De Aristarchi studiis Homericis

351쪽

exemplaribus nostri quoque codices hie illic retinuerunt. Saepius actum esse in eodice Homeri Veneto, observavit illoison Aneed I p. 119. De codice Ambrosiano fragmentorum Iliadis notavit Mai. p. 58 ed. Berol. Spirituum quoque notae coaeva manu pinguntur formis priscis me vel M . Atque hispiritu saepenumer praetermittuntur; nonnunquam in vocabulo medio a me observatos memini . Et ad II, 34 ἀνελκει. In Ambros seeunda syllaba notatur per et acuto ed B rol. p. 593. Item aliquoties in cod. Aegyptiaco, cuius notitiam areepimus in Museo Philologie Cantabrigiensi v Nm. Pa. 1831 p. 783.3M A Villoisono hoe petimus testimonium, praescit. ΙΙΙ: Duplicem in quibusdam vocibus spiritum, ut in ἀναἱρέω, et in nonnullis Epicteti codicibus Regiis invenisse se testatur te Fevre de illebrun p. 6 praes suae pictet Enchirid. 1782'. Vestiam eius notae in schol Phoen. 56, ubi id et Basil praebent Et βοέοις, et in schol Ar Avv. 873 Et βαῖος indagavit Lobeckius Agl. 1044. Eustathii aetate signum spiritus in mediis vocabulis aboleverat hac ratione ille p. 24 οἱ Οχαιοι καὶ Discos λε- ξε υν πνευμάτιζον καὶ τα φωνήεντα καὶ bis et paulo post:

ἐν το ς εἰς γῆν γλ αδα σαφέυς γεγραπται. Ex his patet quomodo intelligendum sit illud quod diei p. i50 οτι δε παρα τοις αρχαέοις

αντιγρα Icυν, υς ρηθεὶ σεται καὶ ἐν τοὶς ξῆς ' περ δηλοῖ που καὶ ὁ Ἀθήναιος Hoc est Athenaeus testatur p. 397 . in comicorum exemplaribus legi ταως. s. praeterea eum p. 1347. 1828 et schol. Dion. r. p. 93 item intera8pirationem igno

rantem.

352쪽

- 321 In communem usum seribendi hoe signum interaspirationis. 335 apud Auleos certe sere non receptum fuit. Qui de hac re quaesivit Osannu ad Marmora tinniana p. 7 sqq. praeter tabulas Heraeleenses in quibus saepius occurrit et unum exemplum ex lithostroto Praenestiuo ENHYAPI , t ex Herodis Attiei inseriptione attulit NHOAIA. His ne Boechbius quidem scorp. inscr. I. p. 43 habuit quod adderet praeter exemplum unum PIHEMIII OBIOE quod quidem ex inscriptione

Euelide antiquiore est. . . oterunt haec sacere ad rectius iudieandum de pronuntiatione Bischoss. qui de spiritus asperi in mediis verbis Graecis pronuntiandi ratione ' quaerere instituit tu programmato anno 1826 edito. inde ab antiquissimis temporibus certe ad alterum post Chr. n. saeculum spiritum in mediis verbis suisse pronunciatum p. 10, defendit. Ad quam rem praeter communes quasdam et pervulgata rationes inscriptionum testim ni is et aliquot grammaticorum usus est. At inseriptionum auctoritas vidimus quam precaria sit, grammaticorum praecepta ad pronuntiationem non pertinere sed ad usum scholae satis superque pates imus. Sed si quid inde concludi potest potest contrarium. Nam quomodo de vocabulo Oiλιππος minime illo ex communi usu remoto contendere potuerunt, si adspiratio vel omnino vel satis clare audita fuit Et si contendebant eu qui spiritum defendebant de communi pronuntiatione verbum inieeerant nullum Certissimum utique atque tutissi-336mum videtur statuere non in omnibus regionibus, ubi lingua Graeca dominaretur, ne in omnibus vocabulis idem valuisse: stetit Romani quantumvis ad adspirationem promtiores, nunquam, pinor, Philhippus seripserunt. Graecos Italiae ad pronuntiationem spiritus paulo magis inelinasse, ex iis quae paulo ante disputata sunt ultro nascitur suspieio illud alterum vel' Memorabile sane quod inter ea vocabula quae Latine cum spero spiritu scribenda sint olfius Anal liti. I, p. 30 asser exhydris. Iam eonser Boechlii verba l. l. p. 4: Postremo quod in lithostroto Praen Atino est ΝΗΙ ΛΙΗΣ largior potuisse ex Italico usu derivatum esse.

353쪽

ex antecedente litera pendebat vel quod in quibusdam vocabulis, quae possent Pomposita videri eonimissura hiabat Perse enim facile in Ompositione aspiratio eliditur: ad quod advertit nos locus quidam Apuleii de Orthographia l. 63 ,Αnhelo. ut halu unde deseendit, cum aspiratione annotatur. Sed Plinio in compositione aspiratio colliditur'. Mihi nondum constat utrum φιλέλλην sim an φιλέλλην. Apud Atticos quos vulgaris deinde lingua seeuta est, iam mature media illa aspiratio in plurimis vel evanuit vel sere delituit obtinuit in paucis quae non composita sed apposita essent nee longo usu latebat iunctura. Nam διοτε et εἰσο Apollonii DyMoli temporibus pr nuntiatum suisse aliquot mihi eius testimonia persuaserunt. De syntaxi p. 19, 19 πρίδηλον γα κα τῆς συνουσης δασείας ς oin εν ὁπλουν ἐστι, διμι de eoni. p. 509 18 κα δῆλον με

is ἀδυνατόν ἐστι τὴν ἐν φευν εσι δασειαν ἐπὶ τελους ευρεσctae.

ὀDiας τάσεως εἰς παράθεσιν re αλα ιβανομένη, περ παρεπῆ- μενῶν ἐστι πόση προ σει' ιὀριὼν τε τὼ ὁ εὐεινετ ριετα του συνὼντος πνευ ματος δ πορεαδ ιενον ἐν ἀσημβει υκ ἐχουσηπρ αυτῆς τερα λεξιν. Nonne hae certo testantur in vere 33 Ompositis non auditum fuisse spiritum Nonne clarissime dixerat in διότι si ex partieula τι sactum esset, ita ut vera compositio esset uti in niuροσθεν , non audiri debuisse spiritum ΤSed in appositione requirit aspirationem. s. de adv. 537 29. De ι vide quae plane eum his consentiunt apud schol. Dion. p. 967 25. . . Deducti sumus ad huius disputationis caput ultimum. Hi nitebantur pronuntiatione Colligendum enim, quid veteresdoeuerint de inter piratione in vocabulis simplicibus. Benefactum quod excellentissimorum grammaticorum disertis uti i- Dissiligo by Ooste

354쪽

se ibi demonstrare eonatus est Ubiigius in Musco Rhenano Nov. S. XIX p. 37 . 'εν καὶ ἔτι τεὴ in Ἀττικοῖς ταως. Quaeritur quid sit Λν Putaveram εὐαν. Sed litigius . . p. 33 demonstrare conatur 7εν scribendum esse. i. e. notum illud hyesto nam ho etiam in inter piratis serri. moliqua dialeelas quibus usitata fuit in mediis fiuiplicibus aspiratio pro ira ovain Eretriensem, amphyliam et Ompiam recenset tym . . p. 319 12 Qua de re post Valekenarium dicere ad The r. p. 274 qq. non necesse. me γεριυια, ερεπέα id Od. lili. Dor. II. 9 l. tergam equidem Apollonii testimonia de abnormi

Uhligio ib. . ἰοῖ adem docuit et rationes addidit Herodianus,

355쪽

perite reclamantes quos respieit Eustath ad Dion. v. 704 Eooz Βακχε μνητικὸν τι λογιον, orta καὶ τὰ νάν, θεν καὶ τι

πρωτοθετα ἐπιρί 1 ματα, οἱ δε istiλουν ντι του ευ ο τουτέστιν D p. t hos ne ita quidem rem suam agentes serendos putasset Apollonius. Nam qui interiectionem θοιο ex o sactam esse autumaverant eos hoc modo increpat de adv. 537. 29 πως es υχὶ καὶ γελo o ἐν τῆ εὐοιο fina. λοι D et ριτου

λιν δεδιπλασέασται reo h δασε Ia τῆς αντ ονυιιέας, P που νοῦ περισπcωμένη. Ex Latinis libris Euhoe et Euhius vel surca expellas recurret tamen id Gesner et Lobeck. l. l. Quod is ex codd. Luerelli V, 743 attulit Euchius in eo agnoscimus ineredibilem recentiorum Latine loquentium αγροικέαν, qui vel michi et nichil adsciverant Apul de nota aspir. 45ὶ quod ipsum quoque in codieibus est v Perig. Ital. Reis p. 563. aas Sed subsistamus paullisper in illo erodiani praecepto

οὐδε τα βακχικα h. e. interiectiones omnes Dion. r. p. 42ὶυπι τῆν ντεχνον κολουθιαν γειν . Hoc ut hoc loe in adspiration adhibuit sic alibi in constituendo accentu. tyn M. s. ἰώ. εἶτα τι tis περισπαται, b d lio ζυνεται - αλλα σχετλιαστικὸν καὶ βακχευτικον υ ναοπιπτει ἀναλογια. Aread p. 183 τα εἰς ι καὶ εἰς ι σχετλιαστικα παραλογως περισπ υνται.

Manavit ho ad grammatico Latinos. Priscian de ace. n. Interiectio nullam regulam retinet, tamen in fine vel in medio acuitur, ut papae, evax ' Id. Inst gramm XV, e T. Optime tamen de areentibus eorum docuit Donatus quod non sunt certi. Quippe cum et abseondita voce id est non plane expre88a proserantur, et pro affectus commoti qualitate confundantur in eis actentus . Intelligenter haec die facile eoneedimus quippe qui vel Anoλλον ν et δεσποτα illum suum abnormem aece

356쪽

- 325 tum homunculis potentiorum vel opem implorantibus vel saevitiam perhorrescentibus deberi arbitramur cf. Buttm gr. p. 179 . Quare aspirationem quoque in illis naturaliter effutitiis ut seite a Varrone voeantur de ling. lat. VII, 5 p. 369) commoto perturbatoque animo debitam saepe regulis exemtam esse consentaneum est. s. riseian e. u. 25 r. de alia et aha Apul de not aspirat de a l. 0 de hei q. 14 de hema. 6, de heus et heu g. 20. Eustath. p. 55. 9 σrso δὲ τ ει ρη

mirifico conspirant. - Nunc ortasse intelligemus, quo unda-340 mento nitantur quae de to et ἰου veteres praecipere notum est. - Schol. Ven. I 262 de εια loqui videtur, non ut Behkerus putat de Ici.

Sed in singulis pernoseendi magnopere cavendum 8 ne ad inutilem vel etiam ineptam accurationem delabamur. Quod quibusdam veterum aedidisse fortasse non iniuria tibi intelligere videaris ex hoe loco Apuleii de not aspir. 45 p. 17 Alia vero, vaha, alia, he et si quae sunt aliae interiectiones quae in medio aspirentur gratia significationis aspirari dicuntur: sicut etiam eiusdem significationis ausa quaedam in capite quaedam in ne aspirantur, ut heu h. Ipse enim affectus, quo interieetiones promuntur, Ogit eas interdum praeaspirari. Non enim ad placitum sunt verae interiectiones, velut ceterae r tionis dictiones sed naturales unde etiam omnium sunt nationum interdum communes Sed illinc abnormis aspiratio in

εDor. Da explicatur.' Omnino enim non poterant curiosi homines in sobria egregii grammatici doctrina acquiescere; sed ab interiectionibus ait verba et nomina transferentes paene incredibile est ad quantas ineptias delati suerint. A tamen haec quoque historiae grammatices amatoribus iucundum erit Ognoscere Lenius iudicandum de hinnio quod aspiratur quia cum Ru mento spiritus iunitus profertur Apul asp. g. - . Vix o serendum iAPul aspir. 42 V ante i aspiratur in ululo, quoniam ab hui inte

357쪽

Iam missis turbulentis, quibus acetius gaudet exclam tionibus convertantiis nos ad Iunoni delicias:

lectione Oritur . Et g. 38. Horreo aspiratur, ut ipse aspirationis horror cum eiusdem verbi significatione concordet. Ilaec vero iam vehementer ridieula quae tradit ε. s. Vocem hostis aspirandam esse. Concordat etiam in hoc nomine aspirationis signum eum re, quae signifieatur. Ita enim effigiatur nota aspirationis secundum veteretia scripturam, quasi biceps gladius inter duas hostiles partes. Ap. q. s. Concordat etiam in hoc nomine, quod est homo, aspirationis nota eum re significata. Quoniam enim hoe nomen praeter aspirationis gignum Dorum est in lacie hominis notari nota aspirationis annexa signum est divinae hominis laete annexae, de qua facio seriptum est et inspiravit in aciem eius speculiun vitae. Id. g. 44, ubi de aspiratione barbarorum vocabulorum loquitur quorum exe8M MPiranda. quae ab ipsis linguarum, unde ducta sint, peritis aspirentur Siemeinricus, Humbertus quoniam constat testimoniis eiusdem linguae peritorum. quod haec nomina ab eisdem Transalpinis non sine aspiratione spirituη Proserantur. Sunt tamen qui putant iusinodi vocabula egregiorum virorum gratia aspirari, ideo quod ipsunt generale honoris vocabulum non sine aspiratione notatur. Festus: Heluo dictus est immoderate Mnasu consumens, ab eluendo. Cui aspiratur, ut aviditas magis exprobretur sit enim vox incitatior. Haec sunt de sitiritu. Quae pleraque non antiquum auctorem habent sed antiquae doctrinae sunt. Qua haec nituntur doctrina de consensu significationis eum forma vocabulorum, ea uobis latius persequenda est. Est ea satis antiqua Didymi legimus Observati

νην ὀνομασίαν es. Varro p. 0. Sp. quam illum non ita posuisse tantum, sed sicubi res serebat, in usum convertisse suum ex schol. r. AVV. 30 iudicium iacimus. Nam cum dubitarent interpretes utrum rectius scriberetur κιρνχος an κε Inυλος, is sententiam tulit ,r καr φυσιν νο/ιακειρε λος Iναι. V Discipulus eius Trypho iam ni σκάμε utra. Et M. S. Fia rh doeemur, Tryphonem pian rh pro decurtato habuisse ex φει

doctissimum ceteroquin grammaticum in neΡtias ineurrisse. Sed pergamus doctrinae illius vestigia sublegere, ut pateat, laetaene suerint segetes. Et-M M. p. 12, 3 --c αἱ ων χειριοῦ ραγάδες. σννέπεσε δὲ ξ φωνὴ re σημαινορήων ἐπεῶ ς γὰρ ἡ χιριξ ἔνδειαν τινα σημαὶνει ris γὰρ ων χειριον ραγαδας διχοῖ ν δ δαγὰς roti ὀλοHηροti ενδειον εχει. ἡ γὰρ ἔχον ραγαδας υκ σrιν ὁλόκληρον rotiron uno διοπον ι γράφεrm. In contrariam partem hic annectamus de causa augmenti obserVationem grammatici in Et M. p. 20. 25 - δὲ cirῆσαι, δια νι

358쪽

solutae quaestioni apud Moschop. itati p. 4 sive Planudent achmanni II, p. 3 cur et σοῖ, quod proDrie sit χρε σεοῖν contraxerint Attici non

vel quod ea varicare nemo posset, vel quod singula ibi extrema vacilla fureillata habent figuram litterae V . Apul de diphthong. q. 25. Saeculuiniae e breve deberet notari quoniam a sequor, vel ut placet Varroni V. D. 93 Sp. a Sene derivatum est. Sed quia rem productissimam designabat, placuit ut eius principalis syllaba significationis causa produce retur et per diphthonguin plane dignosceretur. Sen. quaesti Nat. II, 56Dicinnis enim ut splendere si fulgere. At illis antiquis ad significandum hane e nubibus subitae lueis eruptionem mos erat media syllaba correpta ut dicerent fulgere. Decent talia Senem Stoicum, ut Varro Stoicorum doetrinam rettulit. Item nomina verbaque non eas fortuito sed quadam vi ratione natura saeta ili. e. non θέσει sed φύσει i. Nigidius in grammaticis commentariis docuit teste Gellio X, 4 ille quidem sine dubio non minus Pythagoreis suis idem tenentibus conssus. Refert Gellius ex eo illud lepidum et festivum visit in cur motu quodam oris onveniente eum ipsius verti domonstratione Vos dieamus per V contra os per . Et item alia pronomina. Quae a Chrysippo eum niuatum esse simillimo de ἐγώ disputantem apud Gnien de Platon et Hippocr. dom. II, , monuit Rudolphus Schmidtius in egregio libello, in quo de his quoque Stoicorum rationiblis multa egregie nos edocet, de Stoicorum grammatica p. 34.

359쪽

342aee iterum in asperrimos strepitus incidimus, ut quod euli gaudent doleant aures. - Ιta aspirasse Athenienses propter ara certissima illustrium grammaticorum testimonia dubitari nequit Athen. p. 397 . acu δὲ λέγουσιν Ulai, - φησι ρυ-

rιθέιHνον Iauibl. Vii. Pyth. 82 . - Αddamus hoc ex recenti scholio B L. ad O 626 ubi quum δεινὸς hi τις alii scriberent, pars δεινὸς ὀι, rq uia-gister argutissimus habuit quomodo litem dirimeret: τινὲς νο ἰσαι - κακῶς διλυκά ς ἐκφερουσι ἡ γὰρ ἀρσενικὴ ἐκτορι ἐμφαν istor ερον τὸν λά- γον Περγάζεrra καὶ ὀ ιι νεμον σφοδ ρο ερον illo δε ἐκ, in ι,. Hi scilicet sapientior quam veteres linguae conditores, quorum mentibusne θύελλαι nec αελλαι ventis videlicet rapidiores, absona videbantur. In illis antea allatis maxime mirabile visum si ad vocis naturam imitandam non sono litterae, sed forma ut Vallum Varronis usos voluerunt. Quid quod etiam forma aecentus Choeroboscus ad Theodos. p. 429 Uss. -- notat tria esso in v exeuntia nec circumnexo, Sed acuto ignata. MD,

nibus et litteris ad ipsam naturam significatorum aptis mysticis quoque et

inagicis rationibus sustentabatur. Iuvabat tamen contraria ratione ad ma tum sermonem defendendum uti Arnoli adv. gentes I. p. 45 ed Paris.l605 . . IIumana ista sunt placita et ad usum seruionis faciendi non Omnibus necessaria. Nam et haec paries forsitan et hie sella dici sine ulla reprehensione potuisset si ab initio sic die placuisset et a sequentibus saeculis communi esset in sermocinatione servatum . - Grammatici Graeci meliores, in qua re sine dubio aliquammultum Aristarcho debetur tu Cr tetem nitenti, videntur in hoc genere permodici misso. Inspicias modo quae in supra allatis Occurrerunt quamquam nou dedita Opera hunc locum pertraetabamus. Apud Apollonium pron. . 3 quaeritur cur si nomen est Onosyllabum contra regulam breve sit Hisbu G - ἡ σύντο-

360쪽

gravissimi Apollonii synt. p. 319 iam antea mentionem lacimus Exceptio ansam dedit de lege docendi. Nam sic ille pergit apud Athenaeum 39 e. ι μηχανον δὲ παρ ττικο7ς καὶ Ιωσιν ἐν οἶς ut ιιέαν συλλαβην ὀνομασι την τελευτωσαν

χρεῖος, πλεῖος, λεIος, λαιος, βαιος φαιος, ηος, γοος θους. ὀδς, ζωος φίλαρχος γαρ υσα καὶ γευονικὴ τὴν φυσιν ὁ δασυτης τοῖς τελευταίοις ιιέρεσι τῶν ονοιι-co ουδ ι υς 'a Θεέργνυται. 344 Quae hoe loco de vi et natura aspirationis exposita habes, z-phoni, ut antea apparebat, accommodatissima. Argutius etiam aliquid in eandem sententiam excogitavit Seleucus l. l. 398 a.

τίον Ἀττικῶν προσπνεῖται.

Vides his grammatieis rem miram accidisse, sed hoe ipso esse certissimam. Causam si quaeris, me ignorare profiteor. Audebo tamen referre, quae de ea re non dicam inquisivi sed ludens cogitavi. Nam primum Oecurrebat ut hoc unum nomen aspirationem communem haberet cum aeehicis illis interieeti nibus, possetne communem etiam aspirationis ausam habere. Quare quod plerasque aves a suis v ibu nomen accepisse constabat, videbatur quaeri posse, sitne inter eas καὶ προς ἐπὶ τοίτοις τιθασις est ιιωcco ταέυς Anaxitas χ ρνιθοκόιιοι ap. Atlion. p. 655 a.). Id cum non improbabile esset eum non multum morabamur, qui apud Athen. Dissiligo by Orale