο γουν καὶ et πολε ιινια vide nos ad ramenta rosodiae Iliacae . l.
νορμος δασυνδιιενον, an Egιππος ὁ Κ Οιιικὁς. De Πάνοριιος admonendi edasionem dederunt λιυένες τε πάνοριιοι, 195 3. Ex Ptolemaei Herodianique praecepto diiudicandum schol. 333E 333 κακως σοι δασίνουσι τ υ του rivis resιεινον γὰρ Φιλουν, ναπέπλασται γαρ πολεiιικὴ θεος, ἐς οἱ νεοΠεροι ποιμαὶ Ih εἶ, a cras eth ' Ηρεα καὶ δια τουτο καλεισ9cte Ἐνυάλιον ιι ρ υνtμικεος. s. et alterum schol. b. mo dieit apparere ενυέ Deam esse bellieam vocabulum igitur proprium esse nec in medio aspirandum. Fuerunt ergo qui tymon finxerant huius vocabuli tale, ex quo secunda syllaba aspirationem requireret e g. η νἱεισα νιιον, ch. L. E 592. Cornut nat. D. c. l. . . Veterum grammaticorum morem spiritum in mediis quoque vocabulis ponendi, qui certe in aecuratioribus valuit' Ω, 235, ubi de verbo ἐξεσιν sermo est, in cod. V legitur οἱ δὲ Φιλονσι διαδεδ Moia γεγενησθαι Scilicet νοριαει vo v hoe Proprium ess Iegerat In Schol. Hari. , t r is piaoουσι τὸ Ἀμφέαλος μα- ται Dro καὶ σινεσθαι Scilicet legerat illud apud Herodianum, quandam in quibusdam inconstantiam apparere.